บนเส้นทางสายพระนิพพาน 131 บนเส้นทาง สายพระนิพพาน 131 131/01 ทำความดี..เขาทำ..อย่างไรกัน ก็ทำทาน..รักษาศีล..ภาวนา มีอานิสงส์..ชาตินี้..และชาติหน้า เราจงกล้า..สะสม..เพาะบ่มตน 131/02 เพาะบ่มตน..ฝึกภาวนา..รักษาศีล ไม่ติฉิน..นินทา..แต่ผู้อื่น มาสำรวจ..ตรวจตัวเอง..ทุกวันคืน จนรู้ตื่น..พาตน..พ้นปลักตม 131/03 พ้นปลักตม..ก้มดูกาย..ใจตัวเอง เมื่อกลัวเกรง..บาปกรรม..นำแก้ไข แก้ที่ตน..อย่าวุ่นวน..แก้ที่ใคร ความสำคัญ..อยู่ที่ใจ..ตัวเราเอง 131/04 ตัวเราเอง..ไม่ใส่ใจ..รักษาจิต พูดทำคิด..ว่าตนดี..ไร้ที่ติ เมื่อหันกลับ..มาดูตน..จนชำนิ มีสติ..ตื่นตน..สนใจตัว 131/05 สนใจตัว..ไม่มัวมอง..แต่ผู้อื่น ไม่ตาตื่น..กับบาปชั่ว..ของตัวเขา มาค้นหา..บาปชั่ว..ของตัวเรา เป็นการเกา..ถูกที่คัน..อันงดงาม 131/06 อันงดงาม..ความดี..ที่งอกเงย ลืมไปเลย..ความชั่ว..พามัวหมอง มากความดี..สุขสบาย..ได้ครอบครอง แล้วจะมอง..หาชั่ว..เพื่ออะไร 131/07 เพื่ออะไร..ให้ทาน..นานจนชิน ก็เก็บกิน..ภาวนา..รักษาศีล ให้ยิ่งยิ่ง..ขึ้นไป..จงได้ยิน จิตยิ่งดิ้น..ยิ่งฉุดดึง..จึงจะดี 131/08 จึงจะดี..มีค่า..เกิดมาครั้ง รู้ฉุดรั้ง..จิตตน..จนสยบ ที่ต้องเกิด..กระทบมา..ก็ท้ารบ เพิ่งค้นพบ..จิตงดงาม..ความสงบ 131/09 ความสงบ..ที่แท้..เกิดแต่ใจ เสียงสนั่น..หวั่นไหว..นิ่งสงบ ไม่ต้องวิ่ง..หาผู้ใด..ใจค้นพบ จะสงบ..ลงได้..ด้วยใจเรา 131/10 ด้วยใจเรา..เอาสติ..มาไตร่ตรอง เมื่อจิตมอง..ทุกสิ่ง..เห็นจริงได้ ก็ปล่อยวาง..ทุกอย่าง..ด้วยจริงใจ ไม่อาลัย..สักนิด..เมื่อจิตรู้ 131/11 เมื่อจิตรู้..ความจริง..ทิ้งกายแน่ ไม่แยแส..สังขาร..อันยืมเขา อีกสมบัติ..พัสถาน..ฉันไม่เอา ไม่ขอเมา..ตัดขาด..ชาติสุดท้าย 131/12 ชาติสุดท้าย..กายมนุษย์..ขอหยุดเกิด หาทางเปิด..พระนิพพาน..กันดีกว่า เมื่อตั้งจิต..อธิษฐาน..เนิ่นนานมา ดิ้นรนหา..ทางไป..ด้วยใจจริง 131/13 ด้วยใจจริง..มีศีลไซร้..ไม่มีโทษ จิตพิโรท..โกรธเกลียด..หามีไม่ ผู้มีศีล..มีสัตย์..ตัดได้ไว มีแต่ใจ..ปรารถนา..หาทางไป 131/14 หาทางไป..สู่แดน..อันยิ่งใหญ่ ทางอันไม่..หวนคืน..สู่ขื่นขม ไม่ต้องมา..เศร้าโศก..นั่งอกตรม ทรงอารมณ์..ผู้รู้ตื่น..รู้เบิกบาน 131/15 รู้เบิกบาน..ในศีล..กินในธรรม ไม่ก่อกรรม..ทำเข็ญ..จึงยิ่งใหญ่ เป็นผู้ทรง..ความดี..นี้จากใจ ผู้หวังไป..ด้วยดี..มีช่องทาง 131/16 มีช่องทาง..ของผู้..อยู่ในธรรม ไม่ลูบคลำ..ตั้งใจ..ย่อมได้ผล ทุกสิ่งอย่าง..ต่างย้อน..มาสู่ตน จะรวยจน..ผู้ดีไพร่..ได้เหมือนกัน 131/17 ได้เหมือนกัน..ใครหมั่นตัด..ได้แก่ตน บรรลุผล..ได้เหมือนกัน..ท่านทั้งหลาย แม้ยากจน..ก็เป็นคน..น่ากราบไหว้ เมื่อตัดได้..ทิ้งได้..ใจสบาย 131/18 ใจสบาย..กายช่างมัน..ถ้าดันป่วย โลกมากด้วย..โรคโรคา..มากระทบ มีทั้งบุญ..ทั้งบาป..ทาบประกบ ต้องการจบ..ตั้งจิต..ไม่ติดกาย 131/19 ไม่ติดกาย..ไม่เสียดาย..ชีวิตตน อยู่ก็ทน..ใช้มัน..จนวันตาย เมื่อกายสิ้น..ไม่ยินดี..ไม่ยินร้าย คราวนี้ใช้..บุญกุศล..ตนสร้างทำ 131/20 ตนสร้างทำ..มาดี..ไม่มีหล่น ลอยขึ้นบน..อย่างสบาย..ไร้ปัญหา เมื่อจิตตน..ฝึกไว้ดี..มีปัญญา ก็อาจหา..ทางไป..ได้ดังหวัง 131/21 อยู่อย่างผู้..รู้แจ้ง..เห็นแสงธรรม ไม่ก่อกรรม..ทำเข็ญ..รู้เห็นผล ต้องชดใช้..เมื่อได..เกิดเป็นคน ผู้อดทน..ยอมรับ..หลับสบาย 131/22 หลับสบาย..ผู้ไม่ติด..ไม่คิดมาก ผู้ไม่อยาก..ไม่ยาก..ในการอยู่ นิ่งสงบ..พบทางใหม่..ได้เรียนรู้ นี่แหละผู้..หาทางเผ่น..เห็นทางไป 131/23 เห็นทางไป..เป็นช่อง..ในร่องธรรม จิตจดจำ..ขึ้นใจ..ไปทางนี้ กิเลสตัณหา..เมื่อรู้..ปูทางหนี ตายเป็นผี..รู้กันไป..ใจเจ้าเอย 131/24 ใจเจ้าเอย..เคยเรื่อยไหล..ตามกิเลส ปฏิเสธ..ทั้งหมด..ปลดทุกอย่าง มีสติ..ทุกคราว..เมื่อก้าวย่าง หวังทิ้งร่าง..นี้ไป..ไม่หวนคืน 131/25 รักษาศีล..ก็คือการ..รักษาใจ ไม่ให้คิด..พูดทำไป..ในทางผิด หลวงปู่มั่น..ท่านสอน..ให้รู้คิด อันชีวิต..เป็นสุขได้..มั่นในศีล 131/26 หลวงปู่แหวน..เมื่อสอน..ท่านช่วยชี้ อันชั่วนี้..ในใบลาน..มันไม่ร้อน ถ้าความชั่ว..อยู่ที่ใจ..นั่นแน่นอน มันเดือดร้อน..วุ่นวาย..ในใจตน 131/27 ในใจตน..ไม่วุ่นวน..ทำยังไง ละที่ใจ..วางที่ใจ..ถอนที่ใจ ตัดทุกสิ่ง..ทิ้งทั้งปวง..ไม่ห่วงใย สะอาดใน..ใสสว่าง..กลางใจตน 131/28 กลางใจตน..ฝึกฝน..จนรู้จิต พูดทำคิด..แต่ล้วน..ส่วนกุศล ควบคุมจิต..เด็ดขาด..อำนาจตน รู้อดทน..สิ่งกระทบ..มากรบกวน
131/29 มากรบกวน..ชวนชี้..อย่าดีเลย มาคุ้นเคย..กิเลสกาม..งดงามกว่า จงดูเอา..เห็นเร้าใจ..ใครก็ว่า สำหรับข้า..สิ่งเหล่านั้น..มันหลอกลวง 131/30 มันหลอกลวง..ให้ร่วง..ก้นอบายฯ ให้มันตาย..จากใจ..ไปดีกว่า ทิ้งความโลภ..โกรธหลง..กิเลสตัณหา ร่ายคาถา..จริงจัง..ว่าช่างมัน 131/31 ว่าช่างมัน..ช่างเผือก..ก็เสือกเกิด เมื่อใจเปิด..เกิดปัญญา..หาทางพ้น ต้องอดกลั้น..อดทน..จนมีผล สู่ถนน..เส้นทางธรรม..นำไปตรง 131/32 นำไปตรง..ไม่หลงทิศ..ไม่ผิดทาง จิตที่วาง..คงมั่น..ไม่หวั่นไหว ทุกสิ่งอย่าง..สิ้นสุด..หยุดที่ใจ หนทางไป..มีอยู่..หาดูเอง 131/33 หาดูเอง..ดูเป็น..เห็นทางไป จะใกล้ไกล..อยู่ที่จิต..รู้คิดอ่าน ปัญญาตัด..เร็วไว..ก็ได้ผ่าน ทีละด่าน..ทีละขั้น..ทีละตอน 131/34 ทีละตอน..การตัด..ปฏิบัติธรรม ค่อยค่อยทำ..ทีละน้อย..ทีละนิด แต่ละคน..อดทนทำ..ย่อมมีสิทธิ์ ค่อยค่อยปิด..ทางต่ำ..คลำทางดี 131/35 คลำทางดี..ทีละก้าว..ไม่ยาวสั้น เมื่อมุ่งมั่น..จุดหมาย..ไปถึงแน่ เมื่อมีจิต..ไม่หวั่นไหว..ใจอ่อนแอ เป็นทองแท้..แพ้ไฟได้..ไม่มีทาง 131/36 ไม่มีทาง..ออกห่าง..ทางสายธรรม ไม่ก่อกรรม..ทำเข็ญ..ย่อมเป็นสุข ยิ่งเดินไป..ยิ่งห่างไกล..เส้นทางทุกข์ เพียงแต่ลุก..เดินไปหน้า..อย่าหวนกลับ 131/37 อนัตตา..ให้รู้ว่า..เคยมีอยู่ แต่ว่ากู่..ไม่กลับ..เกิดดับได้ ไม่เคยมี..เรียกอนัตตา..ได้อย่างไร ให้เข้าใจ..ตามนี้..ผู้มีธรรม 131/38 ผู้มีธรรม..นำปัญญา..มาบรรเลง รู้ตัวเอง..เห็นตัวเอง..ทุกขณะ รู้ทั้งดี..รู้ทั้งชั่ว..หาทางละ หวังชนะ..จิตตน..ก้าวพ้นไป 131/39 ก้าวพ้นไป..ใจเสวย..ทุกข์และสุข รู้ปลอบปลุก..จิตตน..ก้าวพ้นได้ เป็นทางเดิน..ของผู้..เดินเดียวดาย ค่อยค่อยคาย..มานะตน..จนพ้นไป 131/40 จนพ้นไป..จากโลกา..ไม่มาเกิด ตาในเปิด..ตานอกปิด..มีสิทธิ์ได้ ฆ่ากิเลส..ตัณหา..ก่อนจะสาย มีเป้าหมาย..รออยู่แล้ว..สู้ต่อไป 131/41 สู้ต่อไป..ใจเอย..อย่าอ่อนแอ อย่าเหลือบแล..กิเลสร้าย..ไล่ให้พ้น ปฏิบัติจน..ใจจิต..สัมฤทธิ์ผล บุญกุศล..ส่องทาง..สว่างใจ 131/42 ภาวนา..ฝึกทำใจ..ให้เป็นหนึ่ง พาจิตบึ่ง..สู่สงบ..สยบไหว หมั่นภาวนา..ก็จะพบสงบไว เข้าสู่ใน..วิถีทาง..กลางใจตน 131/43 กลางใจตน..ฝึกจน..ชินเป็นฌาณ ผู้ต้องการ..ข้ามพ้น..รู้ค้นหา เส้นทางลัด..รู้ปฏิบัติ..สู่มรรคา อ่านตำรา..จนฉีกขาด..ไม่อาจไป 131/44 ไม่อาจไป..สู่ทาง..ย่างสู่ผล ผู้ฝึกตน..ฝึกใจ..ไปสู่ทาง ผู้จะไป..เขาไม่เกาะ..เพราะยิ่งวาง ยิ่งเดินทาง..ยิ่งไม่หนัก..มีหลักการณ์ 131/45 มีหลักการ..อันดี..ทรงชีวิต มีความคิด..พิจารณา..หาทางพ้น ปัญญามี..สติดี..ก็เหลือล้น เมื่อยิ่งค้น..หนทาง..ก็ยิ่งกว้าง 131/46 ก็ยิ่งกว้าง..ทางเดินไป..เห็นได้ชัด เส้นทางลัด..เมื่อยิ่งใกล้..ใจยิ่งเย็น ยิ่งเดินหน้า..เหมือนยิ่งว่า..ก็ยิ่งเห็น ผู้เคี่ยวเข็น..จิตตน..เห็นหนทาง 131/47 เห็นหนทาง..ข้างหน้า..ว่ามีจริง ไม่ต้องวิ่ง..แต่เดินไป..ทีละก้าว ด้วยจิตใจ..มุ่งมั่น..ไม่สั้นยาว เมื่อถึงคราว..หลุดพ้น..เดินชนเอง 131/48 เดินชนเอง..จุดหมาย..ที่ปลายทาง ทุกก้าวย่าง..มีแต่ท่าน..เท่านั้นรู้ ท่านคือผู้..ปฏิบัติ..ขัดเกลาอยู่ ท่านจึงรู้..เฉพาะตน..ผลอย่างไร 131/49 ผลอย่างไร..ใจท่าน..ในวันนี้ เทียบกับที่..ผ่านมา..เป็นไฉน มันร้อนขึ้น..หรือเย็นลง..ตรงที่ใจ เมื่อสิ่งใด..มากระทบ..พบตัวเอง 131/50 พบตัวเอง..เปลี่ยนแปลง..จิตเปลี่ยนไป จากปากไว..หุนหัน..มันสงบ มากทั้งเหตุ..มายทั้งผล..จิตค้นพบ จิตสยบ..กายได้..ไร้กดดัน 131/51 ไร้กดดัน..อันใด..ใจเย็นลง กระทบตรง..หรืออ้อม..น้อมรับได้ เพราะรู้ผล..อันตนทำ..ก่อนวายวาย สุขสงบใจ..สูงขึ้นไป..สู่ปลายทาง 131/52 อันน้ำนั้น..ไปได้ทุก..สถานที่ ในน้ำมี..ดินมี..ในอากาศ น้ำอยู่ได้..ทุกภาวะ..น่าประหลาด มองให้ขาด..เป็นไอเป็นน้ำ..เป็นน้ำแข็ง 131/53 น้ำชุ่มชื่น..สดชื่น..แก้กระหาย น้ำทำลาย..น้ำให้..แก่ชีวิต มีน้ำร้อน..น้ำเย็น..น้ำเป็นพิษ เพิ่มอีกนิด..ใช้น้ำล้าง..ความสกปรก 131/54 ถ้าบำรุง..รักษา..สิ่งใดใด จงบำรุง..รักษาใจ..ดีที่สุด จึงจะสม..การเกิด..เป็นมนุษย์ จนที่สุด..ได้ใจ..คือได้ธรรม 131/55 เห็นใจแล้ว..เห็นเป็น..คือเห็นธรรม ผู้รู้ใจ..คือรู้ธรรม..ในทุกสิ่ง ถึงใจตน..คือข้ามพ้น..ไปได้จริง สำคัญยิ่ง..คือใจตน..ทุกคนเลย 131/56 ใจเป็นทรัย์..อันล้ำค่า..อย่ามองข้าม รู้หักห้าม..ตามดูใจ..ไว้เสมอ ไม่ฝึกใจ..เกิดชาติใด..หาไม่เจอ เปิดใจเธอ..ใช้ธรรม..นำทางไป 131/57 เกิดเป็นคน..บนโลกนี้..มีสุขทุกข์ แต่ผู้ลุก..ขึ้นดู..จึงรู้ค่า สุขเป็นสิ่ง..ไม่ยั่งยืน..เมื่อพิจารณา ด้วยปัญญา..ของผู้..อยู่ในธรรม 131/58 สุขเป็นเพียง..เหยื่อล่อ..ให้พอใจ ตกอยู่ใน..กองทุกข์..รอลุกโหม แรกก็สุข..แล้วก็ทุกข์..ช้ำอกตรม หวังให้ชม..กว้างแท้หนอ..บ่อน้ำตา 131/59 เราเกิดมา..สุดท้าย..ก็ตายจาก กายแค่ซาก..ทิ้งไป..ไร้ความหมาย เหลือจิตคุณ..บุญหรือบาป..ที่มากมาย จิตสุดท้าย..บอกทาง..ผู้วางวาย 131/60 ถ้าจิตดี..ไปสวรรค์..พรหมนิพพาน จิตทรมาน..โดดโผง..ลงข้างล่าง จึงจำเป็น..ฝึกจิตไว้..ก่อนวายวาง มั่นใจทาง..หลังวางวาย..ไปข้างบน
|
เฒ่าจอย
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [?]
Group Blog All Blog
Link |
|||
Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved. |