คำชี้แจงของอาคุงกล่อง ...

รายละเอียดและเนื้อหาในบล็อกนี้ไม่ใช่บทวิจารณ์วรรณกรรม เพราะว่าข้าพเจ้าไม่มีคุณวุฒิเพียงพอที่จะทำการวิจารณ์งานวรรณกรรมใดได้ เนื้อหาในบล็อกนี้จึงถือว่าเป็นการรีวิวแนะนำหนังสือเล่มที่ได้อ่าน โดยเป็นการเขียนถึงหนังสือเล่มนั้น ๆ ด้วยความรู้สึกหลังจากได้อ่านจบลงแล้ว ดังนั้นข้อความทั้งหมดในบล็อกนี้จึงเป็นเพียงความคิดเห็นส่วนตัวของข้าพเจ้าเท่านั้น





วันนี้ผมอ่านหนังสือนวนิยายครับ โดยเป็นนวนิยายร่วมสมัยของนักเขียนชั้นครูอีกคนหนึ่งที่คอนิยายพาฝันทั่วไปคงจะรู้จักกันดี ในนามของ “กิ่งฉัตร” และนวนิยายเรื่องนี้ก็คือ “สูตรเสน่หา” ที่ผู้อ่านหลายท่านคงชอบมากแน่ ๆ โดยเฉพาะเมื่อนวนิยายเรื่องนี้ถูกนำไปสร้างเป็นละครโทรทัศน์ก็ถูกพูดถึงกันมาก ซึ่งเสียงที่ผมได้ยินมาส่วนใหญ่จะเป็นคำชมและชื่นชอบนวนิยายเรื่องนี้เป็นอย่างมาก คงเป็นโชคร้ายของผมที่ไม่ได้ดูละครเรื่อง “สูตรเสน่หา” ตอนที่ออกอาการทางช่อง 3 เพราะผมแค่ดูผ่าน ๆ บางตอนพอรู้ว่าพระเอกคือเคน ธีรเดช นางเอกคือแอน ทองประสม (เห็นผ่าน ๆ ว่าทางช่อง 3 SD เอาเรื่องนี้มีรีรันอยู่แต่จำไม่ได้ว่าฉายช่วงไหนบ้าง) แต่ก็ถือว่าเป็นโชคดีของผมที่ได้อ่านนวนิยายเรื่องนี้โดยที่ไม่ทราบเนื้อเรื่องจากในละครมาก่อน ทำให้นวนิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องที่อ่านสนุกสำหรับผมเล่มหนึ่งเลย

ขึ้นชื่อว่า “กิ่งฉัตร” แล้ว หลาย ๆ ท่านคงเฝ้าคอยติดตามผลงานของนักเขียนท่านนี้เสมอมา พี่สาวของผมก็เป็นแฟนพันธ์แท้ของกิ่งฉัตรเหมือนกัน พี่สาวของผมซื้อหนังสือนวนิยายของกิ่งฉัตรมาอ่านทุกเรื่อง แน่นอนว่าเล่มนี้ผมก็ยืมพี่สาวของผมมาอ่านด้วย ส่วนสาเหตุที่ผมบอกว่าเป็นนักเขียนชั้นครูนั้นก็เพราะว่า ผมเคยมีโอกาสได้เขียนวิชาการเขียนนวนิยายกับคุณครูกิ่งฉัตรครั้งหนึ่งเมื่อปีที่แล้วที่ทางสำนักพิมพ์อรุณจัดขึ้น ถึงแม้ว่าจะเป็นการเรียนเพียงช่วงสั้น ๆ ไม่กี่ชั่วโมง แต่ผมก็ได้ความรู้จากคุณครูกิ่งฉัตรมาเยอะมากพอสมควร

ในชั่วโมงที่คุณครูกิ่งฉัตรสอนนั้น ท่านได้ยกตัวอย่างนวนิยายเล่มหนึ่งของท่านขึ้นมาซึ่งก็คือ “สูตรเสน่หา” เล่มนี้เอง โดยคุณครูกิ่งฉัตรเล่าให้ฟังถึงการสร้างตัวละครในนวนิยายแล้วก็ยกเอานางเอกของเรื่องนี้ขึ้นมาเป็นตัวอย่าง โดยท่านบอกว่าในครั้งหนึ่งเคยได้นั่งกินข้าวกับแฟนคลับคนหนึ่ง เธอเป็นผู้หญิงที่มีลักษณะพิเศษอันโดดเด่น ซึ่งท่านก็ได้นำเอาคาแร็คเตอร์ของผู้หญิงคนนั้นมาสร้างเป็นตัวละครชื่ออลินที่เป็นนางเอกของเรื่องนี้ (ในคำนำจากผู้เขียนมีพูดถึงประเด็นนี้ด้วย ลองไปหาอ่านกันดูนะครับ)

นวนิยายเรื่อง “สูตรเสน่หา” นี้เป็นนวนิยายรักแนวคอมเมอร์ดี้ ออกแนวกุ๊ก ๆ กิ๊ก ๆ เฮฮาปาจิงโก๊ะ แต่จริง ๆ แล้วพล็อตเรื่องหลักนั้นพูดถึงความรักของหญิงสาวที่คิดว่าเจอผู้ชายคนหนึ่งที่สมบูรณ์แบบ เหมาะสมที่จะเป็นคู่ครองของเธอ แต่เมื่อเขาคนนั้นมีข้อบกพร่องหรือไม่ดีพร้อมอย่างที่คิดวาดฝันไว้ ความรักที่คิดว่าเพียบพร้อมนั้นก็อาจจะจืดจางลงได้ และในภายหลังเมื่อเธอมาเจอคนที่มอบความรักให้เธออย่างจริงใจ แม้ว่าตัวเธอจะดูไม่ดีในสายตาคนอื่นแต่ตัวเขายอมรับได้ ความรักครั้งใหม่คงก่อตัวขึ้นอีกครั้ง ซึ่งแน่นอนว่าอลินที่เป็นนางเอกในเรื่องนี้ต่างก็ได้ประสบเจอกับความจริงนี้มาแล้ว

สำหรับนวนิยายเรื่องนี้ผมอ่านไปก็แอบอมยิ้มไปด้วยตลอด ด้วยความที่ตัวนางเอกถูกสร้างให้มีบุคลิกและนิสัยที่ไม่น่าจะเหมือนหญิงสาวทั่วไปนัก ด้วยความหยิ่งปนความเซ่อที่มาพร้อมกับอาการจองหองพองขนไม่กลัวใครนี้เองกลายเป็นจุดที่เด่นทำให้เนื้อเรื่องนี้มีความสนุกเป็นอย่างมาก อลินนางเอกของเรื่องเป็นดาราสาวเจ้าบทบาทที่กำลังมองหาคู่ครองอยู่ เมื่อมาเจอกับเจ้าของผู้ผลิตรายการอาหารสุดแสนจะสมบูรณ์แบบ ปฏิบัติการจับ ... เฮ้ย ปฏิบัติการละลายหัวใจชายหนุ่มจึงเริ่มขึ้น นางเอกต้องการเป็นพิธีกรรายการอาหารนี้แต่ตัวเองทำอาหารไม่เป็นเลย เธอจึงต้องจ้างครูกุ๊กชายหนุ่มมาช่วยสอนทำอาหารให้ ซึ่งสุดท้ายแล้วครูกุ๊กคนนี้เองที่เป็นฝ่ายกำชัยยึดเอาหัวใจของนางเอกมาครองได้ในท้ายสุด ถือว่าเป็นบทสรุปอันแฮบปี้เอ็นดิ้งเลิศเลอเพอร์เฟ็คของนวนิยายแนวพาฝันเลย

ผมคิดว่าสาเหตุที่ทำให้เรื่องนี้อ่านสนุกก็คือพฤติกรรมอันสุดแสบของนางเอกที่ไม่เหมือนหญิงสาวทั่วไป บุคลิกและนิสัยที่ไม่เหมือนใครของดาราสาวอลินนี้เองที่เป็นเสน่ห์ดึงดูดผู้อ่านมากกว่าสูตรทำอาหารเสียอีก โดยคำจำกัดความของนางเอกที่ชื่ออลินนั้น ผมขอยกคำพูดของวายุที่เป็นตัวละครร้ายในเรื่องซึ่งพูดถึงตัวตนของเธอดังนี้

“ผู้หญิงบ้าอะไร ... เกิดมาไม่เคยเจอะเจอ ตอแหลตลบตะแลงเก่งเป็นที่หนึ่ง ปากจัด จู้จี้ ขี้โอ่ วางมาด อวดดี อวดวิเศษ นึกว่าตัวเองเหนือกว่าใคร ๆ ไม่เคยเห็นคนอื่นในสายตา เห็นแต่ตัวเองเท่านั้น

แย่ ... ผู้หญิงอะไรแย่ที่สุด รวมความแย่ของผู้หญิงมาไว้ในตัวหมด และที่แย่คือเขาเอง ... เขามันงี่เง่า นึกบ้าอะไรไม่รู้ที่พาแม่นี่มา ขนาดคิดจะจดทะเบียนสมรสด้วย โอ๊ย ... แค่คิดว่าเป็นผัวแม่นี่ เจอฤทธิ์เจ้าหลอนทุก ๆ วัน เขาก็ขนลุกด้วยความหวาดหวั่นแล้ว”

(สูตรเสน่หา หน้า 613)

ถ้าจะมีนางเอกที่มีตัวตนอันเป็นเอกลักษณ์อย่างที่กล่าวไว้นี้ได้ก็ต้องเป็นดาราสาวอลิน ใน “สูตรเสน่หา” ของคุณครูกิ่งฉัตรท่านนี้ ถือว่าเป็นตัวละครที่มิติเป็นอย่างมาก มีความหลากหลายในรูปลักษณะและมากไปด้วยอารมณ์ที่แปรเปลี่ยนอยู่ตลอด ผมอ่านเรื่องนี้แล้วก็คิดอยากจะเขียนนวนิยายสร้างตัวละครนางเอกที่ตอแหลแบบนี้เหมือนกัน แต่ผมกลัวว่าเขียนออกมาแล้วจะสนุกสู้ที่คุณครูกิ่งฉัตรเขียนไม่ได้ครับ

สำหรับท่านใดที่เคยชมละครเรื่อง “สูตรเสน่หา” ทางโทรทัศน์แล้วแต่ยังไม่เคยได้อ่านฉบับนวนิยายก็น่าจะลองไปหามาอ่านดูนะครับ ผมเชื่อว่าสนุกไม่แพ้ฉบับละครทีวีแน่ ๆ ที่สำคัญนวนิยายเรื่องนี้สามารถสร้างความสุขให้แก่ผู้อ่านได้อย่างเต็มเปี่ยม ถือว่าเป็นนวนิยายที่มีพลังบีบใบหน้าของเราให้มีรอยยิ้มในขณะที่อ่านได้ โดยหนังสือเล่มที่อยู่ในมือของผมนี้เป็นฉบับพิมพ์ครั้งที่ 5 ปี 2549 (พิมพ์ครั้งแรกปี 2547) โดยสำนักพิมพ์อรุณ (ในเครืออมรินทร์) ด้วยความหนาขนาดเหมาะ ๆ สำหรับอ่านสัก 3 วันจบจำนวน 54 บท 646 หน้า ราคาปก 349 บาท ท่านที่สนใจก็ลองไปหามาอ่านกันดูนะครับ

ขอให้ทุกท่านมีความสุขมาก ๆ ในช่วงเทศกาลสงกรานต์นี้ ท่านใดที่กลัวเปียกและไม่ได้ออกจากบ้านไปเที่ยวไหนก็ขอให้มีความสุขกับการอ่านหนังสือเล่มโปรดของท่านนะครับ

แฮบปี้ ๆ สุขสันต์ลั้ลล้า ชุ่มฉ่ำโดยถ้วนหน้าครับ

Create Date : 12 เมษายน 2558
Last Update : 14 เมษายน 2558 22:14:03 น.		25 comments
Counter : 2687 Pageviews.
Share Tweet