ลักษณะทั่วไป

• ต้น : เป็นพรรณไม้ยืนต้น มีลำต้นโตเท่าต้นมะพร้าว และใหญ่กว่าต้นมะพร้าวก็มี ลำต้นมีความสูง ประมาณ 10 ถึง 12 เมตรผิวของลำต้นนั้นจะมีสีหม่น ๆ และจะมีด่างเป็นดวงขาว ๆ ทั่วไปตาม ลำต้น กิ่งอ่อนนั้นจะเป็นสีเขียว
• ใบ : ใบนั้นคล้ายใบมะเฟือง หรือใบมะตูม ใบมีความยาวประมาณ 5 ถึง 16 ซม. และมีความกว้างประมาณ 3.5 ถึง6 ซม. ส่วนตรงก้านใบนั้นจะสั้น ใบจะมีลักษณะบางและอ่อน จะมีขนาดไม่เท่ากัน
• ดอก : ดอกนั้นเล็ก และจะมีสีม่วง ๆ เหลือง จะออกดอกเวลาทิ้งใบและจะมีกลิ่นหอมไปไกลมาก

ส่วนที่ใช้ : เนื้อไม้ และเปลือก ใช้เป็นยา

สรรพคุณ : เนื้อไม้ นำมาฝนกินเป็นยาฆ่าพยาธิ เปลือก นำมาต้มเอาน้ำมาอาบรักษาอาการคัน และรักษาโรคทรางตัวร้อนและแสบร้อนตามผิว กินเป็นยาพิษรักษาอาการร้อนในกระหายน้ำ ดับพิษไข้และให้เจริญอาหาร

ถิ่นที่อยู่ : พรรณไม้นี้มีขี้นประปรายตามป่าราบในจังหวัดสระบุรี และที่กรุงเทพฯ เคยพบในวัดพระเชตุพน หนึ่งต้น จะปลูกไว้ข้างเจ้าพ่อศิวลึงค์ แต่เวลานี้ได้หลุดมือไปเสียแล้ว โดยทนการถากเปลือกไม่ไหว

อ้างอิง : พจนานุกรม สมุนไพรไทย ดร.วิทย์ เที่ยงบูรณธรรม

ขอบคุณข้อมูลจาก samunpri.com