บนเส้นทางสายพระนิพพาน 77 บนเส้นทาง สายพระนิพพาน 77 77/01 เข้าหาธรรม..ธรรมดา..ต้องหาครู จ้องมองดู..ธรรมดา..หาไม่เห็น พิจารณา..ธรรมดา..เรียกหาเป็น เราจะเห็น..ธรรมดา..ว่าเป็นครู 77/02 ว่าเป็นครู..ธรรมดา..มาจากกาย ยังไม่ตาย..ธรรมดา..หาให้เห็น มีเปลี่ยนแปลง..ธรรมดา..เรียกหาเป็น ทุกประเด็น..ธรรมดา..อย่ามองผ่าน 77/03 อย่ามองผ่าน..ธรรมดา..ผู้มาทุกข์ ขอจงปลุก..ใจตื่น..ขึ้นมาเห็น ตั้งแต่หัว..จรดเท้า..ที่เจ้าเป็น เท้าที่เห็น..จรดปลายผม..เยี่ยมชมดู 77/04 เยี่ยมชมดู..ครูของตน..บนชีวิต ที่ใกล้ชิด..เราเหลือเกิน..เดินมองผ่าน อีกหมื่นเกิด..แสนตาย..ไม่พบพาน ได้แต่ผ่าน..ไปมา..น่าละอาย 77/05 น่าละอาย..กายกู..คือครูตน เปลี่ยนแปลงจน..ใกล้ตาย..จึงได้พบ ตอนผมขาว..ขาสั่น..ดันประสบ ไม่อาจหลบ..มาชนกัน..กับท่านครู 77/06 กับท่านครู..ผู้ที่สอน..โดยสงบ ซึ่งเจนจบ..โดยแท้..แต่ไม่พูด ให้ใจจิต..พิจารณา..ท้าพิสูจน์ อย่าถอยกรูด..หนีไกล..ไปพร้อมครู 77/07 ไปพร้อมครู..ธรรมดา..อย่ากังวล ฝึกใจตน..ยอมรับ..กับกายนี้ ถูกโถมทับ..รับกรรม..หลายบัญชี ตามถึงที่..มีก่อไว้..หลายภพชาติ 77/08 หลายภพชาติ..พลาดผิด..ด้วยจิตเขลา จึงหาเหา..มาใส่หัว..ด้วยตัวหลง จึงล้มคว่ำ..ขมำหงาย..ใจต่ำลง ชาตินี้จง..ปลุกตื่นตน..หนีพ้นภัย 77/09 หนีพ้นภัย..ตายเกิด..กำเนิดกาย แสนละอาย..ความชั่ว..ตัวเคยก่อ คงสะสม..ถมแหลก..จนแตกกอ อย่ารั้งรอ..จงตั้งจิต..ผิดไม่ทำ 77/10 ผิดไม่ทำ..กรรมไม่ก่อ..ก็ไม่เกิด แดนกำเนิด..ไร้กำหนด..หมดหน้าที่ อีกหนี้กรรม..ทุกชนิด..ปิดบัญชี จงเอาดี..ตั้งมั่น..จนวันตาย 77/11 กฏแห่งกรรม..ธรรมดา..ไม่ว่ากัน รู้เท่าทัน..จงชดใช้..ให้แก่เขา อโหสิกรรม..อภัยทาน..คืองานเรา ยังมัวเมา..มัวรุ่มร้อน..ย้อนเข้าตน 77/12 เคยทำเขา..ถูกเขาทำ..กรรมมันย้อน ถึงกับร้อน..รุ่มกลุ้มใจ..ไปไม่เป็น เราทำเอง..โดยไม่คิด..ผิดไม่เห็น จงเอาเย็น..มาวางตั้ง..นั่งมองกรรม 77/13 ธรรมชาติ..ทำมา..ธรรมดา ต่างกำเนิด..เกิดมา..เพื่อตายสิ้น จะยากจน..รวยล้น..มากทรัพย์สิน ต่างแดดิ้น..สิ้นลม..เพื่ออำลา 77/14 ทะเลว่าง..กว้างไกล..สุดสายตา ผู้เกิดมา..เวียนว่าย..ไม่รู้สิ้น ขออย่าได้..แพ้พ่าย..กระแสสินธุ์ จงหาหิน..ถมทาง..ข้ามฝั่งไป 77/15 ข้ามฝั่งไป..อย่าได้ท้อ..ขอเพียงสู้ เมื่อจิตรู้..หมดทุกอย่าง..วางให้ได้ แม้จะเดิน..บนเส้นทาง..อย่างเดียวดาย แต่สุดท้าย..สุขสงบ..พบปลายทาง 77/16 จบเวียนว่าย..ตายเกิด..ประเสริฐกว่า จงอุตส่าห์..พยายาม..ข้ามให้พ้น อันจิตใจ..ใฝ่ทางดี..นั้นมีผล บุญกุศล..เป็นสะพาน..ใช้ข้ามฝั่ง 77/17 ใช้ข้ามฝั่ง..หยั่งด้วยบุญ..หนุนด้วยจิต ก็ได้สิทธิ์..ข้ามพ้น..หนทางทุกข์ ข้ามขวากหนาม..หมายบรรจบ..ได้พบสุข ขอเพียงปลุก..ให้จิตตื่น..ขึ้นมาดู 77/18 อาทิตย์สาด..แสงกล้า..ท้าทะเล ลมก็เฮ..พัดพา..อย่างบ้าคลั่ง แม้ถาโถม..โหมกระหน่ำ..กี่ล้านครั้ง ทะเลยัง..คงนิ่งอยู่..ไม่สู้ใคร 77/19 ไม่สู้ใคร..ใจน้อม..พร้อมยอมรับ ที่โถมทับ..เข้าใส่..ทั้งใสขุ่น ถึงฉุดลาก..มากมาย..ไม่วายวุ่น เพราะเคยคุ้น..ทุกสิ่ง..นิ่งยอมรับ 77/20 นิ่งยอมรับ..กลับสบาย..ไร้กังวล ไม่ต้องทน..ทุกข์ท่วม..น่วมชีวิต มองเห็นฝั่ง..สว่างไสว..ทั้งใจจิต มาสะกิด..เท่าไร..ก็ไม่มอง 77/21 ก็ไม่มอง..ครองตน..เป็นคนธรรม เรื่องก่อกรรม..ทำเข็ญ..เห็นเป็นหนี เข็ดขยาด..บาปชั่ว..กลัวเป็นหนี้ เขามาชี้..เจ้าคนชั่ว..ทั้งกลัวอาย 77/22 ทั้งกลัวอาย..ใช้หนี้..บัญชีเก่า ต้องคุกเข่า..ขอขมา..ต่อหน้าพระ เอาจิตน้อม..ขอยอมรับ..การชำระ ชาตินี้นะ..ชาติสุดท้าย..ไม่หวนคืน 77/23 ไม่หวนคน..ขอยืนยัน..เจตนา ตั้งสัตยา..อธิษฐาน..กาลกายดับ ขอให้หลุด..จาดทุกบ่วง..วันล่วงลับ ไม่ถอยกลับ..แล้วหนอ..ต่อข้างบน 77/24 ต่อข้างบน..จนบรรจบ..พระนิพพาน จะเนิ่นนาน..มากเท่าไร..ก็ไม่สน ไม่ขอลง..มากำเนิด..เกิดเป็นคน ให้ทุกข์ทน..เริงหลง..ในดงกรรม 77/25 เราเกิดมา..กันทำไม..ใครคิดบ้าง เอามาอ้าง..กันดูที..มีบ้างไหม แต่ละวัย..แต่ละเพศ..เหตุอันใด ลองใช้ใจ..ลองใช้จิต..พิจารณา 77/26 พิจารณา..การเกิด..กำเนิดกาย มีความตาย..เป็นที่สุด..ของจุดจบ หว่างชีวิต..พิจารณา..หาให้พบ น้อมเคารพ..พบคุณค่า..คำว่าคน 77/27 คำว่าคน..เวียนวน..กับบุญบาป บ้างเข็ดหราบ..บ้างบาปโถม..โหมกระหน่ำ ไม่รู้คิด..พิจารณา..ก็กล้าทำ ถามเพียงคำ..สุขไหมหนอ..ผู้ก่อเวร 77/28 ผู้ก่อเวร..เวียนวน..ทนใช้กรรม ผู้กระทำ..รอรับผล..ตนเคยก่อ ไม่สำนึก..ลึกถลำ..กรรมแตกกอ เพียงแค่รอ..ดิ่งลง..ทางตรงเลย 77/29 ทางตรงเลย..สุดลึก..ไปฝึกใหม่ ลงขุมใหญ่..กว่าเก่า..เอาให้หนัก เกิดเป็นคน..ไม่รู้คิด..ฤทธิ์มากนัก ตอกติดหลัก..ปักตรึง..อเวจี 77/30 อเวจี..มหานรก..ตกไปที อีกกี่หมื่น..แสนปี..ถึงจะหลุด เพราะหลงผิด..มากบาปเวร..เป็นมนุษย์ ขอจงหยุด..พิจารณา..เข้าหาธรรม 77/31 ไม่ปรุงแต่ง..เติมต่อ..ก็สงบ แต่พอพบ..ปรุงร่ำไป..ใจเตลิด คงเสียท่า..แล้วเรา..ถูกเขาเชิด เพราะว่าเปิด..ใจตัว..ให้ชั่วครอง 77/32 ให้ชั่วครอง..ตามสบาย..ไร้ปัญญา เขาฉาบทา..แค่เปลือก..ดันเสือกหลง ยิ่งปรุงแต่ง..ก็ยิ่งปลื้ม..ลืมไม่ลง จะให้ปลง..ลืมเสียเถิด..เปิดไปแล้ว 77/33 ก้าวช้าช้า..เดนทางไกล..ใจคงมั่น ก้าวสั้นสั้น..ไปเรื่อยเรื่อย..เหนือ่ยก็พัก ใจสบาย..ไกลเท่าไร..ก็ไม่หนัก จิตที่ปัก..เดินทางไป..ให้ตรงทาง 77/34 ให้ตรงทาง..วางเป้าหมาย..ใจอย่าเคร่ง ถ้ารีบเร่ง..จนเกินไป..พาให้หลง ผู้ก้าวยาว..เกินไป..เหนื่อยง่ายลง เดี๋ยวก็คง..ถอดใจ..ไม่ไปต่อ 77/35 เมื่อความทุกข์..รุกกระหน่ำ..ทำยังไง ก็ทำใจ..ยอมรับ..อย่าคับข้อง ชีพที่เหลือ..ดุจเรือน้อย..ค่อยประคอง เพื่อจะล่อง..เข้าหาฝั่ง..ข้ามวังวน 77/36 ข้ามวังวน..อันวุ่นวาย..ไม่รู้สิ้น ต้องรู้ดิ้น..ด้วยปัญญา..หาทางจบ เข้าถึงธรรม..จะนำทาง..ไปพานพบ ที่ต้องรบ..ไม่ใช่ใคร..กับใจตน 77/37 กับใจตน..ที่เวียนวน..เข้าหาบาป ที่เขาฉาบ..แต่งไว้ล่อ..ให้เราหลง ไม่ชั่งใจ..มัวเพลิดเพลิน..ก็เดินลง ปัญญาปลง..ทางลงปิด..หมดสิทธิ์ไป 77/38 หมดสิทธิ์ไป..ทางต่ำ..นำสูงส่ง มันบอกบ่ง..ไปถึงจิต..ที่คิดอ่าน ว่าขัดเกลา..จนใช้ได้..ใสเอาการ พระนิพพาน..เปิดกว้าง..ทางจะไป 77/39 ทางจะไป..ใจกำหนด..หมดปัญหา เพียงรักษา..อารมณ์ใจ..วางให้หมด ก็ไปอย่าง..สบายเบา..ยามเราปลด จึงกำหนด..หนทางไป..ได้แน่นอน 77/40 แต่ละคน..ปรารถนา..เกิดมาที ให้มั่งมี..ศรีสุข..อย่าทุกข์โศก อย่ามีเจ็บ..มีจน..อยู่บนโลก ใครได้โชค..อย่างนี้..ไม่มีเลย 77/41 เห็นแต่คน..ดิ้นรน..สุดชีวิต ทุ่มอุทิศ..กายใจ..ตามไขว่คว้า ยิ่งวิ่งไล่..คล้ายวิ่งหนี..มิได้มา โรคโรคา..ก็ตามจี้..ไม่มีถอย 77/42 ทำทุกอย่าง..หวังเหยียบยืน..แม้ขื่นขม ถูกทับถม..ทิ่มแทง..แรงแค่ไหน เพียงแค่หวัง..ว่าจะดี..สุขสดใส ไม่ใส่ใจ..แบกรับบ่า..ข้าคนเดียว 77/43 ยามเจ็บไข้..ไม่สบาย..ใจก็มัว จิตของตัว..เคยแจ่มใส..ไม่เหมือนเก่า เวทนากาย..ทำให้เพี้ยน..เบียดเบียนเรา แต่จงเอา..สติตั้ง..นั่งมองดู 77/44 นั่งมองดู..ให้รู้ไว้..ว่าไม่กลัว เพราะรู้ตัว..ว่ากายนี้..มีแต่แย่ อยู่ก็ได้..ตายก็ไป..ฉันไม่แคร์ ยิ่งงอแง..ก็ยิ่งเบื่อ..เอ็งเหลือเกิน 77/45 เอ็งเหลือเกิน..ป่วยกาย..ไม่หยุดหย่อน เดี๋ยวก็ผ่อน..เดี๋ยวก็หยุด..ฉุดให้เขว้ ถ้าเกิดเบื่อ..มันเหลือทน..คนอาจเฮ ร้องลิเก..ลั่นบ้าน..ซะงั้นเอง 77/46 ซะงั้นเอง..กายในกาย..มีไรดี มองทุกที..ทุกสิ่งอย่าง..ออกทางเสื่อม รอเวลา..ทิ้งแค่นั้น..ฉันสุดเอือม ก็แค่เอื้อม..แล้วสินะ..พระนิพพาน 77/47 โลกก็ไหล..ไปตามโลก..มากโชคเคราะห์ เหตุก็เพราะ..ยังเป็นคน..มากทนทุกข์ ธรรมปฏิบัติ..ขัดเกลาใจ..พอได้สุข หวังจะปลุก..จิตตน..เห็นหนทาง 77/48 เห็นหนทาง..เดินไป..สู่จุดหมาย อยู่ที่ปลาย..ชีวิต..ที่คิดหวัง ต้องถากถาง..ทางไป..ก่อนกายพัง พะรุงพะรัง..สลัดหลุด..ก่อนสุดทาง 77/49 ส่งกำลัง..ฮักแพง..ให้แรงใจ เป็นยังไง..บ้างเล่า..เจ้าคนเก่ง จงทำจิต..ให้สบาย..ไปตามเพลง เมื่อบรรเลง..ก็พริ้วไหว..ไม่ขัดขืน 77/50 ไม่ขัดขืน..ฝืนลิขิต..จิตกำหนด ยอมรับหมด..หัวเราะร่า..ชะตาชีวิต เมื่อจิตดี..แจ่มใส..ก็ได้สิทธิ์ กรรมสะกิด..ให้รู้ว่า..ข้าอภัย 77/51 ข้าอภัย..ไม่จองเวร..จิตเป็นสุข กายมีทุกข์..ก็รู้ข่ม..ไม่จมลึก เอาใจถอย..ออกมา..อย่าไปนึก เอาจิตฝึก..มองกาย..มากมายกรรม 77/52 มากมายกรรม..ทำให้..เบื่อกายเนื้อ อยากสิ้นเชื้อ..การเกิด..กำเนิดใหม่ พระนิพพาน..มีอยู่..ผู้เบื่อกาย ตั้งจิตไว้..อธิษฐาน..นิพพานเทอญ 77/53 นิพพานัง..สูญยัง..เป็นยังไง ก็สูญไป..จากกิเลส..จากตัณหา อุปาทาน..ก็เผ่นหนี..ไม่มีมา ส่วนพวกบ้า..ว่าไม่มี..ดีเกินคน 77/54 เมื่อมีรัก..จงรักดี..จึงมีค่า เป็นสิ่งน่า..ชื่นชม..สมเป็นคน รักดีนี้..โชติช่วง..ไม่ร่วงหล่น เป็นอุบล..งามเหลือ..บานเหนือน้ำ 77/55 บานเหนือน้ำ..ล้ำค่า..คำว่ารัก เป็นเหมือนหลัก..ตั้งมั่น..ไม่หวั่นไหว เพราะความรัก..เมตตา..มาจากใจ ที่ฝึกไว้..อย่างดี..มีแต่เย็น 77/56 มีแต่เย็น..เพราะเป็นธรรม..พระสุคต จึงปรากฏ..ในใจจิต..ผู้คิดอ่าน มีปัญญา..พิจารณา..แต่ละด่าน เพื่อจะผ่าน..ไปเทพพรหม..ชมนิพพาน 77/57 รบกับใคร..ไม่สงบ..เท่ารบใจ ยิ่งรบไป..ยิ่งสูงค่า..เพราะว่าต่ำ ไม่ต้องหลบ..สงบใจ..ใครเหยียบย่ำ เจดีย์คว่ำ..ตั้งอยู่ได้..หงายจึงล้ม 77/58 หงายจึงล้ม..ก้มเตรียมพร้อม..ใจน้อมรับ ไม่บังคับ..แต่ยินยอม..พร้อมจะต่ำ เป็นดินหิน..ให้เขาเพลิน..เดินเหยียบย่ำ เพื่อจะคว่ำ..เจ้ามานะ..ให้อภัย 77/59 ให้อภัย..ทุกสิ่ง..ด้วยจริงใจ ให้อภัย..แก่ทุกคน..แม้ทนทุกข์ ให้อภัย...ทุกชีวี..ให้มีสุข ให้อภัย..เพื่อจะปลุก..ข้ามพ้นไป 77/60 ข้ามพ้นไป..เสียเถิด..การเกิดกาย มีแต่ตาย..กับความทุกข์..สนุกหรือ อยากจะพ้น..จากทุกข์..ลุกฝึกปรือ นี่แหละคือ..ทางผ่าน..นิพพานรอ
|
เฒ่าจอย
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [?]
Group Blog All Blog
Link |
|||
Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved. |