No. 347 ท่ามกลาง ไร่ นา ก่อนแสงแรกเยือน
No. 347 ประจำวัน ศุกร์/ จันทร์ | | หนาวปีนี้ ได้ไปเที่ยวหลายแบบ มีทั้งนอนในที่สวยงาม | อยู่ในแอ่งดอยที่หนาวเย็น ห้องนอนสวยมาก ๆ | มองข้ามลำห้วยที่ไหลตลอดเวลา | ไม่ไกลเห็นแปลงผักที่ เพื่อนบ้านปลูก เขียว สด... | | | | ยอมรับว่า มีความสุข สบายมาก ๆ มีอาหารที่ชอบกิน หลังจากนั้น | ต้องจร จากไป สู่ บ้านแม่ห่างใต้ อ.เวียงป่าเป้า เชียงราย | | หมู่บ้านแห่งนี้ มีความเย็น หนาวไม่แตกต่างกันเท่าใดกับ บ้านพี่ที่เชียงใหม่ | ที่นี่อยู่ท่ามกลาง ท้องนาที่เก็บเกี่ยวข้าวไปหมดแล้ว | เหลือแต่ตอซังข้าว บางแห่งชาวนา เริ่มไถดิน ยกร่องเตรียมปลูกมันฝรั่ง | | ไปพักที่บ้านน้องสาว เป็นบ้านธรรมดานี่แหละครับ แม้บ้านจะไม่สวย | ที่นอนก็แบบชาวบ้านทั่วไป | บางครั้ง จะนอนบนเตียงไม้ใหญ่ ในห้องดูทีวี ไม่ปูผ้าอะไรทั้งนั้น | ใช้นวมห่มกันหนาว ก็พอ แต่ครั้งนี้ น้องสาวให้นอนอีกห้อง | นอนบนเตียงไม้สัก ที่เรียกว่า "แหย่ง" นำที่นอนบางปู | มีนวมห่มให้ ตามภาพข้างล่างนี้ แหะ ๆ ห้องนี้น้องเขาปิดไว้ ถ่ายมายัง เห็นหยักใหย้อยู่เลย ไวน์ไม่ชอบแต่งภาพ เป็นอย่างไรก็เป็นอย่างนั้น นอกจากลดขนาดพิคเซลเท่านั้น จะได้รู้ว่า ไปเที่ยวที่ไหนไม่ต้อง เลิศกว่าบ้านตนเอง ก็อยู่ได้ แต่ขอ ไม่มีฝุ่น แหะ ๆ มาก | | | | คืนแรกเข้านอน 4 ทุ่มนอนอุ่นดี ปิดประตูหน้าต่างหมด กันอากาศ | หนาวเข้า ห่มผ้าขนสัตว์(เทียม) หนัก อุ่นดีมาก ๆที่พักอยู่ปลายเตียง | ตื่นมาอีกครั้ง ดูนาฬิกาตี 5 เสียงน้องชายเดินไปเปิดประตูรั้ว ไว้เตรียมรับ | คนงานร้าน มาเตรียมต้มน้ำ เตรียมของขาย | | เปิดประตูด้านข้างบ้าน ข้างนอกมึด หมอกสีขาวคลุมไปทั่ว | เสียงรถยนต์ในถนนใหญ่ สาย อ.ดอยสะเก็ด ไป เชียงราย ดังเป็นระยะ | รีบสวมเสื้อกันหนาวตัวใหญ่ ทับ ล้างหน้าแปรงฟัน เช็ดหน้าลวก ๆ | คว้ากล้อง วิดิโอ กล้องพานาโซนิค กับแท๊ปเล็ต ขับรถออกจากบ้านไป | บ้านทุ่งม่าน ต.เวียงกาหลง | | | อยู่ในรถไม่ต้องเปิดแอร์ มันหนาว ปิดแอร์แง้มกระจกไว้นิดเดียว | อากาศก็หนาวเย็นเจี๊ยบแล้ว | | เช้ามืด หมอกปกคลุมไปทั่ว แสงไฟรถที่วิ่งจาก เชียงราย เข้าสู่เชียงใหม่ จะผ่านบ้านพักที่ เป็น ร้านขายก๊วยเตี๋ยว พิษณุโลก และขายอาหารอย่างอื่นด้วย เป็นร้านเล็ก ๆ มีที่จอดรถภายในร้าน สัก 10 คันได้ แต่ข้างนอก จอดได้สบาย ๆ อยู่ กม.ที่ 80 ขับรถ ไปคนเดียว ตั้งกล้องวิดิโอ ด้วยขาตั้งไว้ในรถ เปิดกระจกด้านคนขับ ขับไปในหมู่บ้าน อากาศหนาว เย็น จนต้องใช้ผ้าพันคอ เห็นเรือกสวน ไร่นา.. ตอนเช้ามืด เพื่อน ๆ ที่ไปด้วย ยังนอนอยู่ สองข้างทาง จะเป็น นาข้าว ลำห้วย ข้างล่าง แวะเข้าไปในวัดเวียงกาหลง ส่วนของกุฏิพระภิกษุ บนเนินสูง ไม่ไกลจากวัดแน่นอน มีการปลูกมันฝรั่ง เยอะมาก รวมทั้งตำบลอื่นด้วย 6 ข้างล่าง เป็นต้น มันฝรั่ง แต่คนละพันธ์กับที่ชาวไทยภูเขาปลูก เมื่อก่อนเรียกว่ามัน อะลู เดิม เขาปลูกกัน แถวจังหวัดตาก แต่ระยะหลัง บริษัทที่รับซื้อมาส่งเสริมให้ ชาวบ้านต.เวียงกาหลง หมู่บ้าน ต่าง ๆ ปลูก และรับซื้อไปส่งโรงงาน หรือขายส่งตามตลาดทั่ว ๆ ไป ทำให้พวกเรา ได้กิน เฟร้นซ์ฟรายส์ อร่อย ๆ แต่กินมาก อ้วนนะครับ 555 บางส่วน ใส่ในเสต็กหมู เนื้อ ปลา ใส้มันฝรั่งทอด มันฝรั่งบด อร่อย แต่ไวน์ไปคราวนี้ ไม่ได้กินเสต็ก หลังจากไปเที่ยวเช้ามืด ถ่ายภาพมาหลายร้อยภาพ เกือบ 8 โมงเช้าก็ขับรถเข้า ตลาดบ้านแม่ขะจาน ตลาดจะ วาย หรือ แม่ค้ากลับไป เป็นส่วนใหญ่ แต่ยังมีอาหารสำเร็จ ขาย นี่ครับ 11 ใส่อั่วขีดละ 35 บาทข้างบนนั่นใช่เลย 35 บาท ส่วนหมูสามชั้นชุบแป้งทอดชิ้นละ 20 บาท น้ำพริกหนุ่มธรรมดา(ไม่ใส่แมงดา) 5 บาท เขาแถมผักนึ่ง ซื้อมากินที่บ้าน กับข้าวเหนียวครึ่ง กก. 20 บาท.. ข้าวเหนียวที่นี่ นิ่มไม่แฉะ ไม่แน่นแบบ ในกรุงเทพ แม้จะเก็บไว้นานก็ไม่แข็ง ไม่ร่วน.. ชาวเหนือ เขาจะแช่ข้าวสารเหนียว ในน้ำธรรมดา แต่เจือด้วย น้ำหม่า คือน้ำข้าวแข่ที่เหลือ จากวันก่อน นิดหน่อย... มันจะเกิดยีสต์ ทำให้ข้าวที่แช่นิ่ม กลับมาถึงบ้าน เกือบ 9 โมงเช้า ร้านน้องสาวเริ่มเปิดประตูรั้ว ต้อนรับลูกค้าที่แวะ มาทานอาหารเช้าแล้ว 14 15 16 ข้างบน จะเห็นโต๊ะไม้ เช็ดถู สะอาด ไม่ปูผ้าใด ๆ เวลานั่งแล้ว ท้าวแขน รู้สึกสบาย 18 ข้างล่าง เป็นก๊วยเตี๋ยว หมูพิษณุโลก เขาจะปรุงให้เสร็จ เรียกว่า ชิมก่อนปรุง จะดีกว่า แต่ใส่พริกนิดเดียว สามารถเติมเพิ่มได้ ไวน์กินเอง ไม่ต้องปรุง รสชาดดีมาก ๆ เลย อยู่ที่คนปรุง ก็คนที่เขย่าตระกร้อนั่นแหละครับ ที่นี่ จะใส่เครื่องปรุง หมูสับ พริก ถั่วคั่วใหม่น้ำปลา น้ำส้มในถ้วยปรุง ตักน้ำร้อนราดลงไป ตี ๆๆๆ จนเข้าที่ เทใส่อีกชามที่ลวกเส้นไว้แล้ว เวลาเราคีบเข้าปาก จะหอมพริก ถั่วคั่วใหม่ ๆ รสเค็มนิด หวานหน่อย อร่อย... อาหาร มีหลายอย่าง เช่น ก๊วยเตี๋ยวผัดไท หมู กุ้ง... ข้าวราดหน้ากระเพรา เครื่องดื่ม ชาดำเย็น ชาเย็น โอเลี้ยง น้ำขวดต่าง ๆ แน่นอนมีเบียร์แช่เย็นเจี๊ยบด้วย ที่คนแวะไป มักจะสั่ง ก๊วยเตี๋ยวต้มยำ ขึ้นชื่อเลยแหละ รองลงมา ก๊วยเตี๋ยวผัดไท เส้นนุ่ม จาน ชาม ช้อน จะล้างสะอาด 3 น้ำ แน่นอนยามใดมีแดด ก็จะตากช้อนให้แห้ง หลังร้านจะปิด คนงานจะ นำที่ใส่น้ำตาล พริก ทำความสอาดแก้ว เช็ด คุ้ยน้ำตาลให้ร่วน ส่วนขวดน้ำปลา จะล้างเช็ด เรียงไว้บนโต๊ะปิดให้สนิท พร้อมที่จะยกไปตั้งโต๊ะในวันรุ่งขึ้น ส่วนผัก ที่ ไปซื้อจากตลาด เจ้าประจำ จะนำมาที่ร้าน แยกใบล้างให้สอาดผึ่งให้แห้งก่อน ที่จะซอย ใส่ตระกร้า เตรียมขาย ร้านอาหารนี้ น้องสาวเปิดมาหลายสิบปีแล้ว คือทำงานที่ธนาคารส่วนร้านให้น้องชายมือปรุงทำแทน ปัจจุบัน ออกจากธนาคารมาทำงานที่ร้าน เต็มตัว ได้รักษาสถานที่ให้อยู่ในสภาพเดิมที่สอาด ไม่พยายามตามกระแส สร้างร้านให้ใหญ่โต เพื่อที่จะ ทำอาหารก๊วยเตี๋ยว ผัดไทย หรือ อย่างอื่นให้ ราคาปานกลาง ใช้อาหารสด แม้แต่พริก หรือ ถั่วลิสง ใช้ของใหม่คั่ว เก็บไว้ ไม่กี่วัน จะได้หอม ยามลูกค้าตักเข้าปากเคี้ยว ก่อนเที่ยงหรือหลังเที่ยง คนจะเข้ามาอุดหนุนมาก ไวน์ไม่ค่อยกล้าถ่ายภาพ เท่าใด คือลูกค้าเขา น่าจะต้องการความเป็นส่วนตัว หลังคา จะมุงด้วยสังกะสี รองด้วยหญ้าคา ให้เกิดความร่มเย็น แม้แต่พื้น จะคงไว้ด้วยดินธรรมดา ที่แน่น เรียบพอประมาณ กวาดสอาด.. ทำให้ร้านเย็น..ลง กว่าพื้นคอนกรีต ซึ่งจำต้องมีบ่าง เป็นบางส่วน ที่จะเปียกน้ำ การคงไว้ซึ่งรสชาดเดิม และความอดทน ทำให้ร้านแห่งนี้ยืนอยู่ได้ นานหลายสิบปี ส่วนร้านของคนอื่นที่ทำคล้ายกัน ลงทุนสูง ๆ ด้าน อาคาร คงจะอดทนไม่ไหวต่อ ดอกเบี้ย(จ่าย) ปิดไปหลายร้าน ภาพข้างล่างเป็นบ้านของ น้องสาว จะปิดหน้าต่างไว้ กันความหนาว อยู่ติดกับร้านขาย ก๊วยเตี๋ยว... 23 ใกล้บ้านพัก จะมีทุ่งนาสีเหลืองทอง สวยงาม ติดตรึงใจ ตลอดเวลา อยากจะไปพักผ่อน ท่ามกลางอากาศหนาว ในฤดูหนาว... ฤดูฝน...น้ำชุ่มฉ่ำ ใบไม้เขียว ฤดูร้อน ที่ไม่ร้อนอากาศ เย็นสบายตลอดปี... สายน้ำในลำเหมือง ลำรางเล็ก ๆ มีน้ำใสไหลตลอดเวลา แม้ เราจะอยู่ กรุงเทพเพื่อปฏิบัติภาระกิจ ในการทำงาน อยู่กับเพื่อน ๆ มีความสุข แต่ก็ยัง หวน คิดที่จะไปอยู่ที่นั่น.... ให้นาน แสนนาน... ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ end visit บล๊อก 445,617 st = งานเขียนประเภท Diarist
Create Date : 02 มกราคม 2558 |
Last Update : 2 มกราคม 2558 5:59:37 น. |
|
28 comments
|
Counter : 3093 Pageviews. |
|
|
เห็น ธรรมชาติ แบบนี้ ชอบ จริงๆ ค่ะ