<<
พฤษภาคม 2552
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
31 
 
12 พฤษภาคม 2552
 
 
ละคร ลูกไม้เปลี่ยนสี ตอนที่ 14

ต้องขอโทษเพื่อนเพื่อนจริงจริงค่ะ ที่ต้องข้ามตอนไป 1 วัน เนื่องจากติดธุระ แล้วยังไม่สามารถ หาตอนที่ 14 ช่วงแรกมาให้ได้ ทำให้เสียอรรถรสในการอ่านมาก จะพยายามหามาให้ได้ค่ะ อ่านอันนี้ไปก่อนน่ะค่ะ

ตอนที่ 14(ต่อ)

"พอใจกับครอบครัวอื่น ไม่พอใจครอบครัวตัวเอง เลย อยากไปเกิดที่อื่นหรือไง ใช่ซี แกมันไม่ควรมาเกิดเป็นลูกฉันด้วยซ้ำ"

"ทิพย์..." ประสพมาดึงทิพย์ไว้ "อย่าดุลูกเลย ลูกบอบช้ำมามากพอแล้วนะ"

"แล้วฉันล่ะ ฉันไม่บอบช้ำกว่ามันอีกเหรอ นังฤทัยมันดูถูกฉันมากแค่ไหน คุณไม่รู้หรอก"

"ทำไมแม่พูดถึงอาฤทัยแบบนั้น เขาทำอะไรให้แม่หรือ" น้ำหนึ่งถามอย่างสงสัย

"แกไม่รู้หรอกว่ามันทำอะไรกับฉันบ้าง"

"แม่อธิบายให้หนึ่งฟังหน่อยสิจ๊ะ หนึ่งจะได้เข้าใจบ้าง"

"ฉันไม่อยากพูดถึงมัน ไม่อยากพูดถึงมันอีกแล้ว" ทิพย์น้ำตาพรั่งพรูด้วยความคับแค้นใจ รีบหนีกลับเข้าห้อง พ่อประสพได้แต่เรียกทิพย์ไว้...แล้วก็ไม่รู้จะทำอะไร เมื่อน้ำหนึ่งเดินหนีลงจากบ้านไปอีกคน...

ooooooo

เมื่อชาตรีกับฤทัยเข้าห้องนอน แต่เรื่องราวที่เกิดขึ้นทำให้ฤทัยอดจะพูดถึงทิพย์ไม่ได้

"ทิพย์กลายเป็นคนเย็นชา กระด้าง แล้วก็...ไม่มีมารยาทเลย"

"คุณต้องเข้าใจนะว่าทิพย์เขากำลังไม่สบาย อาจเป็นเพราะเรื่องที่เราเคยทำกับเขาก็ได้"

"ตรีคะ ฤทัยก็รู้สึกผิดนะคะ แต่ว่า...เรากลับไปแก้ไขอดีตไม่ได้อีกแล้ว ผ่านมาตั้งยี่สิบกว่าปี ไม่ควรมาโกรธเคืองกันแล้ว ทิพย์ท่าทางไม่พอใจที่ตฤณไปคบกับน้ำหนึ่ง ควรให้ลูกเราห่างๆลูกเขาไว้ดีกว่า"

"ไม่หรอก ตรงข้าม ทิพย์กลับเห็นดีด้วยซ้ำที่ลูกเราคบกัน เขาเป็นคนบอกผมเอง ผมก็เห็นดีด้วย"

"เห็นดีด้วยเหรอคะ" ฤทัยคอแข็งขึ้นมาทันที

"ดีที่สุดเลยล่ะ ผมเคยคิดว่าเรากับทิพย์คงไม่มีวันหวนกลับมาคืนดีกันอีกแล้ว ที่ลูกเราสองครอบครัวมาชอบพอกัน รอยร้าวเก่าจะได้ประสานกันเพราะลูกเรา เป็นเรื่องบังเอิญที่ดีมากนะ คุณว่าไหม"

"ค่ะ" ฤทัยฝืนยิ้ม "ฉันก็หวังอยู่เสมอว่าทิพย์จะให้อภัยพวกเรา คราวนี้เป็นโอกาสที่ดีจริงๆ"

"ผมหวังว่าเรื่องนี้จะช่วยโรคหัวใจทิพย์ดีขึ้น แต่เราต้องระวังอย่าให้เขามีเรื่องโมโหลูกแรงๆ ไม่งั้นมีผลกับหัวใจเขา"

"แค่โมโหมากๆก็มีผลต่อหัวใจแล้วเหรอคะ" ฤทัยเริ่มสนใจ

"ใช่...ดูเผินๆแล้วเหมือนเขาแข็งแรงดี แต่ถ้ามีอะไรไปกระทบกระเทือน ก็น่าเป็นห่วงมาก โชคดีที่เหตุการณ์คืนนี้จบลงด้วยดี" ชาตรีนอนอย่างสบายใจ แต่ฤทัยกลับตาวาวอย่างไม่ยอมแพ้

ooooooo

ทิพย์เองก็ไม่อาจนอนหลับลงได้ เธอเข้าห้องเอารูปครอบครัวในฝันมาดู ภาพที่เธอเอารูปเธอเองปิดไว้แทนฤทัย เอารูปน้ำหนึ่งเข้ามาแทนรูปตฤณด้วย ดูแล้วน้ำตาไหลอาบหน้า...

ที่ท่าน้ำบ้านสวนคืนนี้...น้ำหนึ่งนั่งมองสายน้ำยามดึกยังไหลเอื่อยไม่ขาดสาย ประสพมานั่งข้างๆลูกสาว ปลอบไม่ให้ร้องไห้เสียใจ เพราะแม่เขาก็เสียใจไม่แพ้ลูกเหมือนกัน น้ำหนึ่งยังไม่เข้าใจ ทำไมแม่ถึงอารมณ์แปรปรวน เข้าใจยาก หรือว่าหนึ่งโง่ ทำตัวเหลวไหลไม่ได้ดั่งใจแม่หรือ?

"ไม่ใช่หรอกลูก บางเรื่องมันก็มีที่มาตั้งแต่รุ่นพ่อรุ่นแม่แล้ว"

"เกี่ยวกับอาฤทัยหรือเปล่าจ๊ะ" ประสพย้อนถามว่า ทำไมคิดอย่างนั้น "หนึ่งรู้สึกว่าแม่ไม่ค่อยชอบอาฤทัย หนึ่งสังเกตเห็นตอนที่แม่ไปรับหนึ่ง แม่ไม่อยากคุยกับอาฤทัย แม่โกรธมากที่หนึ่งเล่าเรื่องจริงให้อาฤทัยฟัง"

"ก็...สมควรโกรธที่มีปัญหาแล้วไม่พูดกับแม่ตัวเอง ในเมื่อแม่เป็นแม่ของหนู แต่ฤทัยเป็นเพียง...คนนอกครอบครัวเราเท่านั้น"

"หนึ่งก็รู้ตัวว่าผิดเหมือนกัน เพราะตอนนั้นยังตกใจกลัวอยู่ ถึงคุมสติไม่ได้ แม่คงโกรธหนึ่งมาก เลยพาลไปโมโหคนอื่นด้วย แต่หนึ่งหวังว่าอาฤทัยคงไม่โกรธที่แม่พูดจารุนแรงออกไป"

"แม่หนูควรเป็นฝ่ายโกรธทางนั้นมากกว่า ปล่อยให้ทุกอย่างมันคลี่คลายด้วยตัวเองก็แล้วกัน" ประสพพูดได้แค่นี้ แม้จะอึดอัดมากก็ตาม "จำไว้แค่ว่า หนึ่งต้องเข้มแข็งที่สุด ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น แต่สำหรับวันพรุ่งนี้ หนึ่งรู้ใช่ไหมว่าจะต้องทำยังไงเพื่อให้แม่เขาสบายใจ"

น้ำหนึ่งพยักหน้าทั้งน้ำตา ประสพโยกหัวลูกไปมาอย่างเอ็นดู

ooooooo

เช้านี้ ขณะที่ทิพย์นั่งแกะกลีบดอกรักอยู่คนเดียวที่หน้าบ้าน น้ำหนึ่งแอบเข้ามาข้างหลัง กอดแม่ไว้...เรียก "แม่จ๋า" อย่างประจบ ทิพย์มองลูกสาวแววตาอ่อนโยน แต่พอนึกอะไรขึ้นมาได้ ตากร้าวขึ้นมาแทนที่ แล้วบ่นอากาศก็ร้อน มานัวเนียแลกเหงื่อกันอยู่ได้ น้ำหนึ่งแอบน้อยใจ แต่วนมาด้านหน้า

"หนึ่งขอโทษที่พูดจากับแม่รุนแรงไป หนึ่งจะไม่ทำอย่างนั้นอีกแล้ว"

"รู้ตัวก็ดีแล้ว นี่แต่งตัวจะไปไหน"

"เดี๋ยวตฤณจะมารับเข้าออฟฟิศจ้ะแม่"

"อ้าว ยังจะกลับไปทำงานที่นั่นอีกเหรอ"

"ไม่ได้กลับไปทำงานหรอกจ้ะ จะกลับไปสั่งสอนไอ้เฒ่าหัวงูนั่นให้รู้ซะมั่งว่าหนึ่งไม่ใช่ผู้หญิงที่จะมารังแกกันง่ายๆ" น้ำหนึ่งยิ้มเจ้าเล่ห์ ทิพย์มองลูกสาวอย่างสงสัยว่าจะไปสอนยังไง?

ooooooo

คณิตมาที่ทำงาน...แล้วเตรียมตัวจะออกไปทำงานข้างนอก ไปรยาเข้ามาบอกว่าคุณฤทัยโทร.มาขอบคุณที่เขาทำให้น้ำหนึ่งลาออกตามที่ขอร้องมา แต่ไปรยาอยากรู้ว่าเขาไปทำท่าไหน น้ำหนึ่งถึงออกไปเร็วนัก คณิตพยายามปิดเรื่องจริง บอกแต่ว่าให้งานหนักๆ น้ำหนึ่งตกใจจนลาออกไปเอง ไปรยาจึงเตือนว่า อย่าใช้วิธีอื่นที่เธอไม่ชอบ ตามนิสัยของคณิตก็แล้วกัน
คณิตพยายามหนีไปรยาเพื่อจะหาทางออกไปข้างนอก...

ขณะเดียวกัน ตฤณกับน้ำหนึ่งมาที่ทำงาน บอกกับพวกสาวๆจอมเม้าท์ว่า กำลังจะมาลาออกเพื่อไปแต่งงาน เล่นเอาทุกคนฮือฮา พอน้ำหนึ่งเก็บของเพื่อกลับบ้าน แสดงว่าจะลาออกจริงๆ น้ำหนึ่งจึงแฉโพยว่า เธอทนทำงานกับเจ้านายเซ็กซ์ขึ้นสมองแบบนี้ต่อไปไม่ได้แล้ว

คณิตเข้ามาพยายามแก้ตัวว่า เขาดีกับน้ำหนึ่งมาก นี่คิดจะหนีหนี้เรื่องทำกล้องพังใช่ไหม ตฤณหยิบธนบัตรปึกหนึ่งมาส่งให้คณิต บอกว่านี่คือค่าชดใช้ค่ากล้องที่เหลือ เขาขอลาออกด้วย เพราะทนทำงานร่วมกับเจ้านายที่ไร้คุณธรรมไม่ได้ คณิตจึงสำทับว่า อยากรู้นักว่าออกจากเขาแล้วจะเข้าทำงานในวงน้ำหมึกที่ไหนได้...

น้ำหนึ่งบอกตฤณว่า เขาจะเอาเงินมาชดใช้ให้ ตฤณบอกไม่เป็นไร เราแต่งงานกัน เงินของใครก็เป็นเงินของเราอยู่ดี แต่น้ำหนึ่งไม่ยอม...เมื่อพูดถึงเรื่องพ่อแม่ของเราทั้งสองน้ำหนึ่งอยากจะหาทางให้พวกท่านได้พบปะสังสรรค์กัน ทั้งสองจึงต่างคนจะกลับไปชวนพ่อแม่ไปด้วยกัน

เมื่อทั้งสองคนนำเรื่องไปชวนคุณแม่ทิพย์กับคุณแม่ฤทัย ทั้งสองท่านต่างตกลง

ooooooo

แต่สำหรับแม่ทิพย์ของน้ำหนึ่ง เมื่อไปตรวจหัวใจกับหมอชาตรีที่โรงพยาบาล ปรากฏว่าทุกอย่างดีขึ้นมาก หมอชาตรีบอกว่า เมื่อดีขึ้นอย่างนี้ก็ไม่ต้องผ่าตัดแล้ว

"คงเพราะฉันได้ยาดีด้วยมั้งคะ" ชาตรีฟังแล้วมองทิพย์ อย่างค้นหา ว่าพูดด้วยความหมายหรือไม่ แล้วเขาก็เห็นว่าทิพย์พูดอย่างมีความหมายจริงๆ

"มันก็ขึ้นอยู่กับการดูแลตัวเองด้วย ผมดีใจที่คุณปฏิบัติตามหมอสั่งอย่างเคร่งครัด เดี๋ยวผมสั่งยาให้ อีกสองอาทิตย์มาดูอาการอีก"

"เสาร์นี้ เราก็เจอกันแล้วนี่คะ"

"อืม...จริงสิ ผมลืมไป แต่ตอนนั้นเราเจอกันในฐานะพ่อแม่ของตฤณกับน้ำหนึ่ง ไม่ใช่หมอกับคนไข้แบบนี้"

"แล้วจะมีโอกาสไหมคะ ที่เราจะได้เจอกันในฐานะ ตรีกับทิพย์เท่านั้น"

"ทิพย์..." ชาตรีอุทาน มองทิพย์อย่างเต็มตา

"ทำไมไม่เห็นใส่เสื้อกั๊ก ตอนนี้ไม่ค่อยหนาวก็ใส่ในห้องแอร์ก็ได้นี่คะ มันไม่หนามากนักด้วย"

พยาบาลเปิดประตูเข้ามา ชาตรีจึงพูดเป็นงานเป็นการ บอกว่าจะสั่งยาให้อีกสองอาทิตย์...ทิพย์เดินออกไป...ชาตรีมองตามด้วยสายตาผูกพันแวบหนึ่ง ก่อนจะก้มหน้าทำงานต่อ...

ooooooo

เมื่อตฤณขับรถให้พ่อแม่และน้ำหนึ่งวิ่งเข้ามาจอดที่บ้านพักริมทะเลอันเป็นรีสอร์ตหรูหรา

แห่งหนึ่ง...ตฤณลงมาพร้อมพ่อแม่น้ำหนึ่ง พอดีฤทัยกับชาตรีเดินมา สั่งสำราญกับกิจมือขับมาช่วยขนของให้ฝ่ายทิพย์ น้ำหนึ่งจึงขอขนด้วย ตฤณมองน้ำหนึ่งอย่างดีใจที่เธอติดดิน ส่วนทิพย์เห็นชาตรีใส่เสื้อกั๊กที่เธอถักให้ จึงถือโอกาสเบียดไปกระซิบ

"คุณใส่เสื้อตัวนี้แล้วดูดีนะคะ" ชาตรีฟังแล้วยิ้ม ประสพมองอย่างน้อยใจ แต่ฤทัยแว่วฟังไม่สบอารมณ์แต่หัววันเลย...

ฤทัยพยายามสำรวจเมื่อทิพย์ขอเข้าห้องนอนกับน้ำหนึ่ง แทนที่จะนอนกับประสพ ซึ่งอ้างว่าทิพย์อยากนอนเป็นเพื่อนลูกสาว น้ำหนึ่งรีบตามทิพย์เข้าห้องไป...ชาตรีมาบอกทุกคนว่า เสร็จแล้วเชิญที่ริมทะเล เรามีปาร์ตี้บาร์บิคิวกัน...

ขณะที่ฤทัยกับชาตรีมาช่วยจัดที่ทางสำหรับตั้งเตาบาร์บิคิว คุยกันไปมาว่าประสพกับทิพย์ จะชอบบาร์บิคิวไหม ฤทัยกลับตั้งคำถาม

"คุณว่าแปลกไหมคะตรี ทำไมทิพย์ถึงได้แยกห้องนอนกับสามีเขา"

"ไม่เห็นแปลกนี่" ชาตรีบอกไป แต่ตัวเองก็สงสัย "ทิพย์อาจอยากนอนเป็นเพื่อนลูกสาวก็ได้ ผมไม่อยากยุ่งเรื่องของเขา"

"มันน่าจะมีอะไรมากกว่านั้น ไม่เห็นหรือคะ ครอบครัวเขาไม่อบอุ่นนัก ดูห่างเหิน น้ำหนึ่งก็บอกว่าทิพย์ไม่ยอมให้ลูกและตัวเธอใกล้หมอประสพ...ฉันชักไม่แน่ใจเสียแล้วว่าน้ำหนึ่งเป็นลูกแท้ๆของหมอประสพ" ฤทัยปรายตามาประสานกับชาตรี หมอชาตรีรีบปัด

"เอาอะไรมาพูด ทิพย์ไม่เคยมีใคร นอกจากหมอประสพหมอประสพก็รักทิพย์มาก"

"แล้วก่อนหน้าหมอประสพล่ะคะ" ฤทัยจี้ติด

"พอแล้วฤทัย ผมไม่เคยล่วงเกินทิพย์เลย เราคบแบบให้เกียรติกันมาตลอด อย่าเอาความคิดสกปรกของคุณมายัดเยียดให้ผมได้ไหม"

"คิดสกปรกเหรอคะ...คุณบอกไม่ได้คิดอะไร แล้วเสื้อกั๊กตัวนี้ล่ะ มีความหมายอะไรกับคุณ"

"ใช่...เสื้อกั๊กตัวนี้ทิพย์เป็นคนถักให้ผมเพื่อตอบแทนที่ผมช่วยรักษาให้ ไม่มีอะไรมากกว่านั้นเลย"

ชาตรีพูดแล้วเดินหนีไปอย่างเอือมระอา ฤทัยมองตาม สายตาเห็นน้ำหนึ่งเดินมา จึงถามหาแม่ทิพย์ของน้ำหนึ่ง น้ำหนึ่งบอกแม่ทิพย์อยู่ในห้อง เห็นบ่นว่าเหนื่อย ไม่ค่อยได้เดินทางไกล น้ำหนึ่งอาสาขอช่วยทำอะไรก็ได้ ฤทัยจึงให้น้ำหนึ่งไปช่วยเลือกซื้ออาหารทะเลกัน...

ขณะที่ฤทัยเลือกซื้อของทะเล โดยมีน้ำหนึ่งเข็นรถตาม... ได้ของพอสมควรแล้ว ฤทัยจึงวกเข้าหาสิ่งที่อยากรู้ ถามน้ำหนึ่งว่า พ่อกับแม่ของหนูโกรธกันรึเปล่า?

"เปล่าค่ะ แต่พ่อแม่หนึ่งดูห่างเหินกันแบบนี้เป็นเรื่องปกติ"

"อย่าว่างั้นงี้เลยนะจ๊ะ อารู้สึกไม่ใช่แค่ห่างเหินตามปกติแต่มันผิดวิสัยสามีภรรยาทั่วไป"

"ค่ะ ก็อย่างที่หนึ่งเคยเล่าไป บางทีหนึ่งก็ไม่ค่อยเข้าใจแม่เหมือนกัน พ่อดีและเข้าใจแม่มาก แต่แม่ก็ไม่ยอมให้ท่านใกล้ชิด และยังห้ามหนึ่งกับพ่อใกล้ชิดกันด้วย"

"เฮ้อ...น่าเห็นใจจริงๆ ถ้าอาเป็นหนูคงอึดอัดแย่ หนูอดทนมากเหลือเกิน อาน่ะไม่อยากให้หนูอัดอั้นใจ หนูรีบมาเป็นสะใภ้อาเร็วๆนะ จะได้มาอยู่ด้วยกันเร็วๆ"

"หนึ่งอาจไม่ดีพอก็ได้ค่ะ"

"ไม่ดีพอยังไงจ๊ะ ถ้าตฤณเลือกแล้ว อาก็มั่นใจว่าหนูต้องดีพอสำหรับครอบครัวของเรา อาเชื่อสายตาลูกชายอาจ้ะ" ฤทัยโอบไหล่น้ำหนึ่ง ฉาบไว้เหมือนรักแสนพิศวาส...น้ำหนึ่งไก่อ่อนได้แต่เขิน ไม่อาจจับแววตาแห่งความอาฆาตมาดร้ายได้...

ooooooo

ทิพย์ออกจากที่พักเดินมาทางชายหาด เห็นประสพนั่งอ่านหนังสืออยู่ ถามหาน้ำหนึ่งแต่ไม่มีใครเห็นจึงยิ่งห่วง คิดว่าคงไปเดินเล่นกับตฤณ พอดีตฤณเดินมาจึงรีบถาม ตฤณบอกว่า พ่อบอกว่าน้ำหนึ่งไปซื้อของกับอาฤทัย...

ทิพย์ยิ่งหน้าเสีย...แล้วยิ่งเครียดหนัก เมื่อเห็นน้ำหนึ่งเดินมากับฤทัยอย่างสนิทสนม โดยมีสำราญช่วยหอบของตามมาเต็มมือ

น้ำหนึ่งรีบทักทายแม่ทิพย์ ว่าตื่นแล้วหรือแม่ ทิพย์ตอบเสียงกระด้างว่า แม่ตื่นขึ้นมาหาน้ำหนึ่งไม่เจอ นึกว่าหายไปไหน ฤทัยรีบแจงสี่เบี้ยว่าเห็นทิพย์หลับ เลยไม่กล้าปลุก...

"หนึ่ง...มานี่กับแม่" ทิพย์ฉุดแขนน้ำหนึ่งดึงไป "ทำไมอยู่ดีๆถึงออกไปซื้อของกับเขา" ทิพย์ตั้งคำถามลูกสาวทันทีเมื่อมาที่ชายหาด

"ก็...อาฤทัยเขาชวนหนึ่งน่ะค่ะแม่"

"แกไปเล่าอะไรให้เขาฟังอีกรึเปล่า" น้ำหนึ่งปฏิเสธ "บอกตามตรง แม่ไม่ไว้ใจ ที่จู่ๆแกก็ทำท่าสนิทสนมกับฤทัยมากขนาดนี้"

"แม่จ๋า หนึ่งสับสนไปหมดแล้วนะจ๊ะ แม่สนับสนุนให้หนึ่งคบกับตฤณ แต่ห้ามไม่ให้สนิทกับครอบครัวเขา อาฤทัยเขาทำอะไรให้แม่เหรอจ๊ะ ทำไมแม่ไม่ชอบเขาเลย"

"ทำตามที่แม่สั่งก็แล้วกัน อย่าไปสนิทกับฤทัยให้มากนัก แม่ไม่ไว้ใจผู้หญิงคนนี้"

เสียงตฤณร้องเรียกหาน้ำหนึ่ง ทั้งแม่ลูกต่างหันไป ตฤณมาชวนน้ำหนึ่งไปเล่นน้ำ แล้วยังชวนอาทิพย์อีกด้วย...แม่ลูกมองหน้ากันไปมา ตฤณจึงเลี่ยงมาโดยมารยาท...ครู่หนึ่ง ตฤณจึงเห็นน้ำหนึ่งมาหา พร้อมจะไปเล่นน้ำ ตฤณเริ่มไม่แน่ใจ จึงถามว่าอาทิพย์ยอมให้ไปจริงหรือ เพราะเขารู้สึกว่าท่านไม่ค่อยไว้ใจเขา น้ำหนึ่งจึงบอกว่า แม่ไม่เคยไว้ใจใครทั้งนั้น แต่จะไว้ใจหรือไม่มันขึ้นกับความสามารถของตฤณเอง...น้ำหนึ่งท้าให้เขาว่ายน้ำตามเธอให้ทันก่อน แล้วแม่จะไว้ใจเขา...

น้ำหนึ่งโดดลงน้ำว่ายหนี ตฤณว่ายไล่ตามน้ำหนึ่งอย่างมีความสุข ทิพย์ชะเง้อมองตามลูกสาว แล้วทำท่าจะตามไปปราม แต่ฤทัยมาคว้าแขนไว้
"เธอนี่ห่วงลูกสาวจริงๆนะทิพย์ ดูไม่ให้คลาดสายตาเลยไม่เหนื่อยมั่งเรอะ" ทิพย์สะบัดมืออย่างรังเกียจ พ่นเสียงใส่ว่า ไม่ใช่เรื่องของฤทัย "ทำไมจะไม่ใช่ ฉันเห็นแล้วชักห่วง ไม่อยากได้ว่าที่สะใภ้ที่แม่ตาม 24 ชั่วโมง ลูกชายฉันคงอึดอัดเหมือนกัน"

"ถ้าแต่งงานกันแล้วมันก็อีกเรื่องนึง ถ้ายังไม่แต่ง ฉันก็ไม่ไว้ใจ เกรงตฤณจะมีเลือดไม่ดีปนอยู่ ฉันหมายถึงอารมณ์อยากจนทนรอวันแต่งไม่ได้"

"ลูกชายฉันจิตปกติ เขาได้รับการเลี้ยงดูอย่างอบอุ่น มีผู้หญิงดีๆมากมายอยากเป็นสะใภ้ แต่ครอบครัวเธอนี่สิ ฉันชักสงสัย ทำไมไม่สนิทสนมกันเลย พ่อไปทาง แม่ไปทาง...ถามจริงๆเถอะ เธอจำใจอยู่กับหมอประสพหรือเปล่า"

"ฉันอยู่กับใคร ไม่เคยจำใจอยู่ ว่าแต่สามีเธอเถอะ จำใจอยู่กับเธอรึเปล่า ถ้าเขาจำใจแต่งงานเพื่อลูก คงจำใจอยู่ เพื่อลูกเหมือนกัน แต่สำหรับครอบครัวฉัน เราอยู่กันอย่างนี้ ก็รักกันได้ ไม่จำเป็นต้องแสดงความรักพร่ำเพรื่อ เพื่อสร้างภาพให้ใครเห็นอย่างครอบครัวบางคน"

ทิพย์เดินหนีไป มองไปทางชายทะเล ไม่เห็นตฤณกับน้ำหนึ่งเล่นน้ำแล้ว ทิพย์ส่ายตามองหาอย่างร้อนใจ...

ooooooo
ที่ชายหาดอีกด้านหนึ่ง ที่น้ำหนึ่งว่ายน้ำหนีโดยมีตฤณว่ายไล่ตาม จนเลยมาชายหาดอีกทาง...เมื่อเหนื่อยกันแล้ว น้ำหนึ่งจึงหนีขึ้นมาบนชายหาด ตฤณไล่ตาม ต่อว่ากันอย่างไม่ยอมแพ้ ในที่สุดตฤณคว้าตัวน้ำหนึ่งไว้ได้ ล้มลงไปคลุกทราย หน้าต่อหน้าชนกัน ตฤณทำท่าจะจูบ เธอดันเขาออก ห้ามไว้อย่างแข็งขืน ตฤณบอกว่าแม่เธอไม่เห็นหรอก น้ำหนึ่งบอกไม่ได้เด็ดขาด...

น้ำหนึ่งลุกเดินหนี ตฤณตามขอโทษว่าเขาไม่ได้ตั้งใจ อารมณ์มันพาไป น้ำหนึ่งไม่ว่าอะไร ชวนเขากลับ...เดินมาไม่กี่ก้าวเห็นหลังใครบางคนกำลังวาดรูป น้ำหนึ่งชมว่าเป็นภาพวิวที่สวยมาก เมื่อทั้งสองมาด้านหลัง ศิลปินคนนั้นหันมามอง เขาร้องทัก "ตฤณ" ทันที...ตฤณจ้องมอง ยิ้มดีใจ

"คุณใจเดียว...คุณใจเดียวนี่เอง...สวัสดีครับ" ตฤณไหว้ บัญชายิ้ม เขย่าไหล่ตฤณอย่างดีใจ บอกว่าดีใจมาก ไม่นึกจะเจอที่นี่...ตฤณบอกว่า เขามาพักรีสอร์ตข้างๆนี่เอง

"อ๋อ รีสอร์ตไฮโซ...มากันสองคนเหรอ"

"มากับพ่อแม่เราด้วยกันครับ...นี่น้ำหนึ่ง" น้ำหนึ่งไหว้ พร้อมบอกว่า ได้ยินชื่อคุณใจเดียวมานานแล้ว บัญชาหรือใจเดียวถามว่า นี่เป็นแฟนเหรอ ตฤณรีบรับว่าใช่

"ไม่ใช่ค่ะ" น้ำหนึ่งโพล่งออกมา ตฤณจึงหันมาจ้องตาเธออย่างไม่มีใครยอมใคร

"งั้นเข้าไปนั่งเคลียร์กันข้างในก่อนไหม" บัญชาเชิญน้ำหนึ่งกับตฤณกลับเข้าไปในบ้านพัก

บัญชาหากาแฟมาเลี้ยง ตฤณชมว่าบ้านน่าอยู่แบบธรรมชาติ บัญชาเล่าว่าบ้านพ่อแม่ของเขาท่านตายแล้ว เขานานๆมาที ซ่อมแซมตามประสาบ้านนอก ตฤณขอมานั่งเขียนหนังสือ บัญชาตกลงทันทีเขาจะมาอยู่เป็นเพื่อน...บัญชาบอกว่า นานๆเขามาเขียนรูปที เขาจบจิตรกรรมมาเลยพอวาดรูปได้...ส่วนน้ำหนึ่งเดินดูในบ้าน มีรูปบนขาหยั่งมีผ้าคลุมไว้...น้ำหนึ่งอยากเห็น จึงเปิดออก ถึงกับตะลึงจังงัง

"คุณอาฤทัย" น้ำหนึ่งอุทาน...เป็นภาพฤทัยอย่างแน่นอน ตฤณรีบวิ่งมาดู ร้องอย่างตื่นเต้น

"แม่จริงๆด้วย...คุณรู้จักแม่ผมเหรอครับ"

บัญชารีบมาเอาผ้าคลุมรูปไว้อย่างเดิม แล้วพยายามปกปิด

"ไม่มีตัวตนจริงๆหรอก เป็นภาพผู้หญิงในจินตนาการน่ะ แม่เธอหน้าตาเหมือนภาพนี้เหรอ"

"ใช่ครับ เหมือนแม่ตอนสมัยสาวๆมาก"

"งั้นแม่เธอคงสวยมากสินะ ถึงได้เหมือนผู้หญิงในจินตนาการของฉัน"

"เหมือนมากครับ...คุณใจเดียวเคยวาดรูปผู้หญิงในชีวิตจริงหรือเปล่าครับ"

บัญชาอึ้งอึดอัดใจเมื่อนึกถึงความหลัง จึงยังไม่ทันตอบ... ทิพย์เดินมายืนอยู่หน้าบ้าน ทั้งสามคนหันมามอง น้ำหนึ่งเรียก "แม่" เสียงทิพย์ร้องถามมา "น้ำหนึ่ง...อยู่แถวนี้หรือเปล่าลูก"

น้ำหนึ่งบอกว่าแม่มาตามแล้ว รีบออกมา...ตฤณกับบัญชาเดินตาม

"น้ำหนึ่ง...ดีนะที่แม่มาถามที่นี่...มาทำอะไรลูก" ทิพย์มองบ้านเก่าๆอย่างไม่ไว้ใจ

"คุณอาทิพย์ครับ ผมขอโทษที่พาหนึ่งออกมาไกล พอดีเจอคุณใจเดียวครับ ท่านเป็นนักเขียนชื่อดังที่ผมรู้จัก ก็เลยเข้ามาคุยกัน"

"เด็กสองคนนี้เข้ามาดูรูปที่ผมวาดน่ะครับ ไม่มีอะไรหรอก" บัญชามีท่าทีสุภาพ ทิพย์เริ่มมองเขาอย่างเป็นมิตร

"ฉันเห็นลูกสาวหายไปก็เลยมาตามน่ะค่ะ" หันไปทางเด็กทั้งสอง สั่งให้ไปอาบน้ำ ปล่อยตัวเปียกแบบนี้เดี๋ยวเป็นหวัด...ตฤณกับน้ำหนึ่งหันไปไหว้ลาบัญชา แล้วเดินตามแม่ออกไป...

บัญชาหันไปเปิดภาพวาดฤทัยที่เด็กทั้งสองเห็นเมื่อครู่ ได้แต่พึมพำ

"เธอคงอยู่แถวนี้สินะฤทัย แต่ฉันคงไม่มีวาสนาจะได้พบเธออีก ในที่สุดเธอก็เป็นได้แค่ผู้หญิงในจินตนาการของฉันเท่านั้น" บัญชายืนนิ่ง ปล่อยให้น้ำตาซึมออกมาอย่างเดียวดาย...

ooooooo

ต่อ

เครดิต //www.thairath.co.th


Create Date : 12 พฤษภาคม 2552
Last Update : 12 พฤษภาคม 2552 13:30:56 น. 0 comments
Counter : 499 Pageviews.
Share

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 
 

Heavenworth
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [?]

ขอบคุณที่เข้ามาเยี่ยมชมค่ะ
[Add Heavenworth's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com
pantip.com pantipmarket.com pantown.com