บล๊อกประจำวัน ศุกร์ / จันทร์ |
|
ไปเที่ยวเมียนม่าร์ ผมเลือกที่จะไปแบบกันเอง สบาย ๆ |
ไม่ใช้วิธีชะโงกทัวร์ เพื่อน ๆ คงสงสัยว่า เที่ยวแบบกันเอง มันช้า เห็นอะไรนิดเดียว |
ไม่คุ้ม มาคิดดู อืม.... คงจะจริงแบบที่ว่า |
|
แต่ก็สายเสียแล้ว ในการไปเมียนม่าร์ครั้งนี้ เรานอนที่เมือง Nyaugchve น่าจะออก |
เสียงว่า ยองชะเว 2 คืน... เพื่อให้มีเวลาเยอะ ๆ ในการชมชีวิตจริงของคนพื้นเมือง |
ชาวไทยใหญ่ อุตส่าห์นั่งเรือ 1 ชม.กว่า เข้าคลองเล็ก ก็ถึงบ้านทอผ้า |
ซึ่งเป็นที่ทอผ้าพื้นเมืองด้วยมือ จากใยบัว..... |
....... |
เราไปเป็นชุดแรก ไปดูการ ดึงเส้นใยจาก ลำต้นของบัวที่มีหนามเล็ก ๆ เขาตัด |
เป็นข้อสั้นประมาณ 6 นิ้ว ค่อย ๆ ใช้ไม้เล็ก ๆ ดึงเส้นใยแล้วม้วนด้วยไม้กลมเล็ก ๆ |
แล้วก็นำไปต่อ กับเส้นใยเดิมใช้หมุนฝั้นเกลียว แล้วม้วนใส่ไม้กลมไปเรื่อย ๆ |
เขาใช้ก้านบัวธรรมดาทั่วไปนี่แหละ |
|
ดึงเส้นใยแล้วก็ นำท่อนใหม่มาดึงอีก น่าสนใจ ใจนึกไปถึง ใยต้นกล้วย |
น้ำว้า ของเราถูกฟันทิ้งไปให้เน่าเปื่อย เคยจับตอนเละ ๆ เส้นใยกาบกล้วยยังเหนียวน่า |
ได้นะผมว่า ยาวกว่าใยสัปรด ของฟิลิปปิน น่าจะใช้ทอผ้าได้ |
|
เขาบอกว่า พอฝั้นเป็นเส้นเล็กได้เยอะ ก็นำมาทอด้วยมือ คล้ายกับชาวไทยภูเขาของไทย |
ทอมือเล็ก ๆ โดยใช้ตรึงกับต้นเสา มีไม้ถ่าง อีกด้านก็คล้องเอวคนทอไว้ |
พอนึกภาพออกนะครับ.. งั้นเราไปดูการทอด้วย กี่กระตุกชั้นที่ 2 มีกี่กระตุกหลายตัว |
เขาทอ ผ้าฝ้าย กำลังทำงานกันอย่างสนุก แม้แสงจะไม่สว่างมากนัก |
|
เขาใช้ฝ้ายที่แกะจากฝักมา มาตีโดยดึงสายฝาย ให้มันหลุดจากเม็ด เส้นใยฟูขาวปนเหลือง |
แบบธรรมชาติ อีกคนก็นำปุยฝ้ายไปเข้าเครื่องหมุนตีเป็นเส้นเล็ก ๆ |
มันยากเหมือนกันนะผมว่า งั้นเราไปดูผลิตภัณท์ผ้าฝ้ายทอมือ บอกว่ามี |
เยอะสี และสีสวย หวาน ผ้านุ่ม คงผ่านการฟอกย้อมสีแล้ว |
|
|
แว๊ปไปดู ดึงเส้นใยใยบัว อ้าวเขาหยุดแล้ว มีแต่คนแก่นั่งคุยกัน |
เลยไปดู กางเกงแบบชาวเล กับเสื้อผ้าฝ้ายสีสวย แต่เสื้อออกแบบไม่สวย เขาใช้ |
กลัดกระดุมแบบธรรมดา ไม่มีแบบขัดกระดุมด้วยเชือกแบบชาวจีน |
เลยซื้อกางเกงชาวเล คิดเป็นไทยแล้วก็ประมาณ 450 บาท แพงเหมือนกัน แต่ก็โอเค |
เป็นฝ้าย ใช้ได้ ผมเปรียบเทียบกางเกงเล ที่อัมพวา เมื่อวานนี้เองนะครับ 150 บาท |
|
พอเห็นชาวต่างชาติขึ้นมา นั่น ๆ สาวคนประจำจุดอื่น |
เข้าประจำที่ ตัดก้านบัวดึงใย..ไปมา...พอแขกเดินเลย ก็กลับไปทำงานอื่น |
พอมีแขก เอ้ยฝรั่งมาอีกชุด ก็ ลงมือทำแบบเดียวกัน |
เพื่อน ๆ คงพอรู้นะครับว่า เขาทำให้แขกดู เรียกว่าเป็นจุดขายของที่นี่ |
|
สินค้าใยบัว มีไม่มาก ชิ้นเล็ก ๆ ราคาแรง แต่ส่วนใหญ่เป็นสินค้าผ้าฝ้าย |
พวกเราอุดหนุนสินค้า หลายชิ้นเหมือนกัน ภาพข้างบนนั่นแหละครับ ยับ ๆ หน่อย เป็นผ้าจากใยบัว เมื่อวันก่อน กลับจากเมียนม่าร์ เราก็ไป เที่ยวอัมพวา ถามลูกถึงกางเกงที่ซื้อมา พ่อ.. เวลาใส่แล้วจะซักอย่านำไป รวมกับผ้าอื่นนะ สีมันตก.. ใช้แช่น้ำเกลือ ก็ยังไม่หาย... อ้าว...เวรกรรม ของไวน์ |
ได้เวลาลาจาก เรือพาลัดเลาะไปในคลองเล็ก ผ่านสวนผักลอยน้ำทั้งเล็กใหญ่ |
แล้วพาเข้าคลองซอยเล็ก ไปดูเขาทำสร้อยเงิน แหวน |
|
|
จากคลองใหญ่ก็ ซอกซอนเข้าคลองเล็ก พอให้เรือผ่านได้ลำเดียว คลองตื้นมาก ระหว่างไป มีคนขุดดิน ขึ้นโบกไว้ข้างคลอง เราเข้าไปเทียบท่า ขึ้นสพานก็เจอ ตัวบ้านแบบนี้ |
ต้องบอกว่าที่นี่เขาทำจริง ทั้งเผา ตีเป็นแผ่น ตัด เลื่อยฉลุ เจาะ ตะไบให้เนียน |
ติดฝังพลอยพม่า หลากสี สวยดีครับ มีการทำกล้องยาเงิน แบบที่ ทำที่กรุงเทพทำแล้วส่งขึ้นไปให้ ชาวเขาขาย อุ๊บ เผลอไป... แต่นี่เขาขายที่นี่ครับฝีมือดีมาก ๆ สินค้าเขาจัดใส่ตู้กระจก ไว้ขาย ดูฝีมือกันชัด ๆ สวยมาก ๆ ครับ |
พวกเราอุดหนุนมา นิดหน่อย.... คาดว่าคงได้เนื้อเงินดี ซื้อสร้อยคอผู้ชายมาครับ |
เมื่อวาน ก่อนที่จะเขียนบล๊อกนี้ ถามลูกชายว่า สวยเปล่า เขาเอาออกมาโชว์ |
555 ดำปรื๊อเลย...ไม่กี่ัวัน |
มองโลกในแง่ดี ลูกชายคงจะเป็นคนเค็ม เอ้ย เป็นคนเหงื่อเค็ม ถ้าคนเปรี้ยวจิ๊ด |
หมายถึงเหงื่อนะครับ คงจะสุก ขาว แวว วาว |
|
ได้เวลา กลับไปกินข้าว ร้านริมน้ำที่ เรากะไว้ก่อนที่จะเดินทางมาเมียนม่าร์ |
ร้านนี้อยู๋ติดกับ บ้านที่ทำ ซิก้าร์... ไวน์ตั้งใจจะไม่ดูครับ เพราะแพ้กลิ่นซิก้าร์พวกบุหรี่ |
แต่จำต้องขึ้นท่าบ้านซิก้าร์ อีกท่า มีเรือชาวต่างชาติกำลังรอขึ้นร้านอาหาร |
งั้นต้องอร่อยแน่ร้านอาหารนี้ |
|
ขึ้นไปเป็นร้านโปร่ง มีคนมากินอาหารมากพอสมควร ระหว่างที่ดูเมนูอาหาร |
ก็แอบดูฝรั่งเขากิน ส่วนใหญ่แต่ละคนเขาสั่งอาหารจานเดียว |
ที่ขาดไม่ได้คือ เบียร์เมียนม่าร์ เวลาคิดเงิน คิดจ่ายทีละคน ..เยี่ยม |
|
แต่โต๊ะเราเป็น คนไทย ความเคยชิน ไป 5 คนสั่งไป 7 อย่าง |
|
ระหว่างที่รออาหาร เขามีของกินเล่นมาก่อน จานนี้ฟรีครับ เขาว่า เป็นเต้าหู้แผ่น ทอด เค็มนิด ๆ ว่าเหมือนอะไรแล้วจะบอกภายหลัง 555 จานข้างบน เป็นไก่ทอด คือ ๆ เราสั่งไก่ทอด พร้อมกับชี้ให้ดูเมนู ความที่เราอดอยาก ปากแห้ง อยากกินไก่ทอดแบบ ไก่ทอดเทพา นั่นแหละครับ กลายเป็นว่า เขาใช้ อกไก่ทอด แล้วฉีก มาผัดรส แบบที่เห็น เดาออกอยู่แล้ว คือเค็ม นิด ๆ จานต่อไป...อยากกินผัก เรานั่งคุย ถึงยอดฟักแม้ว แต่ไม่กล้าออกเสียงดัง นัก ก็ฝรั่งนั่งข้าง ๆ จะพูดว่า ฟัก ๆ ไม่ดีแน่ เรากะว่า จะได้แบบยอด ฟักแม้ว นะครับ ซึ่งมันจะกรอบเคี้ยวกร้วม ๆ อร่อยจะตายไป แต่ไม่ใช่ครับ เป็นยอดฟัก ที่เขาปลูกบนแพลอยน้ำ พูดถึงรส โอเคครับ ข้างบน ต้มยำ... รสไม่เหมือนของไทยหรอกครับ ไม่ค่อยคุ้นเท่าใด เราสั่งปลาทอด...กะว่า จะทอดด้วยน้ำมันเยอะ ๆ ท่วมตัวปลา กลับได้ปลาทอดเนื้อนุ่ม ทั้งนอกทั้งในครับ มาทะเลสาป ก็ต้องกินปลาซิเนาะ เป็นปลาเจี๋ยนแบบเมียนม่าร์ครับ รสออกเค็ม รสมัน จากน้ำมันครับ ระหว่างที่กินอาหาร มีคนผิวขาว เยอะ ท้้งผมดำ น้ำตาล กินเกือบจะอิ่มแล้ว เอ..รู้สึก เมา.. เปล่าเมาเบียร์เมียนม่าร์นะครับ ผมดื่มโค๊ก ปรากฏว่า ต่างคนต่างเมา มึนนิด ๆ... คือข้างหน้าร้าน มีเรือหางสั้นวิ่งเยอะ มีคลื่น ทำให้ ร้านไหวนิด ๆ ตลอดเวลา คือบ้านเรือนร้านค้า เขาปลูกสูงจากน้ำที่ขึ้นลง ในฤดูฝน ด้วยเสาเล็ก ๆ เยอะ ๆ ดูภาพข้างล่างนะครับ กินน้ำมาก ก็ปวดฉี่เลยเดินไป ห้องน้ำที่อยู่อีกหลัง ห้องน้ำไม่ว่าง เลยยืนดู บ้านใกล้เคียงว่า ส้วมเขาต่อท่อลงไปในน้ำ หรือปล่อยลงเลย ไม่เห็นครับ... แต่ทุกบ้าน จะมีห้องน้ำข้างบน ไม่เห็นท่อลงดิน สงสัยอีกแหละ.. หรือเขาไม่สนใจ.. เผื่อจะเป็นปุ๋ยธรรมชาติในการปลูกพืช เช่นที่ไทย ปลูกผักไฮโดรโปนิกส์ ในลำราง |
คนปลูกจะใส่ปุ๋ย ละลายในน้ำให้น้ำไหล รากพืชดูดเป็นอาหาร คงต้องไว้บล๊อกหน้า.. จะได้รู้ว่า สวนลอยน้ำให้ปุ๋ยแบบใด ขอบคุณนะครับที่แวะมาเยือน ช่วยทิ้งร่องรอยไว้นิดผมจะได้ไปเยี่ยม |
|
ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ end 500,075 visit บล๊อก 498,540 st =1,535 งานเขียนประเภท Diarist |
|
|
ภูมืปัญญาจริงๆเลยนะคะเนี่ย ทอออกมาได้สวยด้วย
สร้อยเงินแหวนเครื่องประดับต่างๆก็สวย
ฝีมือไม่เบาเลย
บ้านเรือนปลูกสูงมากๆเลย หนีน้ำหรือว่ายังไงคะ
บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้
ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
เศษเสี้ยว Photo Blog ดู Blog
Rinsa Yoyolive Travel Blog ดู Blog
ที่เห็นและเป็นมา Music Blog ดู Blog
ชีริว Cartoon Blog ดู Blog
ไวน์กับสายน้ำ Diarist ดู Blog
ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น