Bloggang.com : Heavenworth : ละคร ดิน น้ำ ลม ไฟ ตอนที่ 14

<<

มิถุนายน 2552

>>

	1	2	3	4	5	6
7	8	9	10	11	12	13
14	15	16	17	18	19	20
21	22	23	24	25	26	27
28	29	30

1 มิถุนายน 2552

ละคร ดิน น้ำ ลม ไฟ ตอนที่ 14

ตอนที่ 14

เมื่อสองวันก่อน นรสิงห์ได้ติดตามสมชายไปฮ่องกง พอวันนี้กลับมาเห็นข่าวชู้สาวของนิอรกับดินในหน้าหนังสือพิมพ์ นรสิงห์โกรธแค้นผลุนผลันออกจากบ้านสมชายไปทันที ขณะที่สมชายก็หัวเสีย เพราะนางเอกหนังของตนมีข่าวฉาวโฉ่แบบนี้ มีหวังหนังที่ถ่ายทำเสร็จไปแล้วได้เจ๊งกันแน่

สมชายมั่นใจว่านรสิงห์ต้องไปหานิอรที่บ้าน และกลัวจะก่อเรื่องเดือดร้อนมาถึงตนด้วย จึงรีบตามนรสิงห์ออกไป... นรสิงห์บุกไปหานิอรจริงๆ โวยวายถามหาดินเพื่อจะเล่นงาน แถมเขายังต่อว่านิอรด้วยถ้อยคำหยาบคายเรื่องข่าว นิอรโกรธจนระงับอารมณ์ไม่อยู่ ตบหน้าและไล่เขาออกจากบ้าน แต่นั่นยิ่งทำให้นรสิงห์เจ็บใจ ถึงกับรวบตัวนิอรมากอดจูบ

ปานศักดิ์และกินรีได้ยินเสียงเอะอะจึงรีบออกมาดู พอเห็นลูกสาวถูกนรสิงห์รังแก ปานศักดิ์โกรธจัดตวาดจนนรสิงห์หยุดชะงัก นิอรฉวยโอกาสนี้สะบัดหนีมาหาปานศักดิ์
"ชักจะมากไปแล้วนะ นี่มันบ้านฉัน หัดเกรงใจกันบ้าง"

นรสิงห์เผชิญหน้ากับปานศักดิ์อย่างไม่กลัวเกรง แล้วบอกว่าเขามาทวงสัญญา กินรีจึงย้อนถามนรสิงห์ว่า เกิดเรื่องขนาดนี้แล้วยังคิดจะแต่งงานกับนิอรอยู่อีกหรือ นรสิงห์ไม่แคร์ ย้ำหนักแน่นว่า สัญญาต้องเป็นสัญญา

"แต่ฉันไม่แต่ง" นิอรสวนทันควัน

"ผมมากู้ชื่อเสียงให้คุณนะนิอร"

"ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน" นิอรเดินหนีออกไป นรสิงห์จะตาม แต่ต้องชะงักเมื่อเห็นสมชายเดินเข้ามา

"ปล่อยเขาเถอะ อย่าเพิ่งไปยุ่งกับเขา" สมชายปรามนรสิงห์

ปานศักดิ์ชักสีหน้าไม่พอใจ ถามสมชายเสียงแข็ง "แกมาทำไม"

"คงไม่ลืมนะ ว่าผมมีอะไรอยู่ในมือ ถ้านรสิงห์เป็นอะไรไป เทปพวกนั้นถึงมือตำรวจแน่"

ปานศักดิ์สุดเจ็บใจ แต่ทำอะไรไม่ได้ นอกจากรับปากนรสิงห์ว่า เขาจะหาฤกษ์แต่งให้เอง

ooooooo

หลังจากประกาศตัดขาดกับซิตี๋ไปแล้วเมื่อวาน สายวันใหม่ นิกกี้ก็ควงแขนโทนี่เข้ามาที่บ่อนโดยไม่แคร์ สายตาใคร ไฟกับอู๊ดจับตามองทั้งคู่ และเหลือบไปเห็น ซิตี๋ยืนหน้าเคร่งมองมาเช่นกัน

นิกกี้กับโทนี่ไม่ได้สะทกสะท้านกับสายตาแค้นเคืองของซิตี๋ กลับเดินคลอเคลียกันเข้ามาขอเบิกเงินจากเขาไปเล่นการพนัน ซิตี๋โกรธแค้นไล่ทั้งคู่ออกไปเดี๋ยวนี้ แต่ทั้งคู่ไม่ยอม แถมโทนี่ยังจูบนิกกี้เย้ยซิตี๋อีกด้วย ซิตี๋สุดทนจะชกโทนี่ แต่ถูกโทนี่จับมือล็อกไว้ ไฟ ดิน และอู๊ดจึงก้าวเข้ามาพร้อมปืนในมือ

"กล้ายิงฉันกับโทนี่ก็เอาซิ" นิกกี้ท้าทาย

"ปล่อยมัน" คำสั่งของซิตี๋ทำให้พวกไฟชะงักอย่างไม่เข้าใจ แล้วซิตี๋ยังสั่งให้ดินไปเอาเงินมาให้มัน จากนั้นก็เดินหนีไปสะกดอารมณ์ในห้อง ไฟรีบตามเข้าไป ทิ้งอู๊ดยืนคุมเชิง ขณะที่ ดินผละไปเบิกเงิน

เมื่ออยู่กับไฟในห้อง ซิตี๋ก็ระบายความแค้นที่มีต่อนิกกี้ และโทนี่ ซึ่งซิตี๋จะรอเวลาเล่นงานพวกมันทีหลัง ตอนนี้ปล่อยให้มันหลงระเริงกันไปก่อน ไฟเห็นด้วย และมั่นใจว่าหัวเราะทีหลังต้องดังกว่าแน่

แต่ในระหว่างรอเวลาชำระแค้นนี้เอง ซิตี๋ก็มีอาการเฮิร์ต ไม่น้อยเหมือนกัน เพราะเขารักนิกกี้จริงๆ บางคืนซิตี๋ถึงกับกินเหล้าเมามาย น้ำที่ตั้งใจจะใช้มารยาหญิงตีสนิทใกล้ชิดซิตี๋ เพียงเพราะหลอกให้ตายใจเพื่อสืบหาข้อมูล จึงฉวยโอกาสนี้เข้ามาทำเป็นห่วงใยปลอบใจซิตี๋ ลมแอบมองอยู่ ถึงแม้จะรู้ว่าน้ำทำแบบนี้เพื่ออะไร แต่ลมก็ไม่ชอบใจ เพราะแอบรักน้ำนั่นเอง

ด้วยเหตุนี้ รุ่งขึ้นน้ำมาที่โรงงิ้ว ลมจึงมีท่าทีงอนๆ ลุกหนีไม่คุยด้วย ทำเอาน้ำเป็นงง เฮียเก้าเห็นอาการของลมก็ยังออกปากกับน้ำว่า ท่าทางลมเหมือนกับโกรธใคร น้ำยิ่งข้องใจตามไปเซ้าซี้ถามลม แรกๆลมก็ปฏิเสธว่าไม่มีอะไร ไม่ได้เป็นอะไร แต่พอน้ำคาดคั้นไม่เลิก ลมเลยรวบรวมความกล้าบอกออกไปว่า "เรา...ชอบเธอนะน้ำ"

น้ำอึ้งกิมกี่...ต่างคนต่างมองหน้ากัน น้ำรู้ดีว่าเธอยังไม่พร้อมสำหรับความรัก ขณะที่ลมเองเมื่อมองเห็นสายตาว่างเปล่าของน้ำ ก็รู้ทันทีว่าเธอไม่มีใจให้เขามากไปกว่าคำว่าเพื่อน

ที่สุดน้ำก็เดินจากไปโดยไม่พูดอะไรกับลมสักคำ แล้วน้ำไปปรากฏตัวแถวห้องพักนรสิงห์ ผู้ชายที่น้ำรักมานาน และยังตัดใจจากเขาไม่ได้ แต่แล้วน้ำยิ่งชอกช้ำ เมื่อเห็นเขียวเดินเข้าไปส่งการ์ดแต่งงานปึกหนึ่งให้นรสิงห์ พร้อมกับบอกว่าป๋าสมชายให้พาไปลองชุดแต่งงาน

พอทั้งคู่เดินตามกันออกไปขึ้นรถ น้ำรีบเดินมาหยิบการ์ดใบหนึ่งที่เขียวทำหล่นโดยไม่รู้ตัวขึ้นมาอ่าน...มันยิ่งตอกย้ำความชอกช้ำจนน้ำกลั้นน้ำตาไม่อยู่

ooooooo

วันนี้นรากรมาแปลก เธอมีอารมณ์สุนทรีเปิดเพลงรักหวานซึ้งฟังด้วยสีหน้าแววตามีความสุข พูดจาก็ไพเราะขึ้น ไม่หงุดหงิดใครง่ายๆเหมือนแต่ก่อน ขนาดอัคคีเดินไม่ระวังชนเธอจนเอกสารหล่นกระจาย เธอยังขอโทษอัคคีเฉยเลย ทำเอาหมวดทองกับหมู่ไม้แทบไม่เชื่อหู

ขณะที่นรากรกับอัคคีช่วยกันเก็บเอกสาร ทั้งคู่ใกล้ชิดจนได้กลิ่นกายของกันและกัน แล้วรู้สึกเหมือนคุ้นเคย ต่างมองหน้ากันด้วยความแปลกใจ แล้วอัคคีเกือบจะหลุดปากว่านรากรเหมือนโรซี่ ขณะที่นรากรก็รู้สึกว่าอัคคีเหมือนไฟ ผู้ชายที่เธอมีสัมพันธ์ลึกซึ้งด้วยเมื่อคืน แต่ต่างฝ่ายต่างก็ไม่กล้าพูดออกมา รีบเก็บเอกสารแล้วผละจากกันไปด้วยความสับสน

อีกครู่ต่อมา อัคคีเข้าไปพบผู้พันแสวงในห้อง รายงานว่าเขามีไอเดียที่จะได้เส้นทางไปโรงงานเฮโรอีนของปานศักดิ์แล้ว โดยต้องแอบสะกดรอยตามโทนี่ซึ่งมีหน้าที่ดูแลเส้นทางการลำเลียงสินค้า เขามั่นใจว่าสักวันเราต้องรู้เส้นทางไปโรงงานแน่นอน...เมื่อผู้พันแสวงตั้งคำถามว่าใครจะเป็นคนทำ อัคคีเสนอชื่อลมทันที

"เหมาะที่สุด แล้วเรื่องผู้หญิงที่ชื่อโรซี่"

อัคคีท่าทีอึกอักมีพิรุธ ตอบว่ากำลังคืบหน้า ผู้พันแสวงเหมือนจะดูออก เตือนว่าหนุ่มสาวใกล้ชิดกัน ระวังเอาไว้ด้วย อัคคีทำไก๋ไม่เข้าใจ ถามว่าระวังเรื่องอะไร

"อย่าให้ความรักทำให้งานเสียก็แล้วกัน"

"ถ้าผมจะชอบโรซี่ ผมชอบนรากรดีกว่า เพราะอย่างน้อยนรากรก็เป็นฝ่ายเรา"

"ดูเหมือนคุณจะชอบโรซี่นะ" ผู้พันแสวงแทงใจดำ แต่ อัคคียืนยันว่าเขาชอบนรากร ทั้งที่ความจริงเขากำลังสับสน ระหว่างโรซี่และนรากร เขาชอบทั้งคู่ เพียงแต่โรซี่เป็นคนที่เขาใกล้ชิดมาก แต่มีข้อเสียคือเธออยู่ฝ่ายศัตรู

เย็นนี้เอง หมู่ไม้รอจนกระทั่งคนอื่นๆกลับออกไปหมดแล้ว จึงเริ่มค้นหาประวัติฉบับเก่าของไฟ เพื่อนำไปให้พิษณุตามที่รับปากไว้ แต่แล้วนรากรที่ออกมาพร้อมอัคคี นึกได้ว่าเธอลืมแผ่นเสียงจะกลับเข้าไปเอา อัคคีที่นัดจะเลี้ยงข้าวเย็นเธอ จึงอาสากลับไปเอามาให้

อัคคีเข้ามาเห็นเต็มตาว่าหมู่ไม้กำลังลุกลี้ลุกลนค้นตู้เอกสาร พออัคคีส่งเสียงกระแอม หมู่ไม้รีบเปลี่ยนท่าทีเป็นทำงานอย่างอื่น อัคคีเลยไม่ซักอะไร นอกจากถามหมู่ไม้ว่า ยังไม่กลับอีกหรือ?

"กำลังจะกลับแล้ว" หมู่ไม้แกล้งเก็บของบนโต๊ะ แต่ หางตาชำเลืองมองอัคคีที่เดินไปหยิบแผ่นเสียงแล้วเดินออกไป เมื่อคิดว่าปลอดคนแน่แล้ว หมู่ไม้ก็เริ่มรื้อค้นตู้เอกสารอีกครั้ง แต่หารู้ไม่ว่า อัคคียังแอบยืนมองอยู่นอกห้อง...

เมื่ออัคคีพานรากรไปเลี้ยงข้าว นรากรเพิ่งรู้ว่าอัคคีกินเผ็ดไม่เก่ง กินเข้าไปถึงกับหูแดงหน้าแดง ต่างจากเธอที่ชอบกินอาหารรสจัด ส่วนอัคคีก็จดจำว่านรากรชอบทำกับข้าวกินเอง โดยเฉพาะไข่เจียวใส่กระเทียมเจียว เธอบอกว่าอร่อยมากๆ พออัคคีเอ่ยปากว่าอยากกินบ้างจัง นรากรก็พูดโพล่งออกมาจนอัคคีชะงักกึก

"มาเป็นแฟนฉันก่อนสิ แล้วจะทำให้กิน"

"อย่าล้อเล่นนะ ผมเอาจริง"

"ก็ลองคบกันดูมั้ยล่ะ" นรากรทอดสะพาน เธอต้องการคบอัคคีเพื่อสืบหาความจริง เพราะเธอเชื่อว่ายังมีสายสืบอยู่ในแก๊งของปานศักดิ์ ขณะที่อัคคีก็อยากเริ่มต้นกับนรากรเพื่อจะได้ลืมโรซี่ ผู้หญิงที่เขาไม่ควรไปตกหลุมรัก เพราะเขารู้อยู่ แก่ใจว่าโรซี่คือหนึ่งในสมาชิกของปานศักดิ์

ออกจากร้านอาหาร นรากรยังเดินหน้าตีสนิทอัคคี โดยชวนเขาแวะไปที่ห้องพักของเธอ แล้วพยายามซักถามในสิ่งที่เธออยากจะรู้ แต่ดูเหมือนอัคคีระวังตัวพอสมควร นรากรจึงยังไม่สมหวัง...หลังจากอัคคีกลับไปได้สักพัก นรากรก็ถูกปานศักดิ์ เรียกตัวไปพบที่บ้าน เธอจึงถือโอกาสรายงานปานศักดิ์เรื่องที่คบอัคคี ปานศักดิ์พอใจในความฉลาดหลักแหลมของนรากร จากนั้นก็พูดธุระที่เรียกนรากรมา ปานศักดิ์อยากให้นรากรช่วยเกลี้ยกล่อมนิอรเรื่องแต่งงาน

นรากรยินดีไม่มีปัญหา แต่พอเข้าไปเจรจา นิอรยิ่งรู้สึกอัดอั้นที่โดนทุกคนรุมเร้า เธอขอร้องนรากรอย่าบังคับกันเลย เธอไม่อยากแต่งงาน อยากหนีไปซะให้รู้แล้วรู้รอด

"ไม่ได้นะ เรื่องนี้สำคัญมาก ยังไงเธอก็หนีไม่ได้...เชื่อฉันสิ ไม่มีพ่อคนไหนใจร้ายกับลูกตัวเองหรอก"

"แล้วทำไมพ่อต้องบังคับให้เราแต่งกับนรสิงห์ด้วย"

"ทุกคนมีเหตุผลของตัวเอง อีกหน่อยเธอก็คงรู้เอง"

นิอรขัดใจที่ไม่มีใครบอกความจริงเสียที เธอเดินหนีไปนั่งซึมอยู่มุมหนึ่ง นรากรยืนมองอย่างเข้าใจ แต่จู่ๆกินรีเดินเข้ามายิ้มเยาะ พูดแขวะนิอร

"เขามาช่วยจับเธอใส่ตะกร้าล้างน้ำยังจะปฏิเสธอีก"

"นี่มันเรื่องอะไรของเธอ" นรากรจะเอาเรื่อง กินรีวางท่าไม่กลัว ย้อนว่าตนเป็นแม่เลี้ยง ห่วงใยลูกสาวมันผิดตรงไหนนรากรเลยตวาดใส่ "อย่ามาเสแสร้ง ไปให้พ้น"

"เธอนั่นแหละไปได้แล้ว นี่มันบ้านฉัน" กินรีสวนกลับอย่างมีอารมณ์ นรากรหมดความอดทน คว้าปากกาขึ้นมาขว้างใส่กินรี แต่กินรีใช้กระเป๋าปัดอย่างว่องไว ปากกาเลยกระเด็นไปชนผนังแล้วกระดอนกลับมาใส่หัวกินรีอย่างจัง กินรีถึงมึนเกือบเห็นดาว ร้องกรี๊ดวิ่งแจ้นออกไปทันที

ooooooo

เมื่อได้เอกสารที่ต้องการมาแล้ว หมู่ไม้รีบนำไปให้พิษณุในคืนนี้เลย แต่ไม่ยอมบอกว่าหามาจากไหน ให้พิษณุทำสำเนาเอาไว้ เพราะเขาต้องรีบเอาไปคืน

ที่เดิม...วันรุ่งขึ้นหมวดทองจึงพบเพียงร่องรอยว่ามีคนมาค้นเอกสารที่ตัวเองรับผิดชอบ แต่ไม่มีอะไรหาย และผู้พันแสวงก็ไม่คิดจะจัดการอะไรเลย หลังจากฟังหมวดทองรายงานให้ทราบ เขาเพียงแค่มองไปที่หมู่ไม้ ด้วยความรู้สึกผิดหวัง เพราะก่อนหน้านี้ได้รับรู้ข้อมูลจากอัคคีมาแล้ว...

ปานศักดิ์ยอมให้นิอรแต่งงานกับนรสิงห์ แต่ก็มีข้อแลกเปลี่ยนว่าสมชายต้องนำเทปบันทึกเสียงการสนทนาของเขากับนรสิงห์มาให้ในวันแต่งงานด้วย คนเจ้าเล่ห์อย่างสมชายมีหรือจะยอมง่ายๆ เขารีบนำเทปนั้นไปที่บ้านสุชล และบอกกับสุชลว่า

"ถ้าจะส่ง...ผมก็ส่งฉบับก๊อบปี้ให้ ส่วนเทปฉบับจริงเก็บไว้กับผมเองคงจะไม่ปลอดภัย เพราะถ้าเกิดอะไรขึ้นมาเรา จะเสียเปรียบ"

"งั้นเดี๋ยวผมจัดการเอง" สุชลขันอาสาทันที

"ท่านจะทำยังไง"

"ยังไงเราก็จะจัดการพวกมันอยู่แล้ว ส่งเทปพวกนี้ให้ ตำรวจไปเลย ถ้ามันทำอะไร ผมก็แค่โทร.ไปบอกให้ตำรวจหยิบเทปไปขยายผล"

สมชายฟังแล้วยิ้มอย่างพอใจ...จากนั้นไม่นาน เทปนี้ก็ถูกส่งตรงไปยังผู้บังคับบัญชาสถานีตำรวจแห่งหนึ่งที่นิคมกับพิษณุสังกัดอยู่ แล้วผู้บังคับบัญชาได้มอบหมายให้นิคมช่วยเก็บรักษาไว้ให้ดี ถ้าจะใช้เมื่อไหร่ก็จะบอกไป

ขณะที่นิคมถือกล่องใส่เทปออกมาจากห้องผู้บังคับบัญชา พิษณุกำลังรื้อเอกสารบางอย่างอ่านด้วยความสนใจ ครั้นเหลือบเห็นนิคมถือกล่องมาวางที่ชั้นเก็บของ พิษณุทักนิคมว่ากล่องอะไร นิคมบอกว่ากล่องเทป ผู้ใหญ่ฝากมาให้เก็บ พิษณุเหมือนไม่ได้สนใจคำตอบของนิคมเท่าใดนัก กลับเรียกนิคมมาดูหนังสือพิมพ์เก่าๆที่ลงข่าวสารวัตรปฐม อัครสกุล พ่อของไฟ ที่เคยมีคดีค้ายาเสพติด

"ผมชักสนใจพ่อลูกคู่นี้แล้วสิ" พิษณุมุ่งมั่นค้นหาข้อมูลต่อไป ขณะที่นิคมขยับมาดูหนังสือพิมพ์พวกนั้น ท่าทางเขาสนใจไม่น้อยเหมือนกัน

ขณะเดียวกันนี้ ปานศักดิ์กับซิตี๋ โทนี่ และนิกกี้กำลังพูดคุยวางแผนในวันแต่งงานนิอรกับนรสิงห์ ซิตี๋คาดว่าสมชายต้องส่งเทปให้เราก่อนที่นิอรจะเข้าหอ ดังนั้นเขาจะหาทางชิงตัว

นิอรออกมาก่อนให้ได้ แต่ปานศักดิ์ยังกังวล เพราะห้องหออยู่ในที่ของมัน ซิตี๋บอกไม่ต้องห่วง เขาให้อู๊ดกับไฟไปหาลู่ทางแถวนั้นไว้แล้ว

"แต่หัวหน้าทีมที่ลงมือจะเป็นโทนี่ค่ะนาย" นิกกี้พยายามพรีเซนต์โทนี่เพื่อตัดความรับผิดชอบของซิตี๋ ทำเอาซิตี๋ไม่พอใจ แต่ต้องข่มความรู้สึกเพราะอยู่ต่อหน้าเจ้านาย โทนี่สะใจยิ่งเกทับซิตี๋ด้วยการรับรองกับปานศักดิ์ว่า นายไม่ต้องห่วง คุณนิอรต้องปลอดภัยแน่

"แล้วเธอล่ะนิกกี้" ปานศักดิ์เปลี่ยนประเด็น

"นิกกี้ก็จะไปจัดการไอ้นักข่าว แล้วก็นังดาราสองคนนั่นเอง"

ปานศักดิ์ยิ้มออกมาด้วยความเบาใจ แล้วในวันต่อมา นิกกี้ก็จัดการกับคนทั้งสามด้วยปืนกระบอกเดียวกันอย่างโหดเหี้ยม เลือดเย็น...

ooooooo

ดินกับลมตกอยู่ในสภาพของคนอกหัก เพราะวันนี้นิอรต้องแต่งงานกับนรสิงห์ ส่วนลมที่บอกรักน้ำ ไปแล้วแต่น้ำกลับทำเฉยเมย เนื่องจากเธอยังตัดใจจากนรสิงห์ไม่ได้นั่นเอง

หลังจากครุ่นคิดอย่างดีแล้ว ดินตัดสินใจขับมอเตอร์ไซค์ ของลูกชายเถ้าแก่ไช้เลี้ยงมุ่งหน้าไปงานแต่งนิอร น้ำกับลมที่อยู่ด้วยพากันตกใจ วิ่งตามออกไป

เมื่อมาถึงงานซึ่งจัดขึ้นที่บ้านปานศักดิ์ ดินแอบเข้าไปหานิอรถึงในห้องแล้วชวนเธอหนีไปด้วยกันกับเขา ถ้าไม่อยากแต่งงานกับนรสิงห์ นิอรมองหน้าดินอย่างลังเล แต่ดินไม่อาจรอการตัดสินใจจากเธอได้ ดึงมือเธอออกจากห้องทันที

ขณะสองคนวิ่งหนีลงมาชั้นล่าง กินรีเดินเข้ามาเห็น พอเห็นดินกระตุกแขนนิอรให้วิ่ง กินรีรู้ทันทีว่าสองคนกำลังคิดหนี จึงวิ่งหน้าตาตื่นออกไปยังกลุ่มของปานศักดิ์ ส่วนดินรีบพานิอรลัดเลาะตามพุ่มไม้เพื่อออกไปหน้าบ้านซึ่งดินจอดรถมอเตอร์ไซค์ไว้ แต่โชคไม่ดีเขียวดันตาไวเห็นทั้งคู่เข้า เขียวรีบสะกิดบอกนรสิงห์ ทันใดนั้นเอง นรสิงห์ก็หันไปคว้าปืนในรถ แล้ววิ่งตามทั้งคู่ไป

นรสิงห์เล็งปืนใส่ดินกับนิอรที่ขึ้นมอเตอร์ไซค์แล่นออกไป เสียงปืนทำให้กลุ่มของปานศักดิ์แตกตื่นวิ่งออกมา แล้วปานศักดิ์ร้องลั่นที่เห็นนรสิงห์ยิงไม่ยั้ง

"เฮ้ย...นั่นลูกกู อยากให้นิอรตายหรือไง"

นรสิงห์เจ็บแค้นไม่ฟังใครทั้งนั้น วิ่งขึ้นมอเตอร์ไซค์ของตนขับตามไป ปานศักดิ์มองตามเป็นห่วงลูกสาว และแปลกใจที่ดินทำแบบนี้

รถมอเตอร์ไซค์สองคันแล่นตามกันเข้าไปในซอยหนึ่งด้วยความเร็ว นรสิงห์ทั้งบังคับรถและกระหน่ำยิง กระสุนนัดหนึ่งเฉียดแขนนิอรเลือดโชก ดินบอกให้นิอรเกาะเขาแน่นๆ จากนั้นก็เร่งความเร็วขึ้นอีก ซิกแซกหนีการไล่ล่าของนรสิงห์ พุ่งหายไปในความมืด

ปานศักดิ์หัวเสียที่ดินทำแผนของตนพังไม่เป็นท่า ซิตี๋ยืนยันไม่รู้จริงๆว่าทำไมดินถึงทำแบบนี้ แต่จะสั่งให้ทุกคนออกตามล่าตัวดินมาให้ได้ ปานศักดิ์ให้จับตายไอ้ดินได้เลย ทำแบบนี้ถือว่าหยามกันชัดๆ นิกกี้กลับออกความเห็นว่า เรื่องนี้ถ้าจะผิด มันผิดที่คนวางแผนต่างหาก

"หยุดนะ นิกกี้" ซิตี๋ตวาด มองนิกกี้ตาขวาง

"นิกกี้พูดความจริง ถ้าไม่วางแผนหละหลวม มันก็ไม่ล้มเหลวแบบนี้แน่"

"เอาละ ยังไม่ต้องเถียงกัน บอกมาก่อนว่างานของเธอเป็นไง"

"ทุกอย่างราบรื่นไม่มีปัญหา นิกกี้จัดการสามคนนั้นเรียบร้อยแล้ว"

ปานศักดิ์พอใจ หันไปสั่งซิตี๋ทันที "งั้นรีบไปยกเลิก ไอ้โทนี่ ไอ้ไฟ ไอ้อู๊ด แล้วให้พวกมันตามล่าตัวไอ้ดินแทน"

"ได้ครับ" ซิตี๋รับคำ แต่ไม่ทันออกไป สมชายกับนรสิงห์ สวนเข้ามาเสียก่อน นรสิงห์ชี้หน้าปานศักดิ์ หาว่าเขาหักหลัง ปานศักดิ์ไม่ยี่หระ ย้อนว่าจะเข้าใจยังไงก็เชิญ

"ถ้างั้นเราคงได้เห็นดีกัน" สมชายฝากความแค้น แล้วดึงนรสิงห์ออกไป

ทางด้านดิน...เขาพานิอรในสภาพอ่อนล้าใบหน้าซีดเซียวไปขอความช่วยเหลือจากลม ลมจึงให้ทั้งคู่ไปพักที่ห้องเก่าของเฮียเพ้ง แล้วหาหยูกยาและอุปกรณ์มาให้ดินทำแผลที่แขนของนิอร ถึงแผลไม่ลึกนัก แต่เลือดออกมากจนน่ากลัว ครั้นเช้าขึ้น ลมกับเฮียเพ้งแวะมาดูดินกับนิอร ปรากฏว่านิอรนอนซมเพราะแผลอักเสบ เฮียเพ้งจึงจะไปจัดยาจีนมาให้ ส่วนลมก็ต้องรีบไปเหมือนกัน เพราะไฟขอให้เขาไปช่วยงานของทางการ

ข้างฝ่ายสุชลกับสมชายที่จ้องเล่นงานปานศักดิ์ วันนี้

พอรู้ว่าจะมีการลำเลียงยาเสพติดลอตใหญ่จากโรงงานของปานศักดิ์เข้ากรุงเทพฯ สุชลจึงวางแผนยืมมือตำรวจให้ช่วยขุดรากถอนโคนพวกมัน หลังจากนั้นไม่นาน พิษณุและเพื่อนตำรวจก็ถูกผู้บังคับบัญชาเรียกเข้าห้องประชุมอย่างกะทันหัน

"งานนี้เป็นงานด่วน ขอโทษทุกคนด้วยที่ไม่ได้บอกล่วงหน้า พอดีหน่วยเหนือขอความร่วมมือมาให้พวกคุณร่วมมือกับตำรวจท้องที่ตั้งด่านสกัดจับรถต้องสงสัย คาดว่าจะเป็นของขบวนการค้ายาเสพติดที่จะมีการลำเลียงยามาส่งที่กรุงเทพฯ ผมอยากให้ทุกคนลองอ่านเอกสารที่แจก แล้วมาซักซ้อมทำความเข้าใจแผนการจับกุมกัน" ว่าแล้วผู้บังคับบัญชาพยักหน้าให้ตำรวจนายหนึ่งแจกเอกสารให้ทุกคน หนึ่งในนั้นมีพลโทนาวินที่สนิทชิดเชื้อกับปานศักดิ์รับเอกสารไปอ่านเงียบๆ ทำตัวกลมกลืนไปกับตำรวจคนอื่นๆ

แม้จะยุ่งๆกับการลำเลียงยาเสพติด แต่ปานศักดิ์ก็ไม่ลืมเรื่องนิอร กำชับซิตี๋ให้กระจายกำลังกันออกสืบหานิอรให้พบโดยเร็ว

ไฟให้ลมซ่อนตัวในรถเปล่าที่จะไปขนยาที่โรงงาน และระหว่างทางลมต้องคอยจดแผนที่การเดินทางนี้ไว้ให้ได้ เพราะไฟและอู๊ดกับทินหมดสิทธิ์รู้เส้นทางเหมือนเคย ทั้งสามคนต้องผลัดกันขับรถ และถูกปิดตาเมื่อยังไม่ถึงคิว

เมื่อรถแล่นไปจอดหน้าโรงงาน ไฟอาสาไปเปิดผ้าคลุมรถเอง เพื่อให้ลมรีบลงจากรถไปหาที่ซ่อนตัว แล้วค่อยกลับขึ้นมาใหม่อีกทีตอนจะเดินทางกลับ จากนั้นไฟก็กลับมาเข้ากลุ่มทำตัวปกติ ช่วยคนงานขนเฮโรอีนที่บรรจุถุงไว้เรียบร้อยไปซ่อนไว้ในถุงปุ๋ยอีกที เสร็จแล้วถึงจะขนขึ้นรถ โดยมีโทนี่กับนิกกี้เดินตรวจดูความเรียบร้อยตลอดเวลา

แต่แล้วปานศักดิ์ได้รับการติดต่อจากพลโทนาวินให้รีบหาทางหนีทีไล่เอาไว้ เพราะตอนนี้ตำรวจกำลังตั้งด่านสกัดจับ ปานศักดิ์แตกตื่นตกใจ เพราะทราบว่ารถลำเลียงยาออกจากโรงงานมาแล้ว เขารีบสั่งซิตี๋ตามไปช่วยพวกนั้นด่วน อย่าให้ตำรวจจับได้

ซิตี๋และลูกน้องกลุ่มหนึ่งตามไปช่วยพวกโทนี่ที่กำลังปะทะกับตำรวจตรงด่านตรวจ เสียงปืนดังสนั่นหวั่นไหว ลมที่ซ่อนตัวในท้ายรถอยากออกไป แต่ถูกไฟสั่งให้หลบอยู่ในนั้น ไม่ต้องออกมา แล้วไฟวิ่งไปด้านหนึ่งที่โทนี่กับพิษณุกำลังต่อสู้กันดุเดือด จังหวะที่พิษณุพลาดท่าจะถูกโทนี่ลั่นกระสุนใส่ ไฟรีบวิ่งเข้ามาบังวิถีกระสุน แล้วชกต่อยกับพิษณุ พลางก็ตะโกนบอกโทนี่ให้หนีไปขึ้นรถที่ซิตี๋คอยอยู่

โทนี่บาดเจ็บไม่น้อยเหมือนกัน ทรุดลงกับพื้นห่างออกไปพอสมควร แต่สายตายังจับจ้องไฟกับพิษณุอย่างคลางแคลงใจ พิษณุไม่รู้ว่าไฟทำเช่นนี้เพื่อช่วยเหลือเขา จึงดิ้นรนชกต่อยไฟไม่ยั้ง ไฟเลยต้องกระซิบว่า

"ผู้กองหยุดได้แล้ว"

"กูจะหยุดก็ต่อเมื่อมึงตาย"

"นี่ผมมาช่วยนะ"

"ไม่ต้องมาช่วยกู"
"โทษนะ" พูดขาดคำ ไฟใช้หมัดกระแทกหน้าพิษณุจนแน่นิ่ง โทนี่ค่อยๆลุกขึ้นยกปืนจะยิงพิษณุ แต่ไฟชิงลั่นกระสุนออกไปที่พื้น แต่มองไกลๆเหมือนกับไฟยิงพิษณุตาย

"เร็วโทนี่...เร็ว" เสียงนิกกี้ตะโกนเร่งมาจากรถตู้ โทนี่ จึงรีบวิ่งไป ส่วนซิตี๋ก็เร่งไฟมาขึ้นรถ แต่ไฟตะโกนกลับไปว่า

"เดี๋ยวผมไปรถกระบะ เฮียไปก่อนเร็ว" ว่าแล้วไฟวิ่งไป ที่รถกระบะ แล้วขับตามรถตู้ของซิตี๋ออกไป

พอเข้าเขตกรุงเทพฯ ไฟจอดรถริมถนนให้ลมที่ยังซ่อนตัวอยู่ท้ายรถลง ไฟกำชับลมรีบไปเคลียร์แผนที่ แล้วเขาจะติดต่อไป...

เมื่อลูกน้องกลับมาถึงอพาร์ตเมนต์ซึ่งปานศักดิ์รออยู่ โทนี่กับนิกกี้เกิดมีปากเสียงกับซิตี๋ โทนี่หาว่าไฟซึ่งเป็นคนของ ซิตี๋เป็นสายให้ตำรวจ ข่าวถึงรั่วไปได้ ซิตี๋จึงย้อนโทนี่ว่า ถ้าไฟเป็นสายจริง เมื่อกี้ตอนสู้กับตำรวจ โทนี่ไม่รอดแน่

"แล้วไอ้ไฟอยู่ไหน" ปานศักดิ์แผดเสียง ซิตี๋บอกว่า มันกำลังขับรถกระบะมา

อีกครู่เดียว ไฟขับรถกระบะมาจอด พวกอู๊ดรีบเข้าไปตรวจของท้ายรถ ส่วนไฟถูกซิตี๋เรียกมาถาม ทำไมถึงเพิ่งมา ไฟบอกว่าวิ่งผิดทางไปหน่อย โทนี่กับนิกกี้มองไฟอย่างจับผิด แต่ไฟ ไม่แสดงพิรุธอะไรเลย ถามซิตี๋ว่ามีอะไรกัน

"ไม่ต้องไปสนใจ" ซิตี๋พูดพลางก็เหลือบมองไปที่นิกกี้ กับโทนี่...พออู๊ดเดินมาบอกปานศักดิ์ว่าของอยู่ครบ ปานศักดิ์จึงสั่งอู๊ดไปเรียกคนมาช่วยกันขนเข้าไปเก็บ ไฟกระตือรือร้นไปช่วย ปานศักดิ์มองตามไฟ ไม่ค่อยไว้วางใจ...แล้วปานศักดิ์ก็เรียกซิตี๋ไปคุยกันลำพังในห้องทำงาน ซิตี๋ยืนยันว่าไฟไม่ใช่ สายตำรวจแน่นอน นายเองก็รู้ว่าโทนี่กับไฟไม่ชอบหน้ากัน

"แล้วตอนนี้ลื้อก็ไม่ชอบหน้ามันด้วย"

"ผมยอมรับว่ามีปัญหากัน"

"ถ้าไปกับนิกกี้ไม่ได้ก็หาคนใหม่ซิวะ ผู้หญิงมีออก ถมไป"

"ครับ" ซิตี๋รับคำเสียงแผ่ว

"ส่วนเรื่องไอ้ไฟ ถ้าลื้อรับรองก็ไม่มีปัญหา"

"แล้วไอ้สุชล"

"มันเล่นเราแสบ งานนี้คงปล่อยเอาไว้ไม่ได้" ปานศักดิ์ คำรามด้วยความเจ็บแค้น

ooooooo

จบตอนที่ 14

เครดิต //www.thairath.co.th

Create Date : 01 มิถุนายน 2552

Last Update : 1 มิถุนายน 2552 8:58:44 น.

0 comments

Counter : 251 Pageviews.

Heavenworth

Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์

ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [?]

ขอบคุณที่เข้ามาเยี่ยมชมค่ะ

Webmaster - BlogGang

[Add Heavenworth's blog to your web]

Bloggang.com