บนเส้นทางสายพระนิพพาน 17

บนเส้นทาง

สายพระนิพพาน 17

17/01

ปิดบัญชี..เลยดีกว่า..อย่าเปิดไว้

เผลอไปใช้..จะชอกช้ำ..ข้ามชาติภพ

คงบัญชี..มีแต่ซวย..ไม่รู้จบ

ข้ามชาติภพ..มาทวงถาม..ตามบัญชี

17/02

ในชาตินี้..ปิดบัญชี..ใช้หนี้กรรม

เคยสร้างทำ..แต่ชาติไหน..ชดใช้สิ้น

ขอน้อมรับ..ไปจนตาย..กายกลบดิน

พอกายสิ้น..ปิดบัญชี..หนี้ทั้งปวง

17/03

หนี้ทั้งปวง..ที่ล่วงเกิน..เชิญรับไป

ชาติใดใด..รับเป็นบุญ..คุณทั้งหลาย

สะสมบุญ..มาแต่ต้น..จนบั้นปลาย

ขอจงได้..โมทนาเรา..รับเอาบุญ

17/04

ท่านทอดร่าง..วางสังขาร..รำคาญกาย

ขอนอนตาย..สุขสงบ..พบวิถี

อยู่ก็เจ็บ..ป่วยกาย..ไม่เคยดี

พอกันที..เราเบื่อ..สิ้นเยื่อใย

17/05

เดี๋ยวหิวอิ่ม..ปวดถ่าย..กายลำบาก

เดี๋ยวก็อยาก..เดี๋ยวก็เบื่อ..เหลือทนไหว

เดี๋ยวก็ทุกข์..เดี๋ยวก็สุข..แปรเปลี่ยนไป

เดี๋ยวก็ตาย..เดี๋ยวก็เกิด..เปิดละโว้ย

17/06

หลวงพ่อเสาร์..มรณะ..ละสังขาร

ท่านประหาร..กองกิเลส..เฉดสิ่งชั่ว

อยู่ใต้ร่ม..ผ้ากาสา..เปิดตาตัว

เลิกเมามัว..กามา..มุ่งหาธรรม

17/07

เคยลำบาก..ยากกาย..ตายก็จบ

นอนสงบ..ในโลงเย็น..เป็นสง่า

ไม่ต้องทุกข์..ยากใด..กายกายา

เสียน้ำตา..กันทำไม..ตายทุกคน

17/08

มีปัจจัย..ข้าวสาร..ใส่ขันมา

โมทนา..ช่วยกัน..ในงานศพ

ที่หิ้วมา..ส่งช่วย..ด้วยเคารพ

เพิ่งเคยพบ..ประเพณี..อันดีงาม

17/09

พอทำใจ..สุขสงบ..จึงพบธรรม

เรื่องของกรรม..ยอมรับ..กลับยิ่งใหญ่

ลดมานะ..ชนะหมด..กำหนดใจ

ตัดห่วงใย..กังวล..พ้นบ่วงมาร

17/10

ตั้งวงไพ่..เฮฮา..สี่ห้าวง

ผีในโลง..นอนสบาย..มองไม่เห็น

อยู่เป็นเพื่อน..โก้จัง..ตั้งประเด็น

ให้เราเห็น..อบายมุข..ซุกกับศพ

17/11

เห็นลูกหลาน..พร้อมหน้า..พาแช่มชื่น

หยุดสะอื้น..ยิ้มได้..ให้อบอุ่น

ญาติผองเพื่อน..ไหลมา..นับว่าบุญ

กล่าวขอบคุณ..ลากัน..นิรันดร

17/12

ทั้งแสงเทียน..กลิ่นธูป..ไฟวูบวาบ

บอกให้ทราบ..ด้วยจิต..หรีดหลากหลาย

ที่ในโลง..ทอดร่าง..ที่วางวาย

อันความตาย..เที่ยงแท้..แด่ทุกคน

17/13

เหลือเพียงรูป..และร่าง..ข้างในโลง

อีกหน่อยคง..สลายไป..ใช้ไฟเผา

ฝืนจะเก็บ..เหม็นเหลือทน..คนไม่เอา

ลูกหลานเรา..ยังเมิน..มันเกินทน

17/14

มีความตาย..เป็นตัวตั้ง..เมื่อยังอยู่

คอยข่มขู่..เจ้าใจ..ไม่ให้หลง

จิตเตลิด..เปิดไป..ฉุดให้ปลง

จิตมั่นคง..ก่อนตาย..จะไปดี

17/15

ก็เห็นอยู่..ร่างกาย..ตายตรงหน้า

นอนหมดท่า..ทุกสิ่ง..ไม่ติงไหว

แต่ว่าจิต..ระงับ..จับได้ไว

ที่ทิ้งไป..ร่างนี้..มีวิญญาณ

17/16

ที่ลูกหลาน..เห็นสวยหล่อ..จะขอบอก

เป็นสิ่งหลอก..ร่างกาย..ใช่คงที่

พอเขาแก่..แปรเปลี่ยน..เลี่ยนเต็มที

หาสิ่งดี..จากกาย..ไม่เจอเลย

17/17

ว่าหล่อสวย..หนุ่มสาว..ไม่ยาวดอก

อยากจะบอก..แค่ช่วงหนึ่ง..ซึ่งแสนสั้น

ควรเก็บสิ่ง..มีคุณค่า..รักษามัน

นึกถึงวัน..เคลื่อนผ่านพ้น..ค้นหาธรรม

17/18

ถึงอยู่วัด..ยังหวั่นไหว..ใจยังวุ่น

เหมือนวางทุ่น..รอระเบิด..เกิดปัญหา

ต้องหลบเลี่ยง..ให้เร็วไว..ใช้ปัญญา

มีกติกา..คอยบังคับ..ระงับใจ

17/19

เอาความรัก..ความหลง..โยนลงเหว

เอาความเลว..เหลวแหลก..ปลดแอกทิ้ง

เรื่องของจิต..วุ่นวาย..คล้ายกับลิง

หยุดได้จริง..สงบใจ..ได้ถาวร

17/20

รูปเป็นสิ่ง..สมมุติ..กันขึ้นมา

เจตนา..แยกไว้..ชายหรือหญิง

เป็นคนสัตว์..สิ่งของ..มองเห็นจริง

อย่าไปอิง..แปรเปลี่ยนไป..ไม่แน่นอน

17/21

เวทนา..ความรู้สึก..ลึกที่กาย

ปวดแทบตาย..หนาวร้อน..นอนกำสรวล

แข้งขาสั่น..กายนี้..มันตีรวน

เป็นโซ่ตรวน..ให้เรารู้..กูเอาคืน

17/22

อันสัญญา..ความจำได้..ใจรับทราบ

ไม่กี่คาบ..เคยเอ่ยคำ..จำไม่ได้

คือสัญญา..ก็ไม่แน่..แปรเปลี่ยนไป

หาอะไร..เป็นแก่นสาร..นั้นไม่มี

17/23

อันสังขาร..ความคิด..จิตที่ปรุง

จึงนังนุง..ความคิดนี้..ทั้งดีชั่ว

ถ้าคิดดี..จิตก็ใส..ใจไม่มัว

ถ้าคิดชั่ว..ก้นอบาย..ไงจ๊ะคุณ

17/24

อันวิญญาณ..ความรู้สึก..ที่สัมผัส

เห็นถนัด..รูปรสกลิ่น..ได้ยินเสียง

ได้สัมผัส..ลูบไล้..คนใกล้เคียง

เป็นแค่เพียง..สิ่งภายนอก..ไว้หลอกเรา

17/25

เจ้าเวรกรรม..ตามทัน..มันก็หล่น

ไม่ต้องบ่น..ชดใช้เขา..เอาแค่นิด

ให้นึกถึง..เวรกรรมเก่า..แรกเราผิด

ก็เอาจิต..คิดขมาเขา..เราสบาย

17/26

หล่นลงมา..อีท่าไหน..ก็ไม่ทราบ

นอนพังพาบ..อยู่ข้างล่าง..อย่างหมดท่า

ลุกขึ้นคลำ..มองสำรวจ..คลำตรวจตรา

หล่นลงมา..เสือกไม่ตาย..เสียดายจริง

17/27

ไปอยากรู้..อยากเห็น..ก็เป็นทุกข์

มานั่งลุก..ยืนเดิน..เพลินดีกว่า

พิจารณา..ภายใน..กายกายา

ขุดขึ้นมา..กายนี้..ดียังไง

17/28

เอาแต่แก่..เมื่อยขบ..ตามรบกวน

โรคเป็นพรวน..ตามมาเบียด..เฉียดมาใกล้

กินของดี..มากมีกาก..ออกจากกาย

เหม็นแทบตาย..เจ้ากายหยาบ..สาปส่งเลย

17/29

ถลกหนัง..กายา..ของข้าออก

ก็ขอบอก..ดูไม่ได้..ร่างกายข้า

เลือดข้างใน..ไหลนอง..เห็นสองตา

ลอกออกมา..มันสลด..รันทดใจ

17/30

ลอกหนังออก..จำไม่ได้..ใครกันเล่า

กายของเรา..ก็ไม่ใช่..ใครกันแน่

ไม่น่าดู..สกปรก..รกดวงแด

ธูปเทียนแพ..ขอขมา..ขอลากาย

17/31

เห็นกล้ามเนื้อ..เส้นเอ็นอัด..รัดกระดูก

แล้วก็ผูก..เป็นรูปร่าง..อย่างหมูหมา

คงเกิดตาย..หลายหน..ปนกันมา

วิปัสสนา..จนเห็นชัด..แล้วตัดไป

17/32

จากกระดูก..เห็นเครื่องใน..ใจเริ่มตก

สกปรก..กว่าอะไร..ข้างในนี่

ทั้งเบาหนัก..หมักหมม..ชมดูที

ลมมันตี..ขึ้นมา..อยากอาเจียน

17/33

มีคนเห็น..มากล้น..หล่นอบาย

เพราะไม่คลาย..มานะ..ชำระจิต

ขึ้นไปเห็น..บนนั้น..สำคัญผิด

มัวแต่ติด..ลืมตัด..เลยพลัดตก

17/34

พอเดินผ่าน..กระจก..ต๊กกะใจ

มึงเป็นใคร..เล่าไอ้แก่..แหม่ชั่งกล้า

เข้าบ้านกู..ได้ยังไง..ไอ้ชรา

นึกขึ้นมา..แสนอดสู..ก็กูเอง

17/35

เคยหล่อเหลา..ขาวล่ำ..ต้องทำใจ

เหี่ยวเฉาไป..เข้าวัยแก่..แล้วสิท่า

ไม่เคยคิด..เข้าใจ..วัยชรา

อยู่นานมา..ถึงได้รู้..หนูไม่เอา

17/36

ลมหายใจ..เข้าออก..บอกยังอยู่

ตามข่มขู่..กายฉัน..ว่ามันแก่

ต้องทนทุกข์..มีขันธ์..นั่นเพราะแก

ไม่อยากแล..จบกัน..ถ้ามันพัง

17/37

ตอนเที่ยงคืน..ลมมา..ฟ้าคะนอง

เมฆประคอง..น้ำฝน..หล่นห่าใหญ่

ฟ้าก็ร้อง..ก้องกึก..ระทึกใจ

ก็ห่วงใย..น้ำจะท่วม..ส้วมจะเต็ม

17/38

เอาปัญญา..มาส่องทาง..ระหว่างเกิด

การกำเนิด..มีกำหนด..จดจำไว้

ปฏิบัติตน..พ้นอบาย..ต้องให้ไว

หนทางไป..เพื่อจะจบ..ชาติภพมี

17/39

ขืนชักช้า..หาไม่พบ..ก็จบเห่

ต้องเที่ยวเตร่..อีกเท่าไร..จะได้เห็น

ต้องเกิดตาย..อีกเท่าไร..จะได้เย็น

ไม่อยากเป็น..คนเสียชาติ..พลาดนิพพาน

17/40

ก็ลิงโลด..เริงร่า..ไปตามเรื่อง

เพื่อจะเปลื้อง..ความทุกข์..ที่ทับถม

ก็ยิ้มแย้ม..แจ่มใส..คลายระทม

เมื่อคลายปม..ข้องขัด..จะตัดไป

17/41

เคยเกิดกาย..ตายเกิด..ไม่รู้จบ

เพราะเป็นกบ..ในกะลา..ปัญญาหาย

รู้แต่เกิด..แล้วคงอยู่..ไม่รู้ตาย

ต้องอับอาย..ต่อชาติภพ..จบไม่ลง

17/42

การข้ามฟาก..หาฝั่ง..นั่งให้ติด

ตามจริต..ก่อนเก่า..ของเราท่าน

สมองคิด..ปัญญาตรอง..มองรู้ทัน

ช่วยผลักดัน..ถากถาง..ทางนิพพาน

17/43

พอเราวาง..ก็จะว่าง..อย่างบางเบา

ถ้าเราเอา..แต่แบก..แอกมันหนัก

วางลงแล้ว..ว่างเปล่า..มันเบานัก

วางโลภรัก..เดี๋ยวนี้..ยิ่งดีเลย

17/44

วางตัวเฉย..ไม่ชอบ..ไม่ชิงชัง

ใครเสียงดัง..ร้องไห้..ใจยังนิ่ง

ใครแช่งด่า..โดนกาย..ใจไม่ติง

เรื่องไม่จริง..วางเฉย..ปล่อยเลยไป

17/45

พระอรหันต์..ท่านแก่ได้..กายก็พัง

แต่ที่ยัง..คือดวงจิต..ท่านคิดถูก

อยากช่วยโลก..ด้วยเมตตา..ท่านพาลุก

รู้ทุกข์สุข..เกิดปัญญา..หาทางไป

17/46

ร่างกายนี้..อย่ายึดไว้..ไม่จีรัง

เดี๋ยวก็พัง..ที่ควรนั้น..หมั่นฝึกจิต

ใช้สติ..ปัญญาตรอง..สมองคิด

ตรวจพินิจ..พิจารณา..หาความจริง

17/47

การเกิดแก่..เจ็บตายนี้..มีทุกคน

แต่ฝึกตน..สลัดหลุด..สิ้นสุดได้

กิเลสหลุด..ไม่ติดร่าง..ย่างสบาย

เพราะร่างกาย..ไม่จีรัง..พังจบกัน

17/48

เห็นอกโต..ขาขาวขาว..เราจะบอก

ลอกหนังออก..เลือดโทรมกาย..สวยไหมพี่

ทั้งหน้าอก..หน้าท้อง..ทั้งของดี

นั้นเขามี..เอาไว้หลอก..ออกนอกทาง

17/49

เห็นของเขา..ก็ฟุ้ง..ปรุงไปใหญ่

จิตก็ใฝ่..แต่ทาง..สร้างตัณหา

ตัองตัดใจ..ปลอบปลุก..ทุกเวลา

โผล่ออกมา..ก็ฟาดฟัน..ให้มันตาย

17/50

พอใจชิน..เห็นทุกวัน..มันก็เฉย

บอกได้เลย..บัดเดี๋ยวนี้..พี่แค่เห็น

แค่รู้พอ..ก็สบาย..กายก็เย็น

ดูให้เป็น..แค่ผ่านไป..ใจไม่ปรุง

17/51

เอาความเงียบ..วังเวง..เป็นเพลงเชียร์

แล้วใส่เกียร์..ถอยหลัง..นั่งครุ่นคิด

มีลูกหลาน..มากมาย..ใจมันติด

เป็นสิ่งผิด..ตัดพลัน..มันกินใจ

17/52

ถึงยามเย็น..วุ่นวาย..ร้องไห้จ้า

ค่ำหายหน้า..แยกย้าย..คล้ายหลีกหนี

พอยามว่าง..ลองวัด..ตัดใจที

จะได้มี..ปัญญา..หาทางเดิน

17/53

แต่เกิดมา..คุณเคยให้..บ้างไหมครับ

เอาแต่รับ..เอาแต่ได้..ใช่ไหมเล่า

ใครเขามี..ก็เคยตัว..มั่วจะเอา

เมื่อไรเล่า..จะรู้จ่าย..เบื่อหน่ายจริง

17/54

ฆ่าตัวตาย..มันผิดตัว..มั่วแล้วท่าน

ต้องมุ่งมั่น..ฆ่าสิ่งชั่ว..ตัวกิเลส

ทำมืดมัว..ตัวชอกช้ำ..น้ำตาเล็ด

จริงต้องเฉด..กิเลสร้าย..จากใจตัว

17/55

การตายแล้ว..ตายเล่า..ไม่เอาแน่

ฉันขอแค่..สุดท้าย..ตายแล้วจบ

มาเกิดแก่..เจ็บตาย..ไม่ขอพบ

เอาบุญทบ..ใจตั้ง..ฝั่งนิพพาน

17/56

การเกิดแล้ว..เกิดเล่า..ไม่เอาอีก

ฉันขอหลีก..แสนไกล..กายขันธ์ห้า

ทั้งรูปรส..กลิ่นเสียง..เพียงมายา

หลงก็พา..มืดมัว..ชั่วกัปกัลป์

17/57

ให้ละโลภ..โกรธหลง..ปลงเสียที

ราคะมี..เกิดปั๊บ..จับประหาร

ขืนปล่อยไว้..เต็มเข่ง..มันเบ่งบาน

จะเนิ่นนาน..ไม่รู้จบ..ภพชาติใด

17/58

เราก็คง..เกิดตาย..หลายกัปกัลป์

เพราะผูกพัน..กามา..ก่อนลาโลก

ไม่เคยจำ..เจ่าจุก..มากทุกข์โศก

ชาตินี้โบก..มือลา..ไม่มาแล้ว

17/59

อยู่บนโลก..เร่าร้อน..ไปตามเรื่อง

ควรปลดเปลื้อง..ทำใจ..ให้นิ่งก่อน

โลกล่อหลอก..ก็ปิดใจ..แล้วใส่กลอน

ใจแน่นอน..ค่อยมาสู้..ให้รู้กัน

17/60

อารมณ์ร้อน..มากระทบ..ก็หลบฉาก

เดี๋ยวลำบาก..ควันออกหู..อยู่ไม่ไหว

ปิดวาจา..เอาอานา..มาดับไฟ

ร้อนเท่าใด..มากระทบ..ก็หลบทัน

?

?

?

?

?

?

?

?

?

Create Date : 22 สิงหาคม 2555 Last Update : 2 พฤศจิกายน 2556 6:58:14 น. Counter : 608 Pageviews.		0 comments
Share Tweet