ตกสายสักหน่อย ผมก็แบกเป้ออกจากโรงแรมมายังสถานีขนส่งจังหวัดมุกดาหารล่ะครับ ซึ่งสถานีขนส่งแห่งนี้จะคึกคักในช่วงบ่าย เย็น เพื่อนำผู้ดดยสารไปยังกรุงเทพฯ ภาคใต้ ภาคตะวันออก แม่สอด และเชียงใหม่
ส่วนตอนกลางวันจะมีรถประจำทางไปยัง จ.อุบลราชธานี อำนาจเจริญ นครราชสีมา ขอนแก่น สกลนคร และ จ.นครพนม
สำหรับคันบักเอ้บคันนี้ ผมไม่ได้นั่งหรอกครับ มีรถตู้ไปอำนาจเจริญจอดรอรับอยู่พอดี แถมออกเดินทางหลังจากผมขึ้นรถอีกด้วย
ราวชั่วโมงเศษต่อมา ผมก็ถึง จ.อำนาจเจริญ และสอบถามเรื่องที่พักกับคนขับมอเตอร์ไซต์รับจ้างว่าตรงไหนอยู่ใกล้ตลาดร้านรวง สถานที่กินมากที่สุด ?
แกคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วก็ดีดนิ้วมือแป๊ะ บอกว่า งั้นที่โรงแรมอำนาจเจริญโฮเต็ล
พอเห็นที่พักเข้าจริง คงจะเป็นโรงแรมที่เคยรุ่งเรืองตั้งแต่สมัยน้าของผมย้ายจาก อ.ท่าสองยาง จ.ตาก มาเป็นปลัดอำเภอที่นี่ในภาคอีสานเป็นแน่แท้
แต่ก็เอาเถอะ อยู่ใกล้ตลาดจริงอย่างที่เขาว่า แถมตอนเย็นยังมีร้านอาหารโต้รุ่งอยู่ใกล้ๆ โรงแรมอีกด้วย
พอจัดแจงปลงข้าวของเสร็จ ก็เดินไปหามื้อกลางวันที่ตลาดสดอำนาจเจริญกันหน่อย
ระหว่างที่รอมื้อกลางวันอยู่นั้น ผมก็หยิบไม้เซลฟี่ติดกับกล้องมือถือ เตรียมจะถ่ายรูปบรรยากาศในตลาด พอดีแม่ค้าที่ผมสั่งข้าวเหลือบมาเห็นเข้า ก่อนที่จะเอ่ยถามด้วยความฉงน
"ไม้เก๋าหลังแม่นบ่ ?"
ต้องเสียเวลาอธิบายอยู่สักพัก แถมมั่วนิ่มถ่ายรูปในตลาดไว้ด้วย ทำเอาแกหัวเราะชอบใจ
แถมซ้ำด้วยกล้องจริงอีกหนหนึ่ง แต่บรรดานายแบบและนางแบบประจำโต๊ะ ต่างลุกไปหมดแล้ว
บริเวณถนนชยางกูร ตัดกับทางหลวงแผ่นดินหมายเลข ๒๐๒ จาก จ.ยโสธร ไป อ.เขมราฐ จ.อุบลราชธานี ยามเย็น ขณะที่ผมกำลังโซ้ยเมีย ๔ บะหมี่เกี๊ยว ก่อนกลับเข้าที่พักเพื่อพักผ่อนต่อไป
ต้องขออภัยที่ไม่ได้ขับรถมาเอง เลยทำได้แค่นอนจังหวัดแห่งละคืนสองคืนเท่านั้นครับ แถมเก็บภาพไม่ได้มากอีกด้วย
วันที่: 27 มีนาคม 2560 เวลา:12:39:04 น.
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [