Bloggang.com : Heavenworth :

กุมภาพันธ์ 2553

	1	2	3	4	5	6
7	8	9	10	11	12	13
14	15	16	17	18	19	20
21	22	23	24	25	26	27
28

7 กุมภาพันธ์ 2553

ละคร กุหลาบเหนือเมฆ ตอนอวสาน

ละคร กุหลาบเหนือเมฆ ตอนอวสาน

ตอนที่ 19
ครู่ต่อมา ไอริณมาถึงห้องทำงานตัวเอง อรนุชกำลังหยิบโน่นจับนี่ หันมายิ้มมุมปากที่เห็นไอริณ มาเร็วทันใจ

"มีธุระอะไรถึงได้เสนอหน้ามาให้ตบถึงที่นี่...หรือว่าเกิดคันขึ้นมา"

"ไม่มีอะไรหรอก นอกจากว่า...ฉันเพิ่งทราบความจริงจากพี่วิน เรื่องที่เขาเอาพนักงานเดินเอกสารหน้าตาดีๆมาแต่งองค์ทรงเครื่องใหม่ แล้วก็หลอกเธอว่าเป็นเขา" อรนุชลอยหน้าลอยตาอย่างน่าตบ

ไอริณชะงักกัดปากด้วยความตกใจ อรนุชได้ทีแต่งเรื่องว่าวินเป็นคนบอกเรื่องนี้กับเธอเอง แล้วเราสองคนก็หัวเราะกันขำกลิ้งในความโง่ของไอริณ อรนุชยิ้มสีหน้าเยาะเย้ยเต็มที่ไอริณหมั่นไส้มาก จับของบนโต๊ะใกล้มือยัดปากอรนุช อรนุชลุกพรวด ดึงของออกจากปาก ยิ้มอย่างเหนือกว่า

"วันนี้ไม่โกรธ ยกโทษให้ เพราะรู้สึกสมเพชเวทนาเธอที่ถูกหลอก...เฮ่อ...สบายใจ๊...สบายใจ"

ไอริณฉุนจัด "ออกไปให้พ้น"

"อ๊ะ...อย่าทำหน้ายู่เป็นหมาบูลด็อกสิจ๊ะ เดี๋ยวจะไม่สวยเซ็กซ์เอ็กซ์อึ๋มเหมือนเดิม...อ้อ...ทีหน้าทีหลังอย่าเชื่อผู้ชายง่ายนะจ๊ะ นายพีรเทพก็คนหนึ่งแล้ว เดี๋ยวจะถูกหลอกซ้ำหลอกซาก...ไปล่ะนะ"

ไอริณรอจังหวะที่อรนุชเดินผ่าน แกล้งขัดขาจนเธอสะดุดล้มร้องลั่น อรนุชไม่ยอมแพ้เห็นไอริณขยับจะเดินออกไปคว้าขาเอาไว้ ไอริณเลยหน้าคะมำเช่นกัน...

ในเวลาต่อมา อรนุชเดินกะเผลกเข้าบ้านในสภาพข้อเท้ามีผ้าพันอยู่รอบ เจ้าสัวเจริญหันมาเห็นทักว่าเป็นอะไรไป อรนุชไปมีเรื่องกับไอริณมา เจ้าสัวเจริญแปลกใจ เพราะเท่าที่จำได้ไอริณเป็นเพื่อนรักของลูกตั้งแต่อนุบาล

"คุณพ่อดูยังไงคะ ถึงได้ว่าเป็นเพื่อนรัก น้ำกับมันแทบจะฆ่ากันตั้งแต่สบตาครั้งแรกในโรงเรียนแล้ว" อรนุชหันไปเรียกน้องสาวมาช่วยพยุงขึ้นบ้าน รุทธ์รีบเข้ามาช่วยอีกแรง...

พอคุณหญิงป้ารู้ว่าไอริณไปมีเรื่องกับยัยลูกน้ำยุงลายมาอีก ถึงกับออกปากว่าถ้าเป็นอย่างนี้แล้ว จะไปช่วยพวกนั้นอีกทำไม ไอริณไม่อยากช่วยยัยสองลูกนั่นแล้ว แต่อยากจะกระชากหน้ากากนายพีรเทพไม่ให้ไปทำอย่างนี้กับใครมากกว่า...

ค่ำนั้น เรวัติกลับถึงห้องพัก เดินมาทรุดตัวลงนั่งข้างๆเลอลักษณ์ถามว่า ไอริณเป็นอย่างไรบ้าง เลอลักษณ์ว่ายังดีแค่ขาแพลงไม่ถึงกับหัก พอเลอลักษณ์รู้จากเรวัติว่าอรนุชเองก็มีสภาพไม่ต่างกัน ยิ้มสะใจ สมน้ำหน้าเธอทันที เรวัติติงว่าคนท้องคนไส้ไม่ควรพูดจาไม่ดีกับใคร เลอลักษณ์นิ่งอึ้งไปอึดใจ

"วัติ...วัติไม่จำเป็นต้องมาเฝ้าเด่นอยู่ตลอดเวลาอย่างนี้หรอกนะ...ออกไปเที่ยวบ้างก็ได้ หรือถ้าหากอยากจะพาใครมาที่นี่ก็บอก...เด่นจะไปค้างกับริณ"

เรวัติมองเลอลักษณ์สีหน้าจริงจัง "ผมไม่ได้เป็นเกย์ เมื่อไร่เด่นถึงจะเชื่อสักทีว่าผมไม่ได้เป็นเกย์"

"โอเค ไม่ได้เป็นก็ไม่ได้เป็น เด่นไปนอนก่อนล่ะนะ" เลอลักษณ์เดินเข้าห้องนอน เรวัติมองตามเซ็งๆ...

ฝ่ายวินกระวนกระวายใจนอนไม่หลับ โทร.หาไอริณ เพื่อจะปรับความเข้าใจ แต่ไอริณกลับบอกว่าไม่ต้องโทร.มาอีก เพราะเธอจะไม่รับ วินไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงโกรธไม่เลิก ไอริณให้ไปถามเหตุผลจากอรนุช

"ก็คุณเป็นคนโกรธผม...เรื่องอะไรผมจะไปถามคนอื่นล่ะ...หรือถ้าโกรธเรื่องเดิม ผมก็ขอโทษแล้ว"

ไอริณขี้เกียจฟัง รีบตัดบทแล้ววางสาย วินพยายามโทร.หาเธออีก แต่มีเพียงเสียงให้ฝากข้อความ ถึงกับบ่นอุบทำไมถึงง้อยากง้อเย็นขนาดนี้...

ฝ่ายวาริรินทร์ไม่รอช้าเดินตามแผนที่วางไว้ สั่งนิคให้ โทร.ชวนพีรเทพมาเดินแบบ พีรเทพหลงเชื่อ ติดกับที่วาริรินทร์ ดักไว้ ตกปากรับคำว่าพรุ่งนี้จะไปตามนัด

ooooooo

รุ่งเช้า ขณะไอริณกำลังแต่งตัวอยู่หน้ากระจก เตรียมตัวไปทำงาน วาริรินทร์โทร.มาบอกข่าวดีว่า เป้าหมายงับเหยื่อแล้ว ไอริณคอยรับคลิปจากเธอก็แล้วกัน ไอริณดีใจมาก ขอบอกขอบใจในความร่วมมือ

"คุณริณเป็นคนดี...พี่เสียใจที่ดูคุณริณผิดไป"

"ริณไม่ได้ดิบดีอะไรนักหรอกค่ะ แค่ทำเพราะเคยเห็นลูกนกมาตั้งแต่เล็ก เพราะริณโตมาพร้อมๆกับพี่สาวเขา"

"พี่ถึงได้บอกว่าคุณริณเป็นคนดีไง...แค่นี้ก่อนนะคะ"

"ค่ะ...ขอบคุณมากค่ะ...พี่วา"

ไอริณเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋า สำรวจความเรียบร้อยอีกครั้งก่อนเดินออกไป ไม่นานนักไอริณก็มาถึงออฟฟิศ เจอ เลอลักษณ์รออยู่หน้าห้องทำงาน ทักว่าวันนี้มาแต่เช้า กินอะไรมาหรือยัง

"เรียบร้อยแล้ว....ริณล่ะ"

"เดี๋ยวจอยให้เด็กลงไปซื้อขนมครกกับกาแฟมาให้ค่ะ"

เลอลักษณ์สั่งจอยซื้อขนมครกเผื่อด้วย แล้วหันไปบอกไอริณว่ามีเรื่องเรวัติจะปรึกษา ไอริณชวนเข้าไปคุยกันในห้องทำงาน ครู่ต่อมาจอยเอาขนมครกกับกาแฟเข้ามาให้ แล้วเดินออกไป สักพักมีเสียงเคาะประตูห้อง พีรเทพเดินเข้ามาหาสองสาว แล้วหยิบขนมครกใส่ปากหน้าตาเฉย สองสาวมองสบตากันเซ็งๆ

"พี่เข้ามานี่เพราะมีข่าวดีมาบอก...จำนิคเด็กของคุณวาได้ไหม เขามาชวนพี่ไปเดินแบบ"

เลอลักษณ์ทำท่าตื่นเต้น "จริงหรือคะ...เห็นมั้ยริณ...ฉันบอกแกแล้วว่าฉันดูคนไม่ผิด"

"เด่นเขาบอกริณว่า หน้าตาอย่างพี่พีน่าจะไปเป็นพวก ดาราหรือนายแบบค่ะ"

สองสาวแกล้งยกหางพีรเทพ จนเขายิ้มปลื้ม พูดอะไรไม่ออก ไอริณถามว่าถ้าได้เป็นนายแบบแล้วจะยังทำงานที่นี่อีกหรือเปล่า พีรเทพยังทำงานที่นี่ต่อ เพราะเดินแบบแค่เป็นงานอดิเรกเท่านั้น

"เด่นว่าพี่พียึดเป็นอาชีพได้เลยค่ะ...ว่ามั้ยริณ"

"อือ...แล้วล่ำแมนแสนเซ็กซี่แบบนี้รับรองว่า...เก้งกวางบ่างชะนีติดกันเกรียว"

พีรเทพยิ้มแก้มแทบปริ ขณะที่สองสาวลอบสบตากัน ยิ้มเยาะแกมขบขัน...
ระหว่างที่อรนุชรอพบบุปผาอยู่ที่ห้องรับแขก แอบหยอดน้ำตาเทียมให้ดูเหมือนกำลังร้องไห้ พอได้ยินเสียงบุปผาเข้ามา รีบเก็บขวดน้ำตาเทียมใส่กระเป๋าถือตีหน้าเศร้าหันกลับมาไหว้ทักทาย บุปผาเดินมาจูงเธอไปนั่ง

"คุณแม่เจอหนูทีไร หนูก็มีแต่น้ำตาคลอตลอดๆ หนูต้องพยายามคิดบวกเข้าไว้นะลูก หรือถ้าคิดบวกแล้วยังไม่เวิร์ก ก็คิดคูณไปเลยลูก ชีวิตมันจะได้ชุ่มชื่นแจ่มใสเหมือนแม่"

อรนุชคิดได้แต่ลบกับหาร เพราะคุณพ่อของเธอกำลังจะยกโครงการห้าพันล้านไปให้บริษัทอื่นทำแทนบริษัทของวิน บุปผาถึงกับตบอกร้องอุแม่เจ้า สงสัยว่าทำไมเจ้าสัวเจริญถึงได้โกรธเคืองขนาดนั้น

"น้ำไม่อยากจะพูดเลย แต่มันเป็นเพราะเรื่องพี่วินกับน้ำนั่นแหละค่ะ"

บุปผาไม่รอช้า ขอตัวออกมาโทรศัพท์แจ้งเรื่องนี้กับอาทรทันที สั่งให้เขาเกลี้ยกล่อมลูกให้เห็นแก่ประโยชน์ส่วนรวมมากกว่าประโยชน์ส่วนตัว เงินตั้งห้าพันล้านบาท ถ้าถูกยกเลิก เสียดายตายเลย

"ได้ยินแล้ว...ในฐานะคนทำธุรกิจ ผมเสียดายใจแทบขาด...แต่ในฐานะพ่อ...ผมก็ไม่อยากเอาความสุขชั่วชีวิตของลูกไปแลก"

"อ้อ...ที่พูดมานี่คิดว่าคมนักหรือคะ...คมนักหรือไง อีตาอาทร...คุณต้องไปพูดกับลูกให้เข้าใจ"

อาทรเกี่ยงให้บุปผาไปพูดเอง แต่บุปผาไม่ยอม อ้างว่าเป็นพ่อต้องเป็นคนไปพูด แล้วรีบวางสาย ครู่ต่อมาอาทรรีบมาหาวินที่ห้องทำงาน วินเลยบอกพ่อว่าเรื่องทุกอย่างจบแล้ว ทุกคนรู้ความจริงว่าใครคือคุณอนาวิน อาทรถอนใจ กลุ้มใจ ทรุดตัวลงนั่ง บอกว่ามีเรื่องใหม่เข้ามาให้ปวดหัวแทน เจ้าสัวเจริญจะยกเลิกสัญญากับเราแล้วไปทำข้อตกลงใหม่กับบริษัทอื่น เพราะวินไม่ยอมแต่งงานกับลูกสาวของเขา วินยืนยันหนักแน่นว่าไม่ได้รักอรนุช

"เอาเถอะ ถ้าแกเลือกแล้ว มันก็เป็นเรื่องของแก"

"คุณพ่อเสียดายมั้ยครับ"

"ก็ต้องเสียดายเป็นธรรมดา...เงินตั้งห้าพันล้าน...แต่เงินก็ซื้ออะไรไม่ได้ทุกอย่าง"

วินมองพ่อเดินออกจากห้องด้วยความสบายใจ อาทรโทร.บอกว่าข่าวร้ายให้บุปผารู้ บุปผาบ่นอุบ ไม่รู้จะบอกอรนุชอย่างไร ตำหนิวินว่าโง่ที่ไม่เลือกอรนุช บุปผาทำท่าจะร้องไห้เมื่อคิดถึงเงินห้าพันล้านที่กำลังจะหลุดลอยไป เดินกลับเข้ามาหาอรนุชซึ่งนั่งรอคำตอบด้วยความกระวนกระวายใจอยู่ที่ห้องรับแขก อรนุชเห็นหน้าบอกบุญไม่รับของบุปผาก็รู้ทันทีว่าผลออกมาอย่างไร น้ำตาคลอเบ้า เดินแกมวิ่งออกไป บุปผามองตามด้วยความสงสาร

ครู่ต่อมา อรนุชกลับมานอนทำใจที่บ้านได้สักพัก อรนุชซึ่งเห็นพี่สาวหายไปไม่ยอมไปทำงาน โทรศัพท์มือถือก็ปิด พอรู้ว่าเธออยู่บ้านรีบตามมาดูด้วยความเป็นห่วง แต่อรนุชแกร่งพอที่จะลุกขึ้นยืนหยัดได้ใหม่

ooooooo

รุ่งเช้า คุณหญิงป้าอ่านหนังสือพิมพ์หน้าสังคมแล้วต้องชะงัก เมื่อเห็นรูปของไอริณถ่ายคู่กับพีรเทพ ข้อความบรรยายใต้ภาพว่า

"ลมหวนแว่วว่า สายใยรักของไฮโซฯสาวบรรณาธิการนิตยสารแฟชั่นกับพีรเทพ ชายหนุ่มที่บัดนี้กลับโสดเต็มตัว หลังจากคอนเวิร์สกับสาวไฮโซฯอีกคน เริ่มถักประสาน...และอาจจะมีข่าวดีปลายปีนี้"

คุณหญิงป้าเรียกไอริณมาดู ไอริณอ่านข้อความแล้วสะดุ้ง เดาว่าต้องเป็นพีรเทพส่งไปเองแน่ๆ เพราะรูปนี้เป็นรูปที่ถ่ายไว้ตั้งแต่ตอนเป็นแฟนกัน คุณหญิงป้าเจ็บแค้นแทน ขอเบอร์โทรศัพท์ของพีรเทพ จะโทร.ไปไล่มันออกจากบริษัทเดี๋ยวนี้ ไอริณขอร้องว่าอย่าเพิ่ง เธอต้องรอหลักฐานสำคัญก่อน

"ก็แล้วเมื่อไหร่จะได้สักที คุณหญิงป้าว่าหลานต้องถูกแม่วานรนั้นหลอกเอาแน่ๆ เตือนหลายครั้งแล้วว่าอย่าไปคบกับมันก็ไม่เชื่อ" คุณหญิงป้าหงุดหงิดทุกครั้งที่ต้องพูดถึงวาริรินทร์

"พี่วาไม่ได้หลอกริณหรอกค่ะ"

ทันใดนั้น เสียงกริ่งประตูหน้าบ้านดังขึ้น จำรัสรีบเดินมาที่ประตูรั้ว เห็นอรนุช อรนิชกับรุทธ์ยืนรออยู่ อรนุชสั่งอย่างเกรี้ยวกราดให้รีบเปิดประตู

"นกไม่ต้องเข้าไป...มันเห็นเธอร้องไห้ เดี๋ยวจะหัวเราะเยาะเอา"

อรนุชก้าวฉับๆ เข้าบ้าน ตรงไปยืนประจันหน้ากับไอริณ อย่างเอาเรื่อง คุณหญิงป้าอ้าปากจะปราม อรนุชตวาดแว้ดว่าใครไม่เกี่ยวถอยไป ทั้งสองสาวโต้กันไปมาไม่มีใครยอมใคร อรนุชหาว่าไอริณเป็นคนเอาข่าวของพีรเทพไปลง ทำให้น้องสาวของเธอต้องเสียใจ ในเมื่อพีรเทพทำกับอรนิชได้ ก็ทำกับไอริณ ได้เช่นกัน

"ผิดแล้วนังน้ำ นายพีรเทพมันทำกับฉันได้ มันก็ทำกับน้องแกได้ เขาเรียกว่ากรรมสนองไงล่ะ แย่งเขามาก็ถูกเขาแย่งไป แล้วทีนี้จะขี่ม้าสามศอกไปฟ้องใครล่ะ...อ้อ...ต้องฟ้องแกแน่ๆ แกถึงได้แจ้นมาหาฉันแต่เช้า"

"คนอย่างไอ้พีรเทพ ออกไปจากชีวิตของน้องสาวฉันได้ก็ดีแล้ว ฉันไม่แคร์ ยัยลูกนกอาจจะเจ็บปวดสาหัสสากรรจ์หน่อย แต่ต่อไปเขาอาจจะขอบใจแกด้วยซ้ำที่มารับผู้ชายเหลือเดนคนนี้ไป"

"แค่เนี้ย" ไอริณลอยหน้าลอยตายั่ว

"ยัง...อย่าได้มายุ่งกับพี่วินของฉันเด็ดขาด"

"แกนี่เป็นพี่สาวที่สุดประเสริฐจริงๆนะ อุตส่าห์บุกมาที่นี่ ไอ้เราก็คิดว่าจะมาพูดให้น้องสาว ที่ไหนได้...มาพูดให้ตัวเอง ส่วนเรื่องนายอนาวินของแกน่ะ ขอบอกว่า ให้ไปห้ามกันเอง เพราะเขาชอบมาวุ่นวายกับฉัน ทั้งๆที่งานฉันก็ยุ้ง... ยุ่ง...พื้นที่โฆษณาก็แน่นเอี๊ยดไปถึง 3 ปีข้างหน้าโน้น"

"กะอีแค่โฆษณาเล็กๆ ก็เอามาคุย สำหรับพี่วิน ถ้าแกยังยืนยันอย่างนั้น ฉันก็จะบอกความจริงไปเลยว่า เขากับฉันกำลังจะแต่งงานกัน โดยคุณพ่อฉันจะมอบโครงการห้าพันล้านเป็นของขวัญให้ เพราะฉะนั้น ต่อไปโฆษณาแกเต็มไปอีก 10 ปีข้างหน้า ก็ไม่มีผู้ชายหน้าโง่ที่ไหนจะเอาแกหรอก"

"ตายแล้ว...คุณพ่อแกนี่ใจถึงนะ อุตส่าห์เอาโครงการห้าพันล้านมาล่อผู้ชายไปเป็นลูกเขย"

คุณหญิงป้าถึงกับลมจับ ป้าสร้อยรีบเข้าประคองให้นั่งลง ไอริณปรี่เข้าไปดูด้วยความเป็นห่วง อรนุชถามว่าอยากอยู่วัดไหน จะไปจองให้ ไอริณฉุนขาดที่อรนุชไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง ขู่ว่าถ้าไม่ออกไปเดี๋ยวนี้ จะเรียกตำรวจมาจับข้อหาบุกรุก อรนุชลอยหน้าถามย้ำเพื่อความแน่ใจว่าไม่ต้องการให้เธอจองวัดให้ ไอริณโกรธ หยิบของใกล้มือขว้างใส่อรนุชเดินหัวเราะร่วนออกไปด้วยความสบายใจ

สักพักคุณหญิงป้าถอนใจเฮือก ลุกขึ้นยืน ป้าสร้อยถึงกับร้องอ้าว คุณหญิงป้าเกรงว่าสองสาวจะตบกันให้ชาวบ้านหมั่นไส้ ก็เลยแกล้งเป็นลม ไอริณโล่งใจที่ท่านไม่เป็นอะไร คุณหญิงป้าถามไอริณว่าเรื่องวินจริงหรือเปล่า ไอริณไม่เชื่อว่าเป็นเรื่องจริง แต่ถึงจริงเธอก็ไม่สนใจ...

ในเวลาเดียวกัน เรวัติยกอาหารเข้ามาตั้งตรงหน้าเลอ� ลักษณ์ กลิ่นหอมอาหารชวนกินมาก ทั้งรสชาติก็อร่อยจนเลอ�ลักษณ์ออกปากชมว่าเขาสมกับเป็นกุลสตรี เป็นแม่บ้านแม่เรือนจริงๆ เรวัติถึงกับสำลักอาหารพรวด ไอแค่กๆ จนเลอลักษณ์ต้องพามานั่งที่โซฟา

"เด่น...กรุณาอย่าพูดอีกว่า ผมเป็นเกย์...เป็นกุลสตรี หรือเป็นแม่บ้านแม่เรือน"

เลอลักษณ์กลับคิดว่าเขาอาย เรวัติพยายามอธิบายว่า เขาไม่ได้เป็นเกย์ แต่ก็เหมือนเช่นทุกครั้ง เธอไม่ยอมเชื่อ เรวัติ ทั้งยืนยันทั้งนั่งยันก็แล้ว เลอลักษณ์ยังมีความคิดเหมือนเดิม

"โอเค ไม่ใช่ก็ไม่ใช่...เอาไว้วัติพร้อมเมื่อไหร่..."

เลอลักษณ์พูดยังไม่ทันจบประโยค เรวัติดึงเธอเข้ามาจูบอย่างดูดดื่ม เลอลักษณ์ถึงกับนิ่งงัน ราวกับต้องมนต์สะกด เพ้อเรียกชื่อเขาแล้วกอดไว้แนบอก สารภาพอย่างหมดเปลือกว่าแต่งงานกับเธอเพราะรักเธอมาก ไม่ใช่ช่วยเหลือในฐานะเพื่อนอย่างที่เธอเข้าใจ เลอลักษณ์เพ้อว่าเหมือนความฝัน

"ใช่...เหมือนฝันเลย...เพียงแต่ว่า...เราจะไม่มีลูกแค่คนเดียว นะครับ"

เลอลักษณ์ดันตัวออก ถามย้ำเพื่อความแน่ใจว่าเขาไม่ใช่เกย์ เรวัติดึงเธอเข้ามากอดอีก รับรองหนักแน่นว่าไม่ได้เป็น ทั้งคู่หัวเราะกันอย่างมีความสุข จากนั้นเรวัติแวะ ไปหาวินที่บริษัท บอกข่าวดีให้เพื่อนรู้ พร้อมกับชวนไปเลี้ยงฉลองเย็นนี้ที่บ้านไอริณ วินสะดุ้งเล็กน้อย ไม่แน่ใจว่าไอริณจะต้อนรับตนเองหรือเปล่า

"แกก็ต้องลองไปดูสิ"

ooooooo

ที่ห้องทำงานของไอริณ เลอลักษณ์ยิ้มตาเป็นประกายอย่างมีความสุข ตอนที่เล่าเรื่องเรวัติให้ไอริณฟัง ไอริณดีใจด้วยที่ทุกอย่างจบด้วยดี จังหวะนั้น เสียงโทรศัพท์ของเลอลักษณ์ดังขึ้น เธอยิ้มหน้าบานเพราะคิดว่าเรวัติโทร.มาแต่ต้องหุบยิ้มเมื่อเห็นเบอร์คิมหันต์ ไอริณคว้าโทรศัพท์มาพูดเอง ถามว่ามีธุระอะไร

"พี่อยากคืนดีกับเด่น...พี่เพิ่งรู้ตัวว่ารักเด่นมาก"

ไอริณเย้ยว่าสายเกินไปแล้ว ตอนนี้เลอลักษณ์มีความสุข กับสามีและลูกมาก ไม่ต้องการใครที่ไหนอีก คิมหันต์ยังคงพร่ำเพ้อต่างๆนานาถึงความรักที่มีให้เลอลักษณ์ ไอริณรำคาญเลยวางสาย คิมหันต์เจ็บใจมากที่แผนงอนง้อไม่สำเร็จ ตัดสินใจโทร.ไปหาอรนุชเพื่อขอความช่วยเหลือ

"แล้วฉันจะได้อะไรตอบแทน"

"ก็ความสะใจไงครับ...ผมว่าพวกคุณไม่ถูกกันหรอก ผมจะเขียนข่าวให้ คุณก็แค่ใช้ความสนิทสนมส่วนตัว ส่งไปลงตามหน้าสังคม เพื่อก่อกวนความสงบสุขของเด่นกับไอริณ... ส่วนเรื่องค่าจ้างผมก็ขอแค่พอสมน้ำสมเนื้อ"

อรนุชตอบตกลง คิมหันต์ยิ้มอย่างพอใจ ขณะที่อรนุชดูสะใจมาก...

ตกเย็น ไอริณคาดไม่ถึงว่าวินจะได้รับเชิญมาร่วมฉลองด้วย เลยร่วมมือกับคุณหญิงป้าแกล้งใช้วินทำโน่นทำนี่ ราวกับเขายังเป็นนายกาแฟลูกน้องของคุณอนาวิน วินยอมทำตามโดยดีเพื่อเป็นการไถ่โทษ แต่ยังไม่หนำใจ พอยกสำรับขึ้นโต๊ะเสร็จ ขณะวินกำลังจะหย่อนก้นลงบนเก้าอี้ ไอริณไล่เขาออกไปกินข้าวกับจำรัสหลังบ้าน

"คุณว่าอะไรนะ"

"ออกไปกินข้าวกับจำรัส คุณเคยกินด้วยกันนี่ แล้วอยู่ดีๆจะปล่อยให้เขากินคนเดียวได้ไง...ไปได้แล้ว"

วินเดินอารมณ์บูดออกไป เลอลักษณ์ท้วงว่าไม่ทำแรงเกินไปหน่อยหรือ ไอริณยิ้มสะใจ...

พอกลับถึงคอนโดฯที่พัก เลอลักษณ์บ่นสงสารวินที่โดนไอริณกับคุณหญิงป้ารวมหัวกันแกล้งขนาดนั้น เรวัติสบโอกาส เลยขอร้องเธอให้ช่วยวินด้วย เลอลักษณ์สงสัยว่าจะให้ช่วยเรื่องอะไร

"ช่วยสนับสนุนให้ไอริณเห็นคุณงามความดีของมันบ้าง"

"เอ๊ะ...คุณอนาวินมีกับเขาด้วยหรือคะ" เลอลักษณ์ ยิ้มกริ่ม เรวัตสะดุ้ง ก่อนพากันหัวเราะขบขัน...
ในเวลาเดียวกัน ขณะไอริณนั่งแปรงผมอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง ฉุกคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นตอนหัวค่ำแล้วอดขำไม่ได้ ตอนนั้นเธอเข้ามาเห็นวินกำลังช่วยป้าสร้อยทำความสะอาดครัว จึงสั่งป้าสร้อยนั่งเฉยๆปล่อยให้นายกาแฟทำความสะอาดคนเดียวก็พอ

"โถ...คุณหนูขา สงสารคุณอนาวินเธอเถอะค่ะ...คุณหนูไล่ให้ออกไปทานข้าวข้างนอก แล้วยังจะใช้ให้เก็บกวาดทำความสะอาดครัวอีก"

"ช่างเถอะครับป้าสร้อย...ผมจัดการเองได้...ทำตามคำสั่งเจ๊ใหญ่เขาเถอะครับ"

"เรียกใครเจ๊ใหญ่"

"เรียกคุณไง...ชอบทำตัวเป็นเจ๊ใหญ่ จัดการโน่นนี่นั่น

ดีนัก" วินเหน็บพอคันๆ

"แล้วจะทำไม อาแปะ" ไอริณกับวินจ้องหน้ากันเขม็ง...

ooooooo

ข้อความในหน้าสังคมของหนังสือพิมพ์ฉบับหนึ่ง ทำให้เช้าอันสดใสของเลอลักษณ์หมองหม่นขึ้นมาทันใด

"ผลิตผลจากปาร์ตี้ยาอีในท้องกำลังจะครบห้าเดือน โดยชายหนุ่มผู้โชคร้ายที่ต้องจำใจรับเป็นพ่อพูดไม่ออก ได้แต่ กลอกตากล้ำกลืนฝืนทน"

เลอลักษณ์ขยำหนังสือพิมพ์ทิ้ง เดินแกมวิ่งทั้งน้ำตาเข้าไปในห้องนอน เรวัติกำลังทำอาหารอยู่หน้าเตา รีบเดินมาหยิบหนังสือพิมพ์ขึ้นอ่าน สีหน้าเคร่งเครียดขึ้นมาทันที รีบตามเลอลักษณ์เข้ามาในห้องนอน เห็นเธอกำลังร้องไห้ สะอึกสะอื้นอยู่บนเตียง เรวัติมาทรุดตัวลงนั่งข้างๆดึงเธอเข้ามากอดไว้แนบอก

"ใครจะพูดอะไรก็ช่างมัน ไม่ต้องไปสนใจ ไอ้พวกมีปากสักแต่พูด"

"เด่นอาย...ไม่อยากจะออกจากบ้านไปไหนแล้ว"

"ถ้าทำอย่างนั้นมันก็ยิ่งได้ใจ และรังแกเราต่อไปไม่มีวันสิ้นสุด"

"แต่เด่นไม่มีแรงจะสู้มันอีกแล้ว"

เรวัติรับปากว่าจะสู้แทนเธอเอง ทันใดนั้น เสียงโทรศัพท์ ดังขึ้นที่ห้องรับแขก เรวัติขอตัวไปรับสาย ไอริณโทร.มาถามว่าอ่านหนังสือพิมพ์หรือยัง เรวัติอ่านแล้วและเลอลักษณ์เสียใจมากร้องไห้ไม่หยุด ไอริณเจ็บแค้นแทนเพื่อน ขอให้เขาคอยปลอบเลอลักษณ์ดีๆ ส่วนเรื่องนี้ปล่อยให้เธอจัดการเอง เธอรู้ว่าใครอยู่เบื้องหลัง...

หลังจากถ่ายภาพเปลือยของพีรเทพได้ตามแผน นิคก็เอารูปมาให้ไอริณที่ออฟฟิศ ไอริณรับซองใส่รูปมาเปิดดู ถึงกับตาเบิกกว้างพูดไม่ออก จังหวะนั้นคุณหญิงป้ามาถึงพอดี ไอริณรอจนนิคกลับออกไป จึงชักชวนคุณหญิงป้ามาดูรูปถ่ายของพีรเทพ คุณหญิงป้าเห็นแล้วถึงกับตาโต หัวเราะคิกคัก

ไอริณไม่รอช้าตรงไปที่ห้องทำงานพีรเทพทันที เปิดประตูเข้าไป เห็นเขากำลังหลับสบายอยู่บนเก้าอี้ทำงาน เดินมายืนตรงหน้ากระแอมเสียงดัง พีรเทพสะดุ้งตื่นเห็นไอริณยืนจ้องอยู่ รีบขยับนั่งตัวตรง

"น้องริณ พอดีเมื่อคืนเดินแบบเสร็จแล้ว พี่เลยไปปาร์ตี้วันเกิดเพื่อนต่อ..."

พีรเทพยังสาธยายไม่จบ ไอริณยื่นรูปให้ดู พีรเทพเห็นแล้วสะดุ้งโหยง รู้ทันทีว่าเป็นฝีมือนิคที่วางแผนให้สาวสวยเซ็กซี่มอมเหล้าเขาแล้วเอาถ่ายรูปไว้ ไอริณยื่นข้อต่อรองทันทีว่าจะคืนรูปพวกนี้ให้ต่อเมื่อเขาเอาคลิปของอรนิชมาแลก พีรเทพหาว่าไอริณแบล็กเมล์เขา

"งั้นมั้ง...อ้อ...แล้วขอเตือนด้วยว่า รูปพวกนี้ ฉันจะให้ลูกนกเก็บเอาไว้ชุดหนึ่ง เพื่อประกันความปลอดภัยในกรณีที่พี่พีเล่นตลกเอาคลิปลูกนกออกมาประจาน"

พีรเทพชี้หน้าไอริณด้วยความโกรธจัดที่เธอกับพวกรวมหัวกันหลอกเขา ไอริณด่ากลับว่าคนชั่วๆอย่างเขาต้องใช้ วิธีนี้มันถึงจะสาสม พีรเทพฮึดฮัด ทำท่าจะเข้ามาทำร้ายไอริณ พลันประตูห้องเปิดออก คุณหญิงป้านำ รปภ.อีกสามคนเข้ามาลากตัวพีรเทพออกไป

จากนั้น ไอริณรีบไปหาอรนุชที่ออฟฟิศ เปิดประตูผลัวะ เข้าไปในห้องทำงานของเธอ โดยมีแอ๊ววิ่งตามมาติดๆ ถามเจ้านายว่าจะให้เรียก รปภ.มาไหม อรนุชให้เรียกตำรวจมาจัดการดีกว่า จะได้แจ้งข้อหาบุกรุกเสียเลย

"เอาซิ...รีบโทร.เดี๋ยวนี้เลย...ฉันจะได้เอาคลิปส่งคืนเจ้าของไป"

อรนุชถามว่าคลิปอะไร ไอริณอยากให้เป็นเรื่องส่วนตัวเลยหันไปไล่แอ๊วออกไปข้างนอก ทีแรกอรนุชไม่ยอม แต่พอเห็นท่าทางจริงจังของไอริณแล้ว พยักพเยิดให้แอ๊วออกไป ไอริณ หยิบคลิปในกระเป๋าถือยื่นให้อรนุช

"คลิปลูกนก ถ่ายโดยนายพีรเทพ...เอาไปดูซะ แล้วก็โปรดเข้าใจด้วยว่า ฉันทำไปเพราะเห็นใจลูกผู้หญิงด้วยกัน แล้วก็อยากจะสั่งสอนนายพีรเทพ ไม่ใช่เพราะอยากจะดีอะไรกับพวกเธอสองคนพี่น้องหรอก"

ไอริณมองสบตาอรนุชอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนกลับออกไป อรนุชเปิดคลิปดูแล้วตาเบิกกว้าง ทำท่าจะเป็นลม รีบโทร.ตามน้องสาวมาที่ห้อง อรนิชเห็นคลิปแล้วแค้นใจมากหยิบมาหักเป็นชิ้นเล็ก ชิ้นน้อย แล้วยกมือปิดหน้าร้องไห้

"พี่ลูกน้ำ...ช่วยนกด้วย พี่พีมันทำกับนกแบบนี้ได้ยังไง นกทำดีกับมันสารพัด แต่มันกลับทรยศ...เนรคุณ"

"ขอให้เธอถือไว้เป็นบทเรียนก็แล้วกัน ข้อดีก็คือ เธอจะได้ตัดมันขาดเสียที"

อรนุชดึงน้องสาวมากอด อรนิชร้องไห้สะอื้นฮักๆ

ถามว่าได้คลิปมาจากไหน พอเธอรู้ว่าได้มาจากไอริณถึง

กับร้องเอะอะ เกรงว่าไอริณจะเอาคลิปไปประจานต่อหน้าธารกำนัน

"ไอริณไม่ทำอย่างนั้นแน่ เพราะกว่าจะได้คลิปแผ่นนี้ มา เขาต้องวางแผนหลอกมันอยู่หลายวันเหมือนกัน...พี่เองก็ได้บทเรียนว่า อย่าเพิ่งตัดสินคนจากภายนอก เพราะรูปลักษณ์ มันอาจลวงตาเราได้ คนที่คิดว่าเป็นเพื่อน ภายในใจอาจคิดร้ายกับเรา ตรงกันข้าม คนที่คิดว่าเป็นศัตรู แท้จริง...เขาอาจไม่มีอะไรเลยก็ได้" อรนุชรู้สึกสำนึกผิด

ooooooo

ขณะไอริณ เลอลักษณ์ เรวัติกับคุณหญิงป้ากำลังนั่งกินของว่างไปพลางคุยกันไปพลางอย่างออกรส พลันเสียงกริ่งหน้าบ้านดังขึ้น สักพัก ป้าสร้อยเดินนำ อรนุช อรนิชกับรุทธ์เข้ามา โดยที่อรนุชถือกุหลาบแดง ช่อใหญ่มาด้วย

"ไอริณ...ฉันขอเป็นตัวแทนพวกเราสามคนพี่น้อง มาขอโทษแล้วก็ขอบใจแก" อรนุชยื่นช่อดอกไม้ให้

"โธ่เอ๊ย...เรื่องผ่านไปแล้ว"

"ถูก...จะผ่านไปนานแค่ไหน พวกเราก็จะไม่มีวันลืมบุญคุณของแกเลย...ขอบใจแล้วก็ขอโทษสำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง... ฉันคิดร้ายกับแกเสมอมา แต่แกกลับช่วยรักษาชื่อเสียงของฉันกับลูกนก"

"เราเป็นเพื่อนกันนี่" ไอริณกับอรนุชโผเข้ากอดกัน ทุกคนตบมือดีใจ เลอลักษณ์เข้ามากอดด้วย อรนิชกราบที่แขนไอริณกับเลอลักษณ์ ขอโทษพี่ทั้งสองเช่นกัน ส่วนรุทธ์ตามเข้ามาขอโทษเป็นคนสุดท้าย

คุณหญิงป้าดีใจที่ทุกคนรักกัน ดีกว่าเกลียดกันเป็นไหนๆ ไอริณย้อนถามว่าแล้วคุณหญิงป้ากับพี่วาดีกันหรือยัง คุณหญิงป้าทำไม่รู้ไม่ชี้ กลบเกลื่อนว่าไม่ได้โกรธอะไรวาริรินทร์ เรวัติเห็นว่าทุกอย่างลงเอยด้วยดี จึงแนะว่าพวกเราน่าจะดื่มฉลองกัน แล้วอาสาไปหยิบไวน์มาให้...

ฝ่ายวินเดินใจลอยอยู่ที่สนามหน้าบ้านตัวเอง อาทรเดินเข้ามาทักว่าอกหักหรือ วินชะงัก หันมาต่อว่าพ่อว่า พูดจาไม่เป็นมงคล อาทรดูท่าทางหงอยๆของลูกชายแล้วฟันธงว่าอกหักชัวร์

"ผมก็ยังไม่แน่ใจหรอกครับว่าจะอกหักหรือเปล่า เพราะมันขึ้นอยู่กับผู้หญิงคนหนึ่ง"

"แล้วแกถามเขาหรือยังล่ะ"

วินส่ายหน้าแทนคำตอบ อาทรโวยลั่นว่าทำไมถึงไม่ถาม วินไม่มั่นใจว่าเธอจะพูดด้วยหรือเปล่า เพราะทุกวันนี้ หน้าเขา เธอยังไม่อยากจะมอง อาทรแนะว่าถ้าไอริณไม่ยอมมอง วินก็ต้องรีบไปเสนอหน้าให้เธอมองบ่อยๆ

"เอาอย่างนั้นเลยหรือครับ"

"ไม่เคยได้ยินหรือว่า ด้านได้ อายอดน่ะ" อาทรหัวเราะร่า ขณะที่วินสูดลมหายใจยาว เกิดฮึดขึ้นมา เดินคิดไปคิดมาอยู่หลายตลบว่าจะโทร.หาไอริณดีไหม ในที่สุด วินตัดสินใจไม่โทร. ...

ไอริณกำลังจะเข้านอน ตอนที่อรนุชโทร.มาปรึกษาเพื่อหาทางออกเรื่องเลอลักษณ์ เพราะเธอร่วมมือกับคิมหันต์ ทำให้เลอลักษณ์เสียชื่อเสียง ทั้งๆที่เลอลักษณ์เป็นคนดีไม่เคยเอาเรื่องใคร ไอริณเห็นว่าเรื่องพวกนั้นมันผ่านไปนานแล้ว ปล่อยมันไปเดี๋ยวคนก็ลืม

"ฟังนะริณ...เรื่องนี้ไม่มีทางจบง่ายๆหรอก เพราะมันเป็นทางหาเงินของนายคิมหันต์ ซึ่งกำลังจนตรอก...แต่ฉันมีวิธีจัดการกับมัน" อรนุชสีหน้าเด็ดเดี่ยวแน่วแน่

ooooooo

อรนุชโทร.นัดคิมหันต์ให้มาพบที่ห้องทำงานของเธอแต่เช้า คิมหันต์แปลกใจมากเมื่อหันมาเห็นอรนุชกับไอริณเข้ามาในห้องด้วยกัน แถมทักทายเขาอย่างอารมณ์ดี คิมหันต์นิ่วหน้า

"นี่มาเล่นตลกอะไรกัน พวกคุณสองคนเกลียดกันยังกับกิ้งกือไส้เดือน แล้วทำไมถึง..."

"ถึงได้มาแท็กทีมกันได้ใช่มั้ยคะ และเป็นทีมที่น่ากลัวเสียด้วย" ไอริณชิงพูดตัดหน้า

"ได้ข่าวมาว่า คุณเอาเรื่องของเด่นไปขายอีก"

แทนที่คิมหันต์จะตอบดีๆ กลับยียวนใส่ สองสาวเลยงัดไม้ตายขึ้นมาขู่ให้หยุดขายเรื่องของเลอลักษณ์ แล้วออกแถลงข่าวขอโทษเธอ ถ้าเขาไม่ยอมทำ ไอริณจะแถลงให้นักข่าวทุกสำนักพิมพ์รู้ว่าใครเป็นคนจัดงานปาร์ตี้ยาอีที่เป็นข่าว คิมหันต์ยักไหล่อย่างไม่ยี่หระ ถ้าอยากจะแถลงข่าวก็เชิญตามสบาย เพราะเขาไม่ได้เป็นคนจัดงาน

"ฉันจะไปบอกคนจัดปาร์ตี้ยาอีเมื่อสองเดือนที่แล้วว่า คุณเป็นคนให้เบาะแส"

คิมหันต์ถึงกับสะดุ้งโหยงร้องเฮ้ยลั่น อรนุชขู่ว่าให้ ทำตามที่พวกเราต้องการเสียดีๆ เพราะคนคนนั้นคงไม่ปล่อยเขาลอยนวลแน่ คิมหันต์หน้าซีด จำใจยอมทำตาม...

พอเรวัติรู้ข่าวว่าไอริณกับอรนุชจัดงานแถลงข่าวขึ้นที่โรงแรมหรูกลางกรุงฯ ตอนบ่ายสองโมงวันนี้ โดยเชิญนักข่าวจากทุกสำนักพิมพ์มาร่วมงาน เขารีบโทร.ชวนวินทันที วินสงสัยว่าสองสาวจะมีเรื่องอะไรมาแถลง นอกจากหาเรื่องตบตีกัน เรวัติคิดว่าไม่น่าจะใช่ เพราะทั้งคู่เลิกทะเลาะกันแล้วรีบตัดบทบอกวินให้ไปเจอเขาที่นั่นบ่ายสอง วินยังไม่ทันจะตอบรับหรือปฏิเสธ เรวัติชิงวางสายไปก่อน...

ได้เวลาตามนัด ไอริณ อรนุช อรนิช และคุณหญิงป้า พร้อมด้วยนักข่าวมารอทำข่าวกันแน่นห้อง รุทธ์เดินคุมเข้ม พาคิมหันต์เข้ามานั่งที่โต๊ะแถลงข่าว คิมหันต์ยกมือไหว้ รอบทิศ

"สวัสดีครับพี่ๆนักข่าว...คือผมอยากจะมาพูดในประเด็นที่เป็นข่าวอยู่ในหนังสือพิมพ์ 2-3 วันมานี้ ทุกเรื่องที่เกี่ยวข้องกับคุณเลอลักษณ์ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องงานปาร์ตี้ยาอี...เรื่องที่นักข่าวหนังสือพิมพ์ของคุณพ่อเธอ ถูกบังคับให้ต้องแต่งงานด้วย...ไม่เป็นความจริง ทั้งสองคนเขารักกัน"

"แล้วเรื่องปาร์ตี้ยาอีล่ะ"

"ก็ไม่เป็นความจริงเหมือนกันครับ...คุณเลอลักษณ์ไม่ใช่ ปาร์ตี้เกิร์ล ผมยืนยันได้"

"ถ้าอย่างนั้น ทำไมมีข่าวในทำนองนี้ออกมาบ่อยๆล่ะคะ"

คิมหันต์นิ่งคิดอยู่อึดใจ "เพราะผมรักเขา...ผมขอสารภาพว่า ผมรักคุณเลอลักษณ์ ในเมื่อเธอตัดสินใจแต่งงานกับผู้ชายที่มีความเหมาะสมคู่ควรกับเธอ...ผมถึงได้ออกข่าวกลั่นแกล้งด้วยความอิจฉา" คิมหันต์หันไปมองทางเลอลักษณ์ แล้วยกมือไหว้ขอโทษ นักข่าวต่างรุมถ่ายช็อตเด็ดกันอุตลุด เลอลักษณ์ยิ้มทั้งน้ำตา

"ขอบคุณค่ะ พี่คิม...ขอบคุณมาก"

คุณหญิงป้าเข้ามาโอบไหล่เลอลักษณ์อย่างอ่อนโยน คิมหันต์พยักหน้ารับรู้ และปิดท้ายการแถลงข่าวครั้งนี้ด้วยการบอกพวกนักข่าวว่า อย่าเรียกงานนี้ว่าการแถลงข่าว ให้เรียกว่าเป็นการสารภาพผิดของเขาดีกว่า แล้วกล่าวขอบคุณนักข่าวทุกท่าน นักข่าวต่างกรูเข้ามาขอสัมภาษณ์คิมหันต์ต่อ โดยมีรุทธ์คอยคุมเชิงอยู่ใกล้ๆ

ไอริณถอนใจโล่งอก เหลือบเห็นวินเดินตรงเข้ามาหา รีบหันไปบอกอรนุชว่า เธอมีธุระด่วนขอตัวกลับก่อนแล้วจ้ำพรวดๆออกไปทันที วินจะตามแต่อรนิชมาเรียกไว้ เลยต้องเดินตามอรนิชเข้ามาร่วมวงกับอรนุช วินตัดสินใจว่าวันนี้ต้องพูดกับอรนุชให้รู้เรื่อง จึงชวนออกไปหามุมสงบคุยกัน อรนุชเองก็เหมือนจะรู้ทันว่าวินจะคุยอะไรด้วยจึงทำใจไว้ล่วงหน้า วินเสียใจที่ทำให้เธอเข้าใจผิดมาตลอด

"น้องลูกน้ำเป็นคนสวย เพียบพร้อมทุกอย่าง...แต่มันไม่ใช่เหตุผลที่เราจะรักใครสักคน"

อรนุชน้ำตาคลอ "พี่วินรักริณ"

วินนิ่งอึ้งไม่ตอบ อรนุชชมว่าไอริณเป็นคนดี สมควรแล้วที่เขาจะรัก แล้วแนะให้เขาตามไปง้อไอริณ ส่วนเธอขอตัวกลับก่อน วินอวยพรให้เธอโชคดี อรนุชยิ้มทั้งน้ำตา อวยพรเขาว่าโชคดีเช่นกัน มองตามวินที่เดินออกไปด้วยสายตาเศร้าสร้อย ครู่ต่อมา วินมาหาไอริณที่บ้าน ทรุดตัวลงนั่งโซฟาตัวตรงข้าม ไอริณเงยหน้าจากหนังสือที่กำลังอ่าน ถามว่ามาทำไม วินอยากมาปรับความเข้าใจด้วย ไอริณยังงอนอยู่เลยบอกปัดว่าไม่อยากเข้าใจ

"คุณโกรธผมทำไม ผมทำผิดอะไร นอกจากทำให้คุณเข้าใจผิดว่าผมชอบกับน้องลูกน้ำ"

"เอ๊ะ" ไอริณไม่พอใจที่เขารู้ทัน

"ทั้งๆที่ความจริง ผมไม่ได้รักเขาเลย...ผมรักคุณ...และนับจากนี้ไป ผมจะไม่ยอมให้คุณบ่ายเบี่ยงอีกต่อไปแล้ว...

คุณชอบคิดเองเออเอง ตัดสินใจเองมาตลอด...แต่ตอนนี้ คุณจะต้องฟังผมบ้าง ผมให้เวลาคุณอีกสองเดือน ที่จะเตรียมตัวแต่งงาน...มีอะไรขัดข้องมั้ย"

"ก็ใครไปว่าอะไรล่ะ" ไอริณก้มหน้าไม่ยอมสบตา

"แต่ถึงจะขัดข้อง...หา...เมื่อกี้คุณว่าอะไรนะ"

"ไม่รู้...พูดแล้วพูดเลย"

วินลุกขึ้นมานั่งโซฟาตัวเดียวกับไอริณ แล้วดึงเธอเข้ามากอด "คุณจะแต่งงานกับผมภายในสองเดือนนี้ใช่มั้ย"

"คุณนั่นแหละที่ชอบพูดเอง เออเอง แล้วก็ตัดสินใจเอง"

"ถ้าอย่างนั้นก็เป็นอันตกลงตามนี้นะ" วินก้มลงจูบไอริณด้วยความรัก

ooooooo

'อวสาน'

เครดิต ไทยรัฐ