ชื่ออื่น ๆ : มะกาดิน(ศรีราชา) ขี้กาแดง ขี้กาลาย ขี้กาน้อย กายิงอ
ชื่อวิทยาศาสตร์ : Trichosanthes bracteata (Lam.) Voight (T.palmata Roxb.)
วงศ์ : CUCURBITACEAE

ลักษณะทั่วไป

• ต้น : เป็นพรรณไม้เถาเลื้อยพาดพันตามต้นไม้ใหญ่ ลำต้นนั้นจะเป็นสีขียวและมีขน
• ใบ : มีลักษณะเถาและใบจะคล้ายฟักเขียว ตามข้อของเถาจะมีมือสำหรับยึดเกาะ ใบจะมีขนทั้ง 2 ด้าน
• ดอก : ดอกตัวผู้และดอกตัวเมียจะมีลักษณะต่างดอกกัน ส่วนช่อดอกตัวผู้จะมีหลายดอก ช่อดอกตัวเมียจะเป็นดอกเดี่ยว และกลีบนั้นจะมีสีขาว
• เมล็ด (ผล) : ผลมีลักษณะกลมโตเท่าผลส้มเขียวหวาน ผลสุกนั้นจะมีสีแดงห้อยเป็นระย้า ผลสุกใช้ตากแห้งจะแข็งและหนา ผลสุกนกชอบรับประทานมาก เยื่อหุ้มเมล็ดจะมีสีเขียวเข้ม เมล็ดมีพิษเพียวแค่ 2-3 เมล็ด ก็สามารถทำให้คนถึงตายได้ในเวลาเพียงเล็กน้อย ถ้าหากกิน

ส่วนที่ใช้ : ผล และราก

สรรพคุณ :

• ผล ทำให้แห้งโดยการนำมารมควันใช้รักษาโรคหืด และเป็นยาถ่ายอย่างแรง นำมันซึ่งได้จากการต้มผลขี้กาแดงในน้ำมันมะพร้าวหรือน้ำมันงา ให้ใช้ทาบริเวณหนังศีรษะเพื่อบรรเทาอาการปวดศีรษะเพียงข้างเดียว hemjicrania และริดสีดวงจมูก ozaena
• ราก ใช้รักษาโรคปสดในวัว ควาย ผสมกับขี้กาเทศ colocynth ใช้อย่างละเท่า ๆ กัน แล้วบดเป็นผงใช้ทาแก้ฝีฝักบัว นำมาต้มกับผงเมล็ดพันธุ์ผักกาด Mustard ใช้ทารักษาอาการปวดศีรษะ

ขอบคุณข้อมูลจาก samunpri.com