The Ending Is The Beginning
หลายปีก่อน.. ผมเคยตอบกระทู้ผู้หญิงคนนึงใน mThai เธออยู่ในภาวะที่ทำใจไม่ได้ กับความสัมพันธ์ที่จบลง ผมเขียนไว้พอใช้ได้.. จนมีคนเอาไปทำ Fwd mail กันใหญ่โต เอาไปใส่รูป ใส่โน่น ใส่นี่ ส่งกันไปมาจนวันนึง ผมต้องอมยิ้มที่มันกลับมาถึงผม ไม่ได้กลับมาครั้งเดียว ไม่ได้กลับมาเวอร์ชั่นเดียว แต่มีถึงสามเวอร์ชั่น ในบล็อคแกงค์นี่ ก็เคยมีใครคนนึงเอาไปใส่ในบล็อคด้วย ผมเขียนไว้อย่างนี้ครับ มีประโยคหนึ่งในหนัง IL MARE ที่น่าสนใจมาก ... เขาบอกทำนองว่า ... ที่เราต้องเจ็บปวดกับความรักน่ะ ไม่ใช่เพราะมันจากไปหรอก ... แต่เพราะมันยังคงอยู่ต่างหาก ถ้าวันนี้คนสองคน ต่างหมดรักกันไป คงไม่มีใครต้องเสียใจมากนัก แต่กลับเป็นเพราะรักที่ยังอยู่ในใจคุณนั่นเอง ที่ทำให้คุณปล่อยวางลงไม่ได้ ธรรมชาติของรัก มักไม่ให้โทษแก่ใคร เพียงแต่อาจปรุงแต่งให้หัวใจพองฟูจนลืมนึกถึงความจริงที่ว่า มีวันที่รักมา ก็อาจมีวันที่รักไปได้ ความรักเป็นสิ่งสวยงาม หลายคนจึงอดหลงไหลได้ปลื้มกับมันไม่ได้ในยามที่มันอยู่ เรามักหลอกตัวเองว่า เพราะเรารักเขามาก เขาคงเห็นความดีความตั้งใจของเรา และรักเราตอบบ้าง ไม่มากก็น้อย และเมื่อเขาตอบรับรักของเรา ความฟูของหัวใจ มักทำให้เราก้าวล่วงไปถึงการรู้สึกยึดมั่น ว่าเขาเป็นส่วนหนึ่งของเรา เป็นเหมือนทรัพย์สินส่วนตัวทางใจอย่างหนึ่ง ที่จะต้องอยู่กับเราทุกครั้งที่เราต้องการ นานเท่าที่เราปรารถนา ความรู้สึกอันนี้แหละ คือจุดเริ่มของความเจ็บปวดทั้งมวล เพราะมันฝืนกฎธรรมชาติ ไม่ได้บอกว่า ... รักต้องลงเอยด้วยความเศร้าเสมอไป เพียงแต่ถ้าเขาจะอยู่ เขาจะไป จะรักคุณมากขึ้น คงเดิม หรือหดน้อยถอยลง ก็จะเป็นเพราะคนสองคน ไม่ใช่ความต้องการของเราฝ่ายเดียว หรือเขาฝ่ายเดียว ชีวิตเป็นเรื่องซับซ้อนเข้าใจยาก ... แต่ในความซับซ้อนนั้น มันก็เรียบง่ายอย่างที่เรานึกไม่ถึง เพราะไม่ว่าสิ่งไหน เรื่องอะไรสารพัดสารพัน ทุกอย่างล้วนแต่อยู่ในกฎเดียวกัน มันจะ เกิดขึ้น ... ตั้งอยู่ ... แปรสภาพ แล้วก็จบลง รักที่สมหวังอยู่กันจนแก่เฒ่า ก็หนีไม่พ้นกฏข้อนี้ เพราะวันหนึ่ง ไม่เราก็เขาก็ต้องตายจากกัน สิ่งสำคัญจึงไม่ได้อยู่ที่ว่า ... วันนี้เขาอยู่หรือจากไป สำคัญที่ว่า ... ช่วงที่เรามีเวลาอยู่ด้วยกัน ขอให้มีความทรงจำที่ดี ... ก็เพียงพอแล้ว อย่างน้อย เราก็ยังมีอะไรดีดีให้นึกถึง และยิ้มให้ความทรงจำนั้นได้ ถึงวันนี้จะยังร้องไห้ ก็คงไม่กระไร เพราะชีวิตก็เป็นแบบนี้ มีวันที่เลวร้าย มีวันที่สวยงาม มีวันที่ว่างเปล่า สุขก็อยู่กับเราไม่นาน ทุกข์ก็อยู่กับเราไม่นาน สุขเคยแวะผ่านมาแล้วก็ไป ทุกข์ก็เป็นเฉกเช่นกัน นั่นเป็นยุคแรกๆ ที่ผมเริ่มตอบกระทู้ โดยอาศัยหลักธรรมะของพระพุทธเจ้ามาแทรกไว้ ผมขอใช้โอกาสมอบข้อเขียนอันนี้ ให้น้องสาวท่านนึง ผมอยากบอกว่า.. ผมเข้าใจ ผมรู้ว่า เท่านี้คุณก็เป็นทุกข์มากแล้ว กับสิ่งที่คุณทำไป เรื่องผิด เรื่องเป็นคนไม่ดี ไม่ใช่ประเด็นใหญ่ ผมไม่ถือ อย่าแปลกใจที่ผมจะสงบนิ่ง ยิ้ม.. และไม่โกรธ เพราะอย่างที่ผมเคยบอกว่า.. ผมไม่รู้ว่าเรื่องของเรามันจะเป็นอย่างไร รู้แต่ว่า ผมจะทำหน้าที่ของผมให้ดีที่สุด ให้คุณมีความสุข นั่นคือความคาดหวังเดียวที่ผมมี ฉะนั้น.. เมื่อมันมาถึงจุดนี้.. ผมก็ตอบตัวเองได้ว่า ผมทำดีที่สุดแล้ว ไม่มีอะไรที่ผมต้องเสียใจ ไม่มีอะไรที่จะต้องแบกไว้ แต่ถามว่า.. เราควรจะต่อว่าต่อขานกัน ให้เจ็บช้ำน้ำใจ ต้องซ้ำเติมให้อีกฝ่ายเสียใจ เพื่อความสะใจของเราไหม ..ตอบตรงนี้ได้ว่า ไม่ควรครับ ระหว่างการเดินทางไป กัวลาลัมเปอร์เที่ยวนี้ ตอนก่อนเครื่องจะบินขึ้น แอร์เขาสาธิต Safety Emergency อยู่ ผมนึกเล่นๆว่า ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นมา ผมควรจะเตรียมใจอย่างไรบ้าง ยังจะมีอะไรที่มีความหมายกับชีวิตผมไหม เมื่อผมจากไป จะสำคัญไหมว่า ผมขับรถอะไร บ้านหลังใหญ่ไหม มีเงินเท่าไหร่ ทำงานอะไร รูปหล่อไหม แฟนชื่ออะไร มีหนังสือไหนเขียนชมมั้ย หรือมีคนเข้าใจผมไหม แล้วผมก็พบว่า ไม่มีเลย.. ผมก็ต้องไปเริ่มจุติในภพใหม่ เริ่มต้นใหม่หมด เว้นเสียแต่ปัญญาจากการวิปัสสนา และกรรม ที่ติดตัวไป ชีวิตเป็นเรื่องไร้สาระ ว่างเปล่าโดยธรรมชาติ แต่ธรรมชาติที่ไร้สาระ และว่างเปล่านั้นแหละ ที่อุดมไปด้วยปัญญา ให้เราตักตวง ขึ้นอยู่กับว่า เราจะเรียนรู้จากมันแค่ไหน เราจะเลือกจัดการกับความไร้สาระ และว่างเปล่าอย่างไร เหมือนเช่นที่ผมเชื่อคำของพระพุทธเจ้าว่า.. ทุกอย่างที่มีการเกิดขึ้น ย่อมมีความดับไปเป็นธรรมดา จุดอ่อนของมนุษย์ .. ไม่ได้อยู่ที่เราต้องอยู่ภายใต้กฏข้อนี้ แต่อยู่ตรงที่.. เราไม่ยอมรับมันและคาดหวังว่า สิ่งดีๆบางสิ่ง จะต้องคงอยู่สม่ำเสมอตลอดไป เมื่อทุกสิ่งไม่เป็นไปดังหวัง เราก็มักจะเสียใจ แค้นเคือง โทษคนโน้น คนนี้ โทษตัวเอง แต่ไม่ได้ลืมตาขึ้นมามองว่า ธรรมชาติของสรรพสิ่ง มันก็เป็นแบบนั้นแหละ มันไม่ได้มีแต่เรื่องร้ายๆหรอก เรื่องดีๆก็มีอยู่ ในวันที่เลวร้ายที่สุด.. พระอาทิตย์ก็ยังขึ้นทางทิศตะวันออก ตกทางทิศตะวันตก เราก็ยังหายใจเข้าแล้วก็ออกสลับกัน ตามปกติ ถ้าหัวใจยังเต้น เลือดยังสูบฉีด ชีวิตยังดำเนินไป สิ่งดีๆก็ยังเกิดขึ้นได้ ฉะนั้น.. อย่าเสียใจที่ชีวิตเป็นเรื่องไร้สาระ หาอะไรแน่นอนไม่ได้ เพราะความไร้สาระของมันนี่แหละ คือสิ่งที่มีสาระที่สุด ขอให้เธอคนนั้น โชคดีนะครับ.. รวมถึงคุณผู้อ่านทุกท่านด้วย
Create Date : 30 มิถุนายน 2550
Last Update : 6 กรกฎาคม 2550 0:28:57 น.
44 comments
Counter : 5630 Pageviews.
โดย: aston27 วันที่: 30 มิถุนายน 2550 เวลา:10:00:57 น.
โดย: kwan (kwannoi ) วันที่: 30 มิถุนายน 2550 เวลา:10:48:45 น.
โดย: สะพานดาว วันที่: 30 มิถุนายน 2550 เวลา:11:11:59 น.
โดย: MaRiMeKKo วันที่: 30 มิถุนายน 2550 เวลา:11:37:55 น.
โดย: ฟ้าคงฯ (ฟ้าคงสั่งมา ) วันที่: 30 มิถุนายน 2550 เวลา:13:07:27 น.
โดย: Hobbit วันที่: 30 มิถุนายน 2550 เวลา:16:28:14 น.
โดย: MuHN วันที่: 30 มิถุนายน 2550 เวลา:18:12:56 น.
โดย: รอยคำ วันที่: 30 มิถุนายน 2550 เวลา:18:36:35 น.
โดย: ป้าหู้เองจ่ะ (fifty-four ) วันที่: 30 มิถุนายน 2550 เวลา:18:51:26 น.
โดย: Takeaway วันที่: 30 มิถุนายน 2550 เวลา:20:31:47 น.
โดย: pipim วันที่: 30 มิถุนายน 2550 เวลา:21:50:28 น.
โดย: Q.NUH วันที่: 30 มิถุนายน 2550 เวลา:23:25:31 น.
โดย: myouzhny วันที่: 1 กรกฎาคม 2550 เวลา:0:45:13 น.
โดย: kittykitten วันที่: 1 กรกฎาคม 2550 เวลา:4:09:47 น.
โดย: aston27 วันที่: 1 กรกฎาคม 2550 เวลา:8:53:15 น.
โดย: bongboeaw วันที่: 1 กรกฎาคม 2550 เวลา:11:27:34 น.
โดย: Hobbit วันที่: 1 กรกฎาคม 2550 เวลา:13:36:08 น.
โดย: getterTu วันที่: 1 กรกฎาคม 2550 เวลา:16:32:22 น.
โดย: azamiya วันที่: 1 กรกฎาคม 2550 เวลา:19:10:01 น.
โดย: drmoo วันที่: 1 กรกฎาคม 2550 เวลา:19:52:06 น.
โดย: Tony KooN (tk_station ) วันที่: 1 กรกฎาคม 2550 เวลา:22:40:06 น.
โดย: ไหมจันท์ วันที่: 2 กรกฎาคม 2550 เวลา:0:29:49 น.
โดย: aston27 วันที่: 2 กรกฎาคม 2550 เวลา:0:31:34 น.
โดย: ยิ้มหวานฯ (joyaccy ) วันที่: 2 กรกฎาคม 2550 เวลา:18:43:22 น.
โดย: Oakyman วันที่: 3 กรกฎาคม 2550 เวลา:1:32:27 น.
โดย: P-PRESENT วันที่: 3 กรกฎาคม 2550 เวลา:17:51:30 น.
โดย: myouzhny วันที่: 4 กรกฎาคม 2550 เวลา:16:52:43 น.
โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 8 กรกฎาคม 2550 เวลา:7:47:34 น.
เพลงนี้ชื่อ Both Sides Now โดย โจนี่ มิทเชลล์
ผมเคยพูดถึงไว้ครั้งนึง ในบล็อคนี้ครับ
https://www.bloggang.com/mainblog.php?id=aston27&month=14-03-2006&group=2&gblog=45
ลองไปทัศนากันได้ตามอัธยาศัยนะครับ