Konnichiwa Nihon no densha (9) ต้องขออภัยครับที่ล่าช้าข้ามปี เร่งต่อเรื่องกันดีกว่า ขอนำไปเที่ยวเมืองท่าโอะตะรุ ซึ่งอยู่ชายฝั่งทะเลญี่ปุ่นฝั่งตะวันตก ที่อ่าวอิชิการิ แถมอยู่ใกล้เมืองซัปโปะโระโดยใช้เวลาเดินทางเพียง 25 นาที ซึ่งมีนักท่องเที่ยวไปเยี่ยมชมกันมาก เพราะเดินทางโดยสะดวกทั้งรถยนต์และรถไฟ  เมืองโอตารุสมัยก่อน เคยมีคลองไหลผ่านใจกลางเมือง ปัจจุบันเหลือเพียงบางส่วนของคลองที่ยังอนุรักษ์ไว้ พื้นที่ด้านทิศใต้ของเมืองจะลาดชันตามแนวภูเขาหลายลูก ที่มีชื่อเสียงคือ ภูเขาเท็งงุ (เท็งงุ ยะมะ) ซึ่งเป็นแหล่งสกีในฤดูหนาวที่เป็นที่นิยม ระดับความสูงของพื้นที่จะลาดลงอย่างรวดเร็วจากพื้นที่ภูเขาไปถึงชายทะเล พื้นที่เกือบทั้งหมดระหว่างชายฝั่งกับภูเขาถูกพัฒนาเป็นเมือง ตัวเมืองส่วนที่อยู่บนพื้นที่ลาดภูเขาจะเรียกว่า ซะกะ โนะ มะชิ หรือ "เมืองบนเนินเขา" เชื่อกันว่าชื่อ "โอะตะรุ" มีที่มาจากภาษาไอนุ ซึ่งอาจหมายถึง "แม่น้ำที่ไหลผ่านหาดทราย" ถ้ำเทะมิยะซึ่งหลงเหลืออยู่เพียงเล็กน้อยในปัจจุบันมีภาพเขียนผนังถ้ำตั้งแต่ยุคโซกุ-โจมง หรือประมาณ พ.ศ.943 (400) ต่อมาเมื่อ พ.ศ.2408 (1865) รัฐบาลเอะโดะได้ยกสถานะโอะตะรุเป็นหมู่บ้าน และเมื่อ พ.ศ.2423 ทางรถไฟสายแรกในฮกไกโดได้เปิดให้บริการวันละเที่ยวระหว่างโอะตะรุ กับซัปโปะโระ เมื่อวันที่ 1 สิงหาคม พ.ศ. 2465 (1922) โอะตะรุได้รับการยกสถานะให้เป็นเมือง สถานที่ที่มีชื่อเสียงในส่วนตะวันตกของเมือง คือ นิชิน โกเต็ง (Nishin Goten) (herring mansion) เป็นอาคารไม้ขนาดใหญ่ สร้างขึ้นเมื่อ พ.ศ.2440(1897) เคยเป็นบ้านของเจ้าของอุตสาหกรรมจับปลาเฮอร์ริงชื่อว่า ฟุคุมัทสึ ทะนะกะ เดิมสร้างขึ้นใกล้กับหมู่บ้านโทะมะริ ต่อมาถูกย้ายมายังตำแหน่งปัจจุบันเมื่อ พ.ศ.2501 (1958) นักท่องเที่ยวสามารถมองเห็นความแตกต่างระหว่างส่วนที่พักที่ซอมซ่อของคนงาน 120 คนบนชั้นสอง กับห้องของเจ้าของอุตสาหกรรมที่หรูหราบนชั้นล่าง ได้อย่างชัดเจน โอะตะรุมีชื่อเสียงในด้านเบียร์ที่ผลิตในเมือง โดยมี โอะตะรุเบียร์ (Otaru Beer) เป็นภัตตาคารชื่อดังที่ตกแต่งร้านแบบยุคกลาง ตั้งอยู่ติดกับคลอง นอกจากนี้ ยังมีซุชิที่มีชื่อเสียงด้านความสดเช่นกัน ในเมืองมี Shopping arcades และ Bazaars อยู่มากมาย แต่น้อยกว่าในซัปโปะโระ ศูนย์กลางของฮกไกโด ............................ ข้อมูลจากเว็บไซต์ wikipediathai.com  ด้วยเหตุที่ว่าเมืองโอะตะรุ ตั้งอยู่ใกล้ซัปโปะโระ จึงมีผู้โดยสารค่อนข้างมาก เพราะอาศัยรถไฟเป็นพาหนะประจำวัน เดินทางไปทำงานที่ซัปโปะโระได้สะดวก  ระหว่างเดินทางอยู่นั้น ชาวคณะได้เหลือบไปเห็นสิ่งที่น่าสนใจโดยไม่มีสิ่งกีดขวางที่ย่านสถานีอินาโฮะ เลยสละยานที่สถานีโฮชิโอกิซึ่งอยู่ถัดไป ข้ามสะพานลอยเพื่อขึ้นรถไฟย้อนกลับไปยังสถานีอินาโฮะโดยมิชักช้า  มาแล้วครับ ขอนั่งย้อนกลับไปหนึ่งสถานี  สมใจกับรถจักรดีเซลรุ่น DE 10 จอดที่ย่านสับเปลี่ยน แต่ยังไม่ถูกใจกับเสาไฟฟ้าที่บังอยู่  คราวนี้สมใจปรารถนาของชาวคณะแล้ว ต่างชวนกันมารอขึ้นรถขบวนต่อไป  ระหว่างรอขบวนรถ ขอเก็บภาพเส้นทางไว้สักหน่อย  วิ่งมาอีกขบวนแล้วครับ  เส้นทางมาโผล่ริมทะเลที่อ่าวอิชิการิอย่างกระทันหัน แถมยาวเป็น กม.ด้วยสิ  สถานีอะซาริ ที่มีรูปทรงกระทัดรัด ต่างจากสถานีแห่งอื่น  ถึงปลายทางที่สถานีโอะตะรุ แต่เส้นทางรถไฟจะยาวไปจนบรรจบกับเส้นทางสายไปเมืองฮะโกะดะเตะที่สานีโอฉิมัมเบะ โดยผ่านอุทยานแห่งชาติชิกอตสุโทยะ อีกด้วย  มีการพ่วงตู้เพื่อรองรับผู้โดยสารที่กำลังเลิกงาน เลยอ้อยอิ่งขอดูการต่อพ่วงสักนิด  เป็นขอพ่วงแบบรถไฟฟ้าบ้านเรา ซึ่งหาดูได้ยาก นอกจากเจ้าหน้าที่ผู้ปฏิบัติงานเท่านั้น  ครั้งเดียวอยู่ ทั้งระบบลมเบรก ไฟฟ้า และระบบควบคุมขบวนรถเสร็จสรรพ  บรรยากาศภายในสถานีโอะตะรุ  ถึงจะเป็นอาคารรูปทรงเก่าไปนิด แต่จำนวนผู้โดยสารนั้นมีมากทีเดียว  ชาวคณะชวนกันเดินออกจากหน้าสถานี ตรงไปยังท่าเรือโดยไม่ชักช้า  โปรดอย่ามองที่ฟุตบาทครับ เพราะเป็นงานโชว์ของเมือง ซึ่งเป็นแหล่งท่องเที่ยวที่สำคัญอีกด้วย  ผ่านหน้าห้างสรรพสินค้าระหว่างทาง  ถึงเส้นทางรถไฟเดิม ที่ไปยังสถานีเดิม และท่าเรือ มีโรงรถจักรซึ่งเก็บรถจักรไอน้ำประวัติศาสตร์ให้เข้าไปชมด้วย แต่ด้วยเวลาที่จำกัด จึงขอผ่านไปก่อน  มองไปทางเหนือซึ่งบรรจบกับเส้นทางปัจจุบัน มีนักท่องเที่ยวให้ความสนใจอยู่ไม่น้อย  มองไปทางใต้ ไปยังโรงเก็บรถจักรไอน้ำประวัติศาสตร์ เขาใช้แถบเหล็กยาว เป็นวัสดุอุดช่องระหว่างรางจนเรียบสนิทเชียว  ภาพระหว่างรอข้ามถนน ในบ้านเราเห็นมีจำหน่ายเฉพาะน้ำมันเครื่องเท่านั้น  ถึงแล้วครับ สะพานข้ามคลองโอะตะรุ ซึ่งแต่ก่อน เรือสินค้าจะแล่นมาตามคลองนี้ แต่เหลือเท่าที่เห็นในปัจจุบัน และทางเมืองได้อนุรักษ์ไว้เป็นอย่างดี  มีทางเดินเลียบคลองด้วย สร้างบรรยากาศโรแมนติกดีแท้ๆ อาคารที่เห็นด้านซ้ายภาพ คงเป็นคลังสินค้าระหว่างญี่ปุ่นกับเมืองวลาดิวอสต็อกของจักรวรรดิรัสเซียในสมัยก่อนซึ่งอยู่คนละฝั่งทะเลญี่ปุ่นครับ  ขอเซลฟี่ตัวเองไว้เป็นที่ระลึกว่า ข้ามา ข้าเห็นแล้ว  พอดีมีเรือนำนักท่องเที่ยวล่องคลองโอะตะรุ กำลังเข้าเทียบท่าพอดี แถมมีหลายเที่ยว ด้วย  มาถึงท่าเรือแล้วครับ เจอเรือสำราญลำเบ้อเริ่มจอดเทียบท่าอยู่พอดี ผมว่า นักท่องเที่ยวที่ค่อนข้างหนาตาในช่วงเย็นนี้ คงมาจากเรือลำนี้แน่ๆ  มีเรือยามฝั่งจอดเทียบท่าด้วยสิ ขอเก็บภาพไว้หน่อย  ส่งท้ายด้วยเรือขนถ่านหิน ก่อนจบภารกิจในวันนี้  ชมภาพสวยๆ ริมทาง ระหว่างเดินกลับสถานีรถไฟโอะตะรุ  ด้านหน้าสถานีโอะตะรุ ตั้งอยู่บนเนินด้วยสิ  ภายในอาคารครับ  ผู้โดยสารที่รอเดินทาง  รถไฟ Local Train จากซัปโปะโระ กำลังเข้าเทียบชานชาลาสถานี  ขอกวาดมุมกล้องระหว่างรอเวลาขบวนรถออกสักหน่อย  ข้างๆ ตัวผมครับ  มุมมองห่างออกไปด้านท้ายรถ  พอถึงสถานีซัปโปะโระ มีสิ่งน่าทึ่งจากขบวนรถไฟจากบริษัทโทมิยะ ที่นำมาโชว์  อ.วิรัตน์ พามาชมภายนอกอาคารสถานีซัปโปะโระตอนค่ำตามสัญญา ด้านซ้ายอาคารสถานีเป็นที่ตั้งของห้างไดมารู ขาใหญ่ของญี่ปุ่น  ด้านขวาไปยังหน้าสถานี  มีปฏิมากรรมประดับด้วยนะ  ดูทางม้าลายที่หน้าสถานี มีตีทะแยงด้วย เพื่ออำนวยความสะดวกต่อผู้ข้ามถนนโดยไม่เสียเวลาเดินข้ามหลายขยัก บ้านเราเคยมี แต่ล้มเลิกไปแล้ว เพราะชาวบ้านไม่เคยชิน  หลังจากอิ่มอร่อยมื้อเย็นแล้ว ก็ชวนกันกลับที่พัก วันรุ่งขึ้น ต้องนั่งรถไฟไปเยือนเมืองฮะโกะดะเตะ ก่อนที่จะขึ้นรถด่วน ชิน กังเซ็น กลับเกาะฮอนชู
สนุกค่ะเดินทางโดย รถไฟ รถเมล์ ที่ญี่ปุ่น
โดย: tuk-tuk@korat
  วันที่: 9 มกราคม 2563 เวลา:20:26:04 น.ขอบคุณครับ แต่ทัวร์งวดนี้ยังอีกยาวไกล ข้ามประเทศกันเลยทีเดียว
โดย: owl2
วันที่: 30 มกราคม 2563 เวลา:11:33:43 น. |
บทความทั้งหมด
|
|||||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [