1 2 3
4 5 6 7 8 9 10
11 12 13 14 15 16 17
18 19 20 21 22 23 24
25 26 27 28 29 30 31
ผาโหงพราย
เรื่องโดย จินตวีร์ วิวัธน์ นิยายแนว : น่ากลัวและสยองขวัญเนื้อเรื่องสรุปโดยย่อ (Synopsis) ผีโหงพรายวิญญาณร้ายที่ถูกตัดหัวและนำร่างมาฝังจองจำไว้ใต้ผาแร้งเฒ่าเป็นเวลานานกว่า 1,000 ปี เมื่อธงรบผู้มีบุญเก่าแต่ชาติปางก่อนได้ปลดปล่อยวิญญาณร้ายนี้ออกมาโดยบังเอิญ จึงทำให้มันต้องออกตามหาศีรษะของมันเพื่อที่จะออกล่าสังหารผู้คนให้หายแค้น ซึ่งก็คือธงรบผู้ที่ได้ปลดปล่อยมันออกมานั้นเอง
เรื่อง (8/10) เรื่องราวเกี่ยวกับวิญญาณร้ายตามตำนานที่ถูกฝังจองจำสะกดวิญญาณไว้เป็นเวลานานกว่า 1,000 ปี ในอดีตนั้นวิญญาณร้ายนี้เป็นผู้ทรงวิชาอาคมแกร่งกล้าในทางไสยศาสตร์ แต่ใช้วิชาในทางที่ผิดมาทำร้ายผู้อื่นอยู่เสมอ จึงทำให้ผู้ที่มีวิชาอาคมหลาย ๆ คนรวมตัวกันมาสังหาร โดยการตัดศีรษะแยกออกจากตัวร่างแล้วนำไปฝังแยกกันไว้ ตัวร่างที่ไร้หัวนั้นถูกฝังจองจำไว้ใต้ผาแร้งเฒ่า ส่วนหัวของร่างถูกแยกเอาไปฝังซ่อนไว้ในที่อีกแห่งหนึ่ง ในวันหนึ่งเมื่อธงรบบังเอิญไปปลดปล่อยวิญญาณร้ายนี้ออกมา ความอาฆาตแค้นของวิญญาณได้กลายเป็นปีศาจร้ายที่ออกตามหาส่วนหัวของมันเพื่อที่จะได้ออกสังหารผู้คนที่เกี่ยวข้อง เมื่อส่วนหัวประกอบเข้ากับตัวร่างได้เมื่อไหร่ วิญญาณร้ายตนนี้จะกลายเป็นพญาปีศาจที่สามารถสะกดคนได้ทั้งแผ่นดิน ธงรบในฐานะที่เป็นผู้ปลดปล่อยมันออกมาจำเป็นต้องหาทางแก้ไขเพื่อนำวิญญาณร้ายนี้กลับมาจองจำให้ได้อีกครั้ง เนื้อเรื่องสร้างความตื่นเต้นได้โดยตลอดเรื่อง การดำเนินเรื่องรวดเร็วไม่ยืดเยื้อมากนัก ผีออกตั้งแต่ตอนต้นเรื่องแล้วก็ฆ่าหักคอคนแรกที่เจอเพื่อเป็นการประเดิมเรื่องราวอันน่ากลัวนี้ มีฉากที่บรรยายความน่ากลัวของวิญญาณร้ายในรูปผีปีศาจโดยตลอด คนที่กลัวผีถ้าได้อ่านเรื่องนี้แล้วคงจะกลัวมากขึ้นไปอีกแน่ไอเดีย (6.5/10) เนื่องจากเป็นนิยายเรื่องผี จึงมีลูกเล่นของผีหลายอย่างมาผสมผสานกันอยู่ในเรื่อง เช่น เป็นผีร้ายในตำนานที่ถูกสะกดจองจำไว้หลายร้อยปีเพื่อรอวันออกมาแก้แค้น , เป็นผีหัวขาดที่ส่วนร่างออกตามหาส่วนหัว , เป็นผีที่เข้าสิงคนเพื่อนำมาเป็นทาสรับใช้ , เป็นผีที่ออกหาเหยื่อเพื่อดูดเลือดในยามค่ำคืนด้วยความกระหาย , การใช้หมอผีมาปราบผีร้ายในตอนท้ายเรื่อง ผู้ที่ชอบอ่านเรื่องผีน่าจะชอบนิยายเรื่องนี้ ในเนื้อเรื่องมีการพูดถึงผีโดยตลอด โดยให้ผีโหงพรายเป็นตัวดำเนินเรื่องไปพร้อมกับธงรบที่เป็นตัวเอกของเรื่อง อ่านแล้วรู้สึกว่าผีเป็นผู้ร้ายที่ออกมาต่อสู้กับธงรบผู้เป็นพระเอกของเรื่องโดยเฉพาะ นอกจากนั้นยังมีไอเดียให้ผีที่เป็นส่วนร่างเข้าสิงประติมาเพื่อนสนิทของธงรบเพื่อใช้เป็นทาสออกตามหาหัว ให้ผีที่เป็นส่วนหัวเข้าสิงพิมพิราผู้หญิงที่ธงรบรักด้วย (ผีเข้าสิงนางเอก) ทำให้อ่านแล้วมีความรู้สึกเหมือนกับว่ามีผีอยู่ 2 ตัว แต่จริง ๆ เป็นผีตัวเดียวแต่แยกออกเป็นส่วนตัวและส่วนหัว เน้นความหวาดกลัวโดยการบรรยายภาพของปีศาจร้ายโดยตลอด โดยบรรยายถึงความเน่าเฟอะของร่างและหัว ร่างที่ใหญ่โตแต่กลับไม่มีหัว หรือส่วนหัวที่ลูกตาถลนออกมานอกเบ้าตา ฯลฯ รวมทั้งบรรยายกลิ่นว่าเหม็นอย่างรุนแรงโดยตลอด เป็นผีที่ออกมาพร้อมกลิ่นเสมอ ส่วนตัวไม่ชอบไอเดียผีหัวขาด เพราะทำให้รู้สึกว่ามีผี 2 ตัว ซึ่งเยอะเกินไปสำหรับพระเอก
บทสนทนา (7.5/10) มีความเหมาะสมดี ในบทสนทนามีการพูดปูทางไปสู่เนื้อเรื่องในลำดับต่อไปโดยตลอด เป็นการใช้บทสนทนาในการดำเนินเรื่องด้วย ซึ่งถือว่าเป็นจุดเด่นของนิยายเรื่องนี้เลย คำพูดของตัวละครพูดกันได้เหมาะสมดี ธงรบพูดกับประติมาอ่านแล้วรู้สึกเหมือนเพื่อนพูดกับเพื่อน ธงรบพูดกับตัวละครอื่นก็ใช้คำพูดที่เหมาะสมดี ในส่วนที่ไม่ชอบคือการให้ผีพูดสนทนากับคน ในบางตอนผีพูดประโยคยาว ๆ กับธงรบ ถึงแม้ว่าจะเป็นการบรรยายว่าไม่ได้พูดโดยปากแต่เป็นการพูดผ่านจิตก็ตาม ถือว่าเป็นการสื่อสารตอบโต้กันไปมาระหว่างผีและธงรบ ซึ่งในความเป็นจริงไม่น่าจะเป็นไปได้ ธงรบที่เป็นคนธรรมดาน่าจะกลัวไม่กล้าพูดตอบโต้กับผี และที่ไม่ชอบอีกอย่างคือ ให้คนบ้าพูดยาว ๆ กับตัวละครอื่น โดยให้คำพูดของคนบ้าเป็นตัวอธิบายเรื่องราวที่เป็นจริง ซึ่งอ่านแล้วขัดกับความรู้สึกว่าเรื่องที่คนบ้าพูดน่าจะเป็นเรื่องไร้สาระ ในเรื่องให้คนบ้ามาพูดเตือนธงรบเรื่องผีโหงพรายตัวละคร (8/10) มีการบอกอาชีพของตัวละครไว้อย่างชัดเจนว่า ตัวละครแต่ละตัวมีอาชีพอะไรบ้าง แต่ในเรื่องไม่ค่อยจะมีเรื่องที่ตัวละครทำงานในอาชีพสักเท่าไหร่เลย แต่ให้ตัวละครทุกตัวยุ่งกับผีอย่างเดียว วางตัวละครเอกได้มีความเหมาะสมดี ธงรบเป็นข้าราชการระดับเอก (ซี5) ที่มีอนาคตไกลและเป็นลูกผู้ดีเก่า มีแม่คอยเป็นที่ปรึกษาโดยตลอด นางเอกดูใสซื่อเกินไปหน่อย พิมพิราสวยขนาดทุกคนในสถานีรถไฟต้องจ้องมอง เป็นสาวนักเรียนนอกหัวสมัยใหม่ที่เพิ่งจบกลับมาอยู่เมืองไทย อยู่ในระหว่างรอเรียกให้ทำงานเป็นเลขา อยู่บ้านรับงานแปลภาษาไปเรื่อย ๆ ก่อน ยังไม่อยากไปทำงานประจำเพราะว่าตัวเองมีความรู้สึกแปลก ๆ เสมอ เนื่องจากว่า 90 % นางเอกโดนผีสิงโดยตลอด ประติมาเพื่อนพระเอกที่มีอาชีพเป็นนักหนังสือพิมพ์ ในเรื่องก็โดนผีสิงเกือบทั้งเรื่องเช่นกัน ในตอนท้ายสุดของเรื่องเมื่อทุกอย่างได้คลี่คลายแล้วประติมากลับต้องตาย ทำให้รู้สึกว่าเป็นการโยนความผิดทั้งหมดให้แก่ตัวละครตัวนี้แต่เพียงผู้เดียว แล้วให้ตัวละครตายเพื่อที่จะให้เรื่องจบลงไปได้ด้วยดี นายแพทย์สันติ เพื่อนสนิทอีกคนของธงรบรวมทั้งเป็นเพื่อนสนิทของประติมาด้วย เป็นหมอสมัยใหม่ที่มีความเชื่อเรื่องไสยศาสตร์มากกว่าธงรบเสียอีก หมอสันติจะเข้ามาช่วยคลี่คลายสถานการณ์ร้าย ๆ ในแต่ละฉากเสมอ เช่นพิมพิราโดนดีสิงสลบก็มาช่วยรักษา , ประติมาโดนผีสิงหมอสันติก็ช่วยหาทางรักษา , คนที่โดนผีหลอกนอนสลบเป็นเดือนหมอสันติก็เป็นผู้รักษา จึงถือว่าตัวละครนี้เป็นตัวสำคัญที่ช่วยผูกเรื่องราวต่าง ๆ ให้ประติประต่อกันได้เป็นอย่างดี คุณธารีผู้เป็นแม่ของธงรบ รวมทั้งตัวละครที่เป็นญาติของพิมพิราอันได้แก่ พิมพวรรณผู้เป็นพี่สาว วศินผู้เป็นพี่เขย วิชาญเป็นน้องของวศินและเป็นเพื่อนอีกคนของธงรบ ตัวละครประกอบทั้งหมดนี้เป็นส่วนเติมเต็มให้เนื้อเรื่องมีความสมบูรณ์มากขึ้น ทำให้เนื้อเรื่องมีความสมจริงมากขึ้น อาจารย์บุญคงเป็นหมอผีที่เก่งแต่สมถะไม่โอ้อวดตัวเอง เป็นตัวละครที่โผล่มาในตอนท้ายของเรื่องเพียงไม่กี่ฉาก แต่ขโมยความสำคัญในฉากที่ตื่นเต้น(คลายแม็กซ์)ของเรื่องในตอนท้าย โดยเป็นผู้ที่โผล่มาช่วยจับผีลงหม้อได้ รวมทั้งเป็นผู้ที่มาเฉลยเรื่องราวความเป็นมาทั้งหมดในเรื่องด้วย จริง ๆ แล้วผู้อ่านสามารถสรุปได้เองอยู่แล้วถ้าได้อ่านมาตั้งแต่ต้นเรื่อง อาจารย์บุญคงจึงเหมือนเป็นตัวละครที่โผล่ขึ้นมาเพื่อให้เรื่องจบลงได้ (เรื่องผีเมื่อเห็นหมอผีจับผีลงหม้อได้เรื่องราวก็จบ)
สรุปโดยรวม (7.5/10) ผมคิดว่านิยายเรื่อง ผาโหงพราย เล่มนี้เป็นนิยายเรื่องผีลึกลับที่สนุกสนานน่าสนใจเล่มหนึ่งเลยครับ ที่ผ่านมาผมได้ยินชื่อของคุณจินตวีร์ วิวัธน์ มานานมากแล้ว แต่เพิ่งจะเคยได้อ่านเล่มนี้เป็นเรื่องแรกครับ พออ่านจบแล้วก็ต้องยอมรับในสมญานามที่มีคนให้ไว้ว่า เธอคือราชินีแห่งเรื่องสยองขวัญของเมืองไทยอย่างแท้จริงครับ เพื่อน ๆ ท่านใดสนใจอยากจะอ่านนิยายสยองขวัญเรื่องผีแบบไทย ๆ ก็น่าจะลองหาเล่มนี้มาอ่านดูนะครับ อิอิ
Create Date : 20 สิงหาคม 2556
38 comments
Last Update : 24 สิงหาคม 2556 12:29:22 น.
Counter : 3123 Pageviews.
โดย: กะว่าก๋า 20 สิงหาคม 2556 7:03:38 น.
โดย: kuky 20 สิงหาคม 2556 7:49:37 น.
โดย: เนินน้ำ 20 สิงหาคม 2556 8:40:48 น.
โดย: mambymam 20 สิงหาคม 2556 8:57:04 น.
โดย: Pikake 20 สิงหาคม 2556 12:05:11 น.
โดย: เนินน้ำ 20 สิงหาคม 2556 15:29:31 น.
โดย: อุ้มสม 20 สิงหาคม 2556 19:41:32 น.
โดย: mambymam 20 สิงหาคม 2556 21:12:49 น.
โดย: น้องผิง 20 สิงหาคม 2556 23:44:29 น.
โดย: กะว่าก๋า 21 สิงหาคม 2556 7:03:54 น.
โดย: Sab Zab' 21 สิงหาคม 2556 8:34:06 น.
โดย: Nat_NM 21 สิงหาคม 2556 12:49:41 น.
โดย: อุ้มสี 21 สิงหาคม 2556 21:51:37 น.
โดย: Tristy 23 สิงหาคม 2556 11:43:34 น.
โดย: ฝากเธอ 23 สิงหาคม 2556 13:52:32 น.
โดย: หอมกร 23 สิงหาคม 2556 22:38:17 น.
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 62 คน [? ]
อาคุงกล่องเป็นชายไทยนิสัยดีมีความฝัน ผู้ผันตัวมาเป็นทาสวรรณกรรมอย่างแท้จริง ใช้ชื่อกำหนดตัวตนว่า อาคุงกล่อง เป็นนามปากกาสร้างสรรค์ผลงานในเชิงหัสนิยาย และงานเขียนในรูปแบบต่าง ๆ อาทิเช่น เรื่องสั้น นวนิยาย สารคดี ความเรียง บทกลอน ไดอารี่เพ้อเจ้อละเมอเพ้อฝันต่างๆ ฯลฯ ปัจจุบัน อาคุงกล่อง เป็นนักอ่าน นักคิดและนักเขียน รวมทั้งเป็นนักจินตนาการออกมาเป็นตัวอักษรด้วย ผู้มีความฝันอันยิ่งใหญ่คือการเป็นนักเขียนมีคุณภาพที่สรรค์สร้างผลงานอย่างต่อเนื่องสม่ำเสมอ คาดว่าในเวลาอันใกล้นี้นาม อาคุงกล่อง จะเกิดปรากฎชัดในโลกวรรณกรรม จนเป็นที่รู้จักกันอย่างกว้างขวางในหมู่หนอนนักอ่านทั่วไทย "ในชีวิตจริงของคนเรา มีอะไรอีกมากมายที่จะต้องรับรู้และรับผิดชอบ ในแต่ละวันเรามีโอกาสที่จะหัวเราะได้สักกี่ครั้ง? แต่ถ้าเราได้มีโอกาสหัวเราะเสียบ้างเพื่อเป็นการผ่อนคลายหรือคลายเครียด ก็คงจะเป็นสิ่งที่ดีนะครับ" ถ้าคุณเข้ามาในบล็อคของผมแล้ว คุณสามารถอมยิ้มหรือหัวเราะได้ ผมก็คงจะดีใจแล้วครับ (กรุณาช่วยทิ้งคอมเม้นท์วิจารณ์ไว้ให้ผมด้วยนะครับ จักขอบพระคุณมากเลยครับ) akungklong@gmail.com
งานคุณจินตวีร์ นี่แต่ละเรื่องน่ากลัวได้อีก แหะๆ
เรื่องนี้แค่ชื่อก็หนาวแล้วอ่า
ยังไม่เคยอ่านค่ะ
ขอบคุณมากๆนะคะ