บนเส้นทางสายพระนิพพาน 153 บนเส้นทาง สายพระนิพพาน 153 153/01 กรรมฐาน..ฐานแห่งกรรม..นำมาตั้ง เอาใจชั่ง..ชั่วดี..ที่เหตุผล เหตุแห่งทุกข์..แห่งสุข..ของทุกคน เหตุแห่งตน..อะไรบ้าง..นั่งไล่ไป 153/02 นั่งไล่ไป..ผู้ปฏิบัติ..ขัดเกลาจิต รู้ถูกผิด..หนักเบา..กรรมเราก่อ ผู้ทำดี..ดีแยก..แตกเป็นกอ ชั่วไม่ก่อ..ก็สะดุด..หยุดแค่นั้น 153/03 หยุดเท่านั้น..ในวันนี้..ที่คิดได้ เราจึงใช้..ศีลสติ..สิมาคุม เมื่อถึงคราว..มากสิ่งเร้า..มาล้อมรุม เอาศีลคลุม..สติตั้ง..นั่งพิจารนา 153/04 นั่งพิจารณา..เราเกิดมา..หาอะไร มาแล้วไป..ไปแล้วมา..ไม่รู้จบ ไม่เคยหา..ทางไป..จึงไม่พบ ไม่เคยรบ..กับใจ..ไปตามกรรม 153/05 ไปตามกรรม..ตามใจกู..กู่ไม่กลับ พอนั่งหลับ..จับลม..ข่มใจได้ อยู่นี่เอง..แหล่งกำเนิด..หยุดเกิดตาย หยุดชาติภพ..จบเกมส์ได้..ในชาตินี้ 153/06 ใจดวงนี้..ที่งดงาม..ไม่ตามไป วุ่นวายใจ..สงบจิต..พิจารณาก่อน ศีลสติ..ปัญญา..มาแน่นอน โลกละคร..ก็เล่นไป..ไม่ขัดกัน 153/07 ไม่ขัดกัน..ชีวิตอัน..มีกรรมเกาะ แก้เป็นเปาะ..แม้จมปลัก..หนักต้องทน เป็นธรรมดา..ผู้กำเนิด..เกิดเป็นคน บุญกุศล..หนทางธรรม..นำพ้นได้ 153/08 นำพ้นได้..ใช้จิต..จงจดจำ คิดพูดทำ..แต่ดี..มีเหตุผล มากฉอฉล..ชอบชัง..นั่งช้ำใจ ผู้ห่างไกล..ชอบชัง..นั่งเป็นสุข 153/09 นั่งเป็นสุข..สงบนิ่ง..ไม่วิ่งวุ่น ไปเที่ยวจุ่น..วุ่นวาย..เขาไปทั่ว ไม่เคยมอง..เข้าไป..ในจิตตัว เพราะว่ามัว..แต่จ้อง..มองออกไป 153/10 มองออกไป..ยุ่งบ้านเขา..บ้านเรารก ต้องรู้วก..มาขัดถู..บ้านสูก่อน ให้มันดี..สุขสดใส..ไม่เร่าร้อน ไม่ต้องย้อน..ทำให้เห็น..เป็นแบบอย่าง 153/11 เป็นแบบอย่าง..ที่ดี..ชีวิตตน ให้แก่คน..ในครอบครัว..ของตัวนี่ คนรอบข้าง..มองมา..ถ้ามันดี เขาก็มี..ปรารถนา..จะเหมือนเรา 153/12 จะเหมือนเรา..ไม่เมาทรัพย์..ไม่คับข้อง ครอบครัวต้อง..มาก่อน..ตัวเสมอ ไม่มากมาย..รอบด้าน..การบำเรอ ปล่อยให้เจอ..ปัญหาบ้าง..หาทางไข 153/13 หาทางไข..ให้ชีวิต..สอนชีวิต ให้รู้คิด..ชีวิตเขา..เอารอดได้ อันตัวเรา..ไม่ช้านาน..มันก็ตาย อันตราย..อุ้มเขาไว้..เมื่อไรโต 153/14 เมื่อไรโต..มันเข้าตัว..มัวแต่โอ๋ เอาแต่โชว์..ยิ่งนัก..ฉันรักลูก ฉันคิดว่า..ทำอย่างนั้น..มันไม่ถูก จงอย่าผูก..โซ่ชีวิต..ติดขาเรา 153/15 ติดขาเรา..เอาอะไร..ได้ทั้งสิ้น เล็กร้องดิ้น..ก็ได้..สมใจตน พอโตขึ้น..ขอมอร์ไซ..ขอรถยนต์ ไม่อดทน..ขอไม่ได้..ทำลายตน 153/16 ทำลายตน..คนที่เจ็บ..ก็พ่อแม่ หนทางแก้..ให้รู้ดี..วิถีโลก รู้จักทุกข์..รู้จักทน..รู้จักโศก ถูกสับโขก..เสียบ้าง..ช่วยสร้างภูมิ 153/17 ช่วยสร้างภูมิ..คุ้มกัน..ผู้ดิ้นรน ต้องอดทน..ต่อสู้..อย่างรู้คิด เลี้ยงเหมือนนก..อิสระ..นะชีวิต มุ่งทางจิต..ให้ปัญญา..หาทางแก้ 153/18 หาทางแก้..ใช่พ่อแม่..รังแกฉัน เลี้ยงลูกนั้น..ดุจอินทรี..จึงมีค่า ให้รู้จัก..เผชิญโลก..โชคชะตา ไม่ห่วงหน้า..ผะวงหลัง..วันฝังกาย 153/19 วันฝังกาย..ทิ้งไป..สบายจิต เป็นผู้ปิด..บัญชีตน..ไม่วนกลับ มุ่งสู่แดน..ปรารถนา..หวังลาลับ รู้บังคับ..จิตใจ..ใฝ่ทางดี 153/20 ใฝ่ทางดี..มีหรือจน..ปัญญาคิด ผู้มีจิต..งามงด..หมดปัญหา สุขสบาย..กายลำบาก..มากเมตตา ไม่เคยล้า..แรงใจ..ให้แบ่งปัน 153/21 ให้แบ่งปัน..แรงใจกัน..สู้ชีวิต ให้ความคิด..ไม่บิดเบือน..เตือนสติ เห้นเพื่อนล้ม..จับมือลุก..ยิ้มแก้มปริ แก่แล้วสิ..สะดุดขา..ถลาล้ม 153/22 ถลาล้ม..แม้ขมขื่น..รู้ตื่นตน ต้องอดทน..ยอมรับ..ไม่คับข้อง ไม่มัวนั่ง..ครวญคร่ำ..น้ำตานอง จงเป็นทอง..จริงแท้..ไม่แพ้ไฟ 153/23 ไม่แพ้ไฟ..ใจจิต..เราคิดเป็น เราก็เห็น..ทุกสิ่ง..จริงที่สุด อยู่กับโลก..เสื่อมสลาย..กายมนุษย์ ติดหรือหลุด..ชั่วหรือดี..อยู่ที่จิต 153/24 อยู่ที่จิต..คิดบัญชี..ดีหรือชั่ว เป็นดอกบัว..หรือกงจักร..หนักทางไหน จงเลือกเอา..หนีไม่พ้น..หนทางไป อยู่ที่ใจ..เหมือนสองคน..ตามตนมา 153/25 สี่คนหาม..ความหมาย..มาตีกิน ก็คือดิน..น้ำลมไฟ..กายชีวัน สามคนแห่..โลภโกรธหลง..มาปลงกัน อีกสองคน..เดินตามนั้น..คือชั่วดี 153/26 คือชั่วดี..มีอยู่..ผู้มาเกิด ผู้ดีเลิศ..เขาเตลิด..ไม่มาแล้ว ผู้ดีจริง..วิ่งมาเกิด..นี่ย้อมแมว ส่วนมากแจว..ลงนรก..หมกไว้เลย 153/27 หมกไว้เลย..เคยตัว..ชั่วว่าดี แต่ว่ามี..ลีลา..น่าเลื่อมใส หน้าฉาบดี..มีเมตตา..ฆ่าข้างใน หนทางไป..จากคน..หล่นลงเลย 153/28 เราเห็นคน..มาวัด..มากหน้าตา แต่ละคน..ล้วนศรัทธา..ก็หาไม่ อันบางคน..เห็นเขามา..ฉันก็ไป มองอะไร..ก็ขัดตา..มาเพื่อบ่น 153/29 มาเพื่อบ่น..สนแต่ธรรม..อันดำมืด มาเพื่อยืด..ไม่ใช่จุด..หยุดชาติภพ มาดูหมอ..มาขอหวย..รวยไม่จบ หรือมาหลบ..เลียแผลใจ..ใครเขาทำ 153/30 ใครเขาทำ..มาบำเพ็ญ..จนเห็นแสง ฟื้นเรี่ยวแรง..สงบใจ..ได้เห็นชัด เกิดจากใจ..ได้ขัดถู..รู้ฝึกหัด ปฏิบัติ..จนดีเลิศ..เกิดปัญญา 153/31 หนังสือTime..Magazine..America วิจัยว่า..พุทธศาสนา..สุขสูงสุด เป็นตามหลัก..ความเชื่อ..ของชาวพุทธ สุขที่สุด..กับปัจจุบัน..อันปล่อยวาง 153/32 อันปล่อยวาง..อดีต..ที่ผ่านไป ควบคุมใจ..ในความอยาก..ไม่สิ้นสุด ไม่รุนแรง..ไม่ทะเลาะ..เพราะเราหยุด จนถึงจุด..น้อมให้..อภัยทาน 153/33 อภัยทาน..จากใจ..ให้ผู้อื่น เป็นผู้ตื่น..เบิกบาน..สำราญจิต เป็นผู้ไม่..ก่อกรรม..พูดทำคิด ไม่เป็นพิษ..เป็นภัย..ใครและตน 153/34 ใครและตน..คนไม่ให้..อภัยใคร จำฝังใจ..เเคืองแค้น..มันแน่นอก ดุจเอาใจ..หน่อนไป..ในนรก ก็ยิ่งรก..รุงรัง..ยังเร่าร้อน 153/35 ยังเร่าร้อน..นอนไม่หลับ..ดีหรือบ้า เพียงเขาว่า..มาร้อนรุ่ม..กลุ้มดวงจิต บ้างอาฆาต..มาดร้าย..หมายชีวิต นี่คือฤทธิ์..ของใจ..ไร้ฝึกตน 153/36 ไร้ฝึกตน..ไม่อดทน..ไม่สนธรรม จึงก่อกรรม..ทำเข็ญ..เหม็นไปทั่ว มันน่าเศร้า..ผลกรรมเจ้า..มันเข้าตัว หลงเมามัว..สิ่งสมมุติ..ฉุดใจต่ำ 153/37 ฉุดใจต่ำ..มันตำตา..ราคาตน เป็นแค่คน..มีโชค..โลกต้อนรับ อยู่บนโลก..ศิวิไลย์..แต่ใจหลับ เพราะโดดงับ..เหยื่อล่อ..ก็หมดท่า 153/38 ก็หมดท่า..ใส่เสื้อผ้า..ราคาแพง ปัญญาแทง..ไม่ตลอด..กอดสิ่งล่อ จึงกอบโกย..กัดกัน..ฉันไม่พอ เรื่องรีรอ..คิดสักนิด..จิตไม่มี 153/39 จิตไม่มี..ดีไม่มา..ปัญญาตัน ก็ผูกพัน..กันไปทั่ว..ของตัวข้า โน่นก็ชอบ..นี่ก็ใช่..ใจปรารถนา ตามไขว่คว้า..มาให้ได้..ตายก็ยอม 153/40 ตายก็ยอม..คำนี้..ถ้ามีธรรม มันเป็นคำ..ล้ำค่า..ผู้หาทาง ผู้มุ่งมั่น..ไม่หวั่นไหว..ใจถากถาง รู้สะสาง..หว่างชีวิต..ผู้คิดหนี 153/41 ผู้คิดหนี..โลกนี้..สู่โลกหน้า ด้วยปัญญา..แห่งจิต..รู้คิดอ่าน ผู้ข้ามพ้น..ไปได้..ใช้บุญทาน กรรมฐาน..สี่สิบ..หยิบสักกอง 153/42 หยิบสักกอง..มาลองพิศ..มาคิดตาม ความงดงาม..อยู่ที่นิ่ง..ไม่วิ่งพล่าน มีความคิด..ความเห็น..ไม่เป็นพาล ยิ่งเนิ่นนาน..ยิ่งร่มเย็น..เห็นด้วยตน 153/43 เห็นด้วยตน..ชนด้วยตัว..ไม่มัวพร่า สว่างจ้า..มาบรรเจิด..อยู่กลางจิต มาบัดนี้..พรหมวิหารสี่..ทรงชีวิต มุ่งเข็มทิศ..ไปตามทาง..อย่างอดทน 153/44 อย่างอดทน..จิตรู้ทัน..อันกิเลส อยู่ในเขต..แห่งธรรม..นำเราพ้น เอาศีลรัด..มัดจิตไว้..ไม่วุ่นวน ปัญญาตน..ตีให้แตก..แยกชั่วดี 153/45 แยกชั่วดี..ถี่ห่าง..อย่างละเอียด ความโกรธเกลียด..ค่อยสลาย..หายไปสิ้น ต่างมีกรรม..คนละก้อน..ได้มากิน พอได้ยิน..อภัยกัน..มันน่าทำ 153/46 มันน่าทำ..อภัยทาน..กันด้วยใจ ทรัพย์อันใด..ก็ไม่เสีย..สักกะบาท ยังช่วยให้..ใจเรา..ขาวสะอาด น่าประหลาด..ผู้ข้องอยู่..กูไม่ยอม 153/47 ให้อภัย..ไม่ลงทุน..อะไรเลย โอ้เพื่อนเอย..เขาด่าเรา..แค่นาที แต่จิตรับ..คับแค้น..นานหลายปี หนึ่งนาที..ที่ด่าเรา..เขาลืมแล้ว 153/48 เขาลืมแล้ว..เรายังเจ็บ..เรายังจำ ความระยำ..ของจิต..ไปติดหล่ม ฉลาดหรือ..อพิโธ่..โง่บรม โดดลงตม..เพื่อจะโชว์..โง่บรรลัย 153/49 โง่บรรลัย..เอาไปบ่น..จนจิตล้า หมดปัญหา..ก็น่าบ่น..ให้สุขใจ มีปัญหา00แล้วจะบ่น..ไปทำไม สงบใจ..ไว้ดีกว่า..อย่าบ่นเลย 153/50 อย่าบ่นเลย..เดี๋ยวเคยตัว..เดี๋ยวชินใจ เดี๋ยวไปไกล..เข้าใจผิด..กันไปใหญ่ เดี๋ยวคนอื่น..เข้าใจผิดบ้าง..เป็นอย่างไร อย่าโกรธใคร..เขาเลย..มันเคยตัว 153/51 มันเคยตัว..มัวเมาโกรธ..อย่างฟุ่มเฟือย โกรธเรื่อยเปื่อย..ไม่เป็นเวลา..อย่ามายุ่ง ไม่รู้คิด..จิตฟุ้งซ่าน..มันชอบปรุง พันนังนุง..เสียสุขภาพ..ทั้งกายใจ 153/52 ฝึกให้เป็น..ผู้รู้จัก..อภัยได้ การนินทา..ว่าร้าย..เรื่องของเขา ให้อภัย..ไม่ขุ่นเคือง..เรื่องของเรา หมั่นพูดถึง..ความดีเขา..คือเราดี 153/53 พูดถึงแต่..ไม่ดีเขา..เราไม่ดี ถ้าท่านมี..แต่โทษเขา..แก้อะไรได้ ถ้าโทษเรา..นี่สิแน่..แก้สบาย อย่าได้อาย..กลัวเสียหน้า..ถ้าทำดี 153/54 ถ้าทำดี..ช่วยแก้ไข..ให้ดีขึ้น หน้าระรื่น..แก้ตัว..ชั่วยังอยู่ ต้องรู้จัก..แก้ไข..ผู้ใฝ่รู้ จึงเป็นผู้..ไปถึงไหน..ใครก็รัก 153/55 ใครก็รัก..นอนก็หลับ..ไม่คับใจ แล้วทำไม..ไม่รู้แก้..นอนแช่ขี้ แล้วเมื่อไร..จะข้ามพ้น..วนอยู่นี่ เอาแต่ชี้..ใครต่อใคร..ไม่ชี้ตน 153/56 ไม่ชี้ตน..คนที่..มีปัญหา ไร้ปัญญา..มาแก้ไข..คนไม่ผิด เวลาผ่าน..นานเนิ่น..ยิ่งเป็นพิษ พูดทำคิด..ยิ่งติดขัด..อึดอัดตน 153/57 อึดอัดตน..คนอื่น..ไม่อยากคบ พากันหลบ..มานิ่งคิด..จิตหมองหม่น คงมีใคร..ไปเป่าหู..เรื่องของตน ไม่รู้ค้น..แต่พอใจ..จะใส่ความ 153/58 จะใส่ความ..ตามความคิด..จิตปรุงแต่ง ไม่ยอมแบ่ง..ความโง่..ไปให้ใคร ปล่อยให้จิต..โดนหลอก..ส่งออกไป ส่งเข้าใน..เมื่อไร..จะเห็นเอง 153/59 จะเห็นเอง..จิตตน..ของคนบาป ถูกชั่วฉาบ..เอาไว้..ใสไม่เห็น หมั่นคอยขัด..คอยถู..ดูให้เป็น ก็มองเห็น..วาวใส..ในไม่ช้า 153/60 ในไม่ช้า..เป็นผู้กล้า..มองจิตมัว เมื่อไม่มัว..ก็มองเห็น..ดุจเพญผ่อง เกิดปัญญา..จากภายใน..หัวใจพอง เป็นพระทอง..ในไม่ช้า..ถ้ามองใน
|
เฒ่าจอย
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [?]
Group Blog All Blog
Link |
|||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
||||||||||||||
