เรื่องดีๆ ในชีวิตการทำงาน

งานนี้อวดล้วนๆ เพราะนานๆทีเรามีเรื่องดีๆ ให้อวด

นับเป็นความโชคดีที่การตัดสินใจฝ่าดงระเบิดไปยังงานThailand Research Symposium 2015 ที่โรงแรมเซ็นทรัลเวิลด์(แบบใจระทึกว่าจะมีระเบิดพลีชีพบนรถไฟฟ้าป่าววะ) เพราะนอกจากจะได้รู้จักกับนักวิจัยหลายๆ คนที่มาจากคนละฟิลด์กับสาขาของเราแล้ว ยังได้มีโอกาสนำเสนองานสร้างสรรค์ให้ศ.ปรีชา เถาทอง ศิลปินแห่งชาติ ซึ่งเป็นผู้เข้าใจศิลปะอย่างลึกซึ้ง ท่านฟังเราจบ ไม่ถามหรือมีสงสัยสักคำ แต่กลับชี้แนะเรื่องการทำวิจัยต่อยอดจากเรื่อง(กิ๊กๆก๊อกๆที่ไม่มีใครสนใจดู---เราเติมเอง)นี้ ให้กลายเป็นงานสร้างสรรค์ที่สมบูรณ์มากขึ้น เพราะนี่คือการเริ่มต้นมาถูกทางแล้ว และบอกว่าเราเป็นศิลปินได้ ก่อนที่ท่านจะมาชมงาน ท่านได้อ่านบทความของเราแล้ว ท่านพูดมาคำหนึ่งว่า "เรื่องของหนู ผมให้เป็นที่1เลยจากทุกเรื่องที่อยู่ในนี้ ให้ดีมาก ครบถ้วน ชัดเจน". (ฟังแล้วน้ำตาจะไหล ยิ้มไม่หุบ อยากสมัครเรียนปริญญาเอกกับท่านทันที แต่ปัญหาคือยังสอบไม่ได้) ท่านบอกว่านี่ก็เป็นงานศิลปะชิ้นหนึ่งนะ ปีหน้าทำต่อไปเลยไม่ใช่แค่นวัตกรรม แต่เป็นศิลปะจะได้เป็นศิลปิน

หลังจากนั้น ท่านได้เลคเชอร์เบาๆ อีกว่า ไม่มีใครไม่มีหัวศิลปะ ทุกคนมีศิลปะ ใช้สมองซีกขวาหมด การทำงานสร้างสรรค์ต้องมีทั้งมโนทัศน์ และมโนคติ เราฟังแล้ว น้ำตาคลอเบ้าอยู่คนเดียว เกิดมาไม่เคยเรียนหนังสือกับศ. ไม่เคยฟังคำวิจารณ์จากศ. และไม่เคยได้รับคำชมจากศ. มาก่อน เพราะไม่เคยคิดว่างานของตัวเองจะมีคนมองเห็นคุณค่ากับมันมากขนาดนี้ (เราเองก็ยังมองไม่เห็น 555)

คนที่อ่านโพสต์นี้แล้วคงอยากรู้ว่าเราเขียนยังไง บอกเลยว่าอ่านแล้วมันไม่มีอะไรนอกจากภาษาบอกเล่าง่ายๆ ไม่มีศัพท์เทคนิคหรือวิชาการใดๆ (เขียนให้งงไม่เป็น) เพราะงานสร้างสรรค์ไม่ใช่การทำตามทฤษฎี ผู้สร้างสรรค์คือผู้สร้างทฤษฎีใหม่ ฉะนั้นจงอย่าเอางานสร้างสรรค์ไปเปรียบเทียบกับงานวิจัย (อันนี้เราสรุปเอง)

ขอบคุณศ.ปรีชา เถาทอง ที่ท่านได้สละเวลาและซิ่งมอเตอร์ไซค์รับจ้างมาสอนนักวิชาการกำมะลอคนนี้ ที่น่าปลื้มกว่านั้น ท่านบอกจะให้ภาพเขียนของท่านด้วยเป็นรางวัลที่เราตอบคำถามถูก แล้วบอกว่า "ตามไปเอาที่คณะเลยนะ เอาเบอร์โทรผมไป"

เราว่าท่านจะให้จริงๆ หรือ ท่านตอบว่า "ดูตาผมสิ ผมโกหกมั้ย"

Create Date : 18 สิงหาคม 2558		2 comments
Last Update : 18 สิงหาคม 2558 23:20:16 น.
Counter : 1354 Pageviews.
Share Tweet