บนเส้นทางสายพระนิพพาน 129

บนเส้นทาง

สายพระนิพพาน 129

129/01

เมื่อตั้งจิต..อธิษฐาน..นิพพานเทอญ

คือการเดิน..สู่กระแส..แห่งมรรคผล

ที่ไม่อาจ..ปฏิเสธ..เหตุแห่งตน

จะหลุดพ้น..หนทางนี้..ที่ชี้ไป

129/02

ที่ชี้ไป..ให้ประเสริฐ..เกิดปัญญา

มีสัมมา..ทิฏฐิ..ความเห็นชอบ

มีสัมมา..สังกัปโป..ดำริชอบ

พูดจาชอบ..มีสัมมา..วาจาไง

129/03

มีสัมมา..กัมมันโต..การงานชอบ

เลี้ยงชีวิตชอบ..มีสัมมา..อาชีโว

พากเพียรชอบ..มีสัมมา..วายาโม

ไม่อวดโชว์..สัมมาสะติ..ระลึกชอบ

129/04

องค์ที่แปด..สุดท้าย..ในมรรคา

มีสัมมา..สมาธิ..ตั้งใจมั่น

ทั้งแปดองค์..จงพิศดู..รู้เท่าทัน

มากูกัน..พิจารณา..ว่าอย่างไร

129/05

ความเห็นชอบ..เห็นอย่างไร..ใคร่ครวญดู

จนได้รู้..เห็นเป็นไป..ในเรื่องทุกข์

ได้รู้เหตุ..ปัจจัย..ที่ไร้สุข

ได้รู้ทาง..ดับทุกข์..ที่เดินไป

129/06

ดำริชอบ..เป็นอย่างไร..ใคร่ของถาม

คือการคิด..ออกจากกาม..ที่คาวคลุ้ง

ไม่มุ่งร้าย..เบียดเบียนใคร..ให้ใจยุ่ง

ทางที่มุ่ง..จึงสงบ..พบแต่เย็น

129/07

วาจาชอบ..เป็นอย่างไร..ท่านเจ้าขา

มีเจตนา..เว้นจากการ..พูดไม่จริง

ไม่ส่อเสียด..หยาบคาย..ในทุกสิ่ง

รู้จักนิ่ง..ไม่เพ้อเจ้อ..เผลอเรื่อยไป

129/08

การงานชอบ..เป็นอย่างไร..จงว่ามา

กายกายา..ผู้กำเนิด..เกิดเป็นคน

ปฏิบัติดี..ปฏิบัติชอบ..ประกอบผล

เป็นกุศล..ผลบุญ..เพื่อคุณเอง

129/09 

เลี้ยงชีวิตชอบ..เป็นอย่างไร..ให้ว่ามา

มีเจตนา..ไม่ฆ่า..เลี้ยงชีพตน

ไม่หยิบฉวย..ลักขโมย..บาปมากล้น

หลีกให้พ้น..ขายยาเหล้า..มอมเมาคน

129/10

ความเพียรชอบ..เป็นอย่างไร..ท่านเจ้าขา

คืออุตส่าห์..พยายาม..ข้ามให้พ้น

กายชีวี..มีปัญหา..ปัญญาค้น

เพียรอดทน..แก้ปัญหา..อย่าหวั่นไหว

129/11

ระลึกชอบ..เป็นอย่างไร..ขอรับท่าน

สติมั่น..ครองอยู่..รู้ทุกสิ่ง

ระลึกรู้..อยูเสมอ..ไม่เผลอทิ้ง

สงบนิ่ง..มีสติ..มิก่อเวร

129/12

สมาธิชอบ..คืออย่างไร..ขอรับท่าน

จิตมุ่งมั่น..ไม่หวั่นไหว..ใจเป็นหนึ่ง

แม้นิวรณ์..กิเลสตัณหา..มาฉุดดึง

ก็ถูกตรึง..เอาไว้..ไร้ความหมาย

129/13

ก่อนมีมรรค..เจ้าคนดี..ต้องมีธรรม

ศีลห้านำ..ศีลแปดตาม..บริสุทธิ์

เป็นคนดี..ในเขตแคว้น..แดนมนุษย์

บาปเขาหยุด..ทำกุศล..บนจิตใส

129/14

บนจิตใส..ใจสะอาด..ปราศขุ่นมัว

ติดกับตัว..พรหมวิหารสี่..มีปกติ

ความเมตตา..กรุณา..ยินดีนิ

วางเฉยสิ..เกินช่วย..ด้วยกฏกรรม

129/15

บารมีสิบ..หยิบมาดู..ผู้มีมรรค

มีมากนัก..กำลังใจ..ใส่เต็มที่

เพื่อเติมเต็ม..วาสนา..บารมี

เมื่อเรามี..ปรารถนา..หานิพพาน

129/16

อันหนึ่งนั้น..เรียกว่า..ทานบารมี

 คือจิตมี..ความพร้อม..ในการให้

ไม่ใช่ให้..ด้วยความเค็ม..แต่เต็มใจ

ให้เขาไป..แล้วสุขใจ..สบายอุรา

129/17

อันสองนั้น..เรียกว่า..ศีลบารมี

จิตยินดี..มีความพร้อม..จะทรงศีล

คือทรงศีล..ปกติ..เป็นอาจิณ

การทรงศีล..อยู่ที่ใจ..ตลอดเวลา

129/18

อันสามนั้น..เนกขัมมะ..บารมี

พอจิตดี..บวชใจ..ไม่วายวุ่น

เกิดเป็นคน..สุดท้าย..ไม่ขาดทุน

อยู่ในบุญ..อุ่นสบาย..ก่อนไปเลย

129/19

อันที่สี่..นี้ปัญญา..บารมี

เมื่อจิตดี..มีปัญญา..หาทางผ่าน

ใช้ปัญญา..แยะแยก..ให้แตกฉาน

ยิ่งอยู่นาน..ยิ่งเบื่อกาย..ไปดีกว่า

129/20

อันที่ห้า..วิริยะ..บารมี

ทำความดี..เดินหน้า..อย่าท้อถอย

สู้พากเพียร..บากบั่น..ถึงวันคอย

ค่อยทะยอย..สร้างทำ..แต่กรรมดี

129/21

อีกขันติ..บารมี..อันที่หก

ชะตาตก..ต่ำติด..ยังคิดสู้

ยังอดทน..อดกลั้น..มั่นใจอยู่

ไกลสุดกู่..ทนก้าวไป..เข้าใกล้มัน

129/22

อันที่เจ็ด..สัจจะ..บารมี

สิ่งใดที่..เคยกล่าวไว้..ให้จำมั่น

อันคนเรา..ถือคำกล่าว..เป็นสำคัญ

มันผูกพัน..ถึงค่า..คำว่าคน

129/23

อันที่แปด..อธิษฐาน..บารมี

ตั้งจิตดี..ไว้อย่างไร..ไปตามนั้น

ไม่ถอยหน้า..ถอยหลัง..ลังเลมัน

จิตตั้งมั่น..เดินตรง..ไม่หลงทาง

129/24

อันที่เก้า..เมตตา..บารมี

รักปราณี..สัตว์คน..จนที่สุด

ตะเกียกตะกาย..กว่าจะได้..เป็นมนุษย์

อยากสิ้นสุด..การเวียนว่าย..ไปเสียที

129/25

อันที่สิบ..อุเบกขา..บารมี

สิ่งใดที่..ไม่อาจช่วย..ด้วยกฏกรรม

เมื่อยอมรับ..ไม่คับข้อง..ต้องชอกช้ำ

ฉลาดล้ำ..ผู้เรียนรู้..อยู่บนโลก

129/26

บารมี..ทั้งสิบนี้..ผู้มีอยู่

จงเรียนรู้..กำลังใจ..ให้เต็มขั้น

ทำจนนิ่ง..เหมือนยิ่งให้..ยิ่งได้พลัน

อัศจรรย์..แห่งบารมี..ดีทุกทาง

129/27

ดีทุกทาง..ย่างทุกทิศ..มิตรมากมี

ผู้ทำดี..รัศมี..ออกที่หน้า

หน้ายิ้มแย้ม..แจ่มใส..ไร้มายา

จิตเมตตา..ต่อคนสัตว์..ปฏิบัติธรรม

129/28

ปฏิบัติธรรม..ทีแรกหลุด..จากรูปนาม

ที่สองตาม..หลุดโลภะ..โทสะโมหะ

หลุดยึดมั่น..ถือมั่น..ที่สามนะ

สี่หรือจ๊ะ..หลุดที่ใจ..ไม่เกาะเลย

129/29

ไม่เกาะเลย..สิ่งใด..ในชีวิต

มันมีพิษ..อยู่ในตน..จนวันจาก

ขืนไปเกาะ..ก็จะยุ่ง..ต้องจูงลาก

จะยุ่งยาก..วันต้องพราก..ตายจากกัน

129/30

ตายจากกัน..ทิ้งกาย..ไปแต่จิต

ไปยึดติด..ต้องเสียท่า..วนมาใหม่

เกิดเป็นคน..ทุกข์ตายห่า..มาทำไม

หาทางไป..ชั่วนิรัน..กันดีกว่า

129/31

เสียมีดี..ดีมีเสีย..อย่าเพลียจิต

จงรู้คิด..ใช้ปัญญา..หาทางไข

จงมองดู..ทุกชีวิต..ด้วยจิตใจ

ไม่มีใคร..สุดประเสริฐ..เกิดเป็นคน

129/32

เกิดเป็นคน..เพราะตน..มีบุญบาป

ที่ทาฉาบ..ปรุงแต่งไว้..ในชีวิต

เมื่อเราเกิด..จำไว้ลูก..มากถูกผิด

จงรู้พิศ..ทางที่ผิด..อย่าเดินไป

129/33

อย่าเดินไป..ก่อนพิจารณา..ปัญญามี

เส้นทางดี..มีอยู่..รู้ไว้ด้วย

อย่ามาอ้าง..เหตุผล..แค่ตนรวย

มันจะซวย..ต่อชาติภพ..จบไม่ลง

129/34

จบไม่ลง..หลงทุกที..ดีไม่ใส

ทนแก้ไข..สว่างทั่ว..ชั่วจงทิ้ง

ทรงความดี..ถึงวิมุต..บริสุทธิ์จริง

ตัดทุกสิ่ง..ทิ้งทุกอย่าง..กระทั่งกาย

129/35

กระทั่งกาย..เป็นตาย..เรื่องของมัน

สิ่งสำคัญ..บอกตัว..ความชั่วจบ

หาที่อยู่..สู่วิมาน..ย่อมพานพบ

ต้องสู้รบ..กิเลสร้าย..ในจิตตน

29/36

ในจิตตน..หลุดพ้น..จากเกี่ยวเกาะ

โอกาสเหมาะ..เร็วเข้า..ก้าวไปหหน้า

มุ่งไปสู่..แห่งหน..ตนปรารถนา

แดนไฝ่หา..เริ่มใกล้..ไปให้ถึง

129/37

จิตสงบ..นิ่งสงัด..ตัดทุกสิ่ง

นั่งนิ่งนิ่ง..จะท่าไหน..ได้ทั้งนั้น

จะลืมตา..หลับตา..หาสำคัญ

ขอเพียงท่าน..สุขใจ..ใช้ได้เลย

129/38

ใช้ได้เลย..ผู้เคยชิน..ปฏิบัติ

ผู้รู้ตัด..กังวล..พ้นจากจิต

เป็นผู้ตื่น..เบิกบาน..ป่วยการคิด

อันชีวิต..อยู่ได้..ก็ไม่นาน

129/39

ก็ไม่นาน..การฝึกหัด..เพื่อขัดเกลา

ตัดเบาเบา..ทีละนิด..ด้วยจิตมั่น

เมื่อเราตัด..ทีละหน่อย..บ่อบบ่อยวัน

ประเดี๋ยวมัน..ก็ชำนาญ..เป็นฌานชิน

129/40

เป็นฌานชิน..เหมือนกินข้าว..เหมือนกินน้ำ

กินประจำ..แต่พอดี..ไม่มีเสีย

ผู้ฝึกฝน..จนสบาย..ใจไม่เพลีย

ไม่มีเสีย..มีแต่ได้..แม้กายป่วย

129/41

 แม้กายป่วย..ใจปัด..ตัดกายทิ้ง

แต่จิตนิ่ง..ธรรมดา..ผู้มาเกิด

รู้ฝึกหัด..ปฏิบัติตน..หวังผลเลิศ

หวังเตลิด..จากโลกีย์..หนีโลกา

129/42

หนีโลกา..ลานิรัน..โลกอันทุกข์

ผู้รู้ลุก..เดินหน้า..หาทางหนี

พอกายพัง..ไม่ทุกข์ใด..ไปเสียที

อยู่แดนนี้..มีแต่ทุกข์..รุกกระหน่ำ

129/43

รุกกระหน่ำ..กายใจ..ไปไม่เป็น

เดี๋ยวก็เย็น..เดี๋ยวก็ร้อน..ย้อนเข้าใส่

จนกว่ากาย..ที่ได้มา..จะพังไป

จงฝึกใจ..เอาเถิด..เปิดทางไป

129/44

เปิดทางไป..ไม่กลับ..ลาลับเลย

เพราะคุ้นเคย..เป็นคน..จนแสนเบื่อ

ไม่เอาแล้ว..ชีวิตที่..มีเลือดเนื้อ

เป็นทำเกลือ..ทำไม..ให้มันทุกข์

129/45

ให้มันทุกข์..ต่อไป..ทำไมเล่า

ฝึกฝนเข้า..ตัดใจ..ไม่ยึดเหนี่ยว

ตัดทุกอย่าง..ทิ้งไป.ใจตัวเดียว

อย่ามาเทียว..เกิดตาย..ไปเสียที

129/46

ไปเลยที..ดีกว่า..อย่าอยู่ยาว

มากเรื่องราว..ทางชั่ว..จิตมัวหมอง

มาเกิดใหม่..คราใด..ชั่วตามจอง

ใจเป็นทอง..จิตเป็นไท..ไปให้พ้น

129/47 

ไปให้พ้น..ผูกพัน..กายผุพัง

เมื่อกายยัง..บำรุงไว้..ใช้ปฏิบัติ

ไปจนกว่า..กายเก่า..หามเข้าวัด

แล้วจึงตัด..ใจตน..ก้าวพ้นกาย

129/48

 ก้าวพ้นกาย..ยืมเขา..ตลอดไป

ด้วยหัวใจ..มุ่งมั่น..เพื่อฟันฝ่า

เมื่อยิ่งก้าว..ยิ่งใกล้..อย่าได้ล้า

กิเลสร้าย..ทายท้า..ไม่สนใจ

129/49

ไม่สนใจ..เดินหน้า..หาทางออก

เพื่อบ่งบอก..จิตนี้..ไม่มีถอย

เดินทางตรง..ประสงค์จริง..สิ่งรอคอย

เรื่องให้ถอย..ทางธรรมนี้..ไม่มีทาง

129/50

ไม่มีทาง..ถอยห่าง..เส้นทางธรรม

ทางที่นำ..ไปสู่..ผู้หลุดพ้น

จากแดนนี้..ที่ไร้สุข..ทุกข์ท่วมท้น

น้ำตาล้น..ให้หยุดไหล..ได้ถาวร

129/51

อันผู้ที่..พ่อแม่ยัง..ฟังสักนิด

ขอจงคิด..ถึงพ่อแม่..ที่แก่เฒ่า

ผู้ถนอม..กล่อมเกลี้ยง..เลี้ยงดูเรา

พร้อมจะเอา..ชีพแลกได้..ยามภัยมา

129/52

ยามภัยมา..เอากายา..บังคุ้มภัย

จะมีใคร..ทำอย่างนี้..ได้บ้างเล่า

ขอเพียงลูก..อยู่ต่อไป..ตายก็เอา

ก็แล้วเรา..มีบ้างไหม..ได้ดูแล

129/53

ได้ดูแล..กายใจ..ท่านหรือไม่

ส่งเงินให้..จะอะไร..กันนักหนา

ท่านเลี้ยงเรา..ด้วยหัวใจ..ให้เวลา

ไม่ใช่หมา..เทข้าวให้..แล้วไปเลย

129/54

มีลูกเต้า..หวังว่าเขา..จะดูตัว

มีเมียผัว..หนีหาย..ไม่มาหา

ส่งเงินให้..แค่เพียง..เลี้ยงกายา

แต่จิตรา..เล่ารู้ไหม..ใครดูแล

129/55

ไร้ลูกหลาน..เรียกขาน..มันทุกข์แท้

คอยชะแง้..แลดูทาง..ไม่ว่างเว้น

ถึงวันหยุด..สุดสัปดาห์..น่าจะเห็น

นั่งรถเข็น..แลทาง..อ้างว้างใจ

129/56

อ้างว้างใจ..ไปไหนเล่า..เหล่าลูกหลาน

ที่ข้างบ้าน..ลูกหลาน..เวียนมาหา

ลูกหลานเรา..อยู่ไหน..ใยไม่มา

ใช้น้ำตา..เป็นกับข้าว..ทุกเช้าเย็น

129/57

พ่อแม่อยู่..ดูแล..อย่าติดขัด

ปฏิบัติ..ด้วยใจ..ให้ทุกสิ่ง

อาหารกาย..อาหารใจ..ให้จริงจริง

ยอมละทิ้ง..งานทุกเมื่อ..เพื่อดูแล

129/58

 เพื่อดูแล..เอาใจใส่..ไม่ใกล้ฝั่ง

ที่กำลัง..โรยรา..ล้าสังขาร

คงจะอยู่..กับเราได้..อีกไม่นาน

ธรรมทาน..อาหารใจ..จัดให้เต็ม

129/59

จัดให้เต็ม..พิกัด..จัดสรรให้

ที่ชอบใจ..เสาะหา..พาไปเห็น

เอาใจใส่..ดูแลก่อน..อีตอนเป็น

ตายเน่าเหม็น..แล้วจัดให้..มันไม่งาม

129/60

ทำไปเถิด..คนดี..หน้าที่เธอ

รู้บำเรอ..กายใจ..ให้อบอุ่น

เพื่อเป็นชาติ..สุดท้าย..ให้แม่คุณ

เป็นกองทุน..หนุนสู..สู่นิพพาน

 

Create Date : 02 เมษายน 2556 Last Update : 10 พฤษภาคม 2556 17:01:48 น. Counter : 735 Pageviews.		0 comments
Share Tweet