<<
พฤษภาคม 2552
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
31 
 
20 พฤษภาคม 2552
 
 
ละคร ลูกไม้เปลี่ยนสี ตอนที่ 18 ต่อ

ตอนที่ 18 (ต่อ)

ชาตรีกลับเข้าห้อง...แทนที่จะได้พักใจ เขากลับเจอฤทัยเข้ามาเกาะแจ เขาถามว่าฤทัยมาที่นี่ทำไม...ฤทัยยิ้มจืดชืด อ้างว่าเขาไม่กลับบ้านหลายวันแล้วเธอเป็นห่วง เขาตัดบทอย่ามาห่วงเขา แล้วไม่ต้องรอเขาด้วย...ฤทัยออดอ้อนขอให้กลับไปบ้านของเรา จะทิ้งฤทัยไว้คนเดียวได้ยังไง ตฤณก็หายไป เธอเอาใจด้วยการซื้อของเขาชอบมาฝาก

"ไม่ต้องใช้วิธีนี้กับผม ผมไม่เชื่อคุณอีกแล้ว เอาละ ผมยกบ้านและที่ดินทั้งหมดให้คุณ ส่วนที่เป็นธุรกิจ ผมจะยกให้คุณครึ่งหนึ่ง...ผมตัดสินใจแล้ว เราหย่ากันดีกว่า"

"ตรี...ไม่นะ" ฤทัยแทบช็อก "ไม่นะคะตรี ฤทัยไม่ยอม ฤทัยขอโอกาสบ้าง ไม่ต้องการให้คุณจากฤทัยกับลูกไปนะคะ อย่าทำลายความรักความอบอุ่นของครอบครัวไปเลยนะคะตรี" ฤทัยปาดน้ำตาทิ้ง

"ความอบอุ่นแบบปลอมๆที่คุณสร้างขึ้นน่ะสิ ผมอยู่กับคุณก็เพื่อลูก ลูกที่คุณหลอกว่าเป็นลูกในไส้ของผมมายี่สิบกว่าปี"

"ฤทัยทำไปเพราะรักคุณนะคะตรี" ฤทัยซบชาตรีออดอ้อนทั้งน้ำตา "ฤทัยรักคุณ ให้อภัยฤทัยเถอะนะคะ ฤทัยจะไปตามตฤณกลับมา แล้วเราจะอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขอีกครั้ง"

"ผมรักตฤณมาก จนวันนี้ผมก็ยังรักเขาเหมือนลูกในไส้จริงๆ แต่ผมทำใจไม่ได้ ที่ถูกคุณหลอกให้ทรยศน้ำทิพย์ ความสุขที่ผ่านมามันเป็นความสุขของคุณคนเดียว แต่ผมไม่เคยมีเลย" ชาตรีเดินหนี ฤทัยวิ่งตามชาตรีมาตามทางเดิน ผ่านพยาบาลเริ่มซุบซิบกันว่า จากครอบครัวตัวอย่างมาเป็นแบบนี้ หมอชาตรีถึงผ่าตัดไม่ได้ เกือบจะทำคนไข้แย่แล้ว...ฤทัยมองพยาบาลพวกนั้น ตวาดไล่จนหนีกันกระเจิง

ooooooo

ฤทัยกลับมาบ้าน เจอตฤณรีบวิ่งไปหาลูกด้วยอาการดีใจ ชวนลูกชายไปช่วยกันพูดให้พ่อกลับมาดังเดิม เขาโกรธแม่มาก ถ้าลูกช่วยพูด เขาใจอ่อนแน่

"ผมไม่ใช่จะกลับมาอยู่บ้าน ผมมาเพื่อจะบอกให้แม่ มอบตัว"

"อะไรนะ" ฤทัยตกใจผงะหนี "มอบตัวอะไร นี่ลูกพูด เรื่องอะไร แม่ไม่เข้าใจ"

ตำรวจรู้ยี่ห้อและรุ่นของรถที่ขับชนพ่อบัญชาแล้ว เขากำลังจะมาถึงตัวคนขับชน ทั้งจดหมายในตัวบัญชาโยงมาถึงแม่ด้วย ถ้าแม่ไปมอบตัวและรับสารภาพโทษจะได้เบาลง ฤทัยโกรธจัดตบหน้าลูกชายทันทีที่หาว่าแม่เป็นฆาตกร ตฤณได้แต่ขอโทษแม่และไม่ได้ปรักปรำ แต่ตำรวจได้หลักฐาน เป็นการจงใจฆาตกรรม...ตฤณบอกแม่แล้วปล่อยให้น้ำตาไหลลงมาอาบหน้า ฤทัยกลับตบตีลูกชายที่ไม่ได้ดังใจ

"คนที่แม่ฆ่าเป็นพ่อแท้ๆของผม แต่เพราะผมรักแม่ ผมถึงกำลังช่วยแม่อยู่นี่ไงครับ ถ้าตำรวจรู้ว่าแม่ขับรถชน เขาต้องตามจับถึงที่นี่ จึงอยากให้แม่รับโทษเบานะครับ"

"ไม่ ฉันไม่มอบตัวอะไรทั้งนั้น แกมันบ้าไปแล้วตฤณ แกมันบ้า แกอยากให้แม่ติดคุกรึไง"

"หนทางสุดท้ายคือ...แม่ต้องหนีไปครับ หนีไปให้ไกลที่สุด ก่อนตำรวจจะสืบรู้ ผมช่วยแม่ได้เท่านี้เองครับ"

"ฉันไม่ยอมติดคุกหรอก คนอย่างฉันไม่มีวันตกอับอย่างนั้น" ฤทัยผลักลูกชายกระเด็น แล้ววิ่งหนีไปด้วยความรู้สึกหวาดผวา ตฤณได้แต่มองตามด้วยความสะเทือนใจ...

ฤทัยขับรถออกจากบ้านอย่างบ้าคลั่งและอาฆาตแค้น เธอมุ่งหน้าออกไปทางนครชัยศรี

"เพราะแกคนเดียว นังน้ำทิพย์ แกทำลายชีวิตฉัน ฉันก็จะทำลายชีวิตแก"

ooooooo

น้ำหนึ่งกำลังป้อนข้าวให้ประสพที่ริมน้ำในบ้านสวน ประสพสั่นหน้าไม่อยากกิน น้ำหนึ่งเช็ดปากให้พ่อ พยายามให้พ่อกินอีก...ชาตรีมายืนมองภาพนั้นอย่างซาบซึ้ง ก่อนจะเรียกน้ำหนึ่ง เธอหันมาไหว้ ชาตรีเดินไปทัก หมอประสพยิ้มน้อยๆให้ ชาตรีชมน้ำหนึ่งที่ดูแลประสพดี จึงรู้สึกได้ว่าอาการหมอประสพดีขึ้นมากแล้ว...ชาตรีเรียกน้ำหนึ่ง บอกว่าเขามีเรื่องจะคุยด้วย...

เมื่อชาตรีพาน้ำหนึ่งไปคุยกันที่ห่างออกมา แต่ทิพย์ ที่นั่งชานเรือน มองไปเห็นชาตรีก็จำได้ เอ่ยชื่อชาตรีออก มาเบาๆ ส่วนชาตรี ตอนนี้เขาพูดกับน้ำหนึ่งอย่างจริงจัง

"น้ำหนึ่ง...หนูยังรักตฤณอยู่หรือเปล่า" ชาตรีจ้องมองขอคำตอบ น้ำหนึ่งมองเขาอย่างขมขื่น

"มันไม่มีทางเป็นไปได้แล้วค่ะ ถ้าจะให้รัก ก็รักได้ อย่างน้องสาวที่มีต่อพี่ชายเท่านั้นค่ะ"

"แต่ถ้าเกิดมีปาฏิหาริย์ เขาไม่ใช่พี่ชายของหนูแล้ว หนูจะว่ายังไง"

"เป็นไปไม่ได้หรอกค่ะ พ่อกับแม่ยืนยันว่าหนึ่งเกิดมาจากผสมเทียมที่มีอาหมอเป็นพ่อของหนึ่ง"

"ตอนนี้มีปาฏิหาริย์เกิดขึ้นแล้ว ฉันเพิ่งรู้ว่าตฤณไม่ใช่ลูกของฉัน" น้ำหนึ่งตาโตตะลึง "ตฤณเป็นลูกของคนอื่น แต่แม่เขาหลอกอามาตลอดว่าเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของฉัน คนที่เป็นลูกแท้ๆของฉันคือน้ำหนึ่ง...หนูคนเดียวเท่านั้น" น้ำหนึ่งร้องไห้ออกมาอย่างสับสน บอกว่างงไปหมดแล้ว...ถามว่าตฤณรู้เรื่องนี้หรือยัง... ชาตรีบอกว่ารู้แล้ว และเขาหนีออกจากบ้านไปแต่วันนั้น ชาตรีบอกน้ำหนึ่งว่า ครอบครัวเขาคงไม่เหมือนเดิม แต่ไม่เป็นไร มันเป็นกรรมที่เขาทำไว้กับแม่ของหนู...ชาตรียืนยันอีก

"หนึ่ง...ตอนนี้หนูเป็นลูกคนเดียวของพ่อ พ่อจะจดทะเบียนรับหนึ่งเป็นลูก พ่อจะยกทุกสิ่งทุกอย่างให้ลูกหมด"

"หนึ่งไม่ต้องการค่ะ แค่รู้ว่ามีพ่ออีกคนหนึ่งก็ดีใจแล้ว หนึ่งยังมีพ่อประสพกับแม่ทิพย์ที่ต้องดูแล"

"หนึ่งดูแลท่านเหมือนเดิม แต่ขอให้มาเป็นลูกพ่อในนามเท่านั้น ให้พ่อมาเยี่ยมลูกบ่อยๆ ขอให้หนึ่งเรียกพ่อว่าพ่อบ้าง พ่อขอแค่นี้ได้ไหมลูก"

น้ำหนึ่งน้ำตาคลอ รับคำพ่ออย่างตื้นตันใจ...แล้วทั้งสอง ก็ชะงัก

"ไม่...ไม่" ประสพเข็นรถมาค้าน "หนึ่ง...ไม่" ประสพ พูดได้แค่นี้ ยกมือไขว่คว้าอากาศจนล้มตกจากรถที่นั่งมา ชาตรีกับน้ำหนึ่งตกใจ ผวาเข้าไปช่วย...

ชาตรีกับน้ำหนึ่งพาประสพไปโรงพยาบาล หลังจากหมอเยียวยาแล้ว หมอบอกว่าหมอประสพไม่เป็นไรแล้ว มีบาดแผลจากแรงกระแทกแต่เพียงเล็กน้อย...เมื่อหมอออกไปแล้ว ประสพเรียกหนึ่งหลายคำ น้ำหนึ่งวิ่งไปหา ถามพ่อว่าพูดได้แล้วใช่ไหม ทุกคนต่างดีใจ หมอประสพพูดได้ทีละคำสองคำ

"หนึ่ง...ไม่ใช่ลูก...หมอชาตรี" ชาตรีฟังแล้ว ให้ย้ำอีกที "หนึ่ง...เป็น...ลูก...ผม...เอง"

"หมอประสพ ผมรู้ คุณทำใจไม่ได้...แต่ผมไม่แย่งลูกไปจากคุณ หนึ่งยังคงเป็นลูกของคุณกับทิพย์เหมือนเดิม และเป็นลูกของผมอีกคนด้วย"

"ยี่สิบ...กว่าปีก่อน ทิพย์ ให้ผม ขโมย น้ำเชื้อ ของคุณ... ผม กลัว..." ประสพนึกถึงวันที่ทิพย์ขอร้องให้เขาทำผิดจรรยาบรรณ ถ้าไม่ทำทิพย์จะเอามีดเฉือนข้อมือตัวเองให้ตาย ประสพจึงรีบยอม จะทำตามทิพย์สั่งทุกอย่าง ขออย่าได้ฆ่าตัวตาย ประสพ บอกทุกคนต่อ ด้วยคำที่ชัดขึ้นกว่าเดิม...

"ผมกลัว...ความผิด จึงฉีด...น้ำเชื้อของผม...ให้ทิพย์ แทน... หนึ่ง เป็นลูกผม...ไม่ใช่ลูกคุณ"

"น้ำหนึ่งไม่ใช่ลูกของผม" ชาตรีครางออกมาอย่างผิดหวัง "แล้วทำไมวันนั้นคุณถึงไม่บอกความจริงกับทุกคน ทำไมถึงเพิ่งมาบอกเอาวันนี้"

"ผม...ผมพยายาม...จะบอก แต่หมดสติ...ไปก่อน" ประสพพูดจบ น้ำหนึ่งฟูมฟายรับไม่ได้

"แล้ว...ทำไม...ทำไมพ่อถึงไม่บอกแม่ ปล่อยให้แม่ เข้าใจผิด ว่าหนึ่งเป็นลูกของพ่อชาตรีมาตลอดล่ะจ๊ะ"

"พ่อ...พ่อไม่รู้ว่า แม่จะทำอะไร...พ่อไม่อยากขัดใจเขา...ไม่นึกจะ ทำร้ายทุกคน...พ่อขอ...โทษ"

ชาตรีมองน้ำหนึ่งอย่างเสียดาย ค่อยๆเดินออกมาจากห้อง แทบจะสิ้นเรี่ยวแรงเดิน...

ชาตรีออกมานั่งรำพึงรำพันผิดหวัง จู่ๆมีคนมาบอกว่าเขามีลูกถึงสองคน แล้วมารู้ว่าคนหนึ่งไม่ใช่ลูก พอมารู้อีกว่าไม่มีใครเป็นลูกเขา ชะตามันตลกสิ้นดี...น้ำหนึ่งมายืนฟังชาตรีบ่น จึงปลอบ

"คนเราเกิดจากใครไม่สำคัญ มันสำคัญว่าเรารู้สึกกับคนคนนั้นยังไงมากกว่า หนึ่งคิดว่าอาหมอคือพ่อคนหนึ่ง ถ้าไม่ใช่เพราะอาหมอ หนึ่งคงไม่ได้เกิดมา...หนึ่งขอเรียกอาหมอว่าพ่อได้ไหมคะ"

"ถึงแม้ว่าฉันจะไม่ใช่พ่อของหนูแล้วน่ะเหรอ" น้ำหนึ่งรับคำ "ขอบใจมากลูก ขอบใจหนึ่งลูกพ่อ"ชาตรีโอบกอดน้ำหนึ่งไว้ ซึ้งใจจนน้ำตาซึม...

บ่ายคล้อย ชาตรีเข้ามาหาประสพในห้องคนไข้อีก ชาตรีบอกประสพอาการดีขึ้น จึงกำชับน้ำหนึ่งให้ดูแลพ่อให้ดีๆ ลุงทองดีอาสาอยู่ด้วย น้ำหนึ่งให้ลุงทองดีกลับไป ชาตรีจึงอาสาขับรถไปส่งลุงทองดีที่บ้านสวน

ooooooo

คืนนี้มาลัยอยู่ดูแลทิพย์ ซึ่งบ่นว่าคืนนี้เงียบมาก หายไปไหนกันหมด ป้ามาลัยบอกว่า เขานอนกันหมดแล้ว...มาลัยจึงพาทิพย์ไปนอนในห้อง...ขณะที่คืนนี้ฝนกำลังจะตก ฟ้าร้องครึมคราง มาลัยออกมานอกห้องทิพย์ บ่นคนเดียวว่าฝนกำลังจะตก ตาแก่ทองดี ยังไม่กลับ พอนึกได้ว่ายังไม่ได้เก็บผ้า จึงรีบไปหลังบ้าน ก่อนฝนจะเทลงมา...

พอฟ้าแลบอีกครั้ง...คนที่แอบมายังหน้าห้องนอนของทิพย์คือฤทัยนั่นเอง...

ฤทัยย่องไปที่ประตูห้องทิพย์ พอผลักเข้าไปข้างใน แสงไฟสลัว แต่มองเห็นทิพย์กำลังหลับสนิทบนเตียง ฤทัยยิ้มโหด เดินไปที่เตียง หยิบหมอนอีกใบปิดหน้าทิพย์ทันที...ทิพย์ ตกใจตื่น แต่ถูกกดหน้าด้วยหมอน หายใจไม่ออก ดิ้นทุรนทุราย ขณะที่ฤทัยคำรามอย่างสมหวัง ทิพย์ดิ้นไม่หลุด ฤทัยยิ่งทุ่มน้ำหนักกดลงไปอีก

อ่านต่อ

เครดิต //www.thairath.co.th


Create Date : 20 พฤษภาคม 2552
Last Update : 20 พฤษภาคม 2552 12:38:56 น. 0 comments
Counter : 214 Pageviews.
Share

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 
 

Heavenworth
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [?]

ขอบคุณที่เข้ามาเยี่ยมชมค่ะ
[Add Heavenworth's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com
pantip.com pantipmarket.com pantown.com