ฉันไม่ดีพอ แต่พอดีว่า...เลย

"พอเหอะ ฉันไม่ดีพอ"
ตุ๊บบ... นี่เราเป็นฝ่ายเรียกร้องและเห็นแก่ได้มากไปรึเปล่า
คำถามนี้มักเกิดขึนในใจ .. "เราผิดหรือ"
เปล่าเลย
บนตาชั่งของชีวิต
เมื่อข้างใดข้างหนึ่งใส่มากไป มันก็ย่อมเอียง
หากเขาทำให้เรามากจนตาชั่งนั้นเอียงมากไป
แล้วเราไม่เคยหยุดและใส่กลับบ้าง
ก็ย่อมเป็นสิทธิของเขาที่จะพูดเช่นนั้นได้
เพียงแต่โดยมากนั้น
คนพูดเช่นนี้มักอ้างสิทธิ ทั้งที่เป็นฝ่ายรับและเรียกร้อง
จนเมื่อมองด้วยความเป็นจริงแล้วเรามักพบว่า
ข้างเราต่างหากที่ให้เท่าไหร่
"เขาไม่ใช่ไม่ดีพอแต่....เขาไม่เคยพอต่างหาก"
เพราะพอดีว่า หากเรานำเป้าประสงค์ของชีวิต
เช่น การงาน ความรัก เป็นที่ตั้ง
เราจะพบว่าเราไม่ดีัพอเสมอๆ
จึงเป็นเหตุให้เราพยายามไปถึงจุดที่ดีกว่าปัจจุบัน
ดังนั้นบนตาชั่งสองข้าง เธอใส่ฉันใส่ มันก็ยิ่งเสริมสร้าง
นั่นแหละ เค้าถึงบอกอย่างน้อยให้เรา
"ยุติธรรม" อย่าให้ตาชั่งมันเอียง
และดีกว่าที่เป็นฝ่ายให้
เพราะมันจะนำชีวิตเราสูงขึ้น
แต่หากไม่ ชีวิตเราก็ตกตาชั่ง เพราะมันเอียง
แล้วเราจะกล้าเรียกตัวเองว่าคนได้อย่างไร
ถ้าไม่ทำให้ภาวะความเป็นคนเราสูงขึ้น?

ดังนั้นสิ่งหนักหนาที่อีกฝ่ายทำให้เราอาจจะมองว่าเล็กน้อย
เรื่องเล็กน้อยที่บางคนทำเรากลับมองว่ามากมาย
แต่เมือมองด้วยใจที่เป็นกลางก็จะแยกแยะได้
คนที่พูดคำแบบนี้มีสองแบบ
เลือกเอาทั้งคนฟังคนพูดว่ามันควรเป็นแบบไหน
และตอบสนองอย่างไรไหน

คนที่ดีว่า
"ฉันไม่ดีพอ แต่พอดีว่า...รักแต่ท้อ.. เลยขอโอกาศสู้กันต่อไปนะ"

และจากคนมักง่ายและเห็นแก่ตัวทั่วไปว่า
"ฉันไม่ดี(ไม่เคย)พอ แต่พอดีว่า...เลวโดยกลมสันดาน...เลยดีแล้วที่ไป"

แน่นอนคนฟังก็มีสิทธิ์รับความเป็นคนสูงขึ้น
เมื่อแยกแยะและตอบสนองถูกตามคนพูดด้วยเ่ช่นกัน
เชื่อเถอะ กรรมมีจริงเพราะมันเป็นสิ่งตอบสนองให้ทุกชีวิตเสถียร

Create Date : 25 กรกฎาคม 2552		2 comments
Last Update : 25 กรกฎาคม 2552 19:33:47 น.
Counter : 663 Pageviews.
Share Tweet