เมษายน 2552
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
2627282930 
 
26 เมษายน 2552
 
 
ละคร ลูกไม้เปลี่ยนสี ตอนที่ 9

ตอนที่ 9
เมื่อตฤณเข้ามาที่โต๊ะทำงานในบริษัทเช้าวันนี้ เขาเห็นกุหลาบขาวช่อเล็กๆวางอยู่ พร้อมกับการ์ดเก๋ๆแปะไว้ จึงหยิบขึ้นมาอ่านอย่างแปลกใจ
"ขอบคุณ...สำหรับน้ำใจไมตรี ขอโทษถ้าเคยทำอะไรให้ขุ่นเคืองใจ หวังว่าเราจะเป็นมิตรที่ดีต่อกันเรื่อยไปนะ"
ตฤณอ่านเสร็จเงยหน้าขึ้น เห็นมารตีเดินผ่านมายิ้มๆ ตฤณหน้าเครียดขึ้นมาทันที
"พี่รตี..." ตฤณเดินตามรตีไปอธิบาย "ฟังผมก่อนนะครับ ดอกไม้นั่น..."
"ไม่จำเป็นต้องอธิบายหรอกน่า มันไม่เกี่ยวกับพี่" ว่าแล้วมารตีเปิดประตูเข้าห้องไป ตฤณหันไปมองดอกไม้ด้วยความหงุดหงิด...
ooooooo
น้ำหนึ่งมาตั้งกล้องถ่ายรูปวิวมุมหนึ่งริมคลอง หลังจากสำรวจเป็นที่พอใจในมุมนี้แล้ว...เมื่อเล็งได้ที่จึงกดชัตเตอร์...แล้วให้เกิดมีคนบางคนมายืนบังหน้ากล้อง จึงเกิดอาการหงุดหงิดทันควัน
"เฮ้ย...มาบังทำไม" ตวาดไปแล้วกลับชะงัก เมื่อคนที่มาบังนั้นคือตฤณ น้ำหนึ่งยิ้มให้อย่างเป็นมิตร แต่ตฤณกลับตีหน้าถมึงทึงใส่ น้ำหนึ่งต่อว่า "อ้าว คุณน่ะเอง ไหนบอกว่าข้อมูลพอแล้วไง มาทำไมอีก"
"คุณเป็นคนเอาการ์ดกับดอกกุหลาบไปวางไว้บนโต๊ะผมใช่ไหม"
"อ๋อ...อุตส่าห์มาขอบใจฉันเรื่องการ์ดถึงนี่เลย...ไม่ต้องหรอก"
"ทำบ้าอะไรของคุณน่ะ" ตฤณกลับตวาด
"เอ๊ะ...นี่อย่ามาตวาดนะ ฉันทำอะไรให้คุณไม่พอใจ" น้ำหนึ่งอารมณ์แตกขึ้นมาเหมือนกัน
"ทำให้คนเขาเม้าท์กันทั้งออฟฟิศน่ะสิ ทำอะไรไม่เข้าท่า"
"อ้าว เป็นความผิดของฉันอีก ถ้าฉันทำดีไม่ได้ดี ต่อไปนี้เราก็ไม่ต้องมาญาติดีกันเลย ต่างคนต่างอยู่ดีกว่า"
"ก็ดี...เชิญตามสบาย" ตฤณผายมือเชิญอย่างเยาะหยัน น้ำหนึ่งโกรธจัดปัดมือตฤณออกไป แต่ทั้งมือเธอและเขากลับปัดไปโดนขาหยั่งตั้งกล้อง ทั้งสองร้องอุทานตกใจ เมื่อกล้องถ่ายรูปหล่นตูมลงน้ำจมหายไป น้ำหนึ่งจะกระโดดตามกล้อง ตฤณได้สติรีบดึงแขนไว้
"จะบ้าเรอะคุณ หาเรื่องตายแล้วนะ" ขาดคำน้ำหนึ่งยังดื้อสะบัดจะโดด ตฤณจึงกระชากแขน ร่างของเธอเข้ามาอยู่ในอ้อมแขนเขา ใบหน้าห่างกันเส้นยาแดงผ่าแปด...ต่างจ้องกันอย่างท้าทาย
"ถ้าตามลงไป ฉันอาจจะคว้ามันไว้ทัน กล้องบริษัทราคาเป็นแสนเชียวนะ"
"หาเรื่องตาย" ตฤณบ่นเมื่อผละจากกัน "อยากตายก็ลงไปงมซี เอาขึ้นมาก็ใช้ไม่ได้อยู่ดี"
น้ำหนึ่งได้แต่มองลงไปในคลองด้วยความเสียดายและเสียใจที่ของราคาแพงเสียหาย
แล้วก็เป็นไปดั่งคาด เมื่อทั้งสองเข้าไปรายงานให้คุณคณิต ทราบในห้องทำงานตอนเย็น คุณคณิตตกใจโวยขึ้นอย่างลืมตัว
"แย่มากนะน้ำหนึ่ง ตฤณ...คุณสองคนแย่มากๆ ทำของบริษัทราคาเป็นแสนเสียหายขนาดนี้"
"ไม่เกี่ยวกับตฤณหรอกค่ะพี่คณิต หนึ่งทำคนเดียว หนึ่งจะรับผิดชอบค่าเสียหายทั้งหมด"
"ผมต้องช่วยหนึ่งรับผิดชอบด้วย ผมเองก็มีส่วนผิดเหมือนกัน" ตฤณยืนกราน น้ำหนึ่งยังดื้อ
"คุณไม่เกี่ยว?? ฉันเป็นคนเบิกกล้องมาเองและใช้เองคนเดียว ไม่ต้องให้ใครมาแบกรับภาระด้วย"
"เอาละจ้ะ ไม่ต้องเถียงกัน" มารตีตัดบท "ถ้าหนึ่งจะแสดงความรับผิดชอบคนเดียว ก็ต้องถูกหักเงินเดือนทุกเดือนจนกว่าจะครบตามราคาของ แล้วหาคนมาค้ำประกันด้วยว่าจะไม่เบี้ยวเงินจำนวนนี้"
น้ำหนึ่งฟังแล้ว ถึงกับกลืนน้ำลายอย่างลำบาก ตฤณมองด้วยความเห็นใจ
ooooooo
เมื่อน้ำหนึ่งมองหาคนที่จะมาค้ำประกันในการหักเงินเดือนชดใช้จนครบกันการเบี้ยว น้ำหนึ่งจึงติดต่อปลัดกำพล...ผู้ช่วยเหลือตลอดกาล มาพบกันที่ร้านกาแฟร้านหนึ่ง
พอเจอหน้า น้ำหนึ่งรีบออกตัวว่า เธอต้องรบกวนกำพลมาก แต่กำพลก็แสนดี บอกว่าเรื่องที่น้ำหนึ่งขอร้องนั้น พี่กำพลช่วยได้สบายมาก น้ำหนึ่งยังกำชับปลัดหนุ่มว่า อย่าบอกเรื่องนี้ กับพ่อแม่ของน้ำหนึ่ง อ้างว่าเกรงท่านทั้งสองจะหาว่าเริ่มทำงาน ก็เกิดปัญหาเสียแล้ว ในที่สุดปลัดกำพลเสนอว่า ให้น้ำหนึ่งเอาเงิน เขาไปใช้หนี้บริษัทก่อนเลย จะได้ไม่มีพันธะอะไรกับบริษัท?? แต่น้ำหนึ่งไม่ตกลง ช่วยค้ำประกันให้เธอดีแล้ว ทั้งให้เหตุผล
"ทำอย่างนี้ บริษัทเขาจะไม่กล้าไล่หนึ่งออกจากงานไงคะ เราเป็นลูกหนี้ไปนานๆ เขาจะได้จ้างเราไปเรื่อยๆ" กำพลหัวเราะ ชมว่าน้ำหนึ่งแผนสูงมาก ยิ้มให้อย่างรักใคร่เอ็นดู...
ooooooo
เมื่อน้ำหนึ่งกลับอพาร์ตเมนต์ แม่น้ำทิพย์ที่นั่งตัดข่าวความเคลื่อนไหวของชาตรีกับฤทัยใส่อัลบั้มเก็บไว้ รีบซ่อนลูกสาวทันที ต่อว่าที่กลับดึก น้ำหนึ่งอ้างติดงาน แล้วย้อนถามอาการของแม่ พอรู้ว่าสบายดี จึงให้แม่บอกมาว่าอยากทานอะไร น้ำหนึ่งจะรีบกลับบ้านแต่วัน พาไปช็อปปิ้งแล้วทานข้าว แม่จะได้ไม่เบื่อ...
ขณะเดียวกัน ชาตรีนั่งทำงานที่ห้องทำงานในบ้าน ตฤณเข้าไปหาพ่อ รบกวนขอยืมเงินพ่อแสนบาท พร้อมบอกเหตุผล เพื่อนที่ทำงานทำกล้องบริษัทตกน้ำ ตฤณเองมีส่วนผิดที่ไปทะเลาะกับเขา พ่อชาตรีบอกลูกชายว่าดีแล้ว ที่รู้ว่าตัวผิดก็ยอมรับผิด พ่อเซ็นเช็คให้ลูกชายทันที
"ไม่ได้นะ" ฤทัยสั่ง ก่อนชาตรีจะเซ็นเช็คให้ลูกชาย สองพ่อลูกหันไปมอง "เงินตั้งแสนนะลูก" ชาตรีท้วงว่าฤทัยมาแอบฟัง เธอรีบแก้ว่า ไม่ได้แอบ บังเอิญมาได้ยินพอดี...หันไปทางลูกชาย "ในเมื่อเขาเป็นคนทำกล้องตกน้ำ ทำไมเราต้องไปยุ่งกับเขาด้วย เพื่อนคนนี้ผู้หญิงหรือผู้ชาย"
ชาตรีติงภรรยาว่าไม่เกี่ยว ตฤณจำต้องอธิบายว่า เธอเป็นบัดดี้ที่ทำงานคู่กัน ไม่ได้ยุ่งอะไรกัน แต่เขาก็มีส่วนต้องช่วยรับผิดชอบค่าเสียหาย ถ้าไม่ได้เงินก้อนนี้ ตฤณจะให้บริษัทหักเงินเดือนเขาเช่นกัน
"ไม่ต้อง...เงินเดือนน้อยนิดเดียว มาถูกหักจะเอาอะไรมาพอใช้...งั้นคุณเซ็นเช็คให้ลูกไปเถอะ"
ตฤณยิ้มร่า หอมแก้มแม่ฤทัยหนึ่งฟอดใหญ่ แล้วไปกอดชาตรี ขอบคุณท่านทั้งสองอย่างสบายใจ

เครดิต หนังสือพิมพ์ไทยรัฐ



Create Date : 26 เมษายน 2552
Last Update : 26 เมษายน 2552 14:14:37 น. 0 comments
Counter : 275 Pageviews.
Share

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 
 

Heavenworth
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [?]

ขอบคุณที่เข้ามาเยี่ยมชมค่ะ
[Add Heavenworth's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com
pantip.com pantipmarket.com pantown.com