บนเส้นทางสายพระนิพพาน 61

บนเส้นทาง

สายพระนิพพาน 61

61/01

อันความตาย..คือที่สุด..ของจุดจบ

จะหลีกหลบ..อย่างไรเล่า..เจ้ากายเอ๋ย

ที่เกิดมา..ไม่เคยพ้น..ทุกคนเลย

จงคุ้นเคย..ความตายตัว..อย่ากลัวมัน

61/02

จิตคนเรา..เหมือนลิง..วิ่งไปทั่ว

ปล่อยให้มั่ว..วุ่นวาย..ไปหล่นเหว

ถ้าไม่ฉุด..หยุดยั้ง..ออกทางเลว

เห็นไฟเปลว..จากอบาย..ไหม้ตามตัว

61/03

จงถามใจ..ท่านดู..ผู้มีกรรม

เคยจำบ้างไหม..เรื่องภายหลัง

เคยเข่นฆ่า..ทำลาย..ก่อนกายพัง

แล้วก็ยัง..มาเกิดใหม่..ชดใช้กรรม

61/04

อันมนุษย์..ทั้งหลาย..ไปตามกรรม

ผู้มีธรรม..มองออก..บอกจงละ

ทำใจว่าง..วางพร้อม..ยอมสละ

แล้วเราจะ..รู้ค่า..ความเป็นคน

61/05

กรรมทางกาย..วาจา..และทางใจ

กรรมอันใด..หนักเบา..เรารู้ไหม

กรรมหนักสุด..ทางกาย..เพราะอะไร

ชีวิตใคร..ใครก็รัก..ไม่อยากตาย

61/06

ฆ่าคนสัตว์..ตัดชีวิต..คิดดูหน่อย

จงอย่าปล่อย..ให้ร่างกาย..ตามใจจิต

ถึงเป็นสัตว์..เขากับมึง..หนึ่งชีวิต

ขอจงคิด..เอาเมตตา..เข้ามาแทน

61/07

จะฆ่าเขา..เขาไล่ล่า..วิ่งตาเหลือก

ตอนนี้เสือก..จะผลาญผล่า..ทำอาหาร

แม้บางหมู่..สูไล่ล่า..เพื่อสำราญ

อีกไม่นาน..หรอกลูกศร..ย้อนหาตน

61/08

แม้เป็นคน..ก็เป็นคน..อยู่ไม่ยาว

พอถึงคราว..ก็ต้องตาย..กลายเป็นผี

ก็สิ้นสุด..กายมนุษย์..บุรุษสตรี

บาปบุญมี..เดินไปตาม..ผลกรรมตน

61/09

เป็นผู้ฆ่า..ต้องถูกฆ่า..จนสาสม

จากปฐม..จนสุดท้าย..ใช้กรรมหมด

กลับมาเกิด..มีรูปร่าง..บนทางคด

จิตเป็นพรต..เรียกถากทาง..เดินทางตรง

61/10

ไม่ต้องเปลือง..ผ้าผ่อน...ไม่ปลงผม

เดินจงกรม..ต่างมีขา..พาเดินได้

จะพุทโธ..สัมมาอรหังหนอ..ตามพอใจ

วัดไม่ไป..บ้านก็มี..นี่ของจริง

61/11

ก็เอาบ้าน..มาเป็นวัด..คอยวัดใจ

ทำอะไร..มีศีลคุม..คอยคุ้มหัว

ระวังกาย..วาจาใจ..ระวังตัว

จิตเกรงกลัว..เวรกรรม..ธรรมฝังใจ

61/12

มีบุญตัว..กุศลตน..ส่งผลท่าน

ผู้มุ่งมั่น..ฝึกตัวตน..มุ่งพ้นบาป

เคยมัวเมา..ตาสว่าง..ตามล้างคราบ

พร้อมทั้งกราบ..ขอขมา..อย่าจองเวร

61/13

เกิดเป็นคน..รู้คิด..รู้ผิดถูก

รู้จักปลูก..ต้นบุญ..เป็นทุนไว้

รู้จักบาป..สาปส่ง..ไม่หลงไป

รู้จักใจ..สุขสงบ..เรียกพบทาง

61/14

ชีวิตเอย..เตยตกตาย..กว่าจะเกิด

เคยเตลิด..ท่องอบาย..คงหลายกาล

คงเคยเกิด..เป็นอสุรกาย..เดรัจฉาน

อธิษฐาน..ต่อแต่นี้..ขอหนีไกล

61/15

ไม่ขอเกิด..มีกาย..ไว้เจ็บป่วย

กายที่ห่วย..เจ็บปวดร้าว..ยามเจ้าหิว

พอกินอิ่ม..ก็เพลิดเพลิน..เดินตัวปลิว

บัดเดี๋ยวหิว..จับใส่ปาก..ไม่อยากมี

61/16

กินไปแล้ว..อั้นไม่อยู่..กูก็ถ่าย

ทั้งเช้าบ่าย..หนักเบา..ต้องเข้าที่

ไม่ยอมเข้า..ยิ่งร้าวรวด..ขึ้นทุกที

ดีไม่ดี..พรวดออกไป..เหม็นตายเลย

61/17

ต้องเหน็ดเหนื่อย..กายา..หาอาหาร

หอบสังขาร..ไปทำงาน..เช้ายันค่ำ

หามาได้..ด้วยลำบาก..ต้องตรากตรำ

กายระยำ..กินแล้วขี้..ไม่มีออม

61/18

ของดีดี..พอกินเข้า..เช้าเที่ยงเย็น

โอ้กรรมเวร..ขี้ออกมา..ตายห่าเหม็น

มาจากไหน..ก็กายเรา..เหล่ากากเดน

ผู้มีเวร..จงพิจารณา..กายาตน

61/19

เราเกิดมา..แค่กินขี้..ปี้แล้วนอน

จงคิดย้อน..ด้วยปัญญา..หาใช่ไม่

คิดดูเถิด..ว่าเราเกิด..มาทำไม

เพื่อจะไป..ที่ดีกว่า..จงหาธรรม

61/20

อันดีชั่ว..ตัวคนทำ..กรรมจัดสรร

จะสวรรค์..หรืออบาย..ไปตามจิต

จะทุกข์สุข..ย่อมส่งผล..อันตนคิด

จบชีวิต..จิตสุดท้าย..ไปตามนั้น

61/21

ยังคิดดี..ยังทำได้..ให้เร่งธรรม

ประกอบกรรม..แต่ล้วนดี..ย่อมมีผล

ดีประจำ..ทำเป็นฌาน..นั่นงานตน

เป็นบุคคล..หันหลังให้..อบายภูมิ

61/22

คนหัวเราะ..เริงร่า..ผ่านหน้าไป

ไม่ทันไร..ร่ำไห้..อาลัยหา

ฉันนั่งมอง..สารพัด..ผ่านไปมา

อนิจจา..นี่หรือคน..มีปนเป

61/23

ชีวิตคน..มองไร้ค่า..เวลาตาย

เหลือแต่กาย..ที่รอเน่า..เผาก็จบ

คงมีจิต..ที่รอกาล..ผ่านอีกภพ

รอสมทบ..ด้วยบาปบุญ..ที่คุณทำ

61/24

ชีวิตนี้..อยู่ทำเกลือ..เพื่ออะไร

มีเภทภัย..อยู่รอบด้าน..มารลวงล่อ

หากดวงจิต..อ่อนไหว..ไม่รู้พอ

เปิดทางรอ..ลงนรก..ตกอบาย

61/25

ผู้เฒ่าเอย..วัยเลยล่วง..ช่วงสุดท้าย

ที่เคยร้าย..ลืมให้หมด..จดแต่ดี

กำหนดจิต..เป็นอาจิณ..อีกศีลมี

ปิดบัญชี..ลงอบาย..กลัวอายหมา

61/26

พ่อแม่จ๋า..อย่าห่วงใคร..ให้ใจวุ่น

จะเป็นทุ่น..รอระเบิด..เกิดปัญหา

ใครคนก่อ..ก็แก้ไข..ใช้ปัญญา

เราชรา..วางมันลง..จงปลงใจ

61/27

ก็ลูกเต้า..เขาเกินวัย..จะไปอุ้ม

อย่าไปกลุ้ม..ลูกหญิงชาย..วัยห้าสิบ

ถ้าเป็นไม้..ก็ใกล้ฝั่ง..ห่างลิบลิบ

ไม่กี่สิบ..ก็ต้องตาย..ไปเหมือนกัน

61/28

ยังเหลือแม่..แต่ลืมหลง..สุดสงสาร

เคยอาจหาญ..จิตแจ่มใส..ใยซึมเศร้า

คิดมากมาย..หนอบุญปลูก..ลูกของเรา

จะช่วยเขา..ได้ไงแม่..แก่เกินกาล

61/29

ขอแม่อยู่..เป็นร่มไทร..ไปยาวนาน

จะกี่กาล..ก็ยินดี..ยังมีแม่

จงปลดปลง..ทรงกายต่อ..อย่าท้อแท้

จงพ่ายแพ้..แต่สังขาร..สืบสานบุญ

61/30

ขอกุศล..ผลบุญเรา..เฝ้าสร้างทำ

จงน้อมนำ..ไปสู่แม่..แต่บัดนี้

ขอเจ้ากรรม..ท่านนายเวร..เจนเวที

จงปราณี..ละโทษทัณฑ์..แม่ฉันเทอญ

61/31

กรรมของแม่..แต่ครั้งใด..ยกให้เรา

จงรับเอา..ส่วนกุศล..เพื่อพ้นทุกข์

แม้ตัวเรา..ทุกข์เท่าใด..ให้แม่สุข

แม้เราทุกข์..สักเท่าใด..ไม่จองเวร

61/32

ขอเอาดี..ที่มีบ้าง..วางให้ท่าน

ขอยึดมั่น..ในความดี..เพื่อหนีพ้น

ขอฝึกจิต..เพื่อจะไป..ทิ้งกายตน

เป็นอุบล..โผล่เหนือน้ำ..งามเย็นใจ

61/33

เมื่อเราแก่..ความตาย..ใกล้เข้ามา

วันเวลา..เหลือน้อย..นับถอยหลัง

เราเกิดมา..เพื่อจะตาย..รอกายพัง

พร้อมหรือยัง..บุญตัว..อย่ามัวเพลิน

61/34

อันรูปรส..กลิ่นเสียง..เพียงมายั่ว

ให้หลงมั่ว..ในกาม..มีความหวัง

ตามหลอกล่อ..สุดท้าย..เมื่อกายพัง

เงินถุงถัง..หวังใด..ไม่ได้เลย

61/35

มีข่าวดี..มาบอกกล่าว..ก่อนเราตาย

ว่าร่างกาย..คนเรานั้น..มันไม่เที่ยง

ต้องทิ้งกาย..ไว้ที่นี่..ไม่มีเลี่ยง

ต้องตายเกลี้ยง..เกิดเท่าใด..ตายเท่านั้น

61/36

อย่าคิดว่า..ชีวิตสู..จะอยู่ยาว

มีเรื่องราว..มากมายหนอ..รผลาญพล่า

รอแค่เพียง..ให้ถูกที่..ถูกเวลา

จงเปิดตา..ที่ดวงใจ..เข้าไปดู

61/37

จงอยู่กับ..ปัจจุบัน..เท่านั้นเด้อ

อย่าพร่ำเพ้อ..ไม่รู้จบ..เป็นศพก่อน

จนสุดท้าย..ย้ายเราขึ้น..เชิงตะกอน

จิตยังวอน..สอดส่าย..มันไม่ดี

61/38

ชั่วหรือดี..อยู่ที่ใจ..ใครถึงก่อน

ตึงหรือหย่อน..ไม่เป็นไร..ขอให้เริ่ม

ทำดีแล้ว..มีแรงใจ..บุญใหม่เติม

ทำดีเพิ่ม..ทุกข์ก็ผ่าน..ทุกด่านเลย

61/39

ความอ่อนล้า..เข้ามาไล่..ใช้ปัญญา

ตัวเกิดมา..จนบัดนี้..มีดีไหม

ไม่ทำดี..ใจไม่เปิด..เกิดทำไม

เดี๋ยวก็ไป..ขุมเก่าเก่า..ก่อนเจ้ามา

61/40

สงบจิต..ผิดหยุด..หาจุดหลบ

บาปขอจบ..แต่บัดนี้..ไม่มีหวน

อันทางชั่ว..ไม่ขอเดิน..แม้เชิญชวน

ทางที่ควร..บุญกุศล..ผลบั้นปลาย

61/41

ก็เราเล่า..ที่มาไป..ไม่เคยรู้

เป็นเพียงผู้..ที่เกิดมา..ว่ายหาฝั่ง

บำเพ็ญธรรม..ตามสบาย..เมื่อกายยัง

รอกายพัง..ขอข้ามพ้น..ไม่สนกาย

61/42

พอแสงทอง..ส่องฟ้า..ก็ตาเหลือก

ก็อยากเสือก..เกิดมา..ตามหาผล

ทั้งบุญบาป..เร็วไว..ไล่ตามตน

เกิดเป็นคน..แค่ชาตินี้..แล้วหนีไป

61/43

เมื่อบาปกรรม..ไม่ส่งผล..คนว่าหวาน

พอถึงกาล..กรรมส่งผล..ทนไม่ไหว

จะลุกลาม..รอบตัวตน..คนจัญไร

เคยดีใจ..ตอนก่อบาป..จงหราบจำ

61/44

อันบาปชั่ว..นั้นหรือ..คืออะไร

ทำลงไป..ส่งผล..ต่อคนสัตว์

แม้เล็กน้อย..บ่อยบ่อย..ก็ร้อยรัด

แล้วผูกมัด..บาปชั่ว..กับตัวตน

61/45

เมื่อจิตใจ..ไม่ผูกโกรธ..โทษผู้ใด

ทางที่ไป..ย่อมราบรื่น..ขึ้นสวรรค์

ถ้าหมั่นขุด..หรือฝังกลบ..ทบทุกวัน

คิดดูกัน..ย่อมถึงจุด..ที่สุดธรรม

61/46

เมื่อไม่โกรธ..หน้าตาดี..จิตแช่มชื่น

ยิ้มระรื่น..จากข้างใน..ใสออกหน้า

ใครก็อยาก..จะผูกมิตร..คิดเจรจา

เป็นตำรา..พุทธองค์..ทรงสอนสั่ง

61/47

ไม่ต้องไกล..ถ้าใคร่รู้..ดูกระจก

ไม่ตลก..หน้าโกรธกู..ดูไม่ได้

เปลี่ยนเป็นยิ้ม..ต้องอย่างนี้..ดีทันใด

หน้าที่ใคร..ก็อยากเห็น..เป็นประจำ

61/48

การพูดจา..หยาบคายจัง..ฟังไม่ได้

ผู้คนใคร่..อยากฟังเสียง..อันไพเราะ

ถ้าหยาบคาย..เสียงดังที..หนีแทบเหาะ

มันไม่เหมาะ..จงระวัง..อย่างตั้งใจ

61/49

อารมณ์โกรธ..มาเมื่อไร..ใจตั้งมั่น

อุเบกขากั้น..เมตตากรอง..ครองสติ

เอาปัญญา..มาไตร่ตรอง..ลองดูซิ

ยังโกรธนิ..ปิดวาจา..พาตัวไกล

61/50

ที่เกิดกาย..เพื่อใช้กรรม..ทำหนหลัง

ตั้งจิตหวัง..ทำบุญดี..หนีภพชาต

 ต่อแต่นี้..สร้างเรื่องราว..ขาวสะอาด

จงเป็นปราชญ์..คอยปลดเปลื้อง..เรื่องเวรกรรม

61/51

ทุกคนมี..หน้าที่ทำ..ตามกรรมแต่ง

ต่างถูกแบ่ง..กรรมกำหนด..หมดทุกขั้น

หน้าที่คน..ต่างกันไป..ไม่เหมือนกัน

เอาปัจจุบัน..นี้เป็นหลัก..ปักธงชัย

61/52

ชาติก่อนหน้า..เป็นอะไร..ไม่สำคัญ

ปัจจุบัน..ได้มาเกิด..ประเสริฐสุด

ได้ฟังธรรม..พระพุทธเจ้า..เป็นชาวพุทธ

โอกาสหลุด..จากบ่วงมาร..นั้นมากมาย

61/53

ใช้โอกาส..ที่เรามี..นี้ปลดเเอก

จากเคยแบก..กิเลสร้าย..ไว้เต็มบ่า

กิเลสหลอก..ว่าสุขเหลือ..เมื่อได้มา

แต่สุขกว่า..สุขอย่างยิ่ง..ปลดทิ้งไป

61/54

พวกกามเกียรติ..เป็นตัวหลอก..พอกกิเลส

เป็นต้นเหตุ..แห่งโลภหลง..จงแก้ไข

ไปเกาะอยู่..แนบสนิท..กับจิตใคร

ถอยห่างไกล..ความดีงาม..ทรามเข้าแทน

61/55

เรามีแค่..พอประทัง..ช่างมันเถิด

ลาการเกิด..ขอมีแก่..แค่ชาตินี้

เกิดมีกาย..ตายสนิท..ปิดบัญชี

เอาจิตดี..ชนะตัว..กับหัวใจ

61/56

ชนะโลภ..โกรธหลง..ความสงสัย

การรื่นไหล..อบายนี้..ไม่มีแน่

สงบจิต..ควบคุมใจ..ไม่เปลี่ยนแปร

นิพพานแล..ที่มุ่งหวัง..ตั้งใจไว้

61/57

แม้ไม่ถึง..จุดมุ่งหมาย..ตายเสียก่อน

จุดที่หย่อน..คงไม่ไกล..ใกล้มือคว้า

มุ่งมั่นต่อ..คงได้ชม..สมอุรา

จิตมุ่งมา..นั้นยิ่งใหญ่..กว่าใครคิด

61/58

มีมวลมิตร..มากมาย..รายรอบเรา

ก็ยกเอา..เมตตา..เข้ามาตั้ง

แม้หนักหนา..อุเบกขา..ขึ้นมาวาง

ปิดหนทาง..ลงอบาย..ให้ตัวเอง

61/59

ก็แค่เกิด..มามีกาย..มากมายกรรม

เคยกระทำ..ทั้งดีชั่ว..ตัวคนก่อ

จงหยุดชั่ว..ปลูกต้นดี..งามแตกกอ

จงอย่ารอ..ลุยทำเลย..เพื่อนเอยดี

61/60

เมื่อพวกเรา..เกิดกาย..แล้วตายจาก

ทั้งลำบาก..ปากท้อง..ต้องเหนื่อยหา

ต้องพลัดพราก..จากตาย..ป้ายน้ำตา

จงบอกลา..เลยเจ้า..เข้านิพพาน

 

 

 

 

 

 

Create Date : 08 กันยายน 2555 Last Update : 8 กันยายน 2555 15:33:34 น. Counter : 771 Pageviews.		0 comments
Share Tweet