ใครที่ชอบเพลงของบล็อคนี้

เพลงนี้ชื่อ Both Sides Now โดย โจนี่ มิทเชลล์
ผมเคยพูดถึงไว้ครั้งนึง ในบล็อคนี้ครับ

https://www.bloggang.com/mainblog.php?id=aston27&month=14-03-2006&group=2&gblog=45

ลองไปทัศนากันได้ตามอัธยาศัยนะครับ

...........


สวัสดีตอนเช้าค่ะพี่เอ๊ด @^_^@


ในเรื่องของความรัก เหตุผลบางเหตุผล
มันก็อาจจะทำให้เราเสียใจ แต่บางทีมันก็
อาจจะเป็นเหตุผลๆนึง ที่เราจะต้องเลือก


ไม่มีใครรู้อนาคต อนาคตเป็นสิ่งไม่แน่นอน
ไม่มีใครรู้ว่าต่อไป จะเกิดอะไรขึ้น



ความทรงจำดีๆ ระหว่างคนสองคน
มันยังคงอยู่เสมอ มันไม่ได้หายไปไหนเลย
ยิ้มได้ทุกๆครั้งที่คิดถึงมัน แต่ในรอยยิ้ม
บางครั้งก็อาจจะมาพร้อมกับรอยน้ำตา


ตั้งใจทำงานนะคะ
รักษาสุขภาพให้มากๆ
ดูแลตัวเองให้ดีๆ
ถ้าเหนื่อย หรือ เครียด หยุดพักนะคะ

ได้เข้ามาบล็อคนี้โดยบังเอิญ แต่เป็นอีกคนหนึ่ง
เหมือนกันที่ได้รับFwd mail
นี้หลายต่อหลายครั้งและทุกครั้งนี้ได้รับก็รู้สึก
ไม่เคยเบื่อที่จะอ่าน จนแอบคิดไม่ได้ว่า
ใครน้าๆ ช่างเขียนได้ตรงกับใจจัง
จำได้ว่าครั้งแรกที่ได้รับ
เมื่อ 2 ปีก่อน กำลังจะมีความรัก แอบปริ้น
เป็น memo เล็กๆไว้เตือนใจตัวเอง จนกระทั่ง
ความรักจบลง ก็ยังเก็บบทความนี้มาอ่าน เวลาท้อใจหรือหมดกำลังใจก็ยังรู้สึกดีเหมือนเดิมคะ
ขอบคุณสำหรับบทความดีๆ ^-^นะคะ

เคยอ่านข้อความของคนๆนึง คิดว่ามีความหมายดีจึงเอามาฝากค่ะ

"มีคนเคยเขียนว่า.. ธรรมชาติ ยุติธรรมและสมดุลย์เสมอ
เวลาที่เขาทำให้บางอย่างจบลง เขาจะชดเชยให้บางอย่างเกิดขึ้นแทนที่

บางคนอธิบายว่า เหมือนห้องๆนึงมีหน้าต่างหลายบาน
บานนึงปิดลงไป อีกบานก็พร้อมจะเปิดออกแทน

ที่จริง ธรรมชาติเขาใจดีอุตส่าห์แบ่งชีวิตพวกเราไว้เป็นวันๆ
ให้มีเวลาเช้า เย็น และจบลงด้วยกลางคืนที่ทุกคนต้องหลับตาปิดสวิทช์ตัวเอง
เพื่อให้โอกาสเราเริ่มต้นชีวิตใหม่ได้ทุกวัน

ขอให้คุณโชคดีกับหน้าต่างบานใหม่ที่เปิดออกนี้"


Best Regards,
สะพานดาว

ขอบคุณสำหรับบล็อกดีๆ ในวันนี้
ขอบคุณสำหรับข้อเขียนดีๆ ในวันเก่า(ที่เราก็เคยได้อ่าน)

Everything that has a beginning has an end and the Ending is the beginning.

ไม่มีอะไรเป็นจริงไปกว่านี้แล้วค่ะ

เคยดูซีรี่ย์ฝรั่งแล้วชอบ อยากเล่าสองตอนครับ

เรื่องแรก
มีชายคนนึงมีพรวิเศษคือเค้าเป็นคนที่โชคดีตลอด แต่ต่อมาเค้าโดนรถชน ซึ่งเค้าคงคิดว่าเป็นเรื่องโชคร้าย แต่จริงๆแล้วการที่เค้าโดนรถชน ทำให้คนที่กำลังจะมาลอบยิงเค้าถูกขัดขวางโดยไทยมุงที่เข้ามาดูคนโดนรถชน จริงๆแล้วเค้าโชคดีที่ถูกรถชนต่างหาก ไม่ได้โชคร้ายอย่างที่เค้าคิดเลย

อีกเรื่องครับ
ในเรื่องเล่นว่า มีนักประดิษฐ์อัจฉริยะสามารถประดิษฐ์รถที่วิ่งได้ด้วยการใช้น้ำเปล่าเป็นเชื้อเพลิงได้สำเร็จตั้งแต่ประมาณ 40 ปีที่แล้ว เค้าพยายามคิดประดิษฐ์รถนี้เพราะต้องการให้โลกไม่มีมลภาวะเป็นพิษ ให้คนทุกคนมีความสุข และไม่ต้องใช้น้ำมันซึ่งเป็นตัวก่อปัญหาสิ่งแวดล้อมอีกต่อไป แต่เมื่อประดิษฐ์เสร็จเค้าพบว่า ถ้ารถนี้ถูกนำออกมาสร้างขายจริง โลกจะยิ่งแย่ลงต่างหาก รถจะเยอะขึ้น ถนนจะเยอะขึ้น เศรษฐกิจจะเฟื่องฟูขึ้น ทั้งการสร้างถนนและทั้งชิ้นส่วนอะไหล่สำหรับการผลิตรถยนต์ล้วนมาจากปิโตเลียมอยู่ดี เศรษฐกิจที่เฟื่องฟูทำให้เกิดการทำลายธรรมชาติยิ่งขึ้นเข้าไปใหญ่ เห็นผลที่จะเกิดในระยะยาวแล้ว... ด้วยความที่เค้ารักโลกที่เค้าอยู่ เค้าจึงหยุดสานต่อในสิ่งที่เค้ารักครับ

สุขสันต์วันเสาร์ครับคุณแอสตัน

ปล.เท่ห์จังนะครับ ข้อเขียนได้กลายเป็น fwd mail ด้วย

มายิ้มให้แล้วจะไปดู...เฉลียง

ธรรมชาติของสรรพสิ่ง มันก็เป็นแบบนั้นแหละ
มันไม่ได้มีแต่เรื่องร้ายๆหรอก เรื่องดีๆก็มีอยู่

ในวันที่เลวร้ายที่สุด..
พระอาทิตย์ก็ยังขึ้นทางทิศตะวันออก ตกทางทิศตะวันตก
เราก็ยังหายใจเข้าแล้วก็ออกสลับกัน ตามปกติ

ถ้าหัวใจยังเต้น เลือดยังสูบฉีด ชีวิตยังดำเนินไป
สิ่งดีๆก็ยังเกิดขึ้นได้


เห็นด้วยอย่างยิ่งค่ะ

สวัสดีครับ
แวะมาอ่านและทักทายครับผม

มาเก็บอะไรไปคิดต่อเหมือนทุกทีครับ

พี่เอ๊ดคะ ทานอะไรถึงได้ออกมาเป็นแบบนี้ ฮ่าๆ ไม่มีคำจำกัดความนะคะ
เอาเป็นว่ารัมจะเรียก่า เป็นแบบ "พี่เอ๊ดๆ" เท่ห์เป็นบ้า ฉลาดเป็นยอด และ มีเสน่ห์ชะมัดแฮะ

รัมอยากแอดนานแย้ว แต่รัมกลัวมายุ่งกับเรตติ้งให้พี่เอ๊ด พี่เอ๊ดจะเหนื่อยค่ะ
รัมมันตัวป่วนนะพี่เอ๊ด อยู่ตรงไหนป่วนตรงนั้น เลยแอบมือแอบขาตัวเองซะมั่ง พยายามเก็บตัวและปากคำค่ะ

เฮ่อ

เลยใช้วิธีคลิ๊กมาแล้วไม่แอด ไม่เม้นท์(ซะส่วนมาก)
มาอ่านไปอมยิ้มกับพี่ชายคนนี้ไป เออแฮะ คนอะไร ... ขิงยิ่งแก่ยิ่งแรงจริงน๊อ

เคยคิดค่ะพี่เอ๊ด
เวลาเพื่อนรัมมาโอดครวญเรื่องความรัก(หรือเปล่าไม่ทราบ) ว่าพบเมื่อสาย
ใครสายไม่ทราบ ทราบแต่ว่ามันมักจะต้องใจกับความลุ่มลึกแหลมคมของหนุ่มใหญ่กว่าตัวเองเสมอ..และเป็นธรรมดาที่หนุ่มเหล่านั้น น้อท อะวายเลเบิ้ล เอิ้กกกก

หรือเอาเข้าจริง มักจะ อันทัชเชเบิ้ลซะด้วยดิ

ว่าเออ เข้าใจแหละ ก็หนุ่มที่โตแล้ว นิ่งแล้ว มักจะสุขุมและเข้าใจโลก เข้าใจ(แก)ได้มากกว่าหนุ่มยะโส บ้าพลังและคะนอง หยิ่งทะนงอายุรุ่นๆเดียวกันอ่ะจิ๊

เด่อเอ๊ย..
ไม่งั้น ขิงคงไม่ดีเพราะแก่หรอกน่า
...เข้าใจเลยค่ะเวลาคิดถึงเรื่องพี่เอ๊ดทีไร ๕๕๕

ปล. ขอบพระคุณมากเลยค่ะพี่เอ๊ด รัมถือว่าเป็นเกียรติอย่างยิ่งค่ะ

อ่านเสร็จแล้วยิ้มให้กับตัวเองก่อนเลย...

จะบังเอิญไปไหมที่ 2 ปีก่อนก็ได้รับ FW mail อันนี้ด้วย..

แล้วก็บังเอิญตามเข้ามาอ่านเจอบล๊อคนี้ทั้งๆที่..เห็นชื่อ log in นี้ต้องหลายครั้ง..

แต่ยังไม่มีเวลาเข้ามาทักทาย..วันนี้อะไรดลใจให้กดเข้า..ก็เจอกับเจ้าของ FW mail อันเก่าแต่นำมาเล่าใหม่..ที่ยังมีความประทับใจเหมือนเดิม..

จึงอยากจะขอบคุณจขบ.ที่เป็นจุดเริ่มต้นของFW mailที่ดีๆอันนั้นและขอบคุณอะไรก็ตามที่ทำให้ฉันคลิ้กเข้ามาที่บล๊อคนี้..ในวันนี้..ขอบคุณจริงๆค่ะ

ขอให้มีความสุขในวันเสาร์(ที่ลมแรง และมีเมฆฝนอีกแล้ว)นะคะ

สวัสดีค่ะ....

ชีวิตเป็นเรื่องซับซ้อนเข้าใจยาก
... แต่ในความซับซ้อนนั้น
มันก็เรียบง่ายอย่างที่เรานึกไม่ถึง

............................

ขอบคุรที่ไปเยี่ยมที่บล็อกนะคะ
และขอบคุณที่อวยพร
"สุขสันต์วันหยุด นะคุณพี่พิม
ทุกข์อะไรอยู่ก็ขอให้คลายไปไวไว "

เช่นกันนะคะ คุณเอ๊ด

ทุกข์อะไรอยู่ก็ขอให้คลายไปไวไว
ขอให้มีความสุข วันหยุดเช่นกันค่ะ


จากใจค่ะ

สวัสดีวันเสาร์ ..ไม่ไช่นี่
มันวันอาทิตย์แล้วนี่นา ก่งก้งอีกแล้วเรา
สวัสดีแล้วกันค่ะ ไม่ได้อ่านอะไรดีๆ มาหลายวัน
วันนี้ลองแวะเข้ามา เลยได้อะไรกลับไปมากมาย
อีกแล้ว


จะมาบอกด้วยว่า ขอเชิญไปเยี่ยมเยือนที่ กล่องความทรงจำ ของเรา ถ้าพอมีเวลาว่างนะคะ

อ้อ..วันนี้..ไม่ใช่สิ เมื่อวานนี้ คุณเปิดเพลง
The end of the world
ทำให้เรานึกย้อนกลับไปตอนเรียน ป.ตรี
เพื่อนเรา..Melody of U ใช้เป็นเพลง Audition
ในการคัดเลือก TU Band
มันก็สิบกว่าปีมาแล้วเนอะ...
รู้สึกตัวเองผ่านช่วงเวลานั้นมานานแสนนานจริงๆ
...แล้วเลยทำให้นึกได้ว่า มิตรภาพระหว่างเรา
สองคน ก็ยาวนานเท่าเวลาที่ผ่าน
และมันก็ไม่เคยลดลงเลย ...
เราก็ได้แต่หวังว่านันคงจะยาวนานนนน...
จน The end of the world""" Forever

แต่นั่นแหละนะ มันก็ขึ้นอยู่กับความรักของคนสองคนจริงๆ
ไม่ควรยึดติดใช่ไหมว่ามันจะยาวนานไปแค่ไหน
แค่ใส่ใจความรู้สึก และถนอมน้ำใจกัน
มิตรภาพนี้ก็อาจจะยาวนาน ก็ได้ใช่มั้ยคะ

คงต้องราตรีสวัสดิ์แล้วค่ะ...
ไม่งั้นพรุ่งนี้ต้องหลับในห้องเรียนแน่ๆ

good night ka.

มีประโยคหนึ่งในหนัง IL MARE
ที่น่าสนใจมาก ... เขาบอกทำนองว่า ...
ที่เราต้องเจ็บปวดกับความรักน่ะ
ไม่ใช่เพราะมันจากไปหรอก
... แต่เพราะมันยังคงอยู่ต่างหาก

เป็นพี่เขียนเองเหรอเนี่ย มีคนมา post ประโยคนี้ในกระทู้ของม่อนตอนนั้น โหย..ประทับใจมากมาย ที่แท้ก็เริ่มต้นมาจากพี่นี่เอง

สุขไม่เที่ยง ทุกข์ก็ไม่เที่ยง นะพี่นะ มันเกิดซ้ำได้แต่คงอยู่ไปตลอดไม่ได้ อันนี้พี่ย่อมรู้ดีแต่ก้อขอให้หายไวๆ นะ

สวัสดีค่ะพี่ เคยได้รับอีเมลฉบับนี้มาไม่ต่ำกว่า 3 ครั้งแต่ค่ะ ยังอยู่ในอินบ๊อกซ์อยู่เลย เพิ่งจะมารู้วันนี้เองว่าพี่เป้นคนเขียน เขียนได้ดีมากๆเลยค่ะ เรื่อง อิล มาเร เป็นหนังอีกเรื่องนึงที่ยังจดจำได้ในทุกฉากนอกเหนือจากเรื่อง เดอะ คลาสสิก ค่ะ

มีความสุขมากๆค่ะ

Q Nuh ขอบใจสำหรับพลังโนบูตะนะคุณ





myouzhny เป็นเด็ก มธ. หรอกเหรอครับ
แล้วเพื่อนได้เป็นนักร้อง TU Band หรือเปล่า

ไว้พี่จะแวะไปเยี่ยมนะครับ


HoneyLemonSoda ก็มันไม่เข้ากันไง ถึงเอามาเทียบ



kittykitten ที่จริงคนแรกที่หยิบประโยคนี้มาใช้อ้างอิงให้พี่ได้ยิน
เป็นน้องคนนึงชื่อคุณ mink ครับ ที่พี่มีลิงค์อยู่ทางขวานี่แหละ
พี่ชอบใจ ก็เลยเอามาใช้อ้างอิงต่ออีกที



หวัดดีครับหมอ ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมและอวยพรครับ

ขอบคุณที่แวะไปให้ความคิดดีๆ ใน blog นะคะ ^_^ เพราะมุมมองดีๆ อย่างนี้ เลยเป็นคนดังสำหรับ fw mail ไปเลยนะค๊า

ขอ Add เป็นเพื่อนด้วยคนนะคะ เพราะนู๋คิดว่า พี่คงมีเรื่องดีๆ ให้คอยติดตามอ่ะค๊า

เพลงประกอบบล็อคครั้งนี้ดูเหมือนเศร้านะคะ
แต่ฟังแล้วไม่เศร้าเท่าที่ควร (เอ๊ะ ยังไง - -")

ที่แท้พี่ก็เป็นคนเขียนนี่เอง จำได้ว่าอ่านครั้งแรกในหนังสือ "เรื่องดีดี มีไว้แบ่งปัน" อ่านแล้วร้องไห้เลยอ่ะค่ะ เขียนได้ดีมากๆ

ปล* เป็นกำลังใจให้นะคะ
ปล2* ในบรรดาฟอร์เวิร์ดเมลล์ มีอันนี้แหละค่ะที่จำได้ขึ้นใจที่สุด ไม่ใช่เพราะมันถูกส่งมาแล้วหลายครั้ง แต่ว่ามันโดนที่สุดแล้ว

สวัสดีค่ะ พี่เอ๊ด ไม่ได้เข้ามาลงชื่อในนี้ตั้งนาน แต่ก็ติดตามอ่านตลอดเหมือนเดิมค่ะ ระหว่างที่เขียนอยู่นี่ก็รอฟังรายการพี่อยู่ (ขาดไม่ได้อีกเช่นกัน) อิอิ ตอนแรกว่าจะไม่แสดงตัวแล้วนะ กะจะแอบอ่านอย่างเดียว แต่มีคนเขียนพาดพิงถึง ก็เลยต้องเข้ามาซะหน่อย ขอยืมที่นิดนึงนะคะพี่เอ๊ด

myouzhny ไม่นึกว่าจะจำได้เลยนะเนี่ยว่าเราใช้เพลง the end of the world นี่ audition T.U.Band น่ะ เมื่อวานฟังที่พี่เอ๊ดเปิด ก็ยังนึกถึงตอนนั้นเหมือนกันเลย ว่าเราร้องไปได้ยังไงเนี่ย ออกจะเป็นคนขี้อายขนาดนั้น ขอบคุณเช่นกัน สำหรับมิตรภาพกว่าสิบปีที่เรามีให้กันจ้า

ตอบพี่เอ๊ดแทนเพื่อนด้วยค่ะ ตอนนั้น ปุ้มร้องเพลงนี้ ก็ได้ผ่านเข้ารอบค่ะ (ร้องเพราะนะเนี่ย เข้าตากรรมการ 555) แต่ไม่ได้เข้า T.U.Band หรอกค่ะ เพราะว่าตกรอบสองค่า

เพลง both side now ก็เพิ่งฟังพี่เปิดเมื่อวานเหมือนกัน ฟังแล้วรู้สึกเศร้าๆ ยังไงก็รู้ค่ะ นึกถึงตอนที่ดูเรื่อง love actually แล้วมีตอนนึงที่มีเพลงนี้ ตอนที่น้องสาว Hugh Grant (ในเรื่อง) แอบร้องไห้ แล้วก็เปิดเพลงนี้ น่ะค่ะ
แต่ยังไง ก็หวังว่าพี่เอ๊ดจะมีความสุขนะคะ ไม่เศร้าเหมือนอารมณ์เพลงเนอะ



เขียนจนรายการพี่มาแล้วล่ะ จะตั้งใจฟังค่ะ

แถมอีกนิดค่ะ
ชอบเรื่อง Il Mare ที่สุดเลย

ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

แต่ก็ขอให้เข้าใจกันด้วยดีนะคะ

อ่านจบแล้วต้องร้อง อ๋อ... เลยครับ โลกนี้ช่างกลมจริง ๆ ไม่คิดว่าจะได้เจอคนที่เขียน Fwd ฉบับนี้ ขอสารภาพว่าผมยังเซฟเก็บไว้อยู่เลยครับ ซึ้งกินใจจริง ๆ

แล้วจะแวะเวียนมาบ่อย ๆ นะครับ

มารับพรดีๆครับพี่

ไม่เคยได้รับ fwd mail นี้เลยค่ะ

..
ได้อ่านครั้งแรกในบลอคๆนึง
แล้วก็เจอคุณแอสตันที่นั่นด้วย

..
เนื้อความชัดเจนทุกถ้อยคำแล้ว
..
..
ครั้งแรกที่ฟังเพลงๆนี้ก็จากหนังดัง
เรื่องนั้นแหละค่ะ .. นั่งน้ำตาซึม
ความจริงก็คือความจริงแม้บ่อยครั้ง
ที่อาจมาพร้อมความเศร้าความเจ็บปวดใจ
แต่เราก็ไม่อาจปฏิเสธมันได้
..
แต่เมื่อรู้ตัวว่าทุกข์แล้ว
เชื่อว่ามันจะอยู่กับเราไม่นานค่ะ
เวลาบวกปัญญาจะพามันออกไปเอง
ขอให้โชคดีนะคะ

แปลกแต่จริง บางครั้งเข้ามาอ่านบล็อกนี้เหมือนเป็นคำตอบของปัญหาที่เผชิญอยู่เลย

อ่านแล้วได้แง่คิดดีครับพี่

แต่ก็....รู้สึกเหมือนกับว่าพี่กำลังประสบกับเหตุการณ์อะไรบางอย่าง

ไม่ว่าเหตุการณ์นั้นจะเป็นยังไง ก็ขอให้ทุกอย่างลงเอยได้ด้วยดีนะครับ

ปล.อันนี้เป็น Sense ของผมเองนะที่รู้สึก แต่ถ้าไม่ใช่ก็ขออำภัยด้วยนะครับ

อ่าน blog แล้วรู้สึกแปลก ๆ เหมือนกันค่ะ
แต่ไม่ว่าจะเกิดอะไรก็ตาม เรารู้ว่าคุณ aston ผ่านไปได้แน่ ๆ

(ถ้าเข้าใจผิดขออภัยนะคะ แหะๆ)


.
.

FWD MAIL เราได้มานานแล้วค่ะ
ชอบทุกประโยค ทุกตัวอักษร
พอรู้ว่าเป็นคุณ aston เขียน ไม่แปลกใจเลย ^^

ขอบคุณทุกท่านครับ

ผมไม่ได้ตอบรายบุคคลแล้วนะครับ
เพราะไปเยี่ยมท่านที่บล็อคเลย

สวัสดีค่ะ พี่เอ๊ด

ไม่เคยได้ Fw mail อันนี้
อาจจะเพราะด้วยปกติ ไม่ค่อยอ่าน Fw mail อยู่แล้ว ^___^"
อ่านๆดูแล้ว เป็นบทความที่ดีมากๆบทความนึงเลยนะคะ

ในส่วนเรื่องนั้น..
หวังว่าความทุกข์จะบางเบา และหายไปโดยเร็วนะคะ


วันนี้เอาเพลงรุ่นพี่เอ๊ดมาฝาก ไม่รู้เคยฟังหรือเปล่า

ถ้าเคย ร้องตามแล้วจะอารมณ์ดีมากๆ

.....แตม แต๊ม แต่ม

ยิ้มวันละนิด ยิ้มหน่อยเถอะนะ .. ยิ้มสิจ๊ะแล้วจะสุขใจ
ยิ้มวันละนิดให้จิตแจ่มใส โลกจะงามวิไลขอให้ยิ้มไว้ก่อน

ดูหนูน้อย ยิ้มให้หนูนิด.. งูมีพิษ ยิ้มให้พังพอน
นกตัวที่อิ่มยิ้มให้กับหนอน ..แมงกะชอนยิ้มให้ปลาดูก

ฮู้ ฮู ฮู้ ฮูวววว

(เนื้อถูกเปล่าไม่รู้ จำได้แค่นี้ตั้งแต่เด็กๆ อิอิ)

รมณ์ดียัง .. ถ้ายัง ร้องซ้ำอีกรอบ..รับประกันความสดใสค่ะ

ปล* พี่ aston คะ หนูไปทิ้งคำถามไว้แล้วค่ะ

ฝนตกอีกแล้วคะ..คุณเอ๊ด..แต่ก็สดชื่นจริงๆ..

จะไม่สดชื่นก็ตอนขับรถกลับบ้านนี้แหล่ะคะ..

อุตส่าห์หลบฝนพ้นแล้ว..แต่หลบรถติดที่อโศกไม่พ้นคะ..อิอิอิ

ฝันดีล่วงหน้านะคะ

...
ชีวิต...ก็เป็นแบบนี้
..........
เคยอ่านมาแล้วค่ะ ครั้งนึง
นานแล้ว ค่อนข้างเลือนลางในความทรงจำ
...
คล้ายคล้ายกับเรื่องอื่นอื่น ที่เวลาผ่านไป
ก็ค่อยค่อยเลือนลางไป...เช่นกัน
...
เพราะ...ชีวิตก็เป็นแบบนี้
...
สุขสันต์วันที่พระอาทิตย์ตก
ทางทิศตะวันตกอีกวันนึง
เช่นกันนะคะ

ปล.ลืมบอกไปว่า
จขบ.ถ่ายทอด
ทุกทุกความรู้สึกและ
หาทางออกให้กับคำถาม
ที่...ณ ตอนนั้น ตอบตัวเองไม่ได้
...
ได้ดีจริงจริงค่ะ

แม่ยกเพียบ อิอิ
แถมมีลูกอ้อนเรียกคะแนนสงสารอีก

ขิงแก่อย่างงี้ก็ฮ็อตวันยังค่ำ อิอิ

(มาแซวอย่างเดียวครับ)



เจ็บเพราะความรักยังคงอยู่
บางทีก็ไม่รู้ว่าดีหรือไม่ดี
--
Oakyman's Blog

เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป
และอื่นๆ อีกมากมายที่จขบ.เขียนได้ตรงใจไปหมดแล้ว
หนูได้ฟอร์เวิร์ดเมลทีไรลบทิ้งทุกที
เพื่อนหลายคนบอกว่า ระวังจะพลาดอะไรดีๆ
พลาดก็พลาด
แต่เมลนี้ถือว่าไม่พลาดเพราะได้อ่านจากบล็อกนี้
จขบ.สบายดีป่าวคะ
^^

มายกมือว่าเคยได้รับบทความนี้จาก fw mail บ่อยมากๆเลยล่ะค่ะ

เห็นด้วยกับที่พี่แอสตัน เขียนไว้เหมือนกันค่ะ ว่าการที่คนเราต้องเจ็บปวดกับความรักนั้น ก็เป็นเพราะความคาดหวังและการไม่รู้จักปล่อยวาง

ส่วนตัวแล้วเชื่อว่าถ้าเรารักแบบไม่ยึดติด ไม่คาดหวังว่าเค้าจะต้องทำดีตอบหรือรักตอบ ความรู้สึกเจ็บปวดจะไม่เกิดขึ้น จะมีแต่ความรู้สึกสุขจากการได้รักและการให้ ไม่ว่ารักนั้นจะจากเราไปแล้ว หรือจะยังคงอยู่ก็ตาม

โดยปกติแล้วก็เป็นคนไม่ยึดติด ไม่คาดหวังอะไรจากคนรักมากมายนัก ได้ก็ดี ไม่ได้ก็ไม่เป็นไร เป็นรักแบบเรื่อยๆสบายๆ เลือกทำในสิ่งที่เราสบายใจที่สุด

ตราบใดที่ยังมีความสุขที่ได้รัก ก็จะยังรักไม่ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นก็ตาม แต่ถ้าเมื่อไรรู้สึกว่าความรักนั้นทำให้ดัชนีความสุขและความสบายใจของตัวเองเริ่มลดลง ก็จะปล่อยรักนั้นไป จะไม่ดึงดันที่จะเก็บรักนั้นไว้กับตัวและจมปลักกับความทุกข์

ชีวิตคนเรานั้นสั้นนิดเดียว ทำไมจะต้องมาเสียเวลากับความทุกข์ใจที่เกิดขึ้นด้วย สู้เอาเวลานี้ไปเปิดโอกาสกับคนอื่นจะดีกว่า เผื่อบางทีคนอื่นที่ว่านี้อาจจะเป็นคนที่เรามีความสุขที่สุดที่ได้อยู่กับเค้าก็ได้

ข้างบนที่เขียนมานั้น ตอบเรื่องบทความของพี่นะคะ...

ส่วนเรื่องของพี่แอสตัน เราไม่รู้หรอกค่ะว่ามีอะไรเกิดขึ้น แต่สังเกตจากบล๊อกที่เขียนแล้วรู้สึกได้ว่าไม่สดใสเหมือนเคย ยังไงก็ขอให้พี่ข้ามผ่านเรื่องเหล่านี้ไปได้ด้วยดีนะคะ

ไม่น่าเชื่อเลย
วันก่อนรื้อห้องเพื่อเก็บหนังสือให้เรียบร้อย หลังจากที่ปล่อยห้องรกมานาน
แล้วก้อบังเอิญเจอกระดาษที่พิมพ์ข้อความนี้อยู่แผ่นหนึ่ง
นั่งอ่านไป ก้อย้อนอดีตไป.....
จำได้ว่าเมื่อสักสองปีก่อน ได้รับมาจาก ffm. เป็นไฟล์รูปภาพ
แต่อยากได้ข้อความในนั่น ไม่รู้ว่าจะทำยังไง....
เลยต้องปรินส์รูปนั้น...แล้วก้อมานั่งพิมพ์เองใส่ word แล้วก้อปรินส์ออกมาเก็บไว้

ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำงั้นไปเพื่ออะไร

กลับมา ณ วันก่อนที่นั่งอ่านข้อความนี้อีกครั้ง
เชื่อไหมค่ะว่า..คิดว่าคนที่เขียนข้อความนี้เป็นคุณ aston27 --ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน...หุหุ

ปล. ไม่ต้องกดไปที่บล๊อคนะคะ เพราะปิดไว้เนื่องจากอายเพราะไม่ได้อัพฯมานานมากกกกค่ะ

ปล.2 จริงๆเป็นแฟนคลับคุณ aston27 ตั้งแต่อยู่สวนลุม แล้วก็ตามมาที่นี่ด้วย แต่ไม่ค่อย comment ค่ะ ---ขี้เกียจล็อคอิน อิอิ

ปล.3 --สุดท้ายจริงๆ-- ขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้คุณ aston27 ผ่านพ้นปัญหานี้ไปได้นะคะ

แค่ได้ใส่ใจก็พอแล้วเนอะ

ขอให้เป็นช่วงเวลาเปลี่ยนผ่านที่ดีนะคะ

ผมก็ได้อ่าน fm นี้ครับ
แปลกดีที่วันนี้
มันนำผมกลับมาที่ต้นธารเลย

เขียนได้ดีจังครับ