บนเส้นทางสายพระนิพพาน 77

บนเส้นทาง

สายพระนิพพาน 77

77/01

เข้าหาธรรม..ธรรมดา..ต้องหาครู

จ้องมองดู..ธรรมดา..หาไม่เห็น

พิจารณา..ธรรมดา..เรียกหาเป็น

เราจะเห็น..ธรรมดา..ว่าเป็นครู

77/02

ว่าเป็นครู..ธรรมดา..มาจากกาย

ยังไม่ตาย..ธรรมดา..หาให้เห็น

มีเปลี่ยนแปลง..ธรรมดา..เรียกหาเป็น

ทุกประเด็น..ธรรมดา..อย่ามองผ่าน

77/03

อย่ามองผ่าน..ธรรมดา..ผู้มาทุกข์

ขอจงปลุก..ใจตื่น..ขึ้นมาเห็น

ตั้งแต่หัว..จรดเท้า..ที่เจ้าเป็น

เท้าที่เห็น..จรดปลายผม..เยี่ยมชมดู

77/04

เยี่ยมชมดู..ครูของตน..บนชีวิต

ที่ใกล้ชิด..เราเหลือเกิน..เดินมองผ่าน

อีกหมื่นเกิด..แสนตาย..ไม่พบพาน

ได้แต่ผ่าน..ไปมา..น่าละอาย

77/05

น่าละอาย..กายกู..คือครูตน

เปลี่ยนแปลงจน..ใกล้ตาย..จึงได้พบ

ตอนผมขาว..ขาสั่น..ดันประสบ

ไม่อาจหลบ..มาชนกัน..กับท่านครู

77/06

กับท่านครู..ผู้ที่สอน..โดยสงบ

ซึ่งเจนจบ..โดยแท้..แต่ไม่พูด

ให้ใจจิต..พิจารณา..ท้าพิสูจน์

อย่าถอยกรูด..หนีไกล..ไปพร้อมครู

77/07

ไปพร้อมครู..ธรรมดา..อย่ากังวล

ฝึกใจตน..ยอมรับ..กับกายนี้

ถูกโถมทับ..รับกรรม..หลายบัญชี

ตามถึงที่..มีก่อไว้..หลายภพชาติ

77/08

หลายภพชาติ..พลาดผิด..ด้วยจิตเขลา

จึงหาเหา..มาใส่หัว..ด้วยตัวหลง

จึงล้มคว่ำ..ขมำหงาย..ใจต่ำลง

ชาตินี้จง..ปลุกตื่นตน..หนีพ้นภัย

77/09

หนีพ้นภัย..ตายเกิด..กำเนิดกาย

แสนละอาย..ความชั่ว..ตัวเคยก่อ

คงสะสม..ถมแหลก..จนแตกกอ

อย่ารั้งรอ..จงตั้งจิต..ผิดไม่ทำ

77/10

ผิดไม่ทำ..กรรมไม่ก่อ..ก็ไม่เกิด

แดนกำเนิด..ไร้กำหนด..หมดหน้าที่

อีกหนี้กรรม..ทุกชนิด..ปิดบัญชี

จงเอาดี..ตั้งมั่น..จนวันตาย

77/11

กฏแห่งกรรม..ธรรมดา..ไม่ว่ากัน

รู้เท่าทัน..จงชดใช้..ให้แก่เขา

อโหสิกรรม..อภัยทาน..คืองานเรา

ยังมัวเมา..มัวรุ่มร้อน..ย้อนเข้าตน

77/12

เคยทำเขา..ถูกเขาทำ..กรรมมันย้อน

ถึงกับร้อน..รุ่มกลุ้มใจ..ไปไม่เป็น

เราทำเอง..โดยไม่คิด..ผิดไม่เห็น

จงเอาเย็น..มาวางตั้ง..นั่งมองกรรม

77/13

ธรรมชาติ..ทำมา..ธรรมดา

ต่างกำเนิด..เกิดมา..เพื่อตายสิ้น

จะยากจน..รวยล้น..มากทรัพย์สิน

ต่างแดดิ้น..สิ้นลม..เพื่ออำลา

77/14

ทะเลว่าง..กว้างไกล..สุดสายตา

ผู้เกิดมา..เวียนว่าย..ไม่รู้สิ้น

ขออย่าได้..แพ้พ่าย..กระแสสินธุ์

จงหาหิน..ถมทาง..ข้ามฝั่งไป

77/15

ข้ามฝั่งไป..อย่าได้ท้อ..ขอเพียงสู้

เมื่อจิตรู้..หมดทุกอย่าง..วางให้ได้

แม้จะเดิน..บนเส้นทาง..อย่างเดียวดาย

แต่สุดท้าย..สุขสงบ..พบปลายทาง

77/16

จบเวียนว่าย..ตายเกิด..ประเสริฐกว่า

จงอุตส่าห์..พยายาม..ข้ามให้พ้น

อันจิตใจ..ใฝ่ทางดี..นั้นมีผล

บุญกุศล..เป็นสะพาน..ใช้ข้ามฝั่ง

77/17

ใช้ข้ามฝั่ง..หยั่งด้วยบุญ..หนุนด้วยจิต

ก็ได้สิทธิ์..ข้ามพ้น..หนทางทุกข์

ข้ามขวากหนาม..หมายบรรจบ..ได้พบสุข

ขอเพียงปลุก..ให้จิตตื่น..ขึ้นมาดู

77/18

อาทิตย์สาด..แสงกล้า..ท้าทะเล

ลมก็เฮ..พัดพา..อย่างบ้าคลั่ง

แม้ถาโถม..โหมกระหน่ำ..กี่ล้านครั้ง

ทะเลยัง..คงนิ่งอยู่..ไม่สู้ใคร

77/19

ไม่สู้ใคร..ใจน้อม..พร้อมยอมรับ

ที่โถมทับ..เข้าใส่..ทั้งใสขุ่น

ถึงฉุดลาก..มากมาย..ไม่วายวุ่น

เพราะเคยคุ้น..ทุกสิ่ง..นิ่งยอมรับ

77/20

นิ่งยอมรับ..กลับสบาย..ไร้กังวล

ไม่ต้องทน..ทุกข์ท่วม..น่วมชีวิต

มองเห็นฝั่ง..สว่างไสว..ทั้งใจจิต

มาสะกิด..เท่าไร..ก็ไม่มอง

77/21

ก็ไม่มอง..ครองตน..เป็นคนธรรม

เรื่องก่อกรรม..ทำเข็ญ..เห็นเป็นหนี

เข็ดขยาด..บาปชั่ว..กลัวเป็นหนี้

เขามาชี้..เจ้าคนชั่ว..ทั้งกลัวอาย

77/22

ทั้งกลัวอาย..ใช้หนี้..บัญชีเก่า

ต้องคุกเข่า..ขอขมา..ต่อหน้าพระ

เอาจิตน้อม..ขอยอมรับ..การชำระ

ชาตินี้นะ..ชาติสุดท้าย..ไม่หวนคืน

77/23

ไม่หวนคน..ขอยืนยัน..เจตนา

ตั้งสัตยา..อธิษฐาน..กาลกายดับ

ขอให้หลุด..จาดทุกบ่วง..วันล่วงลับ

ไม่ถอยกลับ..แล้วหนอ..ต่อข้างบน

77/24

ต่อข้างบน..จนบรรจบ..พระนิพพาน

จะเนิ่นนาน..มากเท่าไร..ก็ไม่สน

ไม่ขอลง..มากำเนิด..เกิดเป็นคน

ให้ทุกข์ทน..เริงหลง..ในดงกรรม

77/25

เราเกิดมา..กันทำไม..ใครคิดบ้าง

เอามาอ้าง..กันดูที..มีบ้างไหม

แต่ละวัย..แต่ละเพศ..เหตุอันใด

ลองใช้ใจ..ลองใช้จิต..พิจารณา

77/26

พิจารณา..การเกิด..กำเนิดกาย

มีความตาย..เป็นที่สุด..ของจุดจบ

 หว่างชีวิต..พิจารณา..หาให้พบ

น้อมเคารพ..พบคุณค่า..คำว่าคน

77/27

คำว่าคน..เวียนวน..กับบุญบาป

บ้างเข็ดหราบ..บ้างบาปโถม..โหมกระหน่ำ

ไม่รู้คิด..พิจารณา..ก็กล้าทำ

ถามเพียงคำ..สุขไหมหนอ..ผู้ก่อเวร

77/28

ผู้ก่อเวร..เวียนวน..ทนใช้กรรม

ผู้กระทำ..รอรับผล..ตนเคยก่อ

ไม่สำนึก..ลึกถลำ..กรรมแตกกอ

เพียงแค่รอ..ดิ่งลง..ทางตรงเลย

77/29

ทางตรงเลย..สุดลึก..ไปฝึกใหม่

ลงขุมใหญ่..กว่าเก่า..เอาให้หนัก

เกิดเป็นคน..ไม่รู้คิด..ฤทธิ์มากนัก

ตอกติดหลัก..ปักตรึง..อเวจี

77/30

อเวจี..มหานรก..ตกไปที

อีกกี่หมื่น..แสนปี..ถึงจะหลุด

เพราะหลงผิด..มากบาปเวร..เป็นมนุษย์

ขอจงหยุด..พิจารณา..เข้าหาธรรม

77/31

ไม่ปรุงแต่ง..เติมต่อ..ก็สงบ

แต่พอพบ..ปรุงร่ำไป..ใจเตลิด

คงเสียท่า..แล้วเรา..ถูกเขาเชิด

เพราะว่าเปิด..ใจตัว..ให้ชั่วครอง

77/32

ให้ชั่วครอง..ตามสบาย..ไร้ปัญญา

เขาฉาบทา..แค่เปลือก..ดันเสือกหลง

ยิ่งปรุงแต่ง..ก็ยิ่งปลื้ม..ลืมไม่ลง

จะให้ปลง..ลืมเสียเถิด..เปิดไปแล้ว

77/33

ก้าวช้าช้า..เดนทางไกล..ใจคงมั่น

ก้าวสั้นสั้น..ไปเรื่อยเรื่อย..เหนือ่ยก็พัก

ใจสบาย..ไกลเท่าไร..ก็ไม่หนัก

จิตที่ปัก..เดินทางไป..ให้ตรงทาง

77/34

ให้ตรงทาง..วางเป้าหมาย..ใจอย่าเคร่ง

ถ้ารีบเร่ง..จนเกินไป..พาให้หลง

ผู้ก้าวยาว..เกินไป..เหนื่อยง่ายลง

เดี๋ยวก็คง..ถอดใจ..ไม่ไปต่อ

77/35

เมื่อความทุกข์..รุกกระหน่ำ..ทำยังไง

ก็ทำใจ..ยอมรับ..อย่าคับข้อง

ชีพที่เหลือ..ดุจเรือน้อย..ค่อยประคอง

เพื่อจะล่อง..เข้าหาฝั่ง..ข้ามวังวน

77/36

ข้ามวังวน..อันวุ่นวาย..ไม่รู้สิ้น

ต้องรู้ดิ้น..ด้วยปัญญา..หาทางจบ

เข้าถึงธรรม..จะนำทาง..ไปพานพบ

ที่ต้องรบ..ไม่ใช่ใคร..กับใจตน

77/37

กับใจตน..ที่เวียนวน..เข้าหาบาป

ที่เขาฉาบ..แต่งไว้ล่อ..ให้เราหลง

ไม่ชั่งใจ..มัวเพลิดเพลิน..ก็เดินลง

ปัญญาปลง..ทางลงปิด..หมดสิทธิ์ไป

77/38

หมดสิทธิ์ไป..ทางต่ำ..นำสูงส่ง

มันบอกบ่ง..ไปถึงจิต..ที่คิดอ่าน

ว่าขัดเกลา..จนใช้ได้..ใสเอาการ

พระนิพพาน..เปิดกว้าง..ทางจะไป

77/39

ทางจะไป..ใจกำหนด..หมดปัญหา

เพียงรักษา..อารมณ์ใจ..วางให้หมด

ก็ไปอย่าง..สบายเบา..ยามเราปลด

จึงกำหนด..หนทางไป..ได้แน่นอน

77/40

แต่ละคน..ปรารถนา..เกิดมาที

ให้มั่งมี..ศรีสุข..อย่าทุกข์โศก

อย่ามีเจ็บ..มีจน..อยู่บนโลก

ใครได้โชค..อย่างนี้..ไม่มีเลย

77/41

เห็นแต่คน..ดิ้นรน..สุดชีวิต

ทุ่มอุทิศ..กายใจ..ตามไขว่คว้า

ยิ่งวิ่งไล่..คล้ายวิ่งหนี..มิได้มา

โรคโรคา..ก็ตามจี้..ไม่มีถอย

77/42

ทำทุกอย่าง..หวังเหยียบยืน..แม้ขื่นขม

ถูกทับถม..ทิ่มแทง..แรงแค่ไหน

เพียงแค่หวัง..ว่าจะดี..สุขสดใส

ไม่ใส่ใจ..แบกรับบ่า..ข้าคนเดียว

77/43

ยามเจ็บไข้..ไม่สบาย..ใจก็มัว

จิตของตัว..เคยแจ่มใส..ไม่เหมือนเก่า

เวทนากาย..ทำให้เพี้ยน..เบียดเบียนเรา

แต่จงเอา..สติตั้ง..นั่งมองดู

77/44

นั่งมองดู..ให้รู้ไว้..ว่าไม่กลัว

เพราะรู้ตัว..ว่ากายนี้..มีแต่แย่

อยู่ก็ได้..ตายก็ไป..ฉันไม่แคร์

ยิ่งงอแง..ก็ยิ่งเบื่อ..เอ็งเหลือเกิน

77/45

เอ็งเหลือเกิน..ป่วยกาย..ไม่หยุดหย่อน

เดี๋ยวก็ผ่อน..เดี๋ยวก็หยุด..ฉุดให้เขว้

ถ้าเกิดเบื่อ..มันเหลือทน..คนอาจเฮ

ร้องลิเก..ลั่นบ้าน..ซะงั้นเอง

77/46

ซะงั้นเอง..กายในกาย..มีไรดี

มองทุกที..ทุกสิ่งอย่าง..ออกทางเสื่อม

รอเวลา..ทิ้งแค่นั้น..ฉันสุดเอือม

ก็แค่เอื้อม..แล้วสินะ..พระนิพพาน

77/47

โลกก็ไหล..ไปตามโลก..มากโชคเคราะห์

เหตุก็เพราะ..ยังเป็นคน..มากทนทุกข์

ธรรมปฏิบัติ..ขัดเกลาใจ..พอได้สุข

หวังจะปลุก..จิตตน..เห็นหนทาง

77/48

เห็นหนทาง..เดินไป..สู่จุดหมาย

อยู่ที่ปลาย..ชีวิต..ที่คิดหวัง

ต้องถากถาง..ทางไป..ก่อนกายพัง

พะรุงพะรัง..สลัดหลุด..ก่อนสุดทาง

77/49

ส่งกำลัง..ฮักแพง..ให้แรงใจ

เป็นยังไง..บ้างเล่า..เจ้าคนเก่ง

จงทำจิต..ให้สบาย..ไปตามเพลง

เมื่อบรรเลง..ก็พริ้วไหว..ไม่ขัดขืน

77/50

ไม่ขัดขืน..ฝืนลิขิต..จิตกำหนด

ยอมรับหมด..หัวเราะร่า..ชะตาชีวิต

เมื่อจิตดี..แจ่มใส..ก็ได้สิทธิ์

กรรมสะกิด..ให้รู้ว่า..ข้าอภัย

77/51

ข้าอภัย..ไม่จองเวร..จิตเป็นสุข

กายมีทุกข์..ก็รู้ข่ม..ไม่จมลึก

เอาใจถอย..ออกมา..อย่าไปนึก

เอาจิตฝึก..มองกาย..มากมายกรรม

77/52

มากมายกรรม..ทำให้..เบื่อกายเนื้อ

อยากสิ้นเชื้อ..การเกิด..กำเนิดใหม่

พระนิพพาน..มีอยู่..ผู้เบื่อกาย

ตั้งจิตไว้..อธิษฐาน..นิพพานเทอญ

77/53

นิพพานัง..สูญยัง..เป็นยังไง

ก็สูญไป..จากกิเลส..จากตัณหา

อุปาทาน..ก็เผ่นหนี..ไม่มีมา

ส่วนพวกบ้า..ว่าไม่มี..ดีเกินคน

77/54

เมื่อมีรัก..จงรักดี..จึงมีค่า

เป็นสิ่งน่า..ชื่นชม..สมเป็นคน

รักดีนี้..โชติช่วง..ไม่ร่วงหล่น

เป็นอุบล..งามเหลือ..บานเหนือน้ำ

77/55

บานเหนือน้ำ..ล้ำค่า..คำว่ารัก

เป็นเหมือนหลัก..ตั้งมั่น..ไม่หวั่นไหว

เพราะความรัก..เมตตา..มาจากใจ

ที่ฝึกไว้..อย่างดี..มีแต่เย็น

77/56

มีแต่เย็น..เพราะเป็นธรรม..พระสุคต

จึงปรากฏ..ในใจจิต..ผู้คิดอ่าน

มีปัญญา..พิจารณา..แต่ละด่าน

เพื่อจะผ่าน..ไปเทพพรหม..ชมนิพพาน

77/57

รบกับใคร..ไม่สงบ..เท่ารบใจ

ยิ่งรบไป..ยิ่งสูงค่า..เพราะว่าต่ำ

ไม่ต้องหลบ..สงบใจ..ใครเหยียบย่ำ

เจดีย์คว่ำ..ตั้งอยู่ได้..หงายจึงล้ม

77/58

หงายจึงล้ม..ก้มเตรียมพร้อม..ใจน้อมรับ

ไม่บังคับ..แต่ยินยอม..พร้อมจะต่ำ

เป็นดินหิน..ให้เขาเพลิน..เดินเหยียบย่ำ

เพื่อจะคว่ำ..เจ้ามานะ..ให้อภัย

77/59

ให้อภัย..ทุกสิ่ง..ด้วยจริงใจ

ให้อภัย..แก่ทุกคน..แม้ทนทุกข์

ให้อภัย...ทุกชีวี..ให้มีสุข

ให้อภัย..เพื่อจะปลุก..ข้ามพ้นไป

77/60

ข้ามพ้นไป..เสียเถิด..การเกิดกาย

มีแต่ตาย..กับความทุกข์..สนุกหรือ

อยากจะพ้น..จากทุกข์..ลุกฝึกปรือ

นี่แหละคือ..ทางผ่าน..นิพพานรอ

 

 

Create Date : 14 กันยายน 2555 Last Update : 15 กันยายน 2555 14:43:12 น. Counter : 1070 Pageviews.		0 comments
Share Tweet