หายเงียบไปนานหน่อย มาชมต่อเลยครับ
พอลูกทัวร์พอได้นั่งเรือแล้ว ต่างก็รื่นเริงสดชื่นอย่างที่เห็นล่ะครับ
การพายเรืออาจแตกต่างจากเราที่เคยเห็น คงเป็นเพราะพายหลายหน เลยใช้เท้าแทน แถมพายได้เก่งด้วยสิ
ออกจากท่าได้ ก็ออกสู่ทุ่งนาล่ะครับ
ผมนับถือฝีมือการทำนาที่นี่ เพราะปลูกริมฝั่งที่น้ำกำลังเจิ่งไปจนถึงหุบเขาข้างใน
เข้าไปในหุบเขาเรื่อยๆ มีบ้านชาวประมง ตั้งอยูใต้โพรงถ้ำด้วย
ผ่านผาใหญ่ มีวัดอยู่ข้างบนนั้น นึกถึงนิยายกำลังภายในจังเลย
แล้วก็เป็นไฮไล้ท์ของทริปนี้ เลียบหุบเขา ก่อนลอดถ้ำแห่งแรก
เพดานถ้ำสูงพอสมควร ไม่ต้องก้มศรีษะหรอกครับ ดูๆ เหมือนถ้ำลอด อ่าวพังงา
บ้านชาวประมงอยู่ใต้หน้าผาด้านขวามือนั่นแหละครับ แข็งแรงดีด้วยสิ
ลอดถ้ำแห่งที่สองแล้วครับ
สวนกับเรือที่นำนักท่องเที่ยวกลับลงมา แสดงว่าใกล้ปลายทางทุกขณะ
ลอดถ้ำที่สาม ถ้ำแห่งสุดท้ายก่อนถึงปลายทาง
พอลอดถ้ำแห่งสุดท้าย เจอพ่อค้าแม่ขายรอจำหน่ายสินค้าแก่นักท่องเที่ยวอยู่หลายลำล่ะครับ
สินค้าที่มีจำหน่ายก็ไม่มากมายใหญ่โต มีผลไม้ กล้วยไม้ เสื้อยืด น้ำอัดลมกระป๋อง ลูกอม และของเล็กๆ น้อยๆ
แต่ผลไม้ สู้บ้านเราไม่ได้
ไม่เฉพาะเรือพ่อค้าแม่ขายเท่านั้น แม้แต่เรือที่นั่งไปก็มีสินค้าขายเช่นกัน โดยเก็บไว้ในหีบโลหะตรงคนพายเรือ แต่ไม่เซ้าซี้มากจนกระทั่งเป็นเรื่องเป็นราวถึงเจ้าหน้าที่บนท่าหรอกครับ
ระหว่างที่ลอยลำซื้อขายสินค้าโดยมีน้องของผมเป็นลูกค้านั้น ผมก็ลองกล้องไปพลางๆ ด้วย
คราวนี้สวนกับเรือนำนักท่องเที่ยวชุดใหม่ขึ้นมาบ้างล่ะ
ที่ จ.นิงบิ่งห์ (Ninh binh) มีสินค้า OTOP ที่ขึ้นชื่ออย่างหนึ่ง คือ แพะ ครับ
เจ้าของนามกำลังเล็มหญ้าอย่างสบายใจบนหน้าผา คงไม่หล่นลงมาหรอกน่า
ใครว่า ตามก๊อก บิ๊กด๋ง (Tam Coc-Bích Dong) หรือ ฮาลองบกเวียตนาม ไม่มีเสน่ห์ ?
หากเห็นรูปนี้อาจเปลี่ยนใจก็ได้
มีวัดจีน อยู่ริมท่าน้ำครับ
ธงที่อยู่บนเสานั้น หากเห็นที่ไหนในแผ่นดินเวียตนามล่ะก็ นั่นแหละ ที่ตั้งวัดหรือศาลเจ้าล่ะ
คราวนี้ก็เป็นเวลา freetime ให้ลูกทัวร์ได้มีโอกาสช้อปปิ้งกันล่ะ
น้องผมลองสวมหมวกกะโล่ มีเครื่องหมายกองทัพเวียตนามเหนือติดอยู่ด้วยแฮะ
คงไม่สงวนลิขสิทธิ์ หรือเลิกใช้ไปแล้วก็ได้
ผมได้ยินว่า ราคาเนื้อตามท้องตลาดเวียตนามนั้น มี หมู ราคาต่ำสุด และก็เป็ด ไก่ วัว หมา และก็ แมว มีราคาสูงสุด
ถ้าไม่รักกันจริง ไม่ได้มีโอกาสได้กินหรอก แถมไม่มีจำหน่ายทั่วไปอีกด้วย
ตัวนี้รอดจากหม้อตุ๋นได้อย่างไรก็ไม่รู้ ? นับว่าเป็นภาพที่หาได้ค่อนข้างยากในเวียตนาม
ไม่ใช่เพียงคณะเราที่เข้ามาเยือน ตามก๊อก บิ๊กด๋ง (Tam Coc-Bich Dong) เท่านั้น ยังมีคณะทัวร์หลายคณะเข้ามาแวะเวียนไม่ขาดสาย
บางรายประเภทแบกเป้ ฉายเดี่ยว นั่งรถประจำทางเข้ามาก็มี
ค่ำนี้ คณะทัวร์พักที่โรงแรม Huang son เมืองนิงบิ่งห์ (Ninh binh) ซึ่งอยู่ด้านเหนือเมือง
เป็นภาพจากชั้นที่พักอยู่ครับ
วันที่: 30 กรกฎาคม 2556 เวลา:13:23:08 น.
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [