บนเส้นทางสายพระนิพพาน 74

บนเส้นทาง

สายพระนิพพาน 74

74/01

ผู้ที่ยัง..นั่งมองโลง..ปลงสังขาร

อีกไม่นาน..คงเป็นเรา..ที่เข้าตั้ง

ยามวิญญาณ..ออกจากกาย..ไร้กำลัง

กายมันพัง..ก็ต้องเผา..ก่อนเน่าเหม็น

74/02

ก่อนเน่าเหม็น..จงเห็นรู้..เป็นผู้ตื่น

รู้สิ่งอื่น..ก็ไม่สู้..เรารู้ธรรม

ผู้กำเนิด..เกิดกาย..มาใช้กรรม

จงจดจำ..เมื่อมีกาย..ตายทุกคน

74/03

ตายทุกคน..ไม่พ้นหรอก..บอกไว้เลย

จงคุ้นเคย..กับความตาย..อันไม่เที่ยง

เป็นที่สุด..ของมนุษย์..สุดบ่ายเบี่ยง

มีแต่เพียง..ย้ำจุดยืน..ขึ้นนิพพาน

74/04

ชีวิตพ่อ..ก็แค่นี้..ที่ลูกเห็น

เท่าที่เป็น..อยู่นี้..ดีที่สุด

ตั้งแต่เกิด..มาใช้..กายมนุษย์

ไม่เคยหยุด..ทุกข์กาย..ให้ตรองดู

74/05

ให้ตรองดู..กายพ่อ..ก็จะรู้

ว่าเป็นผู้..ผ่านกาล..นานนักหนา

จนผมหงอก..ผิวตกกระ..คือชรา

แม้แต่กา..ยังเหยียบย่ำ..จนหนำใจ

74/06

จนหนำใจ..กายนี้..ที่ไม่คง

ยังแก่ลง..ทุกปี..ไม่มีหยุด

มากบำรุง..บอกตรงตรง..ทรงกับทรุด

ค่อยชำรุด..ทีละนิด..จงพิศดู

74/07

จงพิศดู..ผู้เป็นพ่อ..บ่คือเก่า

เคยหล่อเหลา..ไม่เหลือหลอ..พอให้เห็น

เคยแข็งแรง..กลับอ่อนล้า..ช่างมาเป็น

แต่กลับเย็น..จากเคยร้อน..เมื่อย้อนมอง

74/08

เมื่อย้อนมอง..ลองระลึก..ถึงความหลัง

กระทบปัง..ขึ้นทันใด..ไฟทั้งนั้น

โกรธโกรธา..ตาต่อตา..ฟันต่อฟัน

เดี๋ยวนี้ฉัน..ไม่เหลือไฟ..ใจร่มเย็น

74/09

ใจร่มเย็น..มองเห้นกรรม..ธรรมนั้นดี

ปัญญามี..คอยสะกิด..จิตก็จบ

มีแต่ให้..อภัยทาน..เมื่อพานพบ

ตอนนี้รบ..กับจิตตน..ค้นหาชั่ว

74/10

ค้นหาชั่ว..ในตัวเรา..เอาไปทิ้ง

ชั่วคือสิ่ง..ต้องผลักไส..อย่าให้อยู่

มีเพียงนิด..จะขยาย..ไวน่าดู

จงเป็นผู้..ไม่ทำชั่ว..เกรงกลัวกรรม

74/11

เกรงกลัวกรรม..ทำไว้มาก..ยากจะหนี

ตายเป็นผี..ยังรับผล..หล่นนรก

เหตุไฉน..เพราะว่าใจ..เราสกปรก

มัวเมากก..กอดชั่ว..จนตัวตาย

74/12

จนตัวตาย..หล่นลงต่ำ..กรรมตามติด

เป็นความผิด..ติดตน..บนความชั่ว

มันเที่ยงตรง..ยุติธรรม..กรรมนี้ชัวร์

รู้จักกลัว..กรรมไม่เกิด..ดีเลิศเลย

74/13

ดีเลิศเลย..จิตตน..เจ้าคนดี

เพราะว่ามี..สติมั่น..ไม่หวั่นไหว

ยามกิเลส..หลอกล่อ..ก็รู้ไว

เพราะจิตใจ..มั่นคง..ผู้ทรงธรรม

74/14

ผู้ทรงธรรม..จำไว้..ใช้ปัญญา

กิเลสมา..จะชนเปรี้ยง..ก็เบี่ยงหลบ

เพราะว่ารู้..เข็ดขยาด..เจ้าชาติภพ

วนเวียนพบ..กับเจ้ากรรม..อยู่ร่ำไป

74/15

อยู่ร่ำไป..ใจอ่อนแอ..แพ้กิเลส

อันเป็นเหตุ..ให้กงเกวียน..เวียนไม่จบ

บัดเดี๋ยวเกิด..บัดเดี๋ยวตาย..ได้พานพบ

ไม่รู้หลบ..พบแต่ทุกข์..สุขไม่เจอ

74/16

สุขไม่เจอ..เผลอเป็นคน..หล่นเป็นสัตว์

ไม่จำกัด..ผลกรรม..ยอมจำนน

ไปเป็นสัตว์..ใหญ่น้อย..จึงค่อยพ้น

ผู้บุญล้น..ก็หล่นได้..ถ้าใจหมอง

74/17

ถ้าใจหมอง..มากห่วง..มาหน่วงจิต

สิ้นชีวิต..ก่อนจาก..ยากจะถอน

ห่วงทรัพย์สิน..ลูกหลาน..แสนอาวรณ์

ก็ต้องย้อน..กลับมา..เสียท่าเลย

74/18

เสียท่าเลย..กลับมา..เป็นเหลนโหลน

ได้หัวโขน..ตัวใหม่..ดีไหมเล่า

เพราะว่าห่วง..ดีนัก..รักหลงเขา

เลยถูกเหมา..ให้เขารัก..หนักไปเลย

74/19

หนักไปเลย..เป็นหมาแมว..เป็นตุ๊กแก

เสียท่าแล..ได้เป็นงู..อยู่เฝ้าทรัพย์

เป็นหมาแมว..เขาเลี้ยงไว้..ไม่ตกอับ

บ้างถูกขับ..เขาไล่ตี..หนีกระเจิง

74/20

หนีกระเจิง..เพราะใจ..คิดไม่ถึง

จิตดวงหนึ่ง..แค่อยากอยู่..ดูลูกหลาน

บุญมากมาย..เมื่อถึง..คราววายปราณ

ดลบันดาล..ให้เป็นไป..นึกไม่ถึง

74/21

นึกไม่ถึง..ชีวิต..ไม่คิดตัด

จะสาหัส..สากรรจ์..ถึงเพียงนี้

หมดเวลา..กายเน่า..จะเอาดี

ขอจงมี..จิตมั่น..วันชีพวาย

74/22

วันชีพวาย..กลายเป็นศพ.จบชีวิต

น้อมอุทิศ..ขอขมา..ลาชาติภพ

กรรมอันใด..ข้าได้ก่อ..ขอลูกจบ

ตั้งใจพบ..พระนิพพาน..วันชีพวาย

74/23

วันชีพวาย..แม้ไม่ได้..ไปไม่ถึง

ขอพักครึ่ง..พรหมแทน..แดนสวรรค์

ขัดเกลาจิต..ไม่ยอมท้อ..ต่อไปพลัน

จิตมุ่งมั่น..คงถึงนะ..พระนิพพาน

74/24

อันกายนี้..ไม่ใช่เรา..ไม่ใช่ของเรา

เพียงยืมเขา..ตามกุศล..ผลกรรมเก่า

จึงมาได้..ร่างกายนี้..ที่อยู่เรา

แค่ชั่วคราว..ขัดเกลาใจ..ไปสูงขึ้น

74/25

ไปสูงขึ้น..ต้องตื่นตัว..ไม่มัวเมา

จิตของเรา..ต้องรอบรู้..อยู่เสมอ

มีสิ่งล่อ..ก็ไม่สน..ไปจนเผลอ

พร้อมเสมอ..รอรับผล..ผจญกรรม

74/26

ผจญกรรม..ตามยื้อยุด..ฉุดเอาไว้

ก็จงใช้..บุญนี้แล..แผ่ไปให้

ขอขมา..จะน้อยมาก..ก็จากใจ

น้อมส่งไป..บุญทุกบุญ..หนุนเนืองกัน

74/27

หนุนเนืองกัน..ไม่ขาดสาย..กลายเป็นดี

เจ้ากรรมมี..อโหสิกกรม..ไม่ตามต่อ

ปิดบัญชี..ชี้ชัด..ตัดต้นตอ

ยังมีรอ..อีกมากมาย..ชดใช้กรรม

74/28

ชดใช้กรรม..กระทำการ..แม้นานเกิน

ก็จงเดิน..ต่อไป..อย่าไหวหวั่น

ชีวิตเรา..ก็สั้นเข้า..มาทุกวัน

รอจบกัน..จบกิจ..ชีวิตตน

74/29

ชีวิตตน..เป็นคน..ย่อมสูงค่า

เหตุเพราะว่า..ร่างกายนี้..มีชีวิต

ใช้สร้างบุญ..ใช้กรรม..ที่ทำผิด

ด้วยดวงจิต..แจ่มใส..ไร้ขุ่นเคือง

74/30

ไร้ขุ่นเคือง..เรื่องทั้งมวล..ล้วนเราก่อ

จึงหลอมหล่อ..มาเป็นกรรม..คอยตามติด

พอมาเกิด..กำเนิดเรา..เข้าประชิด

มีชีวิต..ใช้ปัญญา..พิจารณาดู

74/31

พิจารณาดู..ผู้เกิดมา..หาความหมาย

ยังไม่สาย..จนเกินกาล..นานเกินกลับ

ตราบชีวิต..ของเราไซร้..ไม่ลาลับ

จิตตัดฉับ..ก็อาจจบ..พบนิพพาน

74/32

ฉันทำบุญ..อธิษฐาน..นั้นตั้งจิต

ว่าชีวิต..เมื่อสิ้นแล้ว..จะไปไหน

แล้วก็มา..ปฏิบัติ..ขัดเกลาใจ

ให้อยู่ใน..เส้นทาง..กลางสายธรรม

74/33

กลางสายธรรม..เพื่อนำไป..จุดหมายมี

แล้วจิตดี..มากพอไหม..เดินไปนั้น

ต้องหมั่นเพียร..ฝึกใจ..ไม่ไหวหวั่น

ชีวิตสั้น..แท้หนา..อย่าหลงทาง

74/34

แม้จุดหมาย..ปลายทาง..นั้นไกลนัก

ก็หยุดพัก..ที่นี่ก่อน..นครสวรรค์

เรื่องให้ถอย..กลับคืนที่..ไม่มีวัน

ยังมุ่งมั่น..ไปถึงจุด..ที่สุดธรรม

74/35

มีสติ..สมาธิ..เกิดปัญญา

พิจารณา..เหตุผล..อันเป็นหลัก

ค่อยถอยห่าง..โลภโกรธหลง..จากดงรัก

ออกมาพัก..ที่เมตตา..เพื่อลากัน

74/36

เพื่อลากัน..ด้วยดี..วันที่ตาย

วันที่กาย..สิ้นสุด..หยุดหน้าที่

พร้อมตัดห่วง..กังวล..พ้นไปที

ก็จะมี..เพียงจิตฉัน..มุ่งมั่นไป

74/37

มีสายธรรม..เหยียบย่าง..ทางสายตรง

จิตมั่นคง..เดินหน้าไป..อย่าท้อถอย

เป็นทางเดิน..คนผู้เดียว..เลยเปลี่ยวหน่อย

คนเดินน้อย..ไม่สนุก..แต่สุขใจ

74/38

แต่สุขใจ..ในธรรม..อันฉ่ำเย็น

ทุกข์แค่เป็น..กรรมเก่า..ฝึกเราแกร่ง

จงเอาธรรม..หล่อหลอมใจ..ให้แข็งแรง

ปล่อยให้แห้ง..จนเกินไป..ใจจะพัง

74/39

ใจจะพัง..ไม่ยั้งคิด..ชีวิตวัย

ต่างวิ่งไป..สู่ฝัน..อันไม่เที่ยง

เจ้ากิเลส..หลอกล่อ..ไม่พอเพียง

หาชื่อเสียง..เงินตรา..ลาเลยธรรม

74/40

ลาเลยธรรม..กรรมเกาะ..เหมาะแก่เหตุ

ปฏิเสธ..ได้ไงเล่า..เจ้ากรรมจ้อง

เห็นห่างธรรม..เร็วไว..ไล่จับจอง

จะนั่งร้อง..หลังหัวเราะ..เพราะไร้ธรรม

74/41

เพราะไร้ธรรม..จึงร่ำไห้..ไร้สติ

มีดำริ..เหตุผล..แบบคนเขลา

ผู้ไม่รู้..จักให้..ได้จะเอา

เป็นนกเขา..ร้องของกู..อยู่ทุกวัน

74/42

อยู่ทุกวัน..ด้วยบุญเก่า..เจ้าเคยก่อ

ไม่ทำต่อ..รอบุญหมด..รันทดจิต

ให้เจ้าเวร..นายกรรม..ยำชีวิต

รับรู้พิษ..เวรกรรม..เคยทำมา

74/43

เคยทำมา..ล้วนกุศล..รู้ผลกรรม

ถูกกระทำ..ก็อดทน..รับผลนั้น

อโหสิกรรม..ขอขมา..ลาขาดกัน

เพียงรอวัน..ข้ามผ่าน..ด่านมนุษย์

74/44

ด่านมนุษย์..หลุดไป..ไม่หวนกลับ

ขอลาลับ..ทุกข์ใจกาย..กรรมไล่บี้

ก็เกิดมา..กันทีไร..ตายทุกที

อยากจะมี..ชีวิตอัน..นิรันดร

74/45

ธรรมชาติ..คนเรานี้..มีเกิดแก่

แล้วนอนแผ่..เจ็บตาย..ทำลายขันธ์

บ้างก็ตาย..ตั้งแต่หนู..อยู่ในครรภ์

บ้างอยู่กัน..ร้อยปี..จึงหนีตาย

74/46

จึงหนีตาย..กายแย่..แก่เกินแกง

ไร้เรี่ยวแรง..จะก้าวย่าง..ไปทางไหน

เข้าวัดวา..เราก็เห็น..เข็นกันไป

เห็นทีไร..เราก็ปลง..คงเหมือนกัน

74/47

คงเหมือนกัน..แก่เฒ่า..ไม่เข้าท่า

จงเริงร่า..รองรับ..ไม่คับข้อง

มีเมตตา..สูงล้น..คนประคอง

พอกายกอง..ก็จบกัน..วันนั้นลา

74/48

วันนั้นลา..กายเก่า..เราขอบคุณ

อาศัยร่าง..สร้างบุญ..ประกอบกิจ

ให้ได้รู้..ได้เห็น..อยู่เป็นนิจ

ให้ชีวิต..มีปัญญา..เข้าหาธรรม

74/49

เข้าหาธรรม..พุทธองค์..เดินตรงทาง

ไม่เคยจาง..แจ่มจ้า..อยู่กลางจิต

เดินไปสู่..สุดท้าย..ปลายชีวิต

เพื่อถอนพิษ..กิเลสตน..พ้นโลกีย์

74/50

พ้นโลกีย์..ไม่มาเกิด..เตลิดเลย

เพราะว่าเคย..รู้รสชาด..ความพลาดผิด

ต้องชดใช้..ทำกายทุกข์..จุกชีวิต

ถูกลิขิต..ขีดเส้น..ให้เต้นตาม

74/51

ให้เต้นตาม..ครอบงำ..จนเหลือทน

สิ้นกายตน..บุญปู..สู่ทางใหม่

เป็นเส้นทาง..ส่วนมาก..ยากจะไป

แต่ตั้งใจ..กำหนดจุด..เดินสุดทาง

74/52

แค่จิตดี..มีสุขใจ..เพราะไม่ชั่ว

เข้าไปมั่ว..แค่คิด..จิตก็หมอง

สิ่งไม่ดี..ทั้งหลาย..อย่าไปมอง

ขอรับรอง..ชีวิตนี้..มีสุขแล

74/53

อันความชั่ว..คนดีดี..ที่ไหนทำ

มันก่อกรรม..ทำเข็ญ..เห็นกันอยู่

อันความดี..มีผลบุญ..ให้คุณดู

คนดีรู้..พลอยสุขใจ..ไปกะเรา

74/54

ไปกะเรา..เหล่าคนดี..ผู้มีธรรม

ไม่ก่อกรรม..เป็นภัย..ให้ใจหมอง

ใช้สติ..ปัญญา..มากลั่นกรอง

ช่วยประคอง..ให้เดินตรง..ไม่หลงทาง

74/55

ไม่หลงทาง..หลุมพราง..ของกิเลส

ปฏิเสธ..ชั่วบาป..ขอสาปส่ง

ขอเพียงท่าน..ใช้ธรรม..มาทำธง

ตามพุทธองค์..สู่แคว้น..แดนนิพพาน

74/56

แดนนิพพาน..รักเหลือเกิน..จะเดินไป

มีสิ่งใด..มาขวางหน้า..ข้าไม่หวั่น

ถึงแม้ว่า..ท่านเจ้ากรรม..ตามมาทัน

จะเชิญท่าน..ร่วมทางเดิน..เมินถอยหลัง

74/57

พิจารณ๊า..พิจารณา..มหาพิจารณา

เป็นคาถา..ป้องกัน..ปัญญาให้

สติตั้ง..นั่งคิด..พิศมันไป

จะยิ่งไกล..ห่างชั่ว..ตัวของเรา

74/58

ตัวของเรา..จะเอาดี..หนีนรก

ไม่ต้องวก..ไปตกหลุม..จะขุมไหน

ก็เป็นคน..ทุกข์ทวี..ขอหนีไกล

ขอจงใช้..ปัญญา..ค้นหาธรรม

74/59

ค้นหาธรรม..ในตัว..คือชั่วตน

ไล่ให้พ้น..จากตัว..อย่ามัวโอ๋

ทั้งกิเลส..ตัณหา..หนาเป็นโล

กองใหญ่โต..ขุดทิ้ง..สิ่งไม่ดี

74/60

สิ่งไม่ดี..ไม่งาม..ทรามไม่ข้อง

คิดไปต้อง..ชั่วติด..จิตจะหมอง

ทำไปแล้ว..ทุกข์ใจ..อย่าไปมอง

เวลาทอง..อยู่ที่ตน..แล้วคนดี

 

 

 

Create Date : 12 กันยายน 2555 Last Update : 13 กันยายน 2555 15:48:47 น. Counter : 791 Pageviews.		0 comments
Share Tweet