<<
พฤษภาคม 2552
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
31 
 
18 พฤษภาคม 2552
 
 
ละคร ดิน น้ำ ลม ไฟ ตอนที่ 7

ตอนที่ 7 (ต่อ)

อัคคีเดินมาถึงหน้าบ้าน เหลียวมองสำรวจ

รอบตัวอีกทีก่อนผลุบเข้าไปเจอลุงหมึกกำลังตัดหญ้าอยู่ที่สนาม ทั้งคู่ยิ้มให้กันเป็นการทักทาย แล้วอัคคีก็เดินลิ่วหายเข้าไปในบ้าน อีกครู่ต่อมาลุงหมึกเห็นหญิงสาวรูปร่างหน้าตาดีเดินมาหยุดเมียงมองเหมือนหาใคร ก่อนจะเดินผ่านเลยไป

ลุงหมึกเข้ามาบอกไฟที่กำลังลอกคราบของอัคคีออก ว่ามีคนตามหาคุณหนู ไฟถามทันทีว่าผู้หญิงใช่ไหม พอลุงหมึกตอบรับ ไฟจึงวานให้ช่วยเช็กประวัติให้ที เธอชื่อนรากร แล้วเรื่องพ่อของตนที่ให้ลุงรวบรวมข้อมูล ตอนนี้คืบหน้าถึงไหน

"มันเป็นอดีต เราไม่ควรไปรื้อฟื้นมันอีก"

"ตกลงจะไม่ยอมทำใช่มั้ย"

"ผมแค่พยายามปกป้องคุณหนู"

"งั้นก็ทำตามที่บอก"

"ผมหาไว้แล้วครับ" ลุงหมึกหันไปหยิบหนังสือพิมพ์ เก่าหลายฉบับที่พาดหัวเกี่ยวกับพ่อของไฟว่าเป็นตำรวจนอกรีต ค้ายา ฆ่าเพื่อน สุดท้ายฆ่าตัวหนีคดี ปิดฉากความเลว...ไฟรับหนังสือพิมพ์ทั้งหมดจากลุงหมึกมาอ่าน พลางก็นึกถึงเหตุการณ์ ในช่วงวัยรุ่นที่ตนเองถูกเพื่อนๆตราหน้าว่าเป็นลูกคนชั่ว พ่อเป็นตำรวจแต่ทำผิดเสียเอง

ตอนนั้นไฟโกรธพ่อ เข้าใจว่าพ่อทำผิดจริง ไฟเลยประชดด้วยการทำตัวเกเรไม่รักเรียน มีเรื่องชกต่อยกับเพื่อนบ่อยครั้ง

จนถูกครูไล่ออกจากโรงเรียน เดือดร้อนแม่ต้องไปเจรจากับครู แต่ไฟก็ทำให้แม่เสียใจจนน้ำตาร่วง พูดจาก้าวร้าวกับครู แถมยังระบายความอึดอัดว่าเรียนไปก็อายเขา มีแต่คนด่าเรื่องพ่อ ไฟอายที่มีพ่อขี้โกง เมื่อกลับมาที่บ้านไฟยังมาคาดคั้นเอากับพ่ออีก ปฐมสะเทือนใจแต่ก็พยายามไม่โวยวาย บอกไฟว่า แล้ววันหนึ่ง ไฟจะเข้าใจในตัวพ่อ จากนั้นปฐมก็พูดเหมือนเป็นการสั่งลา

"ฉันเหลือเงินอยู่ก้อนนึง พอจะส่งแกไปเรียนที่เมืองนอกได้ เพราะต่อจากนี้ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับฉันและแม่ของแก ขอให้แกตั้งใจเรียน แล้วก็...เป็นคนดี"

สายตาไฟที่มองพ่อยังดื้อดึงไม่เชื่อฟัง โดยเฉพาะเมื่อพ่อพูดถึงความเป็นคนดี ระหว่างนี้เอง ดารณีวิ่งหน้าตื่นเข้ามาบอกสามีว่า พวกกองปราบมากันเยอะแยะไปหมด

"คงจะมาจับผม" ปฐมพูดเสียงแผ่ว ขณะที่ดารณีแตกตื่น ถามว่าจะทำยังไงกันดี "ออกไปต้อนรับพวกเขา บอกว่าอีกเดี๋ยวผมจะออกไป"

ดารณีรีบออกไป ไฟเดินตามแม่ ปฐมนิ่งเงียบปลงตกกับชะตากรรม ที่สุดก็ตัดสินใจยิงตัวตายก่อนที่ตำรวจจะจู่โจมเข้ามาจับกุม ดารณีวิ่งเข้ามาเห็นปฐมนอนจมกองเลือด ตกใจแทบสิ้นสติ ร้องไห้คร่ำครวญกอดศพสามี ไฟที่วิ่งตามแม่เข้ามาก็ยืนตะลึง ช็อก!

นึกทบทวนเหตุการณ์ในอดีตมาถึงตรงนี้ ไฟสีหน้าเศร้าสลด แต่พยายามสะบัดความทุกข์ในใจออกไป ลุกขึ้นเตรียมตัวออกไปทำหน้าที่ของตัวเอง

ooooooo

หลังจากทำให้กวนอูผิดนัดส่งยาให้ลูกค้าซึ่งเป็นทหารจีไอ ปานศักดิ์จึงฉวยโอกาสนัดลูกค้ารายนี้มาเจรจาซื้อขายกันเป็นผลสำเร็จ โดยมีซิตี๋เป็นล่าม...

ส่วนที่ค่ายมวยของครูแก่ วันเดียวกันนี้น้ำต้องแปลกใจที่เห็นนิอรขับรถเข้ามาจอด นิอรบอกกับน้ำว่า พี่สมชายนัดให้มา แต่ยังไม่รู้รายละเอียด จนกระทั่งนรสิงห์เดินยิ้มแย้มออกมาต้อนรับ บอกนิอรว่าเขาคุยกับป๋าสมชายแล้ว ป๋าให้เขาจัดการแทนได้เลย นิอรทำหน้างงๆ ซักว่าจัดการเรื่องอะไร

"ก็เรื่องซ้อมมวยสำหรับแสดงในหนังน่ะสิครับ"

"เหรอคะ ฉันต้องซ้อมมวยด้วยเหรอ"

"ก็หนังยอดพยัคฆ์นักมวย มีฉากคุณนิอรต้องชกมวยด้วย ป๋าสมชายเลยอยากให้มาซ้อมไว้ก่อนเปิดกล้อง เชิญครับ...

ทางนี้" นรสิงห์เทกแคร์พานิอรเดินเข้าไปข้างใน น้ำยืนมองตาม รู้สึกน้อยใจ พอเห็นนิอรเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดออกกำลังกายมาฝึกซ้อมมวยโดยมีนรสิงห์เป็นคนฝึกสอนให้อย่างใกล้ชิด น้ำยิ่งหงุดหงิดขัดตาขัดใจ ฝ่ายครูแก่ที่เพิ่งกลับมาจากข้างนอก เดินเข้ามาหยุดยืนมองนรสิงห์อย่างไม่ค่อยชอบใจ แล้วเดินเลี่ยงเข้าไปข้างในโดยไม่มีใครสังเกตเห็น

จนนิอรซ้อมเสร็จ นรสิงห์เดินไปส่งเธอที่รถ พร้อมกำชับเธอว่า พรุ่งนี้ต้องมาซ้อมใหม่ นิอรตอบแบ่งรับแบ่งสู้ว่าจะพยายามหาคิว พอนิอรขับรถออกไปแล้ว เขียววิ่งมาบอกนรสิงห์ว่าครูเรียก นรสิงห์สงสัยว่าครูมีเรื่องอะไร เขียวบอกไม่รู้เหมือนกัน แต่เห็นแกหน้าหงิกจังเลย

เมื่อนรสิงห์กับเขียวเดินตามกันเข้ามา ครูแก่เปิดฉากฉะนรสิงห์เรื่องที่พาคนอื่นเข้ามาซ้อมมวยในค่ายโดยไม่บอกกล่าว นรสิงห์อ้างว่าป๋าสมชายอยากจะหาที่ฝึกนักแสดง ตนก็แค่อยากจะช่วยเหลือ

"แล้วมึงขอกูก่อนหรือเปล่า" ครูแก่ขึ้นเสียง

"ผมเห็นว่ามันแค่เล็กน้อย ไม่อยากรบกวนครู"

"แต่นี่มันบ้านกู มึงเอาใครมา มึงจะไม่ขออนุญาตกูเลยเหรอ"

"งั้นผมก็ขอโทษ"

"ครูอย่าไปถือสามันเลย วันๆนรสิงห์มันเอาแต่ซ้อมมวย มันเลยไม่ได้คิดอะไร"

"หุบปากไปเลย" เขียวถูกตวาด ถึงกับชะงักหน้าเสีย "มึงสองคนมันก็พอๆกันนั่นแหละ ที่นี่มันค่ายของกู จะทำอะไรกันทีหลังหัดเกรงใจกันบ้าง" ครูแก่ลุกพรวดออกไป นรสิงห์กับเขียวมองหน้ากันเซ็งๆ จากนั้นทั้งคู่ก็เตรียมออกไปหาอะไรกินแก้เซ็ง ทั้งที่น้ำเตรียมทำกับข้าวไว้ให้แล้ว นรสิงห์ปฏิเสธน้ำด้วยความรำคาญ แถมยังสั่งให้น้ำเลิกยุ่งกับตนสักที ทำเอาน้ำเสียใจและน้อยใจผลุนผลันไประบายอารมณ์กับกระสอบทรายของลมอีกตามเคย

พอลมรู้สาเหตุจึงเตือนน้ำให้ตัดใจ ในเมื่อเขาไม่ได้ชอบเรา แต่น้ำกลับบอกว่าทนได้ ลมแทบไม่เชื่อหู ถามน้ำว่า ชอบคนที่เขาร้ายกับเราเหรอ?

"ก็ไม่ได้อยากให้เขาร้ายหรอก แต่ในเมื่อมันเป็นแบบนี้ เราก็ต้องทน"

ลมส่ายหน้า ขณะที่น้ำน้ำตาคลอ เศร้าลึกๆที่ความรักของตนเองเป็นรักแบบข้างเดียว

ooooooo

ในวันที่ปานศักดิ์นัดส่งยาเสพติดให้ลูกค้าจีไอ สายของกวนอูสืบรู้ กวนอูจึงส่งสมุนไปเอาคืนพวกปาน-ศักดิ์ ตั้งใจจะช่วงชิงยาเสพติดมาให้หมด แต่สมุนของกวนอูก็ถูกโทนี่จัดการถึงตายหลายคน บ้างก็บาดเจ็บต้องหลบหนีไปในที่สุด เมื่อปานศักดิ์รู้เรื่องก็โกรธมากที่กวนอูกำแหงหนัก สั่งซิตี๋ไปจัดการพวกมัน เอาแบบที่มันเคยวางระเบิดเราที่สนามมวย

ฝ่ายกวนอูก็หัวเสียที่ลูกน้องทำงานไม่สำเร็จ ด่าอาสี่กับยู่นำลูกน้องไปตาย แถมรถก็พังเสียหาย

"ไม่เป็นไรเฮีย ทุนเราไม่หมดง่ายๆหรอก เยาวราชทั้งหมด จะไถเอาเมื่อไหร่ก็ได้นะเฮียนะ ไถเงินแก้กลุ้มกันนะ" อาสี่ยิ้มเอาใจ กวนอูหน้าหงิกแต่ก็ยอมในที่สุด...

หลังรับคำสั่งมาจากปานศักดิ์ ค่ำนั้นซิตี๋จึงไปพบไฟที่บาร์ แล้วอธิบายแผนจัดการกับพวกกวนอูให้ฟัง ซึ่งซิตี๋ต้องการให้ไฟเป็นคนลงมือ แล้วครู่ต่อมาไฟก็แอบโทร.ติดต่อไปที่หน่วยสืบราชการลับเพื่อส่งข่าวแก่ผู้พันแสวง แต่ขณะนั้นผู้พันแสวงไม่อยู่ เสียงโทรศัพท์ดังนานทำให้นรากรที่นั่งอยู่หน้าห้องต้องลุกเข้าไปรับ

"ฮัลโหล ผู้พัน มีข่าวด่วนครับ ผมกำลังจะไปเยาวราช"

นรากรนิ่งฟัง มั่นใจว่านี่คือโทรศัพท์จากสายลับ ไฟแปลกใจ จึงไม่พูดต่อ ได้แต่ถามว่าใครรับสาย นรากรเลยต้องพูดออกไป

"ผู้พันไม่อยู่"

ไฟชะงัก รู้ทันทีว่าเป็นนรากร จึงรีบวางสาย นรากรพยายามเรียก อยากรู้ว่ามีอะไรที่เยาวราช พอดีหมู่ไม้เดินเข้ามามองๆ และถามว่ามีอะไร นรากรอึกอักเล็กน้อย วางโทรศัพท์ลง บอกว่ากำลังจะมีบางอย่างที่เยาวราช เราต้องไปที่นั่นกันเดี๋ยวนี้...

น้ำ ลม เฮียอู๋ เฮียเก้า และเฮียเพ้งมารวมตัวกันที่โรงงิ้วของเถ้าแก่ไช้เลี้ยง ทุกคนตกลงกันว่าต่อไปจะย้ายที่ฝึกซ้อมมวยมาอยู่ที่นี่ เพราะพักนี้ชาวบ้านเริ่มพูดถึงพวกเราแทบทุกวัน จึงไม่อยากทำตัวประเจิดประเจ้อ ซึ่งเถ้าแก่ไช้เลี้ยงได้ ให้ลมทำประตูลับที่มุมหนึ่งของผนังไว้เป็นทางหนีทีไล่เวลามีเรื่องกับพวกไอ้กวนอู

เถ้าแก่ไช้เลี้ยงพูดไม่ทันขาดคำ เด็กในโรงงิ้วคนหนึ่งก็วิ่งหน้าตื่นมาบอกว่า ไอ้กวนอูมันกำลังมาทางนี้ เฮียอู๋จึงให้ทุกคนทำเป็นซ้อมงิ้ว ส่วนลมกับน้ำให้หลบออกไปทางประตูลับ เมื่อพวกกวนอูชักแถวกันเข้ามาข่มขู่รีดไถเถ้าแก่ไช้เลี้ยง พวกเฮียเพ้งได้แต่ยืนมอง ยังไม่กล้าแสดงตัวโจ่งแจ้งว่าเป็นกลุ่มคนที่รอวันเอาคืนพวกมัน พอพวกมันได้เงินเป็นที่พอใจแถมตบเถ้าแก่ไช้เลี้ยงล้มกลิ้ง ก็พากันจากไปอย่างครื้นเครง ลมกับน้ำออกจากที่ซ่อน แสดงความเป็นห่วงเถ้าแก่ไช้เลี้ยงที่นั่งน้ำตาซึม ทั้งอับอายทั้งแค้น แกจึงขอให้พวกสมาคมลับของลมไปเอาคืนพวกมันให้ที

จากนั้นพวกลมทั้งหมดก็สะกดรอยตามกลุ่มของกวนอูที่ไปเดินรีดไถพ่อค้าแม่ขายในตลาดอย่างหน้าด้านๆ เอาทั้งเงินทั้งของ ใครไม่ให้พวกมันก็ตบตีทำร้าย กลุ่มสมาคมลับของลม

จับตาดูตลอดเวลา และหาโอกาสลอบจัดการจนพวกมันล้มไปทับตะปูที่ลังไม้ เจ็บจนร้องจ๊าก แล้วชักแถววิ่งหนีไปด้วยความอับอายชาวบ้านที่ยืนหัวเราะขำกันใหญ่ ในมุมหนึ่งนรากรยืนมองเหตุการณ์อยู่ด้วยความสงสัย

ooooooo

ส่วนที่โรงน้ำชาของกวนอู บัดนี้ไฟกับอู๊ดมาถึงแล้ว สองคนรับคำสั่งจากซิตี๋ให้วางระเบิดที่นี่เพื่อแก้แค้นกวนอู จึงทำทีมาเที่ยวหญิงบริการ โดยไฟเลือกมาม่าซังขึ้นห้อง แล้วจับแกมัดไว้ ก่อนหลบไปวางระเบิด เสร็จแล้ววิ่งกลับมาแก้มัดให้ พร้อมกับให้แกรีบไปบอกคนอื่นๆว่าอีกไม่กี่นาทีที่นี่จะระเบิด

มาม่าซังตัวอ้วนตกใจวิ่งหนีออกจากห้อง และแหกปากบอกเรื่องระเบิด ผู้คนในโรงน้ำชาจึงแตกตื่นหนีตาย อู๊ดสงสัยว่านังอ้วนมันหลุดมาได้ยังไง ไฟบอกว่าเขาประมาทไปหน่อย ว่าแล้วไฟก็เร่งอู๊ดให้วิ่งหนีปะปนออกไปกับแขก เพราะเหลือเวลาอีกสองนาทีเท่านั้น

กวนอูกับอาสี่วิ่งมาเห็นสภาพความวุ่นวายโกลาหลที่หน้าโรงน้ำชาของตัวเอง กวนอูร้องถามลูกน้องว่าเกิดอะไรขึ้น ก็ได้คำตอบว่าระเบิด ทุกคนผงะตกใจวิ่งหลบห่างออกไปทันที ขณะนั้นไฟที่วิ่งออกมากับอู๊ดหันไปเห็นหมวดทอง กับหมู่ไม้ ไฟจึงรีบหลบไปอีกทาง

ทันใดเสียงระเบิดดังตูมที่บริเวณชั้นสอง ผู้คนวิ่งหนีกระเจิดกระเจิงขวัญเสีย ไม่ช้าตำรวจก็มาเคลียร์พื้นที่ โดยรอบ มีกลุ่มชาวบ้านมุงดูและวิพากษ์วิจารณ์ นรากรเดินเข้ามาหาหมวดทองกับหมู่ไม้ ถามว่าเกิดอะไรขึ้น หมวดทองตอบทันทีว่า โรงน้ำชาโดนวางระเบิด หมู่ไม้เสริมขึ้นว่า รังไอ้กวนอู

นรากรกวาดตามองไปรอบทิศ แล้วสะดุดตากับพวกลมที่ยืนอยู่ในกลุ่มไทยมุง พอเห็นทั้งหมดทยอยกันออกไป นรากรรีบบอกหมวดทองกับหมู่ไม้ให้ตามคนกลุ่มนั้น พูดแล้วเธอก้าวนำไปทันที โดยไม่ตอบคำถามของหมวดทองที่สงสัยว่าตามทำไม?

ลม น้ำ เฮียอู๋ เฮียเก้า และเฮียเพ้งเดินจับกลุ่มพูดคุยเรื่องระเบิดโรงน้ำชาที่ไม่รู้ว่าเป็นฝีมือของพวกไหน...สักพักเฮียเพ้งก็รู้สึกว่ามีคนตาม จึงบุ้ยใบ้บอกพรรคพวกให้รู้ตัว ทุกคนพร้อมใจกันเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น จนกลายเป็นวิ่งในที่สุด

นรากรวิ่งนำหน้าตำรวจทั้งสองตามไปถึงโรงงิ้ว แต่ไม่พบทั้งกลุ่ม เพราะพวกลมหลบเข้าไปในกำแพงซึ่งเป็นประตูลับ

"หายไปไหน" นรากรบ่นอย่างหัวเสีย

"เหมือนๆได้ยินเสียงจากแถวๆนี้" หมู่ไม้เงี่ยหู หมวดทอง เพิ่งวิ่งมาถึง ถามขึ้นว่า พวกมันอยู่ไหน นรากรกลับตวาดแว้ด

"หุบปากแล้วก็ช่วยกันหาซิ"

หมวดทองไม่พอใจ โต้ทันที "ผู้หญิงเก่งน่ะ ไม่จำเป็นต้องวางท่าหงุดหงิดเกรี้ยวกราดแบบนี้ก็ได้"

"นี่อย่ามาหาเรื่องกันนะ"

หมวดทองอึ้งที่นรากรหงุดหงิดใส่ ทั้งคู่มองกันแบบ ไม่มีใครยอมใคร

หลังจากทั้งสามคนออกไปหมดแล้ว ลมก็พาทุกคนชมห้องบัญชาการสมาคมลับของพวกเรา ซึ่งเถ้าแก่ไช้เลี้ยงเต็มใจให้จัดทำเพื่อพวกเราจะได้มีสถานที่หารือและหลบหนีในยามฉุกเฉิน เมื่อทุกคนเห็นพ้องที่จะต่อต้านพวกนักเลงโดยก่อตั้งเป็นสมาคมลับกันแบบนี้ เฮียเพ้งจึงชวนทุกคนไปบอกกล่าวศพหมวยเล็กที่สุสาน

"สมาคมลับของพวกเราเกิดขึ้นมาได้ก็เพราะความตายของลื้อนะอาหมวยเล็ก ที่เรามาวันนี้ก็เพื่อจะบอกให้ลื้อรู้ว่า ต่อไปพวกเราจะไม่ยอมให้ใครมาข่มเหงรังแกได้อีก"

"สมาคมของพวกเราจะต่อต้านพวกคนชั่ว เราจะไม่ยอมให้ความดีต้องพ่ายแพ้กับความชั่วเป็นอันขาด"

ทั้งกลุ่มสีหน้าแน่วแน่ เห็นด้วยอย่างยิ่งกับคำพูดของเฮียเพ้งและลม

ooooooo

เช้านี้ที่หน่วยสืบราชการลับยังไม่มีใครมาทำงาน นรากรเข้ามาก่อนจึงฉวยโอกาสรื้อค้นแฟ้มประวัติเจ้าหน้าที่ออกมาเปิด และพบว่ามีประวัติของผู้พันแสวง ตัวเธอ หมวดทอง และหมู่ไม้ แต่ไม่มีประวัติของอัคคี

"ประวัติคนอื่นมีหมด แต่ของอีตาบ้านั่นกลับไม่มี"

นรากรหงุดหงิด เริ่มรื้อค้นไปที่โต๊ะของหมวดทอง แต่เจ้าของโต๊ะเดินเข้ามาพอดี หมวดทองถามนรากรว่าหาอะไร นรากรหน้าเจื่อนไปนิด ก่อนตอบไม่ตรงคำถาม

"ไม่เป็นไร หาเองได้"

"แต่ที่กำลังหาน่ะโต๊ะผม"

"งั้นก็ไม่หา" นรากรเดินกลับไปนั่งที่โต๊ะของตน หมวดทองรู้สึกไม่ค่อยชอบใจนัก เนื่องจากนรากรไม่ได้เก็บของให้เข้าที่ และไม่มีท่าทีเกรงใจ นรากรหันมาเหล่ ถามอย่างนักเลงว่า "ไม่พอใจเหรอ"
หมวดทองไม่อยากมีเรื่อง บอกปัดว่าเปล่า นรากรกระแทกเสียง "ก็ดี" แล้วลุกเดินออกไป

ขณะเดียวกันที่บ้านของไฟ ชายหนุ่มกำลังแต่งตัวเป็นอัคคีเพื่อไปทำงานที่หน่วยสืบราชการลับ ระหว่างนี้ลุงหมึกนำเอกสารประวัติของนรากรเข้ามาส่งให้เขา

"นรากรเป็นเด็กกำพร้าแม่ อยู่กับพ่อซึ่งเป็นชาวนาชื่อว่า นายคำ ชมศิริ สอบชิงทุนไปเรียนปริญญาตรีที่ญี่ปุ่น เพิ่งกลับมาก็สอบบรรจุด้วยคะแนนข้อเขียนอันดับหนึ่ง ผู้พันแสวงเป็นคนสอบสัมภาษณ์ แล้วก็เลือกมาประจำหน่วยสืบราชการลับ"

"ประวัติคลีนดีนะ"

"แต่มีจุดที่น่าแปลกตรงที่เธอไม่มีเพื่อนสนิทในเมืองไทยเลย"

"ผู้หญิงเก่งที่ไม่มีใครคบ" ไฟพึมพำ

"คุณหนูสนใจผู้หญิงคนนี้เหรอครับ"

"ก็ไม่รู้สิ" ไฟตอบเลี่ยงๆ ทั้งที่ความจริงสนใจนรากรอยู่ไม่น้อย...

เมื่อผู้พันแสวงเข้ามาทำงาน นรากรเดินตามมารายงานว่าวันก่อนมีโทรศัพท์เข้ามา คงจะเป็นพวกสายสืบ

"แล้วทำไมไม่เรียกคุณอัคคี หรือไม่ก็ผม"

"ตอนนั้นไม่มีใครอยู่"

"เอาละ ขอบคุณ แต่ทีหลังคุณต้องรู้นะว่าเรื่องนี้เป็นความลับระหว่างสายสืบกับผม คนที่ไม่เกี่ยวข้องไม่จำเป็นต้องรู้"

"รับทราบค่ะ"

"แล้วอีกเรื่องนะ ข้อมูลต่างๆที่หมวดทองรับผิดชอบน่ะ ผมอยากให้เป็นหน้าที่ของหมวดทองที่จะต้องดูแล ถ้าคุณต้องการอะไร ขอให้ผ่านหมวดทอง"

นรากรชะงักเล็กน้อยก่อนรับคำ แล้วเดินออกจากห้องตรงไปที่หมวดทอง ด้วยเข้าใจว่าหมวดทองเอาเรื่องที่เห็นเธอรื้อค้นโต๊ะทำงานไปฟ้องผู้พันแสวง ทำให้เธอถูกตำหนิ

"คุณฟ้องหัวหน้าเหรอ"

"คิดว่าผมฟ้องอะไร นรากร"

"คุณรู้ดีอยู่แล้วนี่" นรากรหน้าตึงเดินกลับไปนั่งที่โต๊ะทำงาน หมวดทองมองตาม รู้สึกไม่พอใจกับท่าทีของนรากร อัคคีที่มาถึงได้สักครู่ ยืนมองเหตุการณ์แล้วรู้สึกได้ถึงความอึดอัด

ooooooo

ภายในห้องทำงานที่อพาร์ตเมนต์ ปานศักดิ์นั่งดูหนังสือมวยที่หน้าปกเป็นรูปนรสิงห์กับเกียรติ-นรินทร์ ซึ่งสมชายจัดทำขึ้นเพื่อโปรโมตหนังเรื่องยอดพยัคฆ์นักมวย และระหว่างนักมวยสองคนนี้ ถ้าใครชนะจะได้เป็นพระเอกหนังคู่กับนิอร

"ทำหนังก็รวยจะตายอยู่แล้ว ยังจะมาทำมวยอีก" ปานศักดิ์ พูดกับซิตี๋ที่นั่งอยู่ด้วยกัน ซิตี๋จึงมีคำถามขึ้นมาว่า

"ระหว่างเกียรตินรินทร์กับนรสิงห์ นายจะเล่นข้างใคร"

"เกียรตินรินทร์ มวยตัวนี้อั๊วชอบฝีมือ เก่ง คม ชนะไฟต์นี้แล้วอั๊วกะจะซื้อตัวมาปั้นให้เป็นแชมป์โลก"

"งั้นก็แทงเกียรตินรินทร์ให้หมดหน้าตักไปเลย"

"ใช่ แล้วถ้าไงก็ไปล็อบบี้ข้างไอ้นรสิงห์มันไว้ด้วยว่าพวกมันจะชนะไม่ได้"

"ไม่มีปัญหาครับ"

ดินเดินเข้ามาพร้อมกระเป๋าใส่เงินที่ไปเก็บจากโต๊ะมวย ซิตี๋รับกระเป๋ามาเปิด ก่อนหยิบใบแจ้งยอดรายได้ห้าแสน

สองหมื่นให้ปานศักดิ์ ดินรู้ตัวว่าหมดหน้าที่ถอยออกไป ขณะที่ ซิตี๋หยิบเงินเป็นปึกออกมาวางตรงหน้าปานศักดิ์ที่ยิ้มอย่างพอใจ

ooooooo

ถึงวันเปิดศึกมวยคู่สำคัญของสมชาย ที่หน้าเวทีมวยราชดำเนินบรรยากาศคึกคักคลาคล่ำไปด้วยผู้คน บ้างก็เริ่มทยอยกันเข้าไปหาที่นั่งแล้ว เพราะบนเวทีเป็นนักมวยคั่นเวลากำลังชกกัน

ส่วนในห้องพักนักมวย พี่เลี้ยงนักมวยกำลังบีบนวดให้เกียรตินรินทร์ พอสมชายเดินเข้ามาพร้อมเด็กหนุ่มสองคน เกียรตินรินทร์จึงให้สัญญาณกับพี่เลี้ยงเพื่อให้ออกไปก่อน เด็กหนุ่มของสมชายก็รู้หน้าที่ เดินออกไปพร้อมกับพี่เลี้ยงนักมวยเช่นกัน

"เรื่องที่คุยกับพี่ไว้ เกียรตินรินทร์ว่าไง" สมชายเริ่มเจรจา

"พี่ไม่รักผมแล้ว" เกียรตินรินทร์ตัดพ้อ

"ไม่ใช่อย่างงั้น อย่าเข้าใจพี่ผิดซิ"

"แต่พี่ไม่อยากให้ผมชนะ"

"แหม...พี่ทำเพื่อเธอมาก็ตั้งมาก ครั้งนี้ทำเพื่อพี่สักครั้งจะไม่ได้เชียวเหรอ"

"แต่ผมต้องสูญเสียรายได้"

สมชายหยิบเงินออกจากกระเป๋าสามปึก "ใครว่าล่ะ ถ้าทำตามที่พี่บอก เธอก็จะมีรายได้มากกว่าชกมวยชนะซะอีก รับไปสิ มัดจำ"

เกียรตินรินทร์มองเงิน แล้วถามถึงส่วนที่เหลือ สมชายบอกทันทีว่า ชกเสร็จเมื่อไหร่ให้มาหาพี่ได้เลย

"พี่ใจดีกับผมเสมอ"

"ถ้าเธอเป็นเด็กดี พี่ไม่มีวันทิ้งเธอแน่นอน" สมชายยิ้มให้เกียรตินรินทร์ โดยทั้งคู่ไม่รู้ว่าซิตี๋ยืนฟังอยู่มุมหนึ่ง แล้วค่อยๆถอยออกไปบอกปานศักดิ์ที่นั่งรอชมมวยคู่เอกว่า เกียรตินรินทร์มันล้มมวย ซึ่งคนที่จ้างก็ไม่ใช่ใครที่ไหน เป็นป๋าสมชายนั่นเอง

"อะไรวะ นี่มันเป็นโปรโมเตอร์เอง แล้วจะล้มเองด้วยเหรอ"

"มันจ่ายมัดจำกันไปแล้ว"

"งั้นไปบอกมันเลยว่าถ้ามันไม่ล้ม มันจะได้จากข้ามากกว่าไอ้สมชายมันให้สองเท่า"

ซิตี๋นิ่งเงียบไปเพราะไม่คิดว่าปานศักดิ์จะกล้าทุ่ม ปานศักดิ์จึงย้ำอีกที ทั้งเร่งให้ซิตี๋เบิกเงินไปวางให้มันเลย...

ooooooo

อ่านต่อ

เครดิต //www.thairath.co.th


Create Date : 18 พฤษภาคม 2552
Last Update : 18 พฤษภาคม 2552 16:50:47 น. 0 comments
Counter : 251 Pageviews.
Share

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 
 

Heavenworth
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [?]

ขอบคุณที่เข้ามาเยี่ยมชมค่ะ
[Add Heavenworth's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com
pantip.com pantipmarket.com pantown.com