บนเส้นทางสายพระนิพพาน 55

บนเส้นทาง

สายพระนิพพาน 55

55/01

ธัมมจักร..หลักธรรมแรก..แทรกแผ่นดิน

เป็นหลักหิน..ตั้งมั่น..ไม่สั่นไหว

พายุถล่ม..ไม่สะท้าน..ผ่านเลยไป

คงอยู่ได้..ไปจนกว่า..ห้าพันปี

55/02

พระอานนท์..เป็นผู้เล่า..คราวสังคายนา

ที่ผ่านมา..กลัวผิดคำ..ทำสับสน

รวบรวมธรรม..ข้อวัตร..ปฏิบัติตน

ให้หมู่ชน..ได้รู้จัก..หลักนิพพาน

55/03

ป่าอิสิปตน..มฤคทายวัน..พาราณสี

พระผู้มี..พระภาคเจ้า..เข้าประทับ

ทรงสั่งสอน..ปัญจวัคคีย์..ฤาษีหลับ

ให้หันกลับ..มานั่งฟัง..อย่างตั้งใจ

55/04

ผู้บวชเรียน..เพียรปฏิบัติ..จัดเป็นหลัก

อย่าเพียรหนัก..ไปจนหลุด..สุดสองอย่าง

หนึ่งเสพสุข..หาทรัพย์สิน..จนสิ้นยาง

ส่วนอีกอย่าง..ทรมานกาย..แทบวายปราณ

55/05

ตถาคต..รู้ปฏิบัติ..ลัดหนทาง

เป็นสายกลาง..มิใช่จุด..สุดสองอย่าง

จิตสบาย..ใจประเสริฐ..จึงเปิดทาง

เอาใจวาง..จิตสงบ..พบวิชชา

55/06

จงปฏิบัติ..เป็นประจำ..ทำเป็นฌาน

จนเกิดญาณ..มีปัญญา..พากระจ่าง

จิตไปจับ..ระงับกิเลส..เศษชั่วจาง

แล้วหาทาง..ดับสนิท..จบกิจกัน

55/07

ตถาคต..ปฏิบัติได้..ใช้ปัญญา

จึงจะพา..ปฏิบัติ..ตัดกิเลส

มีข้อวัตร..แปดอย่าง..วางขอบเขต

ไกลกิเลส..เดินสายกลาง..มีทางเดียว

55/08

ปัญญาชอบ..ใช้ให้เป็น..เห็นอริยสัจ

ทุกข์ถนัด..จงสังเกต..เหตุแห่งทุกข์

รู้การดับ..จึงจะรับ..แต่ความสุข

การดับทุกข์..ใช้ปัญญา..ตัวพาเดิน

55/09

ดำริชอบ..คือดวงจิต..คิดละกาม

ไม่มีความ..พยาบาท..อาฆาตแค้น

ไม่เบียดเบียน..คิดเลวทราม..ยามขาดแคลน

อยากอยู่แดน..อันเกษม..จิตเปรมปรีดิ์

55/10

วาจาชอบ..ตอบสบาย..ไม่โกหก

แม้จิตตก..ก็พูดดี..ไม่มีหยาบ

ไม่ส่อเสียด..พูดเพ้อเจ้อ..เธอจงทราบ

ขอจงสาป..วาจาชั่ว..จากตัวเอง

55/11

การงานชอบ..ไม่ลอบเร้น..เว้นทุจริต

ทำแต่กิจ..ไม่มีโทษ..ไม่โฉดเขลา

ทำล้วนงาน..สุจริต..ชีวิตเรา

โกงไม่เอา..จิตหมองมัว..กลัวอบาย

55/12

เลี้ยงชีพชอบ..ไม่ผิดศีล..ไม่ผิดธรรม

ไม่ก่อกรรม..ทำผิดกฏ..บทลงโทษ

จงทำตาม..ประเพณี..มีสันโดษ

จงตั้งโจทย์..แค่พอเพียง..เลี้ยงตัวตน

55/13

ความเพียรชอบ..ประกอบดี..หลีกหนีชั่ว

คิดถ้วนทั่ว..แล้วค่อยทำ..กลัวช้ำจิต

จงมุ่งมั่น..การกระทำ..มากน้ำมิตร

พาชีวิต..เข้าสู่ทาง..อย่างพากเพียร

55/14

ระลึกชอบ..ถึงขอบสุด..อนุสติ

เพื่อแตกผลิ..เป็นทางผ่าน..นิพพานหนอ

มีสติ..ระลึกไว้..ให้บ่อยพอ

อย่ารีรอ..ปฏิบัติ..ให้จัดเจน

55/15

ตั้งจิตชอบ..คำตอบนั้น..มั่นในศีล

คิดถวิล..ด้วยปัญญา..สมาธิ

จิตสบาย..ก็ครวญใคร่..ใจดำริ

ให้ชำนิ..ชำนาญ..งานของใจ

55/16

แม้การเกิด..ก็เป็นทุกข์..สุขที่ไหน

พอลื่นไหล..ออกจากท้อง..ก็ร้องลั่น

ได้ลืมตา..ออกมาเยือน..เดือนตะวัน

นานเหมือนกัน..กว่าจะรอด..อยู่ปลอดภัย

55/17

ความแก่เฒ่า..ย่างเข้ามา..ก็พาทุกข์

จะนั่งลุก..ก็ลำบาก..ยากสังขาร

ถ้าลุกเดิน..จนไม่ไหว..อาศัยคลาน

ยิ่งอยู่นาน..ลูกหลานเบื่อ..ทุกข์เหลือเกิน

55/18

เมื่อจะต้อง..สิ้นใจตาย..ทุกข์หลายกว่า

ก็เวทนา..เกิดมากมาย..ถ้าไม่ฝึก

เรื่องของบุญ..ทางของกรรม..มันล้ำลึก

ไม่เคยนึก..ถึงความตาย..ใจหวาดกลัว

55/19

มีความทุกข์..มากมาย..อย่างไรเล่า

ความโศกเศร้า..ร่ำรำพัน..ด้วยขวัญเสีย

ความเสียใจ..คับแค้นใจ..ให้อ่อนเพลีย

ตามลามเลีย..ทุกข์ท่วมท้น..ล้นหัวใจ

55/20

เมื่อพบสิ่ง..ไม่รักชอบ..ตอบเลยทุกข์

ไร้ความสุข..มองไป..ใจรังเกียจ

ไม่อยากเห็น..ยิ่งพบเจอ..เออยิ่งเครียด

คอยละเลียด..มาให้เห็น..จะเป็นบ้า

55/21

ยามพลัดพราก..จากของรัก..ยิ่งมากทุกข์

สิ้นความสุข..ยิ่งคิดไป..ใจถวิล

เคยเห็นอยู่..กลับร้างลา..น้ำตาริน

ข้าวไม่กิน..นอนไม่หลับ..ทุกข์ทับทรวง

55/22

ครั้นปรารถนา..ไม่ได้สม..นั่งจมทุกข์

ยามนั่งลุก..ทอดอาลัย..ใจอ่อนล้า

เมื่อเราอยาก..แล้วทำไม..ไม่ได้มา

ยิ่งไขว่คว้า..ยิ่งห่างหาย..ทุกข์ใจจริง

55/23

การหลงผิด..คิดว่ากาย..นี้ของเรา

เป็นแค่เงา..ว่าเป็นเรา..ต้นตอทุกข์

ในเมื่อหลง..ก็ยิ่งไล่..ยิ่งไร้สุข

ก็ตัวทุกข์..อยู่ที่ใจ..ตามไล่เงา

55/24

เชิญดูเถิด..พระผู้ห่ม..ผ้ากาสา

ก็ตัณหา..คือความอยาก..ไม่สิ้นสุด

มันซุกซ่อน..อยู่ใน..กายมนุษย์

เป็นตัวฉุด..ให้เจ่าจุก..ทุกข์แท้จริง

55/25

มีความอยาก..มากเวียนว่าย..ในโลกนี้

พร้อมทั้งมี..กามตัณหา..ตัวพาอยาก

รูปรสกลิ่น..เสียงสัมผัส..ปัดหนียาก

จิตมักมาก..ตามืดมัว..นี่ตัวทุกข์

55/26

ยังไม่มี..ก็คิดมาก..อยากจะมี

ทุ่มชีวี..จนสุดฤทธิ์..พิษความอยาก

ไม่คิดกลัว..เวรกรรม..ความยุ่งยาก

ยิ่งอยากมาก..ยิ่งเผาใจ..ทุกข์ทวี

55/27

เมื่อได้สม..ปรารถนา..หามายาก

ก็ไม่อยาก..ให้สูญหาย..สลายลับ

ก็คิดมาก..ถนุถนอม..ไม่ยอมหลับ

การณ์ก็กลับ..ทุกข์กว่าเก่า..นะเจ้าเอย

55/28

คิดดูเถิด..พระภิกษุ..ผู้ไม่หลับ

การจะดับ..ตัณหาไป..ใจสว่าง

ไม่ยินดี..กับตัณหา..ละปล่อยวาง

คือหนทาง..ดับทุกข์แน่..อย่างแท้จริง

55/29

พระทั้งหลาย..ยังมีต่อ..ข้อปฏิบัติ

เพื่อขจัด..กิเลสนี้..ทั้งแปดอย่าง

มุ่งปฏิบัติ..ทั้งแปดข้อ..พอเห็นทาง

กิเลสจาง..ดับทุกข์ได้..ให้เดินตาม

55/30

พระทั้งหลาย..ดวงตา..คือปัญญา

เห็นธัมมา..กำหนดดู..รู้เหตุผล

เกิดแก่เจ็บตาย..ทุกข์มากมาย..ได้กับตน

ธรรมอันคน..ไม่เคยรู้..อยู่ที่เรา

55/31

การเกิดแก่..เจ็บตาย..ทุกข์ไปหมด

ควรกำหนด..ลมหายใจ..จำให้มั่น

เข้าก็รู้..ออกก็รู้..ขู่วิญญาณ

อยู่กับการ..ทำความดี..จนพลีกาย

55/32

ตถาคต..ได้ปฏิบัติ..ขัดเกลามา

เกิดปัญญา..จนรู้แจ้ง..แทงตลอด

เมื่อเกิดแล้ว..แก่เจ็บตาย..ไม่มีรอด

รู้รวบยอด..รู้แจ้งจริง..สิ่งไม่รู้

55/33

ตัณหาคือ..ความอยาก..ลากไม่หยุด

มันไปผุด..กลางใจ..ให้เกิดทุกข์

ตั้งแต่เกิด..ยันตาย..ไร้ความสุข

เป็นความทุกข์..จริงแท้..แด่ทุกคน

55/34

ก็ตัณหา..นี้แล..ต้องแก้มัน

ต้องตัดขาด..จากกัน..ให้จงได้

เอาปัญญา..ใสสะอาด..ราดล้างใจ

หลุดออกไป..จากจิต..ปิดบัญชี

55/35

อันตัณหา..ตัวนี้..ที่ก่อทุกข์

ตถาคตรุก..ด้วยปัญญา..จนละขาด

จนรู้แจ้ง..แทงตลอด..ปลอดภพชาติ

ตัดจนขาด..ไม่เกิดใหม่..ให้เจอทุกข์

55/36

เมื่อตัณหา..ความอยาก..หมดจากใจ

การดับไป..ของทุกข์..โดยจริงแท้

เมื่อล่วงทุกข์..อย่างนี้..ไม่มีแปร

นิพพานแล..วันทิ้งกาย..ได้กับตน

55/37

พระทั้งหลาย..เมื่อดับทุกข์..ได้โดยแท้

มีข้อแม้..ต้องให้แจ้ง..อยู่ในจิต

ตลอดเวลา..อย่าได้หยุด..ฉุดชีวิต

จากมืดมิด..สู่สว่าง..อย่างถาวร

55/38

การดับทุกข์..ตถาคต..ที่กล่าวมา

ตลอดเวลา..ทำให้แจ้ง..ในใจอยู่

จึงได้กล่าว..ภาษาธรรม..คำพรั่งพรู

เกิดตัวรู้..สว่างแสง..แจ้งกลางใจ

55/39

ปัญญาธรรม..กำหนดรู้..จนแจ้งจิต

รู้ถูกผิด..เหตุผล..จนสว่าง

ไม่เคยรู้..ก็รู้เห็น..เด่นกระจ่าง

มาสว่าง..ที่เรานี้..ผู้มีธรรม

55/40

มรรคคือทาง..แปดประการ..เป็นฐานหลัก

เอามาปัก..เป็นข้อวัตร..กำจัดทุกข์

เมื่อปฏิบัติ..เบาสบาย..ได้พบสุข

เอาจิตบุก..ปฏิบัติ..จนจัดเจน

55/41

อันมรรคแปด..ที่เราบอก..คอยตอกย้ำ

เราได้ทำ..อยู่ข้างใน..ใจตลอด

เราผู้เป็น..สัพพัญญู..จึงอยู่รอด

เป็นผู้ปลอด..จากกิเลส..เศษสิ่งลวง

55/42

พิจารณาเกิด..แก่เจ็บตาย..ได้ครบถ้วน

ธรรมล้วนล้วน..เกิดขึ้นมา..ปัญญาแจ้ง

มีอาการ..หมุนเวียน..เปลี่ยนแสดง

ได้รู้แจ้ง..หมดจด..หมดปัญหา

55/43

เมื่อตรัสรู้..ใหม่ใหม่..ไม่กล้ากล่าว

กลัวสูญเปล่า..พระธรรม..คำตถาคต

ทั้งสามโลก..ลองคิดดู..เรารู้หมด

จึงกำหนด..ทบทวน..ให้ถ้วนถี่

55/44

แต่เมื่อพบ..จากทบทวน..ถ้วนสามรอบ

อยู่ในกรอบ..อริยสัจสี่..สิ้นสงสัย

เกิดปัญญา..ปลงสังเวท..กิเลสไกล

ไม่มีใคร..รู้กระจ่าง..เหมือนอย่างเรา

55/45

จึงได้กล้า..ยืนยัน..ทุกชั้นฟ้า

อีกสิบห้า..ชั้นดิน..สิ้นทั้งหมด

ว่าตัวเรา..อาตมา..ตถาคต

ตรัสรู้หมด..โดยชอบ..กล้าตอบธรรม

55/46

ตรัสรู้ชอบ..ด้วยปัญญา..ตถาคต

กิเลสหมด..ไปจากจิต..หมดสิทธิ์เข้า

อันชาตินี้..ชาติสุดท้าย..กายหยาบเรา

หมดสิ้นเผ่า..สิ้นชาติภพ..เข้านิพพาน

55/47

ปัญจวัคคีย์..ทั้งห้าท่าน..นั้นฟังเพลิน

ชอบเหลือเกิน..ธรรมะ..พระสุคต

ตั้งแต่เกิด..มีกาย..ไม่ปรากฏ

ธรรมทั้งหมด..จริงแท้..เกิดแก่ใจ

55/48

บัดนั้นแล..โกณฑัญญะ..ฤาษีเฒ่า

ทบทวนเข้า..รู้ตามจริง..สิ่งทั้งหลาย

เมื่อเกิดแล้ว..ก็ต้องแก่..และเจ็บตาย

นับว่าได้..ตาเห็นธรรม..นำกงล้อ

55/49

เมื่อกงล้อ..พระธรรม..นำเคลื่อนไป

ภูมิเทวา..อยู่ใกล้..โมทนาลั่น

เสียงโมทนา..อื้ออึง..ถึงหกชั้น

พระธรรมนั้น..เทพทั้งหลาย..ได้เช่นกัน

55/50

เสียงโมทนา..จากสวรรค์..ลั่นถึงพรหม

ต่างชื่นชม..โมทนา..สาธุการ

พระพุทธองค์..ทรงเปิดทาง..พระนิพพาน

รอมานาน..พระสุคต..ผู้ปลดทุกข์

55/51

พระผู้ทรง..ตรัสรู้นี้..มีเพียงหนึ่ง

ได้รู้ซึ้ง..ทั้งสามโลก..ด้วยจิตใส

รู้ทั้งหมด..ใสสว่าง..กระจ่างใจ

ไม่มีใคร..จะลงมา..ห้าพันปี

55/52

กงล้อธรรม..นำเคลื่อนไป..กระจายธรรม

เพื่อจะนำ..ทุกผู้คน..พ้นห้วงทุกข์

การเกิดนี้..มีต้นกรรม..นำไร้สุข

พร้อมทั้งปลุก..ขึ้นมาดู..รู้ทางดับ

55/53

งานรื้อขน..คนทั้งหลาย..ได้เห็นธรรม

ทั้งธรรมดำ..ธรรมขาว..ให้เข้าจิต

จะได้เดิน..ไปถูกทาง..สร้างชีวิต

ใช้ความคิด..เกิดปัญญา..หานิพพาน

55/54

นั่นคือล้อ..พระธรรม..อันอำไพ

พระสุคต..ประกาศไป..แก่โลกหล้า

ไม่มีใคร..ทั่วไปทั้ง..ทั้งพารา

กล่าววาจา..เป็นไปได้..คล้ายพุทธองค์

55/55

พระพุทธองค์..เทศนาจบ..เพิ่งพบพาน

สาธุการ..ก็พรั่งพรู..เสียงสนั่น

จากพิภพ..สวรรค์พรหม..ชื่นชมกัน

จะหาวัน..เช่นนี้..ไม่มีแล้ว

55/56

ดังสนั่น..หวั่นไหว..ทุกทิศทาง

ทั้งเบื้องล่าง..เบื้องบน..ก้องไปทั่ว

ไปทั้งหมื่น..โลกธาตุ..ประกาศตัว

อยากเป็นบัว..อยู่เหนือน้ำ..ฟังธรรมกัน

55/57

อีกทั้งแสง..ฉัพพรรณรังสี..ทรงประทาน

ส่องฉายฉาน..แรงฤทธิ์กว่า..เทวาสิ้น

เป็นสิ่งที่..เพิ่งเกิดใหม่..ในแผ่นดิน

เพิ่งยลยิน..จิตสว่าง..ดุจกลางวัน

55/58

พระพุทธองค์..ทรงอุทาน..ดีพระทัย

นั่นยังไง..โกณฑัญญะ..รู้แล้วหนอ

ไม่เสียแรง..ตถาคต..ตั้งตารอ

เราจะขอ..เผยแพร่ธรรม..นำผู้คน

55/59

ด้วยเหตุที่..พระพุทธองค์..ทรงอุทาน

ด้วยอาการ..ดีพระทัย..ในสาวก

อัญญาสิ..คำนำหน้า..เป็นชาดก

ปฐมสาวก..อัญญาโกณฑัญญะ..ได้รู้แล้ว

55/60

กงล้อธรรม..นำเคลื่อนไป..ใครน้อมรับ

ได้สดับ..รับฟัง..โดยตั้งจิต

ก่อกุศล..ผลบุญ..ทุนชีวิต

เอาไปคิด..เกิดปัญญา..พานิพพาน

 

 

 

 

 

Create Date : 05 กันยายน 2555 Last Update : 6 กันยายน 2555 13:33:01 น. Counter : 924 Pageviews.		0 comments
Share Tweet