ชื่ออื่น ๆ : ข่าตาแดง
ชื่อสามัญ : -
ชื่อวิทยาศาสตร์ : Alpinia officinarum Hance
วงศ์ : -

ลักษณะทั่วไป

• ต้น : เป็นพรรณไม้ลงหัวและต้นเมื่อมันแตกขึ้นเป็นกอจะเหมือนกับข่าใหญ่ แต่ต้นจะเล็กและสั้นกว่าข่าใหญ่เล็กน้อย แต่โตกว่าข่าลิงสักหน่อย
• ใบ : จะมีลักษณะเช่นเดียวกับข่าใหญ่
• หน่อ : เมื่อมันแตกหน่อจะมีสีแดงจัด เราเรียกว่าตาแดง แต่กลิ่นและรสนั้น จะหอมฉุนกว่าข่าใหญ่ หน่อนั้นใช้เป็นผักปรุงอาหาร

การขยายพันธุ์ : ด้วยการแยกหน่อเอามาปลูก

ส่วนที่ใช้ : ต้น ดอก ใบ และหัว

สรรพคุณ :

• ต้น ใช้รักษาบิด ชนิดที่ตกเป็นโลหิต
• ดอก ใช้ทารักษาเกลื้อน
• ใบ ใช้ทารักษากลาก หัว ใช้รับประทานขับลมให้กระจาย บรรเทาอาการฟกช้ำ บวมและรักษาอาการพิษ ใช้นำหัวข่าโขลกแล้วคั้นกับน้ำส้มมะขามเปียกและเกลือประมาณ 1 ชาม แกงเขื่อง ๆ ให้หญิงที่คลอดบุตรใหม่ ๆ รับประทานให้หมด ใช้เป็นยาขับโลหิตที่เน่าในมดลูกและช่วยขับลมในลำไส้ นอกจากนี้ยังใช้เป็นยาระบายอยู่ในตัวด้วย รักษาอาการพิษโลหิตทำ รักษษบาดทะยักปากมดลูกด้วย

อ้างอิง : พจนานุกรม สมุนไพรไทย ดร.วิทย์ เที่ยงบูรณธรรม

ขอบคุณข้อมูลจาก samunpri.com