บนเส้นทางสายพระนิพพาน 138

บนเส้นทาง

สายพระนิพพาน 138

138/01

อารมณ์รัก..พระนิพพาน..นั้นมันดี

ไม่เคยมี..เดือดร้อน..แก่ผู้อื่น

ในเมื่อใน..เรานี้..มีจุดยืน

ก็ไม่ยื่น..หน้าไปยุ่ง..มุ่งจุดเดียว

138/02

มุ่งจุดเดียว..เอาจิตพุ่ง..มุ่งหน้าไป

ไม่ด่าว่า..เสียดสีใคร..ให้ชอกช้ำ

ไม่ติติง..ทนงตน..จนเป็นกรรม

ความระยำ..อย่างนี้..ไม่มีแน่

138/03

ไม่มีแน่..แต่คน..ประเภทนี้

คือคนที่..อารมณ์ดี..อยู่ทุกกาล

มีอารมณ์..รักนัก..พระนิพพาน

ไม่ต้องการ..โผล่หน้า..กลับมาเกิด

138/04

อำนาจกรรม..ยิ่งใหญ่..ในโลกหล้า

กรรมชั่วช้า..จะแทนที่..ดีไม่ได้

อีกกรรมดี..ชั่วแทนที่..ได้ยังไง

คิดให้ไกล..ทำกรรมดี..หนีกรรมชั่ว

138/05

หนีกรรมชั่ว..ให้ชัวร์..ด้วยกรรมดี

กรรมอันมี..กุศล..เป็นผลใหญ่

กรรมดีมาก..ก็ฉุดลาก..ชั่วห่างไกล

เมื่อเข้าใจ..ทำแต่ดี..ไม่มีเสีย

138/06

สมเด็จพระ..พุุฒาจารย์โต..ท่านสอนบ้าง

จงหมั่นสร้าง..บารมี..ฟ้าดินช่วย

อย่าปากพร่อย..คอยแต่ขอ..ก็จะซวย

ต้องมีทุน..หนุนไว้ด้วย..บารมีตน

138/07

บารมีตน..มีอยู่ก่อน..จึงวอนขอ

เราไม่พอ..ขอท่านเพิ่ม..เติมให้สม

ไม่หยุดสร้าง..บารมี..ไม่มีตรม

ผู้สะสม..บารมีไว้..ใช้ไม่หมด

138/08

ใช้ไม่หมด..จรดภพหน้า..อย่าได้หยุด

ไม่อาจฉุด..อาจรั้ง..สร้างบุญถึง

บุญไม่พอ..ทำยังไง..หงายท้องตึง

พอบุญถึง..มากขวากหนาม..ข้ามได้หมด

138/09

ไม่เคยสร้าง..ไม่เคยทำ..อะไรไว้

จะขอใช้..ได้อย่างไร..คุณเจ้าขา

มีบุญก่อน..จึงวอนไหว้..เทพเทวา

คิดจะคว้า..กำไร..ไม่ลงทุน

138/10

ไม่ลงทุน..กินบุญเก่า..ไปจนหมด

น้ำตาหยด..รินไหล..โทษใครเล่า

จงเอาจิต..คิดโกรธ..โทษตัวเรา

หลงมัวเมา..จนขาดทุน..บุญเลยหมด

138/11

หลวงปู่ทวด..ก็ทรงชี้..ไปที่ปาก

คนพูดมาก..ก็เสียมาก..เพราะปากพร่อย

คนพูดน้อย..ไม่คุยเฟื่อง..เรื่องก็น้อย

คนเรียบร้อย..ปากเงียบไว้..ไร้ปัญหา

138/12

ไร้ปัญหา..สามารถ..อยู่สงบ

เป็นระบบ..โพธิสัตว์..ปฏิบัติตน

ท่านเป็นผู้..ปรารถนา..ค้นหาผล

ท่านไม่สน..ไม่หลงไหล..ในทางโลก

138/13

ในทางโลก..มีคำสอน..หลวงปู่คำมี

จงอย่าทิ้ง..ความดี..นะลูกหลาน

กตัญญู..รู้คุณคน..จนวายปราณ

อย่าให้มาร..ที่ใด..สิงใจเรา

138/14

ผู้คงมั่น..ความดี..อยู่ทุกยาม

มีผู้ไร้..รูปนาม..โมทนา

ตามปกป้อง..คุ้มครอง..ช่วยรักษา

ตามวาสนา..ผลแห่งบุญ..คุณปฏิบัติ

138/15

คุณปฏิบัติ..คำพูดจัด..ว่าสำคัญ

คำพูดอัน..พูดออกไป..ใช้สติ

อย่าสาปแช่ง..ดุด่าใคร..ไล่ตำหนิ

จะแตกผลิ..เกิดก่อ..หนอชิงชัง

138/16

หลวงพ่อพระ..ราชพรหมยาน..ท่านสอนลูก

ช่วยกันปลูก..ต้นดี..ปราณีเพื่อน

จงสงเคราะห์..กันดีกว่า..อย่าแชเชือน

พ่อแค่เตือน..ลูกไว้..หวังให้ดี

138/17

หวังให้ดี..มีคุณค่า..ว่าเป็นคน

ช่วยเหลือตน..ผู้อื่นได้..ต่างไม่ทุกข์

พ่อดีใจ..ลูกทั้งหลาย..ต่างมีสุข

พ่อแค่ปลุก..ให้ลูกตื่น..ขึ้นช่วยกัน

138/18

ขึ้นช่วยกัน..อันต้นกรรม..ไม่เท่ากัน

ต้องเจอมัน..วิบากกรรม..ทำเธอฉัน

ลูกทั้งหลาย..จงหันมอง..ประคองกัน

ให้พ่อนั้น..ได้สุขใจ..ตายตาหลับ

138/19

ตายตาหลับ..ใจเบา..ลูกเราดี

ไม่ต้องมี..จิตพะวง..ลูกหลงผิด

เห็นลูกดี..ก้าวย่างไป..สบายจิต

พ่อจบกิจ..ลงได้..ไร้กังวล

138/20

ลูกเอยคน..ในโลกนี้..สี่ระดับ

จงหันกลับ..พาพิศดู..ให้รู้เห็น

ว่าเราอยู่..ระดับไหน..ดูให้เป็น

หรือเหลือเข็น..เช่นเฒ่าจอย..ปล่อยตายเอง

138/21

ระดับหนึ่ง..ฉลาดมากคุณ..บุญล้นปรี่

บารมี..ก็เต็มเปี่ยม..จิตเยี่ยมยอด

แค่แนะนำ..เพียงนิด..จิตแทงฮอด

แทงตลอด..ไปถึงจุด..ที่สุดธรรม

138/22

ระดับสอง..พวกนี้..บารมีหย่อน

แนะนำก่อน..อธิบาย..จึงได้ผล

ใช้ปัญญา..ค้นหาธรรม..บำเพ็ญตน

รู้ฝึกฝน..ทนฟันฝ่า..หานิพพาน

138/23

ระดับสาม..พวกนี้หนอ..แค่พอรู้

ต้องมีผู้..มากเคี่ยวเข็น..จึงเห็นธรรม

เพียงระดับ..ขั้นต้น..จนถึงต่ำ

ไปสู่ธรรม..ระดับสูง..ชักจูงยาก

138/24

ระดับสี่..พวกนี้..พวกเหลือเข็น

มองไม่เห็น..ทางช่วย..ด้วยมืดบอด

จะชักจูง..อย่างไร..ไปไม่รอด

พวกเอายอด..ลงดิน..ตีนชี้ฟ้า

138/25

อย่าคิดว่า..คนอื่นเขา..จะเหมือนเรา

ขอจงเอา..อุเบกขา..มาขวางกั้น

แนะนำดี..บอกสอนดี..อย่าผูกพัน

แล้วแต่เขา..ก็แล้วกัน..ผู้เก็บกิน

138/26

และพ่อขอ..แนะนำไว้..กายตัวเดียว

ขอจงเทียว..ตัดขาดไป..อย่างไร้เยื่อ

ทั้งเขาเรา..ทั้งหลาย..ตายไม่เหลือ

ก็ในเมื่อ..เรารู้มัน..จงหมั่นตัด

138/27

จงหมั่นตัด..จนไม่ติด..จิตไม่ข้อง

กายนี้ต้อง..ตัดทิ้งไป..ตายแน่แน่

วันเวลา..สถานที่..ไม่รู้แก

อาจจะแก่..แต่ก็ตาย..ไม่เหลือเลย

138/28

ไม่เหลือเลย..ข้อสำคัญ..จำมั่นว่า

ขอจงอย่า..คิดว่าเราดี..ไว้เสมอ

ค้นบกพร่อง..ตรงไหนหวา..หาให้เจอ

ขอพวกเธอ..พยายามไว้..แก้ไขตน

138/29

แก้ไขตน..จนความดี..นี้เป็นหนึ่ง

พ่อว่าจึง..จะเป็นดี..ที่มีผล

ให้ความดี..มีค่ากว่า..ชีวิตตน

จึงเป็นคน..ผู้หลุดพ้น..จากบ่วงมาร

138/30

จากบ่วงมาร..อันคล้องได้..แต่กายตน

แต่หลุดพ้น..จิตใจ..คล้องไม่ติด

รู้ปฏิบัติ..ขัดเกลา..ทั้งชีวิต

พูดทำคิด..แต่ดี..จึงหนีพ้น

138/31

พ่อมั่นใจ..ในลูกหลาน..พ่อทุกคน

ดำรงตน..อยู่ในศีล..อยู่ธรรม

กามาวจร..สวรรค์..เป็นอย่างต่ำ

จงจดจำ..แต่ดี..ที่พ่อบอก

138/32

ที่พ่อบอก..ลูกไว้..ใจต้องนิ่ง

อย่าเที่ยววิ่ง..ไปทั่ว..ให้ตัวหมอง

สิ่งขุ่นมัว..ชั่วช้า..ลูกอย่ามอง

เวลาทอง..ของตน..ค้นหาทาง

138/33

ค้นหาทาง..ทั่วหล้า..หาไม่เจอ

ขอให้เธอ..หาที่ตน..บนกายนี้

มองจากบน..ลงล่าง..หลายหลายที

แล้วทีนี้..จากล่างไป..ไล่ขึ้นบน

138/34

ไล่ขึ้นบน..จนมองเห็น..ความเปลี่ยนแปลง

ซึ่งแสดง..ให้รู้..ผู้รอตาย

เมื่อรู้ตัว..ฝึกตน..หมั่นขวนขวาย

ยังไม่สาย..ปฏิบัติ..รู้ขัดเกลา

138/35

รู้ขัดเกลา..รู้ขจัด..ตัดกิเลส

อันเป็นเหตุ..ก่อชาติภพ..ไม่จบสิ้น

เมื่อเกิดมา..ทุกที..ก่อหนี้สิน

ไม่ได้ยิน..เสียงธรรม..องค์สัมมา

138/36

องค์สัมมา..สัมพุทธเจ้า..เฝ้าสั่งสอน

ให้ลูกถอน..ศรรัก..โลภโกรธหลง

ให้เป็นผู้..หาญหัก..รู้จักปลง

รู้ดำรง..อยู่ในศีล..ด้วยยินดี

138/37

ด้วยยินดี..ที่ตอกย้ำ..หมั่นทำดี

เพื่อสั่งสม..บารมี..หนีนรก

หนีได้ไง..ถ้าใจชั่ว..ตัวสกปรก

โอกาสตก..นรกชัวร์..ถ้าตัวเลว

138/38

ถ้าตัวเลว..ใครว่าดี..ชื่นใจตน

แต่ว่าผล..สุดท้าย..ตายหล่นตุ๋ม

ถ้าเราดี..ใครว่าชั่ว..ตัวอย่ากลุ้ม

จงชื่นชุ่ม..สบายใจ..ในอู่บุญ

138/39

ในอู่บุญ..ใครชี้ตัว..ว่าชั่วช้า

หัวเราะร่า..นั่นเขามั่ว..ไม่ชั่วได้

อย่าจิตหมอง..ครองสติ..สิสบาย

เขาว่าชั่ว..ไปจนตาย..ไม่ชั่วได้

138/40

ไม่ชั่วได้..เมื่อใจดี..จิตมั่นคง

เส้นทางตรง..ผู้ฝึกจิต..ปิดทางต่ำ

ไม่ลืมหลง..ตรงแท้..กระแสธรรม

มีแต่นำ..ไปหา..พระนิพพาน

138/41

จงยินดี..ในสันโดษ..รู้โปรดสัตว์

ปฏิบัติ..เพื่อหลุดพ้น..ไม่วนกลับ

ไปสู่จุด..สุดปรารถนา..เพื่อลาลับ

จงระงับ..จิตฟุ้ง..ไม่ปรุงแต่ง

138/42

ไม่ปรุงแต่ง..จิตตน..มุ่งค้นหา

สิ่งมายา..มอมเมา..ไม่เข้าใกล้

สิ่งยั่วยวน..ชวนชม..สมฤทัย

หนีให้ไกล..เลยนั่น..มันลวงหลอก

138/43

มันลวงหลอก..ออกทะเล..เหห่างธรรม

อีกเจ้ากรรม..นายเวร..ตามเกณฑ์กฏ

มุ่งกระทำ..กระหน่ำไส่..ไม่ละลด

มากน้ำอด..น้ำทน..จึงพ้นผ่าน

138/44

จึงพ้นผ่าน..แต่ละด่าน..ที่รอดัก

แทบกระอัก..ก็ต้องทน..ตนเคยก่อ

ใช้กรรมเก่า..ของเราไป..ไม่แตกกอ

รวยบุญพอ..เขาก็ตาม..มาถามทวง

138/45

มาถามทวง..สองนัย..ผู้ใฝ่ธรรม

หนึ่งเจ้ากรรม..ตามพัวพัน..ใช้กันไป

สองคุณครู..ท่านทดสอบ..ตอบถูกไหม

จิตแจ่มใส..ใจไม่มัว..ก็ชัวร์ผ่าน

138/46 

ก็ชัวร์ผ่าน..แต่ละด่าน..งานทางจิต

คอยสะกิด..พรางหมก..ให้ตกหลุม

อีกเจ้ากรรม..ทั้งหลาย..มารายรุม

ระเบิดตูม..สอบตกไป..ฝึกใหม่เลย

138/47

ฝึกใหม่เลย..ลูกเอย..สติมา

อีกปัญญา..ของเจ้า..เอามาใช้

รู้อดทน..อดกลั้น..นั่นคือชัย

แนวซ่ะใจ..พอกันที..มีแต่เสีย

138/48

มีแต่เสีย..เพลียใจ..ให้หมกมุ่น

ใจคุกรุ่น..เคียดแค้น..บ่แม่นเด้อ

จงรู้ตื่น..ขึ้นหาธรรม..คลำให้เจอ

ในเมื่อเธอ..กำลังสร้าง..ทางนิพพาน

138/49

ทางนิพพาน..อันสุขแท้..อย่าแค่คิด

ทุ่มชีวิต..อยู่ในธรรม..นำถึงแน่

ผู้ปฏิบัติ..ขัดเกลาไป..ตั้งใจแท้

ไม่ยอมแพ้..กิเลสใหญ่..ที่ในตน

138/50

ที่ในตน..ป้องกันสิ้น..เอาศีลคลุม

กิเลสรุม..รุกไล่..ใช้สติ

เจ้าตัณหา..โชว์หรา..ปัญญาสิ

ผู้ดำหริ..หวังข้ามพ้น..ย่อมทนได้

138/51

คนจะเลว..จะดี..ใช่ที่หน้า

แต่มันมา..จากใจ..ข้างในนี่

ไม่เคยเลือก..สูงต่ำ..ความจนมี

เป็นผู้ดี..หรือไพร่..ที่ใจตน

138/52

ที่ใจตน..ค้นหา..ดูเอาเถิด

ผู้มาเกิด..เป็นคนใหม่..ชดใช้กรรม

ในระหว่าง..ต่างเดินหน้า..ค้นหาธรรม

เพื่อจะนำ..ไปสู่..ผู้หลุดพ้น

138/53

ผู้หลุดพ้น..จากทุกห่วง..บ่วงมัดขา

เป็นผู้หา..ทางฉุด..หยุดทุกสิ่ง

ผู้ยังเกิด..มาเวียนว่าย..เสียดายยิ่ง

เอาแต่วิ่ง..เข้าไปสู่..ประตูกรรม

138/54

ประตูกรรม..นำไปเก็บ..สุดเจ็บช้ำ

ยิ่งตอกย้ำ..ด้วยเจ็บแค้น..แน่นในอก

ไม่ฝึกใจ..นั่นไงสู..ประตูนรก

อย่ายอมตก..ไปเลยเชียว..เสียเที่ยวเกิด

138/55

เสียเที่ยวเกิด..ใจเกี่ยวเกาะ..ไม่เหมาะแน่

หนทางแก้..ฝึกฝนใจ..ไม่เกี่ยวเกาะ

เจอนายกรรม..มาทำพัง..นั่งหัวเราะ

นี่คงเพราะ..เคยทำไว้..ใช้เขาไป

138/56

ใช้เขาไป..อภัยทาน..เป็นงานหลัก

ใช้ความรัก..เมตตา..มาประกบ

ใช้กรุณา..ความสงสาร..สิ่งพานพบ

น้อมเคารพ..อุเบกขา..ถ้าร้ายเกิน

138/57

ถ้าร้ายเกิน..กฏแห่งกรรม..ทำใจนิ่ง

อย่าไปวิ่ง..ให้ว้าวุ่น..จิตขุ่นข้อง

รู้จักนำ..อุเบกขา..เข้ามาครอง

รู้ตริตรอง..ด้วยปัญญา..อย่าตกใจ

138/58

อย่าตกใจ..ไปไม่เป็น..เวรอย่าก่อ

มากหลุมบ่อ..ที่ดักรอ..รู้หลบหลีก

นึกเสมอ..อย่าเผลอใหญ่..เราไม้ซีก

รู้จักฉีก..หลีกหลบ..เพื่อจบเกมส์

138/59

เพื่อจบเกมส์..ปล่อยปลด..กฏแห่งกรรม

ผู้มีธรรม..นำถูกทิศ..ปิดถูกช่อง

หมั่นปฏิบัติ..ฝึกหัด..ให้ช่ำชอง

คอยกลั่นกรอง..เอาดีไว้..ทิ้งไปชั่ว

138/60

ทิ้งไปชั่ว..อย่ามั่วส่ง..หลงไปคว้า

คนอ่อนล้า..น้ำตาไหล..จึงได้รู้

มากคลั่งแค้น..ช้ำชอก..มึงหลอกกู

มาเสียรู้..กันง่ายง่าย..เพราะใจเบา

Create Date : 22 มิถุนายน 2556 Last Update : 26 มิถุนายน 2556 13:45:30 น. Counter : 663 Pageviews.		1 comments
Share Tweet