บนเส้นทางสายพระนิพพาน 71

บนเส้นทาง

สายพระนิพพาน 71

71/01

ระงับใจ..ไม่ลื่นไหล..ตามใจตัว

หลงเมามัว..กามเกียรติ..เบียดเบียนกัน

หลงอำนาจ..เงินทอง..ต้องฆ่าฟัน

นั่นทางตัน..ตกต่ำ..ซ้ำเติมตน

71/02

ซ้ำเติมตน..กุศลห่าง..ไกลทางดี

ถือบัญชี..ทางชั่ว..ของตัวไว้

หมดบุญส่ง..ไร้สุข..ทุกข์เร็วไว

แบกรับไว้..ผู้ก่อ..รอรับกรรม

71/03

รอรับกรรม..ชำระ..เพื่อสะสาง

เป็นแค่หาง..เศษกรรม..เคยทำก่อน

ถ้ากรรมหนัก..ถึงตาย..ไร้อุธรณ์

มีแต่ร้อน..สาดใส่..ไร้ร่มเย็น

71/04

จะร่มเย็น..ได้อย่างไร..ใจมันชั่ว

ไม่เกรงกลัว..บาปกรรม..ยิ่งย้ำผิด

หนทางดี..มีอยู่..ไม่รู้คิด

มันมืดมิด..ไปหมด..กรรมบดบัง

71/05

ผู้มีโรค..รู้ดี..นี่ชีวิต

พูดทำคิด..ล้วนกุศล..ผลเบื้องหน้า

การทำดี..ไร้ทุกข์..สุขอุรา

กายกายา..สุดท้ายเรา..เอาไม่อยู่

71/06

ผู้มีโรค..รู้ระงับ..กำกับกาย

มีความตาย..เบื้องหน้า..หาหวั่นไหว

มีสิ่งใด..กระทบ..ตบหล่นไป

จิตว่องไว..ปล่อยวาง..รู้ทางเดิน

71/07

เอาสงบ..ไว้สยบ..ทุกข์ขึ้นมา

อันเวทนา..กินกาย..ใจอย่าข้อง

มีเวลา..ฝึกคิด..จิตไตร่ตรอง

ที่เรามอง..เสื่อมสลาย..ได้ทั้งนั้น

71/08

อัตตนา..โจทยัตตานัง..ยังหาชั่ว

ควานไปทั่ว..อาจยังมี..ที่แอบหลบ

มีอารมณ์..บางครา..มากระทบ

จึงค้นพบ..ว่ายังหยาบ..จงทราบไว้

71/09

จิตหมองมัว..จงขัดถู..ให้ดูใส

ไปทางไหน..มีสติ..มิลืมหลง

พอมีสิ่ง..มากระทบ..ตบดับลง

จิตมั่นคง..จึงจะผ่าน..ด่านวังวน

71/10

ว่างเมื่อใด..หยิบใจ..มาไตร่ตรอง

ลองนั่งมอง..เพ่งพิศ..ผิดตรงไหน

ทุกสิ่งอย่าง..นั้นต้อง..มองจากใน

อย่าส่งใจ..ออกนอก..นั่นหลอกเรา

71/11

เอาใจดี..ตีชั่ว..ในตัวเอง

อย่าไปเกรง..ความชั่ว..จะมัวหมอง

เห็นชั่วมา..ตัดไป..อย่าไปมอง

อย่าเที่ยวลอง..ชั่วเลย..เดี๋ยวเคยตัว

71/12

ก็หลายวัน..ผ่านมา..ยังหาชั่ว

ยังตามมั่ว..ยื้อยุด..ไม่หยุดหย่อน

ทั้งหลับมั่ง..ตื่นมั่ง..นั่งเดินนอน

ได้ต่อกร..กับชั่ว..ในตัวเอง

71/13

ผลัดกันแพ้..กันชนะ..ระหว่างรบ

ได้ค้นพบ..แผลใหม่..ไล่แผลเก่า

ส่วนเจ้ากรรม..ตามติด..ชีวิตเรา

ยิ่งกว่าเงา..ตามตัว..กลัวจริงจริง

71/14

ยิ่งอยู่นาน..ยิ่งต้องควาน..หาความจริง

ยังเป็นลิง..หลอกตัว..กลัวบาปหมอง

ต้องทุบตี..ตุบตับ..ขอรับรอง

ลิงนั่งจ๋อง..จริงจัง..กำลังดี

71/15

ยังตามหา..ความสงบ..ไม่พบเจอ

ยังเจ้าเกลอ..ตัวกาม..ยังตามฝัน

รู้สึกตัว..ตื่นกาย..แสนอายมัน

ต้องสู้มัน..ให้ได้..ก่อนตายลง

71/16

เมื่อชีวิต..ยังหวัง..ข้ามวังวน

ต้องฝึกฝน..วางตัว..เกรงกลัวบาป

แค่แสงแดด..ส่องไชชอน..ยังร้อนวาบ

มองเห็นภาพ..ไฟนรก..ตกใจกลัว

71/17

เพียงแค่ร้อน..ผิวกาย..ใจยังกลัว

นั่นทั้งตัว..เผาไหม้..ทนไหวหรือ

จงเรียนรู้..ให้ลึก..หมั่นฝึกปรือ

ทางนี้คือ..หนทางข้าม..ห้ามกลับคืน

71/18

ขอตั้งใจ..ไม่ว่าใคร..ให้เขาช้ำ

อย่าตอกย้ำ..แผลใคร..ให้เขาเจ็บ

อย่าแตะต้อง..กายใคร..เท่าปลายเล็บ

พึงต้องเย็บ..ปากตาหู..อยู่เอกา

71/19

บนทางคด..ลดเลี้ยว..อย่าเที่ยวเพลิน

ถ้าเร็วเกิน..พลาดไป..เกินใจคิด

มีสติ..ติดตัว..กลัวเดินผิด

จะไปติด..ทางตัน..มันจะเสีย

71/20

มันยากจัง..ยังสาหัส..การตัดใจ

ตัดยังไง..กันเล่า..ยังเฝ้าหวัง

ก็ทั้งเมีย..ลูกหลาน..งานมากจัง

กลัวว่ารัง..จะคับแคบ..แอบคิดเอง

71/21

มีความทุกข์..มากระทบ..พบแล้วพราก

ไม่ยอมลาก..มานอนกก..ให้อกช้ำ

เมื่อมาพบ..ปล่อยผ่าน..การกระทำ

ไม่จดจำ..มาใส่ใจ..ไม่อยู่นาน

71/22

หาตัวเอง..เร่งขจัด..ตัดกิเลส

ไม่ใช่เศษ..ตัวพ่อ..ตอเบ่อเร่อ

ถ้าเผลอตัว..เมื่อไร..เป็นได้เจอ

เป็นเพื่อนเกลอ..คู่กัด..ฟัดกันไป

71/23

ชนะแพ้..แค่เกม..ของชีวิต

อันถูกผิด..มีมา..ท้าทายบ่อย

มีกรรมหนัก..มากทุกข์..สุขก็น้อย

พอทุกข์ถอย..สุขมา..ทุกข์ลาห่าง

71/24

มีสติ..มาปัด..คอยตัดใจ

ทางจะไป..มีอยู่..ท่านผู้ฝึก

เมื่อเริ่มต้น..กันใหม่..ก็ใช้นึก

จนรู้สึก..สบายอุรา..เก่งมาไป

71/25

ก็จิตเรา..ไม่นิ่ง..กลิ้งไปทั่ว

เก่งทางมั่ว..ให้นั่ง..ช่างยากแท้

อีกมีมาร..คอยย้ำ..ตามตอแย

ตัดได้แล..จึงสงบ..ได้พบธรรม

71/26

เมื่อฝึกฝน..หลายกาล..จนฌานชิน

การยลยิน..ก้าวย่าง..อย่างสบาย

กายกับใจ..นิ่งสนืท..จิตไม่ส่าย

ใจกับกาย..เป็นหนึ่ง..ถึงดีพร้อม

71/27

ที่พวกเรา..ปฏิบัติธรรม..เพื่ออะไร

เพื่อพาใจ..เรานี้..หนีจากทุกข์

ไม่ตื่นเต้น..หลงไหล..ในความสุข

เพราะเราปลุก..ด้วยปัญญา..ว่าไม่จริง

71/28

ยังทำใจ..ไม่ได้..มากมายทุกข์

โดดเข้าคลุก..อวิชชา..ว่าของแท้

ติดลาภยศ..สรรเสริญ..เพลินเลยแก

หมดสิ้นแล..รู้ดีชั่ว..ตัวโง่เอง

71/29

อันว่ากาย..ไร้จิต..ฤทธิ์ไม่มี

ฤทธิ์เต็มที่..เมื่อจิต..รู้คิดอ่าน

มีฉลาด..โง่เขลา..ไม่เอาถ่าน

แต่ละด่าน..มีปัญญา..ตัวพาไป

71/30

ปัญญาดี..มีความคิด..แยกผิดถูก

ใจก็ปลูก..ต้นธรรม..งอกงามได้

ปรารถนา..ละซาก..นี้จากไป

หมดห่วงใย..ข้างหลัง..ข้ามฝั่งพ้น

71/31

เอาปัญญา..หาสงบ..พบแล้วไง

อยู่ที่ใจ..เรานี่..ใช่ที่ไหน

ไปเดินหา..ป่าเขา..ถ้ำแสนไกล

มองเลยไป..จนคิดว่า..หาไม่เจอ

71/32

ความสงบ..อยู่ที่ไหน..ใครรู้บ้าง

ต่างก็อ้าง..บ้างว่าป่า..บ้างว่าถ้ำ

แล้วสงบ..ได้จริงหรือ..คือถามย้ำ

มันลึกล้ำ..เดียวดาย..ใจว้าวุ่น

71/33

ความสงบ..อยู่ไม่ไกล..แค่ใจใจเรา

ก็คิดเอา..ปัญญามี..ชี้เฉพาะ

จงเอาจิต..วินิจฉัย..ใจวิเคราะห์

นั่งหัวเราะ..หาเสียไกล..แค่ใจกู

71/34

ป่าถ้ำเขา..นำสงบ..และชุ่มเย็น

นั่นก็เป็น..แค่ภายนอก..จิตบอกไว้

เข้ามาสู่..สูยิ่งคิด..จิตวุ่นวาย

เดินไปตาย..มากนักหนา..หาไม่เจอ

71/35

ท่ามกลางเสียง..รถลา..ข้าสงบ

ท่ามกลางเสียง..มหรสพ..ข้าก็เฉย

ท่ามกลางเสียง..กร่นด่า..ข้านิ่งเลย

ท่ามกลางเสียง..คุ้นเคย..สงบใจ

71/36

บนถนน..รถจอแจ..คนแออัด

จิตก็ตัด..รู้วางไว้..ใจสงบ

ถ้าจิตฟุ้ง..ยุ่งบรรลัย..คงได้พบ

สนามรบ..ในใจ..ไล่นังนุง

71/37

เอาสติ..มาตั้ง..ขวางใจไว้

พอหวั่นไหว..ได้สติ..สิสะกิด

มีสติ..เคียงใจ..คอยใกล้ชิด

ก็หมดฤทธิ์..ยอมสยบ..สงบใจ

71/38

พอลืมตา..หาสติ..มาแนบติด

อย่าปล่อยจิต..พาไป..ไร้สติ

ปล่อยให้ฟุ้ง..ยุ่งตาย..อบายสิ

ตื่นมานิ..สติตั้ง..อย่านั่งงง

71/39

เลือกเดินผิด..ติดลบ..ทั้งภพชาติ

จนไม่อาจ..ย้อนคืน..ตื่นจากฝัน

อาจจะได้..ผลลัพธ์..ชั่วกัปกัลป์

เพราะฉะนั้น..ใช้ปัญญา..พาออกเดิน

71/40

เราโชคดี..ที่เป็นคน..เริ่มต้นใหม่

ที่ยิ่งใหญ่..ใช้ปัญญา..หาทางพบ

หนทางสู่..พระนิพพาน..เป็นอันจบ

ต้องหลีกหลบ..นายเวรกรรม..ตามถามทวง

71/41

ตัดวงจร..ยาวนาน..นั้นอย่างไร

ตัดที่ใจ..เท่านั้น..ท่านเจ้าขา

ตัดให้ขาด..ทางโลก..โชคชะตา

ตัดกายา..อย่าได้ปลื้ม..ยืมชั่วคราว

71/42

ขอจงอยู่..กับปัจจุบัน..อันไม่แน่

ที่เที่ยงแท้..ให้ชีวิต..ทำหน้าที่

อย่ายึดติด..กับสมมุติ..อันไม่มี

มองหาดี..ให้พบ..เพื่อจบเกม

71/43

หาไม่ดี..ในตัวเรา..เอามาทิ้ง

หาให้จริง..มีเท่าไร..ทิ้งให้หมด

ดัดให้ตรง..เสียที..ที่เคยคด

ค่อยค่อยลด..ไม่ดี..นี้ให้ได้

71/44

ชีวิตวัย..เดินไปหน้า..หาความตาย

กระดากอาย..ความชั่ว..กลัวเป็นบาป

อันสิ่งใด..ไม่ใช่ดี..พี่ขอสาป

พร้อมก้มกราบ..ขอขมา..อย่าจงเวร

71/45

การจองเวร..จองกรรม..นำทุกข์ให้

ต้องล่าไล่..เดือดร้อน..นอนคับแค้น

เขามีบุญ..หนุนไว้..ได้ทุกข์แทน

หายคลั่งแค้น..สบายใจ..อภัยทาน

71/46

เมื่ออภัย..ใจหลุดพ้น..ไม่หล่นเหว

จะดีเลว..ก็ตัวเขา..เราไม่เกี่ยว

เมื่อตั้งใจ..ให้อภัย..สบายเชียว

ไม่ขอเฉี่ยว..เข้าไปใกล้..ความไม่ดี

71/47

มีแต่จิต..ถึงจุด..ที่หลุดพ้น

บาปมากล้น..แค่กาย..ไม่ถึงจิต

บาปส่งผล..ทนทุกข์ไป..กายชีวิต

จะพิชิต..นิพพานได้..ทิ้งกายแล้ว

71/48

ช่วงเวลา..ผ่านไป..วัยโรยรา

ที่ผ่านมา..สร้างบุญ..ไว้บ้างไหม

ได้ก่อบุญ..หน้าอิ่ม..ยิ้มละมัย

แววตาไง..เปล่งออกมา..ค่าของคุณ

71/49

การสิ้นสุด..มีอยู่..ทุกนาที

ขอจงมี..จิตมั่น..อย่าหวั่นไหว

ไม่ว่าเกิด..กับเรา..หรือว่าใคร

จงทำใจ..ยอมรับ..ไม่คับแค้น

71/50

อันกรรมนั้น..เป็นฐาน..ของการเกิด

เป็นกำเนิด..สัตว์คน..โดยแน่แท้

ไม่รู้จัก..สลัดกรรม..จึงย่ำแย่

จิตแน่วแน่..ยอมรับ..กลับสุขใจ

71/51

เราคือเรือ..ลอยกลางน้ำ..คือความชั่ว

เรือมันรั่ว..ทำยังไง..ใช้ศีลอุด

กรรมฐาน..วิปัสสนา..มาเป็นชุด

เพื่อจะฉุด..เข้าถึงฝั่ง..แล้วพังทิ้ง

71/52

แล้วพังทิ้ง..สิ่งสุดท้าย..เจ้ากายหยาบ

สิ้นสภาพ..อยู่ได้ไง..ต้องไปแล้ว

จิตมุ่งสู่..แดนไม่ตาย..กายเป็นแก้ว

ไม่มาแล้ว..เกิดเป็นคน..เพื่อทนทุกข์

71/53

กว่าจะเรียบ..จะง่าย..ได้ดั่งใจ

เดินทางไกล..ฝึกฝน..จนสงบ

ความยุ่งยาก..มากมาย..ได้พานพบ

จิตสงบ..สยบได้..ให้อดทน

71/54

แรกเริ่มแท้..แพ้พ่าย..แต่ไม่ท้อ

เป็นดุจล้อ..กดทับ..พอรับไหว

พอผ่านพ้น..พบพาน..ต้านได้ไว

ขอเพียงใจ..ยังสู้..ผู้มีกรรม

71/55

ผู้มีกรรม..เคยก่อ..รอส่งผล

ทุกแห่งหน..ภพชาติ..ที่พลาดผิด

เคยกระทำ..ชดใช้..กายชีวิต

จนสิ้นฤทธิ์..กรรมคุณ..บุญจึงส่ง

71/56

เมื่อบุญส่ง..จิตเสริม..เพิ่มปัญญา

ช่วยนำพา..สู่ทางตรง..ไม่หลงอ้อม

เมื่อกายดี..จิตดี..มีความพร้อม

 ขอจงน้อม..จิตตน..บนทางธรรม

71/57

แม้วันนี้..ไม่สม..อารมณ์มุ่ง

จิตที่พุ่ง..ด้วยพลัง..ยังคงมั่น

คงจะสม..ปรารถนา..น่าสักวัน

จิตผูกพัน..พระนิพพาน..จนวันตาย

71/58

น้อมเบญจางค์..กราบบูชา..พระพุทธองค์

พระผู้ทรง..ชี้ทาง..พระนิพพาน

เดือนปีผ่าน..กาลล่วง..มายาวนาน

สองพันห้าร้อย..กว่ากาล..ยังยืนยง

71/59

พุทธพจน์..ยังจดจาร..ดุจลานหิน

ยังคงศีล..คงธรรม..เดินตามอยู่

ยังทรงจิต..มุ่งมั่น..กตัญญู

จะเชิดชู..พระศาสนา..จนกว่าตาย

71/60

จะเก็บเล็ก..ผสมน้อย..ตามรอยบาท

จะประกาศ..เป็นศัตรู..สู้กิเลส

ทุกบาปชั่ว..ไม่รีรอ..ขอปฏิเสธ

เดินเข้าเขต..พระพุทธองค์..ทรงชี้ทาง

 

 

 

Create Date : 11 กันยายน 2555 Last Update : 13 กันยายน 2555 15:47:03 น. Counter : 759 Pageviews.		0 comments
Share Tweet