บนเส้นทางสายพระนิพพาน 44

บนเส้นทาง

สายพระนิพพาน 44

44/01

พระพุทธองค์..ทรงทำนาย..โลกใกล้สิ้น

เหล่ายักษ์หิน..ที่ถูกสาป..จะกลับฟื้น

อาละวาด..กันยกใหญ่..ไล่เอาคืน

ตายแตกตื่น..เหล่ามนุษย์..สุดหนีทัน

44/02

อันยักษ์หิน..ที่ถูกสาป..จงทราบไว้

ภูเขาไฟ..รอระเบิด..เกิดปัญหา

แผ่นดินไหว..ดุจพิโรธ..โกรธโกรธา

พ่นลาวา..ทำลายล้าง..อยู่ข้างเดียว

44/03

เอาคุณงาม..ความดี..เข้าตีโต้

ให้ห่วงโซ่..ความชั่ว..ของตัวหลุด

ละจากบาป..ตราตรึง..ถึงวิมุติ

เข้าถึงจุด..รู้แจ้ง..สู่แสงธรรม

44/04

เอาความเลว..หนหลัง..ฝังให้หมด

ยอมรับกฏ..แห่งกรรม..เคยทำไว้

เอาความดี..พร้อมสรรพ..ทับลงไป

จนกว่าใจ..จะสิ้นเชื้อ..ไม่เหลือเลว

44/05

อยากขอซื้อ..ความดี..มีบ้างไหม

จะเป็นไห..ถุงถัง..ได้ทั้งนั้น

อยากได้จริง..คุณของดี..มีอนันต์

หาทุกวัน..แม้คนขาย..ก็ไม่เจอ

44/06

มีแสงเดียว..ที่ส่องถึง..ก้นบึ้งใจ

แสงธรรมไง..ส่องถึงจิต..ที่มิดมืด

เค็มคือชั่ว..ใส่ธรรมไป..ทำให้จืด

ใจที่มืด..ก็สว่าง..ต่างสิ้นเชิง

44/07

ไม่จำกัด..เพศพันธุ์..ชั้นอายุ

การบรรลุ..ธรรมได้..ใช้การตัด

การจะถึง..ใกล้ไกล..ไม่ต้องวัด

เก่งก็ลัด..จบกิจ..ไม่ผิดเลย

44/08

อันเงินทอง..แค่มีค่า..ประสาโลก

ใช้บริโภค..เสพสุข..ตามประสงค์

ถ้าหลงไหล..ลืมตัว..ดิ่งหัวลง

อยู่กลางดง..กิเลสหนา..ตัณหากาม

44/09

ทุกสิ่งอย่าง..บนทางเดิน..เกินบรรยาย

มีอับอาย..มีอบอุ่น..มีลุ้นรอด

มีแพ้พ่าย..มีสมหวัง..ทั้งแทบจอด

ลุ้นตลอด..เกิดเป็นคน..มีปนเป

44/10

เมื่อเสียลูก..ในท้อง..นอนร้องไห้

ต้องแพ้พ่าย..พลัดพราก..จากของรัก

เรื่องธรรมะ..เป็นอย่างไร..ไม่รู้จัก

ไม่อาจหัก..ห้ามใจ..เมื่อภัยมา

44/11

เมื่อสูญเสีย..จึงแสวง..หาแสงธรรม

รู้จักกรรม..รู้จักกาย..รู้ตายเกิด

รู้จักหัก..ห้ามใจ..ไม่เตลิด

แค่ได้เปิด..ใจดู..รู้รสธรรม

44/12

พาคู่ครอง..นองน้ำตา..ลาไปไกล

ตัดอาลัย..เพื่อให้ลืม..จิตอ่อนล้า

ไปหลบเลีย..แผลใจ..ที่ในป่า

ทุกข์บนบ่า..ได้วางลง..ด้วยปลงใจ

44/13

ที่วางทุกข์..ลงได้..ใช้งานหนัก

เป็นเสาหลัก..หน่วยงาน..การศึกษา

ช่วยบุกเบิก..ส่วนย่อย..ด้อยพัฒนา

เต็มอัตรา..เต็มกำลัง..ความตั้งใจ

44/14

ชีวิตคน..วนไปตาม..กรรมกำหนด

รู้ไปหมด..วางไม่ได้..ก็ไม่จบ

เมื่อยิ่งหนี..แปลกแต่จริง..ยิ่งพานพบ

จิตพร้อมรบ..สงบใจ..ไม่มาเลย

44/15

เมื่อเกิดขึ้น..ทรงอยู่..แล้วดับไป

ปลุกจิตใจ..ก้าวเดิน..เพลินไปหน้า

สิ่งที่เกิด..ผลกรรม..เป็นธรรมดา

ก็เกิดมา..แล้วนี่..เลือกที่ไป

44/16

เมื่อจิตใจ..มุ่งมั่น..พันเปอร์เซนต์

เรื่องบาปเวร..น้อมรับ..ไม่คับจิต

ยอมชดใช้..หนี้กรรม..ตัวทำพิษ

แค่ชีวิต..สุดท้าย..ตายอยู่ดี

44/17

เอาชีวิต..สอนชีวิต..จิตจึงเปิด

มีการเกิด..แก่เจ็บตาย..ไม่เคยหยุด

ได้รู้เห็น..ความเป็นไป..ใจมนุษย์

ความเป็นพุทธ..จึงเปิดเผย..เฉลยกรรม

44/18

ไม่มีใคร..ที่ไหนเลย..ไม่เคยทุกข์

โดนขังคุก..ในใจเจ้า..ทนเศร้าสร้อย

ต้องสูญเสีย..พลัดพราก..มากรอคอย

ต่างทะยอย..มาพบเจอ..ให้เธอปลง

44/19

บุญกุศล..แต่หนหลัง..ยังพอมี

ก็ยังดี..เกิดเป็นคน..พ้นนรก

ไม่เป็นสัตว์..เดรัจฉาน..บุญทานหก

บุญตามปก..มารับกรรม..หาธรรมเจอ

44/20

สิ่งสมมุติ..ในที่สุด..ก็ต้องจาก

เหลือเพียงกาก..ซากขี้เถ้า..เอาใส่โกศ

ดูต่างหน้า..ถ้าไม่ปลง..คงเป็นโทษ

ละสังโยชน์..พอได้บ้าง..ก็ยังดี

44/21

การหากิน..เพื่อทรงกาย..ไม่ใช่เมา

หาเพื่อเรา..พอใช้ไป..จนกายสิ้น

อีกลูกเมีย..ฝึกไว้..ได้ทำกิน

กายเราสิ้น..กายเขาอยู่..มีลู่ทาง

44/22

ถ้าไปหลง..ติดหนับ..โดนทรัพย์หลอก

ฉันขอบอก..ทุกข์กัดกิน..ดิ้นไม่หลุด

ทรัพย์ได้มา..ย่อมจากไป..ในที่สุด

มีมีจุด..เพิ่มพร่อง..ต้องเข้าใจ

44/23

อยู่ไม่นาน..ขอช่วยงาน..องค์สมเด็จ

ลูกนี้เข็ด..การมีกาย..มากมายทุกข์

แต่จะทน..จนสำเร็จ..เข้าเขตสุข

เรื่องของทุกข์..เป็นทางผ่าน..ของด่านกรรม

44/24

จะให้ทาน..เขาได้นั้น..สำคัญนัก

ต้องมีรัก..มีสงสาร..นั้นเป็นเหตุ

เป็นตัวตัด..ทั้งโลภะ..โทสะเสร็จ

เรื่องการเข็ด..ไม่อยากให้..ไม่เคยมี

44/25

เมื่อปฏิบัติ..ปรมัติ..บารมี

เปิดบัญชี..กองบุญ..เป็นทุนตั้ง

ให้เจ้าเวร..นายกรรม..ที่ตามจัง

ให้ท่านยัง..ได้กุศล..ผลกองบุญ

44/26

เวลาวัน..ของการตาย..จดไว้หมด

พร้อมกำหนด..สถานที่..หนีไม่พ้น

จะไปไหน..สบายใจ..ไร้กังวล

การตายตน..ถึงเมื่อไร..ได้ทันที

44/27

อันร่างกาย..ทั้งหลาย..ไม่เที่ยงหนอ

ส่งถึงหมอ..ถ้าไม่หาย..ก็ตายจาก

ถึงยังอยู่..เสื่อมสลาย..รอพลัดพราก

ไม่ลำบาก..สุขสงบ..พบความตาย

44/28

กายสังขาร..ของเรานั้น..ไม่ต้องปลง

พอตายลง..แล้วแต่เขา..เผาหรือฝัง

เรื่องอะไร..ไม่รับรู้..ไม่อยู่ฟัง

ร้องเสียงดัง..หัวเราะร่า..ว่ากันเอง

44/29

อันความชั่ว..คนดีดี..ไม่มีทำ

มันก่อกรรม..อกุศล..ผลเบื้องหน้า

ก่อเกิดทุกข์..หมองหม่น..จนชรา

กี่กายา..ตามส่งผล..จนสิ้นกรรม

44/30

อันความดี..คนชั่วชั่ว..กลัวไม่ทำ

เรื่องระยำ..ไม่เคยหนี..รี่เข้าใส่

เห็นเขาทำ..ความดี..เลี่ยงหนีไกล

ที่จะไป..คนดีรู้..สู่อบาย

44/31

ทุกข์คือผล..คนปฏิเสธ..เหตุปัจจัย

สมุทัย..รู้เหตุผล..ตนได้รับ

นิโรธะ..จิตระงับ..ดับทุกอย่าง

มรรคเป็นทาง..ดับเหตุเกิด..ไล่เปิดทุกข์

44/32

ฝึกจิตเรา..เข้าให้ถึง..อริยสัจ

ปฏิบัติ..ไปตามมรรค..ปักที่จิต

หนทางชั่ว..โยนทิ้งไป..ไม่เก็บคิด

ทุ่มชีวิต..ที่ยังเหลือ..เพื่อนิพพาน

44/33

เมื่อไม่รู้..วิ่งตามโลก..หวังร่ำรวย

ตัวจะซวย..ไม่ทันคิด..พิษท่วมร่าง

ครั้นได้รู้..นับเป็นโชค..โลกขอวาง

วิ่งออกทาง..พุทธองค์ชี้..ทางหนีภัย

44/34

มีมากมาย..คนบนโลก..โชคไม่มี

เห็นความดี..พุทธองค์..ยังสงสัย

ม่านกิเลส..ตัณหา..บังตาไว้

ต้องอยู่ใช้..เวรกรรม..ทุกข์นำทาง

44/35

โลกียะ..ท่วมใจ..ไปไม่เป็น

จะร่มเย็น..ได้อย่างไร..ไฟโลกร้อน

เป็นกังวล..ดูวุ่นวาย..ไม่หลับนอน

ถูกบั่นทอน..ด้วยความกลุ้ม..ไฟสุมทรวง

44/36

เมื่อรับผล..เห็นต้นกรรม..ต้องทำใจ

รู้เหตุใด..ได้ผลนี้..ที่ค้นหา

ไม่เอาผล..ตัดต้นทิ้ง..อย่าเกิดมา

ตั้งเจตนา..ปัญญาจับ..ดับต้นทาง

44/37

เคยใส่บาตร..ทุกวัน..ท่านผ่านมา

สามเวลา..เลยผ่าน..ท่านไปไหน

ถ้าวันนี้..ท่านไม่มา..พามั่นใจ

ท่านคงไป..ลับตา..ไม่มาแล้ว

44/38

พอถึงเช้า..วันจันทร์..ท่านก็มา

พอพูดจา..จึงรู้ว่า..ท่านมาเช้า

เมื่อผ่านมา..ก็ผ่านไป..ไร้เรื่องราว

ไม่ยืดยาว..มาแล้วหนอ..ก็ชื่นใจ

44/39

ไม่ใส่บาตร..หลายวัน..ใจมันหาย

ท่านไปไหน..สึกตามสาว..คิดสับสน

ที่คิดยาก..มากเรื่องราว..เราก็คน

ยังฝึกตน..เพื่อวางมัน..ดันกอดเพลิน

44/40

พอคิดได้..อายเสียจัง..นั่งหัวเราะ

พร้อมยิ้มเยาะ..ไอ้เจ้าแก่..แย่ที่คิด

ไม่ได้ใส่..แต่ใจตั้ง..ยังมีสิทธิ์

บุญจากจิต..เป็นกุศล..ของคนคอย

44/41

เมื่อเตรียมของ..ใส่บาตรไว้..ใจตั้งตรง

น้อมถวายองค์..พระทศพล..ขอจงรับ

ขอเข้าถึง..พระนิพพาน..กาลชีพดับ

ยามตกอับ..ขอพระองค์..ทรงเมตตา

44/42

น้อมใส่บาตร..พุทธบุตร..ผู้ปฏิบัติ

เพื่อขจัด..ความโลภ..ความโกรธหลง

มีพอกิน..ใส่บาตรไป..จะได้ปลง

ทรัพย์นั้นคง..ฝังดินกลบ..ภพต่อไป

44/43

ช่วงวันหยุด..ตรุษจีน..กินกับบุญ

มากเลยคุณ..งานปิดทอง..ฉลองวัด

ไถ่ชีวิต..โคกระบือ..ถือปฏิบัติ

หลังการจัด..ฆ่าเป็ดไก่..ไหว้เจ้าเซียน

44/44

เห็นผู้คน..หลั่งไหล..ไปทำบุญ

ปลื้มแท้คุณ..มองทางไหน..คนไปแน่น

บ้างครอบครัว..ผู้แก่เฒ่า..บ้างควงแฟน

เข้าสู่แดน..พุทธธรรม..ร่วมบำรุง

44/45

ธรรมชาติ..เปลี่ยนแปร..ไม่แน่นอน

เดี๋ยวก็ร้อน..หนาวฝน..จนปวดหัว

ธรรมชาติ..ถูกทำลาย..ไว้น่ากลัว

ไม่ร้อนตัว..เลยหรือท่าน..ด้านจริงจริง

44/46

วาเลนไทน์..ใช้รักจริง..ทิ้งกามา

มีเมตตา..ความสงสาร..เป็นฐานตั้ง

กรุณาศีล..กลิ่นหอมไกล..ชื่นใจจัง

รักใช้ตังค์..แค่ชั่วครู่..อยู่ไม่นาน

44/47

ใช้ชีวิต..บนทางธรรม..กรรมกำหนด

ยอมรับกฏ..ผลของกรรม..ทำใจได้

ที่ถูกทุบ..กระทบกระทั่ง..แค่ร่างกาย

ใจสบาย..มาถูกช่อง..ต้องใช้กรรม

44/48

มีความรู้..ก็ไม่สู้..มีสติ

มีดำริ..แต่ทางถูก..ปลุกด้วยศีล

ทรงสติ..เกิดปัญญา..พาติดดิน

ตัวพอกิน..เหลือแบ่งปัน..ช่วยกันไป

44/49

เอาความสุข..พอหาได้..ใช้ทำบุญ

รอบกายคุณ..ที่รายล้อม..พร้อมดูอยู่

เห็นธรรมงาม..เห็นความสุข..ลุกขึ้นดู

ก็เป็นครู..ที่งดงาม..เดินตามเรา

44/50

ครั้นชีวิต..เจอเรื่องร้าย..หายนะ

นึกถึงพระ..นึกถึงเจ้า..เข้าเมื่อนั้น

วันที่สุข..ซุกอยู่ไหน..ไม่เห็นกัน

ถึงทางตัน..ดันโผล่หน้า..มาทุกที

44/51

พระนิพพาน..พระท่านว่า..อยู่ไม่ไกล

อยู่ที่ใจ..ของเรานั้น..ท่านทั้งหลาย

ขอเพียงตัด..กิเลสหนา..ตัณหากาย

ว่าต้องตาย..เป็นแน่แท้..แล้วแต่กรรม

44/52

ไม่เคยมี..ใครรอดตาย..ได้สักคน

ทั้งรวยจน..ไพร่ผู้ดี..ต่างมีสิทธิ์

ต่างทุกข์สุข..ต่างวุ่นวาย..ในชีวิต

รู้ถูกผิด..บาปหรือบุญ..ใจคุณเอง

44/53

ใจสดใส..ใจสบาย..ใจสงบ

ใกล้จะจบ..การมีกาย..ในชาตินี้

ถูกกระทบ..ระงับได้..ในทันที

เพื่อหาดี..ให้จงได้..ใกล้แล้วคุณ

44/54

ทำงานไป..แต่ไม่แบก..แปลกเหมือนกัน

ทุกสิ่งอัน..สุจริต..จิตถูกต้อง

ที่เคยทุกข์..เคยอึดอัด..เคยขัดข้อง

พากันต้อง..หลีกลี้..ไม่มีกวน

44/55

เมื่อมีทุกข์..ก็จงทุกข์..ให้เต็มคราบ

เพื่อให้ทราบ..ว่าทุกข์นี้..อยู่ที่ไหน

ทุกข์ที่จิต..หรือทุกข์นี้..อยู่ที่กาย

ตามสบาย..ความทุกข์นี้..มากมีคุณ

44/56

เมื่อเรามี..ความแก่..เป็นธรรมดา

กายกายา..สุดท้าย..ก็ตายจาก

เคยมีรัก..สมบัติ..ก็พลัดพราก

เหลือแต่ซาก..เขายังเอา..เผาทิ้งไป

44/57

เราก็มี..ความเจ็บไข้..เป็นธรรมดา

เจ็บป่วยมา..เข้าโรงหมอ..ขอรักษา

รักษาหาย..ใจเพลิดเพลิน..เดินออกมา

สิ้นชีวา..เข้าตู้เย็น..รอเข็นเผา

44/58

จุดสุดท้าย..ความตาย..ก็ธรรมดา

ก็เกิดมา..เพื่อจะตาย..ในที่สุด

ไม่ว่าดี..หรือว่าชั่ว..ตัวมนุษย์

แต่มีจุด..ที่แตกต่าง..หลังการตาย

44/59

ถึงโลกกว้าง..ทางแคบ..แทบไม่มี

เดินไปที..ตัวที่นำ..กรรมทั้งนั้น

มีดีชั่ว..ตัวเลือกเอง..ก็แล้วกัน

มีสวรรค์..มีอบาย..เลือกไปเอง

44/60

แต่ละก้าว..ที่ย่างเดิน..อย่าเพลินไป

ดึงเอาใจ..มากลั่นกรอง..ก่อนจะก้าว

เอาศีลนำ..เอาธรรมน้อม..พร้อมเดินยาว

กายชั่วคราว..มากทุกข์หนอ..ขอนิพพาน

 

 

 

 

 

Create Date : 01 กันยายน 2555 Last Update : 4 กันยายน 2555 17:51:33 น. Counter : 724 Pageviews.		1 comments
Share Tweet