<<
พฤษภาคม 2552
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
31 
 
18 พฤษภาคม 2552
 
 
ละคร ลูกไม้เปลี่ยนสี ตอนที่ 17 ต่อ

ตอนที่ 17 (ต่อ)

พอมารตีหิ้วของออกมา คณิตจึงมาต่อว่ายุงยงให้คนลาออก เขาจะฟ้องเธอ มารตีโต้ทันที เธอก็จะฟ้องเขา ฟ้องถึง เมียเขาด้วย คณิตกระชากมารตี ตฤณมาขวางไว้ ขู่จะเอาเรื่อง น้ำหนึ่ง บอกคณิตจะๆว่า พวกเราทุกคนจะไปทำงานกับพี่รตี คุณคณิตเลวมากที่เอาเรื่องของเธอกับตฤณไปพูดให้เสียหาย หาว่าโกงบริษัท...คณิตชี้หน้าน้ำหนึ่ง หาว่าเธอเคยเอาตัวเข้าแลก ขอนอนกับเขาแทนจ่ายค่ากล้อง

"ไอ้สารเลว" ตฤณชกหน้าคณิตจนคะมำไป มารตีเอาไม้ใกล้มือตีซ้ำจนหงายผลึ่ง...แล้วนำตฤณกับน้ำหนึ่งเดินออกจากบริษัทไป...

พอคณิตกลับบ้านเจอไปรยารออยู่ คำรามใส่เมื่อรู้เรื่องไปทำมารตีท้อง คณิตได้รางวัลด้วยการตบหน้าอีกฉาด ไปรยา สั่งปลดทุกตำแหน่ง ไม่ให้เข้าไปในบริษัท คณิตวิงวอนจะไม่ทำอีก ถึงกอดขาเมีย...ไปรยาแค้น ยอมให้อยู่ในบ้านนี้ได้ ถ้าไม่พอใจเชิญออกไป ไปแต่ตัวเหมือนตอนเข้ามาในบ้านนี้... คณิตได้แต่คอตก จำยอมเพราะหมดประตูสู้

ooooooo

หมอชาตรีตรวจหัวใจให้ทิพย์อีกครั้งที่โรง- พยาบาลของเขา ผลออกมาหัวใจแข็งแรง หน้าตาสดชื่น ทิพย์ตอบทันทีว่า มันจะดีขึ้นเรื่อยๆ เพราะวันที่ทิพย์ รอคอยกำลังจะมาถึง ชาตรีฟังแล้วคิดว่า เพราะใกล้วันที่ลูกสาวจะแต่งงาน ซึ่งทิพย์บอกว่า วันแต่งงานที่เธอเคยพลาดหวังมาแล้ว ชาตรีฟังถึงสะอึก แต่ก็ตอบทิพย์ไป

"ครั้งนี้คุณจะไม่พลาดแน่ทิพย์ หนึ่งกับตฤณจะต้อง ได้แต่งงานกัน"

หลังจากทิพย์เดินออกมาจากห้องตรวจ เจอฤทัยเข้าอย่างจัง ฤทัยยิ้มในหน้าแต่ซ่อนแววโหดไว้ ถามถึงหัวใจทิพย์ เป็นยังไงบ้าง ทิพย์บอกหัวใจดีมาก ตอนนี้เหมือนมียาวิเศษหล่อเลี้ยงหัวใจตลอดเวลา ฤทัยยื่นหน้ามากระซิบ
"ยาวิเศษอาจเป็นยาพิษก็ได้...จะบอกให้ ลูกสาวเธอไม่มีวันเสวยสุขและสมบัติในบ้านฉันเด็ดขาด"

"ฉันไม่หวังให้หนึ่งเสวยสุขในบ้านนั้น บ้านฉันมีสมบัติพอ ที่ฉันหวัง เธออย่าเพิ่งรู้ ถึงเวลาแล้วรู้เอง" ทิพย์จุดชนวนระเบิดใส่อกฤทัยไว้แล้วเดินผละไป ฤทัยยังคิดไม่ออกว่าทิพย์ จะมาไม้ไหน

ooooooo

หลังจากมารตีรวบรวมผู้คนจากบริษัทคณิตมาร่วมตั้งบริษัทใหม่ด้วยกันแล้ว จะเริ่มต้นงานด้วยการตั้งหนังสือเล่มใหม่ขึ้นมา หลังกำหนดกลุ่มเป้าหมาย ความแตกต่างจากเล่มอื่นๆ และสร้างเอกลักษณ์ของตัวเองแล้ว ยังต้องหานักเขียนที่มีชื่อเสียงมาเขียนคอลัมน์ ลงหนังสือด้วย

ตฤณกับน้ำหนึ่งจึงไปเรียนเชิญบัญชาหรือเจ้าของนามปากกาลือลั่น "ใจเดียว" ของตฤณมาเขียนด้วย บัญชารับคำด้วยความเต็มใจ เพราะเป็นงานของตฤณกับน้ำหนึ่ง และในคราวนี้ทั้งสองได้ยื่นการ์ดเชิญให้บัญชาด้วย แม้บัญชาจะไม่ค่อยไปงานแบบนี้ เขายังเต็มใจไปด้วย

"ขออวยพรล่วงหน้าให้เธอสองคนรักกัน อยู่คู่กันตลอดไปนะ" ทั้งสองขอบคุณเขา บัญชาเอ่ยขึ้น หน้าหมองลง
"เธอสองคนโชคดีจริงๆ ที่ได้แต่งงานกับคนที่รัก ฉันไม่มีโอกาสอย่างพวกเธอ" ทั้งสองซักเรื่องความหลังของเขา ว่าเคยคิด แต่งงานไหม "ฉันอยากเล่าเรื่องตัวเองเป็นอุทาหรณ์แก่พวกเธอเหมือนกัน ฉันเคยรักผู้หญิงคนหนึ่งมาก คิดจะแต่งงานกับเขา แต่ก็รักษาเขาไว้ไม่ได้ เพราะฉันไม่มีความมั่นคงพอที่จะเลี้ยงดูเขา"

"เขาก็เลยแต่งงานกับคนอื่นหรือคะ" น้ำหนึ่งถาม บัญชาพยักหน้า

"ฉันผิดเอง ฉันเอาแต่เขียนหนังสือ ไม่มีเวลาดูแลเขา แถมยังเรียนไม่จบอีก เขาก็เลยทิ้งฉันไป"

"ผู้หญิงในรูปนั้นหรือเปล่าครับ" ตฤณหมายถึงรูปที่เหมือนแม่ฤทัยของเขา บัญชาได้แต่ยิ้มเศร้าๆ

ทั้งสองลากลับ เดินออกจากบ้านบัญชานั้น ตฤณยังพูดถึงชีวิตรักของบัญชา

"ที่แท้คุณใจเดียวมีความหลังที่เจ็บปวดอย่างนี้นี่เอง ถึงได้เขียนหนังสือเข้าถึงใจคนอ่านได้ลึกซึ้ง"น้ำหนึ่งบอกว่า เธอจะทำให้เขามีประสบการณ์บ้างเอาไหม "อย่านะ แค่ก่อนหน้านี้ผมจะแย่แล้ว อย่าทรมานผมอีกเลยนะที่รัก" รีบดึงตัวเธอมากอด น้ำหนึ่งสะบัด เตือนว่า นี่มันที่สาธารณะ "นี่บ้านคุณใจเดียวต่างหาก แล้วเรากำลังจะแต่งงานกันด้วย"

ทั้งสองขึ้นรถขับออกไป บัญชามองตาม...คิดถึงความ หลังอย่างซึมเศร้า

บัญชาหารู้ไม่ว่า มารตีรับฟังที่ทั้งสองคู่หมั้นนำความสัมพันธ์ของบัญชาหรือใจเดียวไปเล่าให้มารตีฟัง แล้วเน้น "แล้วก็แปลกนะครับ ผมรู้สึกผูกพันกับเขาเหมือนเป็นญาติผู้ใหญ่ของผม ยังคิดเล่นๆว่าอยากไปอยู่บ้านเขาสักเดือน เพื่อศึกษาการเขียนงาน ทำยังไงจะเก่งอย่างเขา"

แต่พอน้ำหนึ่งกลับบ้าน เล่าความสำเร็จที่ไปดึงใจเดียวมาเขียนคอลัมน์ในหนังสือพวกเขาจนสำเร็จให้แม่ทิพย์ฟัง เล่าเรื่องที่แม่ไปตามเธอ และพบเขาอยู่บ้านริมหาด...ทิพย์จำได้ และรู้ว่าเขาสนิทกับตฤณมาก เอ็นดูตฤณเหมือนลูกหลาน...เขาเคยเรียนที่วิทยาธรด้วย...ทิพย์ฟังแล้วชะงัก ถามจริงจังว่าเขาเรียนที่นั่นคณะอะไร น้ำหนึ่งบอกเรียนคณะศิลปกรรม แต่เรียนไม่จบ คงมีชีวิตแสนเศร้า เขาถึงได้เป็นนักเขียนที่ยิ่งใหญ่

"ชีวิตคนเรา...ก็ไม่ได้โชคดีอย่างนั้นทุกคนหรอกนะ" ทิพย์ระบายความขมขื่น แล้วเดินหนีไป

"แม่...หนึ่งไม่ได้ตั้งใจ" น้ำหนึ่งมองตามแม่อย่างรู้สึกผิด...

ooooooo

กำหนดวันแต่งงานของตฤณกับน้ำหนึ่งใกล้เข้ามาแล้ว มันเป็นความสุขของทิพย์ที่กำลังจะถึงวันที่จะได้แก้แค้นฤทัยเพื่อนผู้ทรยศ เรื่องนี้ฤทัยเองก็ไม่สบายใจนัก เช่นเดียวกับประสพ ที่รู้ดีว่าทิพย์กำลังจะแก้แค้นคนที่เป็นศัตรู แต่มันจะเป็นการทำบาปให้ ลูกสาว แต่ประสพเคยรับปากว่าจะไม่ยอมผิดสัญญา และทิพย์สั่งเด็ดขาดไม่ให้ประสพทำให้ทิพย์ผิดหวัง

น้ำหนึ่งกับตฤณไม่รู้สิ่งที่ซ่อนไว้อย่างมิดชิดของผู้ใหญ่ จึงเตรียมพร้อมอย่างดียิ่ง...

แล้ววันงานสำคัญของน้ำหนึ่งกับตฤณก็มาถึง งานจัดที่โรงแรมใหญ่โตหรูหรา แขกเหรื่อมากันแน่น ทำพิธีตามประเพณี แล้วต่อด้วยพิธีรดน้ำอวยพรเพื่อเป็นศิริมงคล ผู้ใหญ่ ทยอยกันมาอวยพร ตามลำดับ...

เมื่อมาถึงทิพย์อวยพร บ่าวสาวฟังแล้วรู้สึกแปลกใจในคำพรตอนหนึ่ง...

"ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ในวันนี้หรือวันหน้า ขอให้อภัยกัน แล้วทุกอย่างจะผ่านไปด้วยดี..."

ประสพเองที่คอยจับตาทิพย์ตลอดมา ฟังแล้วยิ่งคอยจ้อง เพื่อจะได้ช่วยลดความร้ายแรงลง

ฤทัยทักทายแขกที่มา แล้วเริ่มตื่นตัวทันทีเมื่อเห็นบัญชามาร่วมงานรดน้ำสังข์ด้วย พร้อมอวยพรให้ทั้ง
สองอย่างดียิ่ง... บัญชารดน้ำเสร็จมายืนอยู่ แล้วสบตากับฤทัย บัญชารีบหลบไป ฤทัยพยายามจะตาม เพื่อไม่ให้บัญชามาเปิดเผยเรื่องสำคัญของเธอกับเขา แต่ต้องคุยกับแขกอื่นจนไม่ได้ตาม

ooooooo

งานดำเนินไปจนค่ำ...ได้มีการเชิญบ่าวสาวและพ่อแม่ทั้งสองฝ่ายขึ้นเวที ปรากฏว่า มารดาเจ้าบ่าวไม่รู้หายไปไหน ตฤณจึงอาสาไปตาม ตฤณเห็นแม่ฤทัยยืนคุยกับใครคนหนึ่ง จะเข้าไปเรียก แต่แล้วก็แอบฟัง การสนทนา...
บัญชาบอกฤทัยว่า เขาดีใจที่ได้พบเธออีก และดีใจที่เธอยังจำได้ ที่เขามาเพราะลูกชายฤทัยเป็นคนเชิญ และรู้จักเขาตอนเขาไปขอให้บัญชาเขียนคำนิยมในหนังสือที่ฤทัยเขียน ฤทัยจึงรู้ว่าที่แท้ ใจเดียวก็คือบัญชานี่เอง และรู้ว่าฤทัยเป็นแม่ตฤณ ตั้งแต่เห็นหนังสือของเธอแล้ว

"เธอน่าจะรู้นะว่าไม่ควรมาเจอกันที่นี่"

"ผมยอมรับว่า ผมเป็นคนแพ้ และจะไม่พูดเรื่องอดีตของเรา ที่มาก็เกรงใจตฤณกับน้ำหนึ่ง"

"ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป เราไม่ควรมาเจอกันอีก เธอไม่ควรพบลูกฉันอีกด้วย"

"ฤทัย ผมไม่มาเจอคุณได้ แต่ห้ามไม่ให้เจอตฤณ มันไม่มากไปหน่อยเหรอ"

"ไม่มาก ฉันไม่อยากให้เธอมาเกี่ยวข้องกับฉันหรือครอบครัวฉันอีก มันไม่ยากเกินไปใช่ไหม"

"สบายใจได้ ฤทัย ผมรู้ว่าตัวเองต่ำต้อย จากนี้ไปผมไม่มาให้คุณเห็นหน้าอีก และไม่เอ่ยถึงอดีตให้ตฤณหรือใครได้ยินแน่นอน" บัญชาบอกแล้วเดินผละไป...

ตฤณแอบฟัง ยิ่งสงสัยหนักขึ้น...ฤทัยเดินมาเห็นลูกชาย ทักอย่างระแวง ตฤณรีบให้แม่ไปขึ้นเวที เขารอกันอยู่...
ฤทัยไปถึง ท่านประธานในพิธีได้ขึ้นกล่าวอวยพรบ่าวสาวเป็นคนแรก ตามด้วยชาตรี ต่อมาฤทัย...ประสพขึ้นกล่าวต่อมา พอจบแล้วประสพยื่นไมค์ให้ทิพย์ ขอร้องอย่าก่อเรื่องอะไรเลย ทิพย์สั่งเขา...ห้ามเขาขวาง

"ดิฉันในฐานะแม่ ยินดีที่สุดน้ำหนึ่งได้มาพบกับตฤณ...วันนี้เป็นวันที่ดิฉันรอคอยมาถึงยี่สิบกว่าปีแล้ว...แต่น่าเสียดายที่วันนี้เราอาจต้อนรับทุกท่านไม่เต็มที่ ถ้ามีอะไรผิดพลาดขออภัยด้วย..."

ทุกคนนึกว่าทิพย์พูดจบ มารตีมารับไมค์ แต่ทิพย์กลับแย่งคืน "วันนี้ ดิฉันรอคอยมานานที่จะเปิดเผยความจริงบางอย่าง ดิฉันในฐานะแม่เจ้าสาว รู้สึกเสียใจที่ต้องบอกความจริงให้ทุกคนทราบ...การแต่งงานในวันนี้ จะต้องเป็นโมฆะ...เจ้าบ่าวเจ้าสาวแต่งงานกันไม่ได้ เพราะ..." ประสพเข้ามาขวาง แย่งไมค์กัน เขาห้ามทิพย์ไม่ให้ทำร้ายลูกตัวเอง ทิพย์เริ่มกุมหน้าอก ตัวงอลง เพราะเจ็บหัวใจ ประสพรีบประคองทิพย์ ทิพย์ฉวยโอกาสประกาศเร็ว...

"เจ้าบ่าวกับเจ้าสาวแต่งงานกันไม่ได้ เพราะพวกเขาเป็นพี่น้องกัน พวกเขามีพ่อคนเดียวกัน"

แขกทุกคนส่งเสียงฮือฮาตื่นเต้นกันทั่ว ชาตรีอุทานอ้าปากค้าง ประสพรีบฉวยโอกาสร้องปฏิเสธว่าไม่ใช่ สองคนนี้ ไม่จริง...ทิพย์ดึงประสพ แต่ตัวเองเริ่มอ่อนล้า จนประสพรีบปลอบ ทิพย์อย่าพูดอะไร ทำใจดีๆไว้...

"เป็นไปไม่ได้ที่หนึ่งจะเป็นลูกผม...ไม่มีทางเป็นไปได้" ชาตรีร้องบอกทุกคน ทิพย์ร้องค้าน

"ตกใจหรือคะตรี ว่าทำไมฉันถึงมีลูกกับคุณได้...ฉันขอให้หมอประสพขโมยน้ำเชื้อชาตรีที่บริจาคไว้มาฉีดให้...รอวันที่คนทรยศทั้งสองจะเจ็บปวดอย่างที่ฉันได้รับ...และวันนี้มันได้มาถึงแล้ว" ชาตรีค้านทันที ไม่มีแพทย์คนไหนทำผิดจรรยาบรรณ ทิพย์หันไปหาประสพ "บอกเขาไปซิประสพ คุณนั่นแหละที่ยอมเสียจรรยาบรรณ เพื่อความรักที่คุณมีต่อฉัน"

"ใช่...คุณขอให้ผมทำเช่นนั้น...แต่ว่า..." ประสพพูดไม่ทันจบ ทิพย์พูดสวนขึ้นกลั้วเสียงหัวเราะ บอกทุกคนว่า เขารับสารภาพแล้ว หนึ่งเป็นลูกชาตรีกับทิพย์จริงๆ ฤทัยยืนตะลึงจังงัง แล้วค่อยๆทรุดลง ตฤณประคองแม่ไว้ น้ำหนึ่งต่อว่าแม่ทิพย์

"แม่ทำไมใจร้ายอย่างนี้ หนึ่งเกลียดแม่" น้ำหนึ่งร้องไห้ วิ่งหนี กำพลวิ่งตาม...ท่ามกลางเสียงวิพากษ์วิจารณ์อื้ออึง ชาตรี ตรงไปกระชากประสพมาด่า "ไอ้คนลวงโลก" ว่าแล้วชกหน้าอย่างถนัดหมัด จนประสพถลาหัวฟาดโพเดียม ถึงสลบไปทันที... มาลัยกับทองดีรีบเข้าไปช่วย

"คุณมันโหดร้าย เลือดเย็น" ชาตรีเดินมาด่าทิพย์ "คุณโกรธแค้นก็จัดการผมกับฤทัยซี ทำไมทำร้ายลูกด้วย
คุณมันบ้าไปแล้ว..." ทิพย์กุมหัวใจเหมือนใกล้จะสิ้น ล้มลง ทองดี กับมาลัยวิ่งมาช่วย...ชาตรีไม่ยอมสนใจ เดินไปดูแลฤทัย...

ooooooo

น้ำหนึ่งในชุดเจ้าสาววิ่งไปร้องไห้ไป นึกถึงสิ่งที่ตัวเองเคยสงสัย ไม่ว่าเรื่องพ่อประสพ แม่ทิพย์เคยจะบอกเรื่องพ่อ แต่แล้วกลับอุบเงียบไว้...เรื่องแม่ทิพย์ กำชับให้หนึ่งจับมือถือแขนตฤณได้ฉันเพื่อน ไม่ให้ เกินเลยจนกว่าจะแต่งงานกัน

กำพลตามน้ำหนึ่งมาทันที่มุมตึก ขณะที่เธอยืนร้องไห้ พอเขาบอกว่า ทั้งอาทิพย์กับหมอประสพหมดสติทั้งคู่ กำลังส่งไปโรงพยาบาล...น้ำหนึ่งจึงร้องหาพ่อแม่ วิ่งไปทันที ขณะที่ ตฤณกลับไปกลุ้ม อาละวาดอยู่ที่ห้องในบ้านแทบคลั่งตาย...

ทิพย์นั่งร้องไห้ในห้องคนไข้ พอเห็นน้ำหนึ่งรีบขอโทษ แต่มาลัยที่มาเฝ้าบอกว่า คุณทิพย์ได้แต่ก่นด่านังฤทัย ไม่ให้มันมีความสุข ให้มันเจ็บปวดจนตาย บางครั้งประกาศจะฆ่านังฤทัยให้ได้

ฤทัยเองถูกหนังสือพิมพ์ลงข่าวในฐานะเขียนหนังสือนางเอกหลังบ้าน จึงกลายเป็นนางร้ายแย่งผัวชาวบ้าน...ปฏิเสธการขอสัมภาษณ์ทางโทรศัพท์จากหนังสือสารพัดชนิด ตฤณกินเหล้าหงำเหงือกอยู่บนห้อง เสียงข้าวของกระจุยและตึงตัง ฤทัยกับคนใช้วิ่งไปดู เห็นตฤณเมาตีแปลง ร้องให้เอาเหล้ามากิน แม่ต้องให้คนลากเข้าห้องน้ำ พอไม่ได้เหล้า ตฤณลุกขึ้น วิ่งหนีออกจากห้องไปทันที

นักข่าวมารุมคอยสัมภาษณ์ข่าวต่อที่หน้าบ้าน เห็นตฤณวิ่งฝ่าผู้คนออกประตูไป แล้วโบกรถแท็กซี่ วิ่งไปก่อนที่พวกนักข่าวจะตามทัน...ฤทัยกับลูกน้องวิ่งตามตฤณ พอเห็นฝูงนักข่าว สั่งให้ลูกน้องปิดประตู ทั้งขู่นักข่าวไม่ให้เข้ามา จะแจ้งตำรวจจับ แล้วรีบวิ่งหนีเข้าบ้านไป

ส่วนชาตรีนั่งมึนตึ้บอยู่ที่โต๊ะทำงานในโรงพยาบาลของเขา ฤทัยโทร.มาจากบ้าน บอกว่าตฤณหายไปไหนไม่รู้ กลัวลูกจะคิดสั้น ชาตรีบอกลูกเราไม่ทำแน่ เขาจะให้คนไปตาม ฤทัยต่อว่า

"ลูกหายไปทั้งคน ครอบครัวพินาศเพราะนังทิพย์ สะใจ ตรีแล้วสิ...จบลงแบบนี้ก็ดี จะได้ไม่เกี่ยวข้องกับนังโรคจิตคนนั้น อีก..." พอฤทัยพูดถึงลูกสาว ชาตรีบอกทันทีว่า เขาต้องยอมรับ น้ำหนึ่ง เพราะยังไงเธอก็เป็นเลือดเนื้อของเขา ฤทัยถามเอาเรื่อง "มันทำขนาดนี้ แล้วยังจะหวนกลับไปหามันอีกหรือ"

"ผมไม่หวนกลับไปหาทิพย์ แต่หนึ่งเขาบริสุทธิ์ เป็นเหยื่อ ของแม่เขาเองด้วย ผมสงสารหนึ่งกับตฤณ พวกเขาเกิดมาเพราะความผิดที่ผมก่อขึ้น" ฤทัยยืนกรานไม่ยอม ถ้าน้ำหนึ่งจะมาแย่งทุกอย่างในครอบครัวเธอ เธออุตส่าห์สร้างทุกอย่างมายี่สิบกว่าปี ไม่ยอมให้ใครง่ายๆ ชาตรีสั่นหัว บอกเลิกพูด เขาจะให้คนตามหาลูก...ชาตรีเดินหนี ฤทัยก็เดินวนเหมือนคนบ้า...

ส่วนประสพหัวชนโพเดียม จึงสาหัสกว่า ตอนนี้เพียงขยับนิ้วได้บ้าง แต่ยังพูดไม่ได้ น้ำหนึ่งจึงทำหน้าที่ดูแลทั้งแม่ทิพย์และพ่อประสพ

ooooooo

ตฤณไปหาบัญชาที่บ้าน บัญชาไล่ให้กลับบ้าน ตฤณไม่ยอม ขอค้างที่บ้านนี้ แล้วระบายความอัดอั้น ตันใจให้บัญชาฟังว่า เขาไม่รู้จะทำใจได้ยังไง เมื่อผู้หญิง ที่เขารักและแต่งงานด้วยเป็นน้องสาวของเขาเอง บัญชาปลอบว่าเขาเคยเจ็บมาแล้ว จนวันนี้บัญชายังอยู่ได้ ให้ตฤณกลับไปหาพ่อแม่ซะ เขาจะห่วง...ตฤณกราบเท้าบัญชา ขอหลบที่นี่สักพัก เขาไม่อยากเจอหน้าพ่อแม่เลย เขาไม่รู้จะไปไหนด้วย

ตฤณหาทางออกด้วยการดวดเหล้า ไม่งั้นเขาคงเป็นบ้าแน่นอน...บัญชาจับตาดูมานาน จึงไปแย่งขวดเหล้ามา ตฤณผวาคว้าขวดพลาดหงายตึงลงกับพื้น สลบทันที...

น้ำหนึ่งไปบอกลาจากงานกับพี่มารตี ซึ่งมารตีเสียดายน้ำหนึ่งกับตฤณมาก...แล้วเมื่อนึกถึงใจเดียวที่ตฤณสนิทสนมมากที่สุด จึงคิดว่าตฤณอาจไปหลบอยู่ที่นั่น...

ไม่ถึงชั่วโมงต่อมา น้ำหนึ่งจึงนำกล่องเค้กไปฝากบัญชาไว้ให้ตฤณ บอกว่าวันนี้วันเกิดของเขา ก่อนวันเกิดน้ำหนึ่ง สามเดือน แต่เราคบกันไม่ถึงปี จึงไม่ได้ฉลองวันเกิดกับเขา บัญชาจะไปเรียกตฤณ น้ำหนึ่งไม่ให้เรียก รู้ว่าตฤณกำลังอยากอยู่คนเดียว ขออย่าบอกเขาว่าเธอมา น้ำหนึ่งฝากอวยพรตฤณด้วย...แล้วน้ำหนึ่งเดินกลับออกไปเงียบๆ
ตฤณแอบมองน้ำหนึ่งอยู่ น้ำตาตฤณซึมโดยไม่รู้ตัว แล้ว บัญชาเอาเค้กไปให้ ทั้งอวยพรให้ตฤณ แล้วเปรยขึ้นว่า น้ำหนึ่งเกิดเดือนกันยา เดือนเดียวกับฉัน วันที่ 28 อาทิตย์หน้านี้เอง

"ที่จริงผมเกิดเดือนพฤศจิกา คลอดก่อนกำหนดสองเดือน หรือเรียกว่าเด็ก 7 เดือน ตัวโตแข็งแรงกว่าเด็กคลอดแบบครบกำหนดซะอีก" ตฤณเล่า บัญชาฟัง เริ่มสนใจขึ้นมาทันที...เมื่อครั้งกระโน้นที่เขาเห็นฤทัยอาเจียนในห้องน้ำ เธอบอกว่าแค่เวียนหัวนิดหน่อย อาจอาหารไม่ย่อย

บัญชานึกไป เดินไปในห้องสตูดิโอ ดูภาพวาดที่ขาหยั่ง ฤทัยงามเหมือนนางในวรรณคดี ด้านล่างเขียนกลอนไว้อย่างน่าฟัง...บัญชานึกไป นับนิ้วมือไป จากมกราไปถึงกันยา...รวม 9 เดือน

"ตฤณ" บัญชาอุทาน หันไปเรียก "ฤทัย" น้ำตาบัญชาซึมออกมาทันที

บัญชาเดินออกมา คราวนี้เขามองตฤณจนลืมตัว ตฤณถามทันทีว่า มีอะไรหรือ บัญชาแก้เกี้ยวขอเข้าห้องน้ำไป...บัญชาหยิบหวีที่ตฤณใช้ เอาเส้นผมตฤณใส่ถุงพลาสติก พับใส่ซองยา ที่เอามาจากกระเป๋า...คราวนี้จะรู้จากห้องแล็บเสียทีว่า ดีเอ็นเอ ตฤณเป็นอย่างไรกับของเขา

ooooooo

อ่านต่อ

เครดิต //www.thairath.co.th


Create Date : 18 พฤษภาคม 2552
Last Update : 18 พฤษภาคม 2552 16:47:00 น. 0 comments
Counter : 211 Pageviews.
Share

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 
 

Heavenworth
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [?]

ขอบคุณที่เข้ามาเยี่ยมชมค่ะ
[Add Heavenworth's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com
pantip.com pantipmarket.com pantown.com