Konnichiwa Nihon no densha (10) วันนี้ชาวคณะออกเดินทางกลับจากฮอกไกโดกลับมายังเกาะฮอนชู ตามกำหนดการ จะขึ้นรถด่วน Limited Express โฮกุโตะ จากสถานีซัปโปะโระ มายังสถานีฮาโกะดะเตะ ซึ่งอยู่ทางใต้ของเกาะฮอกไกโด ก่อนที่จะขึ้นรถด่วน ซิน กังเซน จากสถานี ชิน ฮาโกะดะเตะ โฮกุโตะ ลอดอุโมงค์เซกัง มายังสถานีเซ็นได ต่อรถด่วนซิน กังเซ็น ยามาบิโกะ ไปยังสถานีสถานีโอมิยะ แล้วต่อรถด่วนช่วงสดท้าย ชิน กังเซ็น คากะยากิ ไปลงที่สถานีนากาโนะ เรียกว่า เดินทางกันค่อนประเทศเลย ตอนนี้ ขอลงเพียงช่วง ซัปโปะโระ - ฮาโกะดะเตะก่อน  เช้านี้ ตื่นตั้งแต่เวลาตีห้าเช่นเคย ก่อนที่จะลากกระเป๋าไปตามฟุตบาทเพื่อลงสถานีรถใต้ดิน เดินทางไปยังสถานีซัปโปะโระ อากาศที่เคยครึ้มเมื่อวานนี้ เริ่มสว่างสดใสขึ้น แถมได้ยินเสียงอีการ้อง ทำให้นึกถึงการ์ตูนญี่ปุ่นขึ้นมาทันใด  เบ็นโตะมื้อเช้านี้ น่ากินไหมครับ ? อ.วิรัตน์บอกว่าอาหารประเภทนี้จะขายดีมาก เหมาะสำหรับผู้เดินทาง และราคาจะลดลงเกือบครึ่งในช่วงเย็น เพราะผู้ผลิตต้องการให้อาหารสดเสมอ วันต่อวัน  เส้นทางขากลับในวันนี้ เริ่มด้วยรถด่วน Limited Express ซูเปอร์ โฮกุโตะ จากสถานีซัปโปะโระ มายังสถานีฮะโกะดะเตะก่อน นั่งจนสุดทางเลย  ขอบันทึกภาพไว้เป็นที่ระลึกกันหน่อยว่า มาได้ยังไง ? ไกลถึงเกาะฮอกไกโด  ขบวนรถที่จอดอยู่ในย่านสถานีนาเอะโบะ  สีสันสะดุดตา แถมให้อีกคันครับ  คุณณพบอกว่า ถ้าตีเส้นช่องจอดแบบเว้นช่องว่างนี้ จะอำนวยความสะดวกในการเปิดประตูรถ โดยไม่ชนกับคันที่จอดข้างๆ แต่เราต้องจอดให้ตรงข่องด้วยนะ  โบสถ์ทางคริสต์ศาสนาหลังใหญ่โตทีเดียว  เลียบแม่น้ำนบโปะโระ  จากการสังเกต ชาวบ้านมักจะสร้างความอบอุ่นใก้กับบ้านเรือนตามยุคสมัย เช่น สมัยเก่า จะเป็นเตาผิงโดยใช้ไม้หรือถ่านหินเป็นเชื้อเพลิง สมัยถัดมา จะใช้เตาผิงใช้น้ำมัน หรือใช้แก๊ส โดยมีถังเติมอยู่ภายนอกอาคาร และสมัยปัจจุบัน จะใช้ heater ไฟฟ้าครับ  เราจะเห็นผู้โดยสารเดินลากกระเป๋าแบบนี้จนชินตา ดังนั้น จึงสามารถเดินกลมกลืนไปกับเขาได้สบาย  สนามบินชิโตเสะ ซึ่งเป็นสนามบินประจำเมืองซัปโปะโระ มีขบวนรถไฟแอร์พอร์ตลิ้งค์ วิ่งให้บริการถึงตัวเมืองซัปโปะโระเลย  สถานีนี้ยังคงรูปทรงคลาสสสิกดีครับ ถึงแม้จะติดตั้งระบบไฟฟ้าทะลุหลังคาชานชาลาก็ตาม  ผ่านตัวเมืองทั้งเล็กและใหญ่ แต่ไม่ใครบุกรุกเขตรถไฟ  เส้นทางรถไฟเก่า ที่เลิกใช้งานแล้ว  ตามสถานี และที่หยุดรถ มักจะมีห้องหรือซุ้มให้ผู้โดยสารนั่งพักหลบลมหนาว รอขึ้นรถไฟ  เก็บภาพรถบำรุงทางได้อีกคันแล้ว  แม่น้ำชิราโออิ ไกลๆ นั้นน่าจะเป็นเขตอุทยานแห่งชาติชิก๊อตสุโทยะครับ  ผมว่าเห็นทางด่วนสาย E 5 (ฮาโกะดะเตะ - ซัปโปะโระ) อยู่ห่างๆ นะ  ดูเอาเถิด ขนาดไม้กั้นทางมีอันเล็กนิดเดียว แต่รถที่จอดรอ ยังจอดห่าง ไม่ทับเส้นขาวบนถนนเลย เห็นได้ที่ญี่ปุ่นนี่แหละ  คราวนี้ได้ภาพทั้งทางด่วน และฝายขั้นบันไดทดน้ำตามลำห้วยอีกด้วย  มีอยู่ช่วงหนึ่ง ทางด่วนเข้ามาประชิดจนเห็นปากอุโมงค์ด้วยสิ  ไม่มีอะไรหรอกครับ เพียงแค่อยากเช็คดูว่า มีผู้โดยสารที่นั่งอยู่ข้างหลังผมมากน้อยเท่าใด ?  ผ่านหน้าวัดชินโต ถ้าเป็นวัดแถวบ้านเราผมจะเฉยๆ ล่ะ  อย่าว่าผมนะครับ เป็นของแปลกตาที่ไม่เคยเห็นจริงๆ กับถังเติมน้ำมันเตาผิงในบ้าน  ขนาดอยู่ริมน้ำ แต่มีรั้วกั้นป้องกันการบุกรุกตลอดแนว  ฟ้าเริ่มครึ้ม ฝนเริ่มตกอีกแล้วทางเกาะฮอกไกโดตอนใต้ บรรยากาศโดยทั่วไปเน่ามาก ต้องใช้บริการของโฟโต้ชอปแก้ไขภาพกันอุตลุต ถึงจะพอให้ชมกันได้  ผ่านป่า และทะเลสาบโคนูมะ ซึ่งอยู่ใกล้เมืองฮาโกะดะเตะ  ผ่านรีสอร์ทด้วยสิ แต่เก็บภาพไม่ถนัด เพราะมีป่าสนขึ้นบังหมดเลย  ที่นี่มีป่าสนเยอะมากครับ จนมีโรงงานแปรรูปไม้หลายแห่ง ส่งไม้ออกขายทั่วประเทศ  ผ่านรีสอร์ทอีกแห่งหนึ่ง มีต้นซากุระประดับด้วยสิ โชคดีที่ดอกยังไม่ร่วงโรย  แล้วรถไฟแล่นข้ามทางด่วนสาย E 5 ก่อนที่จะไม่ได้เจอกันอีก  ถึงสถานี ชิน ฮาโกดะเตะ โฮกุโตะ แล้วล่ะ  บรรดาผู้โดยสารที่จะไปต่อรถด่วน ชิน กังเซน ต่างลงจากรถ เพื่อรอเดินทางกันต่อไป หลายรายถือว่า ถ้ามาถึงสถานีแห่งนี้แล้วเหมือนมาถึงโตเกียว เพราะใช้เวลาเดินทางไม่นานแล้ว ผมเข้าใจว่าอาจกลับไปพักผ่อน และเตรียมตัวทำงานกันต่อไป  บันทึกภาพไว้ก่อน ตอนบ่ายจะกลับมาขึ้นชิน กังเซ็นกับเขาเหมือนกัน ตอนนี้ ขอไปเยี่ยมชมเมืองฮาโกะดะเตะสักหน่อย  ชาวไร่เริ่มลงแปลงพันธุ็ผัก พืชผลกันแล้ว แต่ยังใช้แผ่นพลาสติกคลุมเอาไว้ก่อน เพื่อกันบรรยากาศเปลี่ยนแปลง  ผ่านย่านสถานีฮะโกะดะเตะ เจอรถจักร "ไอ้หมีแดง" ของบริษัท JR Freight ซึ่งขนส่งสินค้าทั่วประเทศ อะไรจะบังเอิญขนาดนั้น ?  คงจะเป็นรถตรวจสภาพทางทุกระบบ doctor yellow กระมัง ?  ไม่ใช่มีเพียงสีเดียวด้วยสิ ขอคำอธิบายจากผู้รู้ด้วยครับ  เช่นกัน จอดตั้งไกล ไม่ทับเส้นขาวบนถนนเลย  ไม่เกี่ยวกับเนื้อเรื่องนะครับ แค่มองผ่านเฉยๆ  ถึงปลายทางแล้วล่ะ บรรดาผู้โดยสารต่างหิ้วสัมภาระพากันลงจากรถ  บุคคลนี้มีความหมายอย่างยิ่ง เวลาขบวนรถถึงปลายทาง หลังจากผู้โดยสารออกจากรถหมดสิ้นแล้ว จะเข้าไปเก็บขยะในถังที่ติดตั้งไว้ในรถ หลังเบาะพิง ปัดกวาด ปรับเบาะ นำถุงขยะใหม่กางใส่ในถัง โดยใช้เวลาเพียง 5 นาทีหรือน้อยกว่า รับผิดชอบคนละ 1 ตู้ แต่ผู้โดยสารมักจะนำขยะติดมือออกมาทิ้งลงถังที่อยู่บริเวณสถานี งานถึงเสร็จไว  ตอนนี้ก็เป็นเรื่องราวของผู้โดยสารล่ะ ที่เตรียมตัวเดินทางกันต่อไป  แต่ก่อน สถานีฮาโกะดะเตะ จะเป็นท่าเทียบเรือข้ามฟาก โดยนำรถไฟทั้งขบวนลงเรือข้ามช่องแคบสึการุไปยังเมืองอาโอะโมริที่อยู่เกาะฮอนชู จนทางการได้ขุดอุโมงค์เซกังแล้วเสร็จ จึงได้ยกเลิกบริการเรือข้ามฟากนี้ ผมคิดว่ามีผู้โดยสารใช้เรือนี้อยู่ ถึงแม้จะไม่มีรถไฟทั่งขบวนลงเรือแล้วก็ตาม  รอให้เขาไปก่อน จะเซลฟี่และถ่ายภาพรถไฟครับ  เริ่มจากชานชาลาที่โค้งยาวนี้  ขบวนรถด่วน Limited Express ซูเปอร์ โฮกุโตะ เตรียมทำขบวนกลับซัปโปะโระ  แล้วก็ เซลฟี่ตัวเองตามธรรมเนียม  ปลายรางซึ่งแตกต่างจากเคยเห็นครับ  กม. 0.000 อีก 219 กม.จะถึงซัปโปะโระ  ฮาโกะดะเตะยินดีต้อนรับ แต่ในวันนั้น มีทั้งฝนและลมหนาวพัดอยู่ตลอดเวลา ไม่ค่อยประทับใจตรงนี้แหละ  แผนที่แนะนำตัวเมืองฮาโกะดะเตะครับ  บันทึกภาพคุณณพไว้เป็นที่ระลึกสักหน่อย แต่ตัวอาคารสถานีใหญ่มาก เลยข่มตัวให้เหลือเพียงนิดเดียว  เก็บภาพเต็มๆ ไว้เป็นที่ระลึกอีกหนหนึ่งครับ  พอเสร็จสรรพดีแล้ว ต่างชวนกันเดินข้ามถนนไปหามื้อกลางวันกินที่ตลาดสดฮาโกะดะเตะ อาสะอิชิ อันมีชื่อเสียงกันต่อไป
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [