ละคร เพลงรักริมขอบฟ้า ตอนอวสาน
ตอนอวสานเช้าวันรุ่งขึ้น วิชาญนำซองเอกสารบางอย่างมาส่งมอบให้เบนถึงบ้าน เบนเปิดซองดูแล้วอึ้งไปครู่หนึ่ง เพราะมันคือรายชื่อผู้ถือหุ้น แต่ไม่มีชื่อของบรมถือหุ้นเลย"คือคุณบรมจัดการแบ่งหุ้นในบริษัทให้ กับพี่น้องทุกคนตามรายละเอียดในเอกสารครับ หุ้นบางส่วนยกให้กับคุณบี แต่ขอให้คุณเบนช่วยเป็นผู้จัดการมรดกจนกว่าเขาจะบรรลุนิติภาวะ และคุณบรมประกาศลาออกจากตำแหน่งประธานบริษัท โดยมอบตำแหน่งประธานบริษัทให้คุณเบนบริหารแทนครับ"เบน กิดาการและน้ำตาลมองหน้ากันอย่างงุนงง เบนถามวิชาญว่าตอนนี้พี่ใหญ่อยู่ไหน ตนอยากคุยกับเขา วิชาญดูนาฬิกาแล้วตอบเบนว่า"ผมเกรงว่าคุณบรมคงออกเดินทางไปแล้วครับ"เบน ตกใจ จากนั้นก็รีบโทร.เข้ามือถือบรมซึ่งถึงสนามบินแล้ว แต่เขาไม่รับสาย ปล่อยให้มือถือดังจนหยุดไปเอง แล้วก็กดปิดเครื่อง พูดพึมพำกับตัวเองว่า "เบน พี่รู้ว่าแกทำได้...ฝากเจ้าบีด้วยนะ"oooooooเมื่อ บรมไปแล้ว เบนหมดทางเลี่ยง เขาเดินทางไปพบบรรณกับบุริมที่บ้าน บอกความจำนงของบรมแก่พี่ๆ ที่ต้องการให้เราทุกคนเข้ามาช่วยงานในเพลินเรคคอร์ดต่อไป แต่บรรณกับบุริมทำท่าจะไม่ยอม เบน ต้องหว่านล้อมด้วยเหตุและผลอยู่นาน บรรณถึงอ่อนลง แต่ยังไงก็ต้องขอปรึกษาบัวก่อน ถ้าบัวไม่ตกลง เขาก็ไม่ตกลงด้วยเหมือนกันปรากฏว่าบัวยินยอมเพราะเธอให้อภัยในความผิดของบรมไปแล้ว แต่บัวยังต้องการตัวช่วยอีกคน เธอจึงเดินทางมาพร้อมเบนเพื่อเจรจากับกิดาการ"ให้ดาไปช่วยบริหารโรงเรียนเพลงเพลินเหรอคะ ดาไม่มีความสามารถหรอกค่ะ ประสบการณ์ก็ไม่มีเลย""ความสามารถมันมีอยู่ในตัวดาอยู่แล้ว ส่วนประสบการณ์ ไม่จำเป็น พี่จะใช้ประสบการณ์ของพี่ช่วยดาเอง""คุณบัวยอมกลับไปเพลินแล้วเหรอคะ""จ้ะ แต่ว่าเราจะควบรวมเพลินกับบริษัทใหม่ที่เราเปิดขึ้นมา แล้วเปลี่ยนระบบต่างๆให้มันทันสมัยขึ้น ไม่ยึดติดกับใครคนใดคนหนึ่งเหมือนแต่ก่อน พี่ถึงได้อยากให้ดาไปช่วยด้วย""แต่ดาไม่อยากยุ่งกับธุรกิจ ดาทำเป็นแต่งานเขียน แล้วที่ผ่านมาวงการนี้ก็ทำให้ชีวิตดาวุ่นวายมากพอแล้ว""แต่พี่ว่าดามีความสามารถมากพอที่จะมาช่วยเรา ธุรกิจค่ายเพลงไม่ใช่สำคัญแค่ตัวนักร้องหรือเทคนิคการร้อง บางเรื่องที่สำคัญกว่านั้นคือความประพฤติของตัวศิลปิน พี่อยากให้ดามาช่วยกันสร้างตรงนี้ ดาไม่ต้องมาทำเต็มเวลาก็ได้เรื่องงานเขียนก็ยังทำได้เหมือนเดิม พี่ขอร้องละนะ""นะครับคุณดา ตอนนี้มีแต่พวกเราที่ต้องดูแลเพลินเรคคอร์ดให้ก้าวต่อไป มันจะไม่มีเรื่องวุ่นวายอีกต่อไปแล้วล่ะครับ เราไปด้วยกันนะครับ" กิดาการมองหน้าเบนกับบัวอย่างครุ่นคิดลังเล ก่อนจะเอ่ยปากว่าเธอขอเวลาคิดสักวันสองวัน...แต่แล้วอีกครู่ต่อมารู้ว่าน้ำตาลถูกแม่แท้ๆปฏิเสธให้เสียใจ หลังจากน้ำตาลติดต่อไปว่าอยากจะหลบสื่อที่ยังไม่เลิกขุดคุ้ยเรื่องของเธอไปอยู่กับแม่ที่อเมริกา กิดาการรู้สึกสงสารน้ำตาลกับลูกจับใจ จึงตัดสินใจทิ้งทุกอย่างที่นี่ แล้วจะพาน้ำตาลกับลูกไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่อเมริกาเองน้ำตาลทักท้วงอย่างไม่เห็นด้วยที่กิดาการปฏิเสธการแต่งงานกับเบนเพื่อเธอและลูก แต่กิดาการไม่เปลี่ยนใจเพราะตัดสินใจแน่วแน่แล้ว เบนเศร้าเสียใจมากแต่ก็ยอมรับในการตัดสินใจของเธอ เขาเก็บเสื้อผ้าออกไปนอนค้างที่ออฟฟิศ และเตรียมแถลงข่าวเรื่องการควบรวมบริษัทเพลินเรคคอร์ดกับบริษัทใหม่ของพวกบรรณในวันรุ่งขึ้นตัดสินใจไปแล้ว กิดาการใช่ว่าจะไม่เสียใจและเจ็บปวด จนกระทั่งน้ำตาลมาเตือนสติอีกครั้ง กิดาการจึงเปลี่ยนใจ แล้วเดินทางไปในงานแถลงข่าว สร้างความประหลาดใจให้กับเบนและทุกคนเป็นอย่างมาก กิดาการบอกว่าเธอมาในฐานะผู้ช่วยครูบัวที่จะดูแลด้านการพัฒนาศิลปิน เบนและบัวดีใจรีบกล่าวแนะนำกิดาการอย่างเป็นทางการต่อสื่อมวลชน พร้อมกันนี้เบนก็หลอกให้กิดาการรับปากแต่งงานกับเขาผ่านไมค์ จนเป็นที่ฮือฮายินดีไปทั้งห้อง ยกเว้นแจ๊ดคนเดียวที่รับไม่ได้แอบไปร้องไห้หลังห้องด้วยความผิดหวัง เพราะหลงรักเบนมานาน...หลังจากปฏิเสธลูกสาวไปเมื่อวันก่อน แล้วถูกพี่สาวตำหนิยกใหญ่ สายวันนี้เอง ญาณีก็มาปรากฏตัวที่บ้านเบน แต่น้ำตาลยังโกรธไม่ยอมให้แม่แตะต้องตัวลูกชายของเธอ กระทั่งกิดาการต้องมาเป็นกาวใจให้สองแม่ลูก ญาณีรู้สึกผิดต่อน้ำตาลจากใจจริง น้ำตาลเองก็สำนึกผิดกับพฤติกรรมแย่ๆของตนที่ผ่านมา สองแม่ลูกจึงปรับความเข้าใจกันได้ด้วยดีเมื่อญาณีต้องการให้น้ำตาลกับลูกไปอยู่ด้วยกันที่อเมริกา น้ำตาลตกลงทันที แล้ววันรุ่งขึ้นน้ำตาลจึงพาลูกชายไปเยี่ยมบีที่สถานพินิจเพื่อบอกลา การได้เห็นลูกครั้งแรกเต็มตาทำให้บีถึงกับน้ำตาคลอ สัมผัสมือเล็กๆของลูก พร้อมเอ่ยคำว่า...พ่อขอโทษ "ตาหนูชื่อเบสท์ เพราะน้ำตาลอยากให้เขาโตขึ้นเป็นคนดีที่สุด"บีปล่อยมือจากลูกแล้วจับมือน้ำตาลไว้ สารภาพผิดและขอโทษที่ตนไม่เคยสนใจเธอและลูกเลย "ไม่เป็นไร เราก็เคยทำผิดกันมาทุกคน น้ำตาลก็ผิดเหมือนกัน""แต่บีผิด...ร้ายแรงมาก แม้แต่ป๋ายังหนีบีไป""น้ำตาลเชื่อว่าคุณบรมจะกลับมาหาบี เขาแค่ไปพักผ่อนชั่วคราวเท่านั้นเอง เขารักบีมากนะ""ใช่...เพราะรักมาก บีถึงเป็นแบบนี้""เลิกโทษคนอื่นได้แล้ว บีต้องเข้มแข็งนะ แล้วบีก็จะผ่านมันไปได้ น้ำตาลก็จะพยายามผ่านมันไปให้ได้เหมือนกัน""แล้วน้ำตาลล่ะ อยู่ข้างนอกเป็นยังไงบ้าง""น้ำตาลกำลังจะไปอยู่อเมริกากับแม่ ก็เลยพาตาหนูมาลาพ่อ"บีมองหน้าลูกอย่างอาลัย แล้วอวยพรเสียงเศร้า "โชคดีนะน้ำตาล...บีออกไปได้แล้วจะขอไปเยี่ยมลูกได้ไหม"น้ำตาลยืนนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนตอบเสียงแผ่วว่า "น้ำตาลจะรอ" พร้อมกับยื่นมือออกไป...ทั้งคู่สัมผัสมือกันเหมือนต่างให้สัญญา โดยมีลูกชายตัวน้อยมองตาแป๋วอย่างไร้เดียงสา... สายวันใหม่ เบนกับกิดาการไปส่งญาณี น้ำตาล และน้องเบสท์ ขึ้นเครื่องไปอเมริกา ส่งเสร็จกิดาการก็ยืนมองตามเครื่องบินลำนั้นไปหน้าเศร้า แล้วหันมาพูดกับเบนว่า"ฉันเป็นห่วงน้ำตาลจังเลยค่ะ คิดถึงน้องเบสท์ด้วย""ไม่ได้นะ คุณแถลงข่าวไปแล้ว ประชาชนรับรู้กันทั่วประเทศ จะมาเปลี่ยนใจอีกไม่ได้""คุณน่ะร้ายมาก แกล้งให้ฉันพูดออกไมค์แบบนั้น ฉันอายมากเลยรู้ไหมคะ""แล้วทีคุณแกล้งให้ผมทรมานใจอยู่ตั้งหลายวัน""ฉันก็ทรมานไม่แพ้คุณเหมือนกัน ฉันกลัว...ว่าจะเสียคุณไปจริงๆ""คุณยอมแต่งชุดเจ้าสาวแล้วใช่ไหม""หรือจะให้ฉันแต่งชุดเจ้าบ่าวล่ะคะ"เบนยิ้มขำ ล้วงกระเป๋าหยิบแหวนขึ้นมาบรรจงสวมบนนิ้วของกิดาการ แล้วโอบเธอไว้อย่างอบอุ่น"คุณจะใส่ชุดอะไรก็ได้ แต่ขอให้เรามีเพลงรักเพลงเดียวกัน...เท่านั้นก็พอนะหนูดา" กิดาการยิ้มรับ แล้วเดินจูงมือพากันออกจากสนามบินไปท่ามกลางผู้คนมากมายoooooooอยู่อเมริกาจนเบสท์อายุได้ห้าขวบ น้ำตาลก็พาเบสท์กลับมาเมืองไทย แล้วพาไปหาลุงเบนกับป้าดาที่บ้านไร่ เบนกับกิดาการแต่งงานกันแล้ว และกิดา-การก็กำลังตั้งท้องลูกคนแรกด้วย ทั้งคู่ดีใจมากที่น้ำตาลและลูกกลับมา แต่คนที่ดีใจมากกว่าดูเหมือนจะเป็นบีบีมาปรากฏตัวที่บ้านไร่หลังจากน้ำตาลและเบสท์ กลับมาได้ประมาณหนึ่งสัปดาห์ น้ำตาลทวงถามบีว่า ไหนว่าพ้นโทษแล้วจะไปเยี่ยม ทำไมถึงเงียบไปเลย"บีไม่กล้า...กลัวน้ำตาลไม่ยอมให้เจอ""ไม่เป็นไร ยังไงวันนี้บีก็มาแล้ว""จะกลับมาอยู่เลยหรือเปล่า""คิดว่าอย่างนั้นนะ อยากให้น้องเบสท์โตที่เมืองไทย มีลุงๆป้าๆช่วยกันดูแล...แล้วบีหายไปไหนมา""บีไปดูแลป๋าที่อังกฤษ ตอนนี้ป๋ากลับมารักษาตัวที่เมืองไทยแล้ว บีเลยตามกลับมา""ไว้น้ำตาลจะขอไปเยี่ยมคุณบรมบ้างนะ""ไปสิ ป๋าคงดีใจ บ่นอยากเจอหลานมาก แต่ไม่กล้ามาเจอ"เบสท์กระตุกมือน้ำตาล ถามว่าคนนี้คือคุณพ่อของเบสท์ ใช่ไหม บีตะลึงอย่างนึกไม่ถึง มองหน้าเบสท์สลับกับหน้าน้ำตาล"น้ำตาลเล่าให้เขาฟังเหรอ"น้ำตาลพยักหน้ารับ บอกว่าเธอเอารูปเขาให้ลูกดูทุกวัน ลูกชอบดูคลิปคอนเสิร์ตของเขามาก บีกอดและหอมเบสท์ อย่างรักใคร่ ดีใจที่ลูกจำตนได้ ยิ่งพอได้ยินเบสท์ปากหวานว่าอยากเจอคุณพ่อทุกวันเลย บีก็แทบกลั้นน้ำตาไม่อยู่"ขอบใจนะน้ำตาลที่ยังไม่ลืมบี แล้วก็ให้ในสิ่งที่บีไม่ควรได้เลย""ยังไงบีก็เป็นพ่อของลูกนี่""เรามาเริ่มต้นกันใหม่นะน้ำตาล ให้โอกาสบีหรือเปล่า""บีอาจต้องพิสูจน์ตัวเองใหม่ด้วยนะ น้ำตาลจะไม่ยอมให้อดีตของเรามาฉุดอนาคตของลูกอีก"บีสุดซาบซึ้ง กอดลูกเมียแล้วพากันเดินเล่น ร้องเพลงไปด้วยกันอย่างมีความสุขท่ามกลางบรรยากาศร่มรื่นแสนสบายของบ้านไร่ กิดาการกับเบนยืนมองสามคนพ่อแม่ลูกด้วยรอยยิ้มและสายตาที่เปี่ยมไปด้วยความหวัง"หวังว่าน้องเบสท์คงจะโตขึ้นอย่างคนที่ไม่ขาดรักนะครับ""ค่ะ ฉันเชื่อว่าเขาสองคนโตพอที่จะเลี้ยงลูกให้ดี ได้แล้ว""ผมก็เชื่ออย่างนั้น และเราก็จะเลี้ยงตาหนูหรือยายหนูของเราคนนี้ ให้เขาเข้มแข็งพอที่จะก้าวข้ามไปถึงขอบฟ้าที่เขาฝันไว้เหมือนกัน" เบนพูดพร้อมกับลูบท้องกิดาการอย่างรักใคร่ทะนุถนอม กิดาการยิ้มสุขใจ เอนศีรษะกับไหล่กว้างของเขา...สายตาของทั้งคู่ทอดยาวไปไกลถึงริมขอบฟ้าด้วยความฝันและความมั่นใจ ooooooo"อวสาน"เครดิต ไทยรัฐ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [
