Konnichiwa Nihon no densha (12) วันนี้มีรายการชมรถจักรไอน้ำประวัติศาสตร์ รุ่น D-51 ญาติของรถจักรรุ่น "มิกาโด" บ้านเรา ประจำการอยู่ที่ญี่ปุ่น ทำขบวนเฉพาะบนเส้นทางสายชิน เอ็ตสึ ระหว่างสถานีทากาซากิ - โยโกะกาวะ แต่เป็นช่วงฤดูกาลนะครับ เพื่อให้ทันการชมขบวนรถดังกล่าว ชาวคณะ จึงเร่งออกจากที่พักแต่เช้าตรู่ ตรงไปที่สถานีรถไฟนากาโนะ และโดยสารรถไฟด่วน ชิน กังเซ็น อาซามะ ย้อนกลับไปตามเส้นทางเมื่อวาน ลงที่สถานีทากาซากิ เพื่อชมรถไฟขบวนนี้ที่นั่น  ยามเช้า มองจากห้องพักที่เมืองนากาโนะ แค่ตีห้า ท้องฟ้าก็สว่างไสวแล้ว  ที่จอดรถสาธารณะ มีป้ายบอกสนนราคาด้วย  หน้าสถานีนากาโนะ มีชื่อห้างสรรพสินค้าที่ตั้งอยู่เคียงข้างชัดเจน  มองไปข้างหน้า มีทิวเขาเป็นฉากหลังอยู่ไกลๆ  ก้มมองไปยังลานหน้าสถานีครับ  เดินเข้าสู่ภายในสถานีกันดีกว่า  ติดใจป้ายประชาสัมพันธ์เมืองครับ ช่วงหน้าหนาว จะเป็นแหล่งชุมนุมเล่นสกีหิมะทีเดียว  จำได้ว่าชาวคณะติดใจร้านขายโซบะเจ้านี้ ที่ชานชาลาสถานีนากาโนะ เลือกรายการ กดปุ่มหยอดเหรียญ แล้วส่งใบให้กุ๊กประจำร้านดู ยืนรอประมาณ 5 นาที ได้ทานโซบะร้อนๆ สมใจ แต่มีช่วงเวลาพักให้คนขายไปทำธุระส่วนตัวด้วย หมายตาไว้ชิมตอนกลับมาถึงนากาโนะ ก่อนที่จะเดินทางต่อไปยังนาโกยา  คิดว่าเป็นห้องสมุดสำหรับเด็กๆ เหมือนที่การรถไฟฯ จัดทำอยู่ในขณะนี้  เส้นทางรถไฟด่วนซิน กังเซ็น ช่วงสถานีนากาโนะ - ทากาซากิ  บรรยากาศในเช้าวันนั้นฟ้าโปร่ง ถึงแม้อากาศจะค่อนข้างเย็นบ้างก็ตาม  แค่เห็นป้ายอักษรเบรล คงจะเดาได้ว่ากำลังนั่งชิน กังเซ็นรุ่นใด ?  สองข้างทางที่เห็นได้ไม่บ่อยนัก เพราะขบวนรถมักเข้าอุโมงค์  ราวสองโมงเช้า เราเข้าสู่ตัวเมืองทากาซากิแล้วล่ะครับ  เป็นชุมทางรถด่วน ชิน กังเซ็น จากโตเกียว ไปนิอิกาตะ และคะนาซาวะ ด้วยสิ  ผู้โดยสารค่อนข้างพลุกพล่านทีเดียว  เมืองทากาซากิ ขึ้นชื่อจากการเป็นถิ่นกำเนิดของตุ๊กตาดารุมะ ซึ่งเป็นตัวรูปไข่สีแดงจ้ำม่ำเป็นมงคล ตามตำนานพื้นบ้าน ตุ๊กตานี้ได้รับแรงบันดาลใจจากปราชญ์ชาวพุทธชื่อดังนามโพธิธรรมที่ขาของเขาพิการ เพราะทำสมาธินานเกินไป สถานีแห่งนี้ เต็มไปด้วยตุ๊กตาดารุมะทุกขนาดและสีสัน ซึ่งตั้งอยู่ตามร้านขายของที่ระลึกจำนวนมาก  มีป้ายประชาสัมพันธ์ถึงการเดินขบวนรถจักรไอน้ำนี้เห็นได้แต่ไกล  ชาวคณะเดินเข้าช่องขวาสุด เพื่อแสดงบัตร JR Rail Pass ให้เจ้าหน้าที่สถานีดูตามระเบียบ  มีป้ายบอกกำหนดเวลาเดินรถให้ผู้ที่ผ่านไปมาได้เห็นด้วยครับ  ชานชาลาอยู่ชั้นล่าง ต้องลงบันไดเลื่อนล่ะ  พอได้เวลา ขบวนรถจักรไอน้ำย้อนยุคได้แล่นเข้าเทียบชานชาลา ให้บรรดาตากล้องเก็บภาพกันโกลาหล  ผู้ที่จองตั๋ว ต่างพากันขึ้นขบวนรถ  แฟนรถไฟไทยอย่าคิดว่าเป็นชนกลุ่มน้อยนะครับ แฟนรถไฟญี่ปุ่นมีมากกว่าเราหลายเท่า  พอผู้โดยสารขึ้นรถหมดแล้ว รถจักรพร้อม ก็เร่งสตีมออกจากสถานีกันล่ะ  ตามสิครับ.... แต่ไม่ใช่สาวคนนี้ ขึ้นรถไฟตามขบวนรถจักรไอน้ำไปยังสถานีโยโกะกาวะต่างหาก  ได้ภาพรถซ่อมบำรุงทางอีกคันแล้ว  เส้นทางรถไฟ local line ช่วงสถานีคากาซากิ - โยโกะกาวะ  สภาพท้องทุ่ง ซึ่งเส้นทางรถไฟสายนี้ได้ตัดขึ้นใหม่แทนเส้นทางเดิมที่อยู่บนเขา และเป็นเส้นทางที่มีรางฟันเฟืองอยู่ตรงกลางด้วย แนวเส้นทางเดิมที่ยกเลิกไปนั้น กลายเป็นทางเดินเท้าชมธรรมชาติตามป่าเขาแทน  ถึงปลายทางที่สถานีโยโกะกาวะแล้วครับ ยังทันพิธีฉลองรับขบวนรถของชาวบ้านพอดี  เมื่อเก่ากับใหม่จอดคู่กัน  ขอเซลฟี่ไว้สักหน่อย แต่แรงตกแล้ว อิ อิ  ฝีมือคนทำอาจไม่ละเอียด แต่แสดงให้ถึงเส้นทางสายเดิมได้เป็นอย่างดี  รางกลางที่เป็นฟันเฟืองเสริมแรงฉุดครับ  ส่งท้ายบรรยากาศที่สถานีโยโกะกาวะแห่งนี้  ส่วนบรรดาผู้มาเยือนทั้งหลาย ต่างแยกย้ายกันกลับ  อย่าว่าแต่ชาวคณะเลย แม่แต่ฝรั่งมังค่าบินมาไกลตั้งครึ่งซีกโลก ยังให้ความสนใจกับขบวนรถพิเศษไอน้ำย้อนยุคนี้  ขากลับ ทาง JR ได้จัดรถบัสให้บริการรับส่งนักท่องเที่ยวไปยังสถานีคารุอิซาวะซึ่งมีขบวนรถด่วน ชิน กังเซ็น หยุดรับเพื่อไปยังสถานีนากาโนะอีกด้วย  สำหรับชาวคณะนั้น ค่าโดยสารรวมกับค่ารถไฟอยู่แล้วครับ  ขณะที่รถออกจากสถานีโยโกะกาวะ อ.วิรัตน์เหลือบเห็นอุทยานรถไฟกลางแจ้งที่สร้างเพิ่มเติมภายหลัง ถึงกับบ่นถ้ารู้ว่ามี จะอ้อยอิ่งขอชมดูอีกสักพักใหญ่ๆ ก็ได้  เส้นทางรถยนต์จากสถานีโยโกะกาวะ - สถานีคารุอิซาวะ  เส้นทางลงเขาที่คดเคี้ยวลัดเลาะไปตามเชิงเขา Japanese Alps นี้ ค่อนข้างแคบ พขร.ต้องมีทักษะในการขับรถใหญ่ผ่านเส้นทาง  มีเส้นทางเดินเท้า สำหรับนักท่องเที่ยวที่ชื่นชอบบรรยากาศธรรมชาติด้วย  บางช่วง จะไปใช้แนวเส้นทางรถไฟเก่า ที่รื้อถอนรางไปแล้ว ปรับเป็นเส้นทางเดินเท้า พร้อมจัดทำที่พักเป็นระยะๆ  แต่ถนนบางช่วง เจอรถใหญ่สวนขึ้นมาพอดี ต้องถ้อยทีถ้อยอาศัยขยับรถให้หลีกกันได้ ถึงจะเดินทางต่อไป  ถึงสถานีคารุอิซาวะโดยสวัสดิภาพ  ชาวคณะต้องย่ำเท้าต่ออีกนิดหนึ่ง ไปยังอาคารสถานีที่เห็นอยู่ตรงหน้า  ร้านค้าหน้าสถานี  ภายในอาคารสถานีคารุอิซาวะ  พักสายตากับป้ายโฆษณาสวยๆ ที่ชานชาลาสักหน่อย  เส้นทางรถด่วน ชิน กังเซน ระหว่างสถานีคารุอิซาวะ - สถานีนากาโนะ  ระหว่างทางของเทือกเขา Japanese Alps ระหว่างทางกลับนากาโนะ  ผ่านสถานีซากุดะเอะระ ซึ่งตัดกับเส้นทางสายคูโอมิ  สภาพขบวนรถด่วน ชิน กังเซ็น อะซามะ ในวันนี้ นั่งนิ่ม สบายเช่นเดิมครับ  สถานีอูเอะดะ ซี่งทางรถไฟชิน กังเซน ช่วงหลัง จะมีการสร้างประตูอัตโนมัติเช่นเดียวกับรถไฟฟ้าบ้านเรา กันอุบัติเหตุผู้โดยสารพลัดตกลงไปนอกเขตชานชาลา  ถึงสถานีนากาโนะแล้ว  หลังจากอิ่มอร่อยกับร้านโซบะที่หมายตาไว้ตั้งแต่เช้าแล้ว ชาวคณะชวนกันมานั่งรอขบวนรถด่วน Limited Express ชินาโนะ ซึ่งจะออกเดินทางไปยังสถานีนาโกยา โดยไม่ผ่านมหานครโตเกียว ในเวลา 14.04 น. ครับ... อาศัยพักพิงร่วมกับผู้โดยสารอื่นๆ ที่ห้องพักผู้โดยสาร โดยมี Digital TV. จอเบ้อเริ่ม ซึ่งทางสถานีเปิดดูให้คลายเบื่อไปพลางๆ  ก็ขยับกล้องเก็บภาพจากบอร์ดไฟโฆษณาไปพลางๆ เป็นภาพโฆษณาของบริษัทก่อสร้างที่เคยมารับงานในบ้านเราเมื่อหลายปีมาแล้ว  โฆษณาร้านอาหารสวยๆ ก็มีด้วยนะ  คิดว่าเป็นชาญี่ปุ่นครับ เดาจากกระป๋องบรรจุ  โฆษณาข้าวญี่ปุ่น ซึ่งผมติดใจกับภาชนะบรรจุที่ทำด้วยไม้ สามารถถอดเป็นชิ้นส่วนออกล้าง และจัดเก็บได้สะดวก  เดี๋ยวหาว่าเป็นการโฆษณาแฝง หันมาดูการถ่ายทอดแข่งขันอเมริกันฟุตบอล ซึ่งเป็นมรดกที่ทหารอเมริกันถ่ายทอดไว้ให้ ก่อนที่จะถอนกำลังออกไปบ้านเกิดคราวสิ้นสุดสงครามโลกครั้งที่ 2 ดูแล้ว ลืมไปว่าเคยดูสมัย TV. ยังเป็นระบบ 525 เส้นและ 625 เส้น แต่กลายเป็นระบบ Digital ที่เป็นภาพคมชัดมากมาย และเครื่องรับจะมีขนาดใหญ่เท่าใดก็ได้ เราแก่ตัวแล้วจริงๆ
แวะมาเยี่ยมครับ
โดย: **mp5**
  วันที่: 25 กุมภาพันธ์ 2563 เวลา:21:28:20 น. |
บทความทั้งหมด
|
|||||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [