เมษายน 2552
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
2627282930 
 
29 เมษายน 2552
 
 
ละคร ลูกไม้เปลี่ยนสี ตอนที่ 9 ต่อ

ตอนที่ 9(ต่อ)

ส่วนตฤณ เมื่อกลับไปบ้านก็เล่าเรื่องแม่น้ำหนึ่งให้ฟัง พอมาพร้อมหน้าที่โต๊ะอาหาร ชาตรีจึงถามลูกชายว่า เมื่อแม่ ของน้ำหนึ่งเป็นโรคหัวใจ มีอะไรที่พ่อจะช่วยเขาได้ไหม?
"ผมเสนอไปแล้วครับ แต่เขากลับไม่ยอม แถมยังไล่ผมออกมาอีก ผมไม่เข้าใจเลย"
"พิลึกคนจริงๆ ทำคุณบูชาโทษแท้ๆ อย่ายุ่งกับคนพวกนี้เลย เสียเวลาเปล่าๆ" ฤทัยเบ้ปาก
"คนเป็นโรคหัวใจน่ะคุณ คงเครียดกว่าคนปกติเป็นธรรมดา" ชาตรีหันไปทางตฤณ "อย่าไปถือสาเลยนะลูก ถ้ายังไงคอยถามไถ่อาการเขาหน่อย บางทีพ่ออาจจะช่วยเขาได้"
ฤทัยมองชาตรีอย่างไม่สบอารมณ์นัก ตฤณกลับพยักหน้าเห็นด้วยกับพ่อ...
ooooooo
คืนนี้น้ำทิพย์นอนไม่หลับตามเคย เรื่องราวของชาตรีกลับมาเป็นปัญหาหนักยิ่งขึ้น โดยเฉพาะเรื่องของเพื่อนรักอย่างฤทัย ที่แย่งชาตรีไปต่อหน้าต่อตา... น้ำตาของน้ำทิพย์ไหลออกมาไม่ขาดสาย ภาพที่ประสพ และน้ำหนึ่งนอนเฝ้าเธอบนโซฟาในห้องโรงพยาบาล ยิ่งทำความร้าวราน น้ำทิพย์ลำดับเรื่องราวที่ฤทัยฝาก แผลลึกไว้อย่างแสนแสบ
เมื่อครั้งที่ฤทัยไปต่อปากต่อคำกับน้ำทิพย์ที่ศาลาท่าน้ำบ้านสวน...น้ำทิพย์ตอกหน้าเพื่อนรักอย่างจัง
"ตอนนั้น ถ้าไม่ใช่เพราะฉันปล่อยตรีไป แกก็ไม่มีวัน แย่งเขาไปได้ ฉันจะทวงของของฉันคืนมา"
"เขาไม่ได้เป็นของเธอแล้ว"
"เขาเคยเป็นของฉัน แกแย่งตรีจากฉันไป"
"แต่ตอนนี้เขาไม่ใช่ของเธอแล้ว เขาเป็นสามีฉันถูกต้อง ตามกฎหมาย เขาแต่งงานกับฉันแล้ว และเขาเป็นพ่อของลูกฉัน"
นึกถึงความขมขื่นในอดีตช่วงนี้ น้ำทิพย์กำผ้าปูที่นอน แน่น...นี่เป็นช่วงเวลาที่น้ำทิพย์กำลังตัดสินใจบางอย่าง...ประสพ มองน้ำทิพย์จากด้านหลัง เห็นไหล่ไหวกระเพื่อมด้วยอาการสะอื้น เขามองน้ำทิพย์เหมือนจะพลอยเจ็บไปด้วย...
ooooooo
ตฤณเข้ามาที่โต๊ะทำงานในตอนเช้า มองไปทางโต๊ะน้ำหนึ่งเห็นว่างเปล่า?? เฝ้าแต่งึมงำถามตัวเองว่า ทำไมป่านนี้น้ำหนึ่งยังไม่มาทำงาน แก้วตาเห็นท่าจึง ร้องบอกตฤณว่า น้ำหนึ่งไม่มาทำงานแล้ว บอกเขาว่า เมื่อคืนน้ำหนึ่งโทร.ไปลาออกกับคุณคณิตแล้ว คงจะหนีหนี้? ตฤณเถียงแทนว่า? น้ำหนึ่งไม่ใช่คนอย่างนั้น จึงถูกถามว่า น้องตฤณรู้ได้ยังไง
"ก็เมื่อคืนหนึ่งเขา..." ตฤณหุบปากแค่นั้น คงไม่เหมาะที่จะพูดให้พวกปากหอยปากปูรู้แม้ถูกซัก จึงเลี่ยงออกไปทางอื่น แต่ก็เป็นเหยื่อแก้วตาจนได้
"เมื่อคืนต้องมีอะไรแน่ๆเลย" แก้วตารีบเดินอ้าวไปปล่อยข่าวต่อให้มันในปากที่อยู่ไม่สุข
ในตอนสายวันเดียวกัน น้ำทิพย์ตื่นขึ้นมาเห็นน้ำหนึ่งนอนหนุนตักพ่อประสพอยู่ เกิดความไม่พอใจ จึงปลุกลูกและประสพ เตือนลูกสาวว่า เป็นสาวแล้วทำไมนอนหนุนตักพ่ออย่างนั้น น้ำหนึ่งบอกไม่เห็นเป็นอะไร พ่อคือพ่อของเธอเอง น้ำทิพย์ไม่กล้าปากมาก ได้แต่ห้าม ยังไงก็หนุนตักไม่ได้...หันไปต้อนหมอประสพให้ไปอนามัยได้แล้ว จากนั้นสั่งน้ำหนึ่งพาแม่ออกไปเดินสูดอากาศข้างนอก...
หลังจากน้ำหนึ่งเข็นรถพาแม่มาตามสวนหย่อมของโรงพยาบาล ผ่านคนไข้และลูกหลาน แล้วน้ำทิพย์ก็พูดกับลูกสาวอย่างจริงจัง
"หนึ่ง...บ่ายนี้กลับไปทำงานได้แล้วนะ แล้วก็...เอ้อ... บอกตฤณว่า แม่ยินดีที่จะให้เขาพาแม่ไปรักษากับพ่อของเขาด้วย" น้ำหนึ่งฟังแล้วดีใจจนเนื้อเต้น แต่ก็ยังแคลงใจ จึงคุกเข่าลงถาม
"จริงหรือจ๊ะแม่ แม่อย่าเปลี่ยนใจนะจ๊ะ"
"แม่ไม่เปลี่ยนใจหรอก" ดวงตาของแม่วาววามมุ่งมั่น อย่างแน่วแน่ "แม่ตัดสินใจเด็ดขาดแล้ว หนึ่งให้ตฤณนัดพ่อเขาได้เลย"
"โอ้โฮ...หนึ่งดีใจจังที่แม่ตัดสินใจแบบนี้ พ่อของตฤณเก่งมากนะจ๊ะ เขารักษาแม่ให้หายได้แน่ๆ"
"อย่าเพิ่งบอกพ่อเขาเรื่องนี้นะ ไว้แม่จะบอกด้วยตัวเอง" ประสพมองเห็นแม่ลูกยิ้มแย้มพลอยดีใจ แม้จะอยู่ห่างไม่รู้ว่าเขาพูดอะไรกัน?
ooooooo
น้ำหนึ่งกลับเข้ามายังบริษัทเอกสยาม ได้ยินพวกในบริษัทกำลังเอ็นจอยปาก หาว่าน้ำหนึ่งพยายามจับตฤณ แต่มีเสียงแย้งว่า หน้าอย่างหนึ่ง แถมเงินเขายังไม่เอา น้ำหนึ่งเข้ามาสวนทันทีว่า ทำไมจะไม่เอาคะ...เล่นเอาวงนินทากาเลแตกกระเจิง น้ำหนึ่งสำทับว่า นอกจากเธอไม่ต้องแถมเงินเขา เขายังเสนอให้อีกต่างหาก เมื่อคืนน้ำหนึ่งเลยต้องเอาเงินไปคืนเขา ถึงบ้าน...ว่าแล้วน้ำหนึ่งเดินหนี
น้ำหนึ่งไม่หนีไปไหน ตรงไปที่โต๊ะทำงานตฤณ ขอคุยกับเขา ตฤณกลับเล่นตัวบอกไม่ว่าง พอดีพนักงานมาบอก คุณคณิตให้ไปพบที่ห้องด่วน
แล้วที่ห้องคณิต มารตีอยู่ด้วย น้ำหนึ่งจึงได้โอกาสบอกว่า ที่ลาออกเพราะจะไปดูแลแม่ไม่สบาย ตอนนี้มารดาก็ยังไม่สบาย แต่ท่านสั่งให้กลับมาทำงาน คณิตรีบตกลง โดยกำชับจะไปไหนมาไหนให้โทร.บอกเขาโดยตรงก็ได้ แล้วสั่งน้ำหนึ่งรีบไปทำงานของเธอได้
พอน้ำหนึ่งออกจากห้อง มารตีต่อว่า เธอรู้ว่าคณิตคิดอะไรอยู่ คณิตต้องรีบโอ๋ แต่มารตีกลับงอน หาว่าเธอมีกรรม ต้องหลบๆซ่อนๆกับเขา คณิตปลอบว่า สักวันเธอจะ สมหวังแน่นอน
ooooooo
ตฤณเอางานไปส่งที่ห้องคณิต พอออกมาน้ำหนึ่งรออยู่ ตรงมาทัก ตฤณรู้ท่ารีบเดินอ้าวหนี น้ำหนึ่งยิ่งตาม จนหลายคนหันมามอง ซุบซิบหาว่าน้ำหนึ่งตามตื๊อตฤณ...เมื่อหนีไม่รอด ตฤณหันมาต่อว่า มาตามเขาแบบนี้ คนเขานินทากันหึ่งแล้ว น้ำหนึ่งตอกกลับทันทีว่า ไปแคร์ขี้ปากคนอื่นทำไม ตฤณโต้ว่า เขาต้องแคร์ เมื่อคืนแม่น้ำหนึ่งเพิ่งไล่เขาออกจากบ้าน ทั้งห้ามยุ่งกับน้ำหนึ่ง ตอนนี้เขาไม่ยุ่งกับเธอแล้ว จะมาเอาอะไรอีก
"ฉันไม่อยากยุ่งกับคุณหรอก แต่แม่ฉันฝากมาขอโทษคุณ" ตฤณฟังแล้วสะอึก งงว่าแม่ลูกคู่นี้จะมาไม้ไหนแน่ จึงย้อนถามว่า แล้วแม่คุณไล่เขาทำไม น้ำหนึ่งจึงพยายามแจงสี่เบี้ย "คุณก็รู้แม่ฉันป่วย อารมณ์จึงไม่ค่อยคงที่ แต่เมื่อคืนท่านคงคิดทบทวนเลยเปลี่ยนใจ แล้วอีกอย่าง ท่านก็ตกลงมารักษากับคุณพ่อคุณด้วย แม่เอ่ยปากกับฉันเอง คุณช่วยนัดคุณพ่อคุณให้หน่อยสิ"
ตฤณมองน้ำหนึ่งอย่างอ่อนใจก่อนพยักหน้า...เมื่อกลับถึงบ้านในตอนเย็น ตฤณพบฤทัย ถามหาพ่อจนแม่สงสัย... ตฤณไปหาพ่อที่ห้องทำงานในบ้าน บอกอย่างดีใจว่า ตกลงแม่น้ำหนึ่งยอมมารักษากับพ่อแล้ว น้ำหนึ่งมาบอกว่าแม่เขาเปลี่ยนใจ แต่เคสนี้ค่อนข้างด่วน เพราะอาการแม่เขาไม่ค่อยดีนัก
"งั้นนัดมาได้เลย วันเสาร์ช่วงบ่าย พ่อมีคิวว่างพอดี" ชาตรีมองลูกชายแล้วเปรยขึ้น "รู้สึกลูกจะกระตือรือร้นกับเพื่อนคนนี้เป็นพิเศษนะ"
"ผมไม่ได้คิดอะไรกับเขานะครับพ่อ รู้สึกเขาจะเป็นคนคิดอะไรพิลึกๆอยู่ด้วยซ้ำ"
"แต่พ่อว่าน้ำหนึ่งเป็นเด็กดีนะ พ่อรู้สึกถูกชะตากับ เด็กคนนี้จริงๆ ท่าทางมุ่งมั่นของเขา คล้ายกับใครคนหนึ่งที่พ่อรู้จัก" ชาตรีนึกถึงน้ำทิพย์ รอยยิ้มจางๆปรากฏบนใบหน้าเขา จนตฤณรู้สึก ต้องถามว่าใคร แต่ชาตรียังไม่ทันตอบ ฤทัยเดินมา ถามว่าพ่อลูกคุยอะไรกัน ชาตรีย้อนถามว่า ฤทัยมีอะไรหรือ ฤทัยจึงบอกว่า บ่ายวันเสาร์เธอจะให้ช่างภาพไปถ่ายรูปที่ศูนย์ฯ และถ่ายรูปชาตรีลงในหนังสือที่ฤทัยกำลังเขียนด้วย ชาตรีรีบบอกว่าวันเสาร์เขาไม่ว่าง? นัดคนไข้ไว้แล้ว? ชาตรีลุกไปเปิดตู้ หาหนังสือ ตฤณถามแม่ว่าเขียนเรื่องอะไร ฤทัยรีบบอกว่า เขียนประวัติของแม่เอง ตฤณรีบขอมาอ่านทันที...
ooooooo
เมื่อน้ำหนึ่งนำเรื่องหมอชาตรีนัดให้แม่น้ำทิพย์ ไปตรวจวันเสาร์นี้ แม่ตื่นเต้นดีใจมาก เร็วกว่าที่คาด และแม่พร้อมจะเจอหมอชาตรีแล้ว แต่แม่ยังไม่บอกพ่อประสพ กลัวจะเป็นห่วง แล้วไว้แม่จะบอกเขาเอง เร่งให้น้ำหนึ่งแจ้งไปทางโรงพยาบาล ยืนยันว่าจะไปพบ หมอชาตรีแน่นอน
เมื่อน้ำหนึ่งออกไปตามแม่สั่ง แม่อยู่ในห้องคนเดียว กุมหน้าอกอีกครั้ง มันเกิดจากความตื่นเต้นและดีใจเกินคาด ได้แต่ปลุกปลอบใจตัวเอง และกระหยิ่มอยู่คนเดียว
"อย่านะ...อย่าเจ็บนะ รอพบและเจ็บให้เขาเห็น เขาจะได้สำนึกว่า เขามีส่วนทำให้เราเป็นอย่างนี้"
แล้ววันเสาร์ที่นัดหมายก็มาถึง...น้ำหนึ่งกับพยาบาลช่วยกันเข็นรถพาแม่น้ำทิพย์ออกมาหน้าโรงพยาบาล...พอดีตฤณขับรถมารอเพื่อจะพาแม่น้ำหนึ่งไปหาหมอชาตรีอยู่แล้ว... แม่ตกใจเมื่อประสพวิ่งมาถามจะไปไหน น้ำทิพย์ถามไม่พอใจว่า เขาจะมาทำไมไม่โทร.มาก่อน ประสพก็ต่อว่าที่น้ำทิพย์ไม่บอก จะย้ายไปรักษาที่อื่น น้ำหนึ่งจึงรีบบอกพ่อประสพ
"พ่อจ๋า หนึ่งจะพาแม่ไปรักษากับคุณหมอชาตรี พ่อของตฤณค่ะ"
ประสพมองน้ำทิพย์อย่างไม่คาดมาก่อน น้ำทิพย์จึงบอกเสียงเครียด
"ฉันเปลี่ยนใจแล้ว ตกลงจะไปรักษาที่นั่น"
"คุณแน่ใจหรือทิพย์ ว่าคุณจะรักษากับเขา" ประสพ ย้ำถาม
"แน่ใจสิคะ บางทีมันอาจทำให้หัวใจของฉันดีขึ้นกว่านี้ ก็ได้" แม่พูดแล้วกุมหน้าอก...แต่ไม่ได้นิ่วหน้าอย่างเจ็บปวด แต่ยิ้มเย็นอย่างมุ่งมั่นในบางสิ่งอย่างแน่วแน่
"งั้นผมจะไปกับคุณด้วย" ประสพยืนยันหนักแน่นเกินกว่าที่ใครๆจะห้ามได้
ooooooo

เครดิต หนังสือพิมพ์ไทยรัฐ


Create Date : 29 เมษายน 2552
Last Update : 29 เมษายน 2552 10:25:19 น. 0 comments
Counter : 411 Pageviews.
Share

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 
 

Heavenworth
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [?]

ขอบคุณที่เข้ามาเยี่ยมชมค่ะ
[Add Heavenworth's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com
pantip.com pantipmarket.com pantown.com