ลักษณะทั่วไป :

• ต้น : เป็นพรรณไม้ยืนต้นขนาดกลางถึงขนาดเล็ก ลำต้นอาจสูงได้ประมาณ 40 ฟุต
• ใบ : ลักษณะใบนั้นเป็นรูปใบมน ตรงปลายใบของมันจะโค้งเข้าหากัน และเป็นหยิกตรงกลาง จะคล้ายกับใบแฝด ขนาดของใบนั้นจะกว้างประมาณ 3 นิ้ว และยาวประมาณ 4.5 นิ้ว ใบเป็นใบสีเขียว
• ดอก : ดอกจะออกเป็นช่อตามยอด หรือเป็นกิ่ง ดอกจะมีกลิ่นหอมอ่อน ๆ ลักษณะดอกนั้น คล้ายดอกกล้วยไม้ชนิดหนึ่ง ดอกบานเต็มที่จะมีขนาดประมาณ 3 นิ้ว ดอกจะดกและมีดอกติดต้นอยู่ทนนานครั้งหนึ่งประมาณ 45 วัน ดอกนั้นจะออกเป็นระยะตลอดปี ถ้าดอกแก่จัดจะติดฝักใช้เพาะพันธุ์ได้
• เกสร : เกสรตัวผู้นั้น จะเป็นเส้นงอนยาวยื่นออกมาตรงกลางดอก 5 เส้น และเกสรตัวเมียจะอยู่ กลางอีก 1 เส้น
• ฝัก : จะเป็นฝักคล้ายฝักถั่ว มีความยาวประมาณ 4 นิ้ว

การขยายพันธุ์ : โดยการใช้เมล็ด หรือด้วยวิธีตอนกิ่งก็ได้
ส่วนที่ใช้ : ใบ ดอก ราก ใช้เป็นยา
สรรพคุณ :

• ใบ จะมี alkalcid พวก tannin (Arthur, 6:70) ใบนั้นใช้ต้ม กินรักษาอาการไอ เนื่องจาก มี alkalcid (Dragendroff, p 300; deuit, 3:407)
• ดอก ใช้ผสมกับอื่น ๆ เป็นเครื่องยา รักษาอาการไข้ หรือดับพิษไข้ หรือเป็นยาระบาย
• ราก ใช้ต้มกินน้ำเป็นยาขับลม หรือใช้โขลกผสมกับน้ำกินเป็นยารักษาอาการไข้

ถิ่นที่อยู่ : พรรณไม้นี้พบในประเทศอินเดีย จีน (พบไม่มาก) พบบ่อยในปลายฤดูใบไม้ร่วง และต้นฤดูหนาว

อ้างอิง : พจนานุกรม สมุนไพรไทย ดร.วิทย์ เที่ยงบูรณธรรม

ขอบคุณข้อมูลจาก samunpri.com