ชื่ออื่น ๆ : ไม้จวง จวงหอม(ภาคใต้) กะเพาะต้น (สระบุรี) เทพธาโร(ปราจีน)ข่าต้น(กรุงเทพฯ) จะไค้ต้น (พายัพ) มือแดกะมางิง(ปัตตานี) ตะไคร้ต้น(อิสาน)
ชื่อสามัญ : -
ชื่อวิทยาศาสตร์ :
Cinnamomum parthenoxylon วงศ์ : LAURACEAE
ลักษณะทั่วไป
- ต้น: เป็นพรรณไม้ยืนต้นมีขนาดกลางถึงขนาดใหญ่
- ใบ : จะดกและหนาทึบเป็นไม้ร่มได้ดี
- เนื้อไม้ : จะฟ่ามเบาเป็นสีน้ำตาลอ่อน ๆ และมีกลิ่นหอมฉุน ร้อน ๆ จะคล้ายกลิ่นการะบูน หรือคล้ายกับกลิ่นของเทพธาโร
การขยายพันธุ์ : -
อื่น ๆ : พรรณไม้นี้จะมีลักษณะต่างกับเทพธาโร คือ เทพธาโรนั้นเนื้อไม้สีน้ำตาลอ่อน ไม้นี้มีจำหน่ายตามร้านสมุนไพรทั่วไป และจะมีขายตามในงานนมัสการพระพุทธบาทสระบุรี
ถิ่นที่อยู่ : พบขึ้นตามป่าเช้งเขา และมีมากตามเชิงเขาสระบาปและบ้านอ่างจังหวัดจันทบุรี และตามป่าจังหวัดปราจีน สระบุรี ซึ่งจังหวัดปราจีนบุรี จะเรยกว่าเทพธาโร กลับกันกับจังหวัดอื่น
ส่วนที่ใช้ : ข่าต้น เนื้อไม้ใช้เป็นยา
สรรพคุณ :
- ข่าต้น จะมีรสเผ็ด ช่วยขับโลหะและน้ำเหลือง หรือจะทำเป็นไม้ตีพริก ทำให้พริกมีกลิ่นหอม และใช้ขับลมในลำไส้ด้วย
- เนื้อไม้ ใช้ปรุงกับสะค้านและต้นดาวเรือง นำมารับประทานรักษาฝีลมท และใช้ปรุงเป็นยาหอม ยาลม รักษาท้องขึ้นอืดเฟ้อจุกเสียดและเป็นยาบำรุงธาตุด้วย
อ้างอิง : พจนานุกรม สมุนไพรไทย ดร.วิทย์ เที่ยงบูรณธรรม
ขอบคุณข้อมูลจาก samunpri.com