บนเส้นทางสายพระนิพพาน 150

บนเส้นทาง

สายพระนิพพาน 150

150/01

นิพพานรอ..ท่านอยู่..ผู้ชำระ

ชัยชนะ..คือรู้คิด..จิตแจ่มใส

ตัดกิเลส..แก้ปัญหา..ชนะใจ

ชนะใด..ก็ไม่เท่า..ใจเราเอง

150/02

ใจเราเอง..ผู้บำเพ็ญ..จนเป็นสุข

กายมันทุกข์..ก็รับรู้..กูไม่สน

ทุกข์ทางกาย..ไม่เป็นไร..ใจอดทน

ทนไปจน..ชีวาวาย..ทอดกายลง

150/03

ทอดกายลง..เราคงเห็น..ไม่เป็นเรื่อง

พอดับเครื่อง..รู้ปลดเปลื้อง..ทิ้งกายไป

ความสุขจริง..พอนิ่งดู..อยู่ที่ใจ

เอาเคลื่อนไป..เฉพาะใจ..กายปลดทิ้ง

150/04

กายปลดทิ้ง..วิ่งด้วยจิต..ฤทธิ์แห่งธรรม

ไม่ก่อกรรม..ทั้งนั้น..มั่นด้วยศีล

พออดทน..ไปได้นาน..มันก็ชิน

กลายเป็นศีล..เรื่องธรรมดา..มาจากใจ

150/05

มาจากใจ..ไม่ทำชั่ว..ทำแต่ดี

จิตก็มี..ความผ่อง..มองสง่า

รัศมี..เปล่งประกาย..ออกนัยตา

มีธรรมมา..เมตตามี..ดีกระจาย

150/06

ดีกระจาย..ในตน..จนธรรมดา

ความเมตตา..กินใจ..ไปจนหมด

สลัดทิ้ง..ชอบชัง..กระทั่งยศ

อนาคต..ฝากไว้..ในความดี

150/07

ในความดี..ย่อมมีค่า..มหาศาล

ผู้กล้าหาญ..เดินหน้า..หาทางออก

มิใช่ผู้..อิงแอบ..แบบลวงหลอก

ไม่ดีดอก..อนาคต..หมดทางไป

150/08

หมดทางไป..ข้างบน..จนหนทาง

จิตที่วาง..ไม่มั่นคง..หลงทางหลัก

ไปติดโลภ..โกรธหลง..ในดงรัก

จิตไปปัก..ในตม..ระทมทุกข์

150/09


ระทมทุกข์..คลุกวน..จนพวกพูน

ไม่อาจจูน..ความคิด..ผิดความถี่

พอผิดช่อง..ปรับไม่เป็น..ไม่เห็นดี

ทุกบัญชี..จึงติดลบ..จบไม่ลง

150/10

จบไม่ลง..หลงผิด..ปิดทางขึ้น

ใครหยิบยื่น..โอกาสมา..ก็หน้าคว่ำ

ไม่สนใจ..ใฝ่โดดโผง..ลงทางต่ำ

ลงไปดำ..ผุดว่าย..ชดใช้กรรม

150/11

สุขทุกข์คน..อยู่บนฐาน..การชั่วดี

อันตนมี..อันตนทำ..จงจำไว้

ไม่เคยมี..ไม่เคยทำ..ย่อมไม่ได้

ดีนั้นไซร้..อยากได้..ต้องทำเอง

150/12

ต้องทำเอง..ทำเอา..ดีเราแน่

มันไม่แย่..อย่างที่คิด..จิตอย่าเขลา

ทำจิตดี..ทำบุญทาน..งานของเรา

หวังเลือกเอา..เพียงหนึ่งตาม..คือความดี

150/13

คือความดี..ที่ฝึกหัด..ปฏิบัติธรรม

เพื่อจะนำ..จิตดี..หนีข้ามพ้น

เอาความดี..เป็นหลักปัก..เพื่อมรรคผล

บุญกุศล..บารมี..ตีให้แตก

150/14

ตีให้แตก..แหลกราญ..อันกิเลส

ปฏิเสธ..มันไป..ใจไม่เกาะ

จิตไปจับ..เอาดี..นี้เฉพาะ

เพื่อลัดเลาะ..ข้ามฝั่ง..อย่างยั่งยืน

150/15

อย่างยั่งยืน..ถาวร.ตอนชีพวาย

อันเกิดตาย..ซ้ำเล่า..ไม่เอาแน่

ผู้เกิดกาย..ไม่ได้สุข..ทุกข์แท้แท้

ผู้พ่ายแพ้..ใจตน..วนไม่จบ

150/16

วนไม่จบ..พบแต่สุข..สนุกเที่ยว

งานการเบี้ยว..เที่ยวคืนวัน..ยันโต้รุ่ง

มากสิ่งล่อ..เร้าใจ..ก็ไปปรุง

ก็นังนุง..ปัญหา..ทุกข์มาบาน

150/17

บางคนสุข..จากเจริญ..ภาวนา

บางคนสุข..พิจารณา..กรรมฐาน

บางคนสุข..สวดมนต์..สนบุญทาน

บางคนสุข..จากการ..เดินจงกรม

150/18

เป็นความสุข..เกิดเอง..อัตโนมัติ

เห็นได้ชัด..ที่ตน..ใช่คนอื่น

เป็นความสุข..จีรัง..นั่งนอนยืน

อันคนอื่น..อาจว่า..เฒ่าบ้าแระ

150/19

เฒ่าบ้าแระ..ชักเลอะ..ช่างเถอะเจ้า

บ่ต้องเว้า..เราเอง..ที่เป็นสุข

นิ่งสงบ..สยบใจ..ไม่เป็นทุกข์

ป่วยยังลุก..มายิ้มร่า..บ้าช่างมัน

150/20

บ้าช่างมัน..บ้าดี..มีไม่มาก

รอทิ้งซาก..เฒ่านี้ไป..ใกล้เข้ามา

อยู่บนโลก..ไร้พิษภัย..วายชีวา

ยังดีกว่า..เขาแช่งสาป..ตราบวันตาย

150/21

ชื่อฝรั่ง..ก็ยังเลว..อย่างทั่วถึง

ชื่ออีวึ้ง..ใจงดงาม..ทรามที่ไหน

คุณจะเรียน..เมืองนอก..หรือเมืองใน

อยู่ที่ใจ..เรานี่..ดีหรือเลว

150/22

เพราะเรานี้..คิดทำดี..จึงมีสุข

คิดแล้วทุกข์..คิดทำไม..สร้างปัญหา

ผู้คิดดี..ก็เย็นใจ..ใช้ปัญญา

เอ่ยวาจา..ด่ากระเจิง..เพลิงสุมใจ

150/23

ไม่เจอทุกข์..ไม่เห็นธรรม..องค์สัมมา

โลกมายา..เห็นไหมเล่า..เราผู้เกิด

มากมายทุกข์..เบื่อเต็มที..อยากหนีเปิด

ผู้ประเสริฐ..พิจารณา..หาต้นตอ

150/24

หาต้นตอ..อย่ารอตาย..มันสายเกิน

ต้องการเดิน..ฝึกหัด..นะบัดนี้

สิ่งเลวชั่ว..ไม่เอา..เราจะดี

ใจอารีย์..มีเมตตา..ยิ้มร่าเริง

150/25

ยิ้มร่าเริง..เพลิงสุมใจ..ก็ไม่ลุก

ยังสนุก..กับทุกคน..วนรอบกาย

กับครอบครัว..รายรอบตัว..ก็สบาย

ไม่ต้องอาย..โกรธา..ด่าทอกัน

150/26

ด่าทอกัน..มันทุกข์..หรือสุขเล่า

ทั้งตัวเรา..คนรอบบ้าน..ผ่านมาเห็น

ยิ้มให้กัน..มันสบาย..ใจก็เย็น

ใครมาเห็น..ก็สุขใจ..ไปกับเรา

150/27

ไปกับเรา..เอาความรัก..ความเมตตา

วางตรงหน้า..แล้วเดินตาม..งามทุกสิ่ง

ถ้าเอาเพลิง..นำหน้าไป..ก็ไหม้จริง

เห็นทุกสิ่ง..ที่ผ่านพาด..พินาศลง

150/28

คนที่ใจ..ไม่สงบ..เป็นอาจิณ

เพราะไร้ศีล..ขาดธรรม..สติสัมปชัญญะ

ไร้คนคบ..จะสงบ..ได้ไหมล่ะ

เห็นจะจะ..เฒ่านั่งบ่น..อยู่คนเดียว

150/29

อยู่คนเดียว..ไม่สุขใจ..ทำไมหนอ

มีไม่พอ..จะสุขใจ..อย่างไรได้

เมื่อไม่พอ..ก็รู้สึก..ไม่สบาย

ตะเกียกตะกาย..กินไม่ได้..นอนไม่หลับ

150/30

นอนไม่หลับ..มีเท่าไร..ไม่เคยพอ

อยากได้ต่อ..ไม่รู้จบ..ใครคบได้

อันความอยาก..มากปัญหา..ฆ่ากันตาย

ไม่เคยอาย..ก่อกรรมชั่ว..ไอ้ตัวเลว

150/31

ไอ้ตัวเลว....ที่ยาก..ปฏิเสธ

คือกิเลส..ตัณหา..อุปาทาน

ถ้ามั่วเมา..สุดกู่..อยู่กันนาน

เป็นสันดาน..ติดตน..จนวันตาย

150/32

เมื่อล้มแล้ว..จงลุก..ขึ้นมาใหม่

จากลูกไก่..กลายร่าง..เป็นราชสีห์

จากคนจน..คนไพร่..ไร้ศักดิ์ศรี

เป็นคนดี..มีคุณค่า..สง่างาม

150/33

สง่างาม..นอบน้อม..รู้ถ่อมตน

ผู้เป็นคน..รู้คุณค่า..แห่งชีวิต

เป็นผู้เดิน..ทางตรง..ไม่หลงผิด

ด้วยดวงจิต..มุ่งมั่น..รู้บั้นปลาย

150/34

รู้บั้นปลาย..ทิ้งกาย..ลงทอดร่าง

จะมีทาง..ให้เดิน..สู่จุดหมาย

ผู้เกรงกลัว..ความชั่ว..รู้ละอาย

หลังทอดกาย..ก้าวผ่าน..ด่านชั่วดี

150/35

ด่านชั่วดี..มีไว้..ให้ขึ้นลง

ชั่วก็จง..รับกรรม..ตัวทำก่อ

พอมีดี..มีสิทธิ์..เป็นคนต่อ

ฝึกดีก็..สู่สถาน..วิมานแมน

150/36

วิมานแมน..แดนสวรรค์..มีหกชั้น

อีกพรหมนั่น..สิบหกชั้น..นั้นรูปพรหม

อรูปพรหม..สี่ชั้นใช้..วางอารมณ์

อรูปพรหม..ไม่อาจถึง..ซึ่งนิพพาน

150/37

ซึ่งนิพพาน..ผ่านรูปพรหม..ชั้นสิบหก

ไม่ต้องวก..กลับลง..แดนมนุษย์

รู้ขัดเกลา..จากบน..จนบริสุทธิ์

ไปถึงจุด..ที่สุดธรรม..ได้เช่นกัน

150/38

ได้เช่นกัน..มันอาจช้า..ไม่ทันใจ

อาจหลงไป..เสวยสุข..ไม่ปลุกจิต

เคยแต่ทุกข์..เจอสุข..ลืมสนิท

บุญที่ติด..มานั้น..มันน้อยนิด

150/39

มันน้อยนิด..มีสิทธิ์..ได้ร่วงหล่น

บาปของตน..ก็มาก..ยากหลุดพ้น

รู้ประมาณ..ไม่ประมาณ..ฝึกจิตตน

จากข้างบน..ต่อขึ้นไป..ด้วยใจมั่น

150/40

ด้วยใจมั่น..ธรรมอัน..พระสุคต

บอกไว้หมด..ทั้งสามโลก..ตามความจริง

ต่างเปลี่ยนแปร..ไม่แน่..เลยทุกสิ่ง

จนไปนิ่ง..หยุดเสียที..ที่นิพพาน

150/41

ที่นิพพาน..การสิ้นสุด..ถึงจุดหมาย

จิตได้คลาย..ปล่อยวาง..ว่างที่สุด

อันเป็นแดน..ผู้จิตใส..ใจบริสุทธิ์

เป็นประดุจ..แก้วใส..ไร้ขุ่นมัว

150/42
ไร้ขุ่นมัว..เมื่อตัว..ทิ้งกายหยาบ

ชดใช้บาป..กราบอภัย..ได้กายทิพย์

จิตที่วาง..ไว้ดี..มีสิทธิ์หยิบ

แม้ไกลลิบ..จิตใส..ก็ไม่ถึง

150/43

ดูอารมณ์..เห็นอะไร..บ้างไหมเล่า

แม้ตัวเรา..ยังไม่เห็น..เป็นจั่งได๋

ดูไปมา..อ้าวตายห่า..ไม่หายใจ

สบายใจ..หรือเปล่า..เราตายแล้ว

150/44

จะชนะ..กี่ทิศ..ผิดทั้งนั้น

คำพระท่าน..ชนะใจ..ได้จบกัน

จะชนะ..โลกนี้..พรหมสวรรค์

ไม่มีวัน..จะกลับมา..ตลอดกาล

150/45

ตลอดกาล..นานเนิ่น..ไม่เดินกลับ

เมื่อจิตจับ..ตรงจุด..ไร้ฉุดรั้ง

ผู้ยิ่งเดิน..ไปสู่ดี..มีพลัง

ก็ไม่ฟัง..เสียงขอร้อง..ของกิเลส

150/46

เสียงขอร้อง..ของกิเลส..ปฏิเสธสิ้น

หาทางดิ้น..หลุดพ้น..ไปจนได้

ไปสู่สิ่ง..ดีทุกอย่าง..ตังค์ไม่ใช้

ไม่โหดร้าย..หลอกแย่งชิง..ยิงไล่ล่า

150/47

ยิงไล่ฆ่า..มาเป็นคน..ทุกข์ทนเห็น

ความเน่าเหม็น..ฉ่อฉล..ชนชาวโลก

มือใครใหญ่..ไล่สาวเอา..เล็กเศร้าโศก

ถูกสับโขก..บีบคั้น..กันจนตาย

150/48

จะบอกใคร..สอนใครได้..สอนใจตน

ได้ยินยล..โลกนี้..ก็มีค่า

อันโลกนี้..มากมีอยาก..มากตัณหา

แล่นถลา..แย่งชิง..จนบรรลัย

150/49

จนบรรลัย..ใจจิต..คิดเข่นฆ่า

ออกไล่ล่า..หาทรัพย์..จิตคับข้อง

ฆ่ากันตาย..แม้สายเลือด..เชือดพี่น้อง

เกิดร่วมท้อง..ก็ไม่สน..ผลของจิต

150/50

ผลของจิต..ไม่คิดฝึก..ไม่ตรึกตรอง

ได้แต่มอง..ผลประโยชน์..โลภโกรธหลง

เพื่อให้ตน..สมอุรา..ฆ่ากันลง

โลกก็คง..เป็นเช่นนี้..นี่แหละโลก

150/51

นี่แหละโลก..ของคนสัตว์..ไว้กัดกัน

ผสมพันธุ์..กินขี้..แค่นี้หรือ

พระพุทธองค์..ทรงฝึกตน..จนคนลือ

ทรงกวักมือ..เชิญทางนี้..ทางหนีทุกข์

150/52

ทางหนีทุกข์..ลุกฝึกใจ..ให้มันดี

เป็นคนมี..จิตเมตตา..ฆ่าไม่ลง

การไล่ล่า..เบียดเบียนใคร..ไม่ประสงค์

ไม่ลืมหลง..อยู่ในศีล..กินในธรรม

150/53

กินในธรรม..ชุ่มฉ่ำใจ..ในชีวิต

พูดทำคิด..จิตใส..ใจสว่าง

แม้ทุกข์ยาก..ลำบากกาย..ใจเห็นทาง

รู้ถากถาง..ทางจะไป..ด้วยใจตน

150/54

ด้วยใจตน..รู้ตื่น..รู้เบิกบาน

ก็ชำนาญ..ฝึกตน..ทนในศีล

มีปัญหา..ทุกข์กายา..ไม่ได้กิน

อยู่บนดิน..ธรรมดา..ทุกข์มาเยือน

150/55

ทุกข์มาเยือน..มาเตือน..ผู้ฝึกตน

เกิดเป็นคน..นั้นไซร้..มันไม่แน่

อันความตาย..อาจจะไม่..อยู่ถึงแก่

สติแล..ฝึกจิตไว้..ไม่ประมาท

150/56

ไม่ประมาท..อาจจะตาย..ทุกขณะ

จงฝึกละ..เลิกลด..หมดทุกสิ่ง

ถึงเวลา..ความตายมา..ถึงจริงจริง

จะได้นิ่ง..ยอมรับได้..ไปโดยดี

150/57

ไปโดยดี..มีธรรม..นำจิตตน

ทิ้งกายคน..สิ้นค่า..ถ้าตายจาก

ไม่ฝึกใจ..เฮ้ยความตาย..ใครจะอยาก

เป็นเรื่องยาก..จะยอมตาย..ไปโดยดี

150/58

ไปโดยดี..ทำได้..ใจรู้ว่า

ผู้เกิดมา..มีกำหนด..ตายหมดสิ้น

ผู้มาเกิด..ให้เรายล..บนแผ่นดิน

มีปีกบิน..บนฟ้ากว้าง..ก็ยังตาย

150/59

ก็ยังตาย..กลายเป็นผี..หนีไม่พ้น

มีมากล้น..ก็ไม่เหลือ..เมื่อมาถึง

หัวเราะร่า..ยังเสียท่า..หงายท้องตึง

เพียงแค่หนึ่ง..ไม่ทันนับ..พับไปแระ

150/60

พับไปแล้ว..ไปเลย..ไม่เคยคืน

ต่างแตกตื่น..พร่ำรำพัน..กันยกใหญ่

ไม่กี่ปี..กี่เดือน..เลือนหายไป

เพราะว่าใจ..ไม่คิด..ชีวิตวัย

150/61

ชีวิตวัย..ไม่รู้เรา..ยาวหรือสั้น

ทั้งคุณท่าน..ฉันเธอ..เจอมันแน่

น้อมระลึก..ฝึกใจ..เอาไว้แล

อย่าย่ำแย่..ร้องโวยวาย..ก่อนตายลง

150/62

ก่อนตายลง..จงรู้ตัด..สลัดทิ้ง

อันทุกสิ่ง..ทุกอย่าง..วางทั้งหมด

น้อมระลึก..ถึงองค์..พระสุคต

หรือนักพรต..เช่นหลวงพ่อ..มารอรับ



Create Date : 13 กันยายน 2556
Last Update : 15 กันยายน 2556 12:59:30 น.
Counter : 579 Pageviews.

0 comments
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

เฒ่าจอย
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [?]



New Comments
กันยายน 2556

1
2
3
4
5
7
8
10
11
12
14
15
17
19
20
21
22
23
25
26
29
30
 
 
All Blog