No. 482 บล๊อกประจำวัน ศุกร์ ถึง อาทิตย์ |
|
|
นับตั้งแต่ย้าย จากจังหวัดอุบลราชธานี เมืองที่น่าอยู่ จากอาหารการกินสมบูรณ์ |
ไม่ว่า ปลา ผักสด โดยเฉพาะปูนาดองในน้ำปลา เขาใส่กระเทียมกลีบตำดองไปด้วย หอม ใส่ส้มตำสุดยอด
|
อาหารญวน ที่แปลก มีแต่ผัก อร่อยที่สุด ในฤดูหนาวอากาศหนาว เพราะลมหนาวเสียด
|
แทงผ่านผ้าหนาวเย็นมาก ฤดูร้อนก็ไม่ร้อนมาก ยามนั่งริมฝั่งแม่น้ำมูล ลมพัดเย็นสบาย |
น้ำใจชาวอุบล ดีมาก ๆ เป็นกันเอง |
แต่ก็จำเป็นต้องย้าย เพราะทำงานที่นั่น ผมไม่ประสพความสำเร็จด้านงาน ปัญหามากมาย เลย |
ติดต่อนายคนเก่า มิสเตอร์ KPU เป็นชื่อย่อของท่านที่เราเรียก บริษัทอยู่กรุงเทพ |
ท่านมีเมตตา รับเข้าทำงานแต่บอกว่า งานหนักหน่อยนะ |
|
|
ผมเลยต้องหา บ้านเช่า แหะ ๆ ห้องเช่านะครับ |
ความที่เป็นคนบ้านนอก เจออากาศร้อน รถติดควันท่อไอเสีย ทุกวัน ก็ต้องทน |
ปีหนึ่งย้ายบ้าน 2 ครั้งแล้ว หลังแรก ซอยหลัง ร.พ.พระมงกุฏ เหม็นน้ำครำใต้ถุนห้อง |
|
หลังที่สอง อยู่หน้าโรงหนังโคลิเซี่ยม ตลาดประแจจีน หลังนี้อยู่ไม่ไหว |
เกือบ แหะ ๆ เกือบจะ ต.. เจ้าบ้าน... บ้านหลังนี้มีคนเช่าอยู่เยอะแยกเป็นห้อง บังเอิญห้องที่
|
อยู่ เป็นที่จุดรวมสายไฟทั้งบ้าน พออากาศร้อน คนก็ใช้ไฟเยอะ ไฟโหลดมาก |
เกิดควันลุก เต็มห้องที่ผมอยู่ เลยโวยวายให้คนช่วย |
|
คนวิ่งมาดูเยอะมาก ไวน์เห็นคัดเอ้าท์ไฟอยู่ เลยใช้มือกระตุก ไฟเลยดับไม่ลุกไหม้ |
เจ้าของบ้าน มาถึงก็ ท้าวสะเอวด่า ว่าจะทำให้ไฟไหม้บ้าน |
บอกยังไงก็ไม่เชื่อ ด่า ๆ จนเกือบทนไม่ได้ เลยเดินเข้าหา ลูก ๆ เจ้าบ้านเข้าห้าม |
|
พอเหตการณ์สงบ ลูกสาวเจ้าของบ้านสองคน เข้ามา ขอโทษไวน์และขอบคุณ |
ที่ช่วยดึงคัทเอ้าท์ไฟลง ไม่งั้นหมดตัว
เจ้าบ้านหญิง เป็นคนขี้บ่น มาตั้งแต่ต้น ว่าคนโน้นคนนี้ ยังกะคนเช่าอยู่ฟรี |
|
อีกสองวันเลย ย้าย ไม่อยู่แล้ว บ้าน เฮง.... แหะ ๆ ต่อเองนะครับ
|
ย้ายไปอยู่ในสวน แถวบางซ่อน ร่มรื่นมาก ด้านหลังสวน เป็นทางรถไฟสาย บางซื่อไป |
สายใต้คราวนี้อยู่บ้านเป็นหลัง สองชั้น เช่าทั้งหลังเลย ยอมรับว่า สงบดีมาก ๆ
|
|
แต่ต้องนอนหัวค่ำ ตื่นมาเกือบเที่ยงคืน ลุกขึ้นรองน้ำประปาครับ จริง ๆ น้ำมันไหลอ่อน |
ต้องขุดหลุมตรง ข้อต่อ ขุดให้บุ๋มลง เอากระป๋องรอง หมุนท่อให้หลุด |
น้ำค่อย ๆ ไปไหล ยังกะ แหะ ๆ ฉี่เด็กอ่อนมาก
|
|
พอเทน้ำ จากกระป๋องใส่ ปีบ..ได้ 1 ปีบ ก็ต้องผลัดให้ น้าผู้ชาย บ้านใกล้กัน รองมั่ง |
น้าผู้ชายคนนี้เป็นคนเงียบมาก ได้แต่ยิ้ม พูดกับผมนิดหน่อย
|
วันไหนเป็นวันหยุดทำงาน ผมมักจะได้ยินเสียง คล้ายไวโอลิน หรือเสียงดนตรีอะไรไม่รู้ |
ดังเป็นระยะ ได้คุยกับน้าผู้หญิงที่เป็นภรรยาและเป็นครู เล่าว่าน้าผู้ชายเป็นนักแต่งเพลง |
เป็นนักร้องตามเวที หรือในโรงหนังมาก่อน บอกว่า ชื่อ สติ |
|
ผมเคยสังเกต น้าสติ จะนั่งเงียบ ๆ เหม่อลอย ใช้ความคิด |
คล้ายกับบล๊อกเกอร์แห่งบล๊อกแก็งบางคน ที่กำลังเขียนบล๊อก 555 ไงงั้น ตอนนั้น |
ยังคิดว่าน้าเขา เป็น นักฝันกลางวัน |
|
ระยะนั้น ใช้ชีวิตต้องสู้ ผจญกับรถติด ไม่สนใจเรื่องเพลงเลย
เสียดายจัง ไม่ได้คุยกับน้าเขามาก |
|
เราทั้งสองต่าง ผลัดกันรองน้ำประปาตอนดึกมาก ๆ เป็นประจำ ย่างเข้าฤดูฝนดีหน่อย |
รองน้ำจาก หลังคาบ้านได้ แต่ความลำบากยังไม่หมด |
|
ถนนจากบ้านไปสู่ถนนวงค์สว่าง เยื้องๆ ซอยวัดหลวง เป็นดินเละ ๆ
|
ต้องถอดรองเท้า เดินจากในบ้านผ่าน เรือกสวน ท้องร่อง กว่า 200 เมตรแล้วล้างเท้า
|
ในท้องร่อง ใช้ถุงเท้าเช็ดเท้าค่อยใส่ถุงเท้ารองเท้าขึ้นรถเมล์ศิริมิตร สีน้ำตาล |
ไปทำงาน ต่อหลายต่อ จนกระทั่งบริษัทย้าย ไปอยู่ สี่แยกเพลินจิต อาคารใหญ่ ๆ |
ที่มีเสาใหญ่หน้าอาคารสีทองนั่นแหละครับ |
ยอมรับเลยว่า คนบ้านนอกอย่างผม เจอรถติดมาก ๆ ใช้เวลาในการเดินทางไปกลับ |
ที่ทำงานวันละกว่า 5 ชม.. ทนไม่ค่อยได้
|
เลยคิดจะมีบ้านตนเอง เงินเดือนก็น้อยนิด ทำไงดี ที่สำคัญ ตอนย้ายจากอุบล มาอยู่ |
บริษัทใหม่ รายได้ลดลงเหลือครึ่งเดียว ต้องใช้แบบประหยัดมาก ๆ |
|
ยังต้องเสียค่าเช่าบ้าน หนึ่งในสาม ของเงินเดือน ค่าไฟฟ้า ค่ารถไปทำงาน แถมค่า น้ำประปา เลยคิดปลูกบ้าน |
เป็นของตนเอง จะได้ไม่ต้องเสียค่าเช่าบ้าน |
|
นึกได้ว่า พี่สาวซื้อที่ไว้ ซอยอ่อนนุช แต่ไม่ได้ทำอะไร เลยติดต่อ พี่สาว ๆ ให้ไปปลูก |
อยู่ได้เลย หรือจะซื้อก็ได้ |
ตอนนั้น ขี่เวสป้าคันเก่งที่ไม่ค่อยกล้าใช้ใน กรุงเทพ น่ากลัวจะตายไปเวลา รถเมล์เบียด |
เข้าใกล้แถมปล่อยควันพรูด สีดำเต็มหน้า... วันนั้นกล้าใช้หน่อย |
คิดว่าคงจะหา ที่ตั้งของที่ดินยากหน่อย จะได้ขี่เสาะหา แล้วเป็นเช่นนั้นจริงด้วย ถนน |
เป็นถนนดิน พอรถยนต์วิ่งสวนกันได้ |
เลยไปหา ผู้ใหญ่บ้านอยู่แถวนั้น ช่วยค้นหาหลักหิน โฉนด ปรากฏว่าที่ดินเป็น |
ที่ลุ่ม โล่ง ด้านหลังน่าจะเป็นทุ่งนาเก่า มีต้นหญ้าเขียว
|
สำคัญ มีบ้านอยู่แถวนั้น ไม่เกิน 5 หลัง อยู่ห่างกันด้วย มีไฟฟ้า ประปาหมู่บ้าน |
กลับบ้านไปปรึกษากัน ตกลงปลูกบ้านดีกว่า แล้วจะเอาเงินที่ไหนมาปลูกละ มีผู้ใหญ่ |
บางคน เคยบอกว่า ต้องมีเงินเยอะ ๆ ซื้อไม้มากองสูงท่วมหัว |
จึงจะปลูกบ้านได้... ผมได้แต่ลอบอมยิ้ม ไม่ให้เขาเห็น |
|
เลยไปปรึกษาบริษัท ที่ทำงานได้สัก 2 ปี นายใจดีมาก ๆ โอเค เลยเขียนแปลนบ้าน |
ด้วยตนเอง ไม่ได้เขียนดีอะไร เพียงแต่รู้ว่า บ้านควรจะกว้างกี่เมตร รู้ขนาดวามยาว |
เคยเขียนแปลนบ้านที่ พิษณุโลกเองอยู่แล้ว |
ไปสอบราคา เสาปูน ไม้แป คาน รอด ไม้พื้นเข้าลิ้น กระเบื้อง หัวส้วม ท่อ ตาปู สายไฟ |
ปลั๊กไฟ มาคำนวณกับที่ต้องใช้ เผื่อเหลือเผื่อขาดไว้ 20 % |
ให้ช่างตีราคาค่าแรงเป็นการเหมา ได้ราคาก็ทำเรื่องขอกู้ |
บริษัท นำบ้านหลังแรกและที่ดินแปลงของชีวิต ที่พิษณุโลก ค้ำประกัน |
|
ปลูกบ้านไม้หลังเล็ก มีเพียงเพียง 3 ห้องกับระเบียงหน้าบ้าน ปลูกบ้านในน้ำ |
แหะ ๆ เสาคอนกรีตแบบชาวบ้าน สร้างไม่ช้าหรอกครับ ไม่กี่วันก็เสร็จ จ้างเหมาช่าง |
พอบ้านเสร็จ ทีนี้สบาย นำเงินที่เคยเป็นค่าเช่า จ่าย ผ่อนเงินกู้แทน เพิ่มอีกบ้าง
|
|
วันเสาร์ อาทิตย์ไม่ต้องทำงาน นุ่งกางเกงขาสั้น ถอดเสื้ออยู่บ้าน ตกปลาหมอที่ชุมมาก ๆ |
ไม่ได้ไกลเลย ตรงสพานที่ทอดจากถนนดิน เข้าสู่ตัวบ้าน เด็ก ๆ ก็ตกปลากัน
|
ได้ปลา มาก็ให้น้าหญิง ช่วย ฉู่ฉี่ปลาหมอ แบบพริกสดให้กิน ส่วนปลาช่อน ปลาดุก |
ที่ตกได้ น้าจะทำแกงส้ม ดอกแค เก็บข้างถนน |
คงอร่อยมั้ง ผมไม่ชอบกิน แต่ไหนแต่ไรมา... อาหารที่บ้าน ก็กินกันแบบง่าย ๆ |
มีความสุข พอประมาณ เรียกว่า พอใจ ลูกสาว กับ ลูกชาย วิ่งเล่นถนนถนนหน้าบ้าน
|
ย้ายไปอยู่บ้านตนเอง อากาศดี น้ำประปา โอเค นึกถึงน้าสติ ที่เงียบขรึม เคยรองน้ำด้วยกันที่ บ้านบางซ่อน |
นักแต่งเพลงที่ชื่อจริงว่า น้าสติ สติฐิต มีชื่อเรียกทั่วไปว่า |
เนรัญชรา แต่งเพลงดัง ๆ เยอะมาก
ภาพข้างล่าง น้า คงถ่ายตอนเป็นหนุ่มน้อย
|
แต่ที่ผมติดใจ คือหลังจากที่ผมย้ายไปอยู่บ้านใหม่ เพลง บ้านของเรา ดังระเบิด |
ร้องโดยคุณสวลี ผกาพันธ์ |
|
บ้านคือวิมานของเรา |
เราซื้อเราเช่า เราปลูก ของเราตามใจ |
ย่อมเป็นสถาทิพย์วิมานของเราได้ |
เป็นที่เกิด ที่ตาย ที่เราสร้างไว้คอยท่า |
ฯ ล ฯ |
ผมว่าน้าสติ หรือคุณ เนรัญชรา ต้องได้รับแรงบันดาลใจ จากที่เคย อยู่บ้านในสวน |
ที่น้ำประปาอ่อน ทางเดินเละ ในฤดูฝน แน่เลย |
|
อ้อ..บ้านไม้ที่ผมปลูกในน้ำ ปัจจุบันถมดินสูงเสมอถนน ปลูกบ้านใหม่ ถนนหน้าบ้าน |
เป็นแบบนี้แล้ว |
|
แต่หลังบ้านที่เคยเป็นทุ่งนา ฟ้ากว้าง ทุ่งหญ้า เคยนั่งตกปลา นั่งกินอาหารยามแดดร่ม
|
ลมตก หรือตากผ้า ปัจจจุบัน มีแปลงปลูกผักของเพื่อนบ้านนิดหน่อย กับพงหญ้า
เลยไปนิดเดียว
ราชการตัดถนนรถวิ่งกว้าง ขนาด 6 ช่องจราจร
|
บนฟุตบาททีกว้างมาก มีช่องสำหรับปั่นจักรยานสีแดง ทั้งสองฝั่ง โห ..อะไรจะปานนั้น
เลยไปข้างหน้า เป็นสพานรถข้ามไปมา คดเคี้ยวเป็นเส้นก๊วยเตี๋ยว สู่ถนนพัฒนาการ
กับถนนเพชรบุรีตัดใหม่
|
ปัจจุบัน ให้รถวิ่งกันได้เต็มที่ เสียงดังพอควร แต่ไม่ต้องกลัว รถจะไปเกย |
บ้านผมนะครับ อยู่ห่างกันเป็น 100 เมตร
ใกล้ทางขึ้น โค้งนั่นแหละ ไม่ไกลจากบ้านผมเลย
แต่ ไม่น่าดู ถนนตัดใหม่ยาวประมาณ 3 กม.. มีป้ายโฆษณาใหญแบบนี้ 5 ป้ายแล้ว
เซ็ง....ถ้าลมพายุมาแรง กล้วจะล้มใส่บ้าน...ซี้นะ(ตายนะ)
|
|
จากที่ผู้ใหญ่บางคน บอกว่า ถ้าไม่มีเงินเยอะ ไม่ได้ซื้อไม้ไว้กองสูงท่วมหัว |
สร้างบ้านไม่ได้หรอก |
ผมไม่เชื่อหรอก.. ผมยอมกู้เงิน สร้างบ้าน หลังเล็ก ๆ ก่อนก็ได้ คือยอมเป็นหนี้ ผ่อนใช้ ดีกว่า เป็นหนี้ |
เล่นหวย กินเหล้า เล่นบอล |
อีกอย่าง ค่าของเงินมันถูกลง จากที่เราผ่อนใช้กันแต่ละงวด แทบหน้ามืด |
เพียงไม่กี่ปี เงินงวดนั้น ดูค่าจะน้อยลง กลับผ่อนสบาย ๆ
|
เชื่อว่า เพื่อนบล๊อกเกอร์ที่เข้ามาอ่าน ส่วนใหญ่ มีบ้านของตนเองหลังโต ๆ กันแล้ว
หาก ท่านผู้อ่านเป็นหนุ่มสาว กำลังสร้างเนื้อสร้างตัว มาอ่าน
อาจจะได้แนวคิดนี้ไปใช้
แต่ถ้าท่านใด กำลังสร้าง เนื้อ สร้างไขมัน ไม่เกี่ยวนะครับ ตัวใครตัวมัน 555 |
ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ
end
visit บล๊อก 655,400 st
= งานเขียนประเภท Diarist
|
|
อย่างว่าหละครับ สังคมเมืองกรุงไม่เหมือนต่างจังหวัดที่ต้องคอยแข่งขันกันตลอดเวลา อย่างน้อยก็เรื่องเวลาหละครับ 24 ชั่วโมง อยู่บนถนนไม่ต่ำกว่า 2 ชั่วโมงต่อวันแน่ ๆ เพราะรถติดนี่แหละครับ ต้องไหลไปตามสังคม
ที่แออัด
ข้างบ้านใหม่ผมดีที่ยังมีทุ่งธรรมชาติให้เห็นบาง ๆ อยู่ครับ อนาคตอันนี้ก็ยังไม่รู้เหมือนกันว่าจะเป็นอย่างไร
บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ
บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้
ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
เจ้าการะเกด Parenting Blog ดู Blog
ซองขาวเบอร์ 9 Home & Garden Blog ดู Blog
ไวน์กับสายน้ำ Diarist ดู Blog