"ยำไก่เมือง" หวนรำลึกถึงอดีตแบบโบราณ

ยำไก่ หรือ ยำจิ๊นไก่  เป็นศัพท์เฉพาะที่ค่อนข้างจะสื่อความหมายกับท่านผู้อ่านได้ยากพอสมควร

ทำไมหรือครับ ?

ถ้าพูดถึงยำไก่  ท่านผู้อ่านจะมองภาพจิตนการเป็นยำแห้ง ๆ พริกขี้หนู มะนาว  ใส่จาน ตกแต่งด้วย
แตงกว่า  มะเขือเทศ  ผักกาดหอม เหมือนยำอื่น ๆ ทั่วไป  แต่ของทางเหนือไม่ใช่  มันเป็นแกงมีน้ำ
ตักใส่ชามไว้ซด

แล้วทำไมไม่เรียกว่าต้มยำไก่ไปเลยละ  ถ้าพูดถึงต้มยำไก่  ท่านก็จะจินตนาการไปถึงชามต้มยำที่มี
ข่า ตะไคร้ ใบมะกรูด  พริกขี้หนูทุบ  ปรุงเปรี้ยวด้วยมะนาว  ซึ่งก็ไม่ใช่อีก

แล้วมันเป็นอย่างไรวุ๊ย  บางท่านคงเริ่มงง ?

มันเป็นคำเรียกครับ  สื่อความหมายกันในระหว่างคนเมืองด้วยกันจะรู้เลย  ว่ายำจิ้นไก่  ปรุงด้วยพริกดำ

"ลำแสนจ๊าดลำ  ต๋ำพริกดำ   ใส่ยำจิ๊นไก่  หอมด่วนผักไผ่ ๆ  ใส่ยำจิ๊นไก่ก่อจ๊าดลำ"  เนื้อเพลงสั้น ๆ
ถ้าร้องวนกลับไปกลับมา  ก็อยู่ได้ค่อนรุ่งเหมือนกัน ใครเคยบ้าง

ไก่ที่นำมาต้มแล้วยำ  ถ้าจะให้อร่อยที่สุดควรจะเป็นไก่บ้าน อายุสัก4-5เดือน  เนื้อมันจะหวานกระดูก
ยังอ่อนอยู่

การกินต้มยำไก่  ที่อร่อย  ได้บรรยากาศลูกผู้ชาย  ลูกทุ่ง  คือการไปกินต้มยำไก่เลี้ยงผี  กินอย่าง
อิ่มหนำสำราญ  ก็กินต้มยำไก่มัดมือเดือนเก้า  หรือเลี้ยงบากนา  ก่อนที่จะตีข้าว  ผมขออนุญาตไม่ลงในรายละเอียดพวกนี้ตอนนี้  ขอเป็นวันหลังก็แล้วกัน

สมัยก่อน จะต้มยำไก่เขาจะใช้ไก่บ้านที่เลี้ยงตามลานบ้านนั่นแหละ มาเชือดแล้วต้ม  ไก่หนึ่งตัวบางที
ก็น้อยไปสำหรับสมาชิกในครัวเรื่อน  ทำให้กินไม่อิ่มหรือกินได้ไม่เต็มที่  จึงมีกุศโลบาย  หาอะไรที่
มีสีและรสชาติคล้าย ๆ เนื้อไก่มาต้มด้วย  และคงจะไปได้ที่ปลีกล้วยน่าจะเหมาะสมที่สุด  เพราะเท่า
ที่เห็นมาแต่ไหนแต่ไร ก็คือปลีกล้วยนั่นแหละ

ส่วนในปัจจุบัน  ปัญหานั้นหมดไปแน่ ๆ  เพราะไก่หาง่ายเสียเหลือเกินในตลาด  จะเอาเป็นตัวหรือ
แยกชิ้นได้ทั้งนั้น  ราคาถูกกว่ากินหมูตั้งเยอะ

เพื่อรำลึกถึงยำจิ๊นไก่แบบโบราณ  ลองติดตามดูว่าเขาทำอย่างไรครับ

Create Date : 09 ตุลาคม 2555 Last Update : 9 ตุลาคม 2555 21:38:27 น. Counter : 9617 Pageviews.		3 comments
Share Tweet