บล๊อกประจำวันศุกร์ / จันทร์

โครงการตะพาบ 129

ความหนาวเย็น จับไอน้ำรวมเป็นน้ำค้างค่อย ๆ

โต ไหลเลื่อนบนผิว
มันของใบ หล่นสู่ดินเป็นระยะ หมอกหนายังคงลอยปกคลุมทั่ว
บริเวณหน้าบ้าน อากาศหนาวเย็นแทรกไปทุกแห่ง
แสงแรกแห่งวันเพิ่มทวี หมอกที่รวมตัว ทั้งหนาและเบาบางในสวน
ผักหน้าบ้านหลังน้อย ไม่อาจบดบังลำแสงได้ แทรกสอดเป็นลำสู่
ใบผักกาดเขียวชะอุ่ม ต้องหยาดน้ำค้างเป็นประกายระยิบระยับ

เป็นโชคดีหรือโชคร้ายกันแน่

หลังจากที่บริษัท ส่งให้ไปทำงานที่จังหวัดสุรินทร์ ติดตามลูกค้าราย
หนึ่ง แต่เกิดอุบัติเหต รถเสียหลักชนต้นไม้ข้างทาง บาดเจ็บนัยตา
ด้านซ้าย นิ้วมือทั้งสองข้างกระดูกแตก จนไม่อาจจะทำอะไรได้
ออกจากโรงพยาบาล บริษัทให้พักรักษาตัวอีก 3 เดือน
ลุงชวนให้มาพักที่ อ.เวียงป่าเป้า บ้านแม่ขะจาน
หรือจะพักในบ้านสวน
ให้เลือกเอา เลยเข้าพักบ้านหลังน้อย อยู่เชิงดอยเตี้ย ๆ คนเดียว
ผมเลือกบ้านหลังน้อยอยู่ สงบ

เช้ามืด ขับรถเก๋งคู่ใจ ไปตามถนนลาดยางสีดำ

รอบกายมีแต่ความหนาว เย็น
กว่าสอง กม.ที่ขับผ่าน หมอกที่ลอยคลุมไปทั่ว
แสงไฟวับแวมจากบ้านหลังเล็ก ของชาวบ้านเป็นระยะ
คงจะลุกขึ้น ทำอาหาร เตรียมตัวไปทำไร่ ทำสวน
ไม่นาน แสงแรกแห่งวัน ค่อยสาดแสง ให้เห็นแสงเงา

หมอกค่อย ๆ เลื่อนไปช้า ๆ บ้านหลังเล็ก ดูสงบซ่อนตัวอยู่ท่าม
กลางต้นไม้ กับพืชสวนครัว
เลยไปอีกนิดเดียว นักท่องเที่ยวจักรยานกำลังปั่นจักรยาน

 ดอยเตี้ย ๆ ทอดยาวไปสวย อดที่จะหยุดรถถ่ายภาพไม่ได้
ภาพแบบนี้ ไม่ได้พบมานานปีแล้วนับแต่ย้ายไปเรียนแล้วทำงานที่อื่น
ด้านขวามือ ลำเหมืองเล็ก ๆ มีสพานไม้ไผ่พาดผ่านสายน้ำไหลช้า ๆ
เสียงน้ำไหล ปลาซิวตัวน้อย ว่ายวิ่งไปมา

จอดรถไว้ริมต้นอินทนิลขนาดกลาง เดินข้ามสพาน
ไม้ไผ่ซุ้มไผ่กว้างโค้งคลุมครอบเป็นวงกลม ทางเดินเท้าเล็ก ๆ ทอดยาว
ออกไป แสงแดดสาดส่อง สู่สวนผักเขียวขจี

ข้างหน้า หญิงชาวสวน กำลังหาบกระป๋องน้ำฝักบัวสองข้างเดินรดน้ำ
ไออุ่นของน้ำในกระป๋อง ลอยตามขึ้นมายาม สายน้ำถูกใบผัก

ขอเดินเข้ามาดูหน่อยครับ

ชาวสวนหันมอง.....นิ่ง..ไม่พูออะไรเลย

ผมมาจากเชียงใหม่ เอ้ออยู่ กท.นะครับ พักอยู่ในบ้านสวนตีนดอยโน้น

คนกรุงเทพหรือเชียงใหม่แน่เจ้า

ก็เกิดเชียงใหม่โต กรุงเทพ มาอาศัยลุงอยู่ที่บ้านสวนโน้นครับ

ผมชื่อ โยธิน พี่สาว อ้าว น้องสาวดีกว่า ผม ๆ

โอ้ย ไม่ต้องพูด ผม แผม หรอก สุภาพมากไปแล้ว

อ้าว ก็คนมันเคยนี่นา น้องชื่ออะไร

อุ่นเจ้า.....มาเยี๊ยะหยัง (มาทำอะไร)

อยากจะถ่ายรูปผัก กับรูปน้องนะ

ถ่ายผักได้เลย ขะเจ้า มันบ่างามไม่ต้องถ่ายเน่อ

ได้ครับ แต่ถ้าถ่ายไม่ให้เห็นหน้า ถ่าย กำลังรดน้ำได้หรือเปล่าละ

ไม่ได้ ว่าแต่ว่าคุณโยเย มาทำอะไรแถวนี้

โยธินครับ ไม่ใช่โยเย ผมมาพักผ่อน

คือบริษัทเขาให้หยุดทำงานยาว.....

อ้อ ตกงาน

ก็ทำนองนั้นแหละ 555 ว้า คืองี้ ผมขับรถชน ตัวช้ำ นิ้วมือแตก
มาก ใช้ทำงานไม่ได้ นี่ไง นิ้วแข็งเจ็บนิด ๆ

เดี๋ยวก่อน คุณโย เคยอยู่ดอยสะเก็ดหรือเปล่าละ

เคยอยู่ เอ้อ รู้ได้ไง

ก็ดูคุ้น ๆ แต่นานกว่า 10 ปีที่เคยเห็นนะเจ้า

ไหน ขอดูหน้าน้องชัด ๆ หน่อย หน้าผาก จมูก ใช่แล้ว
 อรอนงค์ น้องอุ่นลูก ลุงกำธร แต่เมื่อก่อนชอบร้องให้ขี้มูกโป่ง ปากแบะนี่นา
แถม แหะ ๆ กินขี้มูกตัวเอง 555

บ้า.... จำอะไรไม่รู้

จมูกโด่งกว่าเดิม แถมริมฝีปาก เอ้อ..สวย

น้องอุ่น เบือนหน้าหนีซ่อนยิ้ม แก้มแดง

แล้วพี่ แหย... เอ้ย โยธินทำไมเปลี่ยนชื่อละเจ้า

เปล่าเปลี่ยน แม่กับพ่อตั้งว่าโยธิน มาตั้งแต่เด็ก แต่คนเรียกว่า
แหย....ไปเอง ก็ตอนนั้นไม่ค่อยกล้าต่อยกับใครนะ 555

แล้วน้องอุ่น มาอยู่กับใคร

พ่อตาย แม่กับอุ่น เลยย้ายกลับมาอยู่ที่นี่

งั้นพี่โย มาขอเยี่ยมแม่ เอ้อป้า...หน่อย

ได้เจ้า...แต่แม่ไม่อยู่ จะบอกแม่ ๆ คงดีใจที่พบพี่โย ๆ อยู่คนเดียว
หรือว่ามากับแฟน

ยัง ๆ พี่ยังไม่ได้แต่งงาน อยู่คนเดียว

งั้น ขะเจ้าเชิญกินข้าวเย็นวันนี้

ไม่เอา..พี่จะกินข้าวร้อน

พี่แหย...ยังชอบแหย่เหมือนเดิมนะ พี่ไปถ่ายรูปเถอะ อุ่น
รดน้ำผักก่อน บ้านอยู่ข้างในโน้นนะ
.............................

เห็นน้องอุ่นแล้วขำ เมื่อก่อนผมก็ ชอบดึงผมเขาเล่น
จนหน้าหงาย ก็ ๆ น้องชอบเลียกินขี้มูก จนผมต้องแหวะบ่อย
จริง ๆ แล้วลุงเขยผมกับพ่อน้องอุ่น เป็นลูกพี่ลูกน้องกัน

นึกถึงป้าอิ่ม รูปร่างเล็ก ๆ ใจดีให้ผมกินขนมบ่อย
น้องอุ่น อายุน้อยกว่าผม 9 ปี.
ยังงง อยู่ทำไม จำอายุได้เนาะ

////////

ตอนเช้าที่เราพบกันน้องอุ่น ใส่เสื้อสีน้ำเงิน นุ่งผ้าถุงสีเดียวกัน มัดผม
ไว้ท้ายทอย เป็น สองหาง สั้น ๆ ต้นคอขาวมีไฝดำด้วย
เวลายิ้มแล้ว เห็นฟันเรียง ขาวสวย แก้มมีลักยิ้ม แก้มสีชมภูเรื่อ ๆ

ดูนาฬิกาข้อมือบ่ายสองโมง ยังอีกกี่ชม.นะที่เราจะได้ไป ๆ พบ
ป้าอิ่ม กับน้องอุ่น เอ..ไปตอนนี้ ก็ไม่ดี ไปตอนบ่ายสามดีกว่า

แต่ก็ไม่ดีอีกแหละ มันยังไงไม่รู้ซิ

ทีเมื่อก่อน เห็นน้องแล้ววิ่งหนี....ก็กลัวน้องเขาเอาขี้มูกมาป้ายนี่นา

/////////////////////////////////

ดูนาฬิกา กับแสงแดดยามบ่ายแก่ ๆ อากาศอุ่นสบาย รีบผลัดเสื้อ
ผ้าอาบน้ำสระหัว โกนหนวดที่ขึ้นหรอมแหรม 555 ใบหน้าจะได้ดีขึ้น
หน่อย รีบเช็ดตัวก็น้ำมันเย็นมาก ๆ เลย
แต่งตัวหวีผมเสย นิด ๆ ใส่เสื้อผ้า คว้าเสื้อกันหนาวสีแดงตัวใหญ่
ใส่ แล้วขับรถไปตามเส้นทางเดิม

ดวงอาทิตย์เริ่มคล้อยต่ำไปกับ ดอยด้านขวามือ แสงคงสาดไปทั่ว
ท้องนาซ้ายมือสีเขียว บ้านเรือนชาวบ้านปลูกเรียงราย อยู่บนเนิน


ลำเหมืองเล็ก ๆ ยังคงไหลเอื่อย ไม่ขาดสาย

โชคดี ที่ได้มาพักอาศัยที่นี่ มีน้ำ ท้องนา สายหมอก
ที่ลอยเรี่ยกับดอย ผักสีเขียวนานาชนิด อากาศที่หนาวเย็นเกือบ
ตลอดวัน

 แม้จะไม่ได้นั่งเขียนบันทึกหรือนั่งพิมพ์คอมพิวเตอร์ ก็มี
ความสุข แม้จะเป็นความสุขเล็ก ๆ แต่ก็เป็นสิ่งที่อยากจะได้พบ

สิ่งที่นี่มี แต่กรุงเทพอาจมีน้อยไป ก็น่าจะเป็น ญาติ หรือเพื่อนที่มีจิตใจงาม
พูดกันธรรมดา แบบชาวบ้าน ๆ นี่แหละ
แถมอีกนิด
ผมจะได้เจอป้า กับน้องอุ่น แหะ ๆ น่าตาน่ารัก
อีกไม่กี่นาทีนี้ ไปละครับ......

แหะ ๆ ต้องรักษา คำสัญญาซะหน่อย ก็รับปากน้องอุ่นไว้แล้ว

ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ

end
visit บล๊อก 507,714 st

=

งานเขียนประเภท Diarist

Create Date : 01 พฤษภาคม 2558
Last Update : 5 มกราคม 2562 7:05:23 น.		28 comments
Counter : 2127 Pageviews.
Share Tweet