Bloggang.com : Heavenworth : ละคร ลูกไม้เปลี่ยนสี ตอนอวสาน

<<

พฤษภาคม 2552

>>

					1	2
3	4	5	6	7	8	9
10	11	12	13	14	15	16
17	18	19	20	21	22	23
24	25	26	27	28	29	30
31

24 พฤษภาคม 2552

ละคร ลูกไม้เปลี่ยนสี ตอนอวสาน

ตอนอวสาน

ประสพไม่ตอบ บอกว่าตอนทิพย์หลับมีเรื่องมากมาย แล้วจะเล่าให้ฟัง ทิพย์ถามทำไมประสพนั่งรถเข็น เขาบอกว่าทำกายภาพบำบัดก็หาย...ทุกคนต่างยิ้มแย้มยินดี น้ำหนึ่งกอดแม่แน่นหน้าตาอิ่มเอิบขึ้นมาทันที ทิพย์ลูบผมลูกสาวไปมาอย่างมีความสุข...

วันต่อมา หมอชาตรีมาตรวจซ้ำอีก บอกทิพย์ว่าทุกอย่างปกติ ทิพย์เสริมว่า อาการแน่นหน้าอกก็ไม่มี การเหนื่อยหอบหายเป็นปลิดทิ้ง หมอชาตรีแนะนำเมื่อกลับไปบ้าน ต้องบริหารอะไรบ้าง ทิพย์ขอบใจชาตรี ที่เธอทำกับเขาไว้มากเขายังมาช่วยชีวิตเธอไว้ ชาตรีบอกทิพย์มีบุญคุณกับเขามาก ที่เขาผ่าตัดเธอสำเร็จ ทำให้เขามีกำลังใจกลับคืนมา

"ผมผิดต่อคุณมาก นี่เป็นสิ่งเดียวที่ผมชดใช้ให้ คุณได้"

"การคิดแก้แค้นของฉันมันโง่สิ้นดี ฉันขอโทษนะคะ เรื่องฤทัย"

"ไม่เกี่ยวกับคุณหรอกทิพย์ ฤทัยเองก็สบายไปแล้ว"

"ถ้าฉันออกจากโรงพยาบาลแล้ว คุณจะพาฉันไปหาฤทัยได้ไหมคะ" ชาตรีพยักหน้ารับ...

หลายวันผ่านมา ชาตรีทำตามทิพย์ขอร้อง พาทิพย์ น้ำหนึ่ง และประสพไปไหว้ฤทัยที่หน้าโกศที่เก็บไว้ในวัด...

หลังไหว้ฤทัยแล้ว น้ำหนึ่งประคองทิพย์เดินกลับมา ชาตรีนั่งคุยกับประสพที่นั่งบนรถเข็นต่างก็ปลอบกัน ประสพ ให้ชาตรีคิดว่า แม้ตฤณจะเกิดจากพ่อแม่ที่ไม่รักกัน แม้จะอาศัยน้ำเชื้อคนอื่นมาเกิดก็จริง แต่ตฤณคือลูกที่ชาตรีเลี้ยงดูมากับมือ เขาต้องดีได้แน่นอน ส่วนน้ำหนึ่งไม่ได้เกิดจากความรักของหญิงที่เป็นแม่ และชายที่เป็นพ่อ แต่ประสพเป็นพ่อที่รักลูกมาก มากจนไม่กล้าบอกความจริงว่า น้ำหนึ่งคือลูกของผม ถ้าน้ำทิพย์รู้ความจริง อาจผลักไสผมไปจากชีวิตเขานานแล้ว เขาขี้ขลาดไม่กล้าสู้ความจริง

"ผมเข้าใจคุณประสพ ผมเคยกลัวแบบนี้เหมือนกัน กลัวความจริงที่เราหนีความจริงไม่พ้น ยี่สิบปีผ่านไปมันทำให้เราต้องยอมรับความจริงอยู่นั่นเอง" ชาตรีระบายความรู้สึกที่ประสพยอมรับว่า พวกเราทุกคนอยู่อย่างเจ็บปวดด้วยกันทั้งสิ้น

"ตฤณเป็นเด็กดีก็จริง แต่ผมไม่แน่ใจว่าจะสามารถรักษาบาดแผลในใจของเขาได้"

"ผมเชื่อว่าพ่ออย่างคุณทำได้ และผมขอยืนยันแทนน้ำทิพย์ด้วยว่า เราพร้อมจะต้อนรับตฤณกลับมาหาน้ำหนึ่งอีกครั้ง" ประสพยิ้มให้กำลังใจชาตรี

เมื่อชาตรีกับตฤณอยู่ด้วยกันที่บ้าน ตฤณตัดสินใจไปเรียนต่ออเมริกา ชาตรีถามว่า ตั้งใจจริงหรือแค่จะหนีให้พ้นอะไรบางอย่าง ตฤณยอมรับว่าใช่ เขาไม่อยากหมกมุ่นแต่เรื่องเก่าๆ

"ลูกกับหนึ่งกลับไปเหมือนเดิมได้นะตฤณ"

"ผมไม่มีหน้ากลับไปหาเขาอีกแล้ว ผมรู้สึกผิดทุกครั้งที่เห็นหน้าเขา"

"แม้เขาจะยินดีต้อนรับลูกกลับไปงั้นเหรอ" เมื่อตฤณนิ่ง "งั้นก็ตามใจลูก บางทีระยะทางและเวลา อาจทำให้ลูกรู้จักใจตัวเองมากขึ้น แต่จำไว้ว่า อย่าหนีความจริง เพราะยังไงเราก็หนีมันไม่พ้น"

ooooooo

เมื่อน้ำหนึ่งประคองทิพย์เข้ามาในบ้าน เห็นดอกทิวาราตรีประดับเต็มบ้าน ถามไปมาทั้งลูกทั้งพ่อ จึงรู้ว่าที่ทิพย์เคยได้รับดอกไม้นี้บ่อยๆ เพราะประสพนี่เอง เพราะเขาได้ยินทิพย์กับชาตรีคุยกัน แต่ทิพย์กลับห้ามไม่ให้น้ำหนึ่งเอาไปพูดที่ไหน คนจะหัวเราะเยาะ...

ส่วนชาตรี...หลายวันต่อมาเขาก็ย้ายตัวเองออกไปประจำสถานีอนามัยในชนบท สร้างความแปลกใจและฮือฮาในวงการแพทย์อย่างไม่น่าเป็นไปได้มาก่อน ส่วนชาวชนบทต่างดีใจที่หมอมือดีจากเมืองกรุงมารักษาพวกเขาในบ้านป่าเมืองดอย...

ส่วนทิพย์ตัดสินใจไปทำใจให้สงบ บวชชีพราหมณ์นุ่งขาวห่มขาวในสถานปฏิบัติธรรมแห่งหนึ่ง...ฟังแม่ชีสั่งสอนหลักธรรมในพระพุทธศาสนา ที่สอนให้ผู้คนทั้งหลายอย่างหลงยึดมั่นถือมั่น เพราะในโลกนี้ล้วนไม่เที่ยงแท้ เป็นอนิจจัง...

แต่ประสพแม้จะยังไม่หายดี เดินได้ด้วยไม้เท้า ยังเขยกมาที่ทิพย์ปฏิบัติธรรม ทิพย์ถามอย่างระอาว่า มาอีกแล้ว ประสพถามว่าทิพย์จะกลับเมื่อไหร่ ทิพย์บอกยังไม่มีกำหนด เขาก็ดีขึ้นแล้ว น้ำหนึ่งก็ไปทำงานได้แล้ว ไม่มีห่วง อยากบวชอุทิศส่วนกุศลให้คนที่เธอทำไม่ดีกับเขาไปเรื่อยๆ

"คุณอยากอยู่ต่อ ผมขออนุโมทนาด้วย ผมมาดู หน้าตาคุณสดชื่นขึ้นมาก ไม่เคยเห็นมีความสุขอย่างนี้มาก่อน"

"ตลอดเวลาที่ผ่าน ฉันไม่เคยมีความสุขเลย ฉันเก็บความแค้นไว้เต็มหัวใจ จนทำลายชีวิตตัวเอง ฉันเพิ่งรู้ว่า

ความสุขที่แท้จริงมันเป็นยังไง...และฉันคิดว่าคงจะเอาความสุขกลับไปฝากคนที่บ้านเร็วๆนี้"

ประสพยิ้มกว้าง มองทิพย์แล้วยิ้มอย่างมีความสุขเปี่ยมล้น อย่างไม่เคยมีมาก่อนเช่นกัน

ooooooo

วันนี้หนึ่งไปทำงาน มารตีเรียกไปสั่งงาน เธออยากได้เรื่องโรแมนติกกลางป่าสักเรื่องในอุทยานธารน้ำหลง จะมาขึ้นปกเป็นสกู๊ปใหญ่ น้ำหนึ่งทำได้ แต่ทำสารคดีโรแมนติกกลางป่าไม่เคยทำ มารตีจึงเสนอจะให้คู่หูคนหนึ่งมาทำแทน มาสมัครงานหลายวันแล้ว น้ำหนึ่งจึงหาว่ามือใหม่มาตีเสมอ จะสอนมวยให้สักตั้ง มารตีบอกก็ลองดู รายงานมาก็แล้วกัน ถ้าอยากให้พี่รับ เข้าทำงาน...

เมื่อได้เวลาเดินทางไปยังอุทยานน้ำหลง น้ำหนึ่งลงรถได้ เดินไปพบเจ้าหน้าที่อุทยาน บอกชื่อแซ่จากนิตยสารบ้านสวนสุข

"สวัสดีครับ...คนของนิตยสารคุณล่วงหน้ามาสองวันแล้วครับ เขาไปเขียนงานที่กระท่อมน้ำหลงทุกวัน แล้วแนะให้ไปตามป้ายบอกทาง เดินแค่ชั่วโมงเดียว ไม่หลงแน่...

น้ำหนึ่งจึงไปรวบรวมของพร้อมอุปกรณ์ถ่ายภาพ ด้วยความมั่นใจว่าคราวนี้จะไม่หลงเหมือนคราวที่แล้วแน่...จึงออกเดินทางด้วยความมั่นใจ เดินไปนึกถึงคราวก่อนที่หลงป่า จนตฤณต้องแบกเธอลุยน้ำกลับอย่างทุลักทุเล...

ในที่สุด น้ำหนึ่งก็มองเห็นกระท่อมหลังหนึ่งอยู่ริม ลำธาร รีบเปิดประตูเข้าไป ที่แคร่ไม้ไผ่มีกระดาษปากกาวางอยู่...มองไปทางต้นไม้ริมลำธาร เห็นหลังคนแวบๆ จึงหยิบกระดาษมาดู มีข้อความ "รำลึกธารน้ำหลง หัวใจงอกงามยามหลงป่า"

"คุณยังจำได้หรือเปล่า" เสียงตฤณถามมา น้ำหนึ่งสะดุ้งเฮือกหันไปมองอุทานชื่อเขาตกใจแทบตาย "แอบมาอ่านงานเขียนของผมเหรอ"

"อ๋อ...ที่แท้พี่รตีก็รู้เห็นเป็นใจนี่เอง"

"เปล่า...พี่รตีเสนอให้ผมทำสกู๊ปนี้ฉบับฉลองครบรอบปี ผมรับปากทำให้ แต่ขอคู่หูทำงานร่วมกัน ถ้าเป็นคนอื่นคงทำงานไม่สนุก และ..." เขาประคองไหล่ทั้งสองของน้ำหนึ่งไว้ "หนึ่งปีที่ผ่านมา ผมพยายามนึกถึงเหตุผลที่จะเลิกรักผู้หญิงคนหนึ่ง แต่ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะทำให้หัวใจของผมเลิกรักเธอได้"

"วันนี้เราไม่ใช่แค่ตัวประสานความสัมพันธ์ของพ่อกับแม่เราแล้วใช่ไหม"

"ถึงแต่ก่อนก็ไม่ใช่ ถ้าผมคิดจะรักใคร มันเกิดขึ้นเพราะหัวใจผม ไม่ใช่เหตุอื่น"

"เมื่อเราไม่ใช่สายเลือดเดียวกัน แล้วถ้าคุณไม่รังเกียจที่ฉันเป็นลูกคนที่ตามแก้แค้นแม่คุณ"

"และถ้าคุณไม่รังเกียจว่าผมเกิดจากผู้หญิงที่ทำร้ายแม่คุณ"

"เรายังรักกันอยู่หรือเปล่า นั่นต่างหากคือคำถามสำคัญ"

"เรายังรักกันอยู่หรือเปล่า?" ทั้งสองถามขึ้นพร้อมกัน สบตากันนิ่ง รอยยิ้มพบกันครึ่งทาง ทั้งสองกอดกันแน่น แต่ นุ่มนวลทะนุถนอม...นี่คือคำตอบที่ไม่ต้องตอบ...

ooooooo

อวสาน

เครดิต //www.thairath.co.th

Create Date : 24 พฤษภาคม 2552

Last Update : 24 พฤษภาคม 2552 22:37:05 น.

1 comments

Counter : 197 Pageviews.

สนุกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

โดย: แก้ว IP: 222.123.182.103 วันที่: 25 พฤษภาคม 2552 เวลา:20:28:05 น.

Heavenworth

Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์

ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [?]

ขอบคุณที่เข้ามาเยี่ยมชมค่ะ

Webmaster - BlogGang

[Add Heavenworth's blog to your web]

Bloggang.com