บนเส้นทางสายพระนิพพาน 58 บนเส้นทาง สายพระนิพพาน 58 58/01 พระพุทธองค์..ปรารถนา..พระโพธิญาณ ทรงต้องการ..รื้อขนสัตว์..กำจัดทุกข์ เป็นมนุษย์..ลำบากกาย..ไร้ความสุข ต้องนอนลุก..เดินนั่ง..กระทั่งตาย 58/02 เป็นจักรพรรดิ..ผู้ยิ่งใหญ่..ไม่ปรารถนา ขอเสาะหา..โมกขธรรม..นำพ้นทุกข์ การเกิดแก่..เจ็บตาย..ไม่เคยสุข มีแต่ทุกข์..คอยบีฑา..จนกว่าตาย 58/03 อีกสมบัติ..ขัตติยะ..ก็ไม่เอา ไปมัวเอา..ลุ่มหลง..ก็คงแย่ ต้องจัดทัพ..มากมาย..ไว้ดูแล เผลอก็แปร..เปลี่ยนมือ..ฮือฆ่าฟัน 58/04 อันอำนาจ..ยศถา..บรรดาศักดิ์ เหมือนถูกกัก..บริเวณ..กฏเกณฑ์กั้น ต้องยื้อแย่ง..เหยียบย่ำ..ทำร้ายกัน เพื่อสิ่งอัน..ไม่จีรัง..มันวังเวง 58/05 มีกระทั่ง..ยศช้าง..ขุนนางพระ มาคารวะ..ล่อหลอก..บอกให้หลง บวชเป็นพระ..มานะใหญ่..ลืมไม่ปลง จิตมุ่งตรง..แต่ยศถา..บ้าไปเลย 58/06 อยากมีทรัพย์..ต้องเสาะหา..มาเหนื่อยยาก ยิ่งลำบาก..คอยปกป้อง..คุ้มครองทรัพย์ ต้องสะดุ้ง..หวาดกลัว..เมื่อตัวหลับ เมื่อชีพดับ..คว้าเอาไป..ไม่ได้เลย 58/07 เป็นแค่คน..ธรรมดา..ดีกว่าท่าน แค่มุ่งมั่น..ทำดี..หนีกรรมชั่ว มุ่งสะสม..กุศลใส่..ไว้กับตัว เพราะว่ากลัว..อายุสั้น..ไม่ทันทำ 58/08 เพราะไม่รู้..ว่าจะตาย..เมื่อไรกัน จะกลางวัน..กลางคืน..หรือยืนนั่ง อาจกินอิ่ม..เดินออกไป..ก็หงายหลัง อย่าคิดหวัง..ว่าตัวกู..อยู่อีกนาน 58/09 ธรรมดา..ร่างกาย..ตายก็จบ แค่ซากศพ..ปล่อยไป..ใจอย่าเกาะ การมีกาย..ไว้เกิดตาย..โดยเฉพาะ เพื่อลัดเลาะ..หาทางไต่..ไปนิพพาน 58/10 บวชเป็นพระ..ละกิเลส..เพศบริสุทธิ์ พุทธบุตร..ผู้สูงส่ง..กว่าพงศ์เผ่า ทั้งพ่อแม่..ปู่ย่ายาย..กราบไหว้เรา อย่ามัวเมา..ลาภยศ..จะหมดงาม 58/11 อย่าเป็นแค่..สมมุติสงฆ์..หลงเข้ามา มีวิชชา..อยู่มากมาย..ให้ฝึกฝน ตามจริต..อันถูกต้อง..ของตัวตน เป็นบุคคล..เขากราบไหว้..ได้หมดใจ 58/12 พระแปลว่า..ผู้ประเสริฐ..เลิศกว่าคน ปฏิบัติตน..อยู่กินง่าย..ไม่แสวง รู้ประมาณ..การกินหนอ..พอมีแรง เป็นผู้แทง..ทะลุผ่าน..ด่านโลกีย์ 58/13 บิณฑบาต..ทุกเช้า..เป็นระจำ ขอจงทำ..จิตใจ..ใสบริสุทธิ์ ได้สงเคราะห์..ครบถ้วน..มวลมนุษย์ ให้จิตหลุด..โลภหลง..มั่นคงธรรม 58/14 ไปโปรดสัตว์..ผู้ที่มา..ปรารถนาบุญ คอยค้ำจุน..ยอยก..พระศาสนา ไม่ใช่สัตว์..มาคอยโปรด..อาตมา ใช้เวลา..ปฏิบัติ..ขัดเกลาใจ 58/15 ศีลสมาธิ..ปัญญานั้น..หมั่นฝึกตน เป็นบุคคล..ใครพบ..น้อมนบไหว้ เป็นนาบุญ..หนึ่งใน..พระรัตนตรัย อันใครใคร..ควรบูชา..อย่าหลงตน 58/16 ชีวิตนี้..ถือว่าเกิด..ชาติสุดท้าย ขอชดใช้..เจ้านายกรรม..ทำหนหลัง ให้ลุล่วง..จนกว่าตาย..กายฉันพัง ขอขึ้นฝั่ง..พระนิพพาน..กันชาตินี้ 58/17 ฉันนึกถึง..พระนิพพาน..ทุกวันคืน จะเดินยืน..นอนนั่ง..ก็ยังคิด เพราะปลูกฝัง..เข้าไว้..ในใจจิต ใจเกาะติด..กายพัง..ข้ามวังวน 58/18 ปฏิบัติธรรม..คือทำใจ..ใช้ปัญญา ทำอุรา..ที่ข้องขุ่น..คุณให้ใส วางอารมณ์..คอยโบกพัด..ปัดออกไป จงทำใจ..นิ่งสงบ..สยบมาร 58/19 ถ้าอยากมี..ความสุข..ยุคปัจจุบัน เกื้อกูลกัน..ด้วยสังคหะ..วัตถุสี่ หนึ่งให้ทาน..สองวาจา..ไพเราะดี สามทำตัวมี..ประโยชน์..สี่โปรดถ่อมตัว 58/20 ทุกข์เจ็บปวด..โศกเศร้า..เอาเป็นครู เพ่งพิศดู..ว่ากำเนิด..เกิดที่ใด แล้วตามติด..ไปสิ้นสุด..ที่จุดใด สุดที่ใจ..เกิดแต่กรรม..ท่านทำมา 58/21 อันความอยาก..เป็นกิเลส..เหตุแห่งทุกข์ เข้าไปปลุก..จิตใจ..ให้วายวุ่น รูปรสกลิ่น..เสียงสัมผัส..ชัดเลยคุณ ต้องใช้บุญ..กรรมฐาน..ประหารมัน 58/22 เมื่อรักเกลียด..โศกเศร้า..เข้าครอบงำ อาจกระทำ..สิ่งใด..ไร้เหตุผล ถึงกับพา..ตัวเรา..เข้าตาจน เป็นบุคคล..มืดบอด..ตลอดกาล 58/23 เมื่อท้องหิว..ต้องเสาะหา..มาใส่ปาก ต้องเหนื่อยยาก..แสวงหา..จนกว่าสิ้น กินแล้วถ่าย..ไปจนกว่า..หน้ากลบดิน พอกายสิ้น..ก็สบาย..ไม่หิวเลย 58/24 รักเมตตา..มั่นคง..สามัคคี ชังไม่ดี..สามัคคี..วิ่งหนีหาย ต่างโทษกู..โทษมึง..อาจถึงตาย ความฉิบหาย..ใครเล่า..หมู่เราเอง 58/25 สองพี่น้อง..รักกันดี..มีพ่อแม่ พอท่านแก่..แบ่งที่ให้..กอไผ่กั้น พ่อแม่ตาย..ทั้งสองลูก..ไม่ถูกกัน กอไผ่กั้น..ขยายไป..ไม่เท่าเทียม 58/26 ต่างคนก็..ต่างอ้าง..กรรมสิทธิ์ ชี้ถูกผิด..กันไม่ได้..ไปฟ้องศาล จ้างทนาย..ทั้งมึงกู..สู้กันนาน ต้องขายบ้าน..ขายนา..มาสู้ความ 58/27 เอาชนะ..คะคาน..จนบรรลัย แค่กอไผ่..กอเดียว..เชียวพวกโง่ โลภโกรธหลง..ลงที่ตัว..หัวไม่โง นั่งหัวโต..เสียทรัพย์มาก..ลำบากใจ 58/28 อยากมีรัก..สามัคคี..เริ่มที่ตัว ไม่เมามัว..ความคิด..จิตเป็นใหญ่ ต้องฟังเหตุ..ฟังผล..คนทั่วไป รักห่วงใย..ช่วยเหลือกัน..นั่นจึงควร 58/29 ค่าของคน..อยู่ที่ทำ..กรรมกุศล ได้ดอกผล..เป็นบุญ..พาคุณสุข ก่อเวรกรรม..อกุศล..มากล้นทุกข์ อันทุกข์สุข..มีผันแปร..ไม่แน่นอน 58/30 เกิดชาตินี้..สร้างกุศล..ผลน่าสุข แต่เจอทุกข์..วิบากแรง..วิ่งแซงหน้า ขอจงเชื่อ..วิบากกรรม..เป็นธรรมดา มีปัญญา..แทงให้ผ่าน..ด่านของกรรม 58/31 อย่าท้อใจ..ในผลบุญ..คุณทำไป ปลูกสิ่งใด..ไว้แล้วก็..รอกินผล ไม่มีหรอก..ทำแล้วได้..ในบัดดล ได้รับผล..โดยลำดับ..กับชาติภพ 58/32 หนี้เวรกรรม..หนหลังนั้น..ท่านมาแรง ท่านก็แซง..ตีหน้าด่าน..ผ่านตลอด ที่เราเคย..ก่อกรรมไว้..หนีไม่รอด ขอรวบยอด..ยอมชดใช้..ได้จบกัน 58/33 อันกายนี้..มีแต่โรค..คอยโขกสับ คอยกำกับ..อยู่ทุกวัน..ท่านทั้งหลาย มีความหิว..ไม่เว้นวัน..ไปยันตาย เพราะว่ากาย..เป็นเช่นนี้..จงหนีไป 58/34 เพราะกายนี้..อนิจจัง..รังใหญ่โรค นับเป็นโชค..ได้รู้ทัน..ฉันเลยตัด ต่างก็อยู่..คู่กันไป..ไม่ผูกมัด เพราะเห็นชัด..ไม่จีรัง..พังลูกเดียว 58/35 กายจะเจ็บ..ก็เจ็บไป..เราไม่แคร์ กายจะแก่..ก็แก่ไป..เราไม่สน กายจะตาย..ก็ตายไป..ก็แค่คน ถ้าตายพ้น..ขอลาลับ..ไม่กลับมา 58/36 เป็นโรคหิว..ไม่เคยหาย..จนตายจาก ต้องปิดปาก..ด้วยอาหาร..มันจึงหาย อีกไม่นาน..ก็ท้องกิ่ว..หิวตาลาย หิวจนตาย..ไม่เคยพอ..เลยหนอคน 58/37 อย่าด่าว่า..คนแก่เฒ่า..ให้เศร้าจิต เป็นความผิด..อย่างมหันต์..นะท่านเอ๋ย พอท่านแก่..เป็นเหมือนว่า..ด่าเขาเลย พิโธ่เอ๋ย..เจอกงเกวียน..เวียนมาเรา 58/38 เป็นคนแก่..ไม้เก่า..เหมือนเสาคลอน แม้ยามนอน..เดินยืนนั่ง..มันยังสั่น นั่นมันกาย..แม้ไร้สิทธิ์..แต่จิตมั่น อันเราท่าน..อย่ายึดติด..ผิดแนวทาง 58/39 พอเราแก่..จงมั่นใจ..ได้ตายแน่ อยู่ก็แค่..รอเวลา..จะมาถึง เมื่อเจ็บป่วย..ใกล้ตาย..ก็หงายตึง ตายแล้วจึง..เป็นอันจบ..เลิกคบกาย 58/40 ไม่ฝึกไว้..ก็ไม่งาม..ยามเจ็บไข้ เวทนาไล่..ก็ลืมตัว..กลัวไปหมด เจ็บไข้นั้น..มันธรรมดา..อย่ารันทด จิตเป็นพรต..ฝึกหัดตัว..ไม่กล้วตาย 58/41 จงพิจารณา..ไตรลักษณ์..เป็นหลักใหญ่ เกิดเท่าไหร่..ตายเท่านั้น..ท่านเจ้าขา เป็นทุกขัง..อนิจจัง..อนัตตา เมื่อเกิดมา..เสื่อมสลาย..ตายทุกคน 58/42 กฏธรรมดา..ของร่างกาย..ทั้งชายหญิง เป็นความจริง..เสื่อมสลาย..สูญไปสิ้น จากเกิดกาย..แก่เจ็บตาย..กลายเป็นดิน การอยู่กิน..ต้องเสาะหา..จนกว่าตาย 58/43 ไม่ห่มเหลือง..หัวโล้น..คนที่ไหน จะหลั่งไหล..ร่วมบุญ..กับหลวงพ่อ ปฏิบัติตน..ควรบูชา..สูงค่าพอ คนก็รอ..ร่วมกุศล..รับผลบุญ 58/44 เมตตาธรรม..เกิดแก่ตน..คนหลั่งไหล ไปทางไหน..คนเคารพ..รอนบไหว้ คนเขากราบ..ได้สุดตัว..หมดหัวใจ ทำอะไร..ก็สำเร็จ..เสร็จโดยพลัน 58/45 เป็นพระหนุ่ม..เณรน้อย..อย่าปล่อยใจ จงเดินไป..ตามวัตร..ดัดนิสัย เอาปัญญา..ค้นหาธรรม..จำเอาไว้ เพื่อจะใช้..ให้ถูกหลัก..ปักธงธรรม 58/46 อย่าพลัดวัน..ประกันพรุ่ง..มุ่งเข้าเถิด แค่มาเกิด..จงเกลียดกลัว..อย่ามัวหลง เมื่อได้เกิด..ไร้ปัญญา..บ่ายหน้าลง หลุดเข้ากรง..ติดบนเกวียน..เดินเวียนวน 58/47 ติดกรงโลภ..หวังลาภ..หาบยศศักดิ์ เป็นของหนัก..เหนื่อยล้า..หาสิ้นสุด ยิ่งมีมาก..ยิ่งอยากได้..ใจมนุษย์ ตายที่สุด..คว้าเอาไป..ไม่ได้เลย 58/48 จงเปิดกรง..ออกมา..อย่าคิดกลัว เงินติดตัว..ในปาก..ยังยากอยู่ ติดตัวไป..บาปบุญ..คุณคิดดู ปิดประตู..ความโลภ..อย่าโฉบไป 58/49 ติดกรงโกรธ..กรงเกลียด..กรงเคียดขึง คาดไม่ถึง..ทำร้ายเขา..และเราได้ ไปข้องอยู่..ไม่ออกมา..น่าเสียดาย ถึงวันตาย..ยังคับแค้น..บ่แม่นทาง 58/50 จงทุบกรง..ทิ้งไป..ไล่ความโกรธ พระมาโปรด..เปิดทาง..วางดวงจิต ไม่มีทุกข์..สุขใจ..มากมายมิตร ใครทำผิด..ให้อภัย..ใจสุขจริง 58/51 ไปติดหล่ม..ความหลง..ในดงใหญ่ เข็นเท่าไหร่..ก็ไม่ขึ้น..ลื่นเหลือที่ หลงเสียหนัก..ปักเต็มเปา..เบาไม่มี ว่าตัวดี..เสียเหลือเกิน..เมินทางธรรม 58/52 ปล่อยทิ้งไป..ความหลง..คงสว่าง เปิดหน้าต่าง..ปัญญา..หาทางหลุด เดินทางถูก..ก็อาจบึ่ง..ถึงวิมุติ ถึงที่สุด..แห่งธรรม..องค์สัมมา 58/53 เราเกิดมา..มีกรรมเก่า..เข้าประชิด มีทั้งมิตร..มีทั้งมาร..ผู้หาญกล้า เข้าควบคุม..ร่างกายนี้..คิดบีฑา มีเจตนา..จะหยุดยั้ง..เส้นทางบุญ 58/54 กองทัพมาร..ยากปฏิเสธ..กิเลสกาม ทั้งความงาม..สุขสบาย..ในทรัพย์สิน ได้สัมผัส..ได้ลูบไล้..ได้ยลยิน ได้อยู่กิน..ก็เป็นปลื้ม..หลงลืมตัว 58/55 พุทธคือเพชร..ล้ำค่า..ราคางาม ต้องพยายาม..มากมาย..จึงได้พบ ต้องละทิ้ง..สิ้งรกใจ..พาไปจบ รู้หลีกหลบ..กิเลสร้าย..ใช้ปัญญา 58/56 มีร้านเพชร..ที่ไหนเล่า..คนเข้ามาก ทำใจยาก..กิเลสหนา...ตัณหาพุ่ง อยู่กับโลก..แสนสวย..ด้วยจิตปรุง ต้องนังนุง..กับสิ่งล่อ..จนพอใจ 58/57 ศาสนา..พระสุคต..เห็นหมดทุกข์ จะนั่งลุก..นอนยืนเดิน..เผชิญอยู่ ทั้งหิวอิ่ม..เจ็บป่วยกาย..ตายให้ดู เป็นทั้งครู..เป็นทั้งเพื่อน..คอยเตือนตน 58/58 เอาความตาย..เป็นกำลัง..ตอนยังเป็น ชี้ให้เห็น..ร่างกายนี้..มิใช่ฉัน คอยบำรุง..สุขสบาย..ให้ทุกวัน ก็ยังดัน..แก่เฒ่า..รอเข้าโลง 58/59 พิจารณา..เห็นว่ากาย..สกปรก ปลงให้ตก..กายนี้จม..อุดมขี้ ถ่ายออกมา..ทั้งเช้าเย็น..เหม็นเต็มที ใครว่าดี..หอมชื่นใจ..ไม่ว่ากัน 58/60 จิตสงบ..กายสบาย..ผ่อนคลายมาก ใจยุ่งยาก..กายก็ป่วน..รวนไปหมด ต้องแยกใจ..ออกจากกาย..ตายเพื่อปลด จิตกำหนด..เบื่อทุกข์กาย..ไปนิพพาน
|
เฒ่าจอย
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [?]
Group Blog All Blog
Link |
|||
Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved. |