บล๊อกประจำวันจันทร์ /  ศุกร์

ครึ่งปีมานี้ ขับรถไปทางไหน มักจะเจอ หญิงชายปั่นจักรยานไปตามถนน

ถ้าวันหยุดเสาร์อาทิตย์ยิ่งเยอะขึ้น

ที่สวนหลวง ร.9  ก็เช่นกัน... มีขาประจำไปปั่นแข่งกัน (จริง)  แต่ไม่ต้องกลัวเขาจะชน

เพราะเขาบังคับให้ ปั่นเฉพาะใน สนามราษฏร์ บริเวณที่ลึกเข้าไป

ก็เป็นสนามหญ้ากว้าง มีถนนลาดยางเรียบ รอบสนามราษฏร์ วัดได้ 600  เมตร

พวกเขาปั่นความเร็วอย่างต่ำ 35  กม/ชม..

แน่นอนมีชน เกี่ยวล้อกันโดยบังเอิญ แบบที่เขาแข่งกันสนามอื่น แบบตูเดอฟองต์

เวลาล้มก็หลายคัน... แขน ขา ไหปลาร้า หก เอ้ยไม่ได้ กระดูกไหปลาร้า หัก

พากันเข้าโรงพยาบาลเป็นประจำ... เมื่อประมาณ 10  กว่าวัน

เพื่อนสนิท ล้มลงแล้ว ให้บังเอิญไม่ได้บิด กิ๊บที่เท้าให้หลุด รถเลยลากไถ

ขาหัก พาไป ร.พ.แห่งหนึ่ง หมดเงินไป 200,000 กว่าบาทเอง

(นักปั่นที่เขาว่า เก๋า จะซื้อบันใดจักรยาน มีปุ่มใส่ ตัวรับที่ร้องเท้าพิเศษ

เวลาขึ้นแล้วจะกดดังกิ๊บ ติดแน่น ไม่หลุด ทำให้ปั่นสบาย เขาว่า...นะครับ)

ส่วนเรานักปั่นประจำ แต่ไม่ใช่อาชิพ  ไม่เอาหรอก แค่ใส่รองเท้ากีฬา

มันก็ติดแน่นไม่หลุดอยู่แล้ว  แถมกลัว การล้ม ชน ขาหัก แขนหัก ใบหน้าเสียโฉม

เลยแยกตัวไปปั่นที่  ศูนย์ฝึกกีฬาทางน้ำ อยู่ติดกับสวนหลวง(บางส่วน)

ที่นั่นมีพื้นที่กว้างมาก 650  ไร่มากกว่าสวนหลวง ตั้ง 150 ไร่

ดูตามภาพดาวเทียม

เดิมที่นั่นคนไปน้อยมาก คนเขาไม่รู้ ผมไปม้กจะเจอขาประจำกัน ไม่เกิน 30 คน

ทั้งที่ ถนนลาดยางเรียบ รถน้อย สองข้างทางมีต้นไม้ใหญ่บังแดด

ขนาดกลางวันยังปั่นได้ ไม่ร้อน

เสียอยู่อย่าง ที่ผ่านมา ปั่นเรียบริมบึงไป 2 โลครึ่ง แล้วต้องวก กลับที่เดิม ตรงนี้ใช่เลยที่ ตกเลี้ยวรถกลับ

ประมาณ หนึ่งเดือนที่ผ่านมา  กทม. เขาทำถนนลาดยาง รอบสวน

ใช้งบประมาณเยอะมากนะครับ(เดาเอา)   รอบสวนเขาติดป้ายระยะทางเป็นระยะ ๆ

สุดท้ายระบุไว้ว่า 4  กม.   ทีนี้ปั่นกันมัน...  ถ้าปั่นกลางวันจะปั่นผ่านแดด

ประมาณ หนึ่ง กม..เศษเท่านั้นเอง  ขี้ผง... รั้วขวามือ  คือ รั้วสวนหลวง ร.9    เดิมทีเป็นเป็นเพียงทางเดินขรุขระ ฤดูแล้งผมจะใช้จักรยานปั่น แบบเสือภูเขา  บางทีก็เป็นเต่าคลาน ถนนไม่ดี บางครั้งก็ต้องจูงกลับ เพราะยางรถเจอหนามไผ่ตำแบนแต๊ดแต๋ แต่ปัจจุบันถมดินสูง ลาดยางเรียบ ถนนคดเคี้ยวไปมา พอสวย

และไม่น่าเชื่อ.... จากสวนน้ำบึงรับน้ำ  มีนักปั่นไปปั่น วันละ 30  กว่าคน(ก็พวกผม)

ปัจจุบัน หลายร้อยคน  ไม่รู้มาจากไหน

คงเป็นด้วย มีถนนรอบอ่างเก็บน้ำใหญ่

......

.....

เมื่อก่อน เกาะกลางน้ำในฤดูแล้ง ถนนไม่เรียบ แบบข้างบน

ปัจจุบัน ดูภาพข้างล่างนะครับ

......

ต้นไม้ซีกซ้ายมือ เป็นต้น ลูกหว้า   ส่วนขวามือที่แดดส่อง  ต้นนนทรีย์

ถนนข้างบนนี้ อยู่ในเกาะกลางน้ำ ระยะทางประมาณ 1  กิโลเมตร ร่มรื่นตลอดวัน อาจจะดูไม่ออก

ลองดูภาพ จากกูเกิ้ล  ตรงแหลมยาว ๆ  คือเกาะที่ว่า

ส

สถานที่ เป็นดินยื่นแหลมไปในน้ำ  ถ้าเดินเข้าไป ซ้ายมือเป็น คุ้งน้ำใหญ่  สายลมทะเลจาก

สมุทรปราการ อ่าวไทยจะพัดผ่าน  แหลมที่กว้างประมาณ 50  เมตร... เย็นสบาย

เป็นสถานที่ ถ่ายภาพโฆษณา...  ละคร  หลายเรื่อง....

บางวัน ที่เป็นวันธรรมดา  ถ้าแวะเข้าไป เดินเล่น จะเห็น ทั้งหญิง และชาย ไปนั่งสมาธิ ดูสงบ

ร่มเย็นเป็นอย่างยิ่ง

 บางคน ไปปิคนิค...

นั่งคุยกัน

ส่วนผม  ไม่ค่อยกล้าปั่นไปตามถนน   ต้องใช้จักรยาน แขวนท้ายรถไป  พอถึงค่อยปลดลง

ปั่นต่อ

ที่แขวนจักรยาน  ไม่แพงหรอกครับ   ซื้อเมื่อ 5  ปีก่อน  1,800  บาทเอง

สถานที่กว้างขวาง  แต่ถ้าในวันเสาร์อาทิตย์  แม้จะมีลานจอดรถยนต์ ข้างใน 150 คันก็ยังไม่พอ

เลยต้องจอดริมถนน ก็ทางไบค์เลน นั่นแหละครับ

ถ้าเพื่อน ๆ ไป...  ควรเตรียมอาหาร เช้า หรือของว่าง ใส่ท้ายรถไปหน่อยก็ดี  จะได้นั่งดื่มกาแฟ

กินอาหารเช้ากันที่นั่น...  

อ้อ.. มีห้องน้ำนะครับ  ที่อาคารศูนย์กีฬาทางน้ำ  สอาดมาก  แต่ไม่ได้ถ่ายมา  มีเพียงห้องน้ำ

ใกล้ เอ้ย แนบชิดกับ ไบค์เลนอยู่ด้วย

ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ

end
visit บล๊อก 536,170 st

=1,524

งานเขียนประเภท Diarist

Create Date : 13 กรกฎาคม 2558
Last Update : 17 กรกฎาคม 2558 5:38:35 น.		27 comments
Counter : 3450 Pageviews.
Share Tweet