ร่วมกิจกรรม"ถนนสายนี้...มีตะพาบ" โจทย์ประจำหลักกิโลเมตรที่ 133 "วันฝนพรำ" "ประติมากรรมซ้ำใจในคืนฝนพรำ"   ฤดูฝนคราวนี้แล้งผิดคาดมาก ปีนี้ฝนตกกว่าน้อยกว่าทุกปีจนน่าใจหาย ฝนไม่มาแสดงว่าวิปริตผิดฤดู เมื่อฝนไม่ตกต้องตามฤดูกาลจึงดูเหมือนว่าบรรยากาศโดยรอบก็จะแห้งเหี่ยวตามไปด้วย ผมจำได้ว่าผมไม่เคยชอบฤดูฝนเลย สาเหตุก็คงมาจากประการหลักเกี่ยวกับสุขภาพของผมนั้นเอง ในตอนที่ผมเป็นเด็กผมมักจะเป็นไข้หวัดเสมอในเวลาที่โดนน้ำฝน เพียงแค่ละอองฝนเย็น ๆ ที่พัดมาปะทะหน้าก็ทำให้ผมไม่สบายเป็นไข้ได้ทุกครั้งเช่นกัน ดังนั้นในเวลาฝนตกผมจึงถูกห้ามออกไปเล่นน้ำฝน ผมได้แต่ยืนหลบฝนอยู่ในบ้าน คอยเฝ้าฟังเสียงฝนตกสลับกับเสียงร้องเฮฮาของพวกพี่ ๆ ที่ออกไปวิ่งเล่นน้ำฝนกันอย่างสนุกสนาน ผมจึงกลายเป็นเด็กที่ดูเศร้าและเหงาหงอยทุกครั้งที่ฝนพรำ ผิดกับพวกพี่ ๆ ของผมที่มักจะทำตัวเป็นเขียดตะปาดและอึ่งอ่างคางคก แข่งกันส่งเสียงร้องอย่างสนุกสนานกลบเสียงสายฝนเสมอ ผมโตขึ้นมาก็เลยเป็นคนที่เกลียดสายฝน ไม่ชอบเสียงฝนตก และไม่อยากเปียกน้ำฝนด้วย โดยเฉพาะเวลาฝนตกตอนที่ผมกำลังอยู่นอกบ้านนั้นน่าหวาดกลัวเป็นที่สุด ยิ่งฝนตกในยามค่ำคืนด้วยแล้วผมยิ่งไม่ชอบเข้าไปใหญ่ เสียงฝนตกกระทบหลังคาบ้านและฟ้าร้องในตอนค่ำคืนฟังแล้วหลอกหลอนไม่ใช่เล่น แต่ว่าในตอนนี้ผมเปลี่ยนใจแล้ว หลังจากฝนพรำเมื่อคืนก่อน ผมออกจากที่ทำงานตอนค่ำที่มืดสนิทแล้ว พอนั่งรถเมล์มาเกือบจะถึงบ้านฝนก็ตกลงมาอย่างไม่ลืมหูลืมตา ผมนั่งรถเมล์ไปใจก็หวั่น ๆ กลัวว่าคืนนี้ต้องเปียกฝนอีกแน่ ๆ แล้วถ้าเกิดไม่สบายขึ้นมาพรุ่งนี้ผมคงไปทำงานไม่ได้ด้วย ยังพอโชคดีที่ผมมีร่มอยู่ในกระเป๋าเอกสารของผม แต่ว่าเป็นร่มพับคันเล็กที่ไม่แน่ใจว่าจะต้านทานพายุฝนที่กำลังตกหนักนี้ได้ไหม? เมื่อรถเมล์จอดป้ายผมก็รีบวิ่งตามผู้โดยสารคนข้างหน้าตรงเข้าไปหลบฝนใต้หลังคาป้ายรถเมล์ โชคดีที่ป้ายนี้มีหลังคาเล็ก ๆ สำหรับกั้นฝนด้วย แต่ว่าชายคาที่ยื่นออกมานั้นอาจไม่กว้างพอจะกั้นฝนที่ตกหนักได้ แล้วฝนเริ่มเพลาลงบ้างกลายเม็ดฝนพรำที่พอมองเห็นได้ ผมจึงหยิบกระเป๋าเอกสารขึ้นมาเตรียมจะเปิดเอาร่ม แต่แล้วผมก็เหลือบมองไปเห็นผู้โดยสารคนที่วิ่งลงรถเมล์มาก่อนหน้าผม ผู้ร่วมชะตากรรมเดียวกับผมนั้นเป็นหญิงสาวในวัยทำงานเหมือนผม เธอใส่เสื้อขาวบาง ๆ ใส่กระโปรงสีดำเข้มเหมือนสาวออฟฟิตทั่วไป ผมมองเห็นใบหน้าด้านข้างของเธอผ่านปรอยผมที่เปียกโชกแต่ดูนุ่มไสว ดวงตาของเธอกลมโตดูแวววาว ใบหน้าเธอเหมือนจะไม่ได้แต่งเติมเครื่องสำอางใด ๆ เลย หรืออาจจะเป็นเพราะโดนฝนชะล้างไปหมดแล้วก็ได้ “ญาญ่าแน่ ๆ เลย” ผมคิดในใจพร้อมปล่อยมือที่ถือกระเป๋าเอกสารลงข้างลำตัว เธอสวย ช่วงนี้ผมเห็นผู้หญิงสวยผมก็คิดว่าเป็นญาญ่า อุรสยาไปหมด เธอคนที่ยืนหลบฝนอยู่ไม่ห่างจากผมนี้ดูสวยมีเสน่ห์มาก ๆ ใบหน้าของเธอดูผ่องใสเอิบอิ่มเหมือนคนที่กำลังมีความสุข แก้มขาวนวลของเธอดูเหมือนเปล่งรัศมีออกมาได้ เธอเงยหน้าขึ้นมองเม็ดฝนที่หล่นลงมาจากฟ้าผ่านโคมแสงไฟถนน เธอคงเห็นน้ำฝนตกลงมาเป็นเส้นยาว ๆ เหมือนหอกเรียวเล็กพุ่งลงมาเป็นแน่ เธอช่างแตกต่างจากผมอย่างสิ้นเชิง เธอคงชอบสายฝนในขณะที่ผมเป็นคนอมทุกข์ในยามฝนตกเสมอ แต่ในครั้งนี้ผมกลับรู้สึกแปลกไปกว่าเดิม ผมเริ่มรู้สึกว่าละอองสายฝนที่พัดมาปะทะใบหน้าผมนั้นเย็นฉ่ำ ผมก้าวขยับตัวไปข้างหน้าเล็กน้อยเพื่อที่จะได้บังวิถีละอองฝนไม่ให้พัดผ่านไปถึงเธอได้ ผมหันไปมองเธอเหมือนเธอรู้ว่าผมกำลังยืนบังฝนให้ เธอเลยส่งยิ้มมาให้ผมทำให้หัวใจผมเริ่มเต้นเร็วขึ้น เหมือนว่าท้องฟ้าสว่างจ้าทั้ง ๆ ที่เป็นเวลากลางคืน เหมือนว่ามีความสุขในระหว่างที่เปียกฝน ใบหน้าและลำตัวครึ่งด้านของผมเริ่มซึมชื้นด้วยละอองฝน ในตอนนั้นผมเริ่มไม่อยากให้ฝนหยุดตกแล้ว ผมพยายามจะลืมไปแล้วว่าผมมีร่มคนเล็ก ๆ อยู่ในกระเป๋าถือ ผมไม่ต้องการร่มเพราะผมไม่ต้องการเดินฝ่าสายฝนออกไปในตอนนี้ ผมอยากยืนอยู่ที่ป้ายรถเมล์นี้นาน ๆ อยากยืนอยู่เคียงข้างเธอคนนี้ไปเรื่อย ๆ ถ้าตลอดคืนได้ยิ่งดี เมื่อผมหันหน้าไปมองเธอผมก็เห็นเธอส่งยิ้มสบตาผมทุกครั้ง แค่นี้ก็ทำให้ผมยืนนิ่งแข็งเป็นหุ่นปูนปั้นประจำป้ายรถเมล์ไม่เคลื่อนที่ไปไหนแน่ ในใจผมเริ่มคิด ผมพยายามรวมรวมความกล้า ผมไม่ค่อยจะพูดคุยกับคนแปลกหน้าสักเท่าไหร่ โดยเฉพาะหญิงสาวแล้วผมยิ่งห่างเหินแทบจะไม่เคยได้คุยกับใครเลย แต่ในครั้งนี้ผมต้องกล้าที่จะเอ่ยปากพูดออกไป พูดอะไรก็ได้ที่เป็นคำถามให้เธอตอบ ผมได้แต่คิดอย่างนั้นตลอด ผมหันไปมองเธออีกครั้งก็เห็นเธอยิ้มให้ผมอีก ยิ่งทำให้ผมเริ่มจะมีความกล้ามากขึ้นเพียงแต่ผมยังคิดคำพูดไม่ออกว่าจะพูดอะไรกับเธอดี ฝนกลับตกลงมาหนักเม็ดขึ้นอีกครั้ง ในใจผมตอนนี้ยิ้มเริงร่าแจ่มใสเป็นอย่างมาก ในขณะที่ผมหันไปมองเธอก็เห็นเธอยิ้มให้ผม แล้วเธอก็เป็นฝ่ายพูดกับผมก่อน “คุณมีร่มไหมค่ะ?” เพียงแค่เธอถามผมก็ยกกระเป๋าเอกสารผมขึ้นมาเปิดเพื่อหยิบร่มส่งไปให้เธอในทันที โดยปกติผมเป็นคนที่คิดอะไรออกรวดเร็วเสมอ แต่ในครั้งนี้ผมกลับคิดคำพูดอะไรไม่ออก ยังที่ผมยังไม่ทันจะพูดอะไรตอบเธอไป เธอก็รับร่มผมไปกางออก เธอยื่นร่มของผมที่กางออกแล้วส่งมาให้ผม ซึ่งผมก็รับร่มนั้นไว้แล้วก็เหมือนว่าเธอกำลังพาผมเดินออกไปจากป้ายรถเมล์นี้ด้วยกัน ในตอนนี้ผมกับเธออยู่ใต้ร่มคันเดียวกัน เป็นร่มพับคันเล็ก ๆ เสียด้วย แล้วฝนก็กำลังตกหนักมากขึ้น ฝนกระหน่ำลงมาเหมือนจะเป็นบททดสอบสำหรับตัวผม ผมและเธอภายใต้ร่มคันเล็กที่ต้องเดินเบียดชิดสนิทกัน เราก้าวเดินออกไปข้างหน้าได้ประมาณ 5 ก้าวก็ถึงขอบฟุตบาทริมถนน ในจังหวะนั้นเองก็มีรถยนต์หนึ่งคันซึ่งผมจำไม่ได้ด้วยว่าสีอะไร รถคันนั้นจอดชิดขอบฟุตบาทแล้วประตูรถก็เปิดออก เธอรีบพุ่งตัวออกจากร่มเล็ก ๆ เข้าไปนั่งในรถอย่างรวดเร็ว เธอปิดประตูรถโดยไม่ได้หันมาเอ่ยคำใดแก่ผมเลย แล้วรถคันนั้นก็วิ่งทะลุห่าฝนหายไปในความมืด ผมได้แต่มองตามหลังรถนั้นไปจนหลับตา หลังจากนั้นผมจำได้ว่าฝนหยุดตกอย่างสนิทเหมือนเทวดาปิดก๊อกน้ำฝน  แทบจะไม่มีละอองฝนหล่นลงมาจากฟากฟ้าอีกเลย แต่ผมยังคงยืนกางร่มคันเล็ก ๆ อยู่ที่ริมขอบฟุตบาท ผมยืนอยู่นานมากเท่าไหร่ผมก็จำไม่ได้ ผมคงกลายเป็นประติมากรรมซ้ำใจเคลื่อนที่ได้ ร่างกายผมยังเคลื่อนไหวแต่ในใจสงบนิ่ง ผมแทบไม่มีความรู้สึกนึกคิดใด ๆ อีกแล้ว ผมรู้เพียงอย่างเดียวว่า ผมอยากให้ฝนตก อยากให้ฝนตกลงมาหนัก ๆ อีกครั้ง ผมคงชอบสายฝนขึ้นมาแล้วก็เป็นได้ นับตั้งแต่คืนนั้นมาจนถึงคืนนี้ยังไม่มีฝนตกลงมาอีกเลย คืนนี้ทั้งแห้งและแล้งสนิท คงเหมือนกับใจซ้ำ ๆ อันแห้งเหี่ยวของผม ที่รอให้น้ำฝนที่เย็นฉ่ำตกลงมารดหัวใจให้ชุ่มชื่นขึ้นอีกครั้ง ถ้าคืนนี้ฝนตก ... คุณช่วยบอกผมด้วยนะ   Create Date : 08 กรกฎาคม 2558 37 comments Last Update : 8 กรกฎาคม 2558 0:07:47 น. Counter : 2255 Pageviews. Tweet

โถ ๆ น่าสงสาร.... เห็นคุณกล่องเป็นทางผ่าน ... เขียนดีจังเลยคุณกล่อง   โดย: ไวน์กับสายน้ำ 8 กรกฎาคม 2558 5:26:25 น.

5555555555555 ถ้า "เธอ" หันกลับมา "ด่า" สักคำ .. คงจะ "โมโห" น้อยกว่านี้นะคะ ..   โดย: foreverlovemom 8 กรกฎาคม 2558 7:28:20 น.

โหวตงานเขียนให้ค่ะ เค้าคงลืมเอ่ยขอบคุณเนาะคะ   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 8 กรกฎาคม 2558 8:36:06 น.

อ่ะ .. อีก นิด .. ค่ะ ..   โดย: foreverlovemom 8 กรกฎาคม 2558 8:38:31 น.

อาคุงกล่อง Literature Blog ดู Blog แวะมาส่งกำลังใจค่ะ ยุ่งๆเหนือยด้วยและก็ง่วงด้วยคงไม่ได้อ่านอีกแล้วบ๊ายค่ะ   โดย: โอพีย์ (Opey ) 8 กรกฎาคม 2558 10:06:01 น.

แวะมาอ่านจ้า   โดย: อุ้มสี 8 กรกฎาคม 2558 12:05:31 น.

โถ น่าฉงฉานอาคุงกล่องจังเลย   โดย: tuk-tuk@korat 8 กรกฎาคม 2558 13:25:43 น.

น่าสงสารจริงๆ คงไม่ได้มาจากชีวิตจริงหรอกนะครับ ตอนแรกนึกว่าจะหักมุมที่ผู้หญิงคนนั้นจริงๆ เป็นผู้ชายซะอีก   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 9 กรกฎาคม 2558 0:04:36 น.

อดเลยฝนไม่ตกซะแล้ว เป็นประติมากรรมซ้ำใจเคลื่อนที่ได้ต่อไป   โดย: kae+aoe 9 กรกฎาคม 2558 9:11:27 น.

แวะมาอ่านงานตะพาบค่ะ นึกว่าจะเป็นคนสุดท้ายแล้วเชียว มีคุณกล่องมาต่ออีกคนนึง เขียนได้ดีทีเดียวเลยค่ะ   โดย: ดาวริมทะเล 9 กรกฎาคม 2558 15:10:51 น.

5555 คืนวันฝนพรำที่ช่างประทับใจค่ะ แต่ก็ดีที่มีความทรงจำดีดีนะคะ วันฝนพรำมิลชอบนอนซุกในผ้าห่มอุ่นๆ มีความสุขที่สุดดดดดด   โดย: Mintra-april 9 กรกฎาคม 2558 15:26:30 น.

เข้ามาอ่านบทความดีๆครับ หน้าฝนเป็นหน้าที่ผมชอบเป็นพิเศษเลยครับ   โดย: PZOBRIAN 9 กรกฎาคม 2558 15:42:14 น.

เอ่ม.... ช้ำจริงๆนะคะ เจอแบบนี้   โดย: ชลบุรีมามี่คลับ 9 กรกฎาคม 2558 22:47:39 น.

ช่วงหลังๆ ไม่ค่อยเห็นคุณกล่องเขียนอะไรมาก ฝีมือยังดีเหมือนเดิมเลยค่ะ   โดย: sawkitty 11 กรกฎาคม 2558 13:23:00 น.

สวัสดีค่ะ ..   โดย: foreverlovemom 11 กรกฎาคม 2558 14:47:23 น.

สวัสดีค่า คุณกล่อง ^^ มาแบบหักมุม อิอิ สนุกดี คุณกล่องเขียนเรื่องสั้นดีออก เขียนบ่อยๆสิคะ เหมือนเรื่องจริงเลยนะคะเนี่ย เสียดายเธอคนนั้นขึ้นรถไปโดยไม่บอกกล่าว อาศัยร่มเราเป็นสะพานแท้ๆ มาอ่านช้ามากมายค่ะ กำลังตามเก็บตะพาบเพื่อนๆด้วย ขอบคุณสำหรับเรื่องสนุกๆค่า   โดย: lovereason 12 กรกฎาคม 2558 2:10:20 น.

บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ เยี่ยมยอดเหมือนเดิมเรื่องนี้ให้ชื่อว่า จุดจบของพวกคิดไปเองดีมั๊ยทิดกล่อง 555 บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต อาคุงกล่อง Literature Blog ดู Blog   โดย: หอมกร 12 กรกฎาคม 2558 20:53:09 น.

สวัสดีอีกรอบค่ะ ตรงเลียบทางรถไฟนั่นไม่ใช่แม่น้ำเพชรค่ะ เป็นคลองชลประทาน ร้านนี้อยู่ในตัวเมืองเลยค่ะคุณอาคุงกล่อง   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 13 กรกฎาคม 2558 9:11:34 น.

โถ เล่าเรื่องให้จบซะเศร้าเลยนะคะ ปกติฉัตรเป็นคนอ่านบทความยาวๆ ไร้ภาพประกอบเป็นระยะๆ แบบนี้ไม่ค่อยได้ จะอ่านผ่านๆ หรือไม่ก็ผ่านไปเลย จนบางคร้ังได้เนื้อหาทีผิดพลาดไป แต่เรื่องปติมากรรมาช้ำๆ ของคุณกล่องนี้ อ่านเพลินมากค่ะ สำนวนก็เขียนนิยายได้เลยน๊าาา อิอิ โหวตไม่ได้ เอาไลค์ไปแทนนะคะ งิงิ   โดย: ณ ปลายฉัตร 13 กรกฎาคม 2558 10:05:34 น.

ดาหลาที่บ้านจากแดงเป็นชมพูอ่อนมาก ทับทิมก็เหมือนกันค่ะ ... เผือกมังคะเนาะ   โดย: tuk-tuk@korat 13 กรกฎาคม 2558 22:11:54 น.

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต อาคุงกล่อง Literature Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น แวะมาอ่านและส่งกำลังใจให้นะคะคุณกล่อง ขอบคุณมากนะคะที่แวะไปทักทายชมดอกไม้สวยๆ ด้วยกันและส่งกำลังใจให้กันเสมอค่ะ   โดย: LoveParadise 14 กรกฎาคม 2558 1:58:31 น.

สวัสดีอีกรอบค่าา จะบอกว่า ร้านนี้ไม่ได้อยู่เพชรบุรีนะคะ งงเลย เราเขียนอะไรผิดให้อาคุงกล่องเข้าใจว่าอยู่เพชรบุรีปะคะ แหะๆ   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 14 กรกฎาคม 2558 8:51:59 น.

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต อาคุงกล่อง Literature Blog วันนี้แวะมาทักทายส่งกำลังใจยามเช้าค่ะ ปล. ชุดที่ซีใส่เป็นชุดเนตรนารีเด็กค่ะ เรียกว่าเนตรนารีสำรอง มีแค่ผ้าพันคอ เสื้อนักเรียน พอโต ป.4 จะเปลี่ยนชุดเป็นสีเขียวๆ ส่วนยุวกาชาด ถ้าเป็นเด็ก จะมีผ้าพันคอแบบนี้แต่สีฟ้า หมวกสีฟ้าค่ะ พอโตหน่อยจะเปลี่ยนชุดเป็นสีฟ้า ค่ะ   โดย: kae+aoe 14 กรกฎาคม 2558 9:32:13 น.

อ่านแล้วสงสารคุณกล่องจัง แต่ใส่อีโมนี้ เมื่อก่อนตอนเป็นสาวพี่ก็ไม่ชอบฝนค่ะ รู้สึกว่าเปียกเฉอะแฉะ ไม่ชอบพกร่ม แต่พออายุมากขึ้นกลับชอบ เวลาได้ฟังเสียงฝนก็รู้สึกไพเราะดี ฝนก็ยังนำความชุ่มฉ่ำมาให้ต้นไม้อย่างที่เรารดน้ำยังไงก็ไม่เหมือน แล้วก็อากาศเย็นสดชื่นด้วยค่ะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต อาคุงกล่อง Literature Blog ดู Blog   โดย: เนินน้ำ 14 กรกฎาคม 2558 12:16:14 น.

วันนี้มาโหวตค่ะอาคุงกล่อง ปล. อีโมบ้านเราน่าเล่นเนาะ ขำขำ ดี   โดย: tuk-tuk@korat 14 กรกฎาคม 2558 17:07:22 น.

ขอบคุณที่แวะไปอ่านตะพาบและทักทายกันนะคะ สะพานในภาพอยู่ที่ระยองรีสอร์ทค่ะ และขอบคุณสำหรับคำอวยพรค่ะ   โดย: ดาวริมทะเล 14 กรกฎาคม 2558 17:41:25 น.

ฝนตกหลายวันแล้ว วันฝนพรำยังไม่คลอดเลย   โดย: sawkitty 14 กรกฎาคม 2558 18:23:29 น.

เขียนดีเหมือนเรื่องจริงเลยค่ะ อ่านถ้วนทั่วทุกตัวอักษร แต่วันนี้ไม่มีหมวดนี้แล้ว ไว้กลับมาใหม่นะคะ   โดย: ภาวิดา (คนบ้านป่า ) 14 กรกฎาคม 2558 19:11:53 น.

สวัสดีครับคุณกล่อง อ่านแล้วผมคิดถึงงานวรรณกรรมเรื่องเขาชื่อกานต์ ตอนเปิดเรื่อง ซึ่งเป็นนิยายเรื่องแรกๆที่ผมอ่านช่วงอายุยังน้อยครับ โหวตครับคุณกล่อง   โดย: Insignia_Museum 14 กรกฎาคม 2558 19:36:46 น.

ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมบล็อกนะคะ เรื่องทุ่งมหาราช หายากมากค่ะ ตอนนี้ส่งให้เพื่อนยิมอ่านต่ออยู่ ถ้าอาคุงกล่องหาไม่ได้ ยินดีให้ยืมนะคะ เรื่องนี้จากตัวเรา เราเห็นเน้นไปทางรักและการครองเรือน ความสัมพันธ์ระหว่างชายหญิง สามี ภรรยา บทบาทหน้าที่กับความปราถนา สิ่งที่คุณชูศักดิ์เห็นก็มีนะคะ แต่เราอ่านจากมุมมองของผู้หญิง แต่เป็นหนังสือที่ดีมากๆ อ่านจบไปหลายวันถึงค่อยกลั่นกรองความคิดที่ปราศจากอคติได้ เรื่องปีศาจ สำนักพิมพ์มติชนจัดพิมพ์ใหม่แล้วค่ะ ยังสามารถหาซื้อได้อยู่   โดย: ชลบุรีมามี่คลับ 14 กรกฎาคม 2558 19:57:06 น.

ผมว่าจะเข้ามาในบล็อกนี้ตั้งนานแล้วครับ เพราะยังจำได้ว่าเคยวิสาสะกันมานานมากแล้วครับ เรื่องสั้นแบบนี้เป๋นแบบที่ผมชอบมากครับ เรื่องเกี่ยวกับฝน ผมก็มีอยู่ในบล็อกครับ.   โดย: เจียวต้าย 15 กรกฎาคม 2558 17:05:56 น.

มาอ่านค่ะคุณกล่อง คนสวยของคุณกล่องใจดำมากเลยนะคะ ความสวยของเธอก็คือเปลือกปิดความใจดำไว้อิอิ เอนทรี่นี้เป็นเรื่องเปลือกก็คงได้นะคะ รวบยอดสองตะพาบเลย   โดย: ซองขาวเบอร์ 9 16 กรกฎาคม 2558 20:00:32 น.

มาส่งกำลังใจค่ะ คุณกล่อง ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต สายหมอกและก้อนเมฆ Photo Blog ดู Blog อาคุงกล่อง Literature Blog ดู Blog   โดย: ภาวิดา (คนบ้านป่า ) 17 กรกฎาคม 2558 20:51:39 น.

โหววววว นิยายมากเลยค่ะ 555 แต่เขียนได้ดีน่ะเนี้ย   โดย: ลิด้า (นัก(ทัศน)ศึกษา ) 1 สิงหาคม 2558 22:26:06 น.

บรรยายตอนพระเอกเจอนางเอกซะ ป้าลุ้นตัวโกง ที่ไหนได้แวปเดียว แห้ว! ฉงฉานพระเอกจัง   โดย: ป้าเก๋า (ชมพร ) 1 สิงหาคม 2558 23:20:24 น.

แวะมาส่งยิ้มให้คุณกล่องในวันอันเป็นมงคล สุขสันต์วันแม่ค่ะ   โดย: haiku 12 สิงหาคม 2558 23:48:00 น.

แง้ววววววววววววววววว เค้าอาจจะรีบเพราะฝนตกหนักป่าวคะพี่กล่อง แหะ ๆ มองโลกในแง่ดีเนอะ   โดย: Close To Heaven 13 สิงหาคม 2558 21:05:47 น.