บนเส้นทางสายพระนิพพาน 122

บนเส้นทาง

สายพระนิพพาน 122

122/01

  นอบน้อมเถิด..ผู้รู้..อยู่ในธรรม

จงน้อมนำ..คำสอนสั่ง..ฝั่งวิมุติ

มาสู่ใจ..มาใส่เกล้า..เข้าสู่จุด

บริสุทธิ์..แจ่มใส..ที่ใจตน

122/02

ที่ใจตน..เป็นคน..เคยมากบาป

ผู้เข็ดราบ..เบื่อหน่าย..ในความทุกข์

เมื่อตั้งจิต..ปรารถนา..เข้าหาสุข

จึงได้ลุก..มาหาธรรม..ช่วยนำตน

122/03

ช่วยนำตน..พ้นจากตม..อันขมขื่น

ทั้งหลับตื่น..กายจิตตน..หาพ้นทุกข์

ไม่เตรียมตัว..เตรียมใจ..ได้แต่จุก

ไม่เคยสุข..แต่ทุกข์น้อย..ยังพอมี

122/04

ยังพอมี..ซอกหลืบ..ให้เราเดิน

จะมัวเพลิน..เดินไป..ได้ที่ไหน

มีหล่มบ่อ..ขวากหนาม..ตามทางไป

สติไง..ปัญญาด้วย..ช่วยเคลียร์ทาง

122/05

แพ้ก็รู้..ดูความแพ้..อย่างสุขใจ

ไม่มีใคร..จะชนะ..กับทุกสิ่ง

เมื่อพ่ายแพ้..จงยอมรับ..กับความจริง

นี่คือสิ่ง..ที่เหนือกว่า..ชนะขาด

122/06

ให้รู้จัก..กราบไหว้..พระรัตนตรัย

อีกกราบไหว้..พ่อแม่สู..ครูอาจารย์

เคารพผู้..มีปัญญา..วัยสูงกาล

จงชำนาญ..การนอบน้อม..พร้อมเจริญ

122/07

พร้อมเจริญ..คุณธรรม..สี่ประการ

ชีพยืนนาน..ผิวพรรณดี..มีชื่อเสียง

สุขกายใจ..ใฝ่เรียนรู้..ผู้พอเพียง

จึงเรียบเรียง..มาให้รู้..ผู้บูชา

122/08

ผู้บูชา..บิดามารดา..เป็นที่สุด

จึงเป็นบุตร..ที่ควร..สรรเสริญ

เป็นผู้ที่..จะมี..แต่เจริญ

ดีเหลือเกิน..จิตสู..ผู้งดงาม

122/09

ให้รู้จัก..มองเขา..มองเราเอง

ก่อนบรรเลง..อารมณ์ใส่..แบบไม่ยั้ง

มีสติ..ควบคุมใจ..ไว้หรือยัง

รู้ยับยั้ง..นึกถึงเรา..คราวพลาดผิด

122/10

คราวพลาดผิด..ใจจิต..มันหมองเศร้า

จิตร้อนเร่า..กระวนกระจาย..อยากไปพ้น

จะมีไหม..คนเข้าใจ..ปลอบใจตน

แค่สักคน..เท่านั้น..ฉันพอใจ

122/11

อย่ามองดู..แต่ผู้อื่น..ที่ทำชั่ว

ชั่วของตัว..มองเลยไป..จึงไม่เห็น

เรื่องนินทา..ว่าร้าย..คนอื่นเป็น

ไม่เคยเห็น..นินทาตน..คนอะไร

122/12

ให้รู้จัก..หน้าที่..ของพ่อแม่

แบบอย่างแท้..มั่นในดี..ไม่มีชั่ว

การศึกษา..เสริมส่ง..จนสุดตัว

มีครอบครัว..มอบทรัพย์สิน..ก่อนสิ้นใจ

122/13

ให้รู้จัก..หน้าที่..ผู้เป็นบุตร

ดีที่สุด..กตัญญู..รู้คุณท่าน

ได้เลี้ยง..เอาใจใส่..ทุกคืนวัน

แม้ว่าท่าน..ล่วงลับร่าง..ยังบูชา

122/14

ให้รู้จัก..หน้าที่..ผู้เป็นครู

ให้เรียนรู้..เอาใจใส่..ในหมู่ศิษย์

แนะนำดี..ทุกแง่มุม..ทุ่มชีวิต

ยกย่องศิษย์..แม้ปกป้อง..ก็ต้องทำ

122/15

 ให้รู้จัก..หน้าที่ศิษย์..มีต่อครู

ต้องเรียนรู้..รับฟัง..อย่างตั้งจิต

ปฏิบัติ..รับใช้..โดยใกล้ชิด

จงอย่าคิด..ลบหหลู่..ครูอาจารย์

122/16

ให้รู้จัก..หน้าที่..สามีเด้อ

ยกย่องเธอ..ไม่ดูหมิ่น..ไม่นอกใจ

ทั้งอีกยัง..มอบความ..เป็นใหญ่ให้

จึงจะใช่..คุณสามี..ที่ดีพร้อม

122/17

ให้รู้จัก..หน้าที่..ภริยา

ทรัพย์ได้มา..รักษาไว้..ใช้แบ่งส่วน

รู้สงเคราะห์..ญาติสามี..ดีสมควร

ไม่เรรวน..นอกใจ..ในสามี

122/18

ให้รู้จัก..หน้าที่..มีต่อมิตร

มีดวงจิต..แบ่งปันให้..ไม่คิดมาก

ด้วยจริงใจ..ทำตัวสบาย..ไม่ลำบาก

อีกทั้งปาก..กับใจ..ให้ตรงกัน

122/19

ให้รู้จัก..หน้าที่..ของมิตรแท้

ทั้งช่วยแก้..ตักเตือน..เพื่อนประมาท

ไม่ทิ้งเพื่อน..ยามมีภัย..หรือวิบัติ

ปฏิบัติ..เสมอต้น..เสมอปลาย

122/20

เคยมากล้ม..มากขมขื่น..ยังยืนได้

เคยแพ้พ่าย..มากี่ครั้ง..ก็ยังสู้

ก็บอกแล้ว..ไม่เป็นไร..หายใจอยู่

จงรับรู้..เรื่องหลบหน้า..หาใช่เรา

122/21

 หาใช่เรา..ผู้เอาธรรม..มานำทาง

 เราผู้วาง..จิตตน..บนคำสอน

 ผู้ปรารถนา..ปฏิบัติไป..ใช่อ้อนวอน

 ผู้เคยร้อน..แต่กลับเย็น..เช่นสายน้ำ

122/22

เช่นสายน้ำ..เรื่อยไหล..ไม่เร่าร้อน

เมื่อมองย้อน..แต่หนหลัง..ยังกะไฟ

มีแต่ความ..ร้อนรน..จนบรรลัย

เปลี่ยนจากไฟ..มาเป็นน้ำ..ด้วยธรรมแล

122/23

ที่ไหนกัน..วันนี้..เป็นวันพระ

จงเลิกละ..ไม่ได้ลด..ปลดลงบ้าง

เคยสีเข้ม..ตัดไม่ได้..ให้แค่จาง

ก็จะบาง..หายไป..ในไม่ช้า

122/24

ในไม่ช้า..ถ้าศีลอยู่..คู่กับจิต

เรื่องทำผิด..โดยตั้งใจ..ไม่มีแน่

เว้นแต่คน..ไม่สู้..ผู้อ่อนแอ

ก็ป้อแป้..ไปตามเรื่อง..ให้เปลืองลม

122/25

ให้เปลืองลม..เวลา..ผู้มาเกิด

ได้กำเนิด..มาใหม่..ไม่มีหลัก

ไปติดอยู่..ในกลกาม..แห่งความรัก

ก็ถูกชัก..พาไป..ห่างไกลธรรม

122/26

ห่างไกลธรรม..ยากเป็นไท..ใจยังอยาก

จึงลำบาก..ต่อไป..ไร้จุดหมาย

มีเจ้าเวร..นายกรรม..ตามมากมาย

ยังตะกาย..ก่อกรรมใหม่..ไม่เลิกรา

122/27

ไม่เลิกรา..เสาะหาทุกข์..เข้าใส่ตน

ไม่ยอมทน..หลบหลีก..ปลีกจากชั่ว

คิดง่ายง่าย..เข้าใกล้ธรรม..ทำให้กลัว

ว่าทำชั่ว..ง่ายกว่าเยอะ..เอาเถอะคุณ

122/28

เอาเถอะคุณ..เมื่อคุ้นเคย..กับทางบาป

ก็จงหาบ..บาปชั่ว..ของตัวไว้

ตาสว่าง..รู้ความจริง..นี้เมื่อไร

ค่อยทิ้งไป..ยอมรับ..กลับใจตัว

122/29

กลับใจตัว..เป็นบัว..โผล่พ้นน้ำ

ก็งามล้ำ..สมคุณค่า..ได้มาเกิด

พบศาสนา..พุทธองค์..ทรงคุณเลิศ

เมื่อทรงเปิด..ประตู..สู่นิพพาน

122/30

สู่นิพพาน..แม้นานเนิ่น..ผู้เดินทาง

ขอจงวาง..จิตมั่น..อย่าหวั่นไหว

จบชีวิต..ทิ้งร่าง..เดินทางไกล

นานเท่าใด..จงก้าวไป..ในเส้นทาง

122/31

ในเส้นทาง..สว่างตา..อย่าเดินหลง

อย่าเดินลง..จงเดินขึ้น..ยืนสง่า

อย่าติดสุข..จนลืมคิด..อนิจจา

หล่นลงมา..เริ่มต้นใหม่..มันไม่งาม

122/32

มันไม่งาม..ความเป็นคน..เมื่อวนกลับ

ท่านนายกรรม..นั่นสิครับ..หัวเราะร่า

ในที่สุด..ก็ลืมตน..หล่นลงมา

เมื่อจิตตรา..ไม่มั่นคง..ลงใช้กรรม

122/33

อยู่อย่างไร..ให้สูงค่า..กว่าเป็นคน

ไม่ต้องทน..หดหู่..อยู่กับทุกข์

ก็เมื่อท่าน..ปรารถนา..ค้นหาสุข

ก็จงปลุก..จิตตน..ค้นหาธรรม

122/34

ค้นหาธรรม..คำว่าศีล..รู้จักไหม

รักษาไว้..ได้บ่..ใคร่ขอถาม

รักษาได้..ห้าข้อ..ก็งดงาม

เป็นไปตาม..เจตนา..ผู้หาดี

122/35

ผู้หาดี..มีศีลสัตย์..ปฏิบัติธรรม

ไม่ก่อกรรม..ทำเข็ญ..ปัจจุบัน

ระลึกรู้..อยู่กรรมเก่า..เขาตามทัน

ไม่ว่ากัน..น้อมใช้ชด..ให้หมดเวร

122/35

ให้หมดเวร..หมดกรรม..ทำต่อกัน

ถึงแม้มัน..จะมากราย..ก็ไม่ว่า

เมื่อตั้งจิต..รู้เหตุ..เจตนา

สิ้นชีวา..ฉันจะหนี..ไม่มีใช้

122/36

ไม่มีใช้..ถ้าฉันตาย..ไม่อยากเกิด

ขอเตลิด..ไปสูงกว่า..จนที่สุด

อย่าหวังว่า..จะย้อนมา..เป็นมนุษย์

มันเลยจุด..จะย้อนกลับ..มารับกรรม

122/37

มารับกรรม..ได้ไง..ไม่มาเกิด

เมื่อเราเปิด..หัวใจ..ไล่ขัดถู

เอาศีลนำ..เอาธรรมกั้น..หมั่นตรวจดู

ปัญญารู้..ว่าเป็นกรรม..ทำทำไม

122/38

ทำทำไม..เมื่อใจดี..ไม่มีมัว

ไม่พันพัว..กิเลสร้าย..ให้ใจหมอง

ไม่เอาบาป..สาปชั่ว..กลัวไม่มอง

จงเป็นทอง..คำแท้..ไม่แพ้ไฟ

122/39

ไม่แพ้ไฟ..ให้ร่วงหล่น..จนตกอับ

จิตกำกับ..ประกอบกิจ..ไม่ผิดชั่ว

อธิษฐาน..พระนิพพาน..ปัจจุบันตัว

ขอเป็นบัว..โผล่พ้นน้ำ..อันงามตา

122/40

อันงามตา..สูงค่า..ในตัวตน

เป็นอุบล..เขานำมา..บูชาพระ

อยู่ในธรรม..ด้วยใจจิต..อิสระ

พร้อมที่จะ..ทิ้งกาย..เมื่อตายลง

122/42 

เมื่อตายลง..จงตัดใจ..จากกายนี้

มันไม่มี..ความจีรัง..พังก็จบ

อันโลกนี้..ที่เวรกรรม..ตามมาพบ

หาทางจบ..ก็แล้วกัน..หมั่นทำดี

122/43

 หมั่นทำดี..จนที่สุด..ถึงจุดจบ

ไม่อาจหลบ..ไม่อาจลี้..หนีไปได้

ขอจงทิ้ง..กายา..อย่าเสียดาย

เพราะความตาย..ธรรมดา..ผู้มาเกิด

122/44

ผู้มาเกิด..ใช้กรรม..ทำกุศล

จะรวยจน..ตามผลกรรม..สร้างทำมา

ทั้งที่เกิด..สิ่งแวดล้อม..และหน้าตา

ล้วนแต่มา..จากผลกรรม..เคยทำไว้

122/45

เคยทำไว้..ดีชั่ว..ตัวได้รับ

ขาดทุนยับ..ทำแต่ชั่ว..เมื่อตัวเกิด

มากกิเลส..ตัณหา..ว่าตัวเลิศ

รู้ไว้เถิด..ตามมาหมด..กฏแห่งกรรม

122/46

กฏแห่งกรรม..ยุติธรรม..อยู่เสมอ

ไม่ว่าเธอ..ไม่ว่าฉัน..เชื่อมันได้

ใครทำชั่ว..บาปหยาบช้า..ไว้อย่างไร

จะหนีไป..ไหนเล่าสู..ผู้ก่อกรรม

122/47

ผู้ก่อกรรม..จงกลับใจ..ก่อนสายเกิน 

 อย่าได้เดิน..หลงทิศ..ปิดทางขึ้น

ถ้ารู้ตัว..รู้ตน..ทนหยัดยืน

ขอจงฝืน..จนคืนค่า..คำว่าคน

122/48

คำว่าคน..ทนตายเกิด..แดนมนุษย์

หาทางหลุด..พ้นได้..ชดใช้กรรม

เมื่อตั้งจิต..ปรารถนา..เข้าหาธรรม

เพื่อจะนำ..สู่ทางใหญ่..สมัยนี้

122/49

 สมัยนี้..คนดี..อยู่ไม่นาน

เขาต้องการ..เสวยผล..อันตนดี

คนชั่วบาป..หยาบช้า..รู้ตัวดี

อยากอยู่นี่..ให้นานหน่อย..ค่อยโผลง

122/50

ค่อยโผลง..สุดนรก..หมกไว้นาน

ไม่รู้กาล..ผ่านไป..เท่าไหร่แน่

ค่อยขยับ..ผ่านพ้น..เป็นคนแล

เมื่อทุกข์แท้..เห็นไหมนั่น..อันคนดี

122/51

อันคนดี..เขารู้..อยู่เพื่อตัด

ปฏิบัติ..เพื่อหลุดพ้น..หนทางทุกข์

คนชั่วช้า..ปรารถนา..จะหาสุข

ใครจะทุกข์..เขาไม่สน..ปล้นก็เอา

122/52

ปล้นก็เอา..หลอกล่อ..เขาก็ทำ

 ประกอบกรรม..เพื่อกู..ดูเหมือนดี

 ทั้งรู้ว่า..เบียดบีฑา..ประชาชี

 แต่ยินดี..ประสบสุข..บนซากศพ

122/53

 ผู้ก่อกรรม..ทำเข็ญ..เหม็นแต่ต้น

ตั้งแต่ตน..ทำชั่ว..ตัวเองรู้

แต่จิตใจ..เขาไร้ธรรม..กรรมเกินกู้

ไม่รับรู้..เวรกรรมตาม..ยังไม่ถึง

122/54

ยังไม่ถึง..เวลา..กรรมตามทัน

ก็สุขสันต์..เฮฮา..ว่ากูแน่

พอเวรกรรม..ตามมาทัน..นั่นล่ะแก

อาจท้อแท้..ทุกข์ทน..จนอยากตาย

122/55

จนอยากตาย..อายคน..รู้ตนชั่ว

ผู้รู้ตัว..กลับตน..มากล้นผิด

อาจจะมี..สุขใจ..ในชีวิต

ยอมรับผิด..รับกรรม..ตนทำมา

122/56

ตนทำมา..ยอมรับหมด..กฏแห่งกรรม

อาจจะนำ..จิตตน..พ้นทุกข์ได้

จงดูอย่าง..องค์คุลีมาล..นั่นปะไร

หลงฆ่าไป..เป็นพัน..ท่านกลับตน

122/57

ท่านกลับตน..บวชฝึกตน..จนหลุดพ้น

บาปที่ล้น..ตามไม่ถึง..พระนิพพาน

ถ้าเป็นคน..ยังต้องทน..ทุกข์ทรมาน

ผู้ต้องการ..สู่ทางใหญ่..ฝึกใจตน

122/58

ฝึกใจตน..สู่สวรรค์..วิมานพรหม

ถ้าจิตคม..ฝึกไปต่อ..ก็ไม่หล่น

ค่อยขยับ..ระดับชั้น..กันข้างบน

ไม่อาจทน..กามาวจร..ก็ร่อนลง

122/59

ก็ร่อนลง..ไปหลง..สวรรค์พรหม

บุญสะสม..พอขึ้นไป..ไม่บำเพ็ญ

ไปติดสุข..ติดสบาย..ติดอยู่เย็น

ไปไม่เป็น..ยามหมดบุญ..คุณก็หล่น

122/60

คุณก็หล่น..ลงสู่บ่วง..ห้วงแห่งกรรม

ที่คุณทำ..หนักเบา..เอาอีกแล้ว

นรกเปรต..อสุรกาย..สัตว์มีแวว

มาสู่แนว..การเป็นคน..เริ่มต้นใหม่

 

 

Create Date : 02 มีนาคม 2556 Last Update : 6 มีนาคม 2556 16:15:47 น. Counter : 726 Pageviews.		1 comments
Share Tweet