<<
มิถุนายน 2552
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
282930 
 
8 มิถุนายน 2552
 
 
ละคร ดิน น้ำ ลม ไฟ ตอนที่ 17

ตอนที่ 17

แม้จะกำจัดศัตรูตัวฉกาจอย่างรัฐมนตรีสุชลสำเร็จ แต่ปานศักดิ์ก็ยังข้องใจว่างานนี้ใครผิดแผนกันแน่ ซิตี๋โทษนิกกี้ไม่ทำตามแผนที่ตนวางไว้ นิกกี้เลยย้อนว่า แผนโง่ๆ รู้ไม่จริง ถ้าทำตามแผน งานไม่ สำเร็จแน่นอน โทนี่เห็นด้วยกับนิกกี้ และว่านิกกี้ฆ่าสุชลตายด้วยไหวพริบของเธอเอง ไม่ได้เกี่ยวกับแผนของใคร

"เออ...เก่งให้ตลอดละกัน" ซิตี๋กระแทกเสียงใส่นิกกี้และโทนี่ แล้วผลุนผลันออกไป ทำเอาปานศักดิ์เซ็งไม่น้อย ยิ่งพอได้ยินนิกกี้บอกว่าโทนี่ไม่พอใจ อยากจะกลับอเมริกา ปานศักดิ์ถึงกับร้องเสียงหลง

"เฮ้ย ไม่ได้ๆ ยูจะกลับได้ไง ยูต้องช่วยไอทำงานก่อน เอเย่นต์จากอเมริกาที่ชื่อไอ้เจสันมันกำลังจะมาเยี่ยมโรงงาน ถ้าลื้อไม่อยู่ ไอ้เจสันมันจะกล้าออเดอร์ได้ไง"

โทนี่ได้โอกาสรีบต่อรองกับปานศักดิ์ว่า ถ้ามีตนอยู่ ต้องไม่มีซิตี๋ ปานศักดิ์ฟังแล้วอึ้งไปทันที...ขณะเดียวกันนั้น หมวดทองนั่งซึมอยู่ในห้องประชุม รู้สึกเสียใจที่แผนอารักขาท่านสุชลล้มเหลว ซึ่งหมวดทองเชื่อว่าเรื่องนี้หมู่ไม้ต้องมีส่วนเกี่ยวข้อง แต่อัคคียังไม่อยากให้หมวดทองด่วนสรุปแบบนี้

หลังจากหมวดทองขอตัวกลับบ้านไปแล้ว นรากรก็เตรียมตัวจะกลับเหมือนกัน ระหว่างนี้หมู่ไม้เพิ่งกลับมาจากดูหนังตามที่ผู้พันแสวงมอบหมาย พอหมู่ไม้เห็นนรากรกลับออกไป จึงแอบสะกดรอยตามเธอไปถึงที่พัก แล้วต้องแปลกใจอย่างมากที่เห็นนรากรหายเข้าไปในห้อง แต่พอออกมากลับเป็นผู้หญิงอีกคน

นรากรในคราบโรซี่มุ่งหน้าไปยังบาร์ของปานศักดิ์ พอถึงหน้าบาร์ เธอรู้สึกเหมือนมีใครบางคนกำลังสะกดรอยตาม จึงใช้ไหวพริบหลบหลีก และแอบมองจนรู้ว่าเป็นหมู่ไม้ จากนั้นเธอแกล้งเดินไปทางลานจอดรถ แล้วใช้อาวุธแหลมคมขว้างโดนไหล่หมู่ไม้จนถึงเลือด หมู่ไม้ตกใจรีบวิ่งหนี อู๊ดกับไฟเดินสวนมาพอดี อู๊ดยัวะที่ถูกวิ่งชน ทำท่าจะตามไปเอาเรื่อง แต่ไฟที่จำหมู่ไม้ได้รีบรั้งห้ามอู๊ดเอาไว้

"อย่าไปยุ่งกับมันเลย สงสัยจะมีเรื่องมา" ว่าแล้วไฟดึงอู๊ดไปที่บาร์ ส่วนโรซี่ที่ยืนมองอยู่ในมุมมืด หงุดหงิดเสียดายที่ฆ่าหมู่ไม้ไม่สำเร็จ

หลังจากนั้นโรซี่เข้าไปในบาร์ และได้คุยกับไฟครู่หนึ่ง ก่อนทั้งคู่จะพากันออกไปที่ห้องพักของไฟ เพราะโรซี่รู้ดีว่าพ่อของเธอยังป้วนเปี้ยนอยู่แถวๆบาร์ และยามนี้เธอเองก็รู้สึกเบื่อกับชีวิตที่ไม่ปกติ มีพ่อที่คอยควบคุม ขณะที่ความรักก็ดูเหมือนจะฉาบฉวย ไม่มั่นคง

"ถ้าเป็นไปได้ ฉันอยากมีชีวิตสงบๆอย่างคนอื่นเขาบ้าง"

"ผมก็เหมือนกัน"

โรซี่หันมามองไฟ ไม่คิดว่าไฟเองก็มีความเห็นเหมือนกับเธอ จึงถามเขาว่า ไม่ชอบงานที่ทำอยู่เหรอ?

"ไม่ชอบ ถ้าเป็นไปได้ ผมอยากมีบ้านหลังเล็กๆที่ต่างจังหวัด เลิกเกี่ยวข้องกับเรื่องวุ่นวายที่นี่ มีแฟนสักคน แล้วก็มีลูก"

"มันคงเป็นได้แค่ในฝัน"

"เป็นได้...ถ้าเราจะทำ"

"ลงจากหลังเสือ ไม่กลัวเสือกัดเหรอ"

"แต่เราจะอยู่บนหลังเสือตลอดไปก็ไม่ได้ ทำงานแบบนี้จะมีกี่คนที่แก่ตาย"

"ฉันเองก็อยากทำงานสุจริต ไม่ต้องมีชีวิตที่เสี่ยงๆแบบนี้ แต่ทำไงได้ เกิดมาฉันก็ต้องตามพ่อไปฆ่าคนแล้ว"

"อนาคตมันอยู่ที่เรากำหนดนะ"

"คงมีสักวัน..." เสียงโรซี่ขาดหาย ไฟรู้ว่าเธอจะพูดอะไร จึงก้าวมายืนตรงหน้า พูดกับเธออย่างจริงใจ

"เราทำฝันให้เป็นจริงได้นะ ถ้าคุณตกลง ผมก็พร้อมจะไปกับคุณ"

"อย่าเพิ่งพูดอะไรเลย ฉันไม่อยากคิดถึงอนาคต"

โรซี่รู้สึกหวั่นไหว ความจริงเธอฝันในสิ่งเดียวกับไฟ แต่ด้วยวิถีชีวิตที่ผ่านมาทำให้เธอมีชีวิตอยู่กับปัจจุบัน ไม่กล้าคิดถึงอนาคตแบบคนปกติทำกัน เพราะความตายเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นกับเธอได้ตลอดเวลา ขณะที่ไฟซึ่งพยายามจะใจแข็งกับโรซี่ แต่พออยู่ใกล้ชิดกันแบบนี้ เขากลับยิ่งรู้สึกผูกพัน และอยากจะช่วยให้เธอพ้นออกมาจากวงโคจรที่ผิดกฎหมาย

ooooooo

ข้างฝ่ายน้ำกับลม ที่ระยะหลังมานี้สัมพันธภาพของทั้งคู่ไม่ดีนัก หลังจากลมได้บอกความในใจกับน้ำ แล้วถูกน้ำปฏิเสธ ขอเป็นแค่เพื่อนกัน...

ค่ำนี้เอง น้ำเจอลมที่โรงงิ้ว แต่ลมไม่พูดคุย เอาแต่เดินหนี แถมยังพูดจาประชดประชัน ตอกย้ำว่าเราเป็นเพื่อนกัน จนน้ำทนไม่ไหว เดินไปดักหน้าแล้วตั้งคำถาม

"ทำไมไม่ทำอะไรเหมือนเดิม...อย่าทำแบบนี้กับเรา"

"เราทำดีที่สุดแล้ว"

"เรารู้ว่าเราผิด เราทำให้เธอผิดหวัง แต่ถ้าเธอรักใครสักคน เธอจะรู้ว่าเราพร้อมที่จะอภัยให้เขาเสมอ ไม่ว่าเขาจะทำผิดยังไง"

"แต่ชีวิตน้ำไม่ได้มีนรสิงห์คนเดียว น้ำยังมีเพื่อน มีคนอื่นๆอีกมากมาย น้ำไม่รู้ตัวเองหรอกว่ากำลังปิดตัวเองไว้กับคนๆเดียว"

"เราต้องรัก ต้องเป็นแฟนกับเธอใช่มั้ย เธอถึงจะพอใจ"

ลมอึ้ง เสียใจที่น้ำแปรเจตนาเขาผิด จึงไม่มีอะไรจะพูดอีก เดินก้มหน้าออกมาด้วยความผิดหวัง

"จะไปไหน...เราพูดแทงใจดำเธอใช่มั้ยล่ะ คนอย่างเธอมันก็ไม่ต่างจากคนอื่น เธอไม่ได้รักใครนอกจากตัวเอง"

เสียงพูดไล่หลังของน้ำทำให้ลมชะงัก แต่แล้วลมก็ก้าวต่อไป เฮียเก้า เฮียอู๋ และเฮียเพ้งยืนแอบฟัง ต่างมองหน้ากันด้วยความรู้สึกเป็นห่วงทั้งลมและน้ำ

ooooooo

เช้าวันนี้ หนังสือพิมพ์ทุกฉบับลงข่าวสุชลถูกลอบสังหาร...สมชายเห็นแล้วถึงกับคิดหนัก บ่นกับเขียวอย่างสุดกลุ้มว่า ขนาดท่านสุชลมันยังฆ่าทิ้งได้ แล้วคนอย่างตนจะเหลืออะไร เขียวจึงแนะให้สมชายไปขอประนีประนอมกับพวกปานศักดิ์

แม้ไม่มั่นใจว่าจะได้ผล แต่สมชายก็ขอลองสักตั้ง สายวันนี้เอง เขาส่งดอกไม้ช่อใหญ่พร้อมการ์ดหนึ่งใบไปให้ปานศักดิ์ที่บ้าน ซึ่งกินรีเป็นคนรับมันไว้ ตอนแรกกินรีไม่สนใจ
จะให้ กวางเอาดอกไม้ไปทิ้งซะด้วยซ้ำ แต่แล้วกินรีนึกได้ว่าสมชายเป็นผู้อำนวยการสร้างหนัง จึงปิ๊งไอเดีย จะใช้อิทธิพลของปานศักดิ์บีบสมชายให้ปั้นตนเป็นดารา

แล้วตกบ่าย กินรีก็แต่งตัวสวยไปโผล่ที่กองถ่ายของสมชาย และทำเป็นพูดแบ่งรับแบ่งสู้ เมื่อสมชายถามว่า ปานศักดิ์หายโกรธตนหรือยัง สมชายเลยต้องขอร้องกินรีช่วยประสาน ช่วยเคลียร์ให้หน่อย รับรองจะไม่ลืมบุญคุณกันเลย

กินรีฟังแล้วยิ้มกริ่ม จากนั้นก็ยัดเยียดตัวเองขึ้นเป็นนางเอกแทนนางเอกใหม่ ที่สมชายตั้งใจจะปั้นขึ้นมาแทนนิอร สมชายต้องพึ่งกินรีจึงพูดไม่ออก...เมื่อสมใจนึกแล้ว กินรีจึงกลับมาคุยข่มนิอรที่นั่งเศร้าสร้อยอยู่กับบ้าน หาว่านิอรเป็นนางเอกตกกระป๋องไปแล้ว...นิอรพยายามข่มอารมณ์ไม่สนใจ

"นี่...ไหนๆเราก็อยู่บ้านเดียวกัน ฉันอยากจะถามอะไรเธอหน่อยได้มั้ย" กินรียังตอแย

"มีอะไร" นิอรพูดด้วยอย่างเสียไม่ได้

"เป็นนางเอกหนังเนี่ยมันยากมั้ย...อ๊ะๆไม่ต้องแปลกใจหรอกนะ ที่ถามแบบนี้ก็เพราะว่าฉันกำลังจะเข้าวงการ ในฐานะนางเอกหนัง"

"ยินดีด้วย" สีหน้าและน้ำเสียงนิอรเรียบเฉยมาก ไม่มีแววของความอิจฉา แต่นั่นยิ่งทำให้กินรีหมั่นไส้

"คอยดูเถอะ ฉันจะต้องโด่งดังเป็นราชินีจอเงินให้อดีตนางเอกอย่างเธออิจฉาให้ได้ ฮ่ะๆ"

กินรีเดินหัวเราะร่าออกไป นิอรส่ายหน้า ไม่มีอารมณ์ที่จะใส่ใจ

ooooooo
เมื่อคืนหมู่ไม้ได้รับบาดเจ็บที่แขนจากคมอาวุธของนรากรในคราบโรซี่...เช้าขึ้นหมู่ไม้มาทำงานจึงถามหาผู้พันแสวง เหมือนมีเรื่องอยากจะรายงาน แต่พอรู้จากหมวดทองว่าวันนี้ผู้พันไม่เข้ามาที่นี่ หมู่ไม้ก็รีบร้อนออกไป เขาต้องพบผู้พันแสวงให้ได้

หมวดทองซึ่งปักใจว่าหมู่ไม้เป็นหนอนบ่อนไส้ทำให้ งานอารักขาของตำรวจล้มเหลวจนรัฐมนตรีสุชลต้องตาย จึงรีบลุกตามออกไปต่อว่าหมู่ไม้ แล้วเกิดการทุ่มเถียงกันขึ้น หมู่ไม้ ยืนยันว่าเขาไม่ใช่สาย คนที่เป็นสายคือนรากร หมวดทองโกรธมากถึงกับชกหน้าหมู่ไม้ไม่ยั้ง ด้วยเข้าใจว่าหมู่ไม้โยนความผิดให้คนอื่น หมู่ไม้ไม่ตอบโต้ซักหมัด ได้แต่เดินหนีไปด้วยความเสียใจ

ทางด้านกินรีที่คาดหวังจะได้เฉิดฉายอยู่ในวงการบันเทิงด้วยการสนับสนุนของสมชาย ที่บัดนี้ไม่ต่างจากเสือหมดเขี้ยวเล็บ ซึ่งกินรีก็รักษาคำพูดกับสมชายด้วยเช่นกัน เธอเจรจากับปานศักดิ์ ไม่ให้ทำอะไรสมชาย แต่กลับยุยงส่งเสริมให้ฆ่าดินที่มันหยามศักดิ์ศรีเขาด้วยการฉุดนิอรหนีไป...นิอรแอบฟังการสนทนาของทั้งคู่อยู่เงียบๆ รู้สึกเป็นห่วงดินขึ้นมาทันที

ปรากฏว่าค่ำนี้เอง ดินแอบเข้ามาพบนิอรด้วยความคิดถึง นิอรเองก็คิดถึงเขา แต่ต้องแข็งใจขับไล่ไสส่ง เพราะไม่อยากเห็นเขาเอาชีวิตมาทิ้งไว้ที่นี่ แต่ดินเข้าใจตามนั้น จึงตัดพ้อนิอรด้วยความน้อยใจ ขณะสองคนกำลังทุ่มเถียงกัน ปานศักดิ์พรวดพราดออกมาเห็น กินรีเดินตามหลัง พอเห็นดินเข้า กินรีก็รีบไปคว้าปืนออกมาทันที นิอรตกใจเร่งดินให้รีบหนีไป กินรีไม่รอช้า เล็งปืนยิงเปรี้ยงออกไป แต่ก็พลาดเป้า ดินวิ่งหนีหายไปในความมืด

จากนั้นปานศักดิ์ก็คาดคั้นนิอรเป็นการใหญ่ หาว่านิอรนัดดินเข้ามาในบ้าน แถมยังปกป้องมัน ไม่ยอมบอกที่ซ่อนของมัน

"หนูไม่รู้จริงๆพ่อ...พ่ออย่าทำอะไรเขาเลย หนูขอร้อง"

"แกเห็นผู้ชายดีกว่าฉัน ต่อไปแกห้ามออกไปไหนเด็ดขาด ฉันจะขังแกอยู่ในบ้าน แล้วถ้ามันแอบเข้ามาอีก มันตายแน่" ปานศักดิ์ขึงขังน่ากลัวจนนิอรไม่กล้าต่อรองอะไรอีก ได้แต่ ร้องไห้น้ำตานองหน้า

ooooooo

ลมยังจมอยู่กับความเศร้า ข้าวปลาไม่ยอมกินตั้งแต่เมื่อวาน ทำเอาเฮียเพ้งกับเฮียอู๋กลุ้มใจ สุดท้ายต้องไปพึ่งพาน้ำ แต่แทนที่น้ำจะช่วยทำให้ดีขึ้น กลับต่อว่าลมคิดจะเอาเรื่องกินข้าวมาเป็นเครื่องมือต่อรอง กับเธอ

"ออกไป" ลมไล่น้ำด้วยความโมโห

"ได้ ฉันไปแน่ แต่ขอบอกก่อนนะว่าอย่ามาทำเรื่องเรียกร้องความสนใจโง่ๆแบบนี้อีก"

น้ำดันจานข้าวตรงหน้าไปหาลม ก่อนจะหันหลังออกไป ลมมองตามน้ำตาคลอด้วยความเสียใจ...

ซิตี๋ถูกปานศักดิ์โทร.ตามไปพบที่บาร์ในคืนนี้ พอวางสาย ซิตี๋หน้าเคร่งเครียด เริ่มคาดเดาไปต่างๆนานาด้วยความกังวล จนเมื่อออกจากบ่อนมุ่งหน้าไปที่บาร์ ซิตี๋เจอน้ำและถูกเธอทักว่าเครียดอะไรหรือเปล่า ซิตี๋จึงระบายความในใจออกมา

"ไอ้โทนี่มันพยายามแย่งทุกอย่างไปจากเฮีย คราวนี้คงเป็นโอกาส มันเลยจะเขี่ยเฮียทิ้ง"

"เฮียทำงานกับนายมานาน นายเขาคงไม่ใจดำกับ

เฮียหรอก" น้ำปลอบใจ

"ก็ขอให้เป็นอย่างงั้น"

ปานศักดิ์เดินเข้ามาในบาร์แล้วชะงักที่เห็นน้ำนั่งอยู่กับซิตี๋ในลักษณะใกล้ชิด ปานศักดิ์หมั่นไส้แต่เก็บความรู้สึกไว้ ก้าวเข้ามาหา น้ำกลับลุกหนีไปทันที ปานศักดิ์ไม่ค่อยพอใจนักที่น้ำหนีเขาตลอด ซิตี๋มองออกจึงรีบชิงพูดเบี่ยงเบนให้ปานศักดิ์ หันมาหาตน

"นายมีอะไรครับ"

"มีอะไรจะขอร้องหน่อย...เรื่องโทนี่น่ะ คือแกก็รู้นะว่ามันมาช่วยทำให้แก๊งของเราได้เงินตลาดอเมริกามหาศาล แล้วอีกไม่กี่วันไอ้เจสันเอเย่นต์อเมริกามันจะมาอยู่แล้ว มันเชื่อไอ้โทนี่คนเดียว"

"นายพูดมาตรงๆดีกว่าว่าไอ้โทนี่มันยื่นข้อเสนออะไร กับนาย"

"มันอยากดูแลบ่อนเยาวราช แก๊งเราตอนนี้ขาดมันไม่ได้ ไม่ใช่ว่าฉันไม่เห็นความสำคัญของแกหรอกนะ แต่ว่าถ้าไม่ทำตามที่มันขอ มันก็จะกลับ ลูกค้าจีไอก็คงไม่ซื้อกับเรา"
ซิตี๋มองหน้าปานศักดิ์ พยายามควบคุมอารมณ์ให้เป็นปกติ

"ก็ได้ ถ้ามันอยากได้ ผมก็จะให้ คนอย่างผมไม่เป็นไรอยู่แล้ว"

"ขอบใจมาก"

"ถ้าไม่มีอะไรอีก ผมขอตัว" ซิตี๋ลุกขึ้นเดินออกไปด้วยอารมณ์น้อยใจ ผิดหวังกับการตัดสินใจของปานศักดิ์ที่เห็นแก่ผลประโยชน์มากกว่าความรู้สึกของคนเก่าแก่อย่างตน แต่คนที่เข้าใจความรู้สึกของซิตี๋คือน้ำ...เธอเดินตามเขาออกไปหน้าบาร์ เพื่อจะปลอบใจ กลับถูกซิตี๋ไล่ไม่ให้มาสนใจ เพราะเขาไม่เหลืออะไรอีกแล้ว...

วันต่อมา ผู้พันแสวง ไฟ ลม เข้าไปพบอธิบดีจิระที่กรมตำรวจ ประชุมกันด้วยเรื่องที่จะบุกทลายโรงงานเฮโรอีนของปานศักดิ์ ซึ่งมีแผนที่อย่างชัดเจนแล้ว และเร็วๆนี้จะมี เอเย่นต์ใหญ่จากอเมริกาบินมาดูโรงงาน คาดว่าปานศักดิ์กับพวกจะไปที่นั่นครบทุกคน

"งั้นก็เหมาะ ปิดล้อมจับมันให้เด็ดขาดในวันนั้นไปเลย" อธิบดีจิระสั่งการ

"คงต้องใช้กำลังตำรวจกับอาวุธมากกว่าปกตินะครับ"

"ไม่มีปัญหา เสียเงินปราบโจรดีกว่าต้องเสียลูกหลาน พวกเราไปเพราะเฮโรอีน คุณรีบวางแผนเลยนะแสวง งานนี้จะเป็นผลงานชิ้นโบแดงของหน่วยคุณ"

"ผมคงไม่กล้าโอ้อวดอะไรแบบนั้นหรอกครับ เรื่องอารักขาท่านสุชล ผมยังรู้สึกผิดไม่หาย"

"คิดมากไปทำไม เราทำดีที่สุดแล้ว แค่คนชั่วตายเพิ่ม ไปอีกคน มันก็เท่านั้น"

"ครับท่าน ผมจะทำให้ดีที่สุด"

พอผู้พันแสวงนำลูกทีมกลับออกมาจากห้องของอธิบดีจิระ นาวินที่สังเกตการณ์อยู่ด้านนอกก็เดินสวนเข้าไป ทำทีนำพระสมเด็จพร้อมแว่นขยายไปให้อธิบดีจิระพิจารณา พลางแอบมองแผนที่ป่าเขาสมิงที่ยังกางหราอยู่บนผนังหน้าห้อง แล้วเลียบเคียงถามท่านอธิบดีว่า จะไปเที่ยวป่าหรือครับ?
"อ้อ แผนที่โรงงานเฮโรอีนน่ะ กำลังจะมีงานใหญ่เร็วๆนี้ ผมให้แสวงเขาดูแล"

ทันทีที่ออกจากห้องอธิบดีจิระ นาวินซึ่งแอบเป็นหูเป็นตาให้ปานศักดิ์มาตลอดก็รีบโทร.ไปรายงานปานศักดิ์ให้รู้ตัว จากนั้นปานศักดิ์จึงเรียกเชาว์ โรซี่ โทนี่ และนิกกี้มาวางแผนจัดการกับพวกหน่วยสืบราชการลับ เพราะถ้าพวกมันยังอยู่เราคงเดือดร้อนไม่มีวันจบ

เชาว์เสนอตัวไปฆ่าผู้พันแสวง ขณะที่โรซี่ถูกปานศักดิ์มอบหมายให้ไปฆ่าอัคคี เพราะโรซี่หรือนรากรบอกว่าในบรรดาเพื่อนร่วมงาน เธอสนิทกับอัคคีมากที่สุด ส่วนนิกกี้กับโทนี่จะช่วยวางแผนให้อีกที

เมื่อกลับออกมาจากที่ประชุม โรซี่รู้สึกถูกกดดันทั้งจากปานศักดิ์และจากเชาว์ที่ต้องการให้เธอฆ่าอัคคี พอตกดึกเธอแวะไปหาไฟที่ห้องพักของเขา และสารภาพออกมาว่าพรุ่งนี้เธอต้องฆ่าเพื่อนที่ชื่ออัคคี ไฟนิ่งอึ้งตัวชา สงสัยว่าโรซี่รู้จักอัคคีได้อย่างไร

"เขา...เป็นเพื่อนที่ไหน"

"หน่วยสืบราชการลับ...ความจริงฉันไม่ได้ชื่อโรซี่" ว่าแล้วเธอดึงวิกผมและอุปกรณ์ปลอมตัวออก ไฟถึงกับช็อกพูดไม่ออก จ้องมองตัวตนแท้จริงของโรซี่ที่ยืนอยู่ตรงหน้า "ตัวจริงฉันชื่อนรากร ฉันทำงานเป็นสายของแก๊งปานศักดิ์มานานแล้ว" นรากรเพิ่งสังเกตสีหน้าเขาชัดๆ ถามทันที "เธอตกใจเหรอ"

"เอ่อ...คุณหลอกผมสนิทเลย"

"คุณยังรักฉันอยู่หรือเปล่า" นรากรตั้งคำถาม แล้วโผเข้ากอดไฟ ซุกหน้าโดยไม่รู้ว่าไฟกำลังกระอักกระอ่วน...เลี่ยงที่จะพูดคำว่ารัก

"ไม่ว่าคุณจะเป็นใคร ผมก็ยังเหมือนเดิม"

"พรุ่งนี้ทุกคนในหน่วยสืบราชการลับต้องตาย แต่อัคคี... เขามีบางอย่างคล้ายกับคุณ"

"คล้ายยังไง"

นรากรผละออกจากอกเขา มองเข้าไปในดวงตา แล้วมีบางอย่างทำให้เธอสะดุ้ง รู้สึกว่าทั้งอัคคีและไฟคล้ายกันมาก แต่เธอไม่กล้าที่จะพูดออกมาในตอนนี้

"ไม่รู้สิ"

"คุณกล้าที่จะฆ่าอัคคีใช่มั้ย" ไฟหยั่งเชิง

"ฉันต้องกลับแล้ว ขอโทษที่พูดมากไป" นรากรตัดบทดื้อๆ และไม่ยอมให้ไฟออกไปส่งเหมือนทุกครั้ง...หลังจากนั้นไม่นาน นรากรในชุดนินจาก็มุ่งหน้าไปที่บ้านอัคคี เพื่อพิสูจน์ ความจริงที่เธอสงสัย และแล้วสิ่งที่เธอสงสัยก็เป็นจริง อัคคีกับไฟคือคนคนเดียวกัน อุปกรณ์ปลอมตัวต่างๆ รวมทั้งอัลบั้มรูปของไฟและภาพของอัคคีในห้องทำงานที่เธอค้นพบ คือหลักฐานที่บ่งบอกอย่างชัดเจน...เธอหมดแรงแทบทรุด รู้สึกเหมือนโดนหักหลัง สีหน้าเต็มไปด้วยความแค้น

ooooooo
จบตอนที่ 17

เครดิต //www.thairath.co.th


Create Date : 08 มิถุนายน 2552
Last Update : 8 มิถุนายน 2552 13:22:16 น. 0 comments
Counter : 222 Pageviews.
Share

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 
 

Heavenworth
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [?]

ขอบคุณที่เข้ามาเยี่ยมชมค่ะ
[Add Heavenworth's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com
pantip.com pantipmarket.com pantown.com