Bloggang.com : Heavenworth : ดงผู้ดี

เมษายน 2552

>>

			1	2	3	4
5	6	7	8	9	10	11
12	13	14	15	16	17	18
19	20	21	22	23	24	25
26	27	28	29	30

14 เมษายน 2552

ดงผู้ดี

ที่มา :
//www.daradaily.com/th/news/newsdetail.php?newsid=13304

ตั้งแต่จำความได้ ขมรู้แต่ว่าโลกแคบๆ ของตัวเองนั้นมีแต่แม่คนเดียวเท่านั้น
แขซัดเซพเนจรมากับลูกตั้งแต่ยังแบเบาะ ครูสมพรเจ้าของโรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่งในต่างจังหวัด(ริมทะเล) เวทนาจึงรับเลี้ยงแม่ลูกไว้ แขทำงานเป็นภาโรงช่วยงานโรงเรียนเต็มกำลัง แลกกับการที่ครูสมพรให้โอกาสขมได้เรียนหนังสือ แขหวังในสิ่งเดียวคือสักวันความทรงจำว่าตนคือใครจะกลับมาเพราะลูกจะได้ไม่ต้องลำบากอีกต่อไป แต่ยิ่งแขใช้ความพยายามในการเรียกความทรงจำกลับคืนมาเท่าไรก็ยิ่งทำให้หัวใจของเธอบอบช้ำเท่านั้น จนกระทั่งวันหนึ่งเมื่อครูสมพรเรียกซ้อมวงมโหรีเครื่องสายเพื่อแสดงในงานวันเกิดท่านผู้ว่าฯพี่ชายของเธอ เสียงเพลงโสมส่องแสงเหมือนปลุกเร้าบางสิ่งในจิตใต้สำนึกของแขแขร้องเพลงโสมส่องแสงได้อย่างไพเราะเหมาะจด สร้างความอัศจรรย์ใจให้ทุกคน พร้อมๆกับความทรงจำบางส่วนของแขกลับคืนมา สองแม่ลูกหวังว่าในคืนวันงานปาฎิหารย์จะบังเกิด

ในวันงานซึ่งขณะที่แขได้รับเกรียติให้ร้องเพลงโสมส่องแสงนั้นความทรงจำของแขกลับมาจริงๆพร้อมกับการปรากฏตัวของ พิทย์ รุ้งพราย ซึ่งก็จดจำแขได้เพราะเสียงเพลงโสมส่องแสงเช่นเดียวกัน แต่ในนาทีสุดท้ายของเพลง แขก็ขาดใจตาย แต่ก่อนจะสิ้นลมหายใจ แขยังได้มีโอกาสฝากฝังขมกับพิทย์ รุ้งพราย ซึ่งใครๆก็เข้าใจว่าคือพ่อของขม พิทย์ รุ้งพราย พาขมเข้ากรุงเทพทันที หลังจากฝากฝังเรื่องงานศพของแข ให้ครูสมพรช่วยจัดการ

พิทย์ รุ้งพราย หรือจริงๆแล้วคือ ชวาล สุรบดินทร์ พาขมมาที่บ้านพุทธชาด หลังจากเขาปลอบใจขมว่า เขามีความจำเป็นที่จะต้องพาขมมาฝากให้อยู่ที่นี่เพียงชั่วคราว เมื่อตนพร้อมเมื่อไหร่จะกลับมารับตัวขมไปอยู่ด้วยกัน รังสรรค์ รัตนเดชากร เผชิญหน้า พิทย์ รุ้งพรายอย่างน้ำท่วมปากและจำเป็นต้องรับคำเรื่องดูแลขมอย่างเลี่ยงไม่ได้ (รังสรรค์เคยเป็นหนี้ชวาลก่อนใหญ่ที่ไม่มีทางมีปัญญาใช้คืนได้) ตั้งแต่วันนี้ขมก็เฝ้าชะเง้อรอคอยการกับมาของพิทย์ รุ้งพราย ทุกวันเพราะชีวิตบ้านพุทธชาดนั้น ความทุกข์มีมากกว่าความสุขแต่ถึงกระนั้นกำลังใจอย่างเดียวที่ขมเฝ้าปลอบประโลมใจตัวเองก็คือสักวันพ่อจะมารับตนไปจากที่นี่
รังสรรค์ รัตเดชากร เพิ่งแต่งงานใหม่กับบุหงา น้องสาวเมียเก่าที่เสียชีวิตไปหลายปี ในวันที่พิทย์พาขมมาถึงบ้านพุทธชาด บุหงาอดแปลกใจในสถานภาพของขม และเหตุผลที่แท้จริงที่รังสรรค์จำใจยอมรับตัวขมมาอยู่ในบ้านไม่ได้ บุหงาเข้ามามีส่วนจัดการชีวิตของขมมากมายเพราะบุหงารู้สึกว่ารังสรรค์เกลียดเด็กคนนี้ ทั้งงานบ้านหนักๆ ทั้งความเป็นอยู่ของขมจึงไม่ต่างจากคนใช้คนหนึ่งในบ้าน ขมเองก็รู้สึกถึงความเกลียดชังที่รังสรรค์มีต่อตน ขมจึงพยายามเลี่ยงที่จะเผชิญหน้ารังสรรค์ตลอดเวลาและบอกตัวเองว่าผู้ชายคนนี้ใจคอโหดร้าย วางอำนาจและน่ารังเกียจ

บุหงาส่งขมให้ไปอยู่กับนมผ่อน ซึ่งอยู่เรืองหลังเล็ก หลังจากรังสรรค์รู้ว่าบุหงาจัดให้ขมไปอยู่รวมกับคนใช้หลายวัน บุหงางงกับความโลไปเลมาของรังสรรค์ สถานภาพของขมจึงก่ำกึ่งระหว่างการเป็นเด็กรับใช้ก็ไม่ใช่เป็นลูกหลานคนบ้านนี้ก็ไม่เชิง แต่หลายครั้งที่บุหงาก็ได้โอกาสลงไม้ลงมือกับขมบ้างเมื่อไม่รู้จะสำแดงอำนาจบารมีหรือไม่มีที่ระบายอารมณ์

ชวาล ได้พบกับ ชาติสยาม สุรบดินทร์ ลูกพี่ลูกน้องซึ่งกลับมาเยี่ยมบ้านระหว่างปิดภาคเรียนที่อังกฤษ ชวาลได้ฝากฝังชาติสยามให้ช่วยดูแลขมต่อจากเรา เพราะความจำเป็นที่งานของเขาจะต้องเดินทางเสมอ ไม่สามารถอยู่เป็นหลักแหล่ง

ก่อนหน้านี้ขมได้พบชาติสยาม โดยบังเอิญในห้างสรรพสินค้า เพราะบุหงาให้ขมติดตามไปช่วยหิ้วของ ขมเห็นด้านหลังของชาติสยามและเข้าใจผิดว่าเป็น พิทย์ รุ้งพราย ชาติสยามนึกเอ็นดูขมตั้งแต่แรกเจอ ส่วนบุหงาก็ปิ๊งความหล่อและมาดเท่ห์ของชาติสยาม เพราะเป็นชายในฝันของเธอ ชาติสยามซื้อตุ๊กตาให้ขมแต่ลับหลังบุหงาก็หักคอขมแย่งตุ๊กตาไป เป็นของตัวเอง เข้าข้างตัวเองว่าชาติสยามซื้อให้ตน ขมพ่ายแพ้อำนาจที่ไม่เป็นธรรมของผู้ใหญ่ ได้แต่เสียใจและหวังว่าสักวันจะได้ตุ๊กตาตัวนั้นคืน

รังสรรค์มีลูกสาวติดเมียเก่าสองคืนคือรติรส พจนีย์เด็กหญิงทั้งสองกลายเป็นเพื่อนเล่นกับขมและสนิท กันเป็นอย่างดีเพราะวัยไล่เลี่ยกัน แต่เมื่อรังสรรค์รู้ว่าลูกสาวของตนมาคลุกคลีกับขม

ก็แสดงความไม่พอใจ ขุดปมด้วยของขมขึ้นมาด่าว่า ยิ่งทำให้ขมเกลียดรังสรรค์ บุหงาเสี่ยมสอนป้อนทัศนะความเหลื่อมล้ำทางชนชั้นให้กับรติรส พจนีย์ ไม่เข้าใจความคิดผู้ใหญ่เพราะเธอยังคงได้รับน้ำใจจากขมเสมอ และยังคงสนิทเป็นเพื่อนกับขมเสมอ ในขณะที่พจนีย์ซึมซับนิสัยเหยียดหยามและดูถูกคนมาจากบุหงาเต็มๆ (นอกจากชาติกำเนิดแล้วเด็กทุกคนก็เหมือนผ้าขาวที่พร้อมซึมซับสีใดๆจากผู้ใหญ่ที่เติมแต้มลงไปด้วยการอบรมสั่งสอนเลี้ยงดู)
คุณไพลิน(พี่สาวรังสรรค์) อยู่กับคุณหญิงรัตนเดชากร(แม่)ที่ตึกใหญ่ ในอาณาบริเวณบ้านเดียวกัน คุณไพลินได้พบขมและถูกชะตายิ่งได้รู้ความเป็นมาของขมคร่าวๆจากนมผ่อนยิ่งเวทนา จึงขอตัวขมจากรังสรรค์ แต่รังสรรค์ปฏิเสธ คุณไพลินและคุณหญิงแปลกใจและเริ่มค้นหากำเนิดของขม เพราะสงสัยว่าวขมเป็นลูกของแขนภา ลูกบุญธรรมที่ตนเคยเลี้ยงดูและได้สาบสูญไปสิบปี

รัฐ รัมภ์ เด็กชายสองพี่น้อง หลานชายคุณหญิงพิชัยรณรงค์ เพื่อนบ้านรั้วติดกัน ซึ่งเข้ามาเล่นกับรติรส พจนีย์ เสมอ โดยผู้ใหญ่ทั้งสองบ้านได้หมายมั่นปั่นมือจับคู่ รัฐ รัมภ์ ให้รติรส พจนีย์ ไว้ตั้งแต่เล็กๆ เพราะรักใคร่เห็นน้ำใจกันมานาน รัฐ รัมภ์ ได้เจอขมและเอ็นดูมีขนมและของเล่นมาฝากเผื่อแผ่ถึงขมเสมอ ยิ่งนับวัน รัฐ รมภ์ ก็ยิ่งสนิทกับขมมากกว่ารติรส พจนีย์เสียอีก

ชาติสยามตามมาดูตัวขมถึงบ้านพุทธชาด ตามคำขอร้องของชวาล ทำให้บุหงายิ่งเข้าใจผิดว่าชาติสยามมีใจให้กับตน โดยอาศัยขมเป็นสื่อ บางอารมณ์บุหงาก็แสนดีต่อขมเพราะต้องการใช้เพื่อเป็นสื่อถึงชาติสยาม แต่บางอารมณ์ขมก็ต้องเจ็บตัวเพราะความริษยา ของบุหงา

ความจริงเมื่อชวาลได้ฝากฝังขมให้ชาติสยามช่วยดูแลแล้วไม่นานชวาลก็เสียชีวิตในต่างประเทศด้วยโรคประจำตัว ชาติสยามดูแลขมตามสัญญาที่ได้ให้ไว้กับชวาล เขาส่งจดหมาย ของขวัญ เมื่อถึงโอกาสสำคัญไม่ว่าจะเป็ฯวันปีใหม่ หรือวันเกิดถึงขมในนามชัชวาลโดยปิดบังเป็นความลับว่าชวาลได้จากโลกนี้ไปแล้วเขาได้รับรู้ความเป็นไปและความรู้สึกนึกคิดจิตใจของขมตลอดเวลาและรู้ว่าขมรอคอยวันที่จะได้พบพ่อและอยู่กับพ่ออีกครั้งด้วยการอดทนอยู่ในบ้านพุทธชาดไม่ว่าจะถูกข่มเหงจิตใจอย่างไรก็ตาม จดหมายและของขวัญทุกชิ้นจากชาติสยามคือกำลังใจอย่างเดียวของขม

คุณไพลินถูกชะตาขมจึงรับอุปการะโดยให้ขมได้เรียนหนังสือโรงเรียนเดียวกับรติรส พจนีย์ ขมตั้งใจเรียนและผลการเรียนอยู่ในระดับดีมาก พจนีย์ยิ่งทวีความหมั่นไส้ขม จากการยุยงของบุหงา
เวลาผ่านไป หกปี จนขมเรียนจบมัธยมปลายและเตรียมตัวเข้าหมาวิทยาลัย ชาติสยามได้กับมาเมืองไทยและมีเวลาดูแลขมใกล้ชิดยิ่งขึ้น ขมเคารพและศรัทธาในตัวชาติสยาม เพราะชาติสยามคือตัวแทนของพ่อ และขมเชื่อว่าชาติสยามคืออาแท้ๆของตน แม้กระทั้ง รุ้งกาญจน์ คนรักของชาติสยาม ขมก็มอบความเคารพรักให้อย่างเต็มหัวใจ

ยิ่งโตเป็นสาว นอกจากความสวยน่ารักของขมแล้วความดีดุจเพชรแท้ที่ค่อยๆได้รับการเจียรนัยกิยิ่งทำให้รัฐ รัมภ์ ซึ่งก็โตเป็นหนุ่มน้อยแล้วเหมือนกันต่างรุ่มหลงหลงรักขมด้วย รติรสน้อยใจรัฐ ส่วนพจนีย์ยิ่งเกลียดขม เพราะรัมภ์ก็เหมือนจะหลงรักขมด้วย รติรสน้อยใจรัฐ ส่วนพจนีย์ยิ่งเกลียดชังขม เพราะรัมภ์ก็เหมือนจะหลงขมและเห็นความสำคัญของเธอน้อยลง

บุหงานอกจากจะยุยงให้พจนีย์เกลียดขมแล้ว เธอยังใช้ขมเป็นสะพายนทอดไปหาชาติสยามด้วย บุหงาพบความจริงว่ารังสรรค์ไม่ได้น่าสนใจอย่างที่เธอคิด เขาให้ความสุขไม่พอ นอกจากสมบัติแล้วก็ไม่มีอะไรที่จะเติมเต็มชีวิตเธอได้อีก บุหงาวางแผนให้ชาติสยามกับรุ้งกาญจน์เข้าใจผิดกันได้หลายครั้ง หวังจะให้คนทั้งคู่เลิกกัน แต่ความรักที่มั่นคงต่อกันของคนทั้งสองก็ไม่สามารถทำให้ความสัมพันธ์สั่นคลอนลงได้

ขมเรียนดีจนได้รับทุนการศึกษา ขมตั้งเป้าหมายในชีวิตไว้ว่าจะออกเดินทางเพื่อไปอยู่กับพ่อ เมื่อเธอโตพอที่จะออกจากพุทธชาดแล้วเธอยังได้รับจดหมายและของขวัญจากพ่ออย่างสม่ำเสมอ โดยการจัดการของชาติสยาม โดยที่ชาติสยามปิดเป็นความลับเรื่องชวาลจากโลกนี้ไปตั้งนานแล้ว ไม่ให้ขมรู้ daddy long legs ความช่วยเหลือและกำลังใจทุกอย่าง ที่ขมคิดว่าพ่อส่งมาให้นั้น แท้ที่จริงก็คือชาติสยามนั่นเอง เป็นคนจัดการ (กรี๊ด)

รังสรรค์ซึ่งดูเหมือนไม่เคยสนใจในตัวขมเลย แต่ก็แอบเฝ้ามองความเป็นไปของขมห่างๆ อดชื่นขมลึกๆ และเกิดความกังขาไม่น้อยว่าทำไมเด็กผู้หญิงคนนี้จึงเข้มแข็งและใฝ่ดีได้ขนาดนี้แต่ในขณะเดียวกันทิฐิในใจก็ผลักดันให้การแสดงออกเป็นไปในด้านความเกลียดชังเด็กสาว ( เพิ่มเรื่องมรดก)

รัฐ รัมภ์ หลงรักขมจนผิดใจกันถึงขนาดชกต่อยกันเอง จากการยุแยงของบุหงา เพราะบุหงาต้องการให้ขมถูกเฉดหัวออกไปจากบ้านพุทธชาด เพราะเธอได้ยินความลับเรื่องชาติกำเนิดของขมโดยบังเอิญ ส่วนแบ่งมรดกเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่ง บุหงารับไม่ได้
คุณไพลินโน้มน้าวคุณหญิงแม่ของเธอในสิ่งที่เธอสงสัยและกระตุ้นให้ความลับที่เก็บงำกันมานานถูกเปิดเผยเสียที หลังจากขมจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยด้วยคะแนนกียรตินิยม คุณไพลินต้องการเลี้ยงฉลองวันเกิดของคุณหญิงแม่ และขอร้องให้ขมช่วยร้องเพลงโสมส่องแสงในวันงาน คุณไพลินจัดเสื้อผ้าให้ขมใส่ มอบเครื่องประดับมากมายของนภาให้ขมได้แต่งแถมยังให้ขมได้ดูภาพถ่ายของนภาด้วย ขมถึงกับน้ำตาร่วงเมื่อเห็นรูปแม่ขมตั้งใจร้องเพลงโสมส่องแสงด้วยความระลึกถึงแม่สุดหัวใจ แต่คนที่ช็อคและโกรธเกรี้ยวที่สุดเมื่อได้ยินเพลงโสมส่องแสงก็คือรังสรรค์ รังสรรค์รับไมได้ แต่คนที่เสียงความรู้สึกมากกว่าก็คือขม เธอไม่มีวันยอมรับผู้ชายอย่างรังสรรค์เป็นพ่อเพราะรังสรรค์เป็นผู้ชายที่โหดร้าย และทอดทิ้งแม่กับตนได้ลงคอ

ขมตัดสินใจออกจากบ้านพุทธชาดและไปอยู่กับชาติสยามโดยหวังว่าจะไปตามหาพ่อที่ยุโรป ชาติสยามจำเป็นต้องเปิดเผยความจริงว่า พิทย์ รุ้งพาย ได้ตายไปนานแล้ว ขมช็อคและเสียใจที่สุด ชาติสยามนำซองเอกสารซึ่งเก็บรักษาไว้ เพราะรับปากจะมอบให้ขมเมื่อขมบรรลุนิติภาวะแล้ว เอกสารลายมือชวาลเล่าความจริงทั้งหมดเรื่องแม่และชะตากรรมที่แม่ต้องเผชิญ นอกจากนั้นชวาลยังได้เขียนพินัยกรรมยกทรัพย์สมบัติทั้งหมดของตนให้ขมคนเดียว

บุหงาประกาศว่าตนตั้งท้องเพราะหวังจะดึงคะแนนนิยมจากรังสรรค์ แต่ตรงกันข้ามรังสรรค์กลับโกรธเกรี้ยวเพราะเขาได้ทำหมั้นตั้งแต่ก่อนแต่งงานกับบุหงา (ตามคำขอร้องจากคุณหญิงแม่โดยที่บุหงาไม่เคยล่วงรู้เลย) ทั้งคู่ทะเลาะกันอย่างรุนแรง บุหงาผลักรังสรรค์ตกบันได หลังหักและต้องกลายเป็นคนพิการด้วยอัมพาต

บุหงาหนีกระเจิดกระเจิงสู้หน้าใครไม่ได้ แต่ยังคุ่นแค้นขมที่เข้ามาเป็นมารชีวิตเธอ

รติรสกลายเป็นพี่สาวแท้ๆของขม เธอยินดีนักหนาที่ได้ขมมาเป็นน้องส่วนพจนีย์ที่เคยเอาแต่ใจตัวเองกลับผิดหวังในชีวิตที่ถูกลดความสำคัญลง รัฐ รัมภ์กลับเข้ามาดูแลความรู้สึกและจิตใจของเด็กสาวทั้งสองและสอนให้พจนีย์ได้เรียนรู้ว่าคุณค่าของความเป็ฯคนนั้นอยู่ที่จิตใจที่คิดและมุ่งแต่การทำความดีเพื่อคนอื่น ไม่มีใครหรืออะไรจะมาลดคุณค่าของตัวเราได้เลยนอจากตัวเราเอง
ขมเดินทางกลับไปสู่อดีตเพื่อทำศพแม่ ชาติสยามพูดจนทำให้ขมเข้าใจชีวิตชะตากรรมและบาปบุญคุณโทษขมลดทิฐิลง เมื่อรู้ข่าวรังสรรค์ ขมกลับมาบ้านพุทธชาด เพื่อทำหน้าที่ลูกที่ดี ขมดูเลรังสรรค์เต็มความสามารถเท่าทีลูกคนหนึ่งจะตอบแทนผู้ให้กำเนิดได้ ยิ่งทำให้รังสรรค์สำนึกผิดจากที่เขาได้ทอดทิ้งเสือกไสไล่ส่งแขนภาไปจากชีวิต (รังสรรค์ได้แขนภาด้วยกำหนัด ทั้งที่ชวาลก็แอบหลงรักแขนภาอยู่ แต่ใจของแขนภาโอนเอียงมาทางรังสรรค์ เพราะความใกล้ชิดและสเน่ห์ของผู้ชายเจ้าชู้ แขนนภาตกเป็นของรังสรรค์ และได้ลูกคนแรกคือรติรส แต่รังสรรค์พบหญิงใหม่ที่น่าสนใจกว่าแขนภา (บุปผาพี่สาวของบุหงา) เขาต้องการแต่งงานอย่างออกหน้า

ออกตากับบุปผา ชวาลาปลอบใจแขนภาจนทำให้รังสรรค์เข้าใจผิดว่าทั้งคู่คบชู้กัน รังสรรค์ขับไล่แขนภาออกจากพุทธชาดโดยไม่รู้ว่าแขนภากำลังตั้งท้อง (ลูกคนที่สองก็คือขมนั้นเอง)

รังสรรค์ได้เห็นและซาบซึ้งในน้ำใจของขมเขาสำนึกผิดในบาปที่ได้ทำมาขมให้อภัยพ่อทุกอย่างดูแลรังสรรค์อย่างดีจนรังสรรค์อาการดีขึ้นและสามารถเดินได้ดังเดิม

บุหงาคิดร้ายจ้างคนมาเพื่อเอาชีวิตขมแต่ชาติสยามก็สามารถช่วยชีวิตขมได้ทันท่วงทีบุหงาต้องชดใช้กรรมที่ตัวเองก่อ

ชาติสยามและรุ้งกาญจน์ เตรียมงานแต่งงานโดยคนที่ดีใจที่สุดก็คือขม ทั้งที่รุ้งกาญจน์ป่วยหนักแต่เธอก็ไม่ยอมบอกให้ใครรู้(ลูคีเมีย) ขมดูแลรุ้งกาญจน์อย่างดี และยินดีในความสุขของคนที่เธอรักเคารพทั้งสอง แต่งานแต่งงานก็มีอันต้องล้มเลิกเพราะรุ้งกาญจน์ป่วยหนัก ก่อนสิ้นใจรุ้งกาญจน์ฝากฝังให้ขมดูแลชาติสยามต่อจากเธอ เพราะเธอรู้อยู่เต็มหัวใจว่าขมรักและเทิดทูนชาติสยาม และชาติสยามก็ผูกพันกับขมมาด้วยความรักเช่นกัน เธอต้องการให้คนที่เธอรักที่สุดในชีวิตสมหวังในชีวิตตลอดไป

เพชรแท้ยังงัยก็เป็นเพชรแท้วันยันค่ำ ต่อให้ตกลงไปในกองไฟหรือร่วงลงสู่ปลักโคลนตม เพชรก็ไม่มีวันเสื่อมค่าสูญราคาแต่ยังพร้อมที่จะฉายแสงเจิดจำรัสได้เสมอ

Create Date : 14 เมษายน 2552

Last Update : 14 เมษายน 2552 18:53:36 น.

0 comments

Counter : 277 Pageviews.

Heavenworth

Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์

ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [?]

ขอบคุณที่เข้ามาเยี่ยมชมค่ะ

Webmaster - BlogGang

[Add Heavenworth's blog to your web]

Bloggang.com