บล๊อกประจำวัน ศุกร์ / จันทร์

ตะพาบ  134

รวงข้าวสีเหลืองทองแน่นหนาโน้มต้นข้าวให้คล้อยต่ำลงสู่ดิน

แม้ต้นข้าวสีเหลืองจะมากกว่า ต้นหญ้าสีเขียวแซมอยู่บ้างแต่ก็ไม่อาจจะบดบังดิน

ให้แสงแดดแผดเผาดินให้แห้งแตกระแหง

นกกระจาบตัวเล็ก บินจิกกัดรวงข้าวให้ขาด บินคาบลับหายไปในป่าละเมาะ

ใกล้นาข้าว แดดค่อยลดแสงลง ไม่นานก็ร่มครึ้ม ลมเย็นจากชายทุ่งเริ่มพัดเข้าสู่นา

เหลืองอร่าม

ทิวทองหลาง ใบเหลืองค่อย ๆ ร่วงหล่นสู่ผิวน้ำและใบหญ้าแห้ง ลำน้ำเล็กที่เคยไหล

จากเนินดินไปสู๋ดงพุทรานา เหือดแห้งไปมิใช่น้อย

น้ำที่ตกค้างในลำน้ำเล็ก มีปลาน้อยผุดขึ้นหายใจ ผิวน้ำเป็นวงกลมแล้วเลือนหาย

ไปพร้อมกับแสงอาทิตย์ยามเย็น

สภาพอากาศที่ร้อนยามกลางวัน สายน้ำในลำเหมืองในนาละแวก บ้านดอยสะเก็ด

แห้งลดลงมาก ได้เวลา หาปลาสำหรับพวกเราแล้ว

เลยนัดกันไว้วันอาทิตย์หน้า ไปทำกิจกรรมหนุ่ม ๆ ......

........

เช้านี้พวกเรา 6 คนเดินพร้อมกันเดินผ่านทุ่งนา เป้าหมายก็ประเภทยิงนก

ตกปลา ทุกคนมีข้าวเหนียวห่อใบตอง น้ำพริกหนุ่มหรือไม่ก็น้ำพริกแดง

ไม้ขีดไฟ ผ้าขาวม้า. คันเบ็ดไม้ตาล หรือไม่ก็คันเบ็ดไม้ไผ่ซางเหลาเรียวเล็ก นุ่มเป็น

สปริง ใส้เดือนใส่กระป๋องของใครของมัน

เรากะไปกินข้าวเที่ยงกลางทุ่งนา หรือร่มไม้ริมลำรางที่พาดผ่านท้องนาที่เหลืองอร่าม

ด้วยตอซังข้าว กับข้าวไม่ต้องหรอก... เราไปหาเนื้อนก ปลากินกันข้างหน้า

น้ำในลำเหมืองที่เคยไหลพรั่งพรู ลดระดับลงต่ำ น้ำนิ่งสงบ มีเพียงลมพัดเบา ๆ

ต้นหญ้าปล้อง โน้มต่ำใบเหลืองทอดยาวบางส่วนสู่ผิวน้ำ กวาดน้ำให้เกิดพริ้วแกว่งไกว

ตามกระแสลม

พวกเราทรุดตัวนั่งมิให้เงาทาบผิวน้ำ รอดูปลาผุดขึ้นสู่อากาศ ผิวน้ำราบเรียบ

ไม่นานแมงมุมน้ำ ขยุ้มน้ำขึ้นลง เป็นวงกลม สายตาของพวกเราคอยจ้องดูเงาปลาในน้ำ

ฮุบแมงมุม แต่ทุกสิ่งเงียบสงบ แวววาวพริ้วน้ำจากแมงมุมยังคงพริ้ว

หมดกัน

อะไรหมดวะ ตูน

ปลาซิ ไม่มีเหลือ ใครคงจะมาจับซะเกลี้ยง

ไงรู้ วะไอ้ตูน

คิง(เมิง) ถ้าแมงมุมมาเล่นน้ำ ปลาอยู่ในน้ำมันก็ฮุบไม่เหลือ นี่เงียบ ทำไงดีวะ

เดินไปกิโลกว่า แถวที่เขาสำรวจสร้างอ่างเก็บน้ำ แม่กวง

มีต้นไม้ใหญ่ นก กับปลาน่าจะเยอะนะ

เอาซิ ไปเลย

เดินตัดทุ่งนา ที่แห้ง เหลือตอซังข้าว แดดแรงจัด ใกล้ทิวไม้ลมกลับเงียบ

ต่างคนต่างบ่นหิวน้ำ... เดินผ่านลำห้วยกลางทุ่ง มีน้ำเหลือตกค้างอยู่บ้าง เฉพาะเพียง

ในที่ชาวบ้าน ขุดดินกั้นลำเหมือง วิดน้ำออก ดูแล้วคงจะลึกไม่ถึงคืบ

วิทย์ ใช้มือวักขึ้นดม ส่ายหน้า...ไม่ไหว กลิ่นเหม็น

เกือบครึ่ง ชม. ที่เดินลัดทุ่ง ข้างหน้าต้นหญ้าเขียว เป็นทิว

น่าจะมีน้ำวะวิทย์

ฮา(กรู) ก็ว่าใช่วะ มีน้ำแน่ เริ่มหิวแล้ว ทำไงดี นกก็ไม่มีให้เห็น..

นั่นไง มีน้ำห้วยขวาง คงมีปลาให้จับบ้าง

ข้างลำห้วย มีต้นไม้ใหญ่ปกคลุม น้ำไหลช้า ๆ ใสริมลำห้วยมีต้นหญ้าปกคลุม

อยู่บ้างไม่มากนัก

น่าจะมีปลาวะ

เออ หวะ.. ลองตกปลาดูหน่อย เผื่อจะได้

พวกเราต่างคน ต่างเดินดูทำเลที่จะตกปลา เราจะเดินไปจ่อมนั่งเงียบ นำเบ็ดมาโรย

สายเบ็ด จับใส้เดือนมาคล้องเกี่ยว แล้วค่อยโยนไปแอ่งน้ำข้างหน้า

ผมเดินไปดู ลำห้วยไปเรื่อย ๆ ห่างจากเพื่อน ๆ กว่า 100 เมตร เจอแอ่งน้ำลึกดำมืด

อยู่ข้างหน้า ทุกสิ่งยังคงเงียบ ไม่มีปลาขึ้นมาหายใจ

เลยปลดผ้าขาวม้าออก เดินลุยน้ำที่ลึกเกือบเมตร ใช้มือลงควาน เศษหญ้า ดินเลน

ให้กว้าง น้ำเริ่มขุ่น เมื่อใช้หัวแม่เท้า งัดดินไปมาเป็นวงกว้างกว่าเมตร

กลิ่นดินโคลนคลุ้งไปทั่ว...

ล้างเท้าแล้วไปทรุดตัวนั่งเงียบกว่า 10 นาที ใช้ตัวเบ็ดงอ สีดำเกี่ยวใส้เดือน

สีดำแดง แล้วค่อยหย่อนลงลงกลางน้ำที่ขุ่น

ตัวเบ็ดที่หนัก ถึงดินเลน ส่วนฟ่อม(ทุ่นที่ทำจากปุ่มไม้งิ้วเบาเหลาเป็นลูกหนำเลี๊ยบ)

ร้อยเจาะกับสายเบ็ด กลับทอดยาวไปตามน้ำ

งั้นความลึกของสายเบ็ดใช้ไม่ได้ เลยตัวเบ็ดขึ้นแล้วรูดฟ่อม(ทุ่น) ลงไปเกือบนิ้ว

กะให้เบ็ดงอที่เกี่ยวกับใส้เดือนถึงดินเลน ส่วนฟ่อมให้ลอยตรงกับตัวเบ็ด

ทุกสิ่งยังเงียบ

ที่ทำน้ำให้ขุ่น เพื่อให้ปลาหน้าดิน พวกปลาดุก ปลาหลดได้กลิ่นดินใหม่จะ

ว่ายมาหาอาหาร

นั่งมองฟ่อมไปเรื่อย ๆ และแล้ว สายเบ็ดสั่นนิด

ปลาคงเจอเหยื่อ รออึดใจ ฟ่อม(ทุ่น) ถูกดึงจมหายไปในน้ำ

รีบตะหวัดเบ็ดเฉียงไปทางขวามือ.. ประสาทในมือรู้เลยว่า ปลาฮุบเหยื่อพาลากไป

เลยโก่งคันเบ็ดขึ้นสูง ปลาเริ่มดิ้นแรงไปมา แล้วก็ยอมแพ้ให้ รีบดึงขึ้นจากน้ำ

ปลาดุกตัวเขื่อง สีดำมืดถูกลากขึ้นบนพื้นดินที่เต็มไปด้วยหญ้า

ใช้ฝ่ามือซ้ายกดหัวปลาดุกให้หยุดนิ่ง ใช้นิ้วมือขวาปลดเบ็ดจากปากปลาออก วางไว้

ที่หลุมดินแห้ง แล้วหย่อนเบ็ดพร้อมเหยื่อใหม่ ไม่นานก็ได้มาเพิ่มอีกตัว

ดูดวงอาทิตย์ คล้อยเฉียงไป น่าจะเกือบบ่ายโมง เลยทะยอยมารวมตัวกัน

6 คนได้ปลามา 3 ตัว ก็ปลาดุกอีก 2 ตัว

........

พวกเราเลยก่อกองไฟ ช่วยกันย่างปลา ใต้ต้นไม้ส่วน ประวิทย์กับผม แก้ผ้าเหลือแต่

กก.ใน อาบน้ำในลำด้วย ทรุดตัวนั่งในน้ำเย็นสบาย

เฮ้ยตูน อะไรตรงตีน ฮา(กรู) นี่ไง หอย..อะไรวะตัวโต

น่าจะเป็นหอยทราย สองฝา ไหนลองงมดู เผื่อจะได้อีก ปลา 5 ตัวคงไม่พอกินวะ

พวกเราต่างคน ต่างใช้มือคุ้ยทรายปนดิน ในลำเหมือง ได้หอยกาบมาสิบกว่าตัว

จัดการล้างดินเลน ไปกองไว้ที่กองไฟ

ทำไงดีวะ

หมกขี้เถ้าให้หอยสุกซิ

เราก็โยนหอยเข้า กองขี้เถ้า เอาเศษไม้เล็กสุม ไฟเริ่มลามเลีย ความร้อนจาก

ขี้เถ้าเริ่มระอุ เปลือกหอยที่หนา เริ่มอ้า..ส่งกลิ่นหอม บางตัวมีน้ำไหลล้นออกมา

ใช้ปลายมีดเหน็บเขี่ย หอย เคาะ ๆ ให้ขี้เถ้าหลุดแล้ววางไว้บนตอง

กล้วย ลองแงะไอร้อนพวยพุ่งออกมาพร้อมกลิ่นหอม

ใช้ปลายมีดเขี่ยเนื้อหอยที่ร้อน ๆ เข้าปาก น้ำเนื้อหอยทราย หอม.....

พวกเรา หกคนนั่งยอง ๆ ล้อมวง บิเนื้อปลาดุก ใส่ปากใช้ข้าวเหนียวจิ้มน้ำพริกหนุ่ม

เข้าปาก อร่อย..

แต่ละคนเขี่ยหอยออกนำมาเป่าขี้เถ้า เคาะเปลือก

ออก ใช้นิ้กับมีดแงะเนื้อหอย จิ้มกับน้ำพริก กับกับข้าวเหนียว

เนื้อหอยหวาน หอมกลิ่นไฟนิด ๆ ชักติดใจ เลยยกเปลือกหอยซดน้ำหอย

รสหวาน...

ระหว่างที่เขียน นึกถึงตอนโตแล้ว ได้กินหอยนางรม เปลือกหนาปิ้งย่าง ใช้ช้อนแคะ

เนื้อหอยกินแล้ว ยกเปลือกหอยซดน้ำหอย อร่อยยังไง ยังงั้น

ส่วนเนื้อปลาดุกย่าง กลางทุ่งนาร้อน ๆ บิเนื้อกินคนละนิดหน่อย เนื้อปลาขาวคล้าย

ปลาตะเพียน เนื้อมีก้างเยอะหน่อยแต่ก็ใช้ได้

ยังสงสัย ว่า หิวอร่อย กับอิ่มอร่อย อันไหนดีกว่ากันเนาะ

ขอบอกไว้ก่อนนะครับ เปลือกหอยกับเนื้อหอยข้างบนเป็นภาพแทน

ที่งมได้ตอนเด็ก ณ อ.ดอยสะเก็ดเชียงใหม่

เป็นตัวหอยน้ำจืดชนิด 2 ฝาใหญ่เท่าฝ่ามือผู้ใหญ่ ผิวเปลือกข้างนอกขรุขระ แต่ไม่มาก

เท่าหอยนางรม...หลังจากนั้นไม่เคยเจออีกเลย

เพื่อน ๆ ใครเคยเห็นหอยแบบที่ว่าบ้าง บอกมั่งนะ... หรือว่า มันสูญพันธ์ไปเพราะ

พวกผมกินก็ไม่รู้ซิ...

ก็ ๆ ติดใจรสชาด หวาน หอมควันไฟนิด ๆ ..นะครับ